LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« : Październik 22, 2018, 21:49:25 »

ÂŚwiĂŞta sieĂŚ

Freddy Silva jest badaczem, ktĂłrego interesujÂą miejsca charakteryzujÂące siĂŞ szczegĂłlnÂą, naturalnÂą energiÂą. Zazwyczaj w takich miejscach budowano rozmaite miejsca kultu, doceniajÂąc w ten sposĂłb ich waÂżnoÂśĂŚ.
Silva dostrzegÂł takÂże zwiÂązek pomiĂŞdzy tymi ÂświĂŞtymi miejscami a np. krĂŞgami zboÂżowymi, ktĂłre czĂŞsto powstajÂą w ich pobliÂżu. Istnienia takiej energii nie trzeba przyjmowaĂŚ na wiarĂŞ. Przeprowadzono setki doÂświadczeĂą z rozmaitymi instrumentami naukowymi, ktĂłre mierzyÂły zmiany energetyczne wewnÂątrz miejsc uznanych za ÂświĂŞte lub magiczne.

W Anglii np. ustawiono magnetometry wewnÂątrz kamiennych krĂŞgĂłw, ktĂłry wskazywaÂły na coÂś w rodzaju lejka energetycznego, gdy pole magnetyczne rosÂło wraz ze zbliÂżaniem siĂŞ do wnĂŞtrza takiego krĂŞgu.

WyglÂądaÂło to, jakby kamienny kromlech przejmowaÂł pole magnetyczne ze swojej okolicy i koncentrowaÂł je w swoim wnĂŞtrzu. To skoncentrowane pole magnetyczne nie byÂło obojĂŞtne dla ludzi, ktĂłrzy stawali w Âśrodku takiego krĂŞgu. NiemalÂże wszystkie magiczne i ÂświĂŞte miejsca na Âświecie sÂą zbudowane w punktach aktywnych energetycznie.

Takie miejsce powstajÂą wĂłwczas, gdy pole geomagnetyczne jest zachwiane przez prÂądy telluryczne, ktĂłre w rĂłÂżnych punktach ziemi pÂłynÂą blisko jej powierzchni.

NiektĂłre z nich uaktywniajÂą siĂŞ pod wpÂływem plam sÂłonecznych. Towarzyszy temu specyficzne pole elektromagnetyczne, ktĂłre wpÂływa na pole energetyczne czÂłowieka co stymuluje jego ÂświadomoÂśĂŚ.

Naukowcy z Princeton dokonali szeregu pomiarĂłw w takich miejscach, zwracajÂąc gÂłĂłwnie uwagĂŞ na czĂŞstotliwoÂśĂŚ energii jaka przez nie przepÂływaÂła. SzczegĂłlnie spektakularny wynik takich pomiarĂłw osiÂągniĂŞto w pobliÂżu egipskich piramid, ktĂłre magazynujÂą w sobie olbrzymiÂą energiĂŞ i wielu ludzi odwiedza piramidy szukajÂąc takiego duchowego doÂświadczenia.

To magazynowanie energii jest naturalnÂą funkcjÂą tworzywa z ktĂłrego budowano struktury czy ÂświÂątynie w takich miejscach. Zazwyczaj stosowano do ich budowy kamieĂą, ktĂłry w sposĂłb naturalny ma duÂżÂą zawartoÂśĂŚ kwarcu, przez co napeÂłniaÂł siĂŞ on energiÂą jak pamiĂŞĂŚ komputera dziĂŞki maleĂąkiemu ziarenku krysztaÂłu jakie znajduje siĂŞ w procesorze.

ÂŚwiÂątynie budowano w ÂściÂśle okreÂślony sposĂłb po to, aby osiÂągnÂąĂŚ dziĂŞki nim okreÂślony cel. PomagaÂł w tym ksztaÂłt budowli, ktĂłry determinowaÂł jej przeznaczenie i sposĂłb w jaki transportowaÂła ona energiĂŞ ziemi, wpÂływajÂąc na ludzkie stany ÂświadomoÂści.

TÂą zaleÂżnoÂśĂŚ odkryli Rosjanie ktĂłrzy zakÂładali uczestnikom eksperymentu elektroencefalografy w gotyckich katedrach Europy. OkazaÂło siĂŞ wĂłwczas, Âże czĂŞstotliwoÂśĂŚ fal mĂłzgowych rosÂła wĂłwczas o 4000% ponad stan normalny.

W jaki sposĂłb znacznie bardziej prymitywni od nas ludzie zdobyli takÂą wiedzĂŞ? WciÂąÂż pozostaje to dla nas zagadkÂą. W tekstach staroegipskich a takÂże w indyjskich Puranach moÂżna znaleÂźĂŚ wzmianki o legendarnych miastach wiedzy, ktĂłre zostaÂły zniszczone przez Potop. Jedno z takich miast odkryÂł nawet Graham Hancock u wybrzeÂży Indii, na gÂłĂŞbokoÂści ponad 100 m pod wodÂą.

Na Âścianach indyjskich ÂświÂątyĂą moÂżna odczytaĂŚ, Âże sÂą to miejsca w ktĂłrych czÂłowiek zamienia siĂŞ w boga. OczywiÂście dotyczy to zmiany ÂświadomoÂści. I rzeczywiÂście – do dziÂś ludzie przeÂżywajÂą w takich miejscach rodzaj szamaĂąskiego doÂświadczenia, kiedy czĂŞÂśĂŚ ich ÂświadomoÂści ulega transcendentalnej przemianie, opuszcza wÂłasne ciaÂło by doÂświadczyĂŚ istnienia ciaÂła astralnego.

Wiele zaleÂży od tego w jaki sposĂłb przynosi siĂŞ w takie miejsce swoje wÂłasne pytania, przez co doÂświadczenie kaÂżdego z osobna bĂŞdzie siĂŞ diametralnie rĂłÂżniĂŚ od siebie. Generalnie chodzi o to, aby dotrzeĂŚ do informacji, ktĂłre pomogÂą ÂżyĂŚ peÂłniej i sensowniej.

Takie doÂświadczenie pozwala mocniej schwyciĂŚ w rĂŞce swoje wÂłasne Âżycie, by przestaĂŚ w nim dryfowaĂŚ i wreszcie obraĂŚ wÂłaÂściwy kierunek. Jest to dÂąÂżenie, ktĂłre ludzie starajÂą siĂŞ zrealizowaĂŚ przez tysiÂące lat. Bez tego Âżycie stacza siĂŞ w chaos.

BadajÂąc rozmaite ÂświĂŞte miejsca na ziemi Freddy Silva zauwaÂżyÂł ciekawÂą zaleÂżnoÂśĂŚ. Zazwyczaj budowano je niezwykle intensywnie tuÂż przed jakimiÂś kataklizmami, z ktĂłrych zbliÂżania siĂŞ nawet nie zdawano sobie sprawy.

Budowa ÂświÂątyĂą w takich miejscach byÂła instynktowna, jako coÂś w rodzaju polisy ubezpieczeniowej na dalsze Âżycie, ktĂłre wkrĂłtce miaÂło powaÂżnie siĂŞ zmieniĂŚ.

WyglÂąda na to, Âże w dzisiejszych, chaotycznych czasach potrzebujemy wszystkich tych miejsc. Wg Silvy powstawanie krĂŞgĂłw zboÂżowych nie jest przypadkowe, bo ludzie przestali budowaĂŚ nowe ÂświÂątynie.

Nie wszyscy majÂą to samo dobroczynne doÂświadczenie metafizyczne wewnÂątrz takiego miejsca.

Znana jest historia Napoleona, ktĂłry po zdobyciu Egiptu kazaÂł siĂŞ zamknÂąĂŚ na noc w piramidzie. Nigdy nie wyjawiÂł co tam zobaczyÂł lub czego doznaÂł, ale po otwarciu drzwi piramidy wybiegÂł z niej w panice jak szalony.

Dlatego trzeba zwracaĂŚ uwagĂŞ na to, co dzieje siĂŞ w gÂłowie, kiedy przebywa siĂŞ w takich miejscach.

NastĂŞpuje w nich bowiem magiczne poÂłÂączenie ze WszechÂświatem moÂżliwe dziĂŞki imaginacji.

SÂłowo imaginacja wywodzi siĂŞ od magii jaka dzieje siĂŞ w momencie, gdy stanie siĂŞ w takim magiczno-energetycznym punkcie.

Pomaga ona wyjÂśĂŚ z wiĂŞzienia lewej pĂłÂłkuli i zaczÂąĂŚ korzystaĂŚ z prawej, ktĂłra opiera siĂŞ na intuicji i uczuciach i pozwala lepiej zrozumieĂŚ Âświat jaki mamy dookoÂła siebie aby byĂŚ gotowym na to, co ma nastÂąpiĂŚ.

ÂŹrĂłdÂło: NowaAtlantyda.com

https://notatkiposzukiwacza.wordpress.com/category/starozytne-tajemnice/ley-lines/

« Ostatnia zmiana: Październik 22, 2018, 21:55:27 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #1 : Październik 22, 2018, 22:04:13 »

Mapowanie Âświata

Jest to pierwszy rozdziaÂł ksiÂąÂżki „Antygravity and the World Grid” autorstwa Davida Hatchera Childressa.

TÂłumaczÂąc tekst nie robiÂłem tego oczywiÂście zÂąb w zÂąb, pominÂąÂłem kwestie nic nie wnoszÂące, te zaÂś ktĂłre byÂły najwaÂżniejsze staraÂłem siĂŞ przeÂłoÂżyĂŚ w jak najlepiej zrozumiaÂły sposĂłb.

JeÂśli pojawiÂły siĂŞ bÂłĂŞdy to proszĂŞ o zwrĂłcenie mi uwagi.
TÂłumaczenie heavygunner 2010. Wszelkie prawa zastrzeÂżone. Kopiowanie tylko za zgodÂą autora.

Siatka Âświata.

Czym ona jest? Jak mogÂła byĂŚ stworzona? Dlaczego powinniÂśmy siĂŞ na niej skupiĂŚ? Co ma wspĂłlnego z antygrawitacjÂą?

David Hatcher Childress odbywajÂąc wiele podrĂłÂży wokĂłÂł Âświata, przeszukujÂąc najstarsze, porzucone miasta oraz pojawiajÂące siĂŞ tajemnice zastanawiaÂł siĂŞ czy moÂże byĂŚ jakiekolwiek poÂłÂączenie, ktĂłre wiÂązaÂłoby ze sobÂą te wszystkie megalityczne budowle.

Kilka lat wczeÂśniej sam wreszcie doszedÂł do wniosku, Âże nie istnieje coÂś takiego jak zbieg okolicznoÂści. JeÂśli zatem rozmieszczenie staroÂżytnych budowli nie jest przypadkowe, to co je ÂłÂączy?

ZaczÂąÂł poszukiwaĂŚ informacji o rozmieszczeniu tworĂłw i doszedÂł do wniosku, Âże chodzi o inteligentny, geometryczny wzĂłr wedÂług, ktĂłrego (teoretycznie) Ziemia oraz jej energia sÂą zorganizowane – i prawdopodobnie wedÂług, ktĂłrego rozmieszczone sÂą na Âświecie megalityczne konstrukcje.

To czym siĂŞ tutaj zajmujemy jest fundamentalnie inne od zwykÂłych lini znanych nam z map z tradycyjnej geografii. Zwolennicy teorii energetycznej siatki Âświata sugerujÂą, Âże owe linie sÂą aktualnie najstarszym znanym nam podziaÂłem Âświata, pomijajÂąc kartografiĂŞ oraz inne nauki zwiÂązane z mapowaniem Âświata.

ZwykÂłe zdjĂŞcie Ziemi, jako globu, na ktĂłry rzutujemy siatkĂŞ w sposĂłb dobrze nam znany zdecydowanie pomoÂże zrozumieĂŚ jak siatka Âświata prawdopodobnie bazuje na liniach energetycznych.

David Hatcher Childress uÂżywa stwierdzenia “linie energetyczne”, poniewaÂż uwaÂża, Âże z obserwacji czytelnika bĂŞdzie chodziĂŚ o energiĂŞ naturalnÂą, wystĂŞpujÂącÂą w przyrodzie.

Owa naturalna energia Ziemi, zorganizowana, ktĂłra kiedyÂś byÂła wykorzystywana moÂże byĂŚ powtĂłrnie niewyczerpalnym ÂźrĂłdÂłem zasilania.
ChociaÂż aspekt UFO w tym temacie jest kontrowersyjny to jednak zdarzajÂą siĂŞ teorie mĂłwiÂące o relacji pomiĂŞdzy tymi obiektami, a magnetyczno-grawitacyjnymi wirami, ktĂłre sÂą anomaliami w siatce.
Ponadto grawitacja jest tak samo skomplikowanym tematem do wyjaÂśnienia, jak UFO i siatka Âświata. Zapytasz kogokolwiek na ulicy czy wie czym jest grawitacja – w wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw uzyskasz odpowiedÂź „Jasne! Wszyscy wiedzÂą czym jest grawitacja.
To coÂś, co trzyma mnie nogami twardo na podÂłoÂżu!”. Zatem grawitacja jest caÂły czas czymÂś niezwykÂłym, trzymajÂącym to wszystko w porzÂądku.

Co jednak, jeÂśli ta siÂła jest manifestacjÂą energii ziemi poÂłÂączonÂą z siatkÂą? To intrygujÂące pytanie.

Pojawia siĂŞ teÂż wiele innych, sprĂłbujmy na niektĂłre odpowiedÂź.

Akurat siatka Âświata implikuje grawitacjĂŞ oraz energiĂŞ. Przyjrzymy siĂŞ najciekawszym teoriom odnoÂśnie tego zatem juÂż teraz.

Teorie, ktĂłre odpowiadajÂą na nasze pytania obejmujÂą kwestie nie tylko filozoficzne, matematyczne, ale nawet poetyckie.

Na przykÂład profesjonalni antropolodzy Bethe Hagens oraz William Becker omawiajÂą geometryczny oraz geograficzny aspect unikalnoÂści siatki Âświata, ktĂłry nazywajÂą jako “EarthStar”.

Bruce Cathie, autor czterech ksiÂąÂżek odnoÂśnie harmonicznoÂści siatki Âświata prezentuje fascynujÂącÂą prĂłbĂŞ matematycznego poÂłÂączenia siatki z teoriÂą wzglĂŞdnoÂści Einsteina.

Wysuwa on wiele zaskakujÂących wnioskĂłw.
Richard LeFlors Clark, Ph.D. omawia miejsca, w ktĂłrych wystĂŞpujÂą grawitacyjne wiry, a sÂą one na caÂłej Ziemi, gdzie sÂą one wykorzystywane sekretnie przez rzÂądy oraz naukowcĂłw-amatorĂłw w celach badawczych lewitacji oraz antygrawitacji.

Ostrzega teÂż, Âże znalezienie siĂŞ w nieodpowiednim czasie w takim miejscu moÂże naprawdĂŞ spowodowaĂŚ Twoje znikniĂŞcie w przestrzeni (?).

Z kolei Richard Leviton prezentuje siatkĂŞ, jako interaktywne poÂłÂącznie ludzkoÂści z planetarnÂą energiÂą poprzez megalityczne ÂświÂątynie.

Siatka Âświata ma odzwierciedlaĂŚ holograficznÂą organizacjĂŞ systemu sÂłonecznego, poÂłÂączenia Âżycia, przeznaczenia rodzaju ludzkiego.

(NiektĂłre teorie to przesada, tÂłumaczĂŞ je w ramach ciekawostki – przyp. tÂłumacz).

Harry Osoff skupia siĂŞ na kontrowersyjnym i caÂłkowicie zagadkowym Eksperymencie Filadelfia US. Navy, ÂłÂączac go ze strukturÂą siatki i rzÂądowymi badaniami nad antygrawitacjÂą.

Barbara Hero odnoÂśni siĂŞ do zrozumienia struktury Ziemi poprzez jej muzyczny przekÂład zwiÂązany z harmonicznoÂściÂą.

NiektĂłre tematy wÂłÂączajÂą nawet geniusza NikolĂŞ TeslĂŞ, plan „Star Wars”, zagadkowy wir Oregon; akustycznÂą lewitacjÂą blokĂłw skalnych oraz o wiele wiĂŞcej.

RĂłÂżne teorie odnoÂśnie siatki Âświata sÂą przeciwko nowoczesnemu spojrzeniu na Âświat „szkieÂłka i oka” naukowcĂłw. Czasami sÂą bardzo kontrowersyjne, odnoszÂą siĂŞ przecieÂż do psychicznego postrzegania wizji Âświata, w ktĂłrym Âżyjemy.

