KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

cd... Historii Ka in i A bel czyli Duch i Dusza na ziemskiej drodze...




Postaram siĂŞ wyjaÂśniĂŚ kod tej historii wedle mojego zrozumienia jej.



Jak dla mnie jest to rozdzielenie matrycy Matki nad przestrzennej na dwa jej aspekty , ten ktĂłry pozostaje w zaÂświatach i nie bierze bezpoÂśredniego  udziaÂłu w ziemskich wcieleniach i Matryca astralna - Duch z ktĂłrego wydzielane sÂą kolejne Iskry Âżycia Dusze , wcielajÂące siĂŞ w materiĂŞ.
CaÂła akcja opowieÂści moim zdaniem rozgrywa siĂŞ gÂłownie miĂŞdzy Duchem astralnym i Duszami ludzkimi.

Duch daje wolnoœÌ dzia³ania i ca³kowitej decyzyjnoœci wcielonej w Cz³owieka Duszy zatem pozornie nie wie gdzie jest jej brat, bo pomimo ca³kowitej wiedzy i œwiadomoœci nie ingeruje absolutnie w woln¹ wolê Duszy.
Zatem pytany przez StwĂłrce mĂłwi prawdĂŞ , raz dana wolnoœÌ wyboru Duszy przez Ducha  obowiÂązuje go przez caÂłe Ludzkie Âżycie aÂż do powrotu Duszy do Ducha  z ludzkiej wĂŞdrĂłwki po ziemi.
WolnoœÌ wyboru wcielonej Duszy -Cz³owieka jest tak przeogromna i¿ mo¿e ona nawet nie zrealizowaÌ stworzonego dla niej przed narodzeniem planu Ducha. Pomimo i¿ Duch zak³ada sobie wype³nienie przez Duszê jego zamys³u to wcielenie duszy w materiê tworzy czêsto tak¹ nieprzewidywalnoœÌ decyzji Cz³owieka , ¿e plan przed urodzeniowy Ducha bardzo czêsto nie jest realizowany.

Co to znaczy i¿ krew A bel wo³a do Kaina z ziemi? Ka -Duch zawsze jest po³¹czony z têskni¹c¹ za nim Dusz¹ jednak uwiêzion¹ w materialnym cyklu wcieleù inaczej wiêzach krwi. Uwolnienie ( po³¹czenie ducha z Dusz¹) nastêpuje wy³¹cznie przez zakoùczenie cykli inkarnacyjnych czyli osi¹gniecie pe³ni rozwoju duchowego znanego pod nazw¹ pe³ni œwiat³oœci Duchowej.


Kolejny istotny fragment raczej trudny do pojĂŞcia tylko  w jednym aspekcie zrozumienia.
"Krew A bel" przenika KA in i uprawianÂą przez niego ziemiĂŞ  gdyÂż istotÂą duszy jest osobowoœÌ Ducha tak naprawdĂŞ Duch i Dusza ja JEDNIÂĄ z Ducha jest wydzielona Iskra ÂŻycia -Duch zatem esencja Ducha jest wspĂłlna dla Duszy i Ducha oni sÂą  nawzajem przenikniĂŞci niÂą. Ale zarazem wszystkie  zdarzenia  Âżyciowe Duszy wcielonej w CzÂłowieka przenikajÂą materialny Âświat stworzony wczeÂśniej przez Ducha dla fizycznego Âżycia Duszy wcielonej. Wszystko razem  jest polem energetycznym przez ktĂłre przenika energia zdarzeĂą tworzonych przez DuszĂŞ wcielonÂą. Powstaje wĂłwczas trwaÂły zapis , ktĂłrzy tworzy  nowa jakoœÌ fizycznego Âświata z zakotwiczonÂą w nim DuszÂą poprzez swoje cykle Âżycia. Czy jakoœÌ Âżycia zmienia siĂŞ pozytywnie przez sam fakt narodzin i Âśmierci? Nie jest to absolutnie zaleÂżne od rozwoju duchowego czÂłowieka, od jego Âżyciowych decyzji. To on tworzy jakoœÌ tego przenikania , a tym samym poprawia lub pogarsza jakoœÌ Âżycia w Âświecie materialnym.

Ka in- Duch przekazujÂąc do dyspozycji pole zdarzeĂą materialnych - ziemiĂŞ nie czerpie bezpoÂśrednio z niej plonĂłw poniewaÂż daÂł wolnoœÌ decyzjonalnÂą - wolnÂą wolĂŞ A bel - Duszy. Zatem poniekÂąd staÂł siĂŞ tuÂłaczem  do momentu aÂż dojrzaÂła Dusza powrĂłci do Ducha.


