JUDAIZM - Mistyka - Mistyka i Ezoteryka ÂŻydowska cz.3
GWIAZDA DAWIDA
W rzeczywistoÂści nie jest znane Âżadne ÂźrĂłdÂło, ktĂłre okreÂśliÂłoby miejsce i czas pojawienia siĂŞ heksagramu - jak mistycy nazywajÂą gwiazdĂŞ o szeÂściu kÂątach. Wiadomo tylko, Âże byÂła juÂż uÂżywana w Indiach okoÂło roku 4000 przed narodzeniem Chrystusa. ChociaÂż staÂła siĂŞ znana jako symbol judaizmu, to jednak nigdy nie naleÂżaÂła wy³¹cznie do tej religii. MoÂżna jÂą spotkaĂŚ rĂłwnieÂż w sztuce muzuÂłmaĂąskiej i w dekoracjach wielu Âśredniowiecznych katedr. Jak twierdzi brazylijski filozof MĂĄrio SĂŠrgio Cortella, „heksagram zawsze byÂł dla wielu ludĂłw symbolem ochrony, przedstawiajÂąc jednoœÌ Nieba z ZiemiÂą”. Tymczasem nazwa „Gwiazda Dawida” pochodzi z hebrajskiego „Maren David”, co dosÂłownie oznacza „Tarcza Dawida”. WedÂług Âżydowskiej tradycji, ÂżoÂłnierze krĂłla Dawida nosili na swoich tarczach heksagram, aby w ten sposĂłb zapewniĂŚ sobie Bo¿¹ ochronĂŞ. Gwiazda Dawida peÂłni w judaizmie takÂą rolĂŞ, jakÂą krzyÂż w chrzeÂścijaĂąstwie. To dlatego Gwiazda Dawida znajduje siĂŞ nie tylko w nawet najstarszych synagogach i na Âżydowskich nagrobkach, ale rĂłwnieÂż na paĂąstwowej fladze Izraela. Mistycy chrzeÂścijaĂąscy pierwszych wiekĂłw zajmowali siĂŞ objasnianiem i kontemplacjÂą tego symbolu!
Gwiazda Dawida (מָגֵן דָּוִד - Magen Dawid) zwana teÂż TarczÂą Dawida - szeÂścioramienna gwiazda (heksagram) zÂłoÂżona z dwĂłch zachodzÂących na siebie pionowo trĂłjkÂątĂłw rĂłwnobocznych odwrĂłconych od siebie wierzchoÂłkami. WierzchoÂłki Gwiazdy Dawida le¿¹ na okrĂŞgu na parzystych godzinach, tzn. sÂą postaci:
({R} sin { rac{ipi}{3}}; {R} cos{ rac{i pi}{3}}) gdzie i in <1;6>
a R to promieĂą okrĂŞgu na ktĂłrym opisana jest gwiazda. WierzchoÂłek i-ty modulo 6 jest ³¹czony z i + 2 modulo 6. GwiazdĂŞ Dawida moÂżna skontruowaĂŚ poprzez przedÂłuÂżenie bokĂłw szeÂściokÂąta foremnego aÂż do przeciĂŞcia siĂŞ bokĂłw. Symbolizuje jednoœÌ w dwoistoÂści. Przez ÂżydĂłw zwana tarczÂą Dawida. WystĂŞpuje juÂż w VII w. p.e.ch. w wykopaliskach w Sydonie - na pieczĂŞci. W staroÂżytnoÂści sÂłuÂżyÂła prawdopodobnie jako talizman, w galucie staÂła siĂŞ symbolem judaizmu, jego herbem. Od 1897 godÂło syjonizmu, a od 1948 na fladze paĂąstwa Izrael. W XX wieku symbol ten nabraÂł tragicznej wymowy, kiedy to naziÂści zmusili ÂŻydĂłw do noszenia na ramieniu ¿ó³tej „Gwiazdy Dawida” - znaku napiĂŞtnowania i oddzielenia poromkĂłw Izraela od reszty ludzkoÂści. W ten sposĂłb hitlerowcy nazi uczynili z heksagramu narzĂŞdzie zbrodniczej polityki popieranej otwarcie przez papieÂża Piusa.
