KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

 Czy dusza pozostaje w przeszczepionych organach czlowieka?

Zochna to o czym piszesz ( pozwolilam sobie odpowiedziec, bo jest to ciekawe pytanie) przeszczep organow, nie ma nic wspolnego z uwiezieniem duszy we fragmecie ciala fizycznego.Dusza wychodzi z ciala (podczas smierci) calkowicie.Nie dzieli sie na kawalki , np, kawalek w sercu, kawalek w watrobie. Cialo materialne zachowuje przez jakis czas energie,ktora pozwala mu polczyc sie z bioraca ( z energia ciala materialnego biorcy), gdy sie to stanie dusza biorcy rowniez przenika kazden fragmet organu przeszczepionego. Odrzuty bywaja  rowniez spowodowane bardzo duza dyscharmonia energetyczna materii dawcy i biorcy. Jak wiesz nasza materia to bardzo duzy procet wody, w owej wodzie jest zapis wzorca energetycznego czlowieka, musi minac czas ( akceptacja przeszczepu) by ten wzorzec dawcy zjednal sie ( przemienil sie)we  wzorzec biorcy, W tym procesie juz bierze udzial dusza biorcy, dawca juz w nim nie uczestniczy. Dusza odchodzac z ciala wychodzi w calosci , nie we fragmetach.
Wyobraz sobie amputacje , sadzisz ze wraz z konczyna odcieto kawalek duszy? Nie ona sie wycofala w partie ktore pozostaly, jest w calosci. Dusza w zaden sposob nie jest uzalezniona od materii, materia od duszy tak ( czyli dusza zyje- istnieje bez ciala materialnego, natomiast cialo bez duszy nie), nastepuje rozklad.
Gdyby dusza byla we fragmecie przeszczepianym , on zyl by caly czas samoistnie, niezaleznie od reszty   ciala ( bo dusza jest gwarancja zycia), a tak nie jest. Jednak rowniez i cialo materialne musi byc zdrowe , sprawne  zeby dusza mogla z niego korzystac jako swojego "wechipulu", gdy nie moze , bo cialo jest w jakis sposob zniszczone i niesprawne  ( czyli energia nie moze miec obiegu, szczegolnie dotyczy to pewnych organow) opuszcza je, nastepuje smierc.
Kiara

cd.. o transplantologji.

Uzupelnienie.

Gdy lekarze orzekaja zgon czlowieka , jego duszy juz w nim nie ma. Mozna podtrzymywac przez jakis czas funkcjonowanie jakiegos organu ( zapewnia mu sie warunki fizyczno biologiczne zasilajac energia sztuczna"prad") jego funkcje, ale czlowiek juz nie zyje. Funkcjonujace poszczegolne organy mozna przyrownac go ( powiedzmy czesci samochodowych , ktore w specjalnych okolicznosciach pracuja, ale nie spelniaja warunkow calosci).
Dusza wycofuje sie z ciala opuszczajac kazda z komorek ( od stop w gore), gdy dochodzi do czakry serca nigdy sie juz nie wraca.W organach uzytych do transplantacji w zadnym wypadku nie ma duszy dawcy.
A jak jest gdy czlowiek jest polaczony z maszyna , ktora utrzymuje tylko funkcje jego organizmu?
Otoz dusza wie dokladnie jak zakonczy sie taki stan, gdy wie iz czlowiek powroci do zycia nie opuszcza ciala. Natomiast gdy wie iz czlowiek odejdzie jest to tylko kwestia czasu , opuszcza je,  jest na zewnatrz ale jest nadal polaczona nicia zycia z czakra serca, do mometu calkowitego zakonczenia tego procesu.
Nie mniej jednak ENERGIA ( nie DUSZA) sa jeszcze w organach przez jakis czas ( jak energia w nakreconej sprezynce) , dopuki jest ta energia organy " nadaja "sie do transplantacji. Gdy ta energia po malu zanika , nastepuje proces rozkladu materii.
Kiara

ps.Jako przykladu mozna rowniez uzyc kwiatow cietych. kwiat odciety od krzaka od calej rosliny jest jeszcze przez jakis czas ladny, podtrzymujemy jego proces istnienia. Jednak dzieje sie to do mometu wyczerpania sie jego energii zdeponowanej w nim. Pozniej wiednie , obumiera.Duszy rosliny w nim juz niema , traci z nia kontakt w momecie odciecia od calosci.

