JUDAIZM - Mistyka - Mistyka i Ezoteryka ¯ydowska cz.3
GWIAZDA DAWIDA
W rzeczywisto¶ci nie jest znane ¿adne ¼ród³o, które okre¶li³oby miejsce i czas pojawienia siê heksagramu - jak mistycy nazywaj± gwiazdê o sze¶ciu k±tach. Wiadomo tylko, ¿e by³a ju¿ u¿ywana w Indiach oko³o roku 4000 przed narodzeniem Chrystusa. Chocia¿ sta³a siê znana jako symbol judaizmu, to jednak nigdy nie nale¿a³a wy³±cznie do tej religii. Mo¿na j± spotkaæ równie¿ w sztuce muzu³mañskiej i w dekoracjach wielu ¶redniowiecznych katedr. Jak twierdzi brazylijski filozof Mário Sérgio Cortella, „heksagram zawsze by³ dla wielu ludów symbolem ochrony, przedstawiaj±c jedno¶æ Nieba z Ziemi±”. Tymczasem nazwa „Gwiazda Dawida” pochodzi z hebrajskiego „Maren David”, co dos³ownie oznacza „Tarcza Dawida”. Wed³ug ¿ydowskiej tradycji, ¿o³nierze króla Dawida nosili na swoich tarczach heksagram, aby w ten sposób zapewniæ sobie Bo¿± ochronê. Gwiazda Dawida pe³ni w judaizmie tak± rolê, jak± krzy¿ w chrze¶cijañstwie. To dlatego Gwiazda Dawida znajduje siê nie tylko w nawet najstarszych synagogach i na ¿ydowskich nagrobkach, ale równie¿ na pañstwowej fladze Izraela. Mistycy chrze¶cijañscy pierwszych wieków zajmowali siê objasnianiem i kontemplacj± tego symbolu!
Gwiazda Dawida (מָגֵן דָּוִד - Magen Dawid) zwana te¿ Tarcz± Dawida - sze¶cioramienna gwiazda (heksagram) z³o¿ona z dwóch zachodz±cych na siebie pionowo trójk±tów równobocznych odwróconych od siebie wierzcho³kami. Wierzcho³ki Gwiazdy Dawida le¿± na okrêgu na parzystych godzinach, tzn. s± postaci:
({R} sin {rac{ipi}{3}}; {R} cos{rac{i pi}{3}}) gdzie i in <1;6>
a R to promieñ okrêgu na którym opisana jest gwiazda. Wierzcho³ek i-ty modulo 6 jest ³±czony z i + 2 modulo 6. Gwiazdê Dawida mo¿na skontruowaæ poprzez przed³u¿enie boków sze¶ciok±ta foremnego a¿ do przeciêcia siê boków. Symbolizuje jedno¶æ w dwoisto¶ci. Przez ¿ydów zwana tarcz± Dawida. Wystêpuje ju¿ w VII w. p.e.ch. w wykopaliskach w Sydonie - na pieczêci. W staro¿ytno¶ci s³u¿y³a prawdopodobnie jako talizman, w galucie sta³a siê symbolem judaizmu, jego herbem. Od 1897 god³o syjonizmu, a od 1948 na fladze pañstwa Izrael. W XX wieku symbol ten nabra³ tragicznej wymowy, kiedy to nazi¶ci zmusili ¯ydów do noszenia na ramieniu ¿ó³tej „Gwiazdy Dawida” - znaku napiêtnowania i oddzielenia poromków Izraela od reszty ludzko¶ci. W ten sposób hitlerowcy nazi uczynili z heksagramu narzêdzie zbrodniczej polityki popieranej otwarcie przez papie¿a Piusa.
Gwiazda Dawida jest heksagonem, na który sk³adaj± siê faktycznie dwa symbole, na³o¿one na siebie tak, ¿e stanowi±c jedn± ca³o¶æ zyskuj± znaczenie kabalistycznej Jedni zawieraj±cej w sobie nierozerwaln± Dwójniê. Górne i dolne trójk±ty tej Gwiazdy s± szczytami dwóch symbolicznych piramid na³o¿onych na siebie. Piramida skierowana wierzcho³kiem ku niebu stanowi staro¿ytny symbol boskiego pierwiastka w³adzy, jej podstawa wspiera siê na ziemi, a wierzcho³ek wskazuje na boskie pochodzenie w³adzy królewskiej. Druga piramida, skierowana wierzcho³kiem ku ziemi, symbolizuje sp³yw mocy niebiañskiej na ¶wiat podksiê¿ycowy i mo¿na w niej upatrywaæ ustalon± w niebie i siêgaj±c± ku ziemi moc kap³ana. W tej formie, z³o¿onej z zachodz±cych na siebie trójk±tów, Magen Dawid czyli Gwiazda Dawida jest monoteistycznym znakiem Imienia Boga JHVH, a znak utwierdza ¶wiête Imiê Jego na wieki. Na Ziemi symbol ten mo¿e w pe³ni wyraziæ siê w Mesjaszu Zbawicielu, który ³±czy w sobie Mesjasza kap³añskiego - cedeq, i Mesjasza królewskiego - miszpat.