Kara Boga wobec KA in- Ducha  to niemoÂżliwoœÌ staniĂŞcia przed nim ... co to dla mnie znaczy? Duch staje przed StwĂłrcÂą w celu uzyskania wyzwolenia caÂłkowitego , czyli uzyskania poziomu energetycznego i wiedzy wyzwalajÂącej  go z cyklu inkarnacji. DopĂłki nie   po³¹czy siĂŞ on  ze wszystkimi swoimi  Duszami ( Iskrami ÂŻycia wcielajÂącymi siĂŞ w wielu ludzi) nie uzyska Duch swojej peÂłni energetycznej , czyli nie moÂże stan¹Ì przed StwĂłrcÂą we wiadomym celu.
Musi odzyskaĂŚ ponownie wszystkie swoje Iskry -Dusze  wcielajÂące siĂŞ w materiĂŞ, musi uzyskaĂŚ swojÂą peÂłniĂŞ. Czy Ducha moÂże zabiĂŚ czÂłowiek?  OczywiÂście Âże nie , zatem co to znaczy zabiĂŚ Ducha?
BezpoÂśrednio zabiĂŚ ducha nie moÂżna ale poÂśrednio tak , obniÂżajÂąc jego wibracje - ÂświetlistoÂści niegodziwymi czynami  czÂłowieka, a poniewaÂż Duch juÂż nie mia wpÂływu na wybory czÂłowieka poniewaÂż daÂł prawo wolnej woli Duszy wcielonej , czyli czÂłowiekowi zacz¹³ mieĂŚ obawy , czy zÂłe czyny czÂłowieka nie spowodujÂą jego "Âśmierci" czyli obniÂżenia poziomu ÂświatÂłoÂści.
BĂłg daÂł mu gwarancjĂŞ iÂż tak siĂŞ nie stanie,  gdyby tak siĂŞ staÂło to  "czÂłowiek poniĂłsÂł by siedmiokrotnÂą pomstĂŞ"... co to znaczy? W istotĂŞ  duchowÂą Duszy jest wpisana naturalne pragnienie po³¹czenia siĂŞ z Bogiem , wielka tĂŞsknota Duszy  do Jego miÂłoÂści. Zatem d¹¿y ona szybciej lub wolniej do swojego rozwoju by  ponownie po³¹czyĂŚ siĂŞ  z Duchem. JeÂżeli nawet w ciÂągu wcielenia czÂłowiek  nie  podniesie swojego rozwoju  , to swoimi niegodziwoÂściami  nie obniÂża on poziomu ÂświatÂłoÂści Ducha , ktĂłrÂą posiadaÂł on przed wcieleniem.

CzÂłowiek w swoim ciele ma 7 wirĂłw energetycznych , ktĂłre w jego kolejnych wcieleniach majÂą  wpÂływ na jego rozwĂłj, a on na podnoszenie ich wibracji , czyli wÂłasne rozÂświetlenie. Te 7 wirĂłw  powoduje rozwĂłj czÂłowieka , proces rozwojowy polega na podnoszeniu wibracji wszystkich po kolei. Jest  to cykl 7x7 czyli I wir staje siĂŞ wiodÂącym i jego energia  przechodzi  przez kolejne 6,ten cykl dotyczy kaÂżdego po koli  tworzÂąc proces 7x7. ZakoĂączenie tego procesu zamyka peÂłniĂŞ  rozwĂłj czÂłowieka materialnego,  nastĂŞpnie uruchamia siĂŞ 8 wir, rozpoczynajÂący proces przeistoczenia czÂłowieka materialnego w czÂłowieka duchowego.

BĂłg zabezpieczyÂł Ka in - Ducha znamieniem , pieczĂŞciÂą na czakrach  w ten sposĂłb iÂż  uzyskany poziom energetyczny wirĂłw  w poprzednich inkarnacjach nie jest moÂżliwy do obniÂżenia przez niegodziwoœÌ Âżadnego ludzkiego Âżycia, sÂą to wartoÂści  staÂłe.

Ka in odszedÂł od Boga Jahwe i zamieszkaÂł w kraju NOD.

Kolejny niezmiernie ciekawy fragment, co to jest kraj NOD i kim wobec Ducha jest BĂłg Jahwe?

cd...

Fragment pewnej dyskusji .....

Wiele prawdopodobnych ale nie prawdziwych wÂątkĂłw informacji sÂą PODSTAWOWYM ÂźrĂłdÂłem dezinformacji i tworzenia mitĂłw , nie tylko w tym temacie , ktĂłre dominujÂą w obecnych przekazach.

Podam Ci jeden przykÂład … ” trÂąd, byĂŚ trĂŞdowatym „… w dawnej tradycji w stosunku do kapÂłanĂłw , znaczyÂło ni mniej ni wiĂŞcej jak zostaĂŚ obrzuconym klÂątwÂą , ktĂłrÂą mĂłgÂł zdj¹Ì TYLKO kapÂłan na wÂłaÂściwym poziomie wtajemniczeĂą . Jezus nim byÂł dlatego miaÂł prawo zdj¹Ì klÂątwĂŞ, trÂąd z ÂŁazarza, inaczej „uzdrowiĂŚ” go.
W tamtych czasach ÂŻydzi uÂżywali po kilka imion ( zaleÂżnie od okolicznoÂści i peÂłnionych funkcji, bo imiona oznaczaÂły te funkcje , pozycje spoÂłeczne i zakonne oraz , zwiÂązki z miejscem urodzenia ) zatem jedna osoba w zaleÂżnoÂści od okolicznoÂści posÂługiwaÂła siĂŞ kilkoma imionami, oczywiÂście oprĂłcz tego iÂż miaÂła i uÂżywaÂła imiona Âżydowskie i rzymskie, a czĂŞsto i greckie.
Podniesienie z „martwych” cĂłrki ÂŁazarza znaczyÂło ni mniej ni wiĂŞcej jak uczestniczenie jako kapÂłan w ceremonii wprowadzenia dziewczynki do wspĂłlnoty wyznaniowej. DopĂłki to siĂŞ nie dokonaÂło dla wspĂłlnoty taka osoba byÂła „martwa duchowo”.