KtĂłra teoria najbardziej Wam, czytelnikom okaÂże siĂŞ przystĂŞpna tÂą sobie wybierzecie. OsÂąd autor zostawia Wam.

https://notatkiposzukiwacza.wordpress.com/category/starozytne-tajemnice/ley-lines/

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #2 : Październik 22, 2018, 22:13:37 »

PrzyszÂłoÂśĂŚ i przeszÂłoÂśĂŚ w „Sieci Wilka”

NaszÂą planetĂŞ przecina zagadkowa radiestezyjna pajĂŞczyna skÂładajÂąca siĂŞ z tysiĂŞcy poziomych i pionowych kanaÂłĂłw w ktĂłrej zapisana jest historia naszego Âświata.

Jest 11 listopad 2005 r. odbieram telefon. W sÂłuchawce sÂłyszĂŞ gÂłos starszego mĂŞÂżczyzny. M. Wilk. Po chwili wiem juÂż, Âże rozmawiam z MiÂłosÂławem Wilkiem, emerytowanym pracownika Centralnego Laboratorium Ochrony Radiologicznej kraju, odkrywcÂą sÂłynnej sieci „Wilka”.

Proponuje mi spotkanie i prezentacjĂŞ materiaÂłĂłw dotyczÂących jego badaĂą. WyznaczyliÂśmy je na 19 listopada w jego warszawskim mieszkaniu. PojechaÂłem tam z przyjacielem, Jakubem JasiĂąskim. OglÂądaliÂśmy mapy, ktĂłre przy uÂżyciu wahadeÂłka sporzÂądza pan MiÂłosÂław, przeprowadziliÂśmy z nim krĂłtki wywiad. OkazaÂło siĂŞ, iÂż jego odkryciami i badaniami nikt siĂŞ w chwili obecnej nie interesuje.

RĂłÂżowa chmurka i podwĂłjne oczko

8 sierpnia 1982 r. w ChaÂłupach na PĂłÂłwyspie Helskim, MiÂłosÂław Wilk uczestniczyÂł w badaniach przypadku lÂądowania nieznanego obiektu latajÂącego, ktĂłry miaÂł tam miejsce rok wczeÂśniej.
Ustalono, iÂż obiekt UFO ktĂłry Âświadkowie obserwowali w postaci czegoÂś w rodzaju „rĂłÂżowej chmurki” pojawiÂł siĂŞ dwukrotnie w ok. 12 minutowych odstĂŞpach czasu, zostawiajÂąc zagadkowych Âślad w postaĂŚ nieregularnego siedmiokÂąta.

Zaobserwowano rĂłwnieÂż dwie, zagadkowe humanoidalne postaci. MiÂłosÂław Wilk postanowiÂł ustaliĂŚ, jak to miejsce (w ktĂłrym przyziemiÂł siĂŞ nieznany obiekt), ma siĂŞ do siatki geopatycznej.
UdaÂło mu siĂŞ odkryĂŚ kilka zaskakujÂących elementĂłw. UstaliÂł, iÂż UFO pojawiÂło siĂŞ dwukrotnie w tym samym miejscu, w ktĂłrym powinno znajdowaĂŚ siĂŞ zwykÂłe oczko siatki geopatycznej, rozmiaru 2 x 2,5 m. Tymczasem pan MiÂłosÂław natrafiÂł na dziwne „podwĂłjne oczko” o bokach 4 x 5 m.

Kronika przeszÂłoÂści i przyszÂłoÂści

To przypadkowe odkrycie byÂło poczÂątkiem wielkiej przygody, ktĂłrej Pan Wilk poÂświĂŞciÂł nie tylko caÂły swĂłj szeÂściotygodniowy urlop w ChaÂłupach, ale rĂłwnieÂż duÂżÂą czĂŞÂśĂŚ swego Âżycia.

SieĂŚ „Wilka” to swego rodzaju zapis przeszÂłych i przyszÂłych wydarzeĂą w przestrzeni innej niÂż ta zwykÂła materialna, ktĂłrÂą znamy. Czas jest tutaj zupeÂłnie bez znaczenia. Jest to coÂś na ksztaÂłt Kroniki Akaszy.

NieÂżyjÂący juÂż polski badacz i pisarz, Kazimierz Bzowski, autor ksiÂąÂżek „SieĂŚ Wilka” oraz „SiÂły Ziemi tu i teraz” uwaÂżaÂł, iÂż sieĂŚ zapisana moÂże byĂŚ w prĂłÂżni, zwanej rĂłwnieÂż Absolutem, lub w tzw. eterze, ktĂłry wedÂług przypuszczeĂą wypeÂłnia caÂły wszechÂświat.

Do badaĂą sieci wÂłÂączyli siĂŞ takÂże naukowcy z Niemiec G. Fosar oraz F. Bludorf. Ci mieszkajÂący w Berlinie astrofizycy stwierdzili, Âże gdyby MiÂłosÂław Wilk nie dokonaÂł swego odkrycia w ponurych czasach PRL – u, to prawdopodobnie mĂłgÂłby liczyĂŚ nawet na nagrodĂŞ Nobla.

UFO w ogrodzie Saskim?

Od czasu odkrycia w ChaÂłupach odbyÂłem wiele wĂŞdrĂłwek po rĂłÂżnych miejscach w Polsce, wyznaczajÂąc bieg kanaÂłĂłw i oczka sieci.

PrĂłbowaÂłem ustaliĂŚ skÂąd biegnÂą kanaÂły sieci i czy sÂą w stanie przenikaĂŚ przez budynki – mĂłwi Pan MiÂłosÂław.
StwierdziÂł, iÂż sieĂŚ nie przechodzi przez caÂły budynek.
MoÂżna jÂą wykryĂŚ jedynie w pomieszczeniach znajdujÂących siĂŞ od zachodniej strony i na poddaszu, bo beton stanowi rodzaj izolatora.

OkazaÂło siĂŞ teÂż, Âże promieniowanie sieci jest, jak okreÂśla je fizyka, promieniowaniem hiperdÂźwiĂŞkowym. Czyli nie jest falÂą elektromagnetycznÂą, tylko akustycznÂą falÂą stojÂącÂą w zakresie niesÂłyszalnym dla ludzkiego ucha.

CzĂŞstotliwoÂśĂŚ akustyczna kanaÂłĂłw sieci Wilka jest czĂŞstotliwoÂściÂą fal akustycznych tworzÂących je.

KanaÂły sieci nie wychodzÂą poza ZiemiĂŞ w kosmos poniewaÂż promieniowanie akustyczne nie moÂże rozchodziĂŚ siĂŞ w prĂłÂżni.

Jak mĂłwi MiÂłosÂław Wilk, badajÂąc rĂłÂżne miejsca, jak np. OgrĂłd Saski w Warszawie, odkrywaÂł dziĂŞki odczytom z „Sieci”, iÂż w przeszÂłoÂści mogÂło dochodziĂŚ tam do lÂądowaĂą obiektĂłw UFO. Jego zdaniem moÂżna w ten sposĂłb ustalaĂŚ rĂłwnieÂż daty innych niezwykÂłych zdarzeĂą z przeszÂłoÂści, jak np. uprowadzeĂą przez obce istoty na pokÂład NOL –i itd.

Eksplozja nuklearna

PrzeprowadziÂłem rĂłwnieÂż badanie teleradiestezyjne, ktĂłrego celem byÂł ustalenie co teÂż, tak naprawdĂŞ byÂło przyczynÂą tzw. „katastrofy tunguskiej” z 30 czerwca 1908 roku” – mĂłwi Pan MiÂłosÂław.

WĂłwczas miaÂła tam miejsce ogromna eksplozja. WedÂług badaĂą MiÂłosÂława Wilka, przyczynÂą tej katastrofy nie byÂł, jak siĂŞ przypuszcza odÂłamek komety, czy coÂś w tym rodzaju, ale obiekt UFO.

MiaÂł byĂŚ to bezzaÂłogowy rakietopodobny statek, ktĂłry odÂłÂączyÂł siĂŞ od innego wiĂŞkszego obiektu, ktĂłry znalazÂł siĂŞ w tym czasie w pobliÂżu naszej planety. MiaÂł on rzekomo eksplodowaĂŚ (miaÂła to byĂŚ eksplozja nuklearna) przy przechodzeniu przez atmosferĂŞ kilka kilometrĂłw nad ZiemiÂą.

O sieci Wilka moÂżna pisaĂŚ wiele, muszĂŞ przyznaĂŚ, Âże w tym tekÂście ledwo dotknÂąÂłem tematu. Moim celem byÂło zainteresowanie Was tymi intrygujÂącymi zagadnieniami i sprowokowanie dyskusji na ten temat.

Wiem, Âże dla wielu, przedstawione twierdzenia brzmiÂą jak Âżywcem wyjĂŞte z fantastycznego filmu, tym jednak, ktĂłrzy zechcÂą poznaĂŚ wiĂŞcej informacji na temat opisanych badaĂą, polecam ksiÂąÂżki „SieĂŚ Wilka” i „SiÂły Ziemi Tu i teraz” wyd. LOKA-Rybnik 1999 r. i 2001.

Za: WiadomoÂści24.pl

https://notatkiposzukiwacza.wordpress.com/category/starozytne-tajemnice/ley-lines/

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #3 : Październik 22, 2018, 23:47:12 »

Energo-siÂłowy szkielet Ziemi

Znana jest nauce hipoteza dwudziestoÂściennego i dwunastoÂściennego ukÂładu budowy Ziemi wysuniĂŞta przez Moskwian: N. Gonczarowa, W. Makarowa i W. Morozowa. Zdaniem autorĂłw, nasza planeta stanowi niejako gigantyczny kwazikrysztaÂł (ciaÂło staÂłe, w ktĂłrym atomy ukÂładajÂą siĂŞ w pozornie regularnÂą, jednak niepowtarzajÂącÂą siĂŞ strukturĂŞ) zbudowany z wpisanych w siebie nawzajem wieloÂścianĂłw: dwudziestoÂścianu i dwunastoÂścianu. Taki ukÂład krawĂŞdzi i wierzchoÂłkĂłw nazwano siÂłowym szkieletem Ziemi. Niewykluczone, Âże wÂłaÂśnie siatki geobiologiczne sÂą pochodnymi takiego szkieletu siÂłowego. Badacze rozwijajÂący ten swoisty kierunek geomorfologii sÂądzÂą, Âże Ziemia jest swego rodzaju tworem krystalicznym posiadajÂącym krawĂŞdzie, wierzchoÂłki i ÂłÂączÂące je linie geoenergetyczne powstajÂące pod wpÂływem procesĂłw kosmicznych i geofizycznych.

2012

W granicach stref geopatycznych oraz wĂŞzÂłĂłw szczegĂłlnie odbija siĂŞ wpÂływ burz magnetycznych zwiÂązanych z aktywnoÂściÂą sÂłonecznÂą. WpÂływ ten jest chorobotwĂłrczy dla szczegĂłlnie wraÂżliwych ludzi, ktĂłrych cechuje wraÂżliwoÂśĂŚ nawet na sÂłabe zmiany pola. JeÂśli szerokoÂśĂŚ linii globalnej struktury geoaktywnej odnotowuje siĂŞ w granicach 4-8m (niekiedy nawet wiĂŞcej), to na takich obszarach moÂżna zauwaÂżyĂŚ zwiĂŞkszonÂą zachorowalnoÂśĂŚ na schorzenia onkologiczne i ukÂładowe, uszkodzenia budynkĂłw mieszkalnych, konstrukcji i komunikacji podziemnej (osiadanie budynkĂłw, deformacja konstrukcji metalowych, wysoka zachorowalnoÂśĂŚ zwierzÂąt domowych i hodowlanych, rozmaite niecodzienne zjawiska, zwiĂŞkszona wypadkowoÂśĂŚ na drogach).

Krystaliczna budowa Ziemi znana byÂła od dawna, na co wskazujÂą staroÂżytne ÂźrĂłdÂła pisane oraz wykopaliska archeologiczne. Odnaleziono przedmioty przedstawiajÂące strukturalno-krystaliczny model Ziemi w postaci dwudziestoÂścianu – dwunastoÂścianu, czyli figury zÂłoÂżonej z dwunastu piĂŞciokÂątĂłw foremnych i dwudziestu trĂłjkÂątĂłw. Badacze wykazali, Âże w wierzchoÂłkach tego gigantycznego szkieletu znajdujÂą siĂŞ centra Âświatowej religii i kultury, miejsca o unikalnej faunie i florze oraz najwiĂŞksze zÂłoÂża surowcĂłw kopalnych. Punkty przeciĂŞcia podstawowych figur szkieletu pokrywajÂą siĂŞ z grzbietami oceanicznymi, szczelinami planetarnymi, strefami aktywnych wzniesieĂą i zapadlin skorupy ziemskiej. OÂśrodki wszystkich Âświatowych anomalii geomagnetycznych, minimalnego i maksymalnego ciÂśnienia atmosferycznego przypadajÂą na wierzchoÂłki wieloÂścianĂłw. Formy te mogÂą z kolei dzieliĂŚ siĂŞ tworzÂąc mniejsze struktury, ktĂłrych energosiÂłowe przejawy obserwuje siĂŞ w postaci siatki Hartmana, siatki Currego i innych.

Czym jest siatka geomagnetyczna? WedÂług opinii Ernsta Hartmana, kierownika znajdujÂącego siĂŞ w Niemczech szanowanego Instytutu BadaĂą Geobiologii, nie jest wÂłaÂściwie siatkÂą Ziemi, lecz siatkÂą kosmicznÂą naniesionÂą na ZiemiĂŞ. Odciska siĂŞ ona na powierzchni kuli ziemskiej dokÂładnie tak samo jak siatka do piÂłki siatkowej odciska siĂŞ na kuli ÂśnieÂżnej. Rozmiar oczek siatki Hartmana wynosi 2m x 2,5m, ukierunkowana jest ona dokÂładnie zgodnie ze stronami Âświata (z pĂłÂłnocy na poÂłudnie i ze wschodu na zachĂłd). Linie siatki w zasadzie sÂą bezpieczne, lecz w punktach ich przeciĂŞcia szkodliwoÂśĂŚ promieniowaĂą gwaÂłtownie wzrasta, szczegĂłlnie jeÂśli przeciĂŞcie siatki Hartmana poÂłÂączone jest z innym ÂźrĂłdÂłem szkodliwego promieniowania – przeciĂŞciem siatki Currego. Siatka o tej samej nazwie zorientowana jest z pĂłÂłnocnego-wschodu na poÂłudniowy-zachĂłd. Poza globalnÂą siatkÂą odkryto mniejsze, z oczkami o rĂłÂżnym ksztaÂłcie i rĂłÂżnych rozmiarach: prostokÂątna siatka Hartmana (2m x 2,5m ), siatka szwajcarska (4m x 4m), siatka Wittmana (16m x 16m), ukoÂśna siatka Currego (5m x 6m) i szereg innych. Na powierzchni naszej planety odciska siĂŞ okoÂło 20 rĂłÂżnych siatek. PrzeciĂŞcia siatki Hartmana mogÂą dodatkowo zlewaĂŚ siĂŞ w jednÂą wielkÂą plamĂŞ lub strefĂŞ w miejscowoÂściach z podziemnymi rzekami, wyrobiskami, pĂŞkniĂŞciami skorupy ziemskiej. Oznacza to, Âże nie istnieje ani jeden centymetr kwadratowy powierzchni Ziemi, ktĂłry byÂłby zamkniĂŞty na promieniowanie kosmiczne. MoÂżliwe jednak, Âże nie sÂą to promieniowania kosmiczne tylko ziemskie, tak zwane telluryczne. Wiadomo, Âże rozprzestrzeniajÂą siĂŞ one dokÂładnie pionowo i nie sÂą przez nic pochÂłaniane, lecz skÂąd biorÂą swe ÂźrĂłdÂło, jaka jest ich natura i po co istniejÂą – nie wiadomo. ZresztÂą nie wiadomo tego rĂłwnieÂż w odniesieniu do promieniowaĂą kosmicznych.

Powierzchnia Ziemi jest podzielona przez rĂłÂżne siatki na komĂłrki o rĂłÂżnych wielkoÂściach, z ktĂłrych moÂżna zÂłoÂżyĂŚ wszelkie tabele – matryce – od najmniejszej, zÂłoÂżonej z czterech komĂłrek, do ogromnej, milion na milion, miliard na miliard komĂłrek, i do nieskoĂączenie wielkich. NieskoĂączenie wielka matryca zawiera nieskoĂączenie wielkÂą objĂŞtoÂśĂŚ informacji, zapisana jest w niej caÂła informacja o rzeczywistoÂści. Czy oznacza to, Âże informacje o caÂłym istnieniu zawarte sÂą w nieskoĂączonej matrycy siatki geomagnetycznej Ziemi? Prawdopodobnie tak powinno byĂŚ. PoniewaÂż caÂła ta sieĂŚ nie jest niczym innym jak energetycznym ciaÂłem planety – czterowymiarowym ciaÂłem elektromagnetycznym przybierajÂącym ciaÂło fizyczne podobne do energetycznego ciaÂła czÂłowieka i kaÂżdej innej Âżywej istoty. KaÂżde ciaÂło fizyczne – w tym rĂłwnieÂż Ziemi oczywiÂście pulsuje. W jakim rytmie? Autor znanego dzieÂła „Czynnik MajĂłw” i koncepcji „drogi poza-technologicznej” Jose Arguelles, dowodzi Âże w tym samym rytmie, w ktĂłrym pulsuje sÂłoĂące lub jÂądro galaktyki.

