WĂGIEL....

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

WĂGIEL....
« : Kwiecień 08, 2018, 15:20:15 »

WĂGIEL JEST SZKIELETEM BUDOWY WSZYSTKICH ISTNIEĂ BIOLOGICZNYCH BO JEST BIOGENNY.

Pierwiastki biogenne - to pierwiastki, ktĂłre wchodzÂą w skÂład najwaÂżniejszych zwiÂązkĂłw chemicznych obecnych w organizmach roÂślinnych i zwierzĂŞcych. SÂą niezbĂŞdne do ich Âżycia i rozwoju.

Pierwiastki biogenne stanowiÂą waÂżny element budulcowy, regulujÂą przemiany metaboliczne czy normujÂą ciÂśnienie osmotyczne pÂłynĂłw ustrojowych. Innymi sÂłowy, warunkujÂą one prawidÂłowy przebieg podstawowych procesĂłw Âżyciowych.

Ich niedobory (ale czĂŞsto teÂż nadmiary) powodujÂą powaÂżne zaburzenia i mogÂą prowadziĂŚ, jeÂśli nie do Âśmierci, to przynajmniej do zaburzeĂą w funkcjonowaniu poszczegĂłlnych oraz caÂłych ukÂładĂłw.

tlen
fot. pixabay.com

Pierwiastki biogenne dzielÂą siĂŞ na makro- i mikroelementy. Kryterium podziaÂłu jest tutaj wysokoÂśĂŚ ich stĂŞÂżenia w organizmie. Makroelementy, zwane teÂż makroskÂładnikami lub pierwiastkami gÂłĂłwnymi, to pierwiastki chemiczne wystĂŞpujÂące w organizmach w stosunkowo duÂżej iloÂści, czyli powyÂżej 0,1% masy ciaÂła. Mikroelementy z kolei, a wiĂŞc pierwiastki Âśladowe, obecne sÂą w niskim stĂŞÂżeniu, poniÂżej 0,01% masy ciaÂła. Zapotrzebowanie dobowe na nie wynosi u czÂłowieka mniej, niÂż 100 mg.

Pierwiastki biogenne wchodzÂą w skÂład biaÂłek, cukrĂłw, tÂłuszczĂłw, kwasĂłw nukleinowych, enzymĂłw i koenzymĂłw, hormonĂłw i witamin. SÂą niezbĂŞdne do utrzymania prawidÂłowego poziomu pH, stanowiÂą skÂładnik budulcowy koÂści i zĂŞbĂłw, regulujÂą skurcze miĂŞÂśni, pracĂŞ serca i funkcjonowanie ukÂładu nerwowego (miĂŞdzy innymi umoÂżliwiajÂą przewodzenie impulsĂłw nerwowych), odpowiadajÂą za wÂłaÂściwe krzepniĂŞcie krwi i utrzymanie odpowiedniego ciÂśnienia krwi w Âścianach naczyĂą krwionoÂśnych. To nie wszystkie procesy, w ktĂłrych uczestniczÂą pierwiastki biogenne. Ale juÂż wymienione funkcje dajÂą pojĂŞcie o tym, jak waÂżne jest utrzymanie w organizmie wÂłaÂściwych stĂŞÂżeĂą makro- i mikroelementĂłw. Ich krĂłtko lub dÂługotrwaÂłe niedobory mogÂą okazaĂŚ siĂŞ bardzo niebezpieczne.

KoÂści
fot. pixabay.com

Najbardziej obrazowo przedstawia siĂŞ tutaj rola tlenu, pierwiastka biogennego, ktĂłrego krĂłtkotrwaÂły niedobĂłr skutkuje ÂśmierciÂą organizmu. Innymi kluczowymi biogenami sÂą wĂŞgiel, wodĂłr i azot, wchodzÂące w skÂład podstawowych zwiÂązkĂłw organicznych, a takÂże fosfor i siarka.

ÂŻycie jest niemoÂżliwe bez wodoru, ktĂłry wraz z tlenem tworzy wodĂŞ, oraz bez wĂŞgla, ktĂłry buduje wszystkie zwiÂązki organiczne. Azot jest fundamentalnym skÂładnikiem aminokwasĂłw.