Dawny Rabi…. ktĂłrym byÂł Jezus miaÂł OBOWIÂĄZEK zawarcia zwiÂązku ma³¿eĂąskiego i w okreÂślonym prawem czasie spÂłodzenia 3 dynastycznych dzieci. To byÂł nakaz i wymĂłg prawa, KsiĂŞgi Praw , w innym wypadku nie mĂłgÂł by nauczaĂŚ w ÂŚwiÂątyni ni sprawowaĂŚ innych kapÂłaĂąskich funkcji.

DuÂżo by moÂżna byÂło napisaĂŚ i dyskutowaĂŚ w temacie, jednak emocjonalne ” ja wiem najlepiej …” to uniemoÂżliwia, chociaÂż to Âżaden argument dla mnie.WidaĂŚ jeszcze nie dla wszystkich zaistniaÂł czas na poznanie prawdy historycznej o Jezusie.
I jeszcze jedno „KrĂłl Dawid”… to nadawana najwyÂższa funkcja , przywilej , nie do koĂąca jedna linia rodowa .
Co zaÂś siĂŞ tyczy Marii z Magdali jak najbardziej byÂła ksiĂŞÂżniczkÂą z dawnymi korzeniami rodowymi siĂŞgajÂącymi Asyrii . ByÂła cĂłrkÂą Heroda Wielkiego ( ktĂłry byÂł rĂłwnoczeÂśnie jej ojcem w jednej linii , dziadkiem w drugiej) , matkÂą jej byÂła Herodiada ( juÂż w ci¹¿y dana za ÂżonĂŞ synowi Heroda wielkiego Herodowi Filipowi, ktĂłry staÂł siĂŞ adopcyjnym ojcem swojej mÂłodszej siostry, w ten sposĂłb przywrĂłcono jej wszystkie prawa rodowe) , bardzo to skomplikowane, ale zupelnie jasne. Natomiast Herod Filip ( znany pod wieloÂściÂą imion, np. Szymon, ÂŁazarz) to nikt inny jak Jan Chrzciciel I ( chrzczÂący Jezusa wodÂą… co znaczy wprowadzajÂący go w I poziom wtajemniczeĂą zakonnych , „Poziom WODY”. Z tym wi¹¿e siĂŞ powiedzenie „Jezus chodziÂł po wodzie i uciszaÂł burzĂŞ”.. znaczy siĂŞ byÂł najwyÂższym KapÂłanem ,miaÂł decydujÂący gÂłos w dyskusjach miĂŞdzy wszystkimi kapÂłanami na tym poziomie , jego zdanie byÂło ostateczne.
WracajÂąc do Heroda Filipa Jana Chrzciciela I ( bo byÂł teÂż II), w zaleÂżnoÂści od funkcji kapÂłaĂąskich posÂługuje siĂŞ innym imieniem, w zaleÂżnoÂści od tego czy jest w zakonie JANEM , czy w swoim domu jest ÂŁAZARZEM. W zakonie Janem ( GÂłowÂą Zakonu „PomazaĂącĂłw porannych z nad Jordanu”/ ChrzeÂścijanie to duÂżo póŸniejsza nazwa zakonu) albo obÂłoÂżonym klÂątwom / trĂŞdowatym ÂŁazarzem, teÂściem Jezusa.

Herodiada , jego pierwsza ¿ona nie chcia³a poddaÌ siê rygorom zakonnym , ¿ycia w bardzo skomplikowanych nakazach i zakazach prawnych, wziê³a wiêc rozwód z Herodem Filipem i wysz³a za m¹¿ za jego brata. Do 5 roku ¿ycia matka mia³a prawo wychowywaÌ córkê ( póŸniejsz¹ Mariê z Magdali, tu dodaÌ nale¿y i¿ imiê Maria oznacza³o ¿onê mê¿czyzny , który mia³ obowi¹zek pozostawiÌ z tego zwi¹zku dynastyczne rodowe dzieci, chodzi³o o przekaz DNA ojca i RNa matki i, czyli o zachowanie okreœlonej linii rodowej), po ukoùczeniu 5 lat przez Sarenê ( takie by³o pierwsze urodzeniowe imiê Marii Magdaleny) ojciec zabiera³ córkê na nauki do zgromadzenia zakonnego na Gorze Karmel, Tm wychodzi³a z dzieciùstwa i przyjmowa³a kolejne imiê Salome.
Jan I .. byÂł „GÂŁOWÂĄ ” czyli najwyÂższym kapÂłanem zakonu „PomazaĂącĂłw Porannych z nad Jordanu” posiadajÂącym wiedzĂŞ i prawa na poziomie wtajemniczenia „wodnego” . Do wtajemniczenia „ognia” miaÂły prawo TYLKO KOBIETY ” dawne KapÂłanki ÂŚwiĂŞtego Ognia , zatem wiedziaÂł Jan I iÂż on nie moÂże „ochrzciĂŚ Jezusa ogniem” co znaczy przekazaĂŚ mu wiedzĂŞ z tego poziomu! To mogÂła zrobiĂŚ TYLKO KOBIETA JUÂŻ POSIADAJÂĄCA TEN RODZAJ WIEDZY I DYSPONUJÂĄCA MOÂŻLIWOÂŚCIÂĄ PRZEKAZANIA GO. , takÂą osoba okazaÂła siĂŞ Salome, póŸniej znana jako M.M.

