KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

ORMUS biaÂły proszek zÂłota.


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/ormus/ormus.htm&prev=search

Joe de Kadt | 19 Lut 2014 | 11 komentarzy | Bez kategorii

WiêkszoœÌ informacji technicznych, które s¹ dostêpne na temat ORMUSów pochodzi bezpoœrednio od pracy wykonanej przez Davida Hudsona. W tym zakresie, najczêœciej jest to wszystko tylko zajmij siê ze szczegó³ami podanymi przez Hudson w ró¿nych wyk³adach da³ siê na pocz¹tku 1990 roku, a ostatnio na konferencji ORMUS w Enota w roku 2012. Mo¿na ³atwo znaleŸÌ swoje ostatnie wyk³ady na youtube , tutaj, na przyk³ad, a jest mnóstwo transkryptów jego wczesnych wyk³adów p³ywaj¹cych wokó³ interewebs. Oto Link jednak w przypadku, gdy nie pamiêtasz, jak to zrobiÌ wyszukiwania Google.

David Hudson przez mojego samochodu - 2011
l
Wa¿ne jest, aby pamiêtaÌ, ¿e te wyk³ady zosta³y podane, aby zebraÌ pieni¹dze na "The Science of Ducha" fundacji zosta³ ustanowienia fundacji, która mia³a daÌ siê bezp³atne ORMUS. Plan by³ taki, by promowaÌ ideê, ¿e materia³ ten zosta³ w jakiœ sposób powi¹zany z pracami wielkich alchemików, ¿e to by³o w rzeczywistoœci kamieù legendarne filozofowie i ¿e ma zamiar uratowaÌ œwiat. Hudson mówi³ w swoich wyk³adach o tym, jak bêdzie on tworzenie anio³y i diab³y, daj¹c swoj¹ materia³u, o jego genealogii i jego rodu Dawida po³¹czenia i jak proroctwa w Biblii prawie na pewno o nim. Hudson podniós³ miliony dolarów z wyk³adów da³, ale ¿aden z inwestorów nie widzia³ ¿adnego grosza w zamian lub sproszkowanego z³ota. Jego ORMUS zak³ad zosta³ zamkniêty i Hudson zniknê³a z mapy przez 20 lat. Nie w¹tpiê, ¿e ma kompleks Mesjasza i ¿e mo¿e on byÌ pozbawiony skrupu³ów z inwestycji, ale powiedzia³, ¿e jest jeszcze na pewno warto zag³êbiÌ siê trochê tego oryginalnego materia³u. Nauka jest naprawdê fascynuj¹ce i tylko dlatego Hudson mo¿e byÌ jeden krótki kanapkê z pikniku to nie znaczy, ca³a jego praca jest do obalenia.

Prawda jest taka, Âże ​​Hudson przeprowadzono niewiele badaĂą siebie, choĂŚ robiÂł to uÂłatwiĂŚ. Ale nigdy teÂż bardzo przedstawiÂł swoje badania w taki sposĂłb, aby inni mogli go powtĂłrzyĂŚ i nigdy nie byÂło bardzo jasne, o ktĂłry pracowaÂł z nim albo. ZajĂŞÂło mi duÂżo czasu, aby poskÂładaĂŚ rzeczywiste nazwiska osĂłb zaangaÂżowanych przez OdnoÂśniki ró¿nych wywiadĂłw i wykÂładĂłw, ale myÂślĂŞ, Âże mam juÂż doœÌ dobrÂą listĂŞ. PrĂłbowaÂłem rĂłwnieÂż wyÂśledziĂŚ kopie oryginalnych danych, ktĂłre odnosi siĂŞ do Hudson w swoich wykÂładach, ale niestety nie mogĂŞ znaleŸÌ najlepsze sÂą nieczytelne, pixilated obrazy, ktĂłre pojawiajÂą siĂŞ na chwilĂŞ nad Enota wideo. Dla tego powodu, Âże nigdy nie bĂŞdzie naprawdĂŞ zrozumieĂŚ, Âże nie wolno byÂło sfilmowaĂŚ tĂŞ prezentacjĂŞ
David Hudson na konferencji Enota 2012
l
i pozostaĂŚ osobÂą non grata z tymi, ktĂłrzy zorganizowali konferencjĂŞ i ktĂłry sfilmowaÂł wykÂład. Oryginalny materiaÂł moÂże byĂŚ wystarczajÂące do analizy dokumentĂłw, ktĂłre Hudson prezentowane dobre, ale nie mogĂŞ siĂŞ do niego dostĂŞp. Nie jest Hudson odpowiedzi na moje e-maile juÂż. A szkoda.

Prawdziwym punktem choĂŚ nie jest to, Âże zrobiÂłem uci¹¿liwoÂści mojej jaÂźni i draÂżniÂł je wszystkie do tego stopnia, Âże ​​nie mĂłw do mnie wiĂŞcej, to o wiele g³êbiej. To, Âże te informacje po prostu nie jest swobodnie dostĂŞpne. Dla wszystkich rozmĂłw w Âświecie zmieniajÂącym siĂŞ odkrycie, Âże wiĂŞkszoœÌ osĂłb biorÂących udziaÂł w tej historii pozostaje bardzo tajemniczy wszelkich informacji zwiÂązanych z konwersji ORMUS w metalu. Oni zdajÂą siĂŞ mieĂŚ przekonanie, przekonanie, Âże Âświat nie jest jeszcze gotowy, aby usÂłyszeĂŚ prawdĂŞ, lub, Âże mogÂą one byĂŚ poinformowani, historie, ale nie moÂżna ufaĂŚ z technologiÂą. W prawdzie mam trochĂŞ wspó³czucia z powÂściÂągliwoÂści mi ujawniĂŚ wszystko. Ja wci¹¿ nie zdecydowaÂł, czy naleÂży ujawniĂŚ metodĂŞ, Âże uczono mnie przez Don Nance. Albo raczej, obiecaÂłem Donowi, Âże nie ujawniajÂą sposĂłb w "wszystko zÂłoto, co moÂżna zjeœÌ", ale zawsze byÂł OK, z ideÂą powtarzajÂąc eksperyment w obecnoÂści potwierdzajÂących naukowcĂłw.

Jest to dylemat jeszcze nie pogodziÌ siê z chocia¿ w sercu moim celem jest, aby spróbowaÌ promowaÌ bardzo podstawowe pojêcia dobrych zleceniodawców naukowych, wymiany informacji, tak aby inni mogli powtórzyÌ i hipotezy badawcze. Po Uwa¿am, ¿e po iI znaleŸÌ niektóre dowiedzia³ siê kumplami, którzy mog¹ kierowaÌ pracami w filozoficznie i naukowo dŸwiêku forum Myœlê, ¿e rzeczy mog¹ siê nieco bardziej do przodu. Wracaj¹c do notatek Hudsona.

Hudson wymienione ró¿ne inne naukowca, który pomóg³ mu przeprowadzenie prac analitycznych, ¿e odnosi siê on podczas swoich wyk³adów. Na Enota wyk³adów, po raz pierwszy by³ doœÌ szczery o to¿samoœci tych osób. Do tego czasu, ¿e zawsze byÌ bardzo wymijaj¹ce i nigdy w³aœciwie podane ¿adnych nazwisk. Oczywiœcie 20 lat na to jest teraz znacznie trudniej nawi¹zaÌ kontakt, zw³aszcza ¿e wiele z nich nie ma ju¿ wœród nas.

Uda³o mi siê znaleŸÌ nigdzie jeszcze ¿adnych ofert Siegfried Brimmer (SP), który prowadzi³ wczesne prace spektroskopii. NajwyraŸniej pracowa³ dla materia³ów Martin Marietta i by³ nadzór spectrochemist W. Kramer & Co od 1966 - 68. Zmar³ nie tak dawno temu, zgodnie z Hudson.

Tony LaConti zrobi³ prace nad ogniwami paliwowymi w General Electric, a nastêpnie w jego w³asnej firmie Giner inc. Hudson jest twierdzenie, ¿e zosta³ on wys³any monoatomowego ORMUS rod rod (), w zasadzie bia³y proszek, który analizowa³, aby nie zawieraj¹ rod. Zosta³a ona zamontowana na wêglu i umieszczono w ogniwie paliwowym, a nastêpnie zacz¹³ zachowywaÌ siê jak tylko rod bêdzie. Po teœcie "ORMUS" powlekane p³yty wêglowe zosta³y ponownie przeanalizowane i stwierdzono, ¿e teraz zawiera 8% rodu. Niestety Tony zmar³ we wrzeœniu 2011 roku i nie by³em w stanie wytropiÌ ka¿dego, kto pracowa³ na eksperymenty.
Paliwo graficzny komĂłrkowy Adam Brandon
l

Podczas procesu zg³oszenia patentowego Hudson zosta³ poproszony, aby zapewniÌ ró¿ne kawa³ki dowodowej informacji. Jednym z nich by³, aby uzyskaÌ oœwiadczenie od niezale¿nego laboratorium, którzy wielokrotnego pracê konwersji czystego z³ota w formie monoatomowego.

Roger Poeppel byÂł szefem ceramiki i nadprzewodnictwa w Argonne National Laboratories, kiedy zostaÂł zapytany przez Hudson do przeprowadzenia tego procesu, ale Agonne laboratoria nie mĂłgÂł wykonaĂŚ pracĂŞ z przyczyn kompetencji. Poepple zaleca profesor Stephen Danyluk z Iniversity Illinois. ByÂł zajĂŞty, a to z kolei przeszedÂł pracĂŞ prof Michael J Mcnallan, rĂłwnieÂż z University of Illinois. NajwyraÂźniej pomyÂślnie wykonana biaÂłego proszku zÂłota z czystego zÂłota i elektroniczny klasy i podpisane oÂświadczenie wysÂłaĂŚ do urzĂŞdu patentowego w tym celu.