O. Jacek Norkowski: Taki „trup” moÂże odczuwaĂŚ bĂłl. Dlatego w Niemczech przed pobraniem narzÂądĂłw podaje mu siĂŞ Âśrodki znieczulajÂące

    by Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy
    Czerwiec 11, 2014 at 9:00

Share Button
[Twitter] [Facebook] [Google Plus]

Dla wiĂŞkszoÂści z PaĂąstwa transplantologia z pewnoÂściÂą kojarzy siĂŞ z ratowaniem ludzkiego Âżycia. Tymczasem za procederem tym kryjÂą siĂŞ wielkie dramaty dawcĂłw i ich rodzin. Doktor nauk medycznych o. Jacek Norkowski OP, w rozmowie z KSD opowiedziaÂł o wstrzÂąsajÂących praktykach towarzyszÂących pobieraniu organĂłw do przeszczepĂłw.

Okazuje siĂŞ, Âże dawcy, od ktĂłrych pobiera siĂŞ narzÂądy ukrwione wcale nie umarli, a definicja tzw. Âśmierci mĂłzgowej zostaÂła wymyÂślona przez grupĂŞ osĂłb w celu zalegalizowania transplantacji, za ktĂłrÂą kryjÂą siĂŞ potĂŞÂżne pieniÂądze. O. Norkowski nawet podaje cennik – „W Stanach Zjednoczonych z jednego ciaÂła ludzkiego moÂżna uzyskaĂŚ kwotĂŞ w wysokoÂści dwĂłch milionĂłw dolarĂłw. W cenĂŞ wliczane sÂą narzÂądy czÂłowieka z bijÂącym jeszcze sercem: wÂątroba, nerki, pÂłuca, serce itp. NastĂŞpnie po Âśmieci, z martwych juÂż zwÂłok pobiera siĂŞ: skĂłrĂŞ, ÂściĂŞgna, powiĂŞzie, chrzÂąstki, koÂści, soczewkĂŞ, rogĂłwkĂŞ itp. To razem uruchamia potĂŞÂżny biznes. W Europie jedna nerka kosztuje do kilkudziesiĂŞciu tysiĂŞcy euro”.



Z doktorem nauk medycznych o. Jackiem Norkowskim OP, autorem ksi¹¿ek „CzÂłowiek umiera tylko raz” i „Medycyna na krawĂŞdzi”  rozmawia Agnieszka Piwar z Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

W Polsce od lat dziewiĂŞĂŚdziesiÂątych obowiÂązuje definicja Âśmierci oparta na kryteriach mĂłzgowych. WystĂŞpuje Ojciec jako zdecydowany jej przeciwnik. Dlaczego?

O. Jacek Norkowski: Definicja ta jest przedmiotem mojej krytyki, z powodĂłw etycznych i naukowych uwaÂżam jÂą za caÂłkowicie niesÂłusznÂą. Definicja Âśmierci mĂłzgowej zawarta jest w dokumencie harwardzkim. Jego kryteria sprowadzajÂą siĂŞ do umoÂżliwiania orzekania Âśmierci czÂłowieka na tej podstawie, Âże stwierdzono u niego ÂśpiÂączkĂŞ okreÂślonÂą jako nieodwracalna i w ramach tej ÂśpiÂączki bezdech oraz brak odruchĂłw nerwowych w obrĂŞbie gÂłowy.

W samym raporcie harwardzkim nie ma Âżadnego merytorycznego uzasadnienia dla uznania stanu ÂśpiÂączki za stan Âśmierci czÂłowieka. Jego autorzy podali jako uzasadnienie dla takiej decyzji to (nie byÂło uzasadnienie od strony medycznej) brak miejsca w szpitalach, i Âże w przypadku chĂŞci pobrania narzÂądĂłw brak takiej definicji Âśmierci powodowaÂłby kontrowersje. Zatem do rozwiÂązania tych kontrowersji wprowadzono nowÂą definicjĂŞ Âśmierci. Potem tylko autorzy dokumentu podali, jak to technicznie wykonaĂŚ, Âżeby postĂŞpowanie lekarza zmieÂściÂło siĂŞ w ramach obowiÂązujÂącego prawa. Generalnie nawet nie trzeba zmieniaĂŚ prawa, poniewaÂż jeÂśli uznamy ten stan za ÂśmierĂŚ, to on wchodzi w te rubryki prawne, ktĂłre mĂłwiÂą o Âśmieci.