Egzaminem Salome przed Herodem zwierzchnikiem prawnym dawnej Judei ( drugim mĂŞÂżem jej matki Herodiady) byÂł rytualny taniec Salome powodujÂący lewitacjĂŞ , czyli wÂładzĂŞ energii nad materiÂą), ona go zdaÂła. OtrzymaÂła ona „gÂłowĂŞ Jana” , a tak naprawdĂŞ zÂłotÂą tiarĂŞ , ktĂłra byÂła przepaskÂą czoÂłowÂą potwierdzajÂącÂą najwyÂższÂą funkcjĂŞ zakonnÂą , ktĂłrÂą przejĂŞÂła Salome, stalÂą siĂŞ JANEM II. DostaÂła tradycyjnie na zÂłotej tacy symbol atrybutu wÂładzy zakonnej , nie zaÂś dosÂłownie „ÂściĂŞtÂą gÂłowĂŞ” swojego ojczyma i brata , byÂło to prawo Arcy KapÂłanki w zakonie.
Gdy to siĂŞ staÂło ,dopiero wĂłwczas mogÂła „ochrzciĂŚ ogniem” Jezusa, czyli przekazaĂŚ mu najwyÂższÂą wiedzĂŞ kobiecoÂści , ktĂłrÂą przekazuje kobieta mĂŞÂżczyÂźnie aktem MIÂŁOÂŚCI BEZWARUNKOWEJ W UÂŚWIÊCONYM ZWIÂĄZKU MAÂŁÂŻEÑSKIM.
Jest to po³±czenie splecenie mi³o¶ci± dwóch ogni ¿ycia , tylko w taki sposób kobieta przekazuje mê¿czy¼nie WIEDZÊ najwy¿sz±.
Ale proszê nie myliÌ tego rytua³u z rozpasaniem seksualnym ni super , hiper orgazmami wywo³anymi ró¿nymi technikami, to nie to.

Kto poznaÂł zasady i prawa „SynĂłw Przymierza”, podporzÂądkowanych absolutnie Przymierzu MojÂżesza ten wie iÂż Jezus zÂłamaÂł je akceptujÂąc i przyjmujÂąc wiedzĂŞ KOBIETY , ARCY KAPÂŁANKI stawiajÂąc wyÂżej wtajemniczenie ognia / wiedza kobiet, od wtajemniczenia wody/ wiedza mĂŞÂżczyzn.

Nie ma pÂłonÂącego ognia bez wody….. o tym wiedzÂą fizycy i chemicy a, nadto dobrze alchemicy , zatem byÂło to naturalne ewolucyjne wypeÂłnienie przeznaczenia z wejÂściem na wyÂżyny wiedzy tajemnej . Cd… tej historii jest nie mniej interesujÂące, wyjaÂśnia wszystkie dylematy w bardzo prosty sposĂłb, odsÂłania walkĂŞ dwĂłch rodĂłw , dwĂłch nurtĂłw politycznych, religijnych i blokowanie przekazu wiedzy najwyÂższej.

PoniewaÂż zatrzymano cd. tej historii na 2000 lat, a czas siĂŞ teraz wypeÂłniÂł , zatem powrĂłcÂą prawdziwe informacje , odsÂłoniÂą siĂŞ prawdziwe dokumenty potwierdzajÂące absolutnie prawdĂŞ , nie stworzonych dziesiÂątki fikcyjnych wÂątkĂłw.

Kiara.

CUD Z MARTWYCH WSTANIA ÂŁAZARZA I JEZUSA......




NAMASZCZENIE I MA£¯EÑSTWO JEZUSA I MARII MAGDALENY...



NaleÂży pamiĂŞtaĂŚ, ze Jezus nie byÂł chrzeÂścijaninem - byÂł nazareĂączykiem, pozostajÂącym pod zachodnimi wpÂływami ÂŻydem.

Ruch chrzeÂścijaĂąski zostaÂł zaÂłoÂżony przez kogoÂś innego na podstawie jego (Jezusa) misji. SÂłowo “chrzeÂścijanin" zostaÂło po raz pierwszy zapisane i uÂżyte w roku 44 n.e. w Antiochii w Syrii.

W Âświecie arabskim sÂłowem, ktĂłrego uÂżywa siĂŞ dzisiaj, tak jak i w tamtych czasach, na okreÂślanie Jezusa i jego wyznawcĂłw, jest Nazara. PotwierdzajÂą to zapisy Koranu: Jezus jest Nazara; jego wyznawcy sÂą Nazara.

SÂłowo to oznacza “podtrzymujÂący" lub “straÂżnicy". Jego peÂłne brzmienie to “Nazrie ha-Brit" i oznacza ono “podtrzymujÂący przymierze".
 
Przy okazji mamy tu brytyjski aspekt, poniewaÂż sÂłowo Brit jest ÂźrĂłdÂłosÂłowem nazwy Brytania, zaÂś sÂłowa Brit-ain znaczÂą “kraj przymierza" lub “kraj ugody".

W czasach Jezusa nazareĂączycy mieszkali w Galilei oraz w tajemniczym miejscu okreÂślanym w Biblii jako “Puszcza"6.