NaleÂży zauwaÂżyĂŚ, Âże geomorfolodzy, planetolodzy i geofizycy sceptycznie odnoszÂą siĂŞ do idei krystalicznej budowy Ziemi, globalnej siatki i szkieletu energetycznego. Rzecz w tym, Âże duÂże komĂłrki siatki okreÂśla siĂŞ wedÂług mapy geograficznej przy pomocy prostych poÂłÂączeĂą najbardziej znaczÂących miejsc na kuli ziemskiej – Rzym, StambuÂł, KijĂłw, Jeruzalem, Mekka i inne. Drobne siatki Hartmana i Currego odnajduje siĂŞ przy pomocy metody biolokacyjnej, ktĂłrej uczeni nie sÂą skÂłonni ufaĂŚ, poniewaÂż nie posiada ona naleÂżytego uzasadnienia naukowego i jest zbyt subiektywna.

centrakultury

JednoczeÂśnie zwolennicy globalnej siatki uwaÂżajÂą, Âże istnieje wystarczajÂąco wiele przekonujÂących faktĂłw ÂświadczÂących o tym, Âże kula ziemska jest ciaÂłem krystalicznym mocno zdeformowanym w czasie ewolucji. JeÂśli na mapie geograficznej poÂłÂączy siĂŞ liniami punkty przeciĂŞĂŚ podstawowych figur szkieletu (trĂłjkÂąty i piĂŞciokÂąty), to okaÂże siĂŞ, Âże pokrywajÂą siĂŞ one z grzbietami oceanicznymi, pĂŞkniĂŞciami skorupy ziemskiej, strefami aktywnego wznoszenia i zapadania siĂŞ skorupy ziemskiej. Wykryto, Âże oÂśrodki wszystkich Âświatowych anomalii geomagnetycznych, minimalnego i maksymalnego ciÂśnienia atmosferycznego przypadajÂą na wierzchoÂłki wieloÂścianĂłw. OkazaÂło siĂŞ rĂłwnieÂż, Âże staroÂżytne cywilizacje powstawaÂły w miejscach bĂŞdÂących przeciĂŞciami globalnej sieci – MohendÂżo-Daro w Indiach, stolica InkĂłw w Peru, KijĂłw, Rzym, Wyspa Wielkanocna i inne. Podobne wielokrotne zbieÂżnoÂści zmuszajÂą do tego by powaÂżnie odnieÂśĂŚ siĂŞ do zagadnienia globalnej sieci.

Zdaniem amerykaĂąskich uczonych, nasza planeta na poczÂątku ewolucji byÂła kulÂą energii, na ktĂłrÂą oddziaÂływaÂły konstelacje gwiazd. PrzestrzeĂą WszechÂświata jest strukturalna, spolaryzowana, i odbija siĂŞ to na wszystkich planetach UkÂładu SÂłonecznego, w tym rĂłwnieÂż na Ziemi w postaci szkieletu energetycznego o ksztaÂłcie dwudziestoÂścianu – dwunastoÂścianu. Na taki zwiÂązek pomiĂŞdzy rozmieszczeniem gwiazd na nieboskÂłonie i przeciĂŞciami sieci wskazuje zbieÂżnoÂśĂŚ wielkoÂści kÂątowych punktĂłw oparcia na kuli ziemskiej i sferach niebieskich. Na przykÂład ziemskie wspĂłÂłrzĂŞdne wielkiej piramidy w Gizie wynoszÂą 29*58'51'' N i 31*9'0'' E. WspĂłÂłrzĂŞdnym tym odpowiada gwiazda o deklinacji 29*58'51''.

NaleÂży podkreÂśliĂŚ, Âże globalna sieĂŚ rĂłÂżnych rozmiarĂłw nie jest tworem strukturalnym, lecz posiada naturĂŞ energetyczno-polowÂą wyraÂżajÂącÂą siĂŞ w postaci linii siÂłowych pÂłaszczyzn i wĂŞzÂłĂłw energetycznych, ktĂłrych promieniowanie jest spolaryzowane. Jest to moÂżliwe, poniewaÂż Ziemia poddana jest dziaÂłaniu grawitacyjnych, magnetycznych, elektrycznych i mechanicznych siÂł pochodzenia kosmicznego. Wystarczy powiedzieĂŚ, Âże jonosfera zawiera silne potoki prÂądu o wartoÂści dziesiÂątkĂłw tysiĂŞcy amper, ktĂłre dziĂŞki sile Coriolisa wirujÂą w postaci ogromnych wirĂłw polaryzujÂących przestrzeĂą powierzchni Ziemi. SzczegĂłlny wpÂływ na ZiemiĂŞ wywiera sektorowa struktura miĂŞdzyplanetarnego pola magnetycznego zwiÂązana ze strumieniem naÂładowanych czÂąstek pochodzÂących od sÂłoĂąca.

OprĂłcz wpÂływu siÂł kosmicznych, moÂżliwe, Âże globalna siatka oraz siatki o mniejszym rozmiarze powstajÂą dziĂŞki skomplikowanemu oddziaÂływaniu wzajemnemu czynnikĂłw pochodzenia ziemskiego – strumieni tellurycznych, zjawisk magnetyczno-hydrodynamicznych, procesĂłw piezoelektrycznych, powstawaniu szczelin geologicznych itd. Ziemia jest skomplikowanÂą dynamicznÂą strukturÂą, ktĂłrej wÂłaÂściwoÂści dopiero teraz zaczynajÂą byĂŚ w peÂłni poznawane.

Siatkowe struktury Ziemi

Siatki Ziemi o rĂłÂżnym uporzÂądkowaniu sÂą tworami polowymi o okreÂślonej strukturze w postaci linii siÂłowych, pasĂłw, pÂłaszczyzn i wĂŞzÂłĂłw energetycznych. Pod wpÂływem obrotu Ziemi na duÂżych gÂłĂŞbokoÂściach przemieszczajÂą siĂŞ bloki tektoniczne. RozrywajÂą siĂŞ przy tym wiÂązania chemiczne w skaÂłach zbudowanych z mineraÂłĂłw. Wytwarza siĂŞ „deformacyjna” plazma o wysokim napiĂŞciu elektrycznym. Jej drobne czÂąstki unoszÂą siĂŞ ku powierzchni Ziemi tworzÂąc strefĂŞ geoaktywnÂą. W procesach tych uczestniczy promieniowanie kosmiczne tworzÂące niezwykle zÂłoÂżonÂą dynamicznÂą strukturĂŞ polowÂą.

SwĂłj wkÂład w powstawanie stref geopatycznych wnosi tak zwany szkielet siÂłowy Ziemi – ukÂład globalnego rozmieszczenia napiĂŞcia tektonicznego w litosferze planety. Okazuje siĂŞ, Âże na kulĂŞ ziemskÂą jest niejako naniesiona subtelna sieĂŚ energetyczna. Przypomina to umowne linie poÂłudnikĂłw i rĂłwnoleÂżnikĂłw, z tÂą jednak rĂłÂżnicÂą, Âże istnieje ona rzeczywiÂście i w rĂłÂżnej formie odczuwana jest przez wszystko, co Âżyje. Fragmenty takiego ukÂładu, lecz na mniejszÂą skalĂŞ, moÂżna odkryĂŚ w kaÂżdym pomieszczeniu w postaci pasĂłw bioenergetycznych noszÂących nazwĂŞ Hartmana, Currego i innych w zaleÂżnoÂści od ludzi, ktĂłrzy je odkryli.

Pasy te rĂłÂżniÂą siĂŞ pod wzglĂŞdem intensywnoÂści, struktury, parametrĂłw liniowych i orientacji. Rejestruje siĂŞ w nich nagromadzenie elektronĂłw, jonĂłw i aktywnych rodnikĂłw czÂąstek gazowych. Na skrzyÂżowaniach podobnych pasĂłw tworzÂą siĂŞ miejscowe strefy w postaci plam, i wysoki poziom koncentracji promieniowania szczegĂłlnie szkodliwego dla czÂłowieka. W efekcie powstaje siatka stanowiÂąca caÂły szereg poszczegĂłlnych przecinajÂących siĂŞ wzajemnie pionowych Âścian o szerokoÂści okoÂło 20-60cm (w przypadku siatki Hartmana) i sÂłupĂłw – w miejscach przeciĂŞcia (na wĂŞzÂłach). WysokoÂśĂŚ ich jest nieograniczona. ÂŚciany budynkĂłw, stropy i dachy nie stanowiÂą dla nich przeszkody, promieniowanie swobodnie przez nie przenika. Dla ÂścisÂłoÂści naleÂży odnotowaĂŚ, Âże podstawowy potencjaÂł szkodliwy leÂży nie tyle w miejscach przeciĂŞcia siatek, co zwiÂązany jest z wszelkimi naturalnymi przyczynami nasilonymi przez owe wĂŞzÂły.

Najlepiej zbadana jest globalna prostokÂątna siatka Hartmana (siatka G) i ukoÂśna siatka Currego (siatka D), ktĂłrych geopatyczne oddziaÂływanie jest naukowo dowiedzionym faktem.

cd....

http://www.igya.pl/kontakt/596-siowy-szkielet-ziemi.html

« Ostatnia zmiana: Październik 22, 2018, 23:50:06 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #4 : Październik 22, 2018, 23:47:53 »

Energo-siÂłowy szkielet Ziemi

cd...

W 1950 roku doktor nauk medycznych Manfred Curry kierujÂący wĂłwczas Instytutem Medyczno-Biologicznym w Bawarii doszedÂł do wniosku, Âże powstawaniu chorĂłb nowotworowych winne sÂą nie tylko strefy geopatyczne (jako obszary wydostawania siĂŞ „promieni ziemskich”). Czynnikiem prowokujÂącym moÂże byĂŚ rĂłwnieÂż szczegĂłlnego rodzaju siatka energetyczna niejako naÂłoÂżona na powierzchniĂŞ Ziemi. Wiele lat poÂświĂŞciÂł badaniu siatek i od tamtej pory jedna z nich nosi nazwĂŞ „ukoÂśnej siatki Currego” o rozmiarze komĂłrek 3,75x3,75 (druga wersja – 7,5x7,5) m.

W Niemczech doktor Ernst Hartman, kierownik Instytutu BadaĂą Geobiologicznych odkryÂł i opisaÂł innÂą siatkĂŞ - „ortogonalnÂą siatkĂŞ Hartmana”, o rozmiarze komĂłrki 2,5x2,0m i z naprzemiennÂą polaryzacjÂą w jej wĂŞzÂłach. SzerokoÂśĂŚ pasĂłw siatki Hartmana na naszej szerokoÂści geograficznej wynosi 20-60cm.

NastĂŞpnie wykryto: zorientowanÂą wedÂług poÂłudnika magnetycznego rombowÂą siatkĂŞ Pierra Manfreda (4x4m), siatkĂŞ Wittmana Schweitzera (16x16m) – ukoÂśnÂą, skÂładajÂącÂą siĂŞ z niewidocznych wiÂązek promieniowania geomagnetycznego, o ksztaÂłcie rombĂłw i zorientowanÂą wedÂług wielkiej osi z pĂłÂłnocy na poÂłudnie. WiÂązki promieniowania siatki Wittmana pokrywajÂą caÂłÂą ZiemiĂŞ wraz z wiÂązkami siatki Hartmana i Currego. Odkryto rĂłwnieÂż siatki Zygmunta StalczyĂąskiego, litewskiego rĂłÂżdÂżkarza Alberta Taliwaldisa (25x25m), zodiakalnÂą siatkĂŞ inÂżyniera Szulgi.

ProstokÂątna siatka Hartmana

ProstokÂątna siatka Hartmana nazywana jest ogĂłlnÂą, globalnÂą, poniewaÂż obejmuje caÂłÂą powierzchniĂŞ Ziemi i posiada regularny ksztaÂłt oraz strukturĂŞ kratownicy. Jest to siatka geobiologiczna pierwszego rzĂŞdu. Zgodnie z hipotezÂą stworzonÂą przez niemieckiego uczonego Hartmana siatka ta oplata praktycznie caÂłÂą powierzchniĂŞ Ziemi, rozmiar jej komĂłrek wynosi 2,0x2,5m i zmniejsza siĂŞ w miarĂŞ oddalania od rĂłwnika i przybliÂżania do biegunĂłw. SiatkĂŞ tĂŞ niektĂłrzy nazywajÂą siatkÂą wspĂłÂłrzĂŞdnych w zwiÂązku z jej dokÂładnym zorientowaniem wedÂług poÂłudnika geomagnetycznego i geomagnetycznego rĂłwnoleÂżnika.

Siatka stanowi naprzemienny szereg rĂłwnolegÂłych pasĂłw (Âścian), o szerokoÂści okoÂło 20cm (od 19 do 27cm). Promieniowanie pasĂłw jest niejednorodne, skÂłada siĂŞ z czĂŞÂści pierwotnej o szerokoÂści 2-3cm o wyraÂźnych wÂłaÂściwoÂściach elektromagnetycznych, i wtĂłrnej wytworzonej przez promieniowania rĂłÂżnych pĂłl, aktywne rodniki czÂąstek gazowych pokrywajÂących czĂŞÂśĂŚ pierwotnÂą w postaci swoistego „koÂżucha”. Istnieje przypuszczenie, Âże ta warstwa „koÂżucha” formuje siĂŞ dziĂŞki interakcji procesĂłw kosmicznych, atmosferycznych i geofizycznych. Siatka Hartmana zorientowana jest zgodnie ze stronami Âświata. KaÂżda jej komĂłrka zÂłoÂżona jest z dwĂłch pasĂłw – krĂłtszych (od 2,1 do 1,8m, Âśrednio 2 m), skierowanych z pĂłÂłnocy na poÂłudnie i dÂłuÂższych (od 2,25 do 2,6m, Âśrednio 2,5m), skierowanych ze wschodu na zachĂłd.

Pasy siatki Hartmana podzielone sÂą umownie jako „dodatnie” i „ujemne” (lub odpowiednio „magnetyczne” i „elektryczne”). Przy tym kierunek ich strumienia energetycznego moÂże byĂŚ wstĂŞpujÂący i zstĂŞpujÂący. W miejscach przeciĂŞcia tworzÂą tak zwane wĂŞzÂły Hartmana o wielkoÂści okoÂło 25cm: prawo-biegunowe, lewo-biegunowe i neutralne. Co kaÂżde 10m w siatce znajdujÂą siĂŞ pasy o wielkiej intensywnoÂści i szerokoÂści.

hartmana

UkoÂśna siatka Currego

DrugÂą, najwaÂżniejszÂą z punktu widzenia oddziaÂływania geopatycznego strukturÂą siatkowÂą jest ukoÂśna siatka Currego – geobiologiczna siatka drugiego rzĂŞdu skÂładajÂąca siĂŞ z niewidocznych wiÂązek promieniowania geomagnetycznego. SkÂłada siĂŞ z rĂłwnolegÂłych pasĂłw (Âścian), skierowanych z poÂłudniowego-zachodu na pĂłÂłnocny-wschĂłd i prostopadle do tego kierunku z pĂłÂłnocnego-zachodu na poÂłudniowy-wschĂłd, przecinajÂąc ukoÂśnie prostokÂątna siatkĂŞ Hartmana.

Istnieje kilka szeregĂłw pasĂłw siatki ukoÂśnej. Co kaÂżde 14 rĂłwnolegÂłych cienkich pasĂłw pierwszego rzĂŞdu o szerokoÂści kilku cm, biegnie 15. pas drugiego rzĂŞdu o szerokoÂści okoÂło 30cm. NastĂŞpnie taka naprzemiennoÂśĂŚ jest kontynuowana w ten sposĂłb, Âże po 14. pasach drugiego rzĂŞdu nastĂŞpuje 15. pas trzeciego rzĂŞdu o szerokoÂści okoÂło 1m, po 14. pasach trzeciego rzĂŞdu biegnie pas czwartego rzĂŞdu o szerokoÂści okoÂło 3m itd. W ten sposĂłb tworzÂą siĂŞ komĂłrki pasĂłw pierwszego rzĂŞdu o rozmiarach 4-6x4-6m, drugiego rzĂŞdu 90x90m, trzeciego – 1250x1250m, czwartego 17500x17500m itd. Na przeciĂŞciu pasĂłw tworzÂą siĂŞ wĂŞzÂły Currego lub strefy D, dysponujÂące wyraÂźnym dziaÂłaniem geopatycznym.