Z naukowcĂłw, Âże wymienione w rozmowach jest tylko jedno, Âże byÂłem w stanie skontaktowaĂŚ siĂŞ z tak daleko. John Sickafoose jest doktorat, ktĂłry przeprowadziÂł testy w Phoenix, Arizona, Âże ​​po dwĂłch latach badaĂą, zgodnie z opowieÂści mĂłwi Dave, mogĂŞ bez rĂłwnowaÂżnoÂści, mogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże nie ma Âżadnych innych elementĂłw na Periodic Table - Co my tu mamy to coÂś, co wiem, to czysta rodu, a jednak Âżaden z tych analiz spektroskopowych mĂłwiÂą, Âże to rod ".

NapisaÂłem do Jana, aby sprĂłbowaĂŚ przeprowadziĂŚ z nim wywiad do filmu ale bardzo grzecznie odmĂłwiÂł. ZrobiÂł jednak podaĂŚ nastĂŞpujÂące wglÂąd:

"Joe, Istnieje kilka uwag dodam. Wszystkie prace techniczne wykonane przez mnie i moim laboratorium zosta³o wykonane prawid³owo, poinformowa³, i pod warunkiem, trudne technicznie poprawne dane. Dane niejednoznaczne, nie powtarzalny nie odnotowano nad moim podpisem i pieczêci¹. CzêœÌ alchemia, skutków zdrowotnych i ORMs nigdy nie pochodzi³y z historii, ani nie by³ wspierany przez mnie. Jak to by³ przedstawiany i przekszta³ci³ siê w religijnym doœwiadczeniu na zbieranie pieniêdzy by³o ca³kowicie królestwo David Hudson.

Finansowanie zrobiĂŚ badania na temat projektu nie byÂło (moÂże trochĂŞ) od obiektu. Jak mĂłwi stare przysÂłowie, wykonaj pieniÂądze z powrotem do Kanady i Wielkiej Brytanii. To jest jeszcze bardziej ciekawa historia. "

Jeszcze nie mia³ ¿adnych sukcesów na nastêpuj¹ce jeszcze te przewody, ale mam podejrzenie, ¿e jest to odniesienie do zwi¹zku pomiêdzy prawne i Generalnego i Joe Champion. Clayton Stokes, po³udniowoafrykaùski biznesmen zosta³ zabezpieczania du¿ych kwot pieniêdzy z Peter Simmons w General (prawne i firmy ubezpieczeniowej w Wielkiej Brytanii) do inwestowania w ró¿ne systemy wydobycia z³ota. Jednym z nich by³ to inwestycja z Joe Champion, ¿e John Sickafoose zosta³ analizuj¹cego. Powiedzia³ Hudson ¿e wyniki wydawa³y siê bardzo podobny do jego i ¿e powinny one prawdopodobnie pod³¹czyÌ i pracowaÌ razem. Wszystkie inwestycje prowadzone przez Stokes upad³. L & G chcia³ przynajmniej napisaÌ pracê, która Hudson uczyni³, aby pokazaÌ ich akcjonariuszom, ¿e mieli coœ konkretnego i ciekawego, ale Hudson odmówi³ im udostêpniÌ dane.

Hudson zakoĂączyÂł swojÂą ostatecznÂą wykÂład Enota o okoÂło ponownie mijajÂąc kapelusz. Tym razem powiedziaÂł, Âże to prowadziĂŚ wiĂŞcej badaĂą oraz utworzenie niezaleÂżnego zestawu standardĂłw miĂŞdzynarodowych, w ktĂłrym elementy monoatomowego mogÂą byĂŚ analizowane. To po prostu wydawaÂło siĂŞ zbyt wiele powtĂłrki z ostatniej rundzie, aby byĂŚ wiarygodne, zwÂłaszcza po jego proklamacji magicznego uzdrawiania duchowego wznoszenia siĂŞ i proroctw biblijnych.

KuszÂące jest utrzymaĂŚ kopanie w tych przewodach, ale w rzeczywistoÂści nie jestem pewien, nie ma sensu juÂż. I szczerze wierzĂŞ dane naukowe, Âże Hudson przedstawione i nie jestem pewien, co nie byÂłoby zyskaĂŚ kontaktujÂąc tych, ktĂłrzy pracowali z nim 20 nieparzyste lat temu. Co byÂłoby oczywiÂście bardziej przydatne byÂłoby powtĂłrzyĂŚ, jak wiele pracy, jak to moÂżliwe. Co zdumiewa mnie to, dlaczego wydaje siĂŞ, nikt nie zrobiÂł tego.


 Joe de Kadt | 19 Lut 2014 | 11 komentarzy | Bez kategorii

WiêkszoœÌ informacji technicznych, które s¹ dostêpne na temat ORMUSów pochodzi bezpoœrednio od pracy wykonanej przez Davida Hudsona. W tym zakresie, najczêœciej jest to wszystko tylko zajmij siê ze szczegó³ami podanymi przez Hudson w ró¿nych wyk³adach da³ siê na pocz¹tku 1990 roku, a ostatnio na konferencji ORMUS w Enota w roku 2012. Mo¿na ³atwo znaleŸÌ swoje ostatnie wyk³ady na youtube , tutaj, na przyk³ad, a jest mnóstwo transkryptów jego wczesnych wyk³adów p³ywaj¹cych wokó³ interewebs. Oto Link jednak w przypadku, gdy nie pamiêtasz, jak to zrobiÌ wyszukiwania Google.

David Hudson przez mojego samochodu - 2011
l
Wa¿ne jest, aby pamiêtaÌ, ¿e te wyk³ady zosta³y podane, aby zebraÌ pieni¹dze na "The Science of Ducha" fundacji zosta³ ustanowienia fundacji, która mia³a daÌ siê bezp³atne ORMUS. Plan by³ taki, by promowaÌ ideê, ¿e materia³ ten zosta³ w jakiœ sposób powi¹zany z pracami wielkich alchemików, ¿e to by³o w rzeczywistoœci kamieù legendarne filozofowie i ¿e ma zamiar uratowaÌ œwiat. Hudson mówi³ w swoich wyk³adach o tym, jak bêdzie on tworzenie anio³y i diab³y, daj¹c swoj¹ materia³u, o jego genealogii i jego rodu Dawida po³¹czenia i jak proroctwa w Biblii prawie na pewno o nim. Hudson podniós³ miliony dolarów z wyk³adów da³, ale ¿aden z inwestorów nie widzia³ ¿adnego grosza w zamian lub sproszkowanego z³ota. Jego ORMUS zak³ad zosta³ zamkniêty i Hudson zniknê³a z mapy przez 20 lat. Nie w¹tpiê, ¿e ma kompleks Mesjasza i ¿e mo¿e on byÌ pozbawiony skrupu³ów z inwestycji, ale powiedzia³, ¿e jest jeszcze na pewno warto zag³êbiÌ siê trochê tego oryginalnego materia³u. Nauka jest naprawdê fascynuj¹ce i tylko dlatego Hudson mo¿e byÌ jeden krótki kanapkê z pikniku to nie znaczy, ca³a jego praca jest do obalenia.

Prawda jest taka, Âże ​​Hudson przeprowadzono niewiele badaĂą siebie, choĂŚ robiÂł to uÂłatwiĂŚ. Ale nigdy teÂż bardzo przedstawiÂł swoje badania w taki sposĂłb, aby inni mogli go powtĂłrzyĂŚ i nigdy nie byÂło bardzo jasne, o ktĂłry pracowaÂł z nim albo. ZajĂŞÂło mi duÂżo czasu, aby poskÂładaĂŚ rzeczywiste nazwiska osĂłb zaangaÂżowanych przez OdnoÂśniki ró¿nych wywiadĂłw i wykÂładĂłw, ale myÂślĂŞ, Âże mam juÂż doœÌ dobrÂą listĂŞ. PrĂłbowaÂłem rĂłwnieÂż wyÂśledziĂŚ kopie oryginalnych danych, ktĂłre odnosi siĂŞ do Hudson w swoich wykÂładach, ale niestety nie mogĂŞ znaleŸÌ najlepsze sÂą nieczytelne, pixilated obrazy, ktĂłre pojawiajÂą siĂŞ na chwilĂŞ nad Enota wideo. Dla tego powodu, Âże nigdy nie bĂŞdzie naprawdĂŞ zrozumieĂŚ, Âże nie wolno byÂło sfilmowaĂŚ tĂŞ prezentacjĂŞ
David Hudson na konferencji Enota 2012
l
i pozostaĂŚ osobÂą non grata z tymi, ktĂłrzy zorganizowali konferencjĂŞ i ktĂłry sfilmowaÂł wykÂład. Oryginalny materiaÂł moÂże byĂŚ wystarczajÂące do analizy dokumentĂłw, ktĂłre Hudson prezentowane dobre, ale nie mogĂŞ siĂŞ do niego dostĂŞp. Nie jest Hudson odpowiedzi na moje e-maile juÂż. A szkoda.

Prawdziwym punktem choĂŚ nie jest to, Âże zrobiÂłem uci¹¿liwoÂści mojej jaÂźni i draÂżniÂł je wszystkie do tego stopnia, Âże ​​nie mĂłw do mnie wiĂŞcej, to o wiele g³êbiej. To, Âże te informacje po prostu nie jest swobodnie dostĂŞpne. Dla wszystkich rozmĂłw w Âświecie zmieniajÂącym siĂŞ odkrycie, Âże wiĂŞkszoœÌ osĂłb biorÂących udziaÂł w tej historii pozostaje bardzo tajemniczy wszelkich informacji zwiÂązanych z konwersji ORMUS w metalu. Oni zdajÂą siĂŞ mieĂŚ przekonanie, przekonanie, Âże Âświat nie jest jeszcze gotowy, aby usÂłyszeĂŚ prawdĂŞ, lub, Âże mogÂą one byĂŚ poinformowani, historie, ale nie moÂżna ufaĂŚ z technologiÂą. W prawdzie mam trochĂŞ wspó³czucia z powÂściÂągliwoÂści mi ujawniĂŚ wszystko. Ja wci¹¿ nie zdecydowaÂł, czy naleÂży ujawniĂŚ metodĂŞ, Âże uczono mnie przez Don Nance. Albo raczej, obiecaÂłem Donowi, Âże nie ujawniajÂą sposĂłb w "wszystko zÂłoto, co moÂżna zjeœÌ", ale zawsze byÂł OK, z ideÂą powtarzajÂąc eksperyment w obecnoÂści potwierdzajÂących naukowcĂłw.