Podobnie i bez fosforu, jako elementu kaÂżdej komĂłrki, transportera energii i budulca koÂści, nie moglibyÂśmy funkcjonowaĂŚ.

Tak samo organizm Âżywy potrzebuje siarki, ktĂłra jest skÂładnikiem wiĂŞkszoÂści biaÂłek, tworzy metioninĂŞ i cysteinĂŞ (tzw. aminokwasy siarkowe), warunkuje prawidÂłowy wzrost komĂłrek naskĂłrka, wÂłosĂłw i paznokci oraz zapewnia skĂłrze odpowiednie nawilÂżenie i elastycznoÂśĂŚ.

Pierwiastkami niezbĂŞdnymi do prawidÂłowego funkcjonowania sÂą rĂłwnieÂż mikroelementy. ChoĂŚ ludzki organizm potrzebuje ich stosunkowo niewiele, niedobory (ale teÂż nadmiary) mogÂą wystÂąpiĂŚ i skutkowaĂŚ wieloma zaburzeniami.

Do pierwiastkĂłw Âśladowych zaliczamy: Âżelazo, cynk, fluor, jod, miedÂź, krzem, chrom, selen, mangan, bor, kobalt, molibden. Mikroelementy warunkujÂą prawidÂłowÂą pracĂŞ ukÂładu sercowo-naczyniowego, majÂą zasadniczy wpÂływ na pÂłodnoÂśĂŚ, funkcjonowanie poszczegĂłlnych narzÂądĂłw, stan skĂłry, biosyntezĂŞ biaÂłek, wĂŞglowodanĂłw oraz tÂłuszczĂłw.

Kolejne, pod wzglĂŞdem rangi waÂżnoÂści, pierwiastki biogenne, zaliczajÂące siĂŞ do makroelementĂłw to:

WapĂą: jest budulcem koÂści oraz zĂŞbĂłw, odpowiada za prawidÂłowy przebieg procesĂłw krzepniĂŞcia krwi, reguluje mechanizm skurczu miĂŞÂśni i przesyÂłania impulsĂłw nerwowych. Jego niedobĂłr powoduje zwyrodnienia i choroby zĂŞbĂłw i koÂści (np. osteoporozĂŞ), zaburza metabolizm i funkcjonowanie ukÂładu miĂŞÂśniowego oraz nerwĂłw.
Magnez: pierwiastek kluczowy dla systemu nerwowego i ukÂładu miĂŞÂśniowego. Syntezuje kwasy nukleinowe, aktywuje liczne enzymy, reguluje metabolizm i przepuszczalnoÂśĂŚ bÂłon komĂłrkowych. Jego niedobĂłr wiÂąÂże siĂŞ z zaburzonÂą pracÂą serca oraz miĂŞÂśni, dereguluje funkcjonowanie ukÂładu nerwowego, powoduje migreny itd.

MiĂŞÂśnie
fot. pixabay.com

Potas: jako podstawowy kation (wewnÂątrzkomĂłrkowy) zapewnia rĂłwnowagĂŞ wodno-elektrolitowÂą komĂłrek organizmu. Jego niedobĂłr skutkuje szeregiem zaburzeĂą przede wszystkim w obrĂŞbie ukÂładu miĂŞÂśniowego.
SĂłd: obok potasu peÂłni rĂłwnieÂż istotnÂą funkcjĂŞ w utrzymaniu rĂłwnowagi wodno-elektrolitowej. Jest podstawowym kationem zewnÂątrzkomĂłrkowym. Objawami jego niedoboru mogÂą byĂŚ sennoÂśĂŚ, obrzĂŞk mĂłzgu, brak apetytu.
Chlor: jest anionem pÂłynĂłw tkankowych i podobnie jak potas oraz sĂłd gwarantuje prawidÂłowy stan gospodarki wodno-elektrolitowej w organizmie.

http://www.ekologia.pl/wiedza/slowniki/leksykon-ekologii-i-ochrony-srodowiska/pierwiastki-biogenne

Makroelementy

Makroelementy to pierwiastki, ktĂłre stanowiÂą nie mniej niÂż 0,01% suchej masy kaÂżdego organizmu. Zalicza siĂŞ do nich tzw. pierwiastki biogenne, a wiĂŞc takie, ktĂłry odgrywajÂą kluczowÂą rolĂŞ w budowie Âżywych organizmĂłw na Ziemi.