Kryterium tzw. Âśmierci mĂłzgowej po raz pierwszy pojawiÂło siĂŞ w 1968 r. Jakie byÂły kulisy powstania tej definicji i kto jÂą zatwierdziÂł?

To byÂła stosunkowo nieduÂża, dwunastoosobowa grupa, powoÂłana po zrobieniu pierwszego przeszczepu dokonanego w 1967 r. przez Christiaana Barnarda w Afryce PoÂłudniowej. To byÂła taka prĂłba, Âżeby wykorzystaĂŚ moment, kiedy caÂły Âświat siĂŞ zachÂłysn¹³ sukcesem Banranda – choĂŚ byÂł to wÂątpliwy sukces, gdyÂż biorca bardzo szybko umarÂł. Zatem, Âżeby Banrand nie poszedÂł do wiĂŞzienia, trzeba byÂło wymyÂśliĂŚ jakieÂś uzasadnienie prawne dla tego, co zrobiÂł. PrzecieÂż zrobiÂł to niezgodnie w prawem – nie moÂżna ÂżyjÂącemu pacjentowi tak po prostu wyrwaĂŚ serca z klatki piersiowej. A przynajmniej do niedawna jeszcze byÂło to niemoÂżliwe. Trzeba wiĂŞc byÂło wymyÂśliĂŚ jak¹œ formu³ê. WymyÂślono zatem formu³ê „Âśmieci mĂłzgowej” i nazwano, Âże to jest zwykÂła ÂśmierĂŚ. DziĂŞki temu nie potrzeba byÂło zmieniaĂŚ prawa. JeÂżeli ÂśmierĂŚ mĂłzgowa jest jednym ze sposobĂłw umierania, to w takim razie uznajemy, Âże poza tym, system prawny jest taki, jaki byÂł. SprowadzaÂło siĂŞ to do tego, Âże umoÂżliwia to pobranie narzÂądĂłw od czÂłowieka, ktĂłrego serce bije, po uznaniu go uprzednio przez odpowiedniÂą komisjĂŞ za zmarÂłego.

JakaÂś maÂła grupa ustala miĂŞdzy sobÂą wÂłasne „prawo”, umoÂżliwiajÂące legalne wyrwanie serca czy wÂątroby ÂżyjÂącemu jeszcze czÂłowiekowi. Tymczasem przeciĂŞtny czÂłowiek myÂśli, Âże transplantologia jest czymÂś pozytywnym i kojarzy siĂŞ jedynie z ratowaniem czyjegoÂś Âżycia. Czy Âświat medycyny przyglÂądaÂł siĂŞ temu bezkarnie? Gdzie byli etycy? Czy ktoÂś w ogĂłle to oprotestowaÂł?

ProtestĂłw trochĂŞ byÂło. PoznaÂłem osobiÂście dr. Paula Byrne’a, ktĂłry jeszcze na poczÂątku lat 70-tych zacz¹³ o tym pisaĂŚ. PublikowaÂł artykuÂły i ksi¹¿ki. Potem do³¹czyli do niego inni, Schewmon, Coimbra, Evans, Potts, Hill, Breul i grupa lekarzy japoĂąskich (Watanabe, Abe, Shinzo, Morioka). SpoÂśrĂłd filozofĂłw: Seifert, Spaeman, Beckman. To oczywiÂście tylko wybrane nazwiska. W Polsce samotnym walczÂącym przez cale lata o prawdĂŞ na temat chorych z ÂśpiÂączce i stanie wegetatywnym byÂł prof. Jan Talar. To jest juÂż w tej chwili taki miĂŞdzynarodowy ruch ludzi, ktĂłrzy domagajÂą siĂŞ prawdy na temat Âśmieci mĂłzgowej. Niemniej jednak, to jest takÂże sprawa mediĂłw. To media powodujÂą, Âże do ludzi docierajÂą tylko pozytywne informacje na temat transplantacji, transplantologii oraz tego, Âże kryteria sÂą absolutnie pewne, dobre i ÂścisÂłe. Na to odpowiadajÂą ci lekarze, ktĂłrych przed chwilÂą wymieniÂłem. Np. Coimbra mĂłwi, Âże jeÂśli zastosujemy te metody, ktĂłre juÂż medycyna od doœÌ dawna ma, typu: kontrola ciÂśnienia ÂśrĂłdczaszkowego, w tym hipotermia, kraniotomia, zastosowanie suplementacji hormonalnej, oprĂłcz zadbania o ustabilizowanie kr¹¿enia u chorego, co zwykle jest robione, jeÂśli zacznie siĂŞ leczyĂŚ pod tym kÂątem, to wtedy moÂżemy uzyskaĂŚ wyleczenia, powrĂłt do normalnego stanu zdrowia – wedÂług ró¿nych danych 50-70 proc. – u ludzi, ktĂłrzy obecnie stajÂą siĂŞ dawcami na zasadzie kryteriĂłw Âśmierci mĂłzgowej.