NaleÂży rĂłwnieÂż uwzglĂŞdniĂŚ, Âże przy ocenie efektu geopatycznego bierze siĂŞ pod uwagĂŞ tylko pasy, poczÂąwszy od drugiego rzĂŞdu, czyli o szerokoÂści 30cm i wiĂŞcej. Przy nachodzeniu na siebie wĂŞzÂłĂłw Currego i Hartmana powstaje niebezpieczeĂąstwo zachorowania, poniewaÂż sumaryczny efekt takiego promieniowania znacznie wzrasta. Przypuszcza siĂŞ, Âże siatka Currego powstaje w efekcie zÂłoÂżonej interakcji procesĂłw geofizycznych i kosmicznych.

Siatki wspĂłÂłrzĂŞdnych nie sÂą samodzielnymi tworami, lecz u swych podstaw majÂą pola promieniowaĂą pochodzÂących z podziemnych ciekĂłw wodnych i rozpadlin geologicznych, i dlatego dzieli siĂŞ je na siatki rozpadlin i siatki ciekĂłw. W strefach reakcyjnych wszystkich siatek wspĂłÂłrzĂŞdnych promieniowanie skierowane jest z gĂłry w dĂłÂł pod kÂątem 45'' w stosunku do pionu (P Schweitzer, 1986). SpoÂśrĂłd czterech siatek utworzonych przez pÂłaszczyzny uskokowe, dwie pary, a konkretnie – sieĂŚ ogĂłlna i czwarta kratka, oraz sieĂŚ ukoÂśna i trzecia kratka – posiadajÂą jednakowÂą strukturĂŞ i analogiczne wÂłaÂściwoÂści. RĂłÂżniÂą siĂŞ pomiĂŞdzy sobÂą jedynie dÂługoÂściÂą fal. Strefy reakcyjne siatek globalnych i czwartej kratki przebiegajÂą zgodnie z kierunkami stron Âświata. WielkoÂśĂŚ obrysu wielkich rozpadlin geologicznych jest staÂła i wynosi przykÂładowo 2m w kierunku z pĂłÂłnocy na poÂłudnie na 2,5m w kierunku ze wschodu na zachĂłd. Pole promieniowania wytwarzane przez rozpadliny o mniejszej szerokoÂści nie wiĂŞkszej niÂż 26,9cm, charakteryzuje siĂŞ obrysem kwadratowym o boku od 0,8 do 1,4m. W miarĂŞ zwiĂŞkszania siĂŞ szerokoÂści rozpadliny stopniowo zwiĂŞkszajÂą siĂŞ rozmiary obrysu siatki dochodzÂąc w koĂącu do regularnego kwadratowego ksztaÂłtu.

Efekty wielu obserwacji wykazujÂą, Âże sam „szkielet siÂłowy” struktur siatkowych jest doÂśĂŚ odporny na wpÂływ zewnĂŞtrznych pĂłl energetycznych. Jednak na szkielet siÂłowy, jak na podstawowÂą konstrukcjĂŞ mogÂą nakÂładaĂŚ siĂŞ dodatkowe energopolowe struktury stanowiÂące niejako modulatory takich pasĂłw. Modulacja ta moÂże byĂŚ zarejestrowana przez niektĂłrych operatorĂłw biolokacji w postaci „oddychania Ziemi”.

Geoaktywne struktury Ziemi

Obecnie koniecznoÂśĂŚ badania i rejestracji stref geoaktywnych i geopatycznych nie ulega wÂątpliwoÂści. IstotnÂą trudnoÂściÂą, z ktĂłrÂą stykajÂą siĂŞ badacze podczas analizy stref geopatycznych jest problem braku dokÂładnych urzÂądzeĂą i instrumentĂłw do ich indykacji i oceny charakterystyk jakoÂściowych. W Âświatowej praktyce do tych celĂłw wykorzystuje siĂŞ szeroko biolokacjĂŞ. Stosowanie metod inÂżynieryjnej biolokacji – bioskanowanie, bionamierzanie, bioindykacja i biodiagnostyka odlegÂłoÂściowa – pozwalajÂą wykrywaĂŚ i badaĂŚ rozmaite anomalie w Âśrodowisku zewnĂŞtrznym bez wykorzystania skomplikowanych i drogich ÂśrodkĂłw technicznych. StaÂłe (sÂłabo zmieniajÂące siĂŞ w czasie) struktury geoaktywne posiadajÂą rĂłÂżne ksztaÂłty i wymiary. Profesor G.I. Szwebs (Ukraina) w 1998 roku wyrĂłÂżniÂł trzy typy struktur bioaktywnych: typ globalny, regionalny i lokalny. Globalna struktura geoaktywna stanowi ukÂład siatek rĂłÂżnych poziomĂłw: wielkokomĂłrkowa, ÂśredniokomĂłrkowa, maÂłokomĂłrkowa.

WielkokomĂłrkowa globalna struktura geoaktywna utworzona jest przez globalnÂą siatkĂŞ szkieletowych linii siÂłowych Ziemi. U podstaw jej powstawania leÂży hipoteza o dwudziestoÂściennej – dwunastoÂściennej strukturze powÂłoki ziemskiej i krystalicznej strukturze jÂądra Ziemi w ksztaÂłcie dwunastoÂścianu (dwunastu piĂŞciokÂątĂłw), ktĂłrej projekcja na powierzchniĂŞ Ziemi tworzy globalnÂą strukturĂŞ geoaktywnÂą. W wĂŞzÂłach i krawĂŞdziach tej siatki czĂŞsto obserwuje siĂŞ rĂłÂżne fenomeny i anomalie, a takÂże koncentracjĂŞ cennych kopalin, oÂśrodki aktywnoÂści sejsmicznej i wulkanicznej. Model ten zostaÂł opracowany przez radzieckich uczonych N. Gonczarowa, W. Makarowa i W. Morozowa, i nosi nazwĂŞ „siatki rosyjskiej”.

ÂŚredniokomĂłrkowa globalna struktura geoaktywna jest najprawdopodobniej skutkiem aktywnych rozpadlin w skorupie ziemskiej, przejawiajÂących siĂŞ w postaci utrwalonych na powierzchni Ziemi w takich miejscach rĂłÂżnych efektĂłw elektrycznych, na przykÂład zwiĂŞkszajÂących natĂŞÂżenie pola elektromagnetycznego niskiej czĂŞstotliwoÂści, w tym rĂłwnieÂż w spektrum czĂŞstotliwoÂści bioaktywnych pokrywajÂących siĂŞ z rytmami narzÂądĂłw czÂłowieka i zwierzÂąt. Wystarczy wejÂśĂŚ w takÂą strefĂŞ o wspomnianych odchyleniach tÂła polowego, by u czÂłowieka caÂłkiem zauwaÂżalnie zmieniÂły siĂŞ parametry fizjologiczne i biochemiczne prowadzÂąc niekiedy do gwaÂłtownego pogorszenia zdrowia i rozstroju psychiki. Podobny obraz powstaje, kiedy znajdujemy siĂŞ nad korytami podziemnych ciekĂłw, rĂłÂżnych jaskiĂą i nagromadzeĂą zÂłĂłÂż kopalnych. WÂłaÂśnie w takich miejscach, jak ustalili geofizycy, koncentrujÂą siĂŞ sile pola elektryczne o intensywnoÂści skÂładowej staÂłej 1-2V. SkÂładowa zmienna stwarza zaÂś anomalie o amplitudzie wahaĂą do 0,1-0,2V. To wÂłaÂśnie jest jedna z oznak wystĂŞpowania strefy geopatycznej.

MaÂłokomĂłrkowa globalna struktura geoaktywna powstaje z prostokÂątnych, rombowych i kwadratowych siatek naÂłoÂżonych na siebie i nazwana jest od imienia odkrywcĂłw odpowiednio siatkÂą Hartmana, Currego i Wittmana. MaÂłokomĂłrkowa globalna struktura geoaktywna jest sieciÂą tak zwanych linii geoenergetycznych, ktĂłra caÂłkowicie pokrywa caÂłÂą nasza planetĂŞ w postaci swego rodzaju szkieletu i dlatego niekiedy nazywana jest szkieletowÂą siatkÂą energetycznÂą Ziemi.

Regionalne struktury geopatyczne, to poÂłÂączenie stref geopatycznych powstaÂłych w wyniku emanacji promieniowania tellurycznego (ziemnego) i geomagnetycznych stref pochodzenia kosmicznego (promieniowanie planet, galaktyk). Struktury te sÂą sÂłabo zbadane.

Lokalne struktury geoaktywne – sÂą to przede wszystkim kombinacje globalnych stref geoaktywnych i regionalnych stref geoaktywnych. WÂłaÂśnie przeciĂŞcie tych ostatnich, ich wzajemne nakÂładanie siĂŞ stwarza struktury ksztaÂłtujÂące strefy biopatogenne szkodliwe dla zdrowia kaÂżdego Âżywego organizmu na Ziemi, z niewielkimi wyjÂątkami. OdlegÂłoÂśĂŚ miĂŞdzy liniami siatek wszystkich struktur maÂłokomĂłrkowych waha siĂŞ w granicach od 0,95m do 15m, a wielkokomĂłrkowych i ÂśredniokomĂłrkowych od setek metrĂłw do setek kilometrĂłw i moÂże zmieniaĂŚ siĂŞ w zaleÂżnoÂści od szerokoÂści geograficznej miejsca, aktywnoÂści SÂłoĂąca i innych czynnikĂłw.

W miejscach przeciĂŞcia linii tych siatek pojawiajÂą siĂŞ niebezpieczne dla zdrowia ogniska patogenne o Âśrednicy od 20cm do kilkuset metrĂłw w zaleÂżnoÂści od szerokoÂści linii tworzÂących siatkĂŞ. SÂą to ogniska patogenne nazywane wĂŞzÂłami siatki, ktĂłre umownie dzielimy na wĂŞzÂły dodatnie i ujemne w zaleÂżnoÂści od tego czy potoki energetyczne wznoszÂą siĂŞ, czy opadajÂą. Ogniska sÂą ÂściÂśle prostopadÂłe do powierzchni Ziemi i caÂłkowicie jÂą przenikajÂą, nie zmieniajÂąc swej intensywnoÂści zaleÂżnie od wysokoÂści. Ostateczna natura tych ognisk nie jest do dziÂś poznana, jednak wiadomo, Âże ich dÂługotrwaÂłe oddziaÂływanie na organizm czÂłowieka prowadzi do pojawienia siĂŞ nieodwracalnych procesĂłw patologicznych koĂączÂących siĂŞ powaÂżnymi schorzeniami (onkologia, choroby naczyniowe, rozstroje nerwowe i psychiczne). IntensywnoÂśĂŚ potoku energetycznego w tych wĂŞzÂłach zmienia siĂŞ w ciÂągu dnia i roku. Obserwacje tych potokĂłw wykazaÂły obecnoÂśĂŚ cyklicznych zmian majÂących rĂłwnieÂż stany stacjonarne. MoÂżna to zaobserwowaĂŚ 8 razy w okresie pomiĂŞdzy wschodem i zachodem SÂłoĂąca. DÂługoÂśĂŚ kaÂżdego stanu stacjonarnego to 1,5 godziny.

Ciekawe jest to, Âże w pewnych rejonach Indii stany te zaznaczone sÂą w kalendarzach na kaÂżdy dzieĂą tygodnia. Promieniowania mogÂą byĂŚ raz pozytywne, raz negatywne. Istota tych promieniowaĂą po dziÂś dzieĂą jest niejasna i dlatego te potoki energetyczne pozostajÂą obiektem badaĂą naukowych rĂłwnieÂż pod wzglĂŞdem ich oddziaÂływania na Âżywe organizmy.

W granicach stref geopatycznych oraz wĂŞzÂłĂłw szczegĂłlnie odbija siĂŞ wpÂływ burz magnetycznych zwiÂązanych z aktywnoÂściÂą sÂłonecznÂą. WpÂływ ten jest chorobotwĂłrczy dla szczegĂłlnie wraÂżliwych ludzi, ktĂłrych cechuje wraÂżliwoÂśĂŚ nawet na sÂłabe zmiany pola. JeÂśli szerokoÂśĂŚ linii globalnej struktury geoaktywnej odnotowuje siĂŞ w granicach 4-8m (niekiedy nawet wiĂŞcej), to na takich obszarach moÂżna zauwaÂżyĂŚ zwiĂŞkszonÂą zachorowalnoÂśĂŚ na schorzenia onkologiczne i ukÂładowe, uszkodzenia budynkĂłw mieszkalnych, konstrukcji i komunikacji podziemnej (osiadanie budynkĂłw, deformacja konstrukcji metalowych, wysoka zachorowalnoÂśĂŚ zwierzÂąt domowych i hodowlanych, rozmaite niecodzienne zjawiska, zwiĂŞkszona wypadkowoÂśĂŚ na drogach).

JeÂśli uwzglĂŞdni siĂŞ jednÂą z hipotez, zgodnie z ktĂłrÂą wzdÂłuÂż linii globalnych stref geopatycznych Ziemi przekazywana jest silna energia pokonujÂąca wiele kilometrĂłw i posiadajÂąca zakoĂączenia w postaci okrĂŞgĂłw lub kwadratĂłw na powierzchni Ziemi - miejsca siÂły, i innÂą hipotezĂŞ gÂłoszÂącÂą, Âże wzdÂłuÂż tych linii przekazywana jest pewna informacja ze Âświata niewidzialnego, ktĂłra przez powÂłokĂŞ biopolowÂą czÂłowieka moÂże przeniknÂąĂŚ do jego mĂłzgu i doprowadziĂŚ do stanĂłw halucynogennych i pojawiania siĂŞ niezrozumiaÂłych obrazĂłw, ktĂłre mogÂą napeÂłniĂŚ naszÂą ÂświadomoÂśĂŚ zgrozÂą, niewyjaÂśnionym strachem, sparaliÂżowaĂŚ mĂłzg i doprowadziĂŚ do samobĂłjstwa lub innych nieodwracalnych konsekwencji, to jasna siĂŞ stanie koniecznoÂśĂŚ zbadania tych struktur w celu zapewnienia bezpieczeĂąstwa ludnoÂści Ziemi.

http://www.igya.pl/kontakt/596-siowy-szkielet-ziemi.html

« Ostatnia zmiana: Październik 22, 2018, 23:50:35 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #5 : Październik 23, 2018, 00:41:22 »

Ley Lines - linie geomantyczne

SÂą miejsca na Ziemi, ktĂłre promieniujÂą dziwnÂą energiÂą. Tam chory organizm szybciej wraca do zdrowia, tam umysÂł czÂłowieka Âłatwiej siĂŞ moÂże poÂłÂączyĂŚ z NajwyÂższym. To znane od tysiÂącleci miejsca mocy, czyli punkty energetyczne Ziemi.

Wiadomo, Âże owe punkty poÂłÂączone sÂą ze sobÂą liniami geomantycznymi. Badania naukowe obalajÂą poglÂąd, Âże Ziemia jest jedynie martwym kawaÂłkiem skaÂły wirujÂącym w kosmicznej przestrzeni. Ziemia jest ÂżywÂą istotÂą......

W 1974 r. trzej rosyjscy uczeni: Gonczarow, Makarow i Morozow wysunĂŞli hipotezĂŞ, Âże struktura kuli ziemskiej przypomina strukturĂŞ krysztaÂłu, oraz Âże, podobnie jak w krysztale, istnieje na naszej planecie rodzaj symetrycznej sieci z aktywnymi wĂŞzÂłami.

Gonczarow poÂłÂączyÂł liniami na mapie Âświata miejsca, gdzie zrodziÂły siĂŞ najstarsze cywilizacje. OkazaÂło siĂŞ, Âże linie utworzyÂły sieĂŚ regularnych piĂŞciokÂątĂłw.

Tak wiĂŞc na przykÂład piramidy w Gizie, MohendÂżo Daro w Indiach, Wyspa Wielkanocna, centrum kultowe InkĂłw Machu Picchu w Peru i inne ÂświĂŞte miejsca znalazÂły siĂŞ na wierzchoÂłkach piĂŞciokÂątĂłw bÂądÂź w ich geometrycznym Âśrodku.

Wspomniani badacze skonstruowali model kuli ziemskiej w postaci bryÂły skÂładajÂącej siĂŞ z 12 piĂŞciobocznych pÂłaszczyzn (dodekaedru), a pĂłÂźniej takÂże wieloÂścianu zbudowanego z 20 trĂłjkÂątĂłw (ikosaedru).

Kolejnego niezwykÂłego odkrycia dokonali po przyÂłoÂżeniu obu modeli do mapy Ziemi. Stwierdzono bowiem, Âże krawĂŞdzie dodekaedru pokrywajÂą siĂŞ z pasmami gĂłr i rozpadlin oceanicznych na mapie.

Te natomiast grzbiety gĂłrskie i uskoki, ktĂłre siĂŞ z krawĂŞdziami dodekaedru nie pokrywajÂą, przylegajÂą do krawĂŞdzi ikosaedru.

MaÂło tego, z wĂŞzÂłami obu sieci pokrywajÂą siĂŞ miejsca, gdzie jest najwiĂŞksze i najmniejsze ciÂśnienie atmosferyczne na Ziemi, gdzie zrywajÂą siĂŞ huragany i gdzie wystĂŞpujÂą anomalie pogodowe, pasy zÂłĂłÂż rudonoÂśnych i roponoÂśnych.