W rzeczywistoÂści Puszcza byÂła dokÂładnie okreÂślonym miejscem.
By³y to przede wszystkim ziemie wokó³ Qumran ci¹gn¹ce siê a¿ do Mird i innych miejsc. To w³aœnie tam zosta³y stworzone, a nastêpnie odkryte w roku 1948 tak zwane Zwoje znad Martwego Morza7.

 JakiÂś czas po ukrzyÂżowaniu Piotr i jego przyjaciel PaweÂł wyruszyli do Antiochii, a nastĂŞpnie do Rzymu, gdzie zaÂłoÂżyli ruch, ktĂłry stal siĂŞ chrzeÂścijaĂąstwem.

Z kolei w innych anna³ach zapisano, ze Jezus, jego brat Jakub i wiêkszoœÌ pozosta³ych aposto³ów kontynuowali dzia³alnoœÌ ruchu nazaretaùskiego i przeniesli siê do Europy.
Ruch ten stal siĂŞ KoÂścioÂłem Celtyckim.

Zgodnie z udokumentowanymi zapisami Koœcio³a Celtyckiego w roku 37 n.e., czyli cztery lata po ukrzy¿owaniu, ruch nazaretaùski przekszta³ci³ siê formalnie w Koœció³ Jezusowy.

Koœció³ Rzymskokatolicki zosta³ stworzony 300 lat póŸniej, po 3 wiekach od stracenia Piotra i Paw³a. Koœció³ Celtycki, którego korzenie tkwi³y w ruchu nazaretaùskim, stal przez wiele stuleci w opozycji do Koœcio³a Rzymskokatolickiego.

 RoÂżnica miedzy nimi byÂła prosta - wiara nazaretaĂąska opieraÂła siĂŞ na naukach samego Jezusa. Ich sednem byÂły zasady moralne, wzorce zachowaĂą, praktyka spoÂłeczna, prawo i sprawiedliwoœÌ wywodzÂące siĂŞ ze Starego Testamentu i po³¹czone z liberalnym przekazem rĂłwnoÂści.

Rzymska chrzeÂścijaĂąskoœÌ byÂła “koÂścielnoÂściÂą". Nie byÂło w niej waÂżne, czego nauczaÂł Jezus. KoÂśció³ ten uczyniÂł religie z samego Jezusa.

Krótko mówi¹c Koœció³ Nazaretaùski by³ prawdziwie spo³ecznym koœcio³em, podczas gdy Koœció³ Rzymskokatolicki koœcio³em cesarzy i papie¿y - hybryda ruchu imperialnego.


Poza oczywistymi niezrozumieniami, b³êdnymi interpretacjami i chybionymi t³umaczenia kanoniczne ewangelie cierpi¹ z powodu wielu rozmyœlnie wprowadzonych poprawek.


Pewne oryginalne akapity zostaÂły zmienione, inne usuniĂŞte, a jeszcze inne dodano tak, aby zadowoliĂŚ partykularny interes koÂścioÂła.
WiêkszoœÌ z tych poprawek wprowadzono w czwartym wieku, kiedy dokonywano przek³adu na ³acinê z oryginalnych greckich i semickich tekstów.

Nawet jeszcze wczeÂśniej, okoÂło roku 195 n.e., czyli 1800 lat temu, biskup Klemens z Aleksandrii dokonaÂł pierwszej znaczÂącej poprawki tekstu ewangelii.
Usun¹³ on istotna czeœÌ z ewangelii Marka napisanej okoÂło sto lat wczeÂśniej i uzasadniÂł swĂłj czyn w liÂście: “Bo gdyby one nawet mĂłwiÂły coÂś, co jest prawda, ten, ktĂłry kocha PrawdĂŞ, nie... zgodziÂłby siĂŞ z nimi... Albowiem nie wszystkie prawdy bĂŞdÂą ogÂłoszone wszystkim ludziom".


InteresujÂące. ChodziÂło mu o to, Âże nawet w tym wczesnym okresie istniaÂły juÂż rozbieÂżnoÂści miedzy tym, co napisali twĂłrcy ewangelii, a tym, czego chcieli nauczaĂŚ biskupi!!!!!

 Tej usuniĂŞtej przez biskupa Klemensa czĂŞÂści do dziÂś brak w ewangelii Marka.


Ale jeÂśli porĂłwnamy Marka z wersja jego ewangelii, jaka znamy dzisiaj, okaÂże siĂŞ, Âże nawet bez tej usuniĂŞtej czĂŞÂści jest ona znacznie dÂłuÂższa od oryginalnej! Jedna z dodatkowych jej czĂŞÂści opisuje proces zmartwychwstania i skÂłada siĂŞ z 12 peÂłnych wersetĂłw umieszczonych pod jej koniec, rozdziaÂł 16.

Obecnie wiadomo, ze wszystko, co dotyczy wydarzeĂą po ukrzyÂżowaniu, zostaÂło dodane przez biskupĂłw KoÂścioÂła lub ich skrybĂłw okoÂło czwartego wieku.



Chocia¿ watykaùskie archiwa potwierdzaj¹ to, wiêkszoœÌ ludzi ma utrudniony do nich dostêp, a nawet jeœli im siê to uda, to okazuje siê, ¿e stara greka jest bardzo trudna do zrozumienia.

Co znajdowa³o siê w tej czêœci ewangelii Marka, która Klemens postanowi³ usun¹Ì?


By³a to czeœÌ dotycz¹ca wskrzeszenia £azarza.