Jest to dylemat jeszcze nie pogodziÌ siê z chocia¿ w sercu moim celem jest, aby spróbowaÌ promowaÌ bardzo podstawowe pojêcia dobrych zleceniodawców naukowych, wymiany informacji, tak aby inni mogli powtórzyÌ i hipotezy badawcze. Po Uwa¿am, ¿e po iI znaleŸÌ niektóre dowiedzia³ siê kumplami, którzy mog¹ kierowaÌ pracami w filozoficznie i naukowo dŸwiêku forum Myœlê, ¿e rzeczy mog¹ siê nieco bardziej do przodu. Wracaj¹c do notatek Hudsona.

Hudson wymienione ró¿ne inne naukowca, który pomóg³ mu przeprowadzenie prac analitycznych, ¿e odnosi siê on podczas swoich wyk³adów. Na Enota wyk³adów, po raz pierwszy by³ doœÌ szczery o to¿samoœci tych osób. Do tego czasu, ¿e zawsze byÌ bardzo wymijaj¹ce i nigdy w³aœciwie podane ¿adnych nazwisk. Oczywiœcie 20 lat na to jest teraz znacznie trudniej nawi¹zaÌ kontakt, zw³aszcza ¿e wiele z nich nie ma ju¿ wœród nas.

Uda³o mi siê znaleŸÌ nigdzie jeszcze ¿adnych ofert Siegfried Brimmer (SP), który prowadzi³ wczesne prace spektroskopii. NajwyraŸniej pracowa³ dla materia³ów Martin Marietta i by³ nadzór spectrochemist W. Kramer & Co od 1966 - 68. Zmar³ nie tak dawno temu, zgodnie z Hudson.

Tony LaConti zrobi³ prace nad ogniwami paliwowymi w General Electric, a nastêpnie w jego w³asnej firmie Giner inc. Hudson jest twierdzenie, ¿e zosta³ on wys³any monoatomowego ORMUS rod rod (), w zasadzie bia³y proszek, który analizowa³, aby nie zawieraj¹ rod. Zosta³a ona zamontowana na wêglu i umieszczono w ogniwie paliwowym, a nastêpnie zacz¹³ zachowywaÌ siê jak tylko rod bêdzie. Po teœcie "ORMUS" powlekane p³yty wêglowe zosta³y ponownie przeanalizowane i stwierdzono, ¿e teraz zawiera 8% rodu. Niestety Tony zmar³ we wrzeœniu 2011 roku i nie by³em w stanie wytropiÌ ka¿dego, kto pracowa³ na eksperymenty.
Paliwo graficzny komĂłrkowy Adam Brandon
l

Podczas procesu zg³oszenia patentowego Hudson zosta³ poproszony, aby zapewniÌ ró¿ne kawa³ki dowodowej informacji. Jednym z nich by³, aby uzyskaÌ oœwiadczenie od niezale¿nego laboratorium, którzy wielokrotnego pracê konwersji czystego z³ota w formie monoatomowego.

Roger Poeppel byÂł szefem ceramiki i nadprzewodnictwa w Argonne National Laboratories, kiedy zostaÂł zapytany przez Hudson do przeprowadzenia tego procesu, ale Agonne laboratoria nie mĂłgÂł wykonaĂŚ pracĂŞ z przyczyn kompetencji. Poepple zaleca profesor Stephen Danyluk z Iniversity Illinois. ByÂł zajĂŞty, a to z kolei przeszedÂł pracĂŞ prof Michael J Mcnallan, rĂłwnieÂż z University of Illinois. NajwyraÂźniej pomyÂślnie wykonana biaÂłego proszku zÂłota z czystego zÂłota i elektroniczny klasy i podpisane oÂświadczenie wysÂłaĂŚ do urzĂŞdu patentowego w tym celu.

Z naukowcĂłw, Âże wymienione w rozmowach jest tylko jedno, Âże byÂłem w stanie skontaktowaĂŚ siĂŞ z tak daleko. John Sickafoose jest doktorat, ktĂłry przeprowadziÂł testy w Phoenix, Arizona, Âże ​​po dwĂłch latach badaĂą, zgodnie z opowieÂści mĂłwi Dave, mogĂŞ bez rĂłwnowaÂżnoÂści, mogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże nie ma Âżadnych innych elementĂłw na Periodic Table - Co my tu mamy to coÂś, co wiem, to czysta rodu, a jednak Âżaden z tych analiz spektroskopowych mĂłwiÂą, Âże to rod ".

NapisaÂłem do Jana, aby sprĂłbowaĂŚ przeprowadziĂŚ z nim wywiad do filmu ale bardzo grzecznie odmĂłwiÂł. ZrobiÂł jednak podaĂŚ nastĂŞpujÂące wglÂąd:

"Joe, Istnieje kilka uwag dodam. Wszystkie prace techniczne wykonane przez mnie i moim laboratorium zosta³o wykonane prawid³owo, poinformowa³, i pod warunkiem, trudne technicznie poprawne dane. Dane niejednoznaczne, nie powtarzalny nie odnotowano nad moim podpisem i pieczêci¹. CzêœÌ alchemia, skutków zdrowotnych i ORMs nigdy nie pochodzi³y z historii, ani nie by³ wspierany przez mnie. Jak to by³ przedstawiany i przekszta³ci³ siê w religijnym doœwiadczeniu na zbieranie pieniêdzy by³o ca³kowicie królestwo David Hudson.

Finansowanie zrobiĂŚ badania na temat projektu nie byÂło (moÂże trochĂŞ) od obiektu. Jak mĂłwi stare przysÂłowie, wykonaj pieniÂądze z powrotem do Kanady i Wielkiej Brytanii. To jest jeszcze bardziej ciekawa historia. "

Jeszcze nie mia³ ¿adnych sukcesów na nastêpuj¹ce jeszcze te przewody, ale mam podejrzenie, ¿e jest to odniesienie do zwi¹zku pomiêdzy prawne i Generalnego i Joe Champion. Clayton Stokes, po³udniowoafrykaùski biznesmen zosta³ zabezpieczania du¿ych kwot pieniêdzy z Peter Simmons w General (prawne i firmy ubezpieczeniowej w Wielkiej Brytanii) do inwestowania w ró¿ne systemy wydobycia z³ota. Jednym z nich by³ to inwestycja z Joe Champion, ¿e John Sickafoose zosta³ analizuj¹cego. Powiedzia³ Hudson ¿e wyniki wydawa³y siê bardzo podobny do jego i ¿e powinny one prawdopodobnie pod³¹czyÌ i pracowaÌ razem. Wszystkie inwestycje prowadzone przez Stokes upad³. L & G chcia³ przynajmniej napisaÌ pracê, która Hudson uczyni³, aby pokazaÌ ich akcjonariuszom, ¿e mieli coœ konkretnego i ciekawego, ale Hudson odmówi³ im udostêpniÌ dane.

Hudson zakoĂączyÂł swojÂą ostatecznÂą wykÂład Enota o okoÂło ponownie mijajÂąc kapelusz. Tym razem powiedziaÂł, Âże to prowadziĂŚ wiĂŞcej badaĂą oraz utworzenie niezaleÂżnego zestawu standardĂłw miĂŞdzynarodowych, w ktĂłrym elementy monoatomowego mogÂą byĂŚ analizowane. To po prostu wydawaÂło siĂŞ zbyt wiele powtĂłrki z ostatniej rundzie, aby byĂŚ wiarygodne, zwÂłaszcza po jego proklamacji magicznego uzdrawiania duchowego wznoszenia siĂŞ i proroctw biblijnych.

KuszÂące jest utrzymaĂŚ kopanie w tych przewodach, ale w rzeczywistoÂści nie jestem pewien, nie ma sensu juÂż. I szczerze wierzĂŞ dane naukowe, Âże Hudson przedstawione i nie jestem pewien, co nie byÂłoby zyskaĂŚ kontaktujÂąc tych, ktĂłrzy pracowali z nim 20 nieparzyste lat temu. Co byÂłoby oczywiÂście bardziej przydatne byÂłoby powtĂłrzyĂŚ, jak wiele pracy, jak to moÂżliwe. Co zdumiewa mnie to, dlaczego wydaje siĂŞ, nikt nie zrobiÂł tego.

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html





Czy kamieĂą filozoficzny naprawdĂŞ juÂż istnieje?



dodano: 28/08/2007 12:13 • komentarze: 10 • odsÂłony: 15129 • kategoria: Tajemnice Âświata • dodaÂł: Simon
BiaÂły proszek zÂłota - panaceum i generator oÂświecenia
Od kilkunastu lat po Âświecie kr¹¿¹ opowieÂści o stworzeniu w chemicznym laboratorium pewnej substancji, ktĂłra uzdrawia chorych, a zdrowych przenosi na wyÂższy poziom ÂświadomoÂści. W prasie i internecie pojawiajÂą siĂŞ artykuÂły o cudownych uzdrowieniach - i inne, ktĂłre ostrzegajÂą przed niebezpieczeĂąstwem i oszustwem. Czym jest „biaÂły proszek zÂłota” Davida Hudsona - kamieniem filozoficznym, boskÂą ambrozjÂą czy... kolejnym oszustwem?