OkazaÂło siĂŞ teÂż, Âże staÂłe wiatry na Ziemi wiejÂą najczĂŞÂściej wzdÂłuÂż linii tych sieci. WspĂłÂłczesne zdjĂŞcia satelitarne zdajÂą siĂŞ potwierdzaĂŚ odwaÂżnÂą koncepcjĂŞ Gonczarowa, Makarowa i Morozowa, dziĂŞki ktĂłrej moÂżna wytÂłumaczyĂŚ rĂłwnieÂż zjawisko istnienia centrĂłw energetycznych Ziemi.

KoncepcjĂŞ tĂŞ potwierdzajÂą takÂże wyniki badaĂą amerykaĂąskich geofizykĂłw, Ronalda E. Cohena i Larsa Stixrude, ÂświadczÂące o tym, Âże Âżelazne jÂądro naszej planety ma strukturĂŞ krysztaÂłu (jÂądro jest w stanie staÂłym, gdyÂż panujÂące we wnĂŞtrzu Ziemi potĂŞÂżne ciÂśnienie nie pozwala Âżelazu - mimo panujÂącej tam wysokiej temperatury - przejÂśĂŚ w stan pÂłynny).

CzyÂżby ogromny krysztaÂł tworzÂący jÂądro Ziemi w jakiÂś sposĂłb wpÂływaÂł na to, co siĂŞ dzieje na jej powierzchni?
To wszystko zebraÂł w caÂłoÂśĂŚ fizyk kwantowy Nassim Haramein

Zagubiona wiedza naszych przodkĂłw

Na podstawie hipotezy rosyjskich uczonych Amerykanin, prof. Becker-Hagens, stworzyÂł koncepcjĂŞ geomantycznej sieci planetarnej. OplataĂŚ ma ona caÂłÂą kulĂŞ ziemskÂą, ÂłÂączÂąc jej aktywne punkty.

W oczkach sieci gÂłĂłwnej istnieĂŚ majÂą mniejsze ukÂłady promieniowaĂą liniowych.

O istnieniu wielkiej i maÂłej sieci energetycznej musieli wiedzieĂŚ nasi przodkowie, gdyÂż wÂłaÂśnie w punktach wĂŞzÂłowych owych sieci - w tzw. miejscach mocy - wznosili ÂświÂątynie.

Zdawali sobie sprawĂŞ, Âże pulsujÂąca w takim miejscu energia jest dla czÂłowieka korzystna, pomaga mu teÂż w kontakcie z wyÂższym wymiarem naszej rzeczywistoÂści.
Wiedzieli rĂłwnieÂż, Âże miejsca mocy sÂą ze sobÂą poÂłÂączone ciÂągnÂącymi siĂŞ niekiedy nawet setki kilometrĂłw pasmami linii promieniowania geomantycznego, okreÂślanymi przez radiestetĂłw angielskim terminem ley lines.

Ley lines oplatajÂą caÂłÂą kulĂŞ ziemskÂą i stanowiÂą rodzaj niewidzialnego systemu energetycznego naszej planety.

W latach dwudziestych naszego wieku angielski fotograf Alfred Watkins zauwaÂżyÂł, Âże wiele miejsc kultu w Anglii poÂłoÂżonych jest wzdÂłuÂż linii prostej. PotwierdziÂły to pĂłÂźniejsze studia geodezyjne.

PowstaÂły mapy sieci tego rodzaju poÂłÂączeĂą na terenie caÂłej Wielkiej Brytanii. To wÂłaÂśnie te linie nazwano ley lines. Termin ten przyjÂąÂł siĂŞ pĂłÂźniej dla oznaczenia liniowego promieniowania ÂłÂączÂącego miejsca mocy.

OkazaÂło siĂŞ teÂż, Âże ley lines moÂżna badaĂŚ metodami radiestezyjnymi!

SzerokoÂśĂŚ linii geomantycznej, czyli pasma promieniowania stymulujÂącego, wynosi zazwyczaj od kilku do kilkudziesiĂŞciu metrĂłw.

NajpotĂŞÂżniejsze z ley lines oplatajÂą caÂłÂą kulĂŞ ziemskÂą. PrzebiegajÂą one przez tak waÂżne miejsca mocy, jak Wielka Piramida w Gizie czy kamienny krÂąg Stonehenge.

IstniejÂą takÂże linie geomantyczne ÂłÂączÂące tylko kilka miejsc mocy na terenie jednego kraju oraz geomantyczne linie lokalne.

WzdÂłuÂż linii geomantycznych obserwuje siĂŞ czĂŞsto przeloty niezidentyfikowanych obiektĂłw latajÂących. Ufolodzy powiadajÂą, Âże ley lines stanowiÂą waÂżny element w systemie nawigacyjnym takich obiektĂłw, a byĂŚ moÂże subtelna energia linii geomantycznych wykorzystywana jest nawet do napĂŞdzania silnikĂłw UFO.
Ale to caÂłkiem inna historia.

Najsilniejsze strumienie energetyczne wychodzÂą z wĂŞzÂła znajdujÂącego siĂŞ pod WielkÂą PiramidÂą w Gizie, ktĂłra dziĂŞki swemu ksztaÂłtowi i wymiarom dziaÂła jak wielki wzmacniacz promieniowania geomantycznego.

Tak twierdzi polski radiesteta i publicysta Leszek Matela, ktĂłry od 1984 r. prowadzi badania linii geomantycznych w rĂłÂżnych czĂŞÂściach Âświata. DokonywaÂł rĂłwnieÂż pomiarĂłw w Gizie.

OkazaÂło siĂŞ, Âże z Wielkiej Piramidy wychodzi aÂż 10 ley lines.

To wÂłaÂśnie one stanowiÂą osnowĂŞ systemu energetycznego naszej planety: przenoszÂą subtelne energie na duÂże odlegÂłoÂści, ÂłÂączÂąc waÂżne miejsca kultu na caÂłej kuli ziemskiej.

Z kolei z tych miejsc rozchodzÂą siĂŞ inne ley lines, ktĂłre tworzÂą caÂły zamkniĂŞty ukÂład linii geomantycznych.

Leszek Matela przeprowadziÂł w Gizie badania gÂłĂłwnych linii krzyÂżujÂących siĂŞ w Wielkiej Piramidzie.

ZmierzyÂł kÂąty, pod jakimi wychodzÂą one z piramidy, a nastĂŞpnie za pomocÂą teleradiestezji oraz metod geodezyjnych zaznaczyÂł przebieg poszczegĂłlnych linii na mapach.

W ten sposĂłb po raz pierwszy udaÂło siĂŞ ustaliĂŚ przebieg linii promieniowania geomantycznego wychodzÂących z Wielkiej Piramidy.

Ciekawe, Âże wiele punktĂłw, przez ktĂłre przechodzÂą ley lines z Gizy, to nie tylko waÂżne oÂśrodki kultu, ale rĂłwnieÂż miejsca, ktĂłre odegraÂły waÂżnÂą rolĂŞ w rozwoju ludzkoÂści.

WedÂług Leszka Mateli to wÂłaÂśnie za pomocÂą owych linii potomkowie legendarnej cywilizacji atlantydzkiej, korzystajÂąc z mocy Wielkiej Piramidy, pobudzali rozwĂłj gatunku ludzkiego na caÂłym Âświecie.

Ley lines to jak gdyby sieĂŚ Internetu powstaÂła przed tysiÂącami lat.

TÂą drogÂą odbywaÂł siĂŞ bezpoÂśredni przekaz wiedzy i inspiracji twĂłrczej nawet do najodleglejszych rejonĂłw kuli ziemskiej. WystarczyÂło, aby ludzie bĂŞdÂący na odpowiednim poziomie rozwoju wewnĂŞtrznego osiedlili siĂŞ w miejscach mocy znajdujÂących siĂŞ na liniach geomantycznych.

PrzebywajÂąc tam, byli niejako samoistnie inicjowani w wiedzĂŞ natury, nagle doznawali olÂśnieĂą, dokonywali genialnych i wiekopomnych odkryĂŚ sÂłuÂżÂących dobru ludzkoÂści.

Bo jak inaczej wyjaÂśniĂŚ fakt istnienia wielkich piramid czy podobnych do siebie budowli megalitycznych w rĂłÂżnych zakÂątkach naszego globu? Jak wyjaÂśniĂŚ fakt, Âże wiele religii czy kultur powstaÂłych w rĂłÂżnych miejscach na naszej planecie opartych jest na podobnych zasadach?

„Naukowcy” przecieÂż twierdzÂą, Âże ludy zamieszkujÂące przed tysiÂącami lat rĂłÂżne kontynenty nie mogÂły siĂŞ ze sobÂą kontaktowaĂŚ.
Jednym z wytÂłumaczeĂą tego fenomenu moÂże byĂŚ wÂłaÂśnie istnienie linii geomantycznych, za pomocÂą ktĂłrych odbywaÂł siĂŞ przekaz informacji.
Ludzie rĂłÂżnych ras i kultur wpadali na podobne pomysÂły.

W swoich ÂświÂątyniach odbierali medialne przekazy napÂływajÂące poprzez ley lines z Wielkiej Piramidy.

Aby wzmocniĂŚ odbierane sygnaÂły, budowano piramidy w rĂłÂżnych zakÂątkach Âświata, na przykÂład na terenie dzisiejszego Meksyku, Peru, Chin czy Sudanu.
Piramidy powstawaÂły teÂż w Europie na liniach geomantycznych wychodzÂących z Gizy.

Na jednej z takich linii wychodzÂących z piramidy w Gizie leÂży Polska.

Leszek Matela nazywa jÂą liniÂą bantu-sÂłowiaĂąskÂą ze wzglĂŞdu na to, Âże ÂłÂączy ona narody sÂłowiaĂąskie i afrykaĂąskie z WielkÂą PiramidÂą.

BiegnÂąc z Gizy w kierunku poÂłudniowo-wschodnim, strumieĂą energii przechodzi przez monumentalny kompleks ÂświÂątynny w Karnaku w Egipcie.

Na swojej drodze napotyka teÂż m.in. Merowe w Sudanie (gdzie rĂłwnieÂż budowano piramidy) oraz KerenyagĂŞ w Kenii (ÂświĂŞta gĂłra plemienia Bantu) i zmierza dalej w stronĂŞ miejsc kultu na Madagaskarze.

ZdÂąÂżajÂąc w kierunku pĂłÂłnocno-zachodnim, ogarnia swoim wpÂływem staroÂżytne miasta w obecnej Turcji: Xanthos i Hierapolis, MadarĂŞ i BuÂłgarskÂą PoljanĂŞ (zespĂłÂł budowli neolitycznych) w BuÂłgarii, Monastrica Voronet i inne klasztory w rumuĂąskich Karpatach, JabÂłecznÂą nad Bugiem (najstarszy klasztor prawosÂławny na ziemiach polskich) GrabarkĂŞ koÂło Siemiatycz (najwiĂŞksze centrum pielgrzymkowe polskiego prawosÂławia), Tykocin koÂło BiaÂłegostoku, RapĂŞ niedaleko GoÂłdapi (grobowiec w ksztaÂłcie piramidy) i BirkĂŞ w Szwecji (centrum WikingĂłw).

Inne waÂżne miejsca na Âświecie poÂłÂączone gÂłĂłwnymi liniami geomantycznymi z WielkÂą PiramidÂą to np. Eleusis (miejsce sÂłynnych misteriĂłw greckich), KijĂłw (ÂŁawra Kijowsko-Pieczerska), Wyspa Wielkanocna z jej sÂłynnymi kamiennymi posÂągami, ÂświĂŞte miejsca DogonĂłw, pÂłaskowyÂż Nazca ze sÂłynnymi gigantycznymi rysunkami, Machu Picchu, azteckie miasto bogĂłw Teotihuacan w Meksyku (sÂłynne Piramidy SÂłoĂąca i KsiĂŞÂżyca), Jerozolima, Babilon, zÂłota ÂświÂątynia w Amritsar w Indiach (centrum kultowe SikhĂłw), TĂai-Szan i Fuji (najÂświĂŞtsze gĂłry Chin i Japonii), Lhasa (centrum buddyzmu lamajskiego), MohendÂżo Daro (kolebka cywilizacji indyjskiej), Benares (najwaÂżniejsze centrum hinduizmu), Hagar Qim na Malcie (zespĂłÂł ÂświÂątyĂą neolitycznych), gĂłra Synaj, Carnac we Francji (sÂłynne budowle megalityczne), Rzym oraz Fajstos (staroÂżytny paÂłac minojski i centrum kultowe na Krecie).

Jedna z linii przebiega rĂłwnieÂż przez sÂłynny TrĂłjkÂąt Bermudzki. Linia nr 10 ogarnia swoim wpÂływem Ayers Rock i Olgas w Australii, bĂŞdÂące gÂłĂłwnymi miejscami kultowymi aborygenĂłw.

Dla pierwotnych mieszkaĂącĂłw Australii linie geomantyczne odgrywaÂły szczegĂłlnÂą rolĂŞ. StanowiÂły one bowiem podstawĂŞ systemu orientacji przestrzennej na pustyniach.

Aborygeni nazywali je liniami pieÂśni. Czuli siĂŞ czÂąstkÂą przyrody i znakomicie wyczuwali niewidzialne strumienie energetyczne.
PodrĂłÂżujÂąc, Âśpiewali pieÂśni przodkĂłw, aby osiÂągnÂąĂŚ stan wyÂższej ÂświadomoÂści i dziĂŞki temu zlokalizowaĂŚ przebieg linii prowadzÂących do ÂźrĂłdeÂł i miejsc mocy rozsianych po caÂłej Australii.

JuÂż samo rozÂłoÂżenie linii promieniowania geomantycznego wskazuje, jak waÂżnÂą rolĂŞ w dziejach naszej planety ma Wielka Piramida w Gizie. Energie generowane z miejsca, w ktĂłrym jÂą zbudowano, docierajÂą do wiĂŞkszoÂści najwaÂżniejszych dla rozwoju ludzkoÂści oÂśrodkĂłw. W centrach poÂłoÂżonych wzdÂłuÂż wspomnianych ley lines albo juÂż odnaleziono, albo w przyszÂłoÂści zostanÂą odnalezione Âślady cywilizacji atlantydzkiej.

Polska w energetycznej sieci

TakÂże Polska opleciona jest sieciÂą linii geomantycznych.

Siedem takich linii krzyÂżuje siĂŞ na Wawelu, jednym z miejsc mocy w naszym kraju.
Jedna z tych linii, nazwana przez Leszka MatelĂŞ liniÂą jerozolimskÂą, ma szczegĂłlnie duÂżÂą moc.
Przebiega ona w kierunku pĂłÂłnocno-zachodnim przez CzĂŞstochowĂŞ (Jasna GĂłra), Gniezno (katedra), duĂąskÂą wyspĂŞ Bornholm (obiekty kultowe BurgundĂłw i NormanĂłw) i dalej przez tereny Szwecji.

Z kolei w kierunku poÂłudniowo-wschodnim przez StarÂą ZagorĂŞ w BuÂłgarii (dawny tracki oÂśrodek kultowy) aÂż do Jerozolimy.

Inne ley lines ÂłÂączÂą Wawel m.in. z Rzymem, Wilnem, Wadowicami, Mariazell, Lourdes czy Stonehenge. Wawel poÂłÂączony jest rĂłwnieÂż liniami promieniowania z innymi miejscami mocy na terenie Krakowa, takimi jak na przykÂład Kopiec Krakusa czy KoÂściĂłÂł Mariacki.

WaÂżne miejsca mocy znajdujÂą siĂŞ zawsze na skrzyÂżowaniu kilku linii geomantycznych i tak np. w Kamiennych KrĂŞgach w Odrach koÂło Czerska krzyÂżuje siĂŞ 5 takich linii, podobnie jak na gĂłrze ÂŚlĂŞÂża.

Miejsca mocy o mniejszym znaczeniu leÂżÂą, jeÂśli nie na skrzyÂżowaniu dwĂłch ley lines, to przynajmniej na pojedynczej linii. Leszek Matela opisuje je szczegĂłÂłowo w swojej ksiÂąÂżce "Geomancja".

Z pewnoÂściÂą przebieg linii promieniowania geomantycznego ma znaczenie nie tylko dla badania przeszÂłoÂści, ale i przyszÂłoÂści.

Subtelna energia duchowa generowana wzdÂłuÂż ley lines powinna byĂŚ wykorzystana dla dobra ludzkoÂści. Lokalizacja znaczÂących centrĂłw kulturotwĂłrczych w zasiĂŞgu oddziaÂływania tych linii moÂże, jak wykazujÂą doÂświadczenia, przynieÂśĂŚ nam wiele poÂżytku.

http://astronomiafinansowa.blogspot.com/2012/12/ley-lines-linie-geomantyczne.html

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #6 : Październik 23, 2018, 00:51:01 »

Ley Lines

Wiele Âświatowych miejsc kultu, miast i monumentĂłw, zbudowanych zostaÂło na wirach – niewidzialnej energii Ziemi, tzw. ley lines - liniach promieniowania geomantycznego.