Czy zna Ojciec osobiÂście jakiÂś przypadek, kiedy osoba zakwalifikowana do zostania dawcÂą obudziÂła siĂŞ ze ÂśpiÂączki i odzyskaÂła zdrowie?

Takich przypadkĂłw jest duÂżo, takÂże w Polsce. OsobiÂście znam AgnieszkĂŞ TerleckÂą, ktĂłra byÂła juÂż kandydatkÂą do zostania dawcÂą. Jej ojciec w pewnym momencie dowiedziaÂł siĂŞ o prof. Janie Talarze, ktĂłry wybudza chorych z uszkodzeniem mĂłzgu. W ostatniej chwili rodzice Terleckiej zmienili decyzjĂŞ i przewieÂźli cĂłrkĂŞ do kliniki prof. Talara w Bydgoszczy. Po piĂŞciu dniach dziewczyna otworzyÂła oczy, a po kilku miesiÂącach rehabilitacji wrĂłciÂła do caÂłkowitego zdrowia.

Czy organy autentycznie martwego czÂłowieka w ogĂłle nadajÂą siĂŞ do przeszczepu?

Po œmierci cz³owieka nie mo¿na pobraÌ narz¹dów ukrwionych. Wszystkie takie narz¹dy pobiera siê od osoby z bij¹cym jeszcze sercem, która formalnie jest nazywana osob¹ zmar³¹. W Polsce nie ma obowi¹zku znieczulenia takiej osoby, tylko podaje siê jej œrodki zwiotczaj¹ce, czyli powoduj¹ce, ¿e cz³owiek nie bêdzie siê rusza³. W ka¿dym kraju procedury s¹ inne. W Polsce s¹ bardzo liberalne. W Niemczech natomiast, osobom przeznaczonym do pobrania organów, a wiêc formalnie martwym, podaje siê œrodki znieczulaj¹ce.

Po co „oficjalnemu trupowi” Âśrodki znieczulajÂące?

PoniewaÂż moÂże odczuwaĂŚ on bĂłl. WÂłaÂściwie prawie nic nie wiemy na temat stanu jego ÂświadomoÂści; czÂłowiek w ÂśpiÂączce moÂże rozumieĂŚ ludzkÂą mowĂŞ, co wykazaÂł Kotchoubey i co potwierdzajÂą historie niektĂłrych chorych. Jednym z nich byÂł Zachariasz Dunlap w Stanach Zjednoczonych, ktĂłry sÂłyszaÂł jak komisja lekarska orzekaÂła, Âże on nie Âżyje. Jest z nim sporo wywiadĂłw w internecie na ten temat, opublikowanych potem jak juÂż wrĂłciÂł do zdrowia.

Zatem wychodzi na to, ¿e serce, w¹trobê, nerkê itp. pobiera siê tylko i wy³¹cznie od ¿ywych jeszcze ludzi?