W oryginalnym tekÂście ewangelii Marka ÂŁazarz zostaÂł przedstawiony jako osoba ekskomunikowana-jednostka w stanie Âśmierci duchowej w wyniku wyklĂŞcia, a nie w stanie Âśmierci fizycznej!!!!


 Opisana byÂła nawet scena, w ktĂłrej Jezus i ÂŁazarz nawoÂłujÂą siĂŞ nawzajem przed otwarciem grobu.
Ten opis kolidowaÂł z chĂŞciÂą biskupa do przedstawienia podniesienia ÂŁazarza jako cudu, a nie zwykÂłego uwolnienia go ze stanu ekskomuniki.


Co wiĂŞcej, to ustawiaÂło w pewien sposĂłb scenĂŞ ukrzyÂżowania samego Jezusa, ktĂłrego zmartwychwstanie z duchowej Âśmierci podobnie jak w przypadku ÂŁazarza rĂłwnieÂż nastÂąpiÂło w podobnym trzydniowym trybie.

W wyniku wyroku Jezus zostaÂł podniesiony (uwolniony lub zmartwychwstaÂły) ze stanu Âśmierci zgodnie z obowiÂązujÂącym prawem trzeciego dnia.  ( czyli wcale nie byÂło Âśmierci fizycznej Jezusa!!!, byÂł to akt sÂłownego wyklĂŞcia .. rzucenia klÂątwy na kogoÂś , ktĂłra mogla spowodowaĂŚ ÂśmierĂŚ fizycznÂą gdyby nie dokonano "z martwych wstania " osoby, zdjĂŞcia kary zakonnej za jakiÂś czyn niezgodny ustalonÂą doktrynÂą ! Zatem CO zrobiÂł Jezus?? Kiara)

Jednak w przypadku ÂŁazarza Jezus pogwaÂłciÂł prawo przez podniesienie swojego przyjaciela po trzydniowym okresie symbolicznej choroby.
W oczach rady starszych prawna ÂśmierĂŚ ÂŁazarza oznaczaÂła w tym momencie ÂśmierĂŚ fizycznÂą. ÂŁazarzowi groziÂło w tej sytuacji wpakowanie do worka i pogrzebanie Âżywcem!!!!

 Jego zbrodnia polegaÂła na tym, ze poprowadziÂł zbuntowanych ludzi do zabezpieczenia wodociÂągu, ktĂłrego bieg zmieniono puszczajÂąc wodĂŞ poprzez nowy rzymski akwedukt w Jerozolimie.

Jezus dokonaÂł uwolnienia ÂŁAZARZA  nie majÂąc do tego uprawnienia (nie byÂł kapÂłanem, ktĂłrym przysÂługiwaÂło to prawo).
Potem Herod-Antypas Galilejski zmusi³ najwy¿szego kap³ana Jerozolimy do z³agodzenia swojego wyroku na korzyœÌ Jezusa i w³aœnie to by³o potraktowane jako niezwyk³y cud zmartwychwstania !


ByÂło jednak jeszcze coÂś wiĂŞcej, co spowodowaÂło usuniecie czĂŞÂści ewangelii Marka.

Otó¿ w opisie przypadku £azarza Marek stwierdzi³ wyraŸnie, ¿e Jezus i Maria Magdalena byli w rzeczywistoœci mê¿em i ¿ona.


Historia o ÂŁazarzu w ewangelii Jana zawiera dosyĂŚ dziwne zdanie, ktĂłre mĂłwi, Âże Marta przybywa od grobu ÂŁazarza, aby pozdrowiĂŚ Jezusa, podczas gdy jej siostra, Maria Magdalena, pozostaje w domu i czeka na wezwanie Jezusa.

Natomiast w oryginalnym tekÂście Marka, jest mowa, ze Maria Magdalena w rzeczywistoÂści wyszÂła z domu z Marta i po upomnieniu przez uczniĂłw Jezusa zostaÂła odesÂłana z powrotem do domu, gdzie miaÂła czekaĂŚ na jego wezwanie.

By³a to szczególna zasada prawa judaistycznego, zgodnie z która ¿onie w czasie uroczystoœci ¿a³obnych nie wolno by³o wyjœÌ z domu, dopóki nie zezwoli jej na to m¹¿.

Jest wiele informacji, juÂż pozabiblijnych, dowodzÂących, Âże Jezus i Maria Magdalena byli mĂŞÂżem i Âżona, lecz czy w samych ewangeliach jest coÂś na ten temat, coÂś, co uszÂło uwadze redaktorĂłw i potwierdza to przypuszczenie?


Otó¿ jest kilka szczegó³ów potwierdzaj¹cych ten fakt.

Jest w ewangeliach siedem list kobiet, które ca³y czas krêc¹ siê wokó³ Jezusa.

Na listach tych znajduje siĂŞ oczywiÂście matka Jezusa, lecz na szeÂściu z nich imiĂŞ Marii Magdaleny znajduje siĂŞ na pierwszym miejscu, nawet przed jego matka.



StudiujÂąc inne listy z tego okresu moÂżna zauwaÂżyĂŚ, Âże okreÂślenie  “First Lady" (“Pierwszej Damy") byÂło zawsze umieszczane na pierwszym miejscu.
Zwrot “First Lady" jest do dziÂś stosowany w Ameryce.
ByÂła to zawsze kobieta najstarsza rangÂą i zawsze wymieniano jÂą na pierwszym miejscu.