ÂŁÂączÂą one wiele ÂświĂŞtych staroÂżytnych miejsc. PrzebiegajÂą pod AmerykÂą PoÂłudniowÂą, ÂŚrodkowÂą i PĂłÂłnocnÂą, Egiptem, MaltÂą, KretÂą, HiszpaniÂą, GrecjÂą, WielkÂą BrytaniÂą, FrancjÂą, MezopotamiÂą, Libanem, AustraliÂą, AzjÂą – moÂżna powiedzieĂŚ, Âże przecinajÂą caÂłÂą planetĂŞ.

I ciekawe jest, Âże liczne miasta na linii na obrazku, biegnÂącej przez AngliĂŞ i WÂłochy, majÂą w swojej nazwie gwiezdny rdzeĂą – „Star” .
CaÂła Ziemia pokryta jest siatkÂą energetycznych linii. KtoÂś porĂłwnaÂł ten widok do piÂłki otoczonej telepatycznym internetem.

http://astronomiafinansowa.blogspot.com/2012/12/ley-lines.html

« Ostatnia zmiana: Październik 23, 2018, 00:54:00 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #7 : Październik 23, 2018, 01:09:59 »

Rama mocy Ziemi i organizacja dziaÂłaĂą Âśrodowiskowych

N.F.Goncharov, V.A.Makarov, BCMorozov.

Z ksiÂąÂżki. "DziaÂłania konserwatorskie w krajobrazach", 1982

Przez stulecia badacze dostrzegali uporzÂądkowanie ziemskich struktur i porĂłwnywali je do wieloÂścianĂłw: Platona, Beaumonta - dwunastoÂścianu, zieleni i innych - do czworoÂścianu; B.L. Lichkov, I.I. Shafranovsky - oÂśmioÂścian V.I. Vasilyev - do serii wieloÂścianĂłw. Fragmenty fragmentĂłw odnotowaÂł V. Kabachenko, V.Neiman. RozwaÂżano jednak tylko indywidualne problemy tego problemu.

NiezaleÂżnie od nich i nie wiedzÂąc o tych pracach, w 1969 roku, analizujÂąc poÂłoÂżenie centrĂłw staroÂżytnych kultur i cywilizacji, zauwaÂżyliÂśmy geometryczny porzÂądek w ich poÂłoÂżeniu wzglĂŞdem siebie, bieguny i rĂłwnik planety. PoÂłÂączenie ognisk i sÂłupĂłw geograficznych z liniami daÂło 20 regularnych trĂłjkÂątĂłw, poÂłÂączenie ich centrĂłw daÂło 12 regularnych piĂŞciokÂątĂłw. OkazaÂło siĂŞ, Âże system skÂłada siĂŞ z dwĂłch wieloÂścianĂłw - dwudziestoÂścianu (20 trĂłjkÂątĂłw, linii ciÂągÂłych na ryc. 1) i dwunastoÂścianu (12 piĂŞciokÂątĂłw, linii przerywanych), jakby wpisanych w kulĂŞ i rzutowanych na jej powierzchniĂŞ. Punktem wyjÂścia byÂł wĂŞzeÂł 1, piramidy w Gizie (30 Â° N, 31 Â° 9 'E). WierzchoÂłki dwudziestoÂścianu w 27 Â° C i y. lat., dÂługoÂśĂŚ geograficzna 67 Â° 9 'wschĂłd. i tak dalej do 72 Â°. WierzchoÂłki dwunastoÂścianu (zbieÂżne ze Âśrodkowymi pÂłaszczyznami dwudziestoÂścianu) przy 11 Â° i 50 Â° c. i y. lat., dÂługoÂśĂŚ geograficzna 31 Â° 9 'wschĂłd. i tak dalej do 72 Â°. Punkty Âśrodkowe trĂłjkÂątĂłw wynoszÂą 0 Â°, 30 Â° i 58 Â° 30 's. i y. szerokoÂśĂŚ W wĂŞzÂłach systemu (wierzchoÂłki, przeciĂŞcia krawĂŞdzi) znajduje siĂŞ wiele ognisk staroÂżytnych kultur i cywilizacji: MohendÂżo-Daro (12 - bĂŞdziemy oznaczaĂŚ wĂŞzÂły na Rys. 1), StaroÂżytny Egipt (1), kultura Trypolisu pod Kijowem (2), Wielka Ob kultura (3), Sev. Mongolia - poÂłudnie. Syberia (4) i inne. MohendÂżo-Daro (12 - tak bĂŞdziemy oznaczaĂŚ wĂŞzÂły na ryc. 1), staroÂżytnego Egiptu (1), kulturĂŞ Trypolisu pod Kijowem (2), wielkÂą kulturĂŞ Ob (3), pĂłÂłnoc. Mongolia - poÂłudnie. Syberia (4) i inne. MohendÂżo-Daro (12 - tak bĂŞdziemy oznaczaĂŚ wĂŞzÂły na ryc. 1), staroÂżytnego Egiptu (1), kulturĂŞ Trypolisu pod Kijowem (2), wielkÂą kulturĂŞ Ob (3), pĂłÂłnoc. Mongolia - poÂłudnie. Syberia (4) i inne.

ZakÂładajÂąc, Âże system ognisk powstaÂł w wyniku oddziaÂływania na biosferĂŞ podobnej struktury fizycznej, w 1971 roku przeprowadziliÂśmy kompleksowe porĂłwnanie systemu z danymi z nauk o Ziemi. W rezultacie zidentyfikowano dwudziestoÂścienno-dwunastoÂściennÂą strukturĂŞ Ziemi (IDPP). Wyniki zostaÂły opublikowane i przeanalizowane. Dlatego tutaj tylko krĂłtko powtĂłrzymy gÂłĂłwny, opracowujÂąc aspekt "IDHP - czynnik Âśrodowiskowy" i nowe dane.

Wiele grzbietĂłw Âśrodkowo-oceanicznych, gÂłĂŞbokie uskoki, geosyncliny, rudy i pasma ropy i gazu odpowiadajÂą Âżeberom IDSZ; fasety - stabilne obszary skorupy - platforma; wĂŞzÂły - struktury pierÂścieniowe, zÂłoÂża rudy i ropy naftowej i gazu (West Siberian itp.), anomalie magnetyczne itp. Przyjmujemy, Âże ta symetria jest generowana przez przepÂływy spowodowane wzrostem wewnĂŞtrznego rdzenia Ziemi, majÂącego ksztaÂłt dwunastoÂścianu. PrzepÂływy i pola dalekiego zasiĂŞgu z dwunastoÂścianu wywoÂłujÂą ramĂŞ mocy Edsy, ktĂłra zawiera kompleks siÂł i pĂłl i wpÂływa na wszystkie obwiednie planety: litosferĂŞ, hydrosferĂŞ, atmosferĂŞ, biosferĂŞ i magnetosferĂŞ. WystĂŞpowanie wĂŞzÂłĂłw IDSZ obserwuje siĂŞ w zakresie 300 km Âśrednicy (dla wielu zjawisk obserwuje siĂŞ drugorzĂŞdne sÂłabe obszary o wiĂŞkszej Âśrednicy) objawy Âżeber - do 100 km w obu kierunkach od osi. Czasami krawĂŞdzie i wĂŞzÂły przesuwajÂą siĂŞ o 1 Â° -2,5 Â° (w geologii i geofizyki zjawiska powierzchniowe sÂą czĂŞsto wypierane z ich gÂłĂŞbokiego ÂźrĂłdÂła).

Na globalnych mapach magnetycznych o caÂłkowitej intensywnoÂści centra wszystkich czterech anomalii Âświata sÂą zbliÂżone do wĂŞzÂłĂłw IDSN: trzy dodatnie - do centrĂłw trĂłjkÂątĂłw 4, 8, 54 (terytorium kaÂżdej anomalii jest w przybliÂżeniu rĂłwne trĂłjkÂątowi) i jedno minus dokÂładnie na szczycie 49. 8, 54, poziomy - blisko 25, 41, 54. RĂłÂżne sposoby obliczania pola uwzglĂŞdniajÂą specyfikĂŞ regionalnÂą i dajÂą lepsze dopasowanie do HESP. Tak wiĂŞc w centrach trĂłjkÂątĂłw pĂłÂłnocnoazjatyckich (4) i aleuckich (6) znajdujÂą siĂŞ centra anomalii Âświatowych, ich terytoria sÂą w przybliÂżeniu rĂłwne trĂłjkÂątom, a pojedyncze dinary podÂąÂżajÂą za konturami trĂłjkÂątĂłw. Centra Âświeckich zmian pola magnetycznego znajdujÂą siĂŞ w regionach 1, 4, 9, 11, 17. Napisano o zachodnim dryfie anomalii, ale wielu naukowcĂłw uwaÂża, Âże zjawisko to nie jest powszechne, a nie staÂłe, odrĂłÂżniajÂą dryfujÂące i nie-dryfujÂące komponenty pola, podczas gdy anomalie nie-dryfujÂące powstajÂą w pobliÂżu 6, 13, 18, 40. OgĂłlnie, wiĂŞkszoÂśĂŚ anomalii rĂłÂżnych epok i metod obliczeniowych jest ograniczona do wĂŞzÂłĂłw IDES. RozbieÂżnoÂśĂŚ miĂŞdzy poszczegĂłlnymi anomaliami moÂżna wytÂłumaczyĂŚ lekcewaÂżeniem cech regionalnych w obliczeniach terenowych i niewystarczajÂących danych, szczegĂłlnie na pĂłÂłkuli poÂłudniowej. DryfujÂąca czĂŞÂśĂŚ pola z prĂŞdkoÂściÂą 0,2 Â° rocznie bĂŞdzie przemieszczaĂŚ siĂŞ z jednego trĂłjkÂąta do nastĂŞpnego w ciÂągu 360 lat i na caÂłym Âświecie w ciÂągu 1800 lat. W takich momentach centra dryfujÂących i nie-dryfujÂących anomalii bĂŞdÂą siĂŞ pokrywaÂły, rezonujÂąc aktywujÂąc wĂŞzÂły (360 i 1800 lat - znane cykle aktywnoÂści geologicznej i geofizycznej). W wielu wĂŞzÂłach obserwuje siĂŞ gwaÂłtowne zmiany w polu magnetycznym, w innych globalne ogniska burz (4, 49). NiektĂłre wĂŞzÂły sÂą aktywne, inne sÂą pasywne, na przemian z "wÂłÂączeniem" nowych wĂŞzÂłĂłw.

OÂśrodki ciÂśnienia atmosferycznego sÂą w 4, 6, 10, 12, 19, 27, 42, 44, 46, 48, 50, regionach pochodzenia huraganĂłw w 14, 18, 27, 31, 45. Na mapach geostroficznego wiatru widoczne trĂłjkÂąty powtarzajÂące trĂłjkÂąty IDHS. Maksymalne promieniowanie sÂłoneczne odnotowano na 1, 17, 18, 36, 41, 48. Prawdopodobnie termiczny "mechanizm" atmosfery jest uzupeÂłniony oddziaÂływaniem SIDF. WokĂłÂł wĂŞzÂłĂłw dziaÂła wiele okrÂągÂłych prÂądĂłw oceanicznych. Na krawĂŞdziach i wĂŞzÂłach IDSZ substancja emanuje z gÂłĂŞbin i geochemicznych regionĂłw i powstaje osad rudy (a olej gromadzi siĂŞ w puÂłapkach wzdÂłuÂż krawĂŞdzi i wĂŞzÂłĂłw). PrzewaÂża podnoszenie substancji wzdÂłuÂż krawĂŞdzi dwunastoÂścianu, zwÂłaszcza w wierzchoÂłkach (to jest centrach trĂłjkÂątĂłw) i ich ruchu w skorupie, w hydrosferze, atmosfera i biosfera na wierzchoÂłki dwudziestoÂścianu, gdzie tonie w gÂłĂŞbinach. Ponadto, wĂŞzÂły mogÂą byĂŚ "elektrodami", do ktĂłrych elementy chemiczne spieszÂą siĂŞ w skorupie ziemskiej, tak jak w kÂąpieli elektrolitycznej. ÂŚrodowisko geochemiczne silnie wpÂływa na biosferĂŞ: brak lub nadmiar pierwiastkĂłw Âśladowych w glebie ostro wyostrza selekcjĂŞ flory i fauny, powoduje choroby endemiczne itp. W ZSRR dwa najwiĂŞksze obszary zaostrzonej doboru naturalnego zajmujÂą centralnÂą czĂŞÂśĂŚ trĂłjkÂąta europejskiego i pĂłÂłnocnoazjatyckiego. Na 1. obszarze wystĂŞpuje brak kobaltu i miedzi (niedobĂłr witaminy B12 i awitaminozy, niedokrwistoÂśĂŚ), w drugim - jod (wole endemiczne). W Âżebrach 2-3-4 strefa lasu i stepu rozciÂąga siĂŞ, a strefa bursztynu kopalnego rozciÂąga siĂŞ od 2 do 11. W Eurazji istniejÂą "schronienia Âżycia" roÂśliny (gdzie sÂą zachowane podczas zlodowacenia) i centra rozmieszczenia flory znajdujÂą siĂŞ w centralnych czĂŞÂściach trĂłjkÂątĂłw europejskich i pĂłÂłnocnoazjatyckich (zasiĂŞgi wĂŞzÂłĂłw 2 i 4) i 3. DokÂładnie w punkcie 4 znajduje siĂŞ centrum gĂłrskiego lasu-stepu, a w 2 - oÂśrodki wielu roÂślin: itp. Ponadto roÂśliny rozprzestrzeniajÂą siĂŞ ze Âśrodka trĂłjkÂątĂłw 2, 4 do wĂŞzÂłĂłw poÂśrodku Âżeber (11, 3, 5 do 5 i od wschodu). Na innych kontynentach centra roÂślin ograniczajÂą siĂŞ do 17, 36, 40, 41, aw 13, 25, 35 istniejÂą centra roÂślin uprawnych (po N. I. Vavilov). W wielu wĂŞzÂłach i krawĂŞdziach znajdujÂą siĂŞ relikty i endemity flory i fauny oraz anomalie biosfery: 4 - BajkaÂł (75% gatunkĂłw to gatunki endemiczne; uwaÂżajÂą, Âże specjacja odbywa siĂŞ teraz w jeziorze); 17 - Kalifornia, 34 - Wyspy Galapagos,

OprĂłcz ÂścieÂżki geochemicznej wpÂływ IDSZ na biosferĂŞ jest moÂżliwy dziĂŞki polom magnetycznym, elektromagnetycznym, elektrostatycznym. Potwierdza to przykÂład wielorybĂłw, ryb, ptakĂłw. Wieloryby gromadzÂą siĂŞ w Âżebrach 5-6-7 i 14-15-16, zwÂłaszcza w wĂŞzÂłach 6, 14, 15; latem na pĂłÂłkuli poÂłudniowej - 59, 60, 51, 53, 54, 55, a zimÂą 35, 49, 41, 43, 45; Kierunki migracji na pĂłÂłkuli pĂłÂłnocnej okoÂło 18, 19, 14. Wolfram migruje wzdÂłuÂż krawĂŞdzi 14-15-16-17 wzdÂłuÂż "Ăłsemki" ze zwojami na 14 i 15. WĂŞgorze migrujÂą do 18. NajwiĂŞkszy poÂłĂłw ryb na obszarach 6, 35, 25 , 14, 45, 18, 41, 11, w 40, w 17, wzdÂłuÂż krawĂŞdzi 5-6-7 i 41-50. Wszystko to jest prawdopodobnie wynikiem ekspozycji na pola IDSZ, chociaÂż na IDSZ ma wpÂływ i poÂśredniczy: chemia wody, temperatura, promieniowanie sÂłoneczne itp. Znaczne emisje wielorybĂłw do wybrzeÂża w pobliÂżu 17, 41, 43, byĂŚ moÂże, sÂą wynikiem ostrych zakÂłĂłceĂą pĂłl w wĂŞzÂłach. Ptaki latajÂą, by spĂŞdziĂŚ zimĂŞ w zakresach wĂŞzÂłĂłw 20 (pĂłÂłnocno-zachodnia Afryka), 12 (Indie), 27 (Âśrodkowa Australia), 41 (poÂłudniowa Afryka), 49 (Brazylia), 16 (Hawaje) itp. Nie wszystkie z nich anomalie magnetyczne sÂą wykrywane, ale ptaki latajÂą tam (przez 5-12 tysiĂŞcy km), co moÂże wskazywaĂŚ na obecnoÂśĂŚ w IDPH niezbadanych pĂłl o drobnej strukturze, na przykÂład zarejestrowanych podczas rĂłÂżdÂżkarstwa. Zachowanie siĂŞ owadĂłw jest zgodne z IDPP: szaraĂącza rozprzestrzenia siĂŞ w Afryce i Ameryce PoÂłudniowej, z wyjÂątkiem wĂŞzÂłĂłw 40 i 36; natomiast, mrĂłwka kodlingowa, przeciwnie, Âżyje w 35, 36, 41, 48. W ten sposĂłb wykrywa siĂŞ geochemiczny i geofizyczny wpÂływ EIDP na biosferĂŞ. MĂłgÂł wpÂływaĂŚ i napromieniowaĂŚ zÂłoÂża uranu w 41 i 40, gdzie w 1972 roku znaleziono naturalny reaktor jÂądrowy. WpÂływ pierwiastkĂłw chemicznych, pĂłl elektromagnetycznych i innych, promieniowania moÂże spowodowaĂŚ mutacje, ktĂłre prawdopodobnie daÂły poczÂątek oÂśrodkom specjacji w wĂŞzÂłach.

cd..

http://www.lachugin.ru/science/idsz1_41.htm

« Ostatnia zmiana: Październik 23, 2018, 01:15:09 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #8 : Październik 23, 2018, 01:10:38 »

Rama mocy Ziemi i organizacja dziaÂłaĂą Âśrodowiskowych
cd...