Jest ich 6, a sÂą to: wĂŞgiel (C), wodĂłr, (H), tlen (O), siarka (S), azot (N), fosfor (P). Poza wymienionymi pierwiastkami do makroelementĂłw naleÂżÂą magnez (Mg), wapĂą (Ca), potas (K), sĂłd (Na) i chlor (Cl). SÂą one niezbĂŞdne do prawidÂłowego wzrostu i rozwoju organizmĂłw roÂślinnych i zwierzĂŞcych.
Charakterystyka makroelementĂłw:

Pierwiastki biogenne:

WĂŞgiel ( C ) – podstawowy element wszystkich zwiÂązkĂłw organicznych. Atomy tego pierwiastka majÂą zdolnoÂśĂŚ do Âłatwego i silnego wiÂązania siĂŞ miĂŞdzy sobÂą, w porĂłwnaniu z atomami innych pierwiastkĂłw.

To dziĂŞki tej cesze, obserwuje siĂŞ ogromnÂą rĂłÂżnorodnoÂśĂŚ zwiÂązkach chemicznych tworzonych przez ten pierwiastek. PowstajÂą dÂługie ÂłaĂącuchy wĂŞglowe, proste lub rozgaÂłĂŞzione, w formie pierÂścieniowej, a takÂże, jako kombinacje ÂłaĂącuchĂłw i form aromatycznych. MoÂżna, wiĂŞc uznaĂŚ, Âże wĂŞgiel tworzy „szkielety” wszystkich zwiÂązkĂłw organicznych.

WĂŞgiel zawarty jest rĂłwnieÂż w dwutlenku wĂŞgla (CO2), ktĂłry podczas wymiany gazowej wydalany jest z organizmu do atmosfery. NastĂŞpnie przyswajany jest przez roÂśliny stajÂąc siĂŞ kluczowym substratem fotosyntezy.

WodĂłr ( H ) – pierwiastek, ktĂłry obok wĂŞgla i tlenu, jest skÂładnikiem zwiÂązkĂłw organicznych. WiÂąÂże siĂŞ z atomami wĂŞgla, doÂłÂączajÂąc siĂŞ tym samym do szkieletĂłw tych zwiÂązkĂłw. Atomy wodoru sÂą rĂłwnieÂż elementem grup funkcyjnych wraz z atomami wĂŞgla. Bierze udziaÂł w reakcjach oksydo-redukcyjnych wraz z tlenem. Buduje czÂąsteczkĂŞ wody (H20).

Tlen ( O ) – pierwiastek, ktĂłry wraz z wĂŞglem i wodorem, jest podstawowym elementem zwiÂązkĂłw chemicznych. Bierze udziaÂł w waÂżnych procesach oksydo-redukcyjnych. Buduje, wraz z wodorem, czÂąsteczkĂŞ wody. W stanie wolnym wystĂŞpuje w formie dwuatomowej (O2) i trĂłjatomowej (O3). Jest skÂładnikiem powietrza atmosferycznego (21%). Stanowi uboczny produkt fotosyntezy. Jest rĂłwnieÂż niezbĂŞdny do zajÂścia fosforylacji oksydacyjnej, bĂŞdÂącej najistotniejszym etapem utleniania komĂłrkowego.

Azot ( N ) – pierwiastek, bĂŞdÂący skÂładnikiem biaÂłek, kwasĂłw nukleinowych wielu zwiÂązkĂłw barwnikowych (np. hemoglobina), lipidĂłw budujÂących bÂłony komĂłrkowe, zwiÂązkĂłw cyklicznych biorÂących udziaÂł w wielu przemianach chemicznych i energetycznych (ATP
i ADP). Jest skÂładnikiem powietrza atmosferycznego (78%). Niedobory tego pierwiastka u roÂślin przynoszÂą wiele negatywnych skutkĂłw. PrzyczyniajÂą siĂŞ do zahamowania wzrostu i kwitnienia, powodujÂą ÂżĂłÂłkniĂŞcie liÂści, gdyÂż zaburzona jest synteza chlorofilu. Azot wchodzi w skÂład alkaloidĂłw – zwiÂązkĂłw chemicznych, wykazujÂących silnie pobudzajÂące dziaÂłanie fizjologiczne na organizm zwierzÂąt i ludzi, juÂż przy niskich stĂŞÂżeniach. Przy wysokich stĂŞÂżeniach powodujÂą zatrucia, a nawet ÂśmierĂŚ. SÂą to: kofeina, teina, teobromina, nikotyna, chinina, kurara, morfina).