JeÂśli chodzi o proszek zÂłota, to substancja ta nazywana jest "ORME" i wÂątpliwe aby poza Prof. WÂłoczyĂąskim ktoÂś jÂą w Polsce posiadaÂł. Trzeba zawsze uwaÂżaĂŚ na oszustĂłw.

W 1983 roku w prywatnym laboratorium Amerykanin, David Hudson, przypadkiem uzyska³ niezwyk³¹ substancjê, której w³aœciwoœci przeczy³y prawom fizyki.
Wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ prozaicznie. Hudson byÂł bogatym farmerem z Arizony, zajmujÂącym siĂŞ takÂże odzyskiwaniem srebra i zÂłota z tamtejszej gleby.
Pewnego razu w trakcie pracy nad kolejnÂą porcjÂą gleby ludzie Hudsona natknĂŞli siĂŞ na pewnÂą substancjĂŞ, ktĂłrej nikt nie potrafiÂł zidentyfikowaĂŚ. Przebadali jÂą w laboratorium. Otrzymali grudkĂŞ, ktĂłra - wedÂług przyrzÂądĂłw do analizy - byÂła stopem srebra i zÂłota. Jednak ten stop byÂł dziwny - metale te sÂą miĂŞkkie, kowalne, moÂżna je walcowaĂŚ. Tymczasem kiedy tĂŞ prĂłbkĂŞ umieszczono na stole i uderzono w niÂą mÂłotkiem - rozprysÂła siĂŞ jak szkÂło!
Chemicy postanowili oddzieliÌ chemicznie z³oto od srebra i zbadaÌ to, co zostanie. Analiza spektrometryczna wykaza³a, ¿e pozosta³oœci¹ by³a mieszanina ¿elaza, krzemionki i aluminium. Jednak by³o to niemo¿liwe, gdy¿ tej substancji nie rozpuszcza³y najsilniejsze kwasy - nawet te, które dawa³y radê z³otu. Czyli musia³o byÌ coœ jeszcze. W laboratorium na Uniwersytecie Cornell na proœbê Hudsona wyizolowano z substancji te pierwiastki. Wed³ug naukowców nie powinno ju¿ nic pozostaÌ - a tymczasem okaza³o siê, ¿e ¿elazo, krzemionka i aluminium stanowi³y zaledwie 3% ca³ej substancji. Po oddzieleniu pierwiastków naukowcy z Cornell roz³o¿yli rêce. To co zosta³o, nie poddawa³o siê analizom spektrograficznym. Mieli do czynienia z jak¹œ nieznan¹ substancj¹.

Wizja niewiarygodnego bogactwa

David Hudson upar³ siê, ¿e rozgryzie zagadkê. Dotar³ do ksi¹¿ki rosyjskich chemików, w której napisano, ¿e aby otrzymaÌ z jakiejœ próbki ukryte w niej pierwiastki, trzeba j¹ wy¿arzaÌ w wielkiej temperaturze nie przez 15 sekund, jak siê to robi standardowo, ale nawet przez 300 sekund. Hudson sfinansowa³ wiêc budowê odpowiedniego urz¹dzenia i rozpocz¹³ wy¿arzanie. Po pierwszych 15 sekundach pojawi³y siê znajome pierwiastki: ¿elazo, krzemionka i aluminium. Potem d³ugo nic. Jednak na elektrodach nadal by³a jakaœ œnie¿nobia³a substancja, wiêc czekano cierpliwie. Ukryte pierwiastki zaczê³y siê pojawiaÌ po 70. sekundzie: najpierw pallad, potem platyna, nastêpnie rod, iryd i osm. Najdro¿sze, najrzadziej spotykane metale z grupy platynowców.
Hudson zrobiÂł analizĂŞ iloÂściowÂą pierwiastkĂłw w swojej prĂłbce i doznaÂł szoku: w jednej tonie materiaÂłu surowego byÂło od 6-8 uncji (uncja to ok. 28 gram) palladu, 12-13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu. PojawiÂła siĂŞ przed nim wizja bogactwa - miaÂł na swoich polach niewiarygodnie bogate zÂłoÂża najdroÂższych pierwiastkĂłw: np. uncja zÂłota kosztuje ok. 400 dol., a rodu aÂż 3000! Najpierw jednak musiaÂł swĂłj sposĂłb pozyskiwania platynowcĂłw opatentowaĂŚ jako ORME - Orbitally Rearranged Monoatomic Elements (Jednoatomowe pierwiastki o przeksztaÂłconych orbitach).
ZÂłoÂżyÂł wiĂŞc w urzĂŞdzie patentowym wniosek. Ale urzÂąd potrzebowaÂł bardziej dokÂładnych informacji na temat procesu przeksztaÂłcania materiaÂłu wyjÂściowego do otrzymania biaÂłego proszku. I Hudson zostaÂł zmuszony do rozwiÂązania pewnego problemu, z ktĂłrym siĂŞ borykaÂł.

Chodzi³o o to, ¿e kiedy wystawiano bia³y proszek na dzia³anie atmosfery, ten natychmiast zaczyna³ przybieraÌ na wadze o 20-30 procent. Nie by³o to jednak skutkiem utlenienia - co sprawdzono. Gdy go podgrzewano do punktu zeszklenia i stawa³ siê czarny - wa¿y³ 100%. Ale gdy przywracano mu œnie¿nobia³¹ postaÌ, wa¿y³ tylko 56% pierwotnej wagi. Co oznacza³o, ¿e ca³a masa tam jest, tylko nie da siê jej zwa¿yÌ! Pewien naukowiec stwierdzi³ nawet, ¿e to dowód na to, ¿e substancja... zakrzywia przestrzeù! W trakcie kolejnych eksperymentów naukowcy doszli do wniosku, ¿e maj¹ tu do czynienia z nadzwyczajnego rodzaju nadprzewodnikiem.

Materia, ktĂłra zakrzywia przestrzeĂą

Nadprzewodniki to niezwykle ciekawe materia³y. S¹ œwiêtym graalem wspó³czesnych fizyków. Gdy przyk³adamy do nich pole magnetyczne, wzbudzamy pr¹d, który p³ynie i p³ynie bez koùca, jak w perpetuum mobile. Problem w tym, ¿e na razie nikt nie potrafi zrobiÌ nadprzewodnika, który dzia³a³by w temperaturze pokojowej. Ale ten dziwny bia³y proszek zachowywa³ siê, jakby by³ nadprzewodnikiem!
Hudson dowiedziaÂł siĂŞ, Âże naukowcy z US Naval Research doszli do wniosku, Âże komĂłrki w ciele - a zwÂłaszcza komĂłrki mĂłzgowe - porozumiewajÂą siĂŞ ze sobÂą jak nadprzewodniki i Âże miĂŞdzy komĂłrkami przepÂływa ÂświatÂło, a nie, jak mĂłwi siĂŞ powszechnie, prÂąd elektryczny. David Hudson dodaÂł dwa do dwĂłch i postanowiÂł sprawdziĂŚ, co otrzyma, jeÂśli spali zwierzĂŞce tkanki mĂłzgowe, oczyÂści i wyÂżarzy swojÂą metodÂą. Nawet siĂŞ nie zdziwiÂł, kiedy wyszÂło mu, Âże piĂŞĂŚ procent suchej tkanki mĂłzgowej stanowiÂą rod i iryd w stanie wysokospinowym (wysokoenergetycznym). Nadprzewodniki.
Wyci¹gn¹³ z tego wniosek, ¿e w naszym ciele nieustannie przep³ywa œwiat³o podtrzymuj¹ce niÌ naszego ¿ycia, a wokó³ cia³a rozci¹ga siê niespolaryzowane pole magnetyczne zwane polem Meissnera lub aur¹.

Eliksir zdrowia jako efekt uboczny

Do tego momentu David Hudson poruszaÂł siĂŞ w Âświecie nauk ÂścisÂłych - nawet jeÂśli braÂł pod uwagĂŞ teorie nieortodoksyjne, ale tylko one pomagaÂły mu zrozumieĂŚ to, co dziaÂło siĂŞ na jego oczach. Lecz pewnego dnia wkroczyÂł w Âświat caÂłkowicie mu nieznany, uznawany dotÂąd za przesÂądy i gÂłupoty. Otó¿ wuj daÂł mu ksi¹¿kĂŞ pt. „Sekrety AlchemikĂłw” - ze sÂłowami: przeczytaj, tam piszÂą o twoim biaÂłym proszku zÂłota.
Hudson ksi¹¿kê przeczyta³ i doszed³ do wniosku, ¿e opisany tam kamieù filozoficzny, Ÿród³o œwiat³oœci ¿ycia, by³ jego bia³ym proszkiem z³ota. Co wiêcej, alchemicy twierdzili, ¿e poprawia on komórki cia³a, jest wiêc eliksirem zdrowia, m³odoœci i nieœmiertelnoœci.
PrzekazaÂł wiĂŞc prĂłbki swojej substancji laboratorium Bristol-Myers-Squibb i otrzymaÂł wyniki badaĂą potwierdzajÂące, Âże proszek wchodzi w reakcje z DNA, przywracajÂąc mu pierwotnÂą, zdrowÂą formĂŞ, likwidujÂąc po drodze wszelkie deformacje i choroby.
Od tego byÂł juÂż tylko krok do eksperymentĂłw na istotach Âżywych. Pierwszym pacjentem byÂł chory na gorÂączkĂŞ kleszczowÂą, gorÂączkĂŞ dolinnÂą i wrzody pies, ktĂłremu Âżaden weterynarz nie mĂłgÂł pomĂłc. Zastrzyki z roztworu biaÂłego proszku podawane przez kilkanaÂście dni wyleczyÂły zwierzaka. Potem byli ludzie chorzy na AIDS w stanie agonalnym. Wyzdrowieli... Hudson przyznaje teÂż, Âże jednej kobiecie nie udaÂło siĂŞ pomĂłc.
Jak twierdzi David Hudson, biaÂły proszek zÂłota nie jest jednak panaceum - to twĂłr filozoficzny. Inaczej mĂłwiÂąc - jego dziaÂłanie polega na przywrĂłceniu DNA do stanu idealnego. Ăťe istnieje nie po to, by leczyĂŚ choroby, lecz by podnosiĂŚ nasze umysÂły na wyÂższy poziom ÂświadomoÂści, uÂłatwiaĂŚ oÂświecenie. Uleczenie ciaÂła to tylko produkt uboczny...