CzÂłowiek jest integralnÂą czĂŞÂściÂą biosfery, gatunku biologicznego, ktĂłry wyraÂźnie reaguje na Âśrodowisko geochemiczne i elektromagnetyczne, i dlatego nie mĂłgÂł uniknÂąĂŚ wpÂływu ramowych siÂł IDHS, szczegĂłlnie we wczesnych stadiach rozwoju. Tak wiĂŞc w wielu wĂŞzÂłach istniaÂły siedliska ludzkich przodkĂłw - maÂłpy: goryle - 40 (Gabon), paleopithek - 12 (Pakistan), gigantopithek - 13 (Chiny), parapitek i propiopitek - 1 (Egipt), australopitek - 41 (poÂłudnie Afryki ), Pliopithek - blisko 4 (PoÂłudniowa Syberia). Avinsky zauwaÂżyÂł, Âże centra formowania siĂŞ wyÂścigĂłw wedÂług VP Aleksiewa odpowiadajÂą wĂŞzÂłom: pierwotny wschodni w Chinach (13), trzeciorzĂŞdowy Âśrodkowoazjatycki (4), melanezyjski (26) i Priokocki (5), czwartorzĂŞdowy IndochiĂąski (25), ogieĂą (58), AmazoĂąski (36). OprĂłcz wĂŞzÂłĂłw uwaÂża on, Âże centra komĂłrek utworzone przez Âżebra (w centrach komĂłrek konwekcyjnych muszÂą byĂŚ emanacjami z gÂłĂŞbin), odpowiadajÂą pierwszemu skupisku zachodnim w Arabii i wtĂłrnym na poÂłudniu. Afryka. Dodajemy, Âże pĂłÂłnocnoamerykaĂąska trzeciorzĂŞdowa fokus znajduje siĂŞ na obszarze wĂŞzÂła 8, kalifornijskiego czwartorzĂŞdu i Aleuta - dokÂładnie 17 i 6, oraz Indoe Auggan - w obszarze 12. W trĂłjkÂącie europejskim, rdzenni kaukascy, w Azji pĂłÂłnocnej - rdzenni Mongoloidy, Afrykanie, rdzenni Czarnoby. Jest moÂżliwe, Âże IDHS, poprzez mutacje i w inny sposĂłb przyczyniÂły siĂŞ do powstania czÂłowieka na planecie w ogĂłle, osoby racjonalnej, tworzenia ras, a nastĂŞpnie rozwĂłj ognisk staroÂżytnych kultur i cywilizacji w wĂŞzÂłach (na tym etapie mĂłgÂł wystÂąpiĂŚ wpÂływ IDPP - obecnoÂśĂŚ ciepÂła sÂłonecznego, oÂśrodki roÂślin i zwierzÂąt, mineraÂły itp.). Teraz geometria ognisk kulturowych jest jasna. Niedawno znaleziono Âślady staroÂżytnych cywilizacji w 25 (na poÂłudnie od Indochiny), 35 (Peru), 18 (Bahamy). W centrach trĂłjkÂątĂłw europejskich i pĂłÂłnocno-azjatyckich znajdowaÂły siĂŞ centra formacji rodzin jĂŞzykĂłw indoeuropejskich (2) i tureckich (4). Na mapie przesiedleĂą staroÂżytnej ludzkoÂści widaĂŚ, Âże gÂłĂłwne "wybuchy" migracji pochodziÂły z zakresĂłw 13 (Chiny), 4 (pĂłÂłnocna Mongolia), a takÂże z 2 (centrum Europy), 26 (Indonezja). W Azji PĂłÂłnocnej, Europie, TrĂłjkÂąty afrykaĂąskie migrowaÂły ze swoich centrĂłw 2, 4, 21 do Âśrodkowych punktĂłw Âżeber (11, 3, 5, 40) i wierzchoÂłkĂłw (20, 41), w innych obszarach czĂŞsto od wĂŞzÂła do wĂŞzÂła, koĂączÂąc na wĂŞzÂłach peÂłniÂących rolĂŞ "centrĂłw przyciÂągania" ". Hiroa odkryÂł, Âże kultura polinezyjska tworzy "Wielki trĂłjkÂąt polinezyjski" (termin Hiroa), ktĂłry zostaÂł osadzony z centrum na Tahiti (31) na wyÂżyny HawajĂłw (16), Nowej Zelandii (45) i Wyspy Wielkanocnej (47) oraz Âśrodek Âżeber (30, 32, 46). TrĂłjkÂąt Hiroa odpowiada trĂłjkÂątowi IDSZ. WedÂług Heyerdalu, wyspa Paschu byÂła zamieszkaÂła w Peru. Ale to jest centrum (35) sÂąsiedniego trĂłjkÂąta IDSZ, a ruchy ludzi mogÂą pochodziĂŚ ze Âśrodka obu trĂłjkÂątĂłw do ich wspĂłlnego wierzchoÂłka. W trĂłjkÂącie europejskim plemiona AryjczykĂłw (do 12), przodkowie TuaregĂłw (do 20), SÂłowianie (do 61) przesunĂŞli siĂŞ w kierunku swoich szczytĂłw. Potwierdza ogĂłlny wzĂłr ruchu w IDSZ od Âśrodka trĂłjkÂątĂłw do wierzchoÂłkĂłw i punktĂłw Âśrodkowych krawĂŞdzi.

W wielu wĂŞzÂłach znajdujÂą siĂŞ anomalie populacji ludzkich: akromechanicy u 40 (pigmeje Gabona), 25 (nisko rosnÂąca populacja Indochiny) i akromegalia w 11, 21, 58 (Szkocja, Sudan, Patagonia). Na Sachalinie (Âżebra 5-14) obserwuje siĂŞ akromegaliĂŞ twarzy - wzrost pojedynczych czĂŞÂści. W Gabonie (40) odnotowano najmniejszÂą oczekiwanÂą dÂługoÂśĂŚ Âżycia, w innych wĂŞzÂłach - czĂŞÂściej stymulacjĂŞ Âżycia. ÂŚwiatowe ogniska choroby stwierdzono w niektĂłrych wĂŞzÂłach (cholera na o.Slalavesi - 26, itp.); prawdopodobnie pola wĂŞzÂłĂłw pobudzajÂą wirusy, ktĂłre, wedÂług AL Chizhevsky'ego, sÂą rezonatorami elektromagnetycznymi. Jest komunikat o zakoĂączeniu kieÂłkowania nasion i sÂłabym zdrowiu zaÂłogi flotylli w pobliÂżu 14, nasiona zaczĂŞÂły kieÂłkowaĂŚ ponownie, gdy zbliÂżajÂą siĂŞ do 15.

Ramka mocy ma hierarchiĂŞ podsystemĂłw, ktĂłre odpowiadajÂą wszystkim mniejszym zjawiskom. W kaÂżdym trĂłjkÂącie IDHS3 podziaÂł krawĂŞdzi na 3 czĂŞÂści i poÂłÂączenie tych punktĂłw da 9 trĂłjkÂątĂłw pierwszego podsystemu. PodziaÂł krawĂŞdzi kaÂżdego trĂłjkÂąta pierwszego podsystemu na 2 czĂŞÂści i poÂłÂączenie punktĂłw da 4 trĂłjkÂąty drugiego podsystemu. PodziaÂł krawĂŞdzi trĂłjkÂątĂłw drugiego podsystemu na 3 czĂŞÂści i poÂłÂączenie punktĂłw da 9 trĂłjkÂątĂłw trzeciego podsystemu. Dalszy podziaÂł kaÂżdego trĂłjkÂąta z kolei na 4 i 9 trĂłjkÂątĂłw da 4, 5, 6 i mniejsze podsystemy (trĂłjkÂąty sÂą zawsze rĂłwnoboczne). W podsystemach aktywne sÂą krawĂŞdzie, wierzchoÂłki, centra i Âśrodkowe krawĂŞdzie trĂłjkÂątĂłw, objawiajÂące siĂŞ reliefem, zÂłoÂżami mineraÂłĂłw, polami magnetycznymi, cechami biosfery itp. Prawdopodobna Âśrednica manifestu wĂŞzÂłĂłw pierwszego podsystemu wynosi 120 km, druga to 60 km, trzecia to 20 km, czwarta to 10 km, 5 to 3,5 km, szerokoÂśĂŚ krawĂŞdzi pierwszego podsystemu to 40 km , 2 - 20 km, 3 - 7 km, 4 - 3,5 km, 5 - 1,2 km. W wĂŞzÂłach pierwszego i drugiego podsystemu znajdujÂą siĂŞ na przykÂład regiony rudne Dzhezkazgana, zastĂŞpcy, nikiel, olej z Baszkirii, Tatarstan, Ukhta; staroÂżytne centra kultur i cywilizacji: BuÂłgarzy Wielcy na Kama, ÂŚrodkowa Karelia, Urgencz - stolica paĂąstwa Khorezm, Dagestan - centrum kultur PĂłÂłnocnego Kaukazu; Âświatowe centrum cholery w Indiach, centra roÂślin, klimat, anomalie magnetyczne itp. Trzeci to 7 km, czwarty to 3,5 km, a piÂąty to 1,2 km. W wĂŞzÂłach pierwszego i drugiego podsystemu znajdujÂą siĂŞ na przykÂład regiony rudne Dzhezkazgana, zastĂŞpcy, nikiel, olej z Baszkirii, Tatarstan, Ukhta; staroÂżytne centra kultur i cywilizacji: BuÂłgarzy Wielcy na Kama, ÂŚrodkowa Karelia, Urgencz - stolica paĂąstwa Khorezm, Dagestan - centrum kultur PĂłÂłnocnego Kaukazu; Âświatowe centrum cholery w Indiach, centra roÂślin, klimat, anomalie magnetyczne itp. Trzeci to 7 km, czwarty to 3,5 km, a piÂąty to 1,2 km. W wĂŞzÂłach pierwszego i drugiego podsystemu znajdujÂą siĂŞ na przykÂład regiony rudne Dzhezkazgana, zastĂŞpcy, nikiel, olej z Baszkirii, Tatarstan, Ukhta; staroÂżytne centra kultur i cywilizacji: BuÂłgarzy Wielcy na Kama, ÂŚrodkowa Karelia, Urgencz - stolica paĂąstwa Khorezm, Dagestan - centrum kultur PĂłÂłnocnego Kaukazu; Âświatowe centrum cholery w Indiach, centra roÂślin, klimat, anomalie magnetyczne itp.

Ramka mocy w regionie moskiewskim jest nastĂŞpujÂąca (rys. 2): potrĂłjna linia jest krawĂŞdziÂą 3. podsystemĂłw (i 2., 1.), linie ciÂągÂłe to krawĂŞdzie czwartego, linia przerywana to piÂąte podsystemy, a w Zagorku wĂŞzeÂł 3. podsystem, bryÂła peÂłna - wĂŞzÂły 4, kropkowane - 5 podsystemy. KrawĂŞdzie pierwszego, drugiego, trzeciego podsystemu leÂżÂącego na jednej linii przechodzÂą z poÂłudniowego zachodu (na poÂłudnie od Woronowa) na pĂłÂłnocny wschĂłd przez Zagorsk i dalej. W staroÂżytnoÂści wzdÂłuÂż tej linii leÂżaÂła droga, na ktĂłrej staroÂżytne miasta Moskwa, Trinity (Zagorsk), Pereslavl-Zalessky, Rostov, osada Dievo znajdowaÂły siĂŞ na wschĂłd od JarosÂławia, kaÂżde 60 km (65 km) od siebie, co odpowiadaÂło wĂŞzÂłom 5. podsystemy i odlegÂłoÂści miĂŞdzy nimi. Te i inne wĂŞzÂły manifestujÂą siĂŞ w reliefie, cechach geograficznych: depresje jezior Nero i Pleshcheevo z endemicznÂą faunÂą i florÂą itp. WiĂŞkszoÂśĂŚ regionu moskiewskiego zajmuje dwa trĂłjkÂąty czwartego podsystemu o bokach 195 km, ich wierzchoÂłki w pobliÂżu miasta Zubtsov, obwĂłd Kalinin, na poÂłudnie od Zagorska, w pobliÂżu Kondrov, region KaÂługa, na pĂłÂłnoc od Riazany, ich oÂśrodki - 13 km na zachĂłd od Zvenigorod i przy ul. Nikonovskoye Ramensky district. WiĂŞkszoÂśĂŚ wĂŞzÂłĂłw i podsystemĂłw IDSZ wydaje siĂŞ stymulowaĂŚ wzrost roÂślin, ich wydajnoÂśĂŚ i regeneracjĂŞ, ale wiele wĂŞzÂłĂłw moÂże powodowaĂŚ anomalie lub uciski w Âświecie Âżywym, w tym w zdrowiu ludzi. Funkcje wĂŞzÂłĂłw odzwierciedlone w legendach, przekonaniach, nazwach tych miejsc. Elementy podsystemĂłw zostaÂły ustalone za pomocÂą metod rozkwitu, gÂłĂŞbokoÂści zÂłoÂżenia i szerokoÂści krawĂŞdzi (operatorzy N.F.Goncharov i inni.

Zidentyfikowane cechy ramy energetycznej pozwalajÂą gÂłĂŞbiej i wszechstronnie zaplanowaĂŚ dziaÂłania w zakresie ochrony Âśrodowiska w krajobrazach i umoÂżliwiĂŚ peÂłniejsze uwzglĂŞdnienie naturalnych czynnikĂłw i relacji. Po pierwsze, nie powinniÂśmy pozwoliĂŚ, by oÂśrodki specjacji roÂślinnej i zwierzĂŞcej znajdujÂące siĂŞ w wielu miejscach, a takÂże kompleksy archeologiczne i pozostaÂłoÂści antropologiczne, zostaÂły utracone w wyniku Âźle przemyÂślanych dziaÂłaĂą antropogenicznych. Niezwykle ostroÂżny powinien byĂŚ ekonomiczny wpÂływ na hydrosferĂŞ i atmosferĂŞ w wĂŞzÂłach, aby uniknÂąĂŚ zakÂłĂłceĂą naturalnych wiÂązaĂą. Tak wiĂŞc planowana budowa elektrowni wodnej w pobliÂżu Zagorska na rzece Vor wraz z utworzeniem zbiornika moÂże prowadziĂŚ do naruszenia reÂżimu wĂłd gruntowych i utraty ÂźrĂłdeÂł mineralnych.

W regionie moskiewskim (ryc. 2) musimy najpierw zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na najwaÂżniejsze wĂŞzÂły: na poÂłudnie od Zagorska (trzeci podsystem) i Âśrodki trĂłjkÂątĂłw czwartego podsystemu - 13 km na zachĂłd od Zwenigorodu, na poÂłudnie od. Nikonovskoye Ramensky district i 6 km na pĂłÂłnocny zachĂłd od miasta Misheron Shatura dzielnicy. Reliktowe i endemiczne roÂśliny i zwierzĂŞta moÂżna znaleÂźĂŚ w tych czterech wĂŞzÂłach (jak rĂłwnieÂż we wszystkich innych mniej znaczÂących). Na obszarach tych czterech wĂŞzÂłĂłw konieczne jest utworzenie rezerw o Âśrednicy do 18 km, z uwzglĂŞdnieniem zasiĂŞgu ich dystrybucji. Tutaj, podobnie jak w wĂŞzÂłach piÂątego podsystemu, niemoÂżliwe jest wykonywanie operacji przeciÂąÂżania (z uwagi na wydobywanie materiaÂłĂłw budowlanych, rozwĂłj torfu itp.), Tworzenie zbiornikĂłw, usuwanie zakÂładĂłw chemicznych i innych obiektĂłw przemysÂłowych, zanieczyszczanie Âśrodowiska, traktowanie lasĂłw chemikaliami. Obiekty przemysÂłowe, inÂżynieryjne i gĂłrnicze powinny znajdowaĂŚ siĂŞ poza zakÂładem. W wĂŞzÂłach na obszarach przylegajÂących do Moskwy moÂżna utworzyĂŚ wiele rezerw: na pĂłÂłnoc od Riazany, w pobliÂżu miasta Zubtsov, w pobliÂżu miasta Kondrow. Jeziora Nero i Pleshcheevo ze swojÂą rzadkÂą faunÂą i florÂą rĂłwnieÂż potrzebujÂą ochrony Âśrodowiska, poniewaÂż znajdujÂą siĂŞ w wĂŞzÂłach szkieletu.