Tak. Oni sÂą w ÂśpiÂączce, sami nie oddychajÂą i zostali zdiagnozowani jako nieÂżyjÂący w myÂśl obowiÂązujÂących kryteriĂłw ale rĂłwnoczeÂśnie osoby takie mogÂą byĂŚ w tym stanie nawet przez 3 miesiÂące i reagujÂą ma podawane Âśrodki lecznicze tak jak kaÂżdy inny chory. Mam tu na myÂśli kobiety oczekujÂące potomstwa i diagnozowane jako bĂŞdÂące w stanie Âśmierci mĂłzgowej, ktĂłrym pozwolono ÂżyĂŚ, aby mogÂły wydaĂŚ na Âświat swoje dziecko. CzĂŞsto jednak pobiera siĂŞ potem od nich narzÂądy, choĂŚ mogÂłyby one przeÂżyĂŚ i tym potomstwem siĂŞ cieszyĂŚ. Taki przypadek miaÂł prof. Talar.

Jakie pieniÂądze kryjÂą siĂŞ za transplantologiÂą?

W Stanach Zjednoczonych z jednego ciaÂła ludzkiego moÂżna uzyskaĂŚ kwotĂŞ w wysokoÂści dwĂłch milionĂłw dolarĂłw. W cenĂŞ wliczane sÂą narzÂądy czÂłowieka z bijÂącym jeszcze sercem: wÂątroba, nerki, pÂłuca, serce itp. NastĂŞpnie po Âśmieci, z martwych juÂż zwÂłok pobiera siĂŞ: skĂłrĂŞ, ÂściĂŞgna, powiĂŞzie, chrzÂąstki, koÂści, soczewkĂŞ, rogĂłwkĂŞ itp. To razem uruchamia potĂŞÂżny biznes. W Europie jedna nerka kosztuje do kilkudziesiĂŞciu tysiĂŞcy euro.

A co z biorcÂą?

Musi pobieraĂŚ leki immunosupresyjne, aby jego organizm nie odrzuciÂł przeszczepu. ÂŚciÂśle biorÂąc jego organizm to w koĂącu zrobi, ale chodzi o spowolnienie tego procesu.

Ile wynoszÂą roczne koszty utrzymania takiej osoby?

Systemy ubezpieczeniowe pÂłacÂą do kilkudziesiĂŞciu tysiĂŞcy euro roczne na jednego pacjenta.

Jeœli pomno¿ymy to przez iloœÌ osób, którym przeszczepiono cudzy organ, i dodamy lata przez które takie leki bêd¹ im podawane, to sumuj¹ siê nam potê¿ne kwoty. Kto robi na tym najwiêkszy interes?

Producenci i dystrybutorzy tych lekĂłw.

Kto za to pÂłaci?

Ten, kto jest ubezpieczycielem, ale czĂŞsto oznacza to siĂŞgniĂŞcie po fundusze budÂżetowe.

Te wszystkie przeraÂżajÂące dane, ktĂłre Ojciec przytoczyÂł, z pewnoÂściÂą sprowokujÂą u niejednej osoby pytanie: czy lekarze bĂŞdÂą mnie ratowaĂŚ, kiedy ulegnĂŞ jakiemuÂś powaÂżnemu wypadkowi! Czy moÂżemy siĂŞ jakoÂś zabezpieczyĂŚ przed spisaniem na straty?

Aby nie byĂŚ potraktowanym jako dawca na zasadzie tzw. zgody domniemanej naleÂży siĂŞ zgÂłosiĂŚ do Centralnego Rejestru SprzeciwĂłw na stronie Polstransplantuhttp://www.poltransplant.org.pl/crs1.html Formularz naleÂży pobraĂŚ i wydrukowaĂŚ, wypeÂłniĂŚ i wysÂłaĂŚ na wskazany adres. To waÂżne, bo po wypadku moÂżna byĂŚ uznanym za dawcĂŞ czasem nawet pomimo sprzeciwu rodziny. Chorych w ÂśpiÂączce naleÂży leczyĂŚ ( i rodzina zawsze powinna siĂŞ tego domagaĂŚ) a nie biernie obserwowaĂŚ jak pogarsza siĂŞ ich stan a potem zabijaĂŚ podczas pobierania narzÂądĂłw.

DziĂŞkujĂŞ za rozmowĂŞ.

—
Biuro Prasowe
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy

http://ksd.media.pl/aktualnosci/2195-transplantologia-zabija-swiat-milczy


http://blogpublika.com/2014/06/11/o-jacek-norkowski-trup-moze-odczuwac-bol-dlatego-w-niemczech-przed-pobraniem-narzadow-podaje-mu-sie-srodki-znieczulajace/