Fosfor ( P ) – pierwiastek bĂŞdÂący skÂładnikiem kwasĂłw nukleinowych, uniwersalnego przenoÂśnika energii, jakim jest ATP oraz transporterĂłw wodoru (NAD, NADP). IloÂśĂŚ tego pierwiastka w organizmach nie jest wysoka, ale rola bardzo istotna. Niedostatek fosforu powoduje, bowiem ograniczenie w syntezie ATP, a zwiÂązek ten jest niezbĂŞdny do zajÂścia waÂżnych przemian energetycznych w komĂłrce. U zwierzÂąt fosfor jest skÂładnikiem mineralnym koÂści, obok wapnia i magnezu. Zapewnia elementom kostnym twardoÂśĂŚ i wytrzymaÂłoÂśĂŚ. Fosfor wpÂływa korzystnie na stan zĂŞbĂłw i dziÂąseÂł. Bierze udziaÂł w procesach wzrostowych i regeneracyjnych komĂłrek. Uczestniczy w metabolizmie tÂłuszczĂłw i skrobi. U roÂślin jego niedobĂłr powoduje ograniczenie fotosyntezy oraz zaburzenie przebiegu oddychania komĂłrkowego. Jest to czynnik ograniczajÂący wzrost i rozwĂłj czĂŞÂści nadziemnych roÂślin oraz korzeni. Inne skutki niedoboru to ÂżĂłÂłkniĂŞcie brzegĂłw liÂści, karÂłowacenie oraz pojawianie siĂŞ ciemnych przebarwieĂą na powierzchni liÂści.

Siarka ( S ) – pierwiastek bĂŞdÂący skÂładnikiem enzymĂłw, przede wszystkim regulujÂących proces utleniania komĂłrkowego. Buduje aminokwasy siarkowe (metionina, cystyna, cysteina). Tworzy wiÂązania dwusiarczkowi (tzw. mostki), ktĂłre podtrzymujÂą przestrzennÂą strukturĂŞ biaÂłek, a ta decyduje o ich aktywnoÂści biologicznej. Siarka, bĂŞdÂąc skÂładnikiem biaÂłka keratyny, buduje twory u zwierzÂąt takie jak: rogi, kopyta, pazury, paznokcie, wÂłosy, zapewniajÂąc im mechanicznÂą wytrzymaÂłoÂśĂŚ. U roÂślin niedostatek siarki wpÂływa hamujÂąco na biosyntezĂŞ chlorofilu, a wiĂŞc ogranicza fotosyntezĂŞ. Jest skÂładnikiem wielu olejkĂłw eterycznych u takich roÂślin jak czosnek, cebula czy papryka, przyczyniajÂąc siĂŞ tym samym do ulepszenia walorĂłw smakowych potraw.
PozostaÂłe makroelementy:

WapĂą ( Ca ) – pierwiastek bĂŞdÂący waÂżnym skÂładnikiem mineralnym koÂści. Warunkuje ich prawidÂłowy wzrost i wytrzymaÂłoÂśĂŚ. Jest niezbĂŞdnym elementem pÂłynĂłw ustrojowych organizmu. WapĂą bierze udziaÂł w procesie krzepniĂŞcia krwi. UmoÂżliwia pobudliwoÂśĂŚ komĂłrek nerwowych oraz skurcz komĂłrek miĂŞÂśniowych. ZwiĂŞksza rĂłwnieÂż lepkoÂśĂŚ cytoplazmy oraz przepuszczalnoÂśĂŚ bÂłon biologicznych. NiedobĂłr wapnia powoduje procesy rozkÂładu bÂłony cytoplazmatycznej. U roÂślin jest czynnikiem ograniczajÂącym wzrost korzeni i pĂŞdĂłw oraz powoduje ich znieksztaÂłcenia.

Magnez ( Mg ) – razem z wapniem i fosforem buduje mineralnÂą strukturĂŞ tkanki kostnej, zapewniajÂąc jej wytrzymaÂłoÂśĂŚ i twardoÂśĂŚ. Powoduje wzrost lepkoÂści cytoplazmy, przepuszczalnoÂści bÂłon komĂłrkowych i pobudliwoÂści bÂłony komĂłrki nerwowej. Magnez stanowi atom centralny barwnika fotosyntetycznego – chlorofilu. Jest rĂłwnieÂż aktywatorem wielu waÂżnych enzymĂłw. Zapewnia rĂłwnieÂż prawidÂłowÂą budowĂŞ podjednostek rybosomĂłw.

SĂłd ( Na ) i Potas ( K ) – kationy jednowartoÂściowe, powodujÂą spadek lepkoÂści cytoplazmy, przepuszczalnoÂści bÂłony komĂłrkowej oraz zahamowanie pobudliwoÂści komĂłrek nerwowych i miĂŞÂśniowych. Potas wystĂŞpuje w roÂślinach znacznie liczniej niÂż sĂłd. Potas jest pierwiastkiem regulujÂącym transpiracjĂŞ u roÂślin, gdyÂż reagujÂąc na stopieĂą uwodnienia komĂłrek szparkowych, stymuluje otwieranie bÂądÂź zamykanie aparatĂłw szparkowych. NiedobĂłr potasu u roÂślin jest przyczynÂą ÂżĂłÂłkniĂŞcia brzegĂłw liÂści oraz wiotczenia Âłodyg.

Chlor ( Cl ) – ten makroelement reguluje rĂłwnowagĂŞ jonowÂą ustroju. Ponadto aktywuje enzym – amylazĂŞ ÂślinowÂą, ktĂłra rozkÂłada skrobiĂŞ do zwiÂązkĂłw prostszych w jamie ustnej. Jest skÂładnikiem kwasu solnego, wystĂŞpujÂącego w soku ÂżoÂłÂądkowym. U roÂślin jest on prawdopodobnie niezbĂŞdny do przeprowadzenia procesu fotosyntezy.

http://www.biologia.net.pl/biochemia/makroelementy.html

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 08, 2018, 15:35:17 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WĂGIEL....
« Odpowiedz #1 : Kwiecień 08, 2018, 15:47:33 »

Przebudzenie – Blask Nowej ÂŚwiadomoÂści

Cybernetyka i rozwĂłj duchowy, cz. 3

Dla cybernetyki nie ma znaczenia, z czego skÂłada siĂŞ system i jego otoczenie. Znaczenie ma jedynie to, jakie sÂą wÂłaÂściwoÂści systemu i otoczenia oraz jakie zachodzÂą miĂŞdzy nimi relacje. To dziĂŞki istnieniu relacji moÂżliwa jest zmiana siebie i rzeczywistoÂści wokĂłÂł nas.
Relacja

KaÂżdy system moÂże istnieĂŚ jedynie dziĂŞki temu, Âże pomiĂŞdzy wspĂłÂłtworzÂącymi go elementami zachodzÂą okreÂślone relacje. Dla przykÂładu, kiedy mĂłwi siĂŞ o Âświecie „zbudowanym” z czÂąstek elementarnych, de facto postuluje siĂŞ istnienie systemu zbudowanego z elementĂłw (czÂąstek) bĂŞdÂących ze sobÂą w relacji z innymi elementami (czÂąstkami).

MĂłwi siĂŞ na przykÂład, Âże atom wodoru „skÂłada siĂŞ” z elektronu oraz jÂądra, ktĂłre to jÂądro z kolei skÂłada siĂŞ z protonu i neutronu (albo teÂż innych czÂąstek elementarnych). Atom istnieje dziĂŞki temu, Âże neutron i jÂądro sÂą ze sobÂą w okreÂślonej, bardzo ÂścisÂłej, opisywanej gÂłĂłwnie przez fizykĂłw, relacji. RĂłwnieÂż proton i neutron w atomie muszÂą byĂŚ w bardzo konkretnej relacji. Tak samo mĂłwi siĂŞ, Âże kaÂżda galaktyka „skÂłada siĂŞ” z miliardĂłw gwiazd. KaÂżda gwiazda z kolei ma zaÂś „skÂładaĂŚ siĂŞ” z trylionĂłw, jeÂżeli nie wiĂŞkszej liczby, czÂąsteczek. TakÂże czÂłowiek skÂłada siĂŞ z elementĂłw bĂŞdÂących w konkretnej relacji miĂŞdzy sobÂą. Organizm, w ktĂłrym noga wychodzi z barku jest uwaÂżany za uÂłomny.

W tym znaczeniu, postulat atomistĂłw o tym, Âże istnieĂŚ musi podstawowa czÂąstka, jest realizacjÂą cybernetycznego postulatu o relacji miĂŞdzy elementami systemu. ChoĂŚ nie oznacza w Âżadnej mierze, Âże czÂąstka taka istnieje. Oznacza tylko, Âże moÂżemy obserwowaĂŚ okreÂślony poziom lub aspekt rzeczywistoÂści.

MoÂżna wprawdzie argumentowaĂŚ, Âże to nie relacje, lecz ÂściÂśle okreÂślone siÂły fizyczne trzymajÂą atom wodoru jako caÂłoÂśĂŚ. ByĂŚ moÂże jest tak w istocie. W podejÂściu atomistycznym zakÂłada siĂŞ jednak, Âże konieczna musi byĂŚ relacja pomiĂŞdzy obiektami, aby siÂły mogÂły zaistnieĂŚ. Czym innym majÂą byĂŚ elementy atomu wodoru, a czym innym siÂły miĂŞdzy nimi. Tak przynajmniej opisujemy wiĂŞkszoÂśĂŚ znanego nam, poznawalnego empirycznie Âświata.

Na przykÂład, te same atomy wĂŞgla tworzÂą grafit i diament. RĂłÂżnica polega jedynie na wzajemnym uÂłoÂżeniu elementĂłw miĂŞdzy sobÂą1. Zmiana relacji zmienia wÂłaÂściwoÂści systemu.

Dla cybernetyki nie ma zatem znaczenia, czy mĂłwimy o atomach, gwiazdach, galaktykach, czy czÂłowieku. Istotne jest istnienie elementĂłw i relacji miĂŞdzy nimi. Na rĂłÂżnych poziomach zatem relacja konstytuuje system.
Struktura

ZbiĂłr relacji zachodzÂących miĂŞdzy elementami systemu nazywamy strukturÂą systemu. Wyidealizowana struktura to zbiĂłr relacji pomiĂŞdzy dowolnymi elementami. NajczĂŞÂściej oczywiÂście mĂłwimy o relacjach przestrzennych. WeÂźmy za przykÂład czÂłowieka siedzÂącego na krzeÂśle. Owo „na” wskazuje charakter relacji. W relacji przestrzennej mogÂą znajdowaĂŚ siĂŞ czĂŞÂści ciaÂła czÂłowieka. Wiemy juÂż, Âże zdrowy (w pojĂŞciu medycyny akademickiej) ludzki organizm ma tak uÂłoÂżone czÂłonki, Âże czĂŞÂśĂŚ centralna (tors i brzuch) stanowi podstawĂŞ dla rÂąk, nĂłg oraz gÂłowy. Trudno wyobraziĂŚ sobie tors przymocowany do stopy, albo gÂłowĂŞ do rĂŞki, choĂŚ ruch tych elementĂłw pozwala je niekiedy do siebie zbliÂżyĂŚ.

Zmiana struktury wÂłasnej ÂświadomoÂści oznacza rĂłwnieÂż automatycznÂą, niewymuszonÂą, tj. samorzutnÂą, zmianĂŞ struktury ÂświadomoÂści otoczenia.

Struktura systemu moÂże byĂŚ statyczna lub dynamiczna. Statyczna struktura ma miejsce wĂłwczas, kiedy elementy nie zmieniajÂą swoich wzajemnych relacji. Struktura dynamiczna wystĂŞpuje wĂłwczas, kiedy elementy zmieniajÂą swoje relacje. Jak siĂŞ okazuje, bardzo trudno odnaleÂźĂŚ idealnie statycznÂą strukturĂŞ. Jest tak, poniewaÂż istnieje koniecznoÂśĂŚ jej zaobserwowania.
Obserwacja

W obserwowanym Âświecie trudno jest stwierdziĂŚ, czy w ogĂłle moÂże istnieĂŚ coÂś, co nazywamy „statycznym systemem”. Jest tak, poniewaÂż kaÂżda obserwacja wymaga interwencji w poznawany system. Na przykÂład, po to by zmierzyĂŚ temperaturĂŞ konkretnego drzewa, naleÂży wprowadziĂŚ w jego obrĂŞb termometr. WiÂąÂże siĂŞ to z wierceniem w drzewie otworu. Wiercenie oznacza jednak interwencjĂŞ, a zatem zmianĂŞ w strukturze systemu. W zwiÂązku z tym, nigdy nie poznamy temperatury drzewa, o ktĂłrym myÂśleliÂśmy pierwotnie.

Tak samo, kaÂżda obserwacja Âświata spoÂłecznego wymaga indywidualnej interwencji podejÂścia osoby obserwujÂącej. MiĂŞdzy innymi nasze doÂświadczenie powoduje, Âże rozumiemy co siĂŞ dzieje w naszym otoczeniu. Wiemy na przykÂład, czym jest „prawdziwa” rodzina na podstawie tego, Âże w niej uczestniczyliÂśmy, bÂądÂź teÂż nie. Wiemy teÂż, Âże w danym momencie znajdujemy siĂŞ w grupie koleÂżeĂąskiej, jeÂżeli kiedyÂś juÂż w niej byliÂśmy i poznaliÂśmy co oznacza „koleÂżeĂąstwo”. Wiemy, Âże mamy przyjaciela tylko i wyÂłÂącznie z powodu istnienia konkretnej miĂŞdzy nami relacji. ZarĂłwno rodzina, jak i grupa koleÂżeĂąska, bez naszego w niej udziaÂłu, funkcjonowaÂłaby inaczej. Bez nas, albo bez przyjaciela, „naszej przyjaÂźni” w ogĂłle by nie byÂło.

Dlatego kaÂżdy system, jeÂżeli ma byĂŚ zaobserwowany, musi byĂŚ dynamiczny w swej naturze. Musi istnieĂŚ potencjaÂł zmiany jego struktury, na podstawie zmiany relacji.
Relacja a rozwĂłj duchowy

Istnienie relacji jest warunkiem sine qua non rozwoju duchowego. JeÂżeli rozwojem duchowym nazywamy zmianĂŞ struktury ÂświadomoÂści ze stanu A na stan B, to zmiana struktury ÂświadomoÂści oznacza zmianĂŞ relacji pomiĂŞdzy elementami jÂą konstytuujÂącymi. W kontekÂście rozwaÂżaĂą o jednoÂści systemu i otoczenia dochodzi siĂŞ do wniosku, Âże zmiana struktury wÂłasnej ÂświadomoÂści oznacza rĂłwnieÂż automatycznÂą, niewymuszonÂą, tj. samorzutnÂą, zmianĂŞ struktury ÂświadomoÂści otoczenia. OczywiÂście, czy i kiedy nastÂąpi obserwacja zmiany ÂświadomoÂści „w otoczeniu” i „otoczenia” pozostaje innÂą kwestiÂą.

W konsekwencji, istnienie relacji pomiĂŞdzy elementami daje nam powĂłd by przyjÂąĂŚ, Âże kaÂżdy jest wspĂłÂłodpowiedzialny za to, co ma miejsce w jego Âżyciu i Âżyciu jego otoczenia.

KoĂączÂąc, warto raz jeszcze podkreÂśliĂŚ: dziĂŞki istnieniu relacji, moÂżliwa jest struktura, a zatem wÂłaÂściwoÂści obserwowanego systemu. Ponadto, dziĂŞki istnieniu struktury, systemy mogÂą byĂŚ SPRZĂÂŻONE. MoÂżna zatem nimi sterowaĂŚ. Cybernetyka zaÂś, to nauka o sterowaniu.
Ăwiczenia

PomyÂśl o swojej rodzinie. Z czego siĂŞ skÂłada i jakie zachodzÂą miĂŞdzy jej czÂłonkami relacje?
PomyÂśl o przyjacielu. Na czym polega Wasza przyjaÂźĂą?
PomyÂśl o wrogu. Na czym polega Wasza wrogoÂśĂŚ?

Przypisy:
(1) - Nicholas Christakis: Ukryte wpÂływy sieci spoÂłecznych (TED)

http://przebudzenie.net/68-cybernetyka-i-rozwoj-duchowy-cz-3.html

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 08, 2018, 15:49:24 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WĂGIEL....
« Odpowiedz #2 : Kwiecień 20, 2018, 20:56:39 »

WĂŞgiel twardszy od diamentu

Nowa postaĂŚ wĂŞgla, nazwana wĂŞglem Q jest twardsza niÂż diament, przyciÂąga jÂą magnes, Âświeci pobudzona prÂądem elektrycznym oraz pozwala uzyskiwaĂŚ diamenty w pokojowej temperaturze i pod normalnym ciÂśnieniem – informuje „Journal of Applied Physics”.

NowÂą postaĂŚ wĂŞgla, odmiennÂą od grafitu czy diamentu odkryli naukowcy z North Carolina State University. JednÂą z jego niezwykÂłych cech jest ferromagnetyzm (podobnie jak Âżelazo, kobalt czy nikiel jest przyciÂągany przez magnes). OkazaÂł siĂŞ takÂże twardszy od diamentu i Âświeci pod wpÂływem pola elektrycznego. WĂŞgiel Q w naturalnych warunkach prawdopodobnie wystĂŞpuje tylko w jÂądrach niektĂłrych planet.

Aby uzyskaĂŚ wĂŞgiel Q, naukowcy zaczynajÂą od odpowiedniego podÂłoÂża, ktĂłrym moÂże byĂŚ szafir, szkÂło lub polimer. PodÂłoÂże powlekane jest wĂŞglem bezpostaciowym (amorficznym), czyli pozbawionym struktury krystalicznej. NastĂŞpnie wĂŞgiel poddawany jest dziaÂłaniu trwajÂącego mniej wiĂŞcej 200 nanosekund (miliardowych czĂŞÂści sekundy) impulsu lasera. Jego temperatura podnosi siĂŞ do okoÂło 3700 stopni Celsjusza, po czym gwaÂłtownie spada. DobierajÂąc odpowiednie podÂłoÂże i regulujÂąc czas trwania impulsu moÂżna kontrolowaĂŚ tempo chÂłodzenia. Tworzy siĂŞ warstwa wĂŞgla Q, ktĂłra zaleÂżnie do warunkĂłw moÂże mieĂŚ od 20 do 500 nanometrĂłw gruboÂści. Proces zachodzi pod normalnym ciÂśnieniem atmosferycznym. Wystarczy wielokrotnie powtarzaĂŚ impuls, aby powstaÂło wiĂŞcej wĂŞgla Q.

Odkrywcy wĂŞgla Q opracowali takÂże technikĂŞ wykorzystania go do wytwarzania diamentowych struktur w temperaturze pokojowej i pod normalnym ciÂśnieniem atmosferycznym. MogÂłyby dziĂŞki temu powstawaĂŚ na przykÂład diamentowe nano- lub mikroigÂły czy inne elementy wykorzystywane do dostarczania lekĂłw, w procesach przemysÂłowych czy elektronice.

KierujÂący badaniami prof. Jay Narayan z North Carolina State University przewiduje, Âże wĂŞgiel Q moÂże znaleÂźĂŚ zastosowanie w wielu dziedzinach technologii, na przykÂład elektronicznych wyÂświetlaczach. Z kolei diamentowe struktury powstajÂące jako jeden krysztaÂł byÂłyby znacznie wytrzymalsze od wykonanych z materiaÂłu polikrystalicznego. Technologia nie wymaga ekstremalnego ciÂśnienia ani temperatury i wykorzystuje dostĂŞpne na rynku lasery (podobne wykorzystywane sÂą na przykÂład w okulistyce), nie powinna zatem byĂŚ kosztowna.(PAP)

pmw/ krf/

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news%2C407607%2Cwegiel-twardszy-od-diamentu.html

** FERROMAGNETYZM ...https://pl.wikipedia.org/wiki/Ferromagnetyzm

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 20, 2018, 20:58:49 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WĂGIEL....

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WĂGIEL....

WĂGIEL....