Aby zbadaĂŚ naturalne wzorce w wĂŞzÂłach szkieletu, konieczne jest zorganizowanie w nich stacji obserwacyjnych i zintegrowanych szpitali geograficznych. PorĂłwnanie z ramami kieÂłkowania i plonowania roÂślin, przyrostem masy ciaÂła, plonem zwierzÂąt hodowlanych, produkcjÂą jaj, dostĂŞpnoÂściÂą roÂślin leczniczych i rzadkich, zachowaniem zwierzÂąt, wystĂŞpowaniem i dziaÂłaniem szkodnikĂłw, chorĂłb roÂślin i zwierzÂąt, danych klimatycznych itp.

Konieczne jest nie tylko ochrona przyrody w wĂŞzÂłach, ale takÂże dbanie o ochronĂŞ czÂłowieka przed szkodliwym dziaÂłaniem pĂłl fizycznych w nich. Dlatego warto porĂłwnaĂŚ z danymi ramowymi czĂŞstoÂśĂŚ wystĂŞpowania i rodzaje chorĂłb, dobre samopoczucie ludzi, urazy, wyniki w szkoÂłach itp. Aby zmniejszyĂŚ czĂŞstotliwoÂśĂŚ wypadkĂłw samochodowych, naleÂży rozwaÂżyĂŚ zmniejszenie prĂŞdkoÂści pojazdĂłw na skrzyÂżowaniach autostrad z Âżebrami mocy: na przykÂład 11 km na pĂłÂłnocny-zachĂłd od Solnechnogorsk, w pobliÂżu Borodino, na autostradzie Vladimirskoye na wschĂłd od NogiĂąska, 11 km na poÂłudnie od Kashira, itp.

http://www.lachugin.ru/science/idsz1_41.htm

« Ostatnia zmiana: Październik 23, 2018, 01:16:18 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...
« Odpowiedz #9 : Październik 23, 2018, 01:19:04 »

Czy ziemia jest wielkim krysztaÂłem?

PrĂłby przedstawienia Ziemi w formie ciaÂła krystalicznego podejmowane byÂły od niepamiĂŞtnych czasĂłw, a staroÂżytne cywilizacje miaÂły o wiele lepszy temat niÂż wspĂłÂłczesna nauka, ale nawet dzisiaj idea ta zyskaÂła nowy rozwĂłj, gdy we wczesnych latach 70. troje rosyjskich naukowcĂłw podjĂŞÂło temat GeokrysztaÂłu. - N. F.Goncharov, V.A. Makarov i V.S. Morozov. Ich publikacje daÂły impuls do licznych badaĂą na caÂłym Âświecie.

Od lewej do prawej: Morozov-Goncharov-Makarov. ZdjĂŞcie 1974 Globus Goncharova-Makarova-Morozova
W skrĂłcie, ich teoria gÂłosi, Âże rdzeniem Ziemi jest rosnÂący krysztaÂł Âżelaza, ktĂłry powoduje, Âże we wszystkich skorupach planety wystĂŞpuje symetria dwĂłch regularnych platoĂąskich wieloÂścianĂłw - dwudziestoÂścianu i dwunastoÂścianu, a takÂże hierarchii gÂłĂłwnych podsystemĂłw - dlatego ten ukÂład nazywa siĂŞ dwudziestoÂścianem - dwunastoÂściennÂą strukturÂą Ziemi, czyli IDHS. Teoria ta odpowiada na wiele pytaĂą geofizyki, ktĂłre trudno jest wyjaÂśniĂŚ w poglÂądach oficjalnej nauki, pokazuje naturalnÂą naturĂŞ poÂłoÂżenia rĂłÂżnych anomalii na Ziemi i nieoczekiwane wzajemne powiÂązania wielu procesĂłw w przyrodzie, a to wszystko potwierdzajÂą najnowsze dane eksperymentalne, obserwacje kosmiczne i ustalenia historyczne. Podobne wzory ujawniajÂą siĂŞ nie tylko na Ziemi,

Valery Alekseevich MakarovByÂłem wtedy bardzo zainteresowany tym tematem, ale nie mogÂłem sobie nawet wyobraziĂŚ, Âże los doprowadzi mnie do jednego z autorĂłw tej teorii, Walerego Alekseevicha Makarova! SpĂŞdziÂł ze mnÂą kilka ciekawych rozmĂłw i odpowiedziaÂł na wiele moich pytaĂą, a wszystko to byÂło moÂżliwe dziĂŞki jego synowi Denisowi, z ktĂłrym, jak siĂŞ okazaÂło, byliÂśmy w tej samej szkole (N1205), chociaÂż w rĂłÂżnych czasach, i ktĂłry przypadkowo znalazÂł mnie witryna. Od razu pomyÂślaÂłem, Âże teoria ta - teoria IDSZ - powinna byĂŚ "wyraÂżona" w szerszym krĂŞgu niÂż czysto naukowe - niewÂątpliwie zainteresowaÂłaby wiele osĂłb - a Walery Alekseevich popieraÂł pomysÂł zamieszczania swoich artykuÂłĂłw w Internecie. Niestety, Valery Alekseevich zmarÂł w maju 2003 roku,

OkÂładka ksiÂąÂżkiPo pierwsze, na podstawie materiaÂłĂłw z tych badaĂą, popularna ksiÂąÂżka naukowa "Ziemia jest duÂżym krysztaÂłem?" ZostaÂła napisana, o czym od dawna marzyÂł Walery Alekseevich; zebraÂł dla niej informacje, ale nie miaÂł czasu na jej skompilowanie. UkoĂączyÂłem tĂŞ pracĂŞ, aw sierpniu 2005 roku ksiÂąÂżka trafiÂła do sprzedaÂży. Systematyzuje gÂłĂłwne zaÂłoÂżenia teorii IDSN, przedstawia wiele ilustracji i aplikacji, a teksty ÂźrĂłdÂłowe artykuÂłĂłw sÂą tutaj podane.

PoczÂątkowe dzieÂła Gonczarowa-Makarowa-Morozowa

TrĂłjkÂąty ziemi ( 1973 )
Sekrety sÂą znane razem
Icosahedral-dodekaedryczna struktura Ziemi (IDDS)
Uzasadnienie prac nad IDPP ( 02/21/1992 )
PoznaĂŚ przyrodĂŞ
Pochodzenie KrysztaÂłu Ziemi
Mechanizm ruchu substancji planety wedÂług IDDS ( 05/21/1976 )
Nowoczesna struktura skorupy ziemskiej w wyniku
dziaÂłania ram mocy Geocrystal ( 1995 )
Na korespondencjĂŞ znacznej czĂŞÂści Âśrodkowozudniowych grzbietĂłw dwudziestoÂścioÂściernej szkieletowej ramy siÂłowej Ziemi
Icosahedral-dwunastoÂścianowa struktura Ziemi jako czynnik
oddziaÂływania na biosferĂŞ w ogĂłle, a czÂłowieka w szczegĂłlnoÂści
WymaÂż losowe cechy ( 11/22/1976 )
Power Frames of the Universe
Niedoszacowane odkrycie Keplera i jego faktyczna wartoÂśĂŚ ( 1995 )
EHSI i polityka
Mapa EIDP i dokÂładne wspĂłÂłrzĂŞdne wĂŞzÂłĂłw
Referencje
Pierwszy szkic ksiÂąÂżki Goncharov-Makarov-Morozov
Ostatnie doÂżywotnie nagrania audio V.A. Makarova ( 2003 ),

poÂłÂączenie IDHP z numerologiÂą.
CzÂłowiek i Ziemia: w budowie wspĂłlnych liczb
Rosyjski alfabet ( 2002 )
JakÂą RosjĂŞ bĂŞdÂą nasze wnuki ( 2003 )
Koniec negatywnej historii
Program do obliczania publikacji EIS

Goncharov-Makarov-Morozov
Pierwsze artykuÂły ( w gazecie Mashinostroitel, 1972 )
Czy ziemia jest wielkim krysztaÂłem? ( "Chemistry and Life", 1974 )
Ramka mocy Ziemi ( "baner Lenina", 03/15/1981 )
ÂŻycie na geokrysztaÂłu ( "baner Lenina", 05.04.1981 )
TrĂłjkÂątny kod natury ( "baner Lenina", 05/10/1981 )
W promieniach krysztaÂłu Ziemi ( "Technology - youth", 1981 )
GeokrysztaÂł w oczach czytelnikĂłw ( "Technika - mÂłodzieÂż", 1982 )
TrĂłjkÂątna symetria Ziemi ( "Kamczacka Prawda", 02/20/1982 )
W sieci ramy mocy ( "Kamczacka Prawda", 02.27.1982 )
Gdzie szukaĂŚ skarbĂłw ( "Kamczacka Prawda", 03/13/1982 )
Recenzje rĂłÂżnych prac Gonczarowa-Makarowa-Morozowa

Raporty Gonczarowa-Makarowa-Morozowa
Icosahedral-dodekaedryczny system skrajnych rejonĂłw Ziemi 1 ( 1975 )
Icosahedral-dodekaedryczny system skrajnych rejonĂłw Ziemi 2 ( 1975 )
Na icosahedral-dwunastoÂścianowej strukturze Ziemi ( 1976 )
W systemach ekstremalnych regionĂłw morfologicznych Ziemi ( 1976 )
MoÂżliwe zastosowania Ebass dla Mineral Prediction ( 1976 )
Wzory struktury reliefu wedÂług IDSZ ( 1982 )
ÂŚrodki Âśrodowiskowe ( 1982 )
Analiza przejawĂłw ukÂładu siÂł Ziemi do badania zasobĂłw naturalnych ( 1983 )
Wykorzystanie modelu IDSZ w badaniach Ziemi z kosmosu

Prace innych autorĂłw na temat HIDP

Czym jesteÂś, Ziemio? ( "Komsomolskaja Prawda", 31.12.1973 )
InteresujÂąca hipoteza ( "Dla radzieckiej nauki", 03/20/1975 )
O "wielkim krysztale" ( "Chemistry and Life", 1974 )
ZnĂłw o wielkim krysztale ( "Chemia i Âżycie", 1976 )
Otwieranie niewidzialnej komunikacji ( "Technika - mÂłodzieÂż", 1973 )
Rama wszechÂświata ( "Technika - mÂłodzieÂż", 1973 )
Regularne w nieregularnym ( "Technique - youth", 1969 )
Geometria cudĂłw (wywiad, Moskovsky Komsomolets, 04/18/1975 )
Niech Âżyje trĂłjkÂąt! (wywiad, "WoÂłga Komsomol czÂłonek", 10/04/1975 )
Ta wielopÂłaszczyznowa Ziemia ( "czÂłonek Volga Komsomol", 03/20/1974 )
Czy ziemia jest krysztaÂłem? ( Izvestia, 03/08/1982 )
Trinity ( Russian Thought, 1993 )

ArtykuÂły autorstwa Elizabeth Hagens
O Elizabeth Hagens
NiebiaĂąski kosz (rosyjski i angielski)
Raj i precesja - Geometryczna legenda ( 1992 ) (rosyjski i angielski)

Tylko ciekawe materiaÂły.

Od stuleci przyszedÂł trĂłjkÂąt ( "Rossiyskaya Gazeta", 10.24.1995 )
Park na wulkanie ( "Ameryka", 1976 )
Tajemnice jeziora Funduji i ÂśmiercionoÂśnego pÂłynu ( 1992 )
PrĂłba rozwikÂłania przyczyny samobĂłjstwa wielorybĂłw
Dziwny temat ( "Wiedza to potĂŞga", 1968 )
Co kryje siĂŞ za zÂłotÂą sekcjÂą? ( "Chemia i Âżycie", 1988 )
Blok atlantycki ( "Wyniki", N49, 12/03/2007 )

********

Исходные работы Гончарова-Макарова-Морозова

Треугольники Земли (1973 г.)
Тайны познаются сообща
Икосаэдро-додекаэдрическая структура Земли (ИДСЗ)
Обоснование работ по ИДСЗ (21.02.1992)
Познать природу
Зарождение кристалла Земли
Механизм перемещения вещества планеты согласно ИДСЗ (21.05.1976)
Современное строение земной коры как результат
функционирования силовых каркасов Геокристалла (1995 г.)
О соответствии значительной части срединно-океанических хребтов икосаэдро-додекаэдрическому силовому каркасу Земли
Икосаэдро-додекаэдрическая структура Земли как фактор
влияния на биосферу вообще и человека в частности
Сотри случайные черты (22.11.1976)
Силовые каркасы Вселенной
Недооценённое открытие Кеплера и его фактическое значение (1995 г.)
ИДСЗ и политика
Карта ИДСЗ и точные координаты узлов
Список литературы
Первый проект книги Гончарова-Макарова-Морозова
Последние прижизненные аудиозаписи В.А.Макарова (2003 г.)

Связь ИДСЗ с нумерологией
Человек и Земля: в конструкциях общие числа
Русский алфавит (2002 г.)
В какой России будут жить наши внуки (2003 г.)
Конец отрицательной истории
Программа для вычисления ЭИС

Публикации Гончарова-Макарова-Морозова
Самые первые статьи (в газете "Машиностроитель", 1972 г.)
Земля - большой кристалл? ("Химия и жизнь", 1974 г.)
Силовой каркас Земли ("Ленинское знамя", 15.03.1981)
Жизнь на Геокристалле ("Ленинское знамя", 05.04.1981)
Треугольный код природы ("Ленинское знамя", 10.05.1981)
В лучах кристалла Земли ("Техника - молодёжи", 1981)
Геокристалл глазами читателей ("Техника - молодёжи", 1982)
Треугольная симметрия Земли ("Камчатская правда", 20.02.1982)
В паутине силового каркаса ("Камчатская правда", 27.02.1982)
Где искать клады ("Камчатская правда", 13.03.1982)
Рецензии на различные работы Гончарова-Макарова-Морозова

Доклады Гончарова-Макарова-Морозова
Икосаэдро-додекаэдрическая система экстремальных районов Земли 1 (1975)
Икосаэдро-додекаэдрическая система экстремальных районов Земли 2 (1975)
Об икосаэдро-додекаэдрической структуре Земли (1976 г.)
О системах экстремальных морфологических районов Земли (1976 г.)
Возможные применения ИДСЗ для прогнозирования полезных ископаемых (1976 г.)
Закономерности строения рельефа по ИДСЗ (1982 г.)
Природоохранные мероприятия (1982 г.)
Анализ проявлений силового каркаса Земли для изучения природных ресурсов (1983 г.)
О применении модели ИДСЗ в исследованиях Земли из космоса

Работы других авторов на тему ИДСЗ

Какая же ты, Земля? ("Комсомольская правда", 31.12.1973)
Интересная гипотеза ("За советскую науку", 20.03.1975)
По поводу “большого кристалла" ("Химия и жизнь", 1974 г.)
Снова о большом кристалле ("Химия и жизнь", 1976 г.)
Вскрывая невидимые связи ("Техника - молодёжи", 1973 г.)
Каркас Вселенной ("Техника - молодёжи", 1973 г.)
Регулярное в нерегулярном ("Техника - молодёжи", 1969 г.)
Геометрия чудес (интервью, "Московский комсомолец", 18.04.1975)
Да здравствует треугольник! (интервью, "Волжский комсомолец", 04.10.1975)
Эта многогранная Земля ("Волжский комсомолец", 20.03.1974)
Земля - кристалл? ("Известия", 08.03.1982)
Триединство ("Русская мысль", 1993)

Статьи Элизабет Хэгенс
Об Элизабет Хэгенс
Небесная корзина (рус. и англ.)
Рай и Прецессия - геометрическая легенда (1992) (рус. и англ.)

Просто интересные материалы

Из веков пришедший треугольник ("Российская газета", 24.10.1995)
Парк на вулкане ("Америка", 1976 г.)
Тайны озера Фундудзи и смертоносная жидкость (1992)
Попытка разгадать причину самоубийства китов
Странный предмет ("Знание - сила", 1968 г.)
Что стоит за золотым сечением? ("Химия и жизнь", 1988 г.)
Атлантический блок ("Итоги", N49, 03.12.2007 г.)

http://www.lachugin.ru/work1.php

« Ostatnia zmiana: Październik 23, 2018, 01:23:11 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

LEY LINES ZIEMI.... CZYLI ÂŚWIATÂŁOWODY ZIEMI...