Gwiazda Dawida jest heksagonem, na który sk³adaj¹ siê faktycznie dwa symbole, na³o¿one na siebie tak, ¿e stanowi¹c jedn¹ ca³oœÌ zyskuj¹ znaczenie kabalistycznej Jedni zawieraj¹cej w sobie nierozerwaln¹ Dwójniê. Górne i dolne trójk¹ty tej Gwiazdy s¹ szczytami dwóch symbolicznych piramid na³o¿onych na siebie. Piramida skierowana wierzcho³kiem ku niebu stanowi staro¿ytny symbol boskiego pierwiastka w³adzy, jej podstawa wspiera siê na ziemi, a wierzcho³ek wskazuje na boskie pochodzenie w³adzy królewskiej. Druga piramida, skierowana wierzcho³kiem ku ziemi, symbolizuje sp³yw mocy niebiaùskiej na œwiat podksiê¿ycowy i mo¿na w niej upatrywaÌ ustalon¹ w niebie i siêgaj¹c¹ ku ziemi moc kap³ana. W tej formie, z³o¿onej z zachodz¹cych na siebie trójk¹tów, Magen Dawid czyli Gwiazda Dawida jest monoteistycznym znakiem Imienia Boga JHVH, a znak utwierdza œwiête Imiê Jego na wieki. Na Ziemi symbol ten mo¿e w pe³ni wyraziÌ siê w Mesjaszu Zbawicielu, który ³¹czy w sobie Mesjasza kap³aùskiego - cedeq, i Mesjasza królewskiego - miszpat.
Niektórzy przypuszczaj¹, i¿ znak ten nie ma nic wspólnego z biblijnym królem Dawidem, chocia¿ jest znacznie starszy. CzêœÌ badaczy uwa¿a, i¿ chodzi tu o gwiazdê Kijuna (Amosa 5:26), zwan¹ tak¿e gwiazd¹ Remfana (Dzieje Apostolskie 7:43). Obie nazwy s¹ staro¿ytnymi okreœleniami planety Saturn, której symbolem by³a prawdopodobnie szeœcioramienna gwiazda. Werset z ksiêgi Amosa sugeruje, i¿ Izraelici przejêli jej kult od Kananejczyków wraz z kultem Molocha. Dzisiejsza nazwa gwiazdy mo¿e wynikaÌ z faktu, i¿ syn i nastêpca króla Dawida, Salomon, pod koniec ¿ycia zwróci³ siê ku politeizmowi (1 Królewska 11:4-8) i byÌ mo¿e wówczas kult gwiazdy Kijuna nabra³ szczególnego znaczenia w staro¿ytnym Izraelu.
W magii heksagram znany jest pod tradycyjn¹ nazw¹ pieczêci Salomona. Symbol ten siêga korzeniami a¿ po Daleki Wschód, gdzie znany by³ jako Wielka Yantra w tantryzmie hinduistycznym. Trójk¹t skierowany wierzcho³kiem do do³u symbolizowa³ pradawn¹ samicê (Mena, Menaka), istniej¹c¹ przed pocz¹tkiem œwiata. Wytworzy³a ona w sobie nasienie, które wyros³o w ujawnion¹ mêskoœÌ, reprezentowan¹ przez trójk¹t skierowany wierzcho³kiem ku górze. Heksagram symbolizuje po³¹czenie tych dwóch pierwotnych si³. ¯ydowska kaba³a przejê³a ten symbol z pe³n¹ œwiadomoœci¹ jego charakteru p³ciowego, heksagram kabalistyczny pokazywa³ z³¹czenie mêskiego bóstwa z jego ¿eùsk¹ esencj¹ Szekin¹. Tym samym stosunek p³ciowy mê¿czyzny i kobiety sta³ siê sakramentem. Na poziomie duchowym heksagram jest najwy¿szym symbolem zrównowa¿onej boskoœci. Heksagram pojawia siê tak¿e w przedstawieniach hinduskiej mandali, jako wyobra¿enie do medytacji, szczególnie w symbolice lotosu serca i bóstwa powietrza Vayu oraz na kamiennych rzeŸbach z Ameryki Œrodkowej, nios¹c za sob¹ tajemnicze przes³ania. W alchemii heksagram symbolizuje mêsk¹/¿eùsk¹ dwoistoœÌ ognia i wody, a tak¿e cztery ¿ywio³y. W magii ³¹czony by³ z egzorcyzmami.