I KrĂłlowa Mesjasza, Maria Magdalena, powinna byĂŚ wymieniana na pierwszym miejscu, co faktycznie miaÂło miejsce.


Ale czy ma³¿eùstwo to jest opisane w ewangeliach?


Otó¿ jest. Wielu ludzi sugerowa³o, ¿e œlub w Kanie by³ œlubem Jezusa i Marii Magdaleny. Nie by³a to ceremonia œlubna jako taka, aczkolwiek w ewangeliach jest mowa o œlubie.

Œlub jest zupe³nie odrêbnym namaszczeniem w Betanii. U £ukasza mamy pierwsze namaszczenie Jezusa przez Marie, dwa i pó³ roku przed drugim namaszczeniem.
U niewielu ludzi zdarza siĂŞ, aby byÂły to dwa wydarzenia, a w tym wypadku sÂą to wydarzenia odlegle od siebie w czasie o dwa i pĂłl roku.

CzytelnikĂłw z pierwszego stulecia naszej ery wcale nie zdziwiÂłaby dwuetapowa ceremonia zaÂślubin nastĂŞpcy tronu.

Jezus byÂł, jak wszystkim wiadomo, “Mesjaszem", co po prostu oznacza “Namaszczony".
Tak naprawdĂŞ wszyscy wyÂżsi kapÂłani i krĂłlowie z rodu Dawida byli Mesjaszami. Jezus nie byÂł tu wyjÂątkiem. ChociaÂż nie miaÂł ÂświeceĂą kapÂłaĂąskich, zyskaÂł prawo to tytuÂłu Mesjasza z uwagi na to, ze byÂł potomkiem krĂłla Dawida i pochodziÂł z rodu krĂłlewskiego, lecz nie nadano mu tego tytuÂłu, dopĂłki nie zostaÂł fizycznie namaszczony przez Marie MagdalenĂŞ, z racji je] uprawnieĂą jako wyÂższej kapÂłanki- nie dÂługo przed ukrzyÂżowaniem.


SÂłowo “Mesjasz" pochodzi od Âżydowskiego czasownika “namaszczaĂŚ", ktĂłry wywodzi siĂŞ z kolei od staroegipskiego sÂłowa “messeh", czyli “ÂświĂŞty krokodyl".

To w³aœnie sad³em messeha siostry-panny m³ode faraonów namaszcza³y swoich mê¿ów w czasie zaœlubin.

Ten egipski zwyczaj ma swoje ÂźrĂłdÂło w krĂłlewskich obyczajach staroÂżytnej Mezopotamii. W PieÂśni nad PieÂśniami Starego Testamentu znajdujemy rĂłwnieÂż namaszczanie krĂłla podczas zaÂślubin.

MĂłwi siĂŞ, Âże olejem uÂżywanym w Judei byÂł wonny olejek ze spikanardu8 (Nardos tachysjatamansi) -bardzo drogi olejek z korzenia krzewu rosnÂącego w Himalajach.

Rytua³ namaszczania mia³ zawsze miejsce wtedy, gdy m¹¿ / król zasiada³ do sto³u.

W Nowym Testamencie namaszczenie Jezusa przez Marie MagdalenĂŞ rzeczywiÂście odbyÂło siĂŞ w chwili, gdy Jezus  zasiadÂł  do stoÂłu, i to Âślubnym olejkiem narodowym.

NastĂŞpnie Maria Magdalena  omiotÂła  stopy  Jezusa swoimi wÂłosami i przy pierwszym namaszczeniu dwuczĂŞÂściowych zaÂślubin zapÂłakaÂła.
 Wszystkie te fakty ÂświadczÂą, Âże chodziÂło o ma³¿eĂąskie namaszczenie nastĂŞpcy tronu.


Inne namaszczenia Mesjaszy, w czasie koronacji lub uzyskiwania wyÂższych ÂświeceĂą kapÂłaĂąskich, byÂły zawsze dokonywane przez mĂŞÂżczyzn, Wysokiego Zadoka9 lub najwyÂższych kapÂłanĂłw.
Przy tych okazjach stosowano olej z oliwek zmieszany z cynamonem i innymi korzennymi przyprawami - nigdy nie stosowano do tego olejku narodowego.


Olejek narodowy miaÂł wyraÂżaĂŚ prerogatywy Âżony Mesjasza, ktĂłra musiaÂła byĂŚ Maria, siostra ÂświĂŞtego zakonu. Matka Jezusa rĂłwnieÂż byÂła MariÂą i MariÂą miaÂła byĂŚ takÂże jego Âżona,  tytularnie.

NiektĂłre zakony do dzisiaj kontynuujÂą tradycje dodawania tytuÂłu “Maria" do chrzestnych imion swoich mniszek, na przykÂład siostra Maria Teresa czy siostra Maria Luiza.

ÂŚluby Mesjaszy byÂły zawsze dwuetapowe.


Wed³ug £ukasza pierwszy etap namaszczenia by³ aktem zobowi¹zania do wejœcia w zwi¹zek ma³¿eùski (zarêczyny), natomiast drugi, opisany przez Mateusza, Marka i Jana, by³ ju¿ w³aœciwym aktem zawarcia ma³¿eùstwa.