Historiê odkrycia przedstawi³am tu bardzo skrótowo - zainteresowanych szczegó³ami (niezwykle interesuj¹cymi,
a nawet wstrzÂąsajÂącymi) odsyÂłam do cyklu wykÂładĂłw Dawida Hudsona opublikowanych w polskiej edycji „Nexusa” (numery z lat 2002 i 2003) lub do tekstĂłw angielskich w internecie.


KamieĂą filozoficzny i staroÂżytni bogowie

Niektórzy badacze odrzucaj¹ oficjaln¹ historiê staro¿ytn¹ ludzkoœci i próbuj¹ z mitów, legend i dogmatów religijnych z³o¿yÌ w ca³oœÌ inn¹ przesz³oœÌ naszego gatunku. Przygl¹daj¹ siê staro¿ytnym przedmiotom, rysunkom, wczytuj¹ siê w teksty - i wyci¹gaj¹ zupe³nie inne wnioski ni¿ uznani archeolodzy.

Zecharia Stitchin - najbardziej znany z owych badaczy - propaguje wizjĂŞ przeszÂłoÂści, w ktĂłrej kosmici (czyli bogowie sumeryjscy) stworzyli ludzi, adamu, by dla nich pracowali. W tym samym Âświecie porusza siĂŞ Laurence Gardner, ktĂłry dla odmiany na warsztat wzi¹³ Stary Testament i zinterpretowaÂł go w Âświetle koncepcji Stitchina. Mam na myÂśli ksi¹¿kĂŞ pt. „Potomkowie Dawida i Jezusa” (wyd. Amber 2002).
PrzyznajĂŞ: niektĂłre rewolucyjne koncepcje Gardnera - zwÂłaszcza dotyczÂące istoty Boga, w ktĂłrego wierzÂą Âżydzi i chrzeÂścijanie - wydajÂą siĂŞ o wiele bardziej logiczne niÂż to, o czym nas uczÂą na lekcjach religii. Inne poraÂżajÂą czystym „chciejstwem”, naciÂąganiem faktĂłw do wÂłasnej wizji. OgĂłlnie jednak ktoÂś sceptycznie nastawiony potraktuje tĂŞ historiĂŞ alternatywnÂą jak kolejnÂą powieœÌ fantastycznÂą.
I nagle zdarza siĂŞ coÂś, co sprawia, Âże zaczynamy siĂŞ zastanawiaĂŚ: a moÂże ci heretycy nauki majÂą trochĂŞ racji? Tak jest w przypadku biaÂłego proszku zÂłota.
Otó¿ w starych ÂświĂŞtych pismach sumeryjskich, egipskich, Âżydowskich oraz w Starym Testamencie istnieje mnĂłstwo odwoÂłaĂą do czegoÂś ÂświĂŞtego, a czego nazwĂŞ tÂłumaczono (doœÌ dziwnie) jako „co to jest”, a co po hebrajsku brzmi Ma-Na (manna?).
WedÂług teorii Stitchina-Gardnera, „co to jest” byÂło substancjÂą produkowanÂą przez sumeryjskich bogĂłw, ktĂłra dawaÂła oÂświecenie, zdrowie i niezwykle dÂługie Âżycie. Bogowie karmili niÂą swoich ulubieĂącĂłw, pierwszych ludzi-krĂłlĂłw, a ci Âżyli po kilkaset lat (np. Adam ÂżyÂł ponoĂŚ 980 lat, jeÂśli wierzyĂŚ Staremu Testamentowi). Potem bogowie odeszli, skoĂączyÂła siĂŞ dostawa Ma-Na, ludzcy wÂładcy Âżyli coraz krĂłcej. Ale podobno niektĂłrzy z nich byli przeszkoleni w produkcji Ma-Na. Nie byÂł to ponoĂŚ oryginalny Gwiezdny OgieĂą
Annunaki - substancja robiona z krwi miesiĂŞcznej bogini - ale i ta produkowana na ziemi z alchemicznego (czyli jednoatomowego) zÂłota teÂż speÂłniaÂła swoje zadanie.
Z czasem zapomniano, jak produkowaĂŚ Ma-Na. Nad odzyskaniem zapomnianej wiedzy przez wieki mozolili siĂŞ alchemicy, prĂłbujÂąc otrzymaĂŚ kamieĂą filozoficzny - biaÂły proszek zÂłota, z ktĂłrego moÂżna zrobiĂŚ eliksir zdrowia i nieÂśmiertelnoÂści. KtĂłry jest ÂświatÂłem Âżycia i prowadzi do oÂświecenia.
No có¿, kiedy wspó³czesne odkrycia pasuj¹ do niektórych, wydawa³oby siê, szalonych koncepcji, zaczynamy siê zastanawiaÌ, które jeszcze mity oka¿¹ siê prawd¹. I czy to, co ju¿ wiemy, nie wystarcza, aby na nowo przyjrzeÌ siê naszej przesz³oœci? Tylko ¿e aby to zrobiÌ
- i wytrzymaĂŚ konsekwencje - chyba wszyscy musielibyÂśmy zaÂżyĂŚ duÂże dawki biaÂłego proszku zÂłota.

Muzyka anio³ów, seks i kundalini

David Hudson postanowiÂł sprawdziĂŚ, jak duÂże dawki biaÂłego proszku zÂłota podziaÂłajÂą na zdrowego czÂłowieka - czy rzeczywiÂście wprowadzÂą go na wyÂższy stopieĂą oÂświecenia. W eksperymencie wzi¹³ udziaÂł pewien mĂŞÂżczyzna (nazwisko nie zostaÂło ujawnione). Zacz¹³ przyjmowaĂŚ duÂże dawki jednoatomowego rodu i irydu - po 500 miligramĂłw dziennie przez 30 dni, zgodnie z egipskim rytuaÂłem przejÂścia. Po 5-6 dniach zacz¹³ sÂłyszeĂŚ w gÂłowie dÂźwiĂŞk o wysokiej czĂŞstotliwoÂści, ktĂłry nie milkÂł nawet na chwilĂŞ, a ktĂłry byÂł tak potĂŞÂżny, Âże czĂŞsto zagÂłuszaÂł inne dÂźwiĂŞki. (Podobno to ten dÂźwiĂŞk, ktĂłry wschodni mistrzowie polecajÂą znaleŸÌ w swojej gÂłowie podczas medytowania.) Przy czym dÂźwiĂŞk ten zupeÂłnie mĂŞÂżczyÂźnie nie przeszkadzaÂł, okreÂślaÂł go nawet sÂłowem „nektar”. Po 60 dniach od przyjĂŞcia pierwszej dawki do dÂźwiĂŞku, coraz potĂŞÂżniejszego, doszÂły sny, objawienia i wizje. MĂŞÂżczyzna twierdzi, Âże przychodzÂą do niego Âświetliste istoty, by go uczyĂŚ, a nawet uprawiaĂŚ z nim miÂłoœÌ. Hudson uznaÂł, Âże choĂŚ to dziwne, to nie niedorzeczne: kiedyÂś podobno ludzie kochali siĂŞ z anioÂłami. Lecz to nie wszystko. MĂŞÂżczyzna opowiadaÂł, Âże zacz¹³ miewaĂŚ orgazmy - najpierw jeden dziennie, potem wiĂŞcej, po kilkanaÂście. ByÂły zupeÂłnie poza jego kontrolÂą. AÂż w koĂącu pewnego dnia poczuÂł, jak kolejny orgazm pojawiÂł siĂŞ w okolicach lĂŞdÂźwi i zacz¹³ przesuwaĂŚ siĂŞ w gĂłrĂŞ poprzez kolejne czakramy, aÂż wreszcie wytrysn¹³ czubkiem gÂłowy.

To zupeÂłnie przypomina wspominane przez nauki wschodu przebudzenie kundalini - energetycznego wĂŞÂża, ktĂłry Âśpi w kaÂżdym czÂłowieku przy czakramie korzenia, a ktĂłrego obudzenie ma nam daĂŚ oÂświecenie.
SÂłynne Ryty TybetaĂąskie, ktĂłrych celem byÂło zharmonizowanie czakramĂłw w celu przywrĂłcenia zdrowia i mÂłodoÂści, koĂączyÂły siĂŞ Rytem SzĂłstym, seksualnym, ktĂłrego odpowiednie wykonanie
miaÂło obudziĂŚ kundalini. Jednak nieprzygotowani do oÂświecenia mogli nawet straciĂŚ rozum.


Hudson twierdzi, Âże prĂłbowaÂł zainteresowaĂŚ swoim panaceum firmy farmaceutyczne. Bez skutku. No có¿ - to akurat (o ile Hudson mĂłwi prawdĂŞ i ca³¹ prawdĂŞ) jest zrozumiaÂłe. Produkowanie BPZ jako „lekarstwa ostatecznego” rozÂłoÂżyÂłoby na Âłopatki caÂły wielki przemysÂł.

WykÂład Davida Hudsona - jego przygoda z proszkiem
TAJEMNICZY BIAÂŁY PROSZEK

David Hudson

WykÂład wygÂłoszony 28 lipca 1995 roku w Portland w stanie Oregon. Niniejszy tekst pochodzi z australijskiego dwumiesiĂŞcznika Nexus, vol. 3, nr 5, (sierpieĂą-wrzesieĂą 1996). TytuÂł oryginalny “White Powder Gold: a Miracle of Modern Alchemy".