Magen Dawid, popularnie zwana jest Gwiazd¹ Dawida, ale w jêzyku hebrajskim oznacza te¿ Tarczê Dawida, w swej istocie królewski herb rodowy. Wystêpuje na wzornictwie ¿ydowskim i na nagrobkach. ¯ydzi nosz¹ j¹ tak¿e w postaci wisiorków. Wprawdzie dziœ rozpoznawana jest powszechnie jako symbol ¿ydostwa, jednak w przesz³oœci nie odgrywa³a, jak siê wydaje, tak jednoznacznej roli. Pojawia siê na kabalistycznych amuletach i mo¿na j¹ spotkaÌ obok innych wzorów na ¿ydowskich rysunkach magicznych z okresu œredniowiecza. Wierzono, ¿e posiada moc opiekuùcz¹. Nazistom pos³u¿y³a do naznaczenia ¯ydów, którzy musieli j¹ nosiÌ w postaci wyraŸnej oznaki przyszytej do ubrania. Figuruje na fladze paùstwa Izrael, a izraelskie stowarzyszenie pierwszej pomocy znane jest pod nazw¹ Magen Dawid Adom, czyli Czerwona Tarcza Dawida, analogicznie do Czerwonego Krzy¿a i Czerwonego Pó³ksiê¿yca w innych krajach. Gwiazda zwana Tarcz¹ Dawida jest znakiem symbolicznym jednoœci Wszechœwiata i Cz³owieka, makro i mikrokosmosu. W³aœnie kontemplacja owego znaku przynosi Faustowi ukojenie. Wzmianki o heksagonalnej formie dwóch trójk¹tów znajdujemy w arabskich Baœniach z 1001 nocy. Sam symbol jest geometrycznym zapisem energo-magicznych w³aœciwoœci istnienia Cz³owieka w œwiecie Bo¿ym, pojmowalnym a niepojêtym.
Historyczn¹ nazw¹ symbolu jest Magen David (Tarcza Dawida) i PieczêÌ Salomona, gdy¿ prawdopodobnie wzór ten zdobi³ sygnet Salomona. David Chaimberlin sugeruje, ¿e zbudowana jest ona z pierwszej i ostatniej litery imienia Dawida, a jest hebrajska litera daleth, która w staro¿ytnym jêzyku hebrajskim mia³a kszta³t podobny do trójk¹ta, które wzajemnie siê przeplataj¹. Po œmierci swego poprzednika, Saula, pokolenia Judy i Beniamina by³y jedynymi, które uzna³y jego w³adzê. Pozosta³e pokolenia trwa³y wiernie przy domu Saula przez kolejne siedem lat. Paùstwo Izraela rozumiane jako dwanaœcie pokoleù pozosta³o zjednoczone pod jedn¹ w³adz¹ tylko przez ostatnie 33 lata panowania Dawida i przez 40 lat panowania Salomona, aby nastêpnie rozpaœÌ siê na dwa odrêbne królestwa za czasów Jeroboama, wkrótce po wst¹pieniu na tron syna Salomona, Rehoboama. Tak jak trójk¹t jest architektonicznym symbolem si³y, tak Dawid wyobra¿a³ sobie siln¹ uniê pomiêdzy dwoma królestwami Izraela. Wzajemne przeplatanie siê trójk¹tów mia³o sugerowaÌ silne wiêzy miêdzy nimi. Powsta³a w ten sposób szeœcioramienna gwiazda posiada dwanaœcie zewnêtrznych krawêdzi, po jednym dla ka¿dego z dwunastu plemion Izraelskich. Niektórzy mistycy, zwi¹zani bardziej z sufizmem mówi¹ tak¿e o jednoœci dwóch potomków Abrahama, a mianowicie syna Izaaka z matki Sarah oraz syna Izmaela z matki Hagar. Mistycy chrzescijaùscy judejskiej tradycji widzieli w symbolu jednoœÌ przes³ania Moj¿esza oraz Jezusa.