W przypadku Jezusa i Marii Magdaleny  drugie namaszczenie w Betanii miaÂło duÂże znaczenie i wÂłaÂśnie tu zaczyna siĂŞ historia Graala, bowiem jak podajÂą ksiĂŞgi praw Âżydowskich oraz JĂłzef Flawiusz10 w dziele Dawne dzieje Izraela, druga czêœÌ ceremonii Âślubnej nastĂŞpowaÂła dopiero po stwierdzeniu, Âże Âżona jest juÂż w trzecim miesiÂącu ci¹¿y.

Kontynuatorzy dynastii, tacy jak Jezus, mieli obowiÂązek przedÂłoÂżenia dynastii.

Ma³¿eùstwo by³o istotnym elementem tego obowi¹zku, zaœ prawo chroni³o ich przed ma³¿eùstwem z kobiet¹, która mog³aby siê okazaÌ bezp³odna b¹dŸ mia³a czêste poronienia.

Z tego tez wzglêdu ta ochrona prawna wyra¿a³a siê zasad¹ trzymiesiêcznej ci¹¿y, gdy¿ poronienia rzadko zdarzaj¹ siê w póŸniejszym okresie ci¹¿y.

UwaÂżano, Âże kiedy Âżona przeszÂła juÂż bezpiecznie przez ten okres, moÂżna bez zbytniego ryzyka potwierdziĂŚ kontrakt Âślubny.

Podczas namaszczania mĂŞÂża na tym etapie, o Âżonie Mesjasza mĂłwiÂło siĂŞ, Âże namaszcza go na pogrzeb.......

( to znaczy³o ¿e rozwód takiej pary by³ nie mo¿liwy.. zwi¹zek ma³¿eùski trwa³ a¿ do fizycznej œmierci jednego z partnerów .. Kiara)


Potwierdzenie tego znajdujemy w ewangeliach. Od tego dnia Âżona nosiÂła zawieszone na szyi naczynie z olejkiem narodowym aÂż do koĂąca Âżycia swojego mĂŞÂża.
Po raz drugi uÂżywaÂła go w chwili zÂłoÂżenia mĂŞÂża do grobu. WÂłaÂśnie dlatego Maria Magdalena poszÂłaby do grobu, co teÂż zrobiÂła, w Szabat po ukrzyÂżowaniu.

W zwiÂązku z drugim namaszczeniem w Betanii ewangelie przytaczajÂą sÂłowa Jezusa: “Gdziekolwiek po caÂłym Âświecie gÂłosiĂŚ bĂŞdÂą te ewangelie, bĂŞdÂą rĂłwnieÂż opowiadaĂŚ na jej pamiÂątkĂŞ to, co uczyniÂła".

W sÂłynnej interpretacji tego wydarzenia renesansowy artysta Angelico Fra11 przedstawia Jezusa koronujÂącego Marie MagdalenĂŞ.

PomijajÂąc to, ze Angelico Fra byÂł wyksztaÂłconym, piĂŞtnastowiecznym dominikaninem, czy wÂładze KoÂścioÂła ChrzeÂścijaĂąskiego honorowaÂły jednak Marie MagdalenĂŞ i mĂłwiÂły o tym akcie jako czynionym “na jej pamiÂątkĂŞ"?

Niestety nie. CaÂłkowicie zignorowaÂły dyrektywĂŞ samego Jezusa i ogÂłosiÂły Marie MagdalenĂŞ  jako jawnogrzesznice.

W koÂściele ezoterycznym oraz wÂśrĂłd Templariuszy Maria Magdalena zawsze byÂła traktowana jako ÂświĂŞta i jako taka do dziÂś jest czczona przez wielu, zaÂś najbardziej interesujÂąca czĂŞÂściÂą tego kultu, zwÂłaszcza majÂąc na uwadze sprawĂŞ Graala, jest to, Âże podaje siĂŞ ja jako patronkĂŞ hodowcĂłw winoroÂśli, straÂżniczkĂŞ winoroÂśli, straÂżniczkĂŞ ÂŚwiĂŞtego Graala, straÂżniczkĂŞ ÂświĂŞtej krwi.

https://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:IVW955JYqPsJ:https://matkaziemia.files.wordpress.com/2014/04/sir-laurence-gardner-ukryte-dzieje-jezusa-i-c3b9wic2actego-grala.docx+&cd=9&hl=pl&ct=clnk&gl=fr&client=firefox-b

BRIT........ wieloznaczeniowoœÌ...

Obrzezanie .. przymierze....


http://www.pjac.uj.edu.pl/documents/30601109/30635916/pjac_4_5.pdf

To jest niezmiernie interesujÂący aspekt w caÂłoksztaÂłcie tematu....

"Przy okazji mamy tu brytyjski aspekt, poniewaÂż sÂłowo Brit jest ÂźrĂłdÂłosÂłowem nazwy Brytania, zaÂś sÂłowa Brit-ain znaczÂą “kraj przymierza" lub “kraj ugody".

MoÂże nie kraj..... a miejsce przymierza , miejsce ugody....  a to juÂż ma nieco inne  konotacje znaczeniowe.

Jako Âże Britania to nie jest stara nazwa wysp , wczeÂśniejszy Albion, natomiast Wielka Brytania i Francuska Bretania w piÂśmie francuskim majÂą tÂą sama pisowniĂŞ... i te same ludy Celtyckie je zamieszkiwaÂły'