WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....
« Odpowiedz #15 : Kwiecień 25, 2019, 22:54:26 »

HISTORIA SYJONIZMU

MOJÂŻESZ HESS

5666 LWĂW 1906

NakÂładem mÂłodzieÂży syoĂąskiej

"Dwom zasadniczym wpÂływom ulegaÂło Âżydostwo niemieckie. Z jednej strony oddziaÂływali reformatorscy rabini, ktĂłrzy starali siĂŞ wpoiĂŚ w narĂłd
Âżydowski misyĂŞ, t. j. ideĂŞ szerzenia monoteizmu,
ktĂłrej nikt sobie nie ÂżyczyÂł i dla ktĂłrej nikt
nic nie zrobiÂł. A konsekwencyÂą tej myÂśli byÂło, Âże
narĂłd Âżydowski musi ÂżyĂŚ w rozprĂłszeniu, a jego
Syon, to kraj i ludnoÂśĂŚ, poÂśrĂłd ktĂłrej siĂŞ wychowaÂł.
StÂąd owo kreÂślenie z modlitewnikĂłw wszelkich myÂśli
0 Syonie i Mesyaszu.
Po upÂływie pierwszej ĂŚwierci XIX. w. zjawiajÂą
siĂŞ asymilacyjni uczeni: jak Geiger A. Jost,
Zunz, Philipsohn, Frenkel, Graetz, Michel Sachs
1 inni, przewaÂżnie rabini, ktĂłrzy w jĂŞzyku niemieckim
tworzÂą naukĂŞ ÂżydowskÂą nMn* WspĂłÂłczeÂśnie
obok tych reformatorskich rabinĂłw’ oddziaÂływujÂą
rabini konserwatywni, propagatorzy idei palestyĂąskiej.

Wszyscy oni wystĂŞpujÂą okoÂło lat 60-tych,
i propagujÂą ideĂŞ palestyĂąskÂą, jako konsekwencyĂŞ
talmudu. Tej myÂśli sÂą rabini I. Schwarz, Hildesheim er i Samuel Schwarz, ktĂłry w swern dziele rnD\
“rWDH uwaÂża za religijny obowiÂązek ÂŻydĂłw przygotowaĂŚ erĂŞ Mesyasza przez pokojowe odzyskanie
Palestyny.

Inni znowu jak E. Guttm acher w Gracu
wywodzÂą swÂą 7 ideĂŞ palestyĂąskÂą z kabalistycznej
wiary w cuda. Z poÂśrĂłd tych rabinĂłw jasnoÂściÂą....

sÂądu, gorliwoÂściÂą w pracy tak sÂłowem jak i czynem odznaczyÂł siĂŞ rabin toruĂąski Hirsch Kalischery
zwany Riszon L. Zion.
Kalischer jest autorem dzieÂł: »m i?' itPDK*
i w ktĂłrych omawia sposĂłb odzyskania
Palestyny przez zaÂłoÂżenie stowarzyszenia kolonizacyjnego, ktĂłre by daÂło nowe pola zarobkowania
w dziedzinie rolnictwa i przemysÂłu, dÂąÂżÂąc do
ciÂągÂłej emancypacyi terytoryum palestyĂąskiego.

DziaÂłalnoÂśĂŚ jego i innych rabinĂłw syoĂąskich
nie pozostaÂła bez wpÂływu. Za jego to wstawieniem
siĂŞ, dziĂŞki gorliwoÂści Cremieux’ego i Nettera, zaÂłoÂżono w Palestynie, w pobliÂżu Jaffy szkoÂłĂŞ rolniczÂą:
• nipo* On pozostawaÂł w ÂłÂącznoÂści z wszelkiemi instytucyam i filantropijnem i, z wpÂływowemi
osobami, z M. Montetiorem i M. Hessem.
Idea palestyĂąska, ktĂłrÂą gÂłosili rabini syoĂąscy zyskiwaÂła zwolennikĂłw wÂśrĂłd warstw konserwatywnych, bo obiecywaÂła im nowÂą, ÂświetniejszÂą na Syonte ÂświÂątyniĂŞ.

Kalischer jest propagatorem idei syoĂąskiej jako
idei narodowo-religijnej, a wspĂłÂłczesny jemu
MojÂżesz Hess, siÂłÂą wypadkĂłw i koniecznoÂści jest
pierwszym we wÂłaÂściwem tego sÂłowa znaczeniu
twĂłrcÂą syonizmu jako idei narodow o-politycznej.
Niestety zrozumieĂŚ go zdoÂłaÂła dopiero potomnoÂśĂŚ.

I.

Kiedy wÂśrĂłd warstw konserwatywnych idea
palestyĂąska coraz bardziej rozszerzyÂła siĂŞ, zasymilowane Âżydostwo niemieckie (ktĂłre o emancypacyĂŞ
walczyÂło, w sposĂłb nie licujÂący z godnoÂściÂą narodowÂą, bo nie drogÂą ÂśmiaÂłÂą i otwartÂą ale kompromisowÂą, wyzbywajÂąc siĂŞ swej przeszÂłoÂści, tradycyi,
narodu za cenĂŞ wspĂłÂłÂżycia z aryjczykam i, owa
plutokracya byÂła dla idei palestyĂąskiej niedostĂŞpna.
Dopiero trzeba byÂło torowaĂŚ drogĂŞ idei narodowej
podnieÂśĂŚ godnoÂśĂŚ ÂŻyda, by przygotowaĂŚ te warstwy
inteligencyi dla renesansu Âżydowskiego.

Tym, ktĂłry przeciw temu zacieraniu wÂłasnej indywidualnoÂści narodowej wystÂąpiÂł — jakkolwiek o renesansie
Âżydowskim nie myÂślaÂł, byÂł Gabryel Rieser. »Gabryel
Rieser — mĂłwi S. Schiller — to najjaÂśniejsza i najÂświetniejsza postaĂŚ owej epoki ff. Z nim rozpoczyna siĂŞ stanowczo era ÂżydowTsko-narodowa w Niemczech (o samodzielnem paĂąstwowem Âżyciu ÂŻydĂłw nie
myÂślano). Lecz pokolenie jego nie zrozumiaÂło go, bo nie
dorosÂło jego ideom.
WydajÂąc pismo »Der Jude« rzuciÂł hasÂło ^Âżydowskiej godnoÂściÂą bo »bez czci jest
syn, co sie ojca swego wstydzi, a bez czci to plemiĂŞ, co siĂŞ z swej przeszÂłoÂści wyzuwaĂŚ. Reformatorom Âżydowskim oÂświadczyÂł Rieser, Âże »ani krzty
z naszych zwyczajĂłw religijnych nie wolno nam
poÂświĂŞciĂŚ, choĂŚbyÂśmy mieli dopiero za tĂŞ cenĂŞ uzyskaĂŚ zrĂłwnanie obywatelskie^.

On nauczyÂł ÂŻydĂłw
niemieckich nie prosiĂŚ, ale ÂżÂądaĂŚ; wÂłasnej rasy nie
zacieraĂŚ upodobnianiem siĂŞ, ale owszem okazywaĂŚ
jÂą w jej odrĂŞbnoÂści. Rieser reprezentuje owÂą ideĂŞ
przejÂściowÂą miĂŞdzy asymilacyÂą a ideÂą syoĂąskÂą.

Gabryel Rieser jest wychowankiem cywilizacyi europejskiej, liberalizmu mieszczaĂąskiego. Jego dziaÂłalnoÂśĂŚ przypada na czas miĂŞdzy r. 1831 a 1848, kiedy to Hess zajĂŞty byÂł socyalnÂą-demokracyÂą i rewolncyÂą w BadeĂąskiem.
TorowaÂł on drogĂŞ idei narodowej. przez co staÂł siĂŞ poprzednikiem Hessa.

MojÂżesz Hess (1812 1875) stojÂący na wyÂżynie
kultury europejskiej umiaÂł zespoliĂŚ ideĂŞ socyalizmu
ze syonizmem (terminu tego wprawdzie jeszcze nie
byÂło. ale byÂła idea narodowa), bo leÂżaÂło to w istocie
jego socyalizmu, ktĂłry dalekim byÂł od pÂłytkiego
programu i taktyki partyjnej, a obejmowaÂł ludzkoÂśĂŚ
cala pÂłomiennÂą nie zgaszonÂą miÂłoÂściÂą w nadziei
blizkich czasĂłw, o jakich Âśnili prorocy hebrejscy,
kiedy to ludzie zamieniÂą miecze i broĂą na lemiesz
i bronĂŞ, kiedy brat nie podniesie dÂłoni przeciw bratu...

TĂŞ ideĂŞ mesyanizmu jezajaszowego odebraÂł
Hess — dzieckiem bĂŞdÂąc — w dom u dziadka,
z ktĂłrym studyowaÂł przez rok caÂły talmud, a w czasie »9 dni ÂżaÂłoby« sÂłyszaÂł z ust starca legendy i podania o wygnaniu ÂŻydĂłw z Jerozolimy.

»MÂłodoÂśĂŚ mu byÂła rzeÂźbiarkÂą, co wykuÂła Âżywot caÂły#.
MajÂąc lat 18 wstÂąpiÂł w Bonn na uniwersytet, gdzie przyÂłÂączyÂł siĂŞ do opozycyi,
niezadowolonej z Ăłwczesnego stanu rzeczy, a w ktĂłrej krzyÂżowaÂły sie pierwiastki socyalistyczne,
anarchistyczne i t. p.
Tu miaÂł ogÂłosiĂŚ pierwszÂą swÂą pracĂŞ teoretycznÂą o socyalizmie.
Socyalistyczny poglÂąd na Âświat byÂł powodem zerwania — na pewien czas — stosunkĂłw
rodzinnych i jego podrĂłÂży do Anglii i Francyi.

Nie znalazÂłszy Âżadnego przytuÂłku w raca pieszo do Niemiec, do dom u ojca w Kolonii i... MojÂżesz Hess
zostaje kupcem. Lecz niebawem rzuca zawĂłd i oddaje siĂŞ studyom .
DzieÂła Spinozy wywoÂłujÂą w nim
zupeÂłny przeÂłom. Owocem jego gorÂączkowej pracy
jest »Die heilige Geschichte der Menschheit.
Von,einem Jttnger Spinozas 1837^, w ktĂłrej przeplatajÂą
siĂŞ spinocyzm z heglizmem. Hegla dyalektyczna for
ma tryad zachowana. DzieÂło to rozpada siĂŞ na 2
czĂŞÂści, z ktĂłrych pierwsza obejmuje;przeszÂłoÂśĂŚ, druga przyszÂłoÂśĂŚ.
Historya to coraz gÂłĂŞbsze poznanie Boga, ktĂłre siĂŞ w reprezentantach ludzkoÂści objawiaÂło
(Adam, Abraham, MojÂżesz, Chrystus, Spinoza..,) Po
znanie zaÂś Boga prowadzi do bezwyznianowej religii,
do kultu wszechmiÂłoÂści, ktĂłrej symbolem jest Chrystus.
ÂŻydostwo byÂło wstĂŞpem do chrzeÂścijanizmu.

Hess uwielbia Chrystusa, ale nie tego katolickiego, oficyalnego, w imiĂŞ ktĂłrego popowie krew niewinnÂą
przelewali, ale tego, ktĂłry przyjÂąÂł na siĂŞ krzyÂż ludzkoÂści, ktĂłry poniĂłsÂł ÂśmierĂŚ mĂŞczeĂąskÂą.
Nie przeszedÂł na chrzeÂścijanizm, bo pogardzaÂł oficyalnym
koÂścioÂłem, bo chrzeÂścijanizm jest dopiero antytezÂą
do mozaizmu jako tezy. SyntezÂą jest spinocyzm.
ÂŚwiat przyszÂły — to cudowny sen Hessa. Prototypem paĂąstw a przyszÂłoÂści jest ustrĂłj biblijny.
ÂŁÂączÂąc w sobie teoryĂŞ z praktykÂą, wiedzĂŞ z Âżyciem
pojÂąÂł — w myÂśl dyalektyki heglowskiej — za ÂżonĂŞ,
kobietĂŞ peÂłnÂą siÂły i odwagi, mimo, Âże jej przeszÂłoÂśĂŚ
byÂła ciemnÂą i brudnÂą, mimo Âże byÂła chrzeÂścijankÂą,
bo byÂła doĂą antytezÂą.
PojÂąÂł za ÂżonĂŞ w r. 1840 SybillĂŞ Presch, zamieszkaÂłÂą w dom u rozpusty w nadziei, Âże moÂże bĂŞdzie synteza tych dwojga sprzecznych istot. MaÂłÂżeĂąstwo jednak byÂło bezdzietne.
RozÂłam z ojcem na wieki. Nie ujrzeli siĂŞ juÂż wiĂŞcej nigdy.
W tym okresie jego pracy mamy kieÂłkujÂące
zarodki przyszÂłego wspaniaÂłego dzieÂła, ktĂłre mu
nieÂśmiertelnoÂśĂŚ daÂło. MĂłwiĂŞ o znakomitej pracy

»Rom und Jerusaleiru. W r. 1841 ogÂłosiÂł »Die
europeische Triearchie<r nazywajÂąc tam ÂŻjrdĂłw
»entseelte Mumien«, gdyÂż »das yerjtingende Prinzip
des Judentum s, der Mesiasglaube, ist erloschen und
ihre Hoffnung auf ErlĂłsung, nachdem sie die wirkliche m issverstanden hatten, ist zu einer kahlen Abstraktionzussm m en geschrumpitr* (misya niemieckich
reformatorĂłw ;
i odtÂąd Hess nie zajmowaÂł siĂŞ wiĂŞcej Âżydostwem , natomiast silniej socyalnÂą demokracyÂą,
w ktĂłrej szeregi siĂŞ zaciÂągnÂąÂł. Hess, socyalista zajÂąÂł siĂŞ kwestyÂą stosunku religii do filozofii, wiary do wiedzy wywoÂłanÂą Strausa »ÂŻywotem Jezusa «. ZespoliÂł on heglowskÂą filozofiĂŞ ducha
z szelingowskÂą filozofiÂą przyrody i stworzyÂł socyalizm filozoficzny, opierajÂący siĂŞ na teoretycznych
przesÂłankach, systemach filozoficznych, na istocie
Âżycia indywidualnego i zbiorowego — stworzyÂł poglÂąd daleki jeszcze od socyologicznego realizmu.
Dopiero pod wpÂływem Marxa i Engelsa, twĂłrcĂłw
a Manifestu k o m u n is ty c z n e g o z ktĂłrym i osobiÂście
wspĂłÂłpracowaÂł, uwolniÂł siĂŞ od tych teoremĂłw ,
zbliÂżyÂł siĂŞ do Âżycia realnego.

Jako kom unista wystÂąpiÂł Hess jeszcze na 3 lata przed ^Manifestem kom unistycznym i t. j. w 1845 r.
RĂłÂżniÂł siĂŞ Hess od
Marxa temperamentem i to byÂło przyczynÂą, Âże naleÂźaÂł do r e w o l u c y o n i s t Ăł w r. 1848.
i walczyÂł w BadeĂąskiem o nowy ustrĂłj paĂąstwra ;
Marx i Engels, rewolucyoniÂści potĂŞpili rewolucyĂŞ,
uwaÂżajÂąc jÂą za burÂżuazyjnÂą.
OdbiÂło siĂŞ to echem donoÂśnem w Âłonie komunistĂłw, dzielÂąc ich na rewolucyonistĂłw i marksystĂłw.
Za wspĂłÂłudziaÂł
w Powstaniu popadÂł Hess in contum aciam i zostaÂł skazany na karĂŞ Âśmierci. Reakcya zwyciĂŞÂżyÂła* To
byÂło pow odem jego praw ie 3 letniego bÂłÂąkania siĂŞ
przez Strassburg, GenewĂŞ, AntwerpiĂŞ, BelgiĂŞ aÂż
wreszcie w 1851 r. osiadÂł w ParyÂżu, gdzie zarzuciÂł
wszelkÂą politykĂŞ, oddajÂąc siĂŞ studyom przyrodniczym — zwÂłaszcza astronom ii i matematyce.

Pod wpÂływem ruchu antropologicznego, badaĂą
i odkryĂŚ na tem polu, Hess doszedÂł do wartoÂści
ras, do wartoÂści narodowoÂści. A wiĂŞc nie mĂłwi
juÂż wiĂŞcej o strupieszaÂłem Âżydostwie jak w r. 1841.
o bezdusznych mumiach, ktĂłre jak upiory waÂłĂŞsajÂą
siĂŞ po Âświecie — bo oni ÂżyjÂą i majÂą prawo do Âżycia.
Hess poznaÂł wartoÂśĂŚ narodowoÂści. W czasie studyĂłw
antropologicznych, nad istotÂą rasy budzi siĂŞ w nim
gwaÂłtownie owa miÂłoÂśĂŚ do wÂłasnego narodu, ktĂłrÂą
doktrynami, dowodami z zewnÂątrz przez 20 lat
dÂławiÂł.
»Vor allem war es mein eigenes Volk, das
judische, welches mich m ehr und m ehr zu fesseln
anfing. Die Geister m einer unglticklichen Stammesgenossen, die m ichin m einer Kindheit um schwebten,
kam en w ieder zum Vorschein und langst unterdruckte Gefuhle liessen sich nicht m ehr abweisen
Der Schmerz der zur Zeit von Damaskus ein vorubergehender war, wur.de jetzt vorherschende
Gei stes r i c h t u n g . Nicht m ehr suchte ich die
Stimme meines jtidischen Gewissens zu unterdrftcken,
im Gegenteil ich verfolgte eifrig ihre Spurentr

To szczere wyznanie jest wstĂŞpem, jest wytkniĂŞciem
sobie drogi— ktĂłra go doprowadziÂła do rezultatĂłw
wyÂłoÂżonych w »Rom und Jerusalemir
Kiedy Wilhelm I. udzieliÂł zbrodniarzom polit.
amnestyĂŞ w 1861. r. wrĂłciÂł Hess do Niemiec, do
10

Kolonii, gdzie zajÂąÂł siĂŞ pisaniem dzieÂła wyÂżej
Wspomnianego, ktĂłre okazaÂło siĂŞ w 1862 r. PodjÂąÂł
on studya swej mÂłodoÂści: poznaÂł bibliĂŞ, kabalistykĂŞ, Sohar, etykĂŞ talmudu, czytaÂł pisma Luzatty,
Munka, Graetza, dzieÂła haskalistĂłw Krpchmala
i R appaporta, pisma i czasopisma hebrajskie.

Studya wykazaÂły mu ÂścisÂły zwiÂązek miĂŞdzy historyÂą,- rasÂą
a narodowoÂściÂą. KaÂżda rasa ma siĂŞ doskonaliĂŚ,
ksztaÂłciĂŚ i rozwijaĂŚ,’ bo rasy i ludy sÂą organam i
ÂżyjÂącej ludzkoÂści. Temsamem zarzuciÂł Hess materyalistyczny punkt widzenia przyjĂŞty od Marxa.
Historya to organologia ludzkoÂści, bo orgauami sÂą
ludy i rasy, a wszelkie instytucye nie sÂą wypÂływem
stosunkĂłw ekonomicznych, ale sÂą wyrazem.geniusza
rasjr.

ÂŻydzi sÂą najdoskonalszym typem .rasy semickiej a wszelkie ich narodowe wÂłaÂściwoÂści, rĂłÂżniÂące
ich od innych narodĂłw n p. idea czÂłowieczeĂąstwa,
jednoÂści Boga sÂą zasÂługÂą ich rasowej predyspozyĂŚyi,
(Jedynie dziĂŞki reform atorom po< mendelsonowskim.
neoortodoksyi uwaÂża siĂŞ nas ÂŻydĂłw za ^gminĂŞ
znaniowÂąff). ÂŻydzi majÂą misyĂŞ: szerzenia idei jed -,
noÂści wszechÂświata, nadziei czasĂłw mesaĂąskich,
nadziei szczĂŞÂścia i spokoju wszech ludzkoÂści. A kiedy
tĂŞ misyĂŞ nie owÂą potwornÂą misyĂŞ stworzonÂą
przez klechĂłw w. m. — ale misyĂŞ szerzenia idei)
szczĂŞÂścia wszechludzkĂłÂści chcÂą speÂłniĂŚ — muszÂą
zacÂżaĂŚ od siebie !

NarĂłd Âżydowski musi sam byĂŚ
silnym i szczĂŞÂśliwym, musi oprzeĂŚ swojÂą egzystencjĂŞ
o ziemiĂŞ wÂłasnÂą, o kraj ojczysty, o PalestynĂŞ. Jak
dalece Hess waerzyÂł owej sile narodow ej, ÂświadczÂą
sÂłowa: »,Ware es war, dass die EmaftÂźipaticjp der
Juden im Exil unyereinbar sei mit der judischen

N ationalitat •/ so musste der Jude die Emanzipation, der Nationalitat zum Opfer bringem .
Hess poÂświĂŞca narodow oÂści nawet emancypacyĂŞ! Bo
rĂłwnouprawnienie, ktĂłrego jako ludzie od ludzi
uzyskaĂŚ nie moÂżemy — uzyskamy jako narĂłd od
narodĂłw . Hess miaÂł gÂłĂŞbokÂą wiarĂŞ w ÂżydowskÂą
siÂłĂŞ n aro d o w Âą: »Die jungĂŞ Generation — woÂłaÂł —
die fur alles Erhabene und Heilige empfanglich ist,
wird sich der nationalen Bestrebungen mit Begeisterung anschliessen*. Niestety »owa mÂłoda generacya#
byÂła zbyt niedojrzaÂła, by mogÂła zrozumieĂŚ tegĂł
myÂśliciela. ■

II.

»Rom u n d Jerusalem^ zawiera poglÂąd Hessa
na kwestyĂŞ ÂżydowskÂą. Hess sam cytuje autorĂłw
pod ktĂłrych wpÂływem pozostawaÂł. SÂą nimi w pierwszej linii Ernest Laharanne, ktĂłrego »Die neue
orientalische Frage« podaje w skrĂłceniu i H. Kalischer, ktĂłrego „mtr' poznaÂł w oryginale,
i akceptujÂąc jego poglÂądy przeÂłoÂżyÂł je w czĂŞÂści
w swem dziele. Pomijam y szczegĂłÂłowe badania
przyrodnicze, ktĂłre i tak wobec dzisiejszej nauki
ostaĂŚ siĂŞ nie mogÂą. SÂą to bowiem wywody a priori
a omawiaĂŚ je, to znaczy polemizowaĂŚ z Hessem —
jako przyrodnikiem. Dla Âłatwiejszego jednak zrozumienia Hessa podamy ogĂłlnikowo jego poglÂąd na
Âświat — a to wytÂłumaczy nam jego filozoficzne u z a s a d n i e n i e idei r e g e n e r a c y i
Âżydostwa Hess rozrĂłÂżnia w wszechÂświecie 3 okresy
Âżyciowe:

I. kosmiczny t. j. Âżycie pÂłanet jak sÂłoĂąca,
ksiĂŞÂżyca, ktĂłre objawia siĂŞ: w ruchu, w Âświeceniu,
w ukÂładzie pÂłanet i t. d.

II. organiczny, gdzie wystĂŞpujÂą uÂśtroje ÂżyjÂące, a ich najlepszym reprezentantem to typy i rasy, wreszcie

III. okres socyalny ktĂłrego produktem bĂŞdzie: jednolitoÂśĂŚ wszechÂświata
mimo rĂłÂżnorodnoÂści ludĂłw Wzajemny zaÂś ich
stosunek: to wzajemna zawisÂłoÂśĂŚ od siebie. ÂŚwiat
kosmiczny jest ze wzglĂŞdu na organiczny bez Âżycia
(leblos), a ten ze wzglĂŞdu na socyalny: bez istoty
duchowej (geisteslos). MiĂŞdzy tymi okresami Âżycia
niema ÂścisÂłej granicy — jakkolwiek one wystĂŞpujÂą
w jedynem wiecznem, niepodzielnem wszechÂżyciu.
Podobnie jak kosmiczny i organiczny okres Âżycia
tak i socyalny ma swÂą
1. embryonalnÂą —
Hess jÂą nazywa paleontologicznÂą epokÂą — jest niÂą historya staroÂżytnego Âżydostwa
i pogaĂąstwa,
2. epokĂŞ porodu — jest niÂą
historya Âśredniowiecznego Âżydostwa, chrzeÂścijaĂąstwa i islamizmu, wreszcie
3. epokĂŞ dojrzaÂłoÂści
jest niÂą historya nowoÂżytnego i nowoczesnego
ustroju spoÂłecznego.

Dla Âłatwiejszego zoryentowania siĂŞ posÂłuÂży
nam nastĂŞpujÂąca tablica szematyczna:

Okres: kosmiczny organiczny
embryonalny :

porodu:
dojrzaÂłoÂści:
mgÂławica
ciaÂła ÂświecÂące
ruch ich
systemy
pÂłaaet
organizmy
do trzeciorzĂŞdu
organizmy
dziÂś ÂżyjÂące
organizmy
doskonaÂłe,
rasy przedhistoryczne
i obecne

historya
staroÂżytnego
Âżydostwa
i pogaĂąstwa

historya
Âśredniowiecznego Âżydostwa, chrzeÂścijaĂąstwa
i isiamizmu

historya nowoÂżytnego
i nowoczesnego ustroju
spoÂłecznego.

ÂŻycie socyalne powiad Htss jest produktem
pewnych staÂłych*), ras ludzkich, pierwotnych plemion szczepowych, ktĂłre typowo siĂŞ urzÂądzaÂły.
MiĂŞdzy temi urzÂądzeniam i Âżyciowemi i spoÂłecznemi
poglÂądam i przychodzi do konfliktu, z ktĂłrego wypÂływajÂą nowe momenta, wiodÂące do harmonijnego
uksztaÂłtowania siĂŞ Âżycia. (ObjaÂśniamy to przykÂładem :

kult ofiar ludzkich — jako instytucya religijno spoÂłeczna — a etyczny, poglÂąd altruistyczny, humanitarny).
Owa jednoÂśĂŚ Âżyciowa, owo szczĂŞÂście ludzkie
nie jest pierwotne, nie pochodzi ono ani z okresu kosmicznego ani z okresu organicznego, ale jest
produktem ery socyalnej.
ZaÂłoÂżenie dla jednoÂści rodu ludzkiego: to rĂłÂżnorodnoÂśĂŚ i wieloÂśĂŚ
szczepĂłw — a uwarunkowanie owej jednoÂści to
walka ludĂłw i dÂąÂżnoÂśĂŚ do jednego celu.

I KrasiĂąski,ktĂłry z tego samego, co i Hess czerpaÂł ÂźrĂłdÂła
z Hegla i Cieszkowskiego powiada: „ÂŚwiat juÂż dzisiaj pojmuje ku czemu garnie siĂŞ historya, wie, Âże
rzÂądzi mÂądroÂśĂŚ BoÂża i Âże celem jej jest ludzkoÂśĂŚ
czyli caÂła powszechnoÂśĂŚ, zgodna z wolÂą BoÂżÂą znajÂąca i wypeÂłniajÂąca praw o, ktĂłre BĂłg jej nadaÂł!
ÂŚrodkami zaÂś do tego celu narzĂŞdziami, czÂłonkami Âżywymi sÂą narodowoÂści, w ktĂłrych
odbiÂły siĂŞ jako najwyÂższym swoim rozkwicie wszystkich plemion ludzkich rĂłÂżnice44 (PrzedÂświt).
Jeden byÂł w staroÂżytnoÂści narĂłd, ktĂłry tĂŞ ideĂŞ
zrozumiaÂł — a byÂł nim narĂłd Âżydowski. Dotychczasowa caÂła historya to walka ras i klas. Walki
rasowe sÂą pierwotne — klasowe zaÂś pochodne,
drugorzĂŞdne (secundar). Lecz antagonizm ras ma

*) Nauka nie uznaje dziÂś staÂłych niezmiennych ras, typĂłw*)

Nauka nie uznaje dziÂś staÂłych niezmiennych ras, typĂłw
http://rcin.org.pl

14
chyli siĂŞ dziÂś ku koĂącowi — wierzyÂł Hess — dziĂŞki Wielkiej
Rewolucyi francuskiej, ktĂłra w obrĂŞbie swego kraju zniosÂła wszelki ucisk ras i wszelkie ich wszech
wÂładztwo.
ÂŻydzi, mimo wieloÂści ÂświatĂłw pojĂŞli jednoÂśĂŚ Bcga, mimo wieloÂści ras ludzkich pojĂŞli jednoÂśĂŚ rodzaju ludzkiego i zrozumieli hiistoryĂŞ, jej
plan i cel jej, w przeciwieĂąstwie do pogan, ktĂłrzy
nie mogli pojÂąĂŚ historyi, stawania siĂŞ — a\q pojmowali byt skoĂączony, doskonaÂłÂą przyrodĂŞ.

StÂąd dwa typy umysÂłowoÂści: indogermaĂąski i semicki
ktĂłrych najlepszymi, bo klasycznymi reprezentantami sÂą narody : HellenĂłw i IzraelitĂłw.

Kiedy Hellenowie wyszli z wieloÂści Âżycia pojmujÂąc byt jako skoĂączony i starali siĂŞ zrozumieĂŚ tylko przestrzennÂą
wspĂłÂłbytnoÂśĂŚ (das raum liche Auseinander), tworzÂąc
kult przyrody skoĂączonej, doskonaÂłej, niezmiennej —
to Izraelici wyszli z jednoÂści Âżycia, pojmujÂąc byt
jako wieczne stawanie siĂŞ i starali siĂŞ zrozumieĂŚ
czasowe nastĂŞpstwo (das zeitliche Nacheinander),
tworzÂąc kult stawania siĂŞ, rozwoju, kult historyi
(Geschichtskultus).
Zjawisko to tÂłumaczy siĂŞ fundamentalnÂą rĂłÂżnicÂą duchowÂą tych narodowoÂści, ich
predyspozycyĂŞ rasowÂą.

Historya dÂąÂży do zniwelowania tych rĂłÂżnic.
Z zetkniĂŞcia siĂŞ kultury Âżydowskiej z helleĂąskÂą
w Palestynie wyÂłoniÂł siĂŞ pierwszy proces niwelacyjny, prĂłba nie udaÂła : chrÂżeÂścijanizm. DrugÂą prĂłbÂą
byÂł spinocyzm, skutek zetkniĂŞcia siĂŞ islamizmu, z kulturÂą ÂżydowskÂą i chrzeÂścijaĂąskÂą w Hiszpanii. Kiedy
pogaĂąski Rzymianin Âłamie Âżycie ÂŻydĂłw i HellenĂłw a na jego gruzach rozwinie siĂŞ pod koniec

staroÂżytnoÂści nowy poglÂąd — chrzeÂścijaĂąstwo, p r o d u k t g e n i u s z a Âż y d o w s k i e Â
g o , tak kiedy chrzeÂścijaĂąski Rzym zÂłamie Âżycie
w Hiszpanii, wyroÂśnie na jego gruzach pod koniec
Âśredniowiecza poglÂąd nowoÂżytny znowu w' gÂłowie
geniusza Âżydowskiego : spinocyzm. Nauka Spinozy
nie jest sprzecznÂą z naukÂą ÂżydowskÂą o jednoÂści
Boga.
Od MojÂżesza poczÂąwszy i Philon, filozof
Âżydowski epoki alexandr. i Âśredniowieczni filozofowie
religijni epoki hiszpaĂąskiej a skoĂączywszy na Spinozie, wszyscy gÂłosili jednoÂśĂŚ Boga, ktĂłrego „nie naleÂży szukaĂŚ ani w niebie ani gdzieÂś w oddali, bo
BĂłg objawia siĂŞ w czÂłowieku samym, w jego duszy i sercu. ÂŻydzi mocÂą swego religijnego geniusza Âżywili od poczÂątku historyi wiarĂŞ w przyszÂły
Âświat mesyaĂąski
Wiara ta zaznacza siĂŞ w naszym
kulcie historyi, w uroczystoÂści sabbatu.

ÂŻydostwo pojĂŞÂło jednoÂśĂŚ i ÂświĂŞtoÂśĂŚ boskiego praw a w przyrodzie, w historyi a wszelkie jego objaÂśnienia i proroctw a w skazujÂą na owÂą etycznÂą, ÂświĂŞtÂą epokĂŞ zupeÂłnego poznania Boga. OwÂą epokĂŞ pojmiemy
kiedyÂś: „ und ^Jieses W eltalter beginnt nach unserer Geschichtsreligion mit dĂŞr Mesiaszeit. E s i s t
d i e Z e i t, i n w e l c h e d i e j ii d i sche
N a t i o n u u d v a 11 e g e s h i c h t 1 i c h e n
V Ăł 1 k e r w i e d e r z u n e u e m L e b e n
a u f e r s t e hen, d i e Z e i t d Q r A u f e r s t e liii n g .d e r T o d t e n, d e r W i e d e r k u n f t
d e s H e r r n „d es n e u e n J e r u s a l e m s‘\
Zm artwychwstanie narodu Âżydowskiego jest w myÂśl
historyozofii Hessa k o n i e c z n o Âści Âą.

"

http://rcin.org.pl/Content/19404/WA248_36508_F-22-109_kirton-mojzesz_o.pdf

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 26, 2019, 00:53:43 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....
« Odpowiedz #16 : Kwiecień 26, 2019, 01:32:02 »

cd.....

HISTORIA SYJONIZMU

MOJÂŻESZ HESS

5666 LWĂW 1906

NakÂładem mÂłodzieÂży syoĂąskiej

Bo ÂŻydzi pierwsi pojĂŞli istotĂŞ Boga i historyi, bo geniusz
Âżydowski wszĂŞdzie zaznaczaÂł drogĂŞ rozwoju i postĂŞpu, bo oni majÂą dalej ludzkoÂśĂŚ prowadziĂŚ do
czasĂłw mesyaĂąskich. Bo nie ma Âżadnej gaÂłĂŞzi wiedzy, Âżadnego prÂądu czy to filozoficznego, czy spoÂłecznego, gdzieby siĂŞ nie przebijaÂł duch Âżydowski,
bo ÂŻydzi jedni do Rewolucyi francuskiej gÂłosili
kult humanitarnoÂści i narodowoÂści.

CoÂż wiĂŞc nam teraz czyniĂŚ naleÂży ? — pyta Hess.
Proces odbudowania nowej Jerozolimy
wymaga dÂługiego czasu i bedzie powolnym.
NaleÂży teraz podsycaĂŚ i Âżywo utrzymywaĂŚ nadziejĂŞ politycznej regeneracyi narodu,
a tam gdzie drzemie ona, tam jÂą naleÂży obudziĂŚ.
Dopiero gdy siĂŞ uksztaÂłtuje pomyÂślna dla nas
sytuacya polityczna na wschodzie, przejdziemy do
praktycznej polityki, zaczniemy kolonizacyĂŞ kraju,w czem nam bĂŞdzie pomocnÂą Francya.

Bo ona wysÂłaÂła r. 1840 wojsko do Syryi, bo stamtÂąd wyszedÂł
E. Laharanna apel do narodu Âżydowskiego, bo ona
pierwsza zgruchotaÂła mury ghetta.
NaleÂży dalej dÂąÂżyĂŚ do stworzenia zdrowych stosunkĂłw robotniczych, gdyÂż na wygnaniu,
gdzie brak ojcowizny
ÂŻydzi do pracy produktywnej nie bĂŞdÂą zdolni,nie chcÂąc siĂŞ jednoczyĂŚ z ludÂźmi,
w ÂśrĂłd ktĂłrych ÂżyjÂą,
nie chcÂąc zatraciĂŚ swej indywidualnoÂści rasowej.

NienawiÂśĂŚ rasowa powoduje, Âże ani reforma, ani
chrzest, ani oÂświata, ani emancypacya nie stworzy
ÂźrĂłdeÂł pracy w Âżyciu socyalnem. MyÂślmy ciÂągle,
ciÂągle o zjednaniu naszych braci do czynu, ktĂłry
wieczne przyniesie zbawienie Âżydostwu, a korzyÂśĂŚ
caÂłej ludzkoÂści. Nie zabraknie nam pracownikĂłw
ani kapitaÂłĂłw.

„Uzyskanie wspĂłlnej ziemi, usiÂłowania w kierunku uzyskania takich stosunkĂłw prawnych
— by praca pod ich ochronÂą mogÂła wydaĂŚ plony, zakÂładanie Âżydowskich stowarzyszeĂą rolniczych. przemysÂłowych i handlowych na mojÂżeszowej t. j. socyalistycznej zasadzie, oto fundament,
podstaw a, na ktĂłrej odrodzi siĂŞ Âżydostwo.

PowstanÂą szkoÂły Âżydowskie uniwersytety pod kierunkiem
wytrawnych siÂł naukowych i pedagogicznych. Dotychczasowa fiilantropia golusowa jest bezrozumnÂą —
raczej szkodliwÂą niÂż poÂżytecznÂą.
Kiedy odbudujemy paĂąstwo n i e wszyscy muszÂą wyemigrowaĂŚ —
owszem, ci ktĂłrzy nie zechcÂą mogÂą zostaĂŚ w dawnych posiadÂłoÂściach. WielkÂą wagĂŞ kÂładzie Hess
na miÂłoÂśĂŚ ÂżydowskÂą, ktĂłra odegra rolĂŞ w odrodzeniu siĂŞ naszego narodu.

Nie jest ona jak germaĂąska zwyrodniaÂła w przesadny kult niewieÂści
(Minnenkult) ale umiaÂła ono podporzÂądkowaĂŚ siĂŞ miÂłoÂści macierzyĂąskiej. Ta ostatnia jest dowodem siÂły
naszej rodziny, naszego domowego Âżycia.

P a m i ĂŞ t a ĂŚ z a w s z e o t e m naleÂży, Âże ÂŻydzi
zawsze bĂŞdÂą obcymi, dopĂłki nie zdobĂŞdÂą
swej o j c z y z n ) r, bo z a c h o w a l i s w e i s t o t y
biologiczne, swe cechy pierwotne: nos Âżydowski, czarny wÂłos krĂŞcony. D e r jtidische
Tipus ist sich im Laufe der Jahrhunderte stets gleich geblieben, der jtidische
Tipus ist unvertilgbar.

Oto mamy drugie uzasadnienie regeneracyi Âżydostw a: pierwsze filozoficzne, drugie historyczne i antropologiczne (kwestya rasy), bo wykazuja to fakta, Âże maÂłÂżeĂąstwa
mieszane sÂą zwykle nie pÂłodne, a u pÂłodnych
zaÂś nastĂŞpuje powrot do typu Âżydowskiego

Nowatorstw a religijne sprowadzÂą reformĂŞ religii,
zgodnÂą z duchem czasu i narodu

— a wĂłwczas zwoÂłany Synhedrion rozpatrzy, czy „kult ofiar“ nie
bĂŞdzie anachronizm em .

Co siĂŞ zaÂś tyczy kwestyi
jĂŞzykowej — to jeÂżyk hebrejski siĂŞ odmÂładza.

Hess powoÂłuje siĂŞ na pisma hebrejskie „Hamagid“ i „Chaluz“, dalej na autorĂłw piszÂących po hebrejsku jak
Krochm al Nachm an, Erter, S c h o rii.— zresztÂą mamy 3 dyalekty jĂŞzyka Âżydowskiego (niemiecko-Âżydowski, spaniolski, arabski).
MogÂą byĂŚ wiĂŞc dwa jĂŞzyki, jeden literacki, drugi ludowy (Âżargon)
i nie ma obawy zamieszania jĂŞzykowego, bo nie
powtĂłrzy siĂŞ to, co ongiÂś przy budowie wieÂży babiloĂąskiej. Hess pierwszy daÂł prĂłbĂŞ naukowego uzasadnienia idei regeneracyi, Âże stanowiska filozoficznego, historycznego i antropologicznego*
Podobnie, jak Pinskier i Herzl pokÂładali nadzieje w ÂŻydach angielskich i w mocarstwo angielskie — tak Hess znowu wierzy Francy i.
„Rom und Jerusalem “ daÂło nam tylko uzasadnienie
idei regeneracyi: uzasadnienie naukowe —
a nie wskazaÂło na Âśrodki, jakÂą drogÂą regeneracyĂŞ
osiÂągnÂąĂŚ. „Rom und Jerusalem a nie jest jego ostatniem sÂłowem. W spĂłÂłczesne mu Âżydostwo z wielkÂą apatyÂą przyjĂŞÂło tĂŞ pracĂŞ. Nie zajmiemy siĂŞ bliÂżej analizÂą tych czĂŞsto osobistych wycieczek przeciw Hessowi, ale p ^ p o m in a m y , Âże jedyny, ktĂłry
odwaÂżyÂł siĂŞ wy stÂąpiĂŚ w obronie dzieÂła Hessa przeciw Philipsonowi, Geigerowi i i. byÂł Aleksander Weil
z Alzacyi. PotĂŞpia on pÂłaszczenie siĂŞ ÂŻydĂłw wobec
AryjczykĂłw, jednakÂże nie podziela on sÂądĂłw Eessa,
co do pomocy ze strony Francyi i powÂątpiewa w moÂżliwoÂśĂŚ utworzenia paĂąstwa Âżydowskiego.
Weil mimo to okazaÂł wyrozumiaÂłoÂśĂŚ dla dzieÂła Hessa.
Z gÂłosĂłw nie Âżydowskich w spominamy krytyka Micheleta, ktĂłry rozpatrzyÂł teoretyczne przesÂłanki
i praktyczne konsekwencye tego dzieÂła. On przyznaje ÂŻydom prawo odbudowania swego paĂąstw a
i z caÂłÂą sympatyÂą odnosi siĂŞ do tego projektu, ale
polemizuje z teoretycznymi wywodami Hessa.

W r. 1863 ogÂłosiÂł Graetz w piÂśmie „Jahrbuch
fur Israeliten“ rozpraw ĂŞ „Ober die Verjungung des
judischen Stam m es“, ktĂłra jakkolwiek Hessa nie
wspomina, wykazuje silny jego wpÂływ. Jest to jedna
z najlepszych rozpraw wielkiego historyka, peÂłna
namiĂŞtnych i gorÂących dla narodu naszego sÂłĂłw%
peÂłna myÂśli, dumy i godnoÂści narodowej. Graetz?
omawiajÂąc Jezajasza drugiego (babiloĂąskiego) porusza kwestyĂŞ mesyanizmu. „Israel ist das Mesiasvolk, es ist der Âłleiland der Welt. Ein Yolk das
durch Leiden und Tod zur Auferstehung durch die
Pforten des Grabes zum Lebe.i erweckt w erden
soli — das hat Sinn, —- a u f eine Einzelpers Ăł n l i c h k e i t u b e r t r a g e n , w ird es Karikatur und fuhrt zur rom antischen Schwarm e r e i

“. Tak przeciwstawiÂł Graetz „heroicznemu
indywidualnemu mesyanizmowi, ideĂŞ narodowodemokratycznÂą, ktĂłrÂą pierwszy Hess wygÂłosiÂł.
Hess poszedÂł dalej. OmawiajÂąc dzieÂło Eichthala
„Die drei grossen mittellandischen VĂłlker und das
Christentum u (Hellenowie, Rzymianie, ÂŻydzi a chrzeÂścijaĂąstw o) koĂączy krytykĂŞ sÂłowami, ktĂłre bardzo przypominajÂą nowoczesnego myÂśliciela Âżydowskiego

20
Achad-Haama ,,I my wierzymy — mĂłwi Hess —
w zmartwychw stanie ducha naszej rasy, ktĂłremu brak centrum dziaÂłalnoÂści,
gdzieby mogÂła siĂŞ skupiĂŚ garstka
m ĂŞ Âż Ăł w p r z e j ĂŞ t y c h do gÂłĂŞbi ideÂą
m i s y i Âż y d o w s k i e j , by z tego Âśrodowiska
na nowo wytrysnÂąĂŚ mogÂły spiÂżowe zasady, ktĂłre
ludzkoÂśĂŚ z wszechÂświatem a wszechÂświat ze StwĂłrcÂą zespolÂą.

Ci ludzie odnajdÂą siĂŞ kiedyÂś w starodawnem mieÂście izraelskiem. IloÂśĂŚ, liczba
nie decyduje. Judaizm u nigdy nie reprezentowaÂło wielkie pospĂłlstwo, cielec zÂłoty miaÂł
wiĂŞcej zwolennikĂłw a tylko szczupÂła garstka LewitĂłw bĂŞdzie na dawnem ognisku strzegÂła ÂświĂŞtego
ognia naszej religii“.

Do zajĂŞcia Palestyny mamy
wszelkie praw a — a kÂładzie Hess nacisk na praw o
wÂłasnoÂści historycznej i p r a w o z a j ĂŞ c i a (d a s
Recht der Eroberung).

Hess zdaje sobie sprawĂŞ, Âże brak nam jeszcze obecnie siÂł do bytu
samodzielnego i paĂąstwowego. WiĂŞc powinniÂśmy
siĂŞ przygotowaĂŚ, ale nie wolno nam — mĂłwi w Wistach
o misyi Âżydowskiej« — w ciÂągu tej przygotowawczej : k r y t y c z n e j i t e o r e t y c z n e j Â
pracy, ktĂłrÂą speÂłniĂŚ jesteÂśmy zobowiÂązani, naruszyĂŚ tradycyi
naszego kultu przed dniem zajĂŞcia Palestyny przez pionierĂłw Âżydowskich,
-celem stworzenia politycznej i socyalnej siedziby.

A ci, ktĂłrym dobro braci zachodniej i naszych mas
ludowych wschodu leÂży na sercu, ci zwoÂłajÂą w odpowiedniej chwili wielki Synhedrion,
ktĂłry zmodyfikuje ustawodawstw o wedle potrzeb nowego spoÂłeczeĂąstwa.

Dwa sÂą stowarzyszenia, mĂłwi Hess, ktĂłre pojmujÂą istotÂą regeneraeyi Palestyny i narodu Âżydowskiego — a sÂą nimi francuska : »Alliance israelite universelle«
i niemieckie ^Gesellschaft zur Kolonisation des heiligen Landes in Frankfurt an der
Oder<r.

NaleÂży dÂąÂżyĂŚ do centralizacyi wszelkich stowarzyszeĂą kolon i z a c y j n y c h; myÂśl tĂŞ omĂłwiÂł Hess w artykule
i>Zur Kolonisation des Heiligen Landes*, gdzie cytuje czĂŞÂśĂŚ m em oryginaÂłu rabina Natoneka z Hohweisenbergu na WĂŞgrzech.

Natonek domaga siĂŞ w mem oryinale usuniĂŞcia bezcelowej filantropii golusowej
wobec braci palestyĂąskich, ktĂłra przyzwyczaja ich
do Âżebractwa i prĂłÂżniactwa, natomiast ÂżÂąda zakÂładania szkĂłÂł i gospodarczych kolonii. A Âże temu
planowi sprzyjajÂą rabini, powagi religijne, kupcy z Niemiec, Polski i WĂŞgier,
naleÂży caÂłÂą akcyĂŞ skoncentrowaĂŚ i oddaĂŚ jÂą w rĂŞce ;>Alliance israelite universelle«, do ktĂłrej wszyscy ci siĂŞ zwracajÂą.

Do niej zwrĂłciÂł siĂŞ Kalischer, oddajÂąc jej zasoby stowarzyszenia kolonizacyjnego, ktĂłre sam zaÂłoÂżyÂł Mem oryginaÂł ten odczytano w obecnoÂści rabina Natoneka,
na posiedzeniu »Alliance«, poczem jeszcze raz sam
rabin przemĂłwiÂł do obecnych. Komitet »Alliance«
wysÂłaÂł odpowiedÂź, w ktĂłrej wyraziÂł siĂŞ Âżyczliwie
dla idei kolonizacyi — a do pracy zaofiarowaÂł siĂŞ
prezes *Alliance« Adolf Cremieux i Albert Cohn.
RĂłwnoczeÂśnie wspĂłÂłczesny rabin francuski wydaÂł
list do swych ziomkĂłw w jĂŞzyku hebrejskim z dopiskami francuskimi. ^Musimy myÂśleĂŚ nic tylko 0 przeszÂłoÂści i teraÂźniejszoÂści Jerozolimy, ale i o
p r z y s z Âł o Âś c i . A, o, p r z y s z Âł o Âś c i m y Âś l e ĂŚ
t o z n a c z y : z a k Âł a d aĂŚ t a m s z k o Âł y ,
pielĂŞgnowaĂŚ rolnictwo, przygotowaĂŚ czynnÂą generacyĂŞ. Hess cytuje te mem oryaÂły, adresy i listy, zgadzajÂąc siĂŞ na ich wywody.
Hess nazwaÂł swe dzieÂło uRom undJerusalem —
die letzte Nationalitatsfrage^

Rzym, — o ktĂłrym
mĂłwi — to nie ten pogaĂąski, ktĂłry zÂłamaÂł narodowe Âżycie ÂŻydĂłw i HellenĂłw, to nie ten chrzeÂścijaĂąski symbol kosmopolityzmu, ktĂłry zÂłamaÂł ich Âżycie w Hiszpanii, ale ten wÂłoski, do nowego budzÂący siĂŞ Âżycia, Ăłw symbol narodowoÂści
1 upadku kosmopolityzmu. Jeruzalem zaÂś, to wieczne miasto i wieczny symbol idei narodowej.
A gdy godzina wyzwolin i wolnoÂści Rzymu wybiÂła —
z martwych wstaĂŚ musi i Jeruzalem . »Zmartwychwstaniem Italii, zmartwychw stanie i Ju d ea4*. Zmartwychwstanie ona, ale dopiero po dÂługich latach,
boÂśmy jeszcze sÂłabi i nie przygotowani. NaszÂą narodowÂą kwestyĂŞ uwaÂżaÂłem — mĂłwi Hess w listach —
za ostatniÂą z ostatnich kwestyi; tak teÂż postawiÂłem
jÂą i wyraÂźnie oznaczyÂłem ^ostatnia kwestya narodowoÂściow a‘* ^die letzte Nationalitatsfrage). »Ale to
bynajmniej nie daje powodu, byÂśmy nie mieli siĂŞ
niÂą naleÂżycie zajÂąĂŚ, bo przecie od jej rozwiÂązania
zaleÂżyĂŚ bĂŞdzie nasz historyczny byt i jako narodu
i jako religii. Wypadki postĂŞpujÂą szybko, a Âżleby
byÂło, gdybyÂśmy stali nie przygotowani, gdy pewnego dnia wybije nasza godzina i powoÂła nas na
przynaleÂżne nam miejsce miĂŞdzy nowoÂżytnem i narodowoÂściami. «

Walka o niepodlegÂłoÂśĂŚ W Âłoch byÂła waÂżnym
czynnikiem w krystalizowaniu siĂŞ pojĂŞĂŚ MojÂżesza
Hessa w kierunku narodowoÂściowym .
II.
Hess zajmowaÂł siĂŞ przez caÂłe Âżycie swe dwiema kwestyam i: misyÂą ÂżydowTskÂą i poczÂątkami
chrzeÂścijaĂąstwa. To teÂż w czasie owego naukowego
ruchu, ktĂłry stworzyÂł ^wiedzĂŞ ÂżydowskÂą^ — a
w ktĂłrym braÂło udziaÂł wielu uczonych niemieckich
jak S. LĂłw ensohn, J. M. Jost Zunz i Graetz — pow Â
staje we Francyi »Societee scientifiÂąue litteraire israelite<r rĂłwnoznacznez niemieckiem : #V ereinzur FĂłrderung der W issenschaft des Judentum s^. W ydaje
ono jako pierwsze swÂą publikacyĂŞ tÂłumaczenie pierwszego tom u historyi Graetza. Hess dokonaÂł tÂłumaczenia p. t. ;>Sinai et Golgothaff. Nie zarzuciÂł on jednak swych prac socyologicznych i przyrodniczych
— a wszĂŞdzie w nich niciÂą przewodniÂą: Âżydow skospinocystyczny monizm. ByÂł on naturÂą szlachetnÂą,
dziaÂłaÂł nie tylko sÂłowem ale i czynem, lecz nie
braÂł udziaÂłu w Âżyciu Âżydowskiem, bo go nie byÂło
jeszcze.

Hess do koĂąca Âżycia byÂł socyalistycznym syonistÂą, bo poglÂąd narodowo-Âżydowski nie wyklucza
wrcale socyalistycznego uzasadnienia program u Âżyciowego.
UmarÂł on w r. 1875 zostawiwszy wiele prac
w manuskryptach, ktĂłre czĂŞÂściowo okazaÂły siĂŞ po
Âśmierci. TrumnĂŞ przewieziono z ParyÂża do Niemiecj
do rodzinnego miasta. W pom ieszkaniu zmarÂłego
zebrali siĂŞ socyaliÂści niemieccy, francuscy i polscy.
P o kilku gorÂących przem Ăłwieniach zÂłoÂżono na jego
http://rcin.org.pl
trumnie rĂłÂżĂŞ czerwonÂą jako symbol miÂłoÂści. Ze
strony publicystyki Âżydowskiej z wyjÂątkiem Graetza —
nikt nie pomyÂślaÂł o zmarÂłym , a nawet Philipsonr
z ktĂłrym Hess za Âżycia walczyÂł — zemÂściÂł nad
trupem . UpÂłynĂŞÂły lata. Hessa zapomiano. Dopiero
syouizm przypomniaÂł ÂŻydom najpowaÂżniejszego
i najgÂłĂŞbszego pioniera, ktĂłry w szeregu pierwszych
niĂłsÂł pochodniĂŞ idei narodowej, by oÂświetliĂŚ drogi,
jakiemi ma kroczyĂŚ narĂłd Âżydowski.
Do czasĂłw Hessa — mĂłwi Loewe — idea narodow o Âżydowrska to raczej wspĂłÂłczucie dla nĂŞdzy
Âżydowskiej, ktĂłre prowadziÂło dp ogĂłlnej idei
paĂąstw a Âżydowskiego w oderwaniu od terytoryalnych ograniczeĂą, W y j Âś c i e w Âś w i a t, »R o m
und Jer usalem* Hessa zamyka
pierwszÂą epokĂŞ narodowo Âżydowskiej ewolucyi pojĂŞciowej. DzieÂło
to jest z a r a z e m p o t ĂŞ Âż n y m k a m i e Â
niem wĂŞgielnym, na ktĂłrym wznosi
siĂŞ dalszy rozwĂłj n a r o d o w e g o Âż yd o s t w a,
ktĂłre rĂłÂżni siĂŞ znacznie od poprzedzajÂącego okresu tem, Âże wschodnio-europejskie Âż y d o s t w o
p r z e j m u j e i d e e p o c z ĂŞ t e, u s y s t e m a t y z o w a n e na zachodzie
i zaszczepia je w duszy Âżydowskiej a szerokie masy dajÂą dopiero materyalne podÂłoÂże ruchom narodowym.

W schodnie Âżydostwo staje stopniowo na czele ruchu.
Po czĂŞÂści samodzielnie i odrĂŞbnie rozwija siĂŞ nacyonalizm Âżydowski
na zachodzie, aby pĂłÂźniej na gruncie kolonizacyi
a szczegĂłlnie na kongresach spotkaĂŚ siĂŞ znowu z potĂŞÂżnie wzmocnionym syonizmem wschodniej Europy.

Koniec.

Ps. Chyba jednak treÂśĂŚ tej ksiÂąÂżki jest nieco wstydliwÂą publikacjÂą, skoro wyjĂŞto z niej niektĂłre strony....
na szczĂŞÂście znam ich treÂśĂŚ , bo przeczytaÂłam gdy po raz pierwszy jÂą zmalaÂłam.
Co mogĂŞ powiedzieĂŚ... ÂżenujÂąca manipulacja informacjÂą.

Kiara.

« Ostatnia zmiana: Kwiecień 28, 2019, 11:26:48 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....
« Odpowiedz #17 : Sierpień 01, 2019, 19:49:49 »

ÂŚwiĂŞta Âżydowskie > Rosz Haszana

Historia Rosz Haszana, ktĂłra nie zawsze byÂła „Nowym Rokiem”
Wiele dzisiejszych tradycji wywodzi siĂŞ z kultu babiloĂąskiego i musisz to przeczytaĂŚ, aby uwierzyĂŚ, jak gÂłowa cielĂŞcia zmieniÂła siĂŞ w rybĂŞ gefilte.

Elon Gilad WyÂślij WyÂślij mi powiadomienia e-mail
20 WrzeÂśnia 2017 07:53
3 komentarze Zen Subskrybuj teraz
228 akcji na Facebooku ĂwierkaĂŚ wysÂłaĂŚ e-mailem reddit stumbleupon
ÂŻydĂłwka wieje szofar w Kinneret.
StaroÂżytni Hebrajczycy nie czcili Nowego Roku, jak to robiÂą dzisiaj, w tym przez dmuchanie w szofar. Yaron Kaminsky
10 rzeczy, ktĂłrych prawdopodobnie nie wiesz o Sukkot
ZaskakujÂące staroÂżytne pochodzenie Paschy
Rosz Haszana to Âżydowski nowy rok , dzieĂą, w ktĂłrym rozpoczyna siĂŞ hebrajski kalendarz. Ale nie zawsze tak byÂło.

>> Zapisz siĂŞ juÂż za 1 USD

W rzeczywistoÂści staroÂżytni Hebrajczycy prawdopodobnie nie mieli pojĂŞcia, kiedy ten rok siĂŞ zaczÂąÂł. Nie podali teÂż nazw miesiĂŞcy: Tora jedynie je wylicza - „pierwszy miesiÂąc”, „siĂłdmy miesiÂąc”.

Obecnie obchodzimy Rosz Ha-Szana w pierwszy dzieĂą jesiennego miesiÂąca Tiszrei. Ale w czasach biblijnych okres ten byÂł wyraÂźnie nazywany „siĂłdmym miesiÂącem”. W okresie Pierwszej ÂŚwiÂątyni (od VIII do poÂłowy VI wieku p.n.e.) rok rozpoczÂąÂł siĂŞ wiosnÂą, pierwszego dnia Nisan.

Ponadto, kiedy wymienia siĂŞ ÂświĂŞta, Biblia zawsze zaczyna siĂŞ od wiosennego ÂświĂŞta Paschy, w siĂłdmym miesiÂącu - Nisan.

To, Âże staroÂżytny rok hebrajski rozpoczÂąÂł siĂŞ w pierwszym dniu Nisan, nie oznacza, Âże ten dzieĂą byÂł oznaczony w jakikolwiek szczegĂłlny sposĂłb. Biblia mĂłwi nam, Âże powodem do ÂświĂŞtowania byÂł nowiu kaÂżdego miesiÂąca - to znaczy pierwszego miesiÂąca. Przez „ÂświĂŞtowanie” rozumiemy, Âże w ÂświÂątyni poÂświĂŞcono wiĂŞcej zwierzÂąt niÂż zwykle. KsiĂŞÂżyc w nowiu w Nisan nie byÂł inaczej oznaczony. Z tego, co wiemy o sÂąsiadach kananejskich Izraela, nie zwracali teÂż uwagi na „nowy rok”.

Kiedy KsiĂŞga WyjÂścia (40:17) mĂłwi nam, Âże „Tabernakulum zostaÂło podniesione” w „pierwszym miesiÂącu drugiego roku, pierwszego dnia miesiÂąca”, co oznacza Nisan, nie oznacza, Âże byÂło to ÂświĂŞto, ktĂłre prawdopodobnie zasÂługiwaÂłoby na wzmiankĂŞ, gdyby tak byÂło. W rzeczywistoÂści nigdzie w Biblii nie wymieniono pierwszego Nisan jako ÂświĂŞta (choĂŚ moÂże byĂŚ wyjÂątek w Septuagincie, jak zobaczymy).

Krew cielca

BÂądÂź na bieÂżÂąco: Zapisz siĂŞ do naszego newslettera
Email *Zapisz siĂŞ

Z drugiej strony, pierwszy z Tiszrei, obchodzony obecnie jako Rosz Haszana, jest wymieniany jako ÂświĂŞto - choĂŚ bardzo niewielkie. W Âżadnym wypadku nie jest to ÂświĂŞtowanie „nowego roku”. WrĂŞcz przeciwnie. KsiĂŞga KapÂłaĂąska (23:24) mĂłwi o pierwszym dniu Tiszrei: „ W siĂłdmym miesiÂącu, w pierwszym dniu miesiÂąca, bĂŞdziecie obchodziĂŚ szabat [jak w„ dniu odpoczynku ”], pamiÂątkĂŞ uderzenia trÂąb, ÂświĂŞte zgromadzenie ” (23:24).

Biblia nie wymienia Âżadnych specjalnych praktyk na ÂświĂŞta poza dmuchaniem w trÂąby i skÂładaniem w ofierze niektĂłrych zwierzÂąt, choĂŚ mniej niÂż poÂświĂŞcono w dwa gÂłĂłwne ÂświĂŞta - PaschĂŞ i Sukkot. Nie podano konkretnego powodu dmuchania w trÂąby, ani teÂż nie powiedziano nam, co powinniÂśmy pamiĂŞtaĂŚ.

MoÂżliwe, Âże z czasem utracono gÂłĂŞbsze znaczenie pierwszego z Tishrei. Ewentualnie moÂżliwe jest, Âże ten dzieĂą byÂł naznaczony trÂąbami i posÂłaĂącami wychodzÂącymi na wieÂś, aby przypomnieĂŚ Izraelitom, Âże Sukkot nadejdzie za dwa tygodnie, i mieli tyle czasu, aby przybyĂŚ do Jerozolimy z dziesiĂŞcinami i ofiarami.

JeÂśli tak, oznacza to, Âże 1. Tiszrei, czczony dziÂś jako Âżydowski Nowy Rok, byÂł niczym innym jak satelitÂą gÂłĂłwnego wydarzenia, Sukkot, podobnie jak Jom Kippur i Szmini Atzeret w czasach staroÂżytnych.

Pierwszy dzieĂą Tishrei ma jeszcze jedno znane nam znaczenie, oparte na KsiĂŞdze Ezechiela. Ten prorok, pod koniec okresu Pierwszej ÂŚwiÂątyni, nakazuje oczyszczenie ÂŚwiÂątyni (oczywiÂście przy uÂżyciu krwi cielca, co jeszcze?) Pierwszego Tishrei.

Gdzie indziej Biblia mĂłwi, aby oczyÂściĂŚ ÂświÂątynne oczyszczenie przed Sukkot w Jom Kippur, ktĂłry przypada na 10 dzieĂą Tiszrei.

Ezechiel w ogĂłle nie wspomina o Jom Kippur. Ale ma podobny rytuaÂł oczyszczenia pierwszego Nisan, dwa tygodnie przed PaschÂą, w wersji swojej ksiÂąÂżki zachowanej w greckim przekÂładzie Septuaginta.

Ezechiel jest rĂłwnieÂż pierwszym, ktĂłry uÂżyÂł wyraÂżenia „Rosz Haszana” (40: 1), chociaÂż dla niego wyraÂźnie nie odnosi siĂŞ do Âżadnego ÂświĂŞta, a raczej do poczÂątku roku.

ÂŻydowskie miesiÂące? Nie dokÂładnie

Kiedy i jak miesiÂące zyskaÂły nazwy?

Nie wiemy, jak wyglÂądaÂło Âżycie religijne ÂŻydĂłw podczas wygnania babiloĂąskiego. Wiemy jednak, Âże zanim ÂŻydzi wrĂłcili do Izraela i na poczÂątku okresu Drugiej ÂŚwiÂątyni (516 pne), religijne praktyki Âżydowskie ulegÂły gÂłĂŞbokiej zmianie w porĂłwnaniu z epokÂą przedwygnania.

Po pierwsze, imiona miesiĂŞcy, ktĂłrych uÂżywamy do dziÂś, to imiona babiloĂąskie. Na przykÂład Tishrei to miesiÂąc babiloĂąski, ktĂłrego nazwa pochodzi od akadyjskiego sÂłowa tishritu - „poczÂątek”.

Ponadto BabiloĂączycy bardzo powaÂżnie potraktowali obchody Nowego Roku. Nazwali ÂświĂŞto Akitu (od sumeryjskiego sÂłowa oznaczajÂącego jĂŞczmieĂą) i Resh Shattim, akadyjskim odpowiednikiem hebrajskiej Rosz Haszana. Obchodzono to dwa razy w roku, na poczÂątku Tishrei i na poczÂątku Nisan, i trwaÂło 12 dni.

MoÂżemy postulowaĂŚ, Âże ÂŻydzi przyjĂŞli swojÂą czeÂśĂŚ na Nowy Rok z przykÂładu babiloĂąskiego. Ale nie byÂło to natychmiast widoczne po ich powrocie - Âżydowskie rytuaÂły rozwijaÂły siĂŞ przez wieki.

Nie jest do koĂąca jasne, kiedy Rosz Haszana zaczĂŞÂła byĂŚ obchodzona jako ÂświĂŞto samo w sobie, chociaÂż wyraÂźnie miaÂło to miejsce w czasach Drugiej ÂŚwiÂątyni. Wszystko, co moÂżemy powiedzieĂŚ na pewno, to to, Âże ksiÂąÂżki napisane w tym okresie, takie jak KsiĂŞga Jubileuszy i KsiĂŞga Machabejska lub Zwoje znad Morza Martwego, nie wspominajÂą o Âżadnym „Rosz ha-Szana”.

Po raz pierwszy sÂłyszymy o tym we wczesnej literaturze rabinicznej w Misznie i Tosefcie, obie zredagowane okoÂło roku 200 n.e. i obie posiadajÂące traktat o nazwie Rosz Haszana, zajmujÂący siĂŞ ÂświĂŞtami i kwestiami zwiÂązanymi z kalendarzem. WÂłaÂśnie w tych tekstach najpierw wyjaÂśniamy znaczenie ÂświĂŞta i jego tradycji.

Na przykÂład w Misznie dowiadujemy siĂŞ, Âże Âświat zostaÂł stworzony pierwszego z Tiszrei, choĂŚ istnieje opinia mniejszoÂści, Âże byÂł on pierwszym z Nisan.

To w Misznie po raz pierwszy zapoznamy siĂŞ z gÂłĂłwnym tematem ÂświĂŞta: sÂądem: „ W Rosz ha-Szana wszyscy ludzie przechodzÂą przed nim [Bogiem] jak owce przed pasterzem ” (Traktat Rosz ha-Szana 2).

Temat ten zostaÂł rozwiniĂŞty w Talmud, gdzie znajduje siĂŞ rabin Kruspedai z Palestyny z III wieku, cytujÂąc swojego nauczyciela rabina Johanana: „ Trzy ksiÂąÂżki sÂą otwarte na temat Rosz Haszana: Jedna dla caÂłkowicie niegodziwych, jedna dla caÂłkowicie dobrych, a druga dla Âśrednia klasa ludzi. W peÂłni sprawiedliwi sÂą od razu zapisani, a Âżycie jest im nakazane; caÂłkowicie niegodziwcy sÂą jednoczeÂśnie wypisani, a przeznaczenie dla nich zniszczenia; Âśrednia klasa utrzymuje siĂŞ na wadze od Rosz Haszana aÂż do Jom Kippur. JeÂśli okaÂżÂą siĂŞ godni, sÂą wpisani na Âżycie, a jeÂśli nie, to sÂą naznaczeni na zniszczenie ”(15b)

Dni, w ktĂłrych los klasy poÂśredniej rĂłwnowaÂży siĂŞ, znane sÂą od poÂłowy XIV wieku jako „Dni podziwu”.

Szofar

Liturgia ÂświĂŞta, czyli modlitwy dodawane do regularnej codziennej modlitwy, zalecanej w tym wieku rabinicznym, zajmuje siĂŞ trzema gÂłĂłwnymi tematami: KrĂłlestwo BoÂże, zapoÂżyczone z babiloĂąskiego Akidu, w ktĂłrym krĂłlowanie (krĂłla) byÂło gÂłĂłwny temat; opowiadanie o wielkich czynach Boga; i dmuchanie na instrument muzyczny. Co najmniej dwa ostatnie zostaÂły zaczerpniĂŞte z Biblii, jak omĂłwiliÂśmy powyÂżej.

JeÂśli chodzi o ten instrument muzyczny, technicznie rzecz biorÂąc, Biblia nie mĂłwi, co dokÂładnie ma zostaĂŚ wysadzone w powietrze. To Miszna najpierw mĂłwi nam, Âże powinien to byĂŚ szofar, rĂłg, zwykle baran, chociaÂż moÂże pochodziĂŚ z antylopy lub innej rogatej bestii.

Na dÂługo przed zredagowaniem Talmudu w 500 roku n.e. w rĂłÂżnych spoÂłecznoÂściach Âżydowskich powstaÂły rĂłÂżne tradycje dotyczÂące tego, jak dokÂładnie i kiedy Szofar miaÂł zostaĂŚ wysadzony w powietrze. Nie wiedzÂąc, co jest poprawne, rabini zdecydowali, Âże naleÂży uwzglĂŞdniĂŚ wszystkie rĂłÂżne tradycje.

Tak wiĂŞc na Rosz Haszana mamy T'qiah (dÂługi cios), sh'varim (trzy kolejne ciosy) i teruah (dziewiĂŞĂŚ szybkich podmuchĂłw podzielonych na trzy grupy po trzy), wszystkie dmuchane w rĂłÂżnych sekwencjach na rĂłÂżnych etapach dzieĂą. To dodaÂło do 90 wybuchĂłw, ktĂłre zostaÂły zaokrÂąglone w gĂłrĂŞ do 100 wystrzelonych dzisiaj.

Jak Rosz Haszana staÂła siĂŞ dwudniowÂą uroczystoÂściÂą

Pierwotnie Rosz Haszana byÂła ÂświĂŞtem jednodniowym. To, jak obchodzono jÂą w ciÂągu dwĂłch dni, wynika z problemu z komunikacjÂą.

Kalendarz Âżydowski oparty jest na cyklu ksiĂŞÂżycowym. Nowy miesiÂąc rozpoczÂąÂł siĂŞ wraz z nadejÂściem nowiu. Powstanie kaÂżdego nowiu byÂło ustalane przez radĂŞ rabinicznÂą w Jerozolimie, a pĂłÂźniej w Yavne, na podstawie relacji ÂświadkĂłw. PosÂłaĂący zostanÂą nastĂŞpnie wysÂłani przez lÂąd, dostarczajÂąc mieszkaĂącom wiadomoÂści o rozpoczĂŞciu nowego miesiÂąca.

Ale w odniesieniu do Rosz Haszana celebracja musiaÂłaby siĂŞ rozpoczÂąĂŚ natychmiast. Gdy wiadomoÂśĂŚ dotrze do odlegÂłych czĂŞÂści Palestyny, nie mĂłwiÂąc juÂż o innych czĂŞÂściach kraju, dzieĂą bĂŞdzie juÂż dawno minÂąÂł.

ÂŚwiĂŞta takie jak Sukkot i Pascha nie stanowiÂły problemu - odbywajÂą siĂŞ okoÂło dwĂłch tygodni po rozpoczĂŞciu nowego miesiÂąca.

PĂłÂźniej, kiedy kalendarz nie byÂł juÂż ustalany przez radĂŞ i dwudniowe wakacje nie byÂły juÂż potrzebne (nie wspominajÂąc o tym, Âże ludzie sami mogli spojrzeĂŚ w niebo), rabini i tak postanowili porzuciĂŚ zwyczaj.

Jak teraz brÂązowa ryba gefilte

Wszystkie inne znane tradycje Rosz Haszana sÂą pĂłÂźniejszymi ozdobami. Tradycja jedzenia miodu (na sÂłodko na poczÂątku roku) i gÂłowy cielĂŞcia (abyÂśmy mogli zakoĂączyĂŚ rok na poczÂątku) rozpoczĂŞÂła siĂŞ w czasach Gaonima. PĂłÂźniej gÂłowa cielĂŞcia zostanie zastÂąpiona gÂłowami ryb, a ta z kolei zostanie zastÂąpiona wÂśrĂłd ÂŻydĂłw aszkenazyjskich rybami gefilte. Sefardyjscy ÂŻydzi wybrani do innych daĂą rybnych, takich jak chraime (pikantny gulasz rybny w sosie pomidorowym).

W Europie w okresie Âśredniowiecza konsumpcja miodu przeksztaÂłciÂła siĂŞ w jedzenie chaÂłki i owocĂłw, ktĂłre dziÂś staÂły siĂŞ niemal powszechnie jabÂłkami zanurzonymi w miodzie. Mniej wiĂŞcej w tym samym czasie powstaÂła nowa tradycja jedzenia granatĂłw na Rosz Haszana, oparta na faÂłszywym przekonaniu, Âże liczba nasion granatu wynosi 613, tyle samo co liczba Âżydowskich przykazaĂą.

Tashlikh, oprĂłÂżnianie kieszeni do morza lub rzeki (lub, gdy nie sÂą one dostĂŞpne, studnia) na Rosz Haszana jest po raz pierwszy wspomniany w XV wieku i jest obecnie powszechnÂą tradycjÂą wÂśrĂłd obserwujÂących ÂŻydĂłw. Ma to symbolizowaĂŚ oczyszczenie siĂŞ z grzechu.

WysyÂłanie kartek z Âżyczeniami do rodziny i przyjaciĂłÂł rozpoczĂŞÂło siĂŞ dopiero w XIX wieku, ale teraz praktyka praktycznie zniknĂŞÂła. Dzisiaj ludzie wysyÂłajÂą wiadomoÂści e-mail i (irytujÂące) wiadomoÂści tekstowe. Tradycyjne Âżyczenia to „Shana tova”, co oznacza po prostu „dobry rok”, a dla bardziej religijnego tÂłumu „Gemar chatima tova” - Âżyczenie, aby BĂłg uznaÂł ciĂŞ za cnotliwego i wpisaÂł swoje imiĂŞ w KsiĂŞdze ÂŻycia.

MiÂłego roku (Âżydowskiego)!

https://www.haaretz.com/jewish/holidays/rosh-hashanah/the-history-of-rosh-hashanah-which-wasn-t-always-the-new-year-1.5301295

« Ostatnia zmiana: Sierpień 01, 2019, 19:51:51 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....
« Odpowiedz #18 : Październik 07, 2019, 10:25:43 »

UNIEWAÂŻNIENIE PRZYSIÂĄG.

JeÂżeli sÂą na mnie obciÂąÂżenia z innych wcielenieĂą powiÂązania ,Âślubowania, przysiĂŞgi ,umowy.. zawarte z mojÂą czĂŞÂściowÂą wiedzÂą, nieÂświadomie , podstĂŞpnie, pochopnie, pod przymusem , lub z wykorzystaniem mojego braku wiedzy o ich mocy .

DajÂą one moÂżliwoÂśĂŚ innym dziaÂłania przeciwko mojemu i mojego RODU dobru i Âżyciu ODBIERAM WSZYSTKIM ICH MOC DZIAÂŁANIA...

DZISIAJ ABSOLUTNIE RAZ NA ZAWSZE UNIEWAÂŻNIAM WSZYSTKIE PRZYSIĂGI ...
ZAMYKAM WSZYSTKIE DOSTĂPY DO MNIE W PRZESZÂŁOÂŚCI, TERAÂŹNIEJSZOÂŚCI I PRZYSZÂŁOÂŚCI.... OPCJI KTĂRA WYKORZYSTYWAÂŁA JE.

PROSZĂ STWĂRCĂ WSZECHRZECZY O WYPEÂŁNIENIE MOJEJ ÂŚWIADOMEJ DECYZJI I WOLI!!!
ProszĂŞ rĂłwnieÂż o pomoc i ochronĂŞ by NIGDY WIĂCEJ NIE ZAISTNIAÂŁA TAKA SYTUACJA.

STOP! STOP! STOP! BASTA!

MaÂłgorzata Urszula.

Ps. PoniewaÂż jestem najstarszÂą KOBIETÂĄ W MOIM RODZIE/ GÂŁOWÂĄ RODU ... PO MATCE PRZEJMUJE PRAWA NAJSTARSZA CĂRKA.

MAM PEÂŁNE PRAWO DO PODEJMOWANIA DECYZJI W SPRAWACH RODOWYCH.

"Kol nidre (Wszystkie Âślubowania) – modlitwa Âżydowska uniewaÂżniajÂąca przysiĂŞgi religijne, jednak tylko takie, ktĂłre zostaÂły zÂłoÂżone zbyt pochopnie oraz skÂładane pod przymusem bÂądÂź teÂż caÂłkiem nieÂświadomie. Odmawiana jest przed wieczorem Jom Kipur"

https://www.youtube.com/watch?v=qZX6t96hUSs&fbclid=IwAR2kqV9Jeqnq3dAXFlVmP29OcoDtwyPlxoG2FjwE0DBVbOPF34d_iMMjINk
Karel Gott - Kol Nidre (1967)

Kol nidre(j)

(aram., Wszystkie Âślubowania; jid. KoÂł nidrej) – modlitwa napisana w jĂŞzyku aramejskim, poprzedzajÂąca modÂły wieczorne (maariw), w przededniu ÂświĂŞta Jom Kipur, trzykrotnie w synagodze Âśpiewana, do powaÂżnej i wzruszajÂącej melodii.

ChoĂŚ nie jest integralnÂą czĂŞÂściÂą modÂłĂłw wieczornych, to tego dnia sÂą one czĂŞsto nazywane K.n. Modlitwa ta zawiera stwierdzenie, Âże wszystkie Âślubowania i przysiĂŞgi, uczynione pod przymusem, zbyt pochopnie lub nieÂświadomie, niniejszym zostajÂą uniewaÂżnione.

PoczÂątkowo odnosiÂło siĂŞ to tylko do zobowiÂązaĂą powziĂŞtych w minionym roku, jednak uczony Jaakow ben Meir (zw. Rabe(j)nu TAM [1100-1171]), wnuk Rasziego, zmieniÂł tekst w ten sposĂłb, Âże zaczĂŞÂło siĂŞ to odnosiĂŚ do nadchodzÂącego roku.
ÂŻydzi aszkenazyjscy przyjĂŞli tĂŞ nowÂą wersjĂŞ, a ÂŻydzi wÂł. pozostali przy oryginalnej; w Izraelu, ÂŻydzi aszkenazyjscy i sefardyjscy, poÂłÂączyli obie.

Modlitwa K.n. bywaÂła obiektem antysemickich atakĂłw, majÂących wykazaĂŚ, Âże sÂłowo dane przez ÂŻyda jest niewiele warte, gdyÂż Âłatwo moÂżna siĂŞ z niego wycofaĂŚ.
W rzeczywistoÂści, uniewaÂżnienie zawarte w K.n., odnosi siĂŞ jedynie do ÂślubĂłw, uczynionych przez czÂłowieka w stosunku do Boga, a nie obejmuje zobowiÂązaĂą podjĂŞtych w stosunku do innych ludzi.

Nie wiadomo dokÂładnie kiedy powstaÂła ta modlitwa, przyjmuje siĂŞ, Âże we wczesnym okresie gaonĂłw. (Zob. teÂż: Adon Olam; Slach na la-awon ha-am haz(z)e)

https://www.jhi.pl/psj/Kol_nidre(j)

« Ostatnia zmiana: Październik 07, 2019, 13:26:07 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....
« Odpowiedz #19 : Listopad 17, 2019, 19:00:55 »

PaweÂł JĂŞdrzejewski

OpowieÂśĂŚ o Potopie pojawia siĂŞ - jako mit - w kulturach i przykÂładach piÂśmiennictwa staroÂżytnego Bliskiego Wschodu (np. w akadyjskim "Eposie o Gilgameszu").

Jednak TYLKO w narracji Tory przyczynÂą Potopu jest ETYCZNY UPADEK ludzkoÂści: "Ale BĂłg zobaczyÂł, Âże zwiĂŞkszyÂło siĂŞ zÂło ludzi na ziemi i wszelka skÂłonnoÂśĂŚ w ich najgÂłĂŞbszych myÂślach byÂła wyÂłÂącznie zÂła, caÂły czas" (Bereszit/Ks. Rodzaju 6:5). I zarazem TYLKO w narracji Tory czÂłowiekiem, ktĂłry ocaleje z najbliÂższÂą rodzinÂą, bĂŞdzie ktoÂś wybrany wedle WYÂŁÂĄCZNIE ETYCZNYCH KRYTERIĂW: "Noach byÂł czÂłowiekiem sprawiedliwym, doskonaÂłym [jak] na swoje pokolenia. Z Bogiem chodziÂł Noach" (Bereszit/Ks. Rodzaju 6:9)

Potop w opowieÂści Tory to - w jaskrawym odrĂłÂżnieniu od innych relacji z tej katastrofy - zdarzenie, ktĂłrego dwa gÂłĂłwne elementy (zagÂłada ludzkoÂści i jej ocalenie) sÂą poÂłÂączone zwiÂązkiem przyczynowo-skutkowym na pÂłaszczyÂźnie ETYKI.
Ale ten etyczny wymiar ma prawdopodobnie jeszcze wiĂŞkszÂą gÂłĂŞbiĂŞ.
Jak juÂż wspominaliÂśmy, Noach byÂł czÂłowiekiem sprawiedliwym na tle swojego pokolenia, swoich czasĂłw, ktĂłre byÂły epokÂą takiego upadku ludzkoÂści, Âże musiaÂła ona zostaĂŚ zniszczona.

Gdy BĂłg zapowiedziaÂł Potop, nakazaÂł Noachowi budowĂŞ arki i oÂświadczyÂł, Âże zniszczy ludzkoÂśĂŚ, byĂŚ moÂże liczyÂł na to, Âże Noach skÂłoni innych ludzi do skruchy i poprawy. Dlatego Potop miaÂł nadejÂśĂŚ dopiero za ponad 100 lat od momentu jego zapowiedzi.

Jednak Noach milczaÂł.
Budowa arki trwaÂła aÂż 120 lat. Arka byÂła ogromna. Ludzie, widzÂąc trwajÂącÂą pracĂŞ, musieli zadawaĂŚ Noachowi pytania, dlaczego zajmuje siĂŞ budowÂą tak kolosalnego statku. Noach nic nie wyjaÂśniaÂł. Niczego nie tÂłumaczyÂł. Do niczego nie wzywaÂł.

A gdyby im powiedziaÂł o Potopie, byĂŚ moÂże wykazaliby skruchĂŞ.
To zaniechanie przez Noacha podejmowania jakichkolwiek prĂłb ratowania innych ludzi spowodowaÂło, Âże Potop nazywany jest "me Noach" czyli "wody Noacha". Zohar (KsiĂŞga Blasku") - mistyczny komentarz do Tory - uwaÂża to za prawdopodobne Âświadectwo, Âże ostatecznym winnym Potopu byÂł Noach. Poprzez swoje milczenie. To jego obojĂŞtnoÂśĂŚ wobec losu innych ludzi i skupienie siĂŞ wyÂłÂącznie na budowie arki, przewaÂżyÂły szalĂŞ.
Zamiast im POWIEDZIEĂ, budowaÂł arkĂŞ.

Gdy ludzie pytali go "co budujesz? dlaczego to robisz?" - nie wyrzekÂł ani sÂłowa.
A wÂłaÂśnie arka, czyli "tewa", moÂże teÂż oznaczaĂŚ w hebrajskim "sÂłowo" - czytamy w komentarzu do Tory Pardes Lauder.
Komentarz kontynuuje tĂŞ myÂśl i stwierdza, Âże wymiary arki (30 Âłokci na 300 Âłokci i na 50 Âłokci) odpowiadajÂą numerycznej wartoÂści liter lamed, szin i nun, ktĂłre tworzÂą sÂłowo "laszon", czyli "jĂŞzyk".

https://www.facebook.com/groups/130806889102/

*****

MOIM ZDANIEM...

WedÂług Judaizmu Âżycie czÂłowieka to 120 lat .. Noach budowaÂł ArkĂŞ 120 lat czyli caÂłe ludzkie Âżycie, jednak jako 20 letni , Âświadomy czÂłowiek .. czyli dojrzaÂły fizycznie i mentalnie , osiÂągaÂł dojrzaÂłoÂśĂŚ duchowÂą po zapowiedzi Boga o Potopie trwaÂło to 100 lat.

KIM zatem jest NOACH ... symbolem CZÂŁOWIEKA DUCHOWEGO, KTĂRY PRZEZ CALE DOROSÂŁE ÂŻYCIE JEST ZOBOWIÂĄZANY DO BUDOWY arki przymierza ze stwĂłrcÂą... czyli swojej duchowej i energetycznej postaci, ktĂłra w trakcie "POTOPU" wejÂścia nowych wĂłd wiedzy .. bĂŞdzie w stanie unieÂśĂŚ DUCHA CZÂŁOWIEKA .. JEGO MATRYCĂ ÂŻYCIA ... Z ZAMĂTĂW STAREGO NA NOWY PLAN.. NOWÂĄ ZIEMIĂ ... Z NOWÂĄ WIEDZÂĄ.

7 PRAW NOACHITĂW TAK NAPRAWDĂ DOTYCZY 7 WIRĂW ENERGETYCZNYCH NA PODSTAWIE WIEDZY KTĂRYCH ISTNIEJE ÂŻYCIE MATERIALNE NA ZIEMI .

Jednak wiedza zdeponowana w owych wirach ma rĂłÂżne poziomy, po przekroczeni kaÂżdego poziomu nastĂŞpuje swojego rodzaju" POTOP " dla czÂłowieka... znika poprzednie pojawia siĂŞ NOWE o wyÂższym poziomie wiedzy.

Noachita, to po prostu CZÂŁOWIEK DUCHOWY.... DUSZA WCIELONA W MATERIĂ.. KTĂRA W WĂDROWCE SWOJEGO ROZWOJU CO PEWIEN CZAS WYPÂŁYWA NA WYÂŻSZY WYMIAR WIEDZY.

Ja bym powiedziaÂła obowiÂązki NoachitĂłw, to rozwĂłj duchowy wedle Ăłwczesnych norm etyczno , moralnych przekazanych nam przez STWĂRCE w depozycie wiedzy w 7 czakrach , ktĂłre od prostych zasad rozwijajÂą siĂŞ w szeroki wachlarz wiedzy wspierajÂącej ludzki rozwĂłj i ewolucjĂŞ.

Kiara.

« Ostatnia zmiana: Listopad 18, 2019, 12:55:02 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WIECEJ O ÂŻYDACH I JUDAIZMIE.....