Naprawdê symbol ten siêga korzeniami a¿ po Daleki Wschód, gdzie jest znany jako Wielka Yantra w tantryzmie hinduistycznym i jodze. Trójk¹t skierowany wierzcho³kiem do do³u symbolizowa³ pradawna samicê, Menê istniej¹ca przed pocz¹tkiem œwiata. Wytworzy³a ona w sobie nasienie, które wyros³o w ujawniona mêskoœÌ, reprezentowana przez trójk¹t z wierzcho³kiem skierowanym ku górze. Heksagram symbolizuje po³¹czenie tych dwóch pierwiastków si³. W oryginalnej postaci heksagram pokazywa³ z³¹czenie mêskiego bóstwa z jego ¿eùsk¹ esencj¹. Na poziomie duchowym heksagram jest najwy¿szym symbolem zrównowa¿onej boskoœci. Heksagram - szeœcioramienna gwiazda sk³adaj¹ca siê z dwóch na³o¿onych na siebie równobocznych trójk¹tów. Zawiera w sobie przedstawienie symboliczne czterech ¿ywio³ów : Trójk¹t skierowany wierzcho³kiem w górê wyobra¿a ogieù. Trójk¹t z wierzcho³kiem skierowanym w dó³ wodê. Trójk¹t ognia przeciêty przez podstawê trójk¹ta wody oznacza powietrze. Trójk¹t wody przeciêty przez podstawê trójk¹ta ognia - ziemiê. Ca³oœÌ przedstawiona w ten sposób zawiera w sobie wszystkie ¿ywio³y wszechœwiata. Na czterech bocznych wierzcho³kach umieszcza siê cztery podstawowe cechy materii : odpowiednio od góry ciep³o i zimno. W ten sposób otrzymuje siê zwi¹zki miêdzy czterema ¿ywio³ami i ich cechy, przeciwstawiaj¹ce siê sobie parami. Ogieù jest ciep³y suchy, woda wilgotna, zimna, ziemia, zimna, sucha, powietrze, wilgotne, ciep³e. W tym wypadku pieczêÌ Salomona wyra¿a syntezê przeciwstawnych zjawisk i jednoœÌ i z³o¿onoœÌ wszechœwiata.
PieczêÌ Salomona zawiera równie¿ siedem podstawowych metali alchemicznych oraz siedem najwa¿niejszych planet. W centrum umieszcza siê z³oto i s³oùce, jako doskona³oœÌ do której ma zmierzaÌ ka¿dy proces. Najwy¿szy wierzcho³ek to srebro i ksiê¿yc. Najni¿szy o³ów i Saturn. Wierzcho³ki po prawej stronie, od góry, to miedŸ½ i Wenus, oraz rtêÌ i Merkury. Po lewej, równie¿ od góry; ¿elazo i Mars, wreszcie i Jowisz. PieczêÌ Salomona wyra¿a w ten sposób sprowadzenie niedoskona³ego, wielorakiego do doskona³ego, jednorodnego. Niektórzy odczytuj¹ ten symbol na planie duchowym, jako rodzaj mistycznej drogi, której celem jest przemiana cz³owieka niedoskona³ego, podzielonego miêdzy ró¿ne sk³onnoœci, tendencje, popêdy, w istotê doskona³¹. Wed³ug innych interpretacji, szeœcioramienna gwiazda przedstawia zjednoczenie pierwiastka mêskiego i ¿eùskiego.
http://www.religie.424.pl/mistyka-i-ezoteryka-zydowska-cz-3,1071,article.html
SYMBOLIKA GRAFICZNA I SLOWNA.