Niektórzy przypuszczaj±, i¿ znak ten nie ma nic wspólnego z biblijnym królem Dawidem, chocia¿ jest znacznie starszy. Czê¶æ badaczy uwa¿a, i¿ chodzi tu o gwiazdê Kijuna (Amosa 5:26), zwan± tak¿e gwiazd± Remfana (Dzieje Apostolskie 7:43). Obie nazwy s± staro¿ytnymi okre¶leniami planety Saturn, której symbolem by³a prawdopodobnie sze¶cioramienna gwiazda. Werset z ksiêgi Amosa sugeruje, i¿ Izraelici przejêli jej kult od Kananejczyków wraz z kultem Molocha. Dzisiejsza nazwa gwiazdy mo¿e wynikaæ z faktu, i¿ syn i nastêpca króla Dawida, Salomon, pod koniec ¿ycia zwróci³ siê ku politeizmowi (1 Królewska 11:4-8) i byæ mo¿e wówczas kult gwiazdy Kijuna nabra³ szczególnego znaczenia w staro¿ytnym Izraelu.
W magii heksagram znany jest pod tradycyjn± nazw± pieczêci Salomona. Symbol ten siêga korzeniami a¿ po Daleki Wschód, gdzie znany by³ jako Wielka Yantra w tantryzmie hinduistycznym. Trójk±t skierowany wierzcho³kiem do do³u symbolizowa³ pradawn± samicê (Mena, Menaka), istniej±c± przed pocz±tkiem ¶wiata. Wytworzy³a ona w sobie nasienie, które wyros³o w ujawnion± mêsko¶æ, reprezentowan± przez trójk±t skierowany wierzcho³kiem ku górze. Heksagram symbolizuje po³±czenie tych dwóch pierwotnych si³. ¯ydowska kaba³a przejê³a ten symbol z pe³n± ¶wiadomo¶ci± jego charakteru p³ciowego, heksagram kabalistyczny pokazywa³ z³±czenie mêskiego bóstwa z jego ¿eñsk± esencj± Szekin±. Tym samym stosunek p³ciowy mê¿czyzny i kobiety sta³ siê sakramentem. Na poziomie duchowym heksagram jest najwy¿szym symbolem zrównowa¿onej bosko¶ci. Heksagram pojawia siê tak¿e w przedstawieniach hinduskiej mandali, jako wyobra¿enie do medytacji, szczególnie w symbolice lotosu serca i bóstwa powietrza Vayu oraz na kamiennych rze¼bach z Ameryki ¦rodkowej, nios±c za sob± tajemnicze przes³ania. W alchemii heksagram symbolizuje mêsk±/¿eñsk± dwoisto¶æ ognia i wody, a tak¿e cztery ¿ywio³y. W magii ³±czony by³ z egzorcyzmami.
Magen Dawid, popularnie zwana jest Gwiazd± Dawida, ale w jêzyku hebrajskim oznacza te¿ Tarczê Dawida, w swej istocie królewski herb rodowy. Wystêpuje na wzornictwie ¿ydowskim i na nagrobkach. ¯ydzi nosz± j± tak¿e w postaci wisiorków. Wprawdzie dzi¶ rozpoznawana jest powszechnie jako symbol ¿ydostwa, jednak w przesz³o¶ci nie odgrywa³a, jak siê wydaje, tak jednoznacznej roli. Pojawia siê na kabalistycznych amuletach i mo¿na j± spotkaæ obok innych wzorów na ¿ydowskich rysunkach magicznych z okresu ¶redniowiecza. Wierzono, ¿e posiada moc opiekuñcz±. Nazistom pos³u¿y³a do naznaczenia ¯ydów, którzy musieli j± nosiæ w postaci wyra¼nej oznaki przyszytej do ubrania. Figuruje na fladze pañstwa Izrael, a izraelskie stowarzyszenie pierwszej pomocy znane jest pod nazw± Magen Dawid Adom, czyli Czerwona Tarcza Dawida, analogicznie do Czerwonego Krzy¿a i Czerwonego Pó³ksiê¿yca w innych krajach. Gwiazda zwana Tarcz± Dawida jest znakiem symbolicznym jedno¶ci Wszech¶wiata i Cz³owieka, makro i mikrokosmosu. W³a¶nie kontemplacja owego znaku przynosi Faustowi ukojenie. Wzmianki o heksagonalnej formie dwóch trójk±tów znajdujemy w arabskich Ba¶niach z 1001 nocy. Sam symbol jest geometrycznym zapisem energo-magicznych w³a¶ciwo¶ci istnienia Cz³owieka w ¶wiecie Bo¿ym, pojmowalnym a niepojêtym.
Historyczn± nazw± symbolu jest Magen David (Tarcza Dawida) i Pieczêæ Salomona, gdy¿ prawdopodobnie wzór ten zdobi³ sygnet Salomona. David Chaimberlin sugeruje, ¿e zbudowana jest ona z pierwszej i ostatniej litery imienia Dawida, a jest hebrajska litera daleth, która w staro¿ytnym jêzyku hebrajskim mia³a kszta³t podobny do trójk±ta, które wzajemnie siê przeplataj±. Po ¶mierci swego poprzednika, Saula, pokolenia Judy i Beniamina by³y jedynymi, które uzna³y jego w³adzê. Pozosta³e pokolenia trwa³y wiernie przy domu Saula przez kolejne siedem lat. Pañstwo Izraela rozumiane jako dwana¶cie pokoleñ pozosta³o zjednoczone pod jedn± w³adz± tylko przez ostatnie 33 lata panowania Dawida i przez 40 lat panowania Salomona, aby nastêpnie rozpa¶æ siê na dwa odrêbne królestwa za czasów Jeroboama, wkrótce po wst±pieniu na tron syna Salomona, Rehoboama. Tak jak trójk±t jest architektonicznym symbolem si³y, tak Dawid wyobra¿a³ sobie siln± uniê pomiêdzy dwoma królestwami Izraela. Wzajemne przeplatanie siê trójk±tów mia³o sugerowaæ silne wiêzy miêdzy nimi. Powsta³a w ten sposób sze¶cioramienna gwiazda posiada dwana¶cie zewnêtrznych krawêdzi, po jednym dla ka¿dego z dwunastu plemion Izraelskich. Niektórzy mistycy, zwi±zani bardziej z sufizmem mówi± tak¿e o jedno¶ci dwóch potomków Abrahama, a mianowicie syna Izaaka z matki Sarah oraz syna Izmaela z matki Hagar. Mistycy chrzescijañscy judejskiej tradycji widzieli w symbolu jedno¶æ przes³ania Moj¿esza oraz Jezusa.
Naprawdê symbol ten siêga korzeniami a¿ po Daleki Wschód, gdzie jest znany jako Wielka Yantra w tantryzmie hinduistycznym i jodze. Trójk±t skierowany wierzcho³kiem do do³u symbolizowa³ pradawna samicê, Menê istniej±ca przed pocz±tkiem ¶wiata. Wytworzy³a ona w sobie nasienie, które wyros³o w ujawniona mêsko¶æ, reprezentowana przez trójk±t z wierzcho³kiem skierowanym ku górze. Heksagram symbolizuje po³±czenie tych dwóch pierwiastków si³. W oryginalnej postaci heksagram pokazywa³ z³±czenie mêskiego bóstwa z jego ¿eñsk± esencj±. Na poziomie duchowym heksagram jest najwy¿szym symbolem zrównowa¿onej bosko¶ci. Heksagram - sze¶cioramienna gwiazda sk³adaj±ca siê z dwóch na³o¿onych na siebie równobocznych trójk±tów. Zawiera w sobie przedstawienie symboliczne czterech ¿ywio³ów : Trójk±t skierowany wierzcho³kiem w górê wyobra¿a ogieñ. Trójk±t z wierzcho³kiem skierowanym w dó³ wodê. Trójk±t ognia przeciêty przez podstawê trójk±ta wody oznacza powietrze. Trójk±t wody przeciêty przez podstawê trójk±ta ognia - ziemiê. Ca³o¶æ przedstawiona w ten sposób zawiera w sobie wszystkie ¿ywio³y wszech¶wiata. Na czterech bocznych wierzcho³kach umieszcza siê cztery podstawowe cechy materii : odpowiednio od góry ciep³o i zimno. W ten sposób otrzymuje siê zwi±zki miêdzy czterema ¿ywio³ami i ich cechy, przeciwstawiaj±ce siê sobie parami. Ogieñ jest ciep³y suchy, woda wilgotna, zimna, ziemia, zimna, sucha, powietrze, wilgotne, ciep³e. W tym wypadku pieczêæ Salomona wyra¿a syntezê przeciwstawnych zjawisk i jedno¶æ i z³o¿ono¶æ wszech¶wiata.
Pieczêæ Salomona zawiera równie¿ siedem podstawowych metali alchemicznych oraz siedem najwa¿niejszych planet. W centrum umieszcza siê z³oto i s³oñce, jako doskona³o¶æ do której ma zmierzaæ ka¿dy proces. Najwy¿szy wierzcho³ek to srebro i ksiê¿yc. Najni¿szy o³ów i Saturn. Wierzcho³ki po prawej stronie, od góry, to mied¼½ i Wenus, oraz rtêæ i Merkury. Po lewej, równie¿ od góry; ¿elazo i Mars, wreszcie i Jowisz. Pieczêæ Salomona wyra¿a w ten sposób sprowadzenie niedoskona³ego, wielorakiego do doskona³ego, jednorodnego. Niektórzy odczytuj± ten symbol na planie duchowym, jako rodzaj mistycznej drogi, której celem jest przemiana cz³owieka niedoskona³ego, podzielonego miêdzy ró¿ne sk³onno¶ci, tendencje, popêdy, w istotê doskona³±. Wed³ug innych interpretacji, sze¶cioramienna gwiazda przedstawia zjednoczenie pierwiastka mêskiego i ¿eñskiego.
http://www.religie.424.pl/mistyka-i-ezoteryka-zydowska-cz-3,1071,article.html