Nazywam siĂŞ David Hudson. Jestem od trzech pokoleĂą mieszkaĂącem Phoenix1 wywodzÂącym siĂŞ ze starej osiadÂłej w jego okolicach rodziny. JesteÂśmy rodzinÂą o bardzo konserwatywnych poglÂądach i nigdy nie przyszÂło mi do sÂłowy, Âże kiedykolwiek bĂŞdĂŞ robiÂł, to co teraz robiĂŞ. W latach 1975-1976 bardzo rozczarowaÂłem siĂŞ amerykaĂąskim systemem bankowoÂści. ByÂłem wÂłaÂścicielem majÂącej 70000 akrĂłw (28 350 hektarĂłw) powierzchni farmy poÂłoÂżonej w dolinie Yuma w pobliÂżu Phoenix. ByÂłem facetem duÂżego formatu. Do uprawy tej ziemi zatrudniaÂłem okoÂło 40 robotnikĂłw. MiaÂłem w banku otwartÂą liniĂŞ kredytowÂą do wysokoÂści 4 milionĂłw dolarĂłw. JeÂździÂłem Mercedesem i miaÂłem dom o powierzchni 15 000 stĂłp kwadratowych (l 394 metry kwadratowe). ByÂłem KimÂś przez duÂże “K".

W roku 1975 zaj¹³em siê analiz¹ naturalnych produktów pochodz¹cych z terenów, na których po³o¿ona by³a moja farma. Musicie paùstwo wiedzieÌ, ¿e w Arizonie mamy problem ze zbyt du¿¹ zawartoœci¹ sodu w glebie. Gleba ta, przypominaj¹ca kolorem czekoladowe lody, wygl¹da z wierzchu jak chrzêszcz¹cy pod nogami czarnoziem. Nie wch³ania wody i sód nie jest z niej wyp³ukiwany. Nazywamy j¹ tu czarn¹ ziemi¹ alkaliczn¹.

RadziliÂśmy sobie z tym problemem w ten sposĂłb, Âże w arizoĂąskich kopalniach miedzi kupowaliÂśmy dziewiĂŞĂŚdziesiĂŞciotrzyprocentowy kwas siarkowy. Dla ciekawoÂści podajĂŞ, Âże stĂŞÂżenie kwasu w akumulatorach samochodowych wynosi od 40 do 60 procent. StĂŞÂżenie uÂżywanego przez nas kwasu wynosiÂło 93 procent, czyli byÂło bardzo wysokie. PrzywoziliÂśmy ten kwas na farmĂŞ cysternami i zakwaszaliÂśmy nim ziemiĂŞ w iloÂści 30 ton na jeden akr. NastĂŞpnie rozkÂładaliÂśmy na gruncie szeÂściocalowe (15 cm) paski, ktĂłre zag³êbiaÂł)' siĂŞ weĂą na g³êbokoœÌ od 3 do 4 cali (7,5-10,0 cm). Po nawodnieniu – w Arizonie nic nie wyroÂśnie bez nawodnienia – grunt ulegaÂł w wyniku dziaÂłania kwasu spienieniu – musowaÂł. ProwadziÂło to do przeksztaÂłcenia czarnych gruntĂłw alkalicznych w grunty alkaliczne biaÂłe, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposĂłb moÂżna byÂło w ciÂągu pó³tora lub dwĂłch lat doprowadziĂŚ ziemiĂŞ do stanu umoÂżliwiajÂącego uprawĂŞ.

W czasie przeksztaÂłcania tego gruntu w ziemiĂŞ uprawnÂą waÂżne byÂło utrzymanie wysokiej zawartoÂści wapnia w postaci wĂŞglanu wapnia. WĂŞglan wapnia buforuje dziaÂłanie kwasu siarkowego. JeÂśli nie ma wystarczajÂącej iloÂści wĂŞglanu wapnia kwasowoœÌ gleby spada, pH obniÂża siĂŞ do 4-4,5, co powoduje zwiÂązanie wszystkich Âśladowych mikroelementĂłw i jeÂśli uprawia siĂŞ na przykÂład baweÂłnĂŞ, to wyrasta ona do pewnej wysokoÂści, a nastĂŞpnie przestaje rosn¹Ì. W czasie aplikowania tych ÂśrodkĂłw do ziemi bardzo waÂżne jest pamiĂŞtanie o wszystkich elementach, ktĂłre siĂŞ w niej znajdujÂą – ile jest w niej Âżelaza, wapnia etc.

W czasie badania skÂładu gruntu natknĂŞliÂśmy siĂŞ na pewien materiaÂł, ktĂłrego nikt nie potrafiÂł zidentyfikowaĂŚ. ZaczĂŞliÂśmy badaĂŚ jego pochodzenie i stwierdziliÂśmy, Âże bierze siĂŞ on z pewnych tworĂłw geologicznych. DoszliÂśmy do wniosku, Âże, czymkolwiek on jest, najlepiej bĂŞdzie badaĂŚ go w miejscu, gdzie jest go najwiĂŞcej.

ZabraliÂśmy go do laboratorium chemicznego, rozpuÂściliÂśmy i otrzymaliÂśmy krwistoczerwony roztwĂłr. Kiedy jednak doprowadziliÂśmy go do strÂącenia za pomocÂą sproszkowanego cynku, otrzymaliÂśmy czarny osad, ktĂłrego naleÂżaÂło siĂŞ spodziewaĂŚ w przypadku pierwiastka szlachetnego, ktĂłry po chemicznym wyizolowaniu go z kwasu nie podlega powtĂłrnemu w nim rozpuszczeniu.

Wyizolowawszy tĂŞ substancjĂŞ z czarnej ziemi alkalicznej, wysuszyliÂśmy jÂą. UÂżyliÂśmy do tego celu duÂżego porcelanowego lejka Buchnera wysÂłanego papierowym filtrem. Substancja osiadÂła na filtrze tworzÂąc warstwĂŞ gruboÂści okoÂło 1/4 cala (0,635 cm). Nie miaÂłem wtedy do dyspozycji pieca suszarniczego, wiĂŞc skorzystaÂłem z ciepÂła dostarczanego przez arizoĂąskie sÂłoĂące, ktĂłre podgrzaÂło jÂą do temperatury okoÂło 115 stopni, dziĂŞki czemu przy wilgotnoÂści powietrza wynoszÂącej 5 procent wyschÂła bardzo szybko.

Po wyschniĂŞciu substancja ta nagle wybuchÂła. Eksplozja ta nie przypominaÂła Âżadnej z tych, jakie widziaÂłem w swoim Âżyciu, a miaÂłem juÂż do czynieni z ró¿nymi materiaÂłami wybuchowymi. Nie byÂło ani eksplozji ani implozji. WyglÂądaÂło to tak jakby ktoÂś jednoczeÂśnie odpaliÂł okoÂło 50000 ÂżarĂłwek bÂłyskowych – puff!... i po wszystkim. Cala substancja zniknĂŞÂła, podobnie jak i filtr, zaÂś lejek pĂŞkÂł.

Wzi¹³em wiêc nowiutki o³ówek, który jeszcze nie by³ temperowany, postawi³em go pionowo obok lejka i zacz¹³em suszyÌ kolejn¹ próbkê tej substancji. Kiedy ponownie nast¹pi³ wybuch, okaza³o siê, ¿e o³ówek zosta³ spalony w oko³o 30 procentach, ale nie przewróci³ siê. Ca³a próbka znowu zniknê³a. Nie by³a to wiêc ani eksplozja, ani implozja. By³o to coœ w rodzaju potê¿nego b³ysku œwiat³a. Wygl¹da³o tak, jakby ktoœ postawi³ ten o³ówek obok kominka i po 20 minutach stwierdzi³, ¿e z jednej strony on dymi i jednoczeœnie pali siê z obu stron. Tak w³aœnie wygl¹da³ on tu¿ po b³ysku. Najbardziej zastanawia³o mnie to nieoczekiwane zachowanie tej substancji. Odkryliœmy, ze jeœli wysuszy siê j¹ bez

cd
 

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd...

dostĂŞpu ÂświatÂła sÂłonecznego, nie wybucha, a jeÂśli na sÂłoĂącu – wybucha,

Nastêpnie wziêliœmy trochê tej substancji, wysuszonej bez dostêpu œwiat³a s³onecznego, i poddaliœmy procesowi redukcji w tyglu. Reakcjê tê przeprowadziliœmy w porcelanowym tyglu w kszta³cie fili¿anki, do którego w³o¿yliœmy nasz proszek zmieszany z o³owiem i innymi topnikami i podgrzewaliœmy, dopóki o³ów nie uleg³ stopieniu. Dziêki temu zabiegowi metale ciê¿sze od o³owiu pozostaj¹ w nim, a l¿ejsze wyp³ywaj¹ na wierzch. Na tej zasadzie opiera siê znana od setek lat metoda ogniowego oznaczania metali szlachetnych. W jej wyniku z³oto i srebro pozostaj¹ w o³owiu, zaœ wszystkie pozosta³e lekkie pierwiastki wyp³ywaj¹ z niego. Jest to wypróbowana metoda analizy metali.

Nasza substancja przemieœci³a siê na dno roztopionego o³owiu, jakby by³a z³otem lub srebrem. Zdawa³a siê mieÌ wiêksz¹ od niego gêstoœÌ. Nastêpnie zlaliœmy szlakê, która nie mog³a zawieraÌ ¿adnych pierwiastków szlachetnych, po czym odlaliœmy o³ów. Okaza³o siê wówczas, ¿e nasza substancja uformowa³a na dnie roztopionego o³owiu wyraŸnie oddzielaj¹c¹ siê od niego zwart¹ grudkê. Kiedy nastêpnie umieœci siê o³ów w kupelce z popio³em kostnym, o³ów wsi¹ka w popió³, pozostawiaj¹c na wierzchu grudkê z³ota i srebra. Wykonaliœmy identyczn¹ operacjê i równie¿ uzyskaliœmy grudkê, która powinna by³a sk³adaÌ siê z mieszaniny z³ota i srebra.

PrzekazaliÂśmy jÂą do zbadania wszelkim moÂżliwym prywatnym laboratoriom chemicznym i wszĂŞdzie uzyskaliÂśmy jednobrzmiÂącÂą odpowiedÂź: “To jest wy³¹cznie zÂłoto ze srebrem". Wszystko w porzÂądku, tylko Âże kiedy umieÂściÂło siĂŞ prĂłbkĂŞ tej substancji na stole i uderzyÂło w niÂą mÂłotkiem, rozpryskiwaÂła siĂŞ, jakby byÂła ze szkÂła, a przecieÂż jak dotÂąd nie sÂą znane Âżadne stopy zÂłota i srebra, ktĂłre nie byÂłyby kowalne. ZÂłoto i srebro rozpuszczajÂą siĂŞ w sobie i tworzÂą trwaÂłe stopy. Oba metale sÂą miĂŞkkie i ich stop rĂłwnieÂż. JeÂśli to, co otrzymaliÂśmy, byÂło mieszaninÂą zÂłota i srebra, to powinno byĂŚ miĂŞkkie i kowalne. Stop zÂłota i srebra moÂżna rozwaÂłkowaĂŚ, zrobiĂŚ z niego naleÂśnik. Nasza prĂłbka natomiast rozpryskiwaÂła siĂŞ jak szkÂło. PowiedziaÂłem wiĂŞc:

— Dzieje siĂŞ tu coÂś, czego nie rozumiemy. CoÂś bardzo niezwykÂłego. Có¿ wiĂŞc zrobiliÂśmy. Ano oddzieliliÂśmy chemicznie zÂłoto i srebro i jako pozostaÂłoœÌ otrzymaliÂśmy sporÂą iloœÌ jakiejÂś czarnej substancji. Kiedy daÂłem jÂą do analizy laboratoryjnej, powiedziano mi, Âże to mieszanina Âżelaza, krzemionki i aluminium.

— To niemoÂżliwe — stwierdziÂłem — to nie moÂże byĂŚ Âżelazo, krzemionka i aluminium. Po pierwsze, kiedy juÂż zostanie wysuszona, nie da siĂŞ jej rozpuÂściĂŚ w Âżadnym kwasie lub zasadzie. Nie rozpuszcza siĂŞ w dymiÂącym kwasie siarkowym, siarkowo-azotowym czy solno-azotowym. Kwasy te rozpuszczajÂą nawet zÂłoto, ale nie potrafiÂą rozpuÂściĂŚ naszej czarnej substancji.

UwaÂżaÂłem, Âże zachowuje siĂŞ ona bardzo dziwnie i Âże musi istnieĂŚ wytÂłumaczenie tego zachowania. Jednak nikt nie potrafiÂł mi jego podaĂŚ.

UdaÂłem siĂŞ przeto na Uniwersytet Cornella i powiedziaÂłem:

— Panowie, mamy zamiar wydaĂŚ trochĂŞ forsy na rozwiÂązanie tej zagadki. Wynaj¹³em w koĂącu pewnego doktora z tej uczelni, ktĂłry uwaÂżaÂł siĂŞ za specjalistĂŞ od pierwiastkĂłw szlachetnych, bowiem sÂądziÂłem, Âże mamy tu do czynienia z ktĂłrymÂś z nich.

PowiedziaÂłem mu krĂłtko:

— ChcĂŞ siĂŞ dowiedzieĂŚ co to takiego.

ZapÂłaciÂłem mu i wrĂłciÂłem da Arizony, on zaÂś przyjrzaÂł siĂŞ naszym dotychczasowym ustaleniom i stwierdziÂł:

— Mamy w Cornell urzÂądzenie zdolne do wykrywania stĂŞÂżeĂą rzĂŞdu jednej miliardowej. ProszĂŞ mi daĂŚ prĂłbkĂŞ tego materiaÂłu do zbadania w Cornell, a powiem panu, z czego siĂŞ ona skÂłada, pod warunkiem Âże nie jest to chlor, brom lub ktĂłryÂś z lÂżejszych pierwiastkĂłw, bowiem w takim przypadku nie jestem w stanie wykonaĂŚ odpowiedniej analizy. JeÂśli jednak jest to pierwiastek ciĂŞÂższy od Âżelaza, to znajdziemy go.

Niestety, kiedy przyjecha³em po wyniki, oœwiadcz)'! mi, ¿e to wy³¹cznie ¿elazo, krzemionka i aluminium. Zapyta³em go wówczas:

— Doktorze, czy zna pan jakieÂś laboratorium chemiczne, ktĂłre moglibyÂśmy wynaj¹Ì?

— Tak — odrzekÂł doktor.

— Zatem chodÂźmy tam.

PracowaliÂśmy w laboratorium przez resztĂŞ dnia i udaÂło nam siĂŞ oddzieliĂŚ ca³¹ krzemionkĂŞ, caÂłe Âżelazo i aluminium. To, co pozostaÂło, stanowiÂło 98 procent caÂłej prĂłbki – i to miaÂło byĂŚ to nic.

OÂświadczyÂłem wĂłwczas:

— Niech pan spojrzy, mogĂŞ to wzi¹Ì do rĂŞki, mogĂŞ to zwaÂżyĂŚ, mogĂŞ przeprowadziĂŚ reakcje chemiczne. To jest coÂś. Wiem, Âże to jest coÂś. To nie jest nic. A on na to:

— Widma absorpcyjne i emisyjne nie zgadzajÂą siĂŞ z tym, co zostaÂło zaprogramowane w naszych przyrzÂądach.

OdpowiedziaÂłem mu, Âże to jest jednak coÂś i Âże zamierzam dowiedzieĂŚ siĂŞ, co to takiego.

— Panie Hudson — odrzekÂł doktor — gdyby przydzieliÂłby pan nam stypendium w wysokoÂści 350 000 dolarĂłw, moglibyÂśmy zleciĂŚ naszym dyplomantom dokÂładne zbadanie tej prĂłbki.

ZapÂłaciÂłem temu facetowi 22000 dolarĂłw, poniewaÂż twierdziÂł, Âże potrafi zbadaĂŚ wszystko, ale jak siĂŞ okazaÂło, nie potrafiÂł. Nawet nie zaproponowaÂł zwrotu choĂŚby czĂŞÂści tej sumy, w zwiÂązku z czym powiedziaÂłem mu:

— ProszĂŞ pana, nie wiem, ile pan tu pÂłaci ludziom. JeÂśli o mnie chodzi, pÂłacĂŞ robotnikom na farmie minimalne pobory i za 350000 dolarĂłw mogĂŞ uzyskaĂŚ znacznie wiĂŞcej niÂż pan. Dlatego wracam do siebie i postaram siĂŞ wykonaĂŚ to zadanie sam.

Wróci³em do Phoenix ca³kowicie rozczarowany nauk¹ uniwersyteck¹. Nie wywar³y na mnie wra¿enia doktoraty tamtych ludzi. By³em zdegustowany ludŸmi, którym p³aci³em pieni¹dze. Odkry³em, ¿e to potê¿ny system, który generuje dyplomantów produkuj¹cych du¿¹ iloœÌ zapisanego papieru, z którego nic nie wynika. Mimo to rz¹d p³aci im za ka¿dy papierek, jaki zapisz¹, dziêki czemu dostaj¹ pieni¹dze proporcjonalnie do iloœci zapisanego papieru. Wszyscy twierdz¹ to samo, ¿e otrzymuj¹ nagrodê za to, co napisali, i zabieraj¹ siê do zapisywania kolejnego papieru. Kiedy siê cz³owiek dowiaduje, co siê teraz robi na uniwersytetach, doznaje g³êbokiego rozczarowania.

ProwadzÂąc poszukiwania na wÂłasnÂą rĂŞkĂŞ, dowiedziaÂłem siĂŞ, Âże w okolicy Phoenix mieszka czÂłowiek, ktĂłry jest specjalistÂą od spektroskopii i przez wiele lat pracowaÂł w zachodnioniemieckim Instytucie Spektroskopii. Przez jakiÂś czas pracowaÂł jako g³ówny specjalista do spraw spektroskopii w spó³ce Lab Test w Los Angeles, ktĂłra zajmuje siĂŞ budowÂą sprzĂŞtu spektroskopowego. ByÂł tym, ktĂłry projektowaÂł, a nastĂŞpnie sprawdzaÂł w dziaÂłaniu te urzÂądzenia. PowiedziaÂłem sobie: “Oto wÂłaÂściwy czÂłowiek. Jest nie tylko technikiem, ale wie rĂłwnieÂż jak dziaÂłajÂą te urzÂądzenia".

Uda³em siê do niego z rosyjsk¹ ksi¹¿k¹, któr¹ podarowa³ mi cz³owiek od analizy p³omieniowej. Nosi³a ona tytu³ Chemiczna analiza pierwiastków z grupy platynowców i by³a napisana przez Ginzburga i jego wspó³pracowników. Wydana zosta³a przez Akademiê Nauk ZSRR. Pisa³o w niej, ¿e w celu wykrycia tych pierwiastków nale¿y poddaÌ je wy¿arzaniu przez 300 sekund.

Bior¹c pod uwagê, ¿e niektórzy z paùstwa nigdy nie mieli do czynienia z spektroskopi¹, pragnê wyjaœniÌ, ¿e proces ten polega na tym, ¿e bierze siê wêglow¹ elektrodê z wg³êbieniem na jednym koùcu, do którego wk³ada siê badany materia³, po czym zbli¿a siê do niej drug¹ elektrodê i inicjuje ³uk elektryczny. W powsta³ej w ten sposób wysokiej temperaturze w ci¹gu 15 sekund wypala siê wêgiel i elektroda znika wraz z próbk¹. Tak wiêc wszystkie laboratoria w naszym kraju wykonuj¹ piêtnastosekundowe wy¿arzanie i podaj¹ jego wynik jako miarodajny. Zdaniem uczonych z Akademii Nauk ZSRR temperatura wrzenia wody ma siê tak do temperatury wrzenia ¿elaza, jak ta ostatnia do temperatury wrzenia tych pierwiastków.

Jak wszystkim wiadomo, silnik samochodowy nagrzewaj¹c siê nie przekroczy temperatury wrzenia wody dopóty, dopóki w ch³odnicy znajduje siê woda. Jeœli ktoœ podgrzewa³ wodê w garnku na p³ytce, wie doskonale, ¿e garnek nie osi¹ga temperatury wiêkszej od temperatury wrz¹cej w nim wody. Ale kiedy woda wygotujê siê, jego temperatura zaczyna bardzo szybko rosn¹Ì.

Analogicznie jest z t¹ próbk¹. Dopóki jest w niej ¿elazo, dopóty nie przekroczy ona temperatury wrzenia ¿elaza. Dopiero kiedy ono wyparuje, mo¿na podnosiÌ temperaturê dalej. DosyÌ trudno jest poj¹Ì, ¿e coœ topi¹cego siê i wrz¹cego w tak wysokiej temperaturze, jak ma to miejsce w przypadku ¿elaza, mo¿e spe³niaÌ w stosunku do innych pierwiastków rolê wody, ale tak w³aœnie jest. Aby zrealizowaÌ nasz cel, musieliœmy zbudowaÌ komorê wy¿arzania, w której elektroda w os³onie argonowej zapobiegaj¹cej jej kontaktowi z tlenem lub powietrzem pozwoli³aby na wy¿arzanie próbki nie przez 15 sekund, ale przez 300 sekund, który to czas by³ zdaniem Akademii Nauk ZSRR konieczny do oznaczenia sk³adników naszej próbki.

ByliÂśmy dobrze przygotowani – mieliÂśmy wskaÂźniki pK, okreÂśliliÂśmy standardy, zmodyfikowaliÂśmy urzÂądzenie, wykonaliÂśmy wszystkie analizy niezbĂŞdne do uzyskania wyniku i oznaczyliÂśmy wszystkie linie spektralne na mierzÂącym trzy i pó³ metra instrumencie. Te wymiary pokazujÂą, jak duÂży musiaÂł byĂŚ nasz pryzmat, ktĂłry sÂłuÂży do tworzenia linii spektralnych. Dla porĂłwnania podam, Âże wiĂŞkszoœÌ uniwersytetĂłw posÂługuje siĂŞ przyrzÂądami wielkoÂści 1,5 metra. Nasz miaÂł 3,5 metra. ByÂła to ogromna maszyna, ktĂłra zajmowaÂła prawie caÂły garaÂż. MiaÂła okoÂło 30 stĂłp (9 m) dÂługoÂści i prawie 9 stĂłp (2,7 m) wysokoÂści.

PrzejdŸmy jednak do konkretów. Kiedy rozpoczêliœmy doœwiadczenie, w ci¹gu pierwszych 15 sekund uzyskaliœmy otwierdzenie istnienia ¿elaza, krzemionki i aluminium, œladowych iloœci wapnia, sodu i tytanu. Potem, pod koniec pierwszych 15 sekund, odczyty urwa³y siê. Nic nie pojawi³o po kolejnych 20, 25, 30 i 40 sekundach. Minê³o 45, 50, 55, 60, 65 sekund i wci¹¿ nic siê nie pokazywa³o. Patrz¹c na elektrodê przez kolorowe szk³o, widaÌ by³o jednak, ¿e wci¹¿ znajduje siê na niej ma³a kuleczka jakiejœ bia³ej substancji, lecz mimo to nie pojawia³y siê ¿adne odczyty.

Po 70 sekundach, dokÂładnie jak to opisywaÂł podrĂŞcznik Akademii Nauk ZSRR, ukazaÂł siĂŞ odczyt palladu a potem platyny. Po platynie wystÂąpiÂł rod, po rodzie ruten, potem iryd, a na koĂącu osm.

Nie wiem, czy w przypadku innych ludzi jest tak samo, jak byÂło w moim przypadku, ale jeÂśli mam byĂŚ szczery, nie miaÂłem pojĂŞcia co to za pierwiastki. WiedziaÂłem, Âże w grupie platynowcĂłw w okresowym ukÂładzie pierwiastkĂłw znajduje siĂŞ szeœÌ pierwiastkĂłw – nie tylko platyna. Nie odkryto ich jednoczeÂśnie, lecz byÂły stopniowo dodawane. SÂą to odrĂŞbne pierwiastki, tak jak odrĂŞbne sÂą Âżelazo, kobalt i nikiel. Ruten, rod i pallad to tak zwane lekkie platynowce, zaÂś osm, iryd i platyna to ciĂŞÂżkie platynowce.

DowiedzieliÂśmy siĂŞ, Âże cena rodu wynosi okoÂło 3 000 dolarĂłw za uncjĂŞ2, zÂłota – 400 dolarĂłw, irydu – 800 dolarĂłw, a rutenu – 150 dolarĂłw.

“No, no!" – pomyÂśleliÂśmy – “to chyba bardzo waÂżne pierwiastki?"

I rzeczywiœcie to wa¿ne pierwiastki a ich najwiêksze znane z³o¿a znajduj¹ siê w Po³udniowej Afryce. Aby siê do nich dostaÌ i móc eksploatowaÌ z³o¿e o gruboœci 18 cali (45 cm), trzeba wryÌ siê w ziemiê na pó³ mili (800 m). Kiedy ju¿ wydobêdzie siê urobek na powierzchniê, okazuje siê, ¿e w jedna jego tona zawiera zaledwie jedn¹ trzeci¹ uncji tych cennych pierwiastków.

Wielokrotnie sprawdziliÂśmy wszystkie analizy, ktĂłre wykonaliÂśmy w okresie dwĂłch i pó³ roku. SprawdziliÂśmy przebieg kaÂżdej linii spektralnej, wszystkie potencjaÂły interferencyjne – sprawdziliÂśmy wszystko bardzo dokÂładnie.

Kiedy zakoùczyliœmy analizê jakoœciow¹, mój cz³owiek zaj¹³ siê analiz¹ iloœciow¹

1 w koĂącu oÂświadczyÂł:

— Wiesz Dave, w jednej tonie masz 6 do 8 uncji palladu, 12 do 13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu, inaczej mĂłwiÂąc masz okoÂło

2 000 uncji tych pierwiastków w jednej tonie surowego materia³u, podczas gdy w znanych obecnie najbogatszych z³o¿ach zawartoœÌ tych pierwiastków w jednej tonie rudy nie przekracza 1/3 uncji.

Jak moÂżna zauwaÂżyĂŚ, stymulatorem naszej pracy nie byÂło to, Âże znajdziemy tam te pierwiastki. ByÂły one tam jednak i to w bardzo znacznych iloÂściach. I mĂłwiÂły do nas:

“SÂłuchaj, gÂłupcze, spĂłjrz na to uwaÂżnie, prĂłbujemy ci coÂś pokazaĂŚ". Gdyby okazaÂło siĂŞ, Âże sÂą one tam w niewielkich iloÂściach, prawdopodobnie bym na tym poprzestaÂł zadowolony, Âże udaÂło mi siĂŞ w koĂącu ustaliĂŚ, co to jest. Ale byÂło ich zbyt duÂżo i zadaÂłem sobie kolejne pytanie: “BoÂże, jak to moÂżliwe, aby byÂły one tam w takich iloÂściach i nikt o tym nie wiedziaÂł?"

Proszê nie zapominaÌ, ¿e nie chodzi tu o jedn¹ analizê, ale ca³¹ ich seriê wykonan¹ w ci¹gu dwóch i pó³ roku codziennej mozolnej pracy. Co wiêcej, cz³owiek, który wykonywa³ dla mnie te badania, po zapoznaniu siê z ich wynikami, odes³a³ mnie z kwitkiem, poniewa¿ nie móg³ w nie uwierzyÌ. Pracowa³ nad tym jeszcze przez dwa miesi¹ce, po czym zadzwoni³ do mnie i stwierdzi³ krótko:

— MiaÂłeÂś racjĂŞ, Dave.

AÂż takim byÂł sceptykiem. Nie byÂł w stanie sam mnie przeprosiĂŚ. To niemiecki badacz z niemieckÂą dumÂą. PoprosiÂł wiĂŞc swojÂą ÂżonĂŞ, aby zadzwoniÂła do mnie i przeprosiÂła mnie w jego imieniu.

By³ pod tak silnym wra¿eniem, ¿e wyjecha³ do Niemiec, do Instytutu Spektroskopii. Opisano go póŸniej w specjalistycznych magazynach naukowych poœwiêconych spektroskopii jako tego, który udowodni³ wystêpowanie wspomnianych pierwiastków w naturalnych tworach geologicznych po³udniowo-zachodniej czêœci Stanów Zjednoczonych. Nie s¹ to magazyny powszechnie dostêpne, niemniej uda³o mi siê do nich dotrzeÌ i przeczytaÌ o nim.

W Instytucie nie miano pojĂŞcia, skÂąd dokÂładnie pochodziÂł materiaÂł poddawany analizie, jaka byÂła jego koncentracja – nic nie wiedzieli. Przeprowadzili tylko analizĂŞ maÂłej iloÂści proszku. Najbardziej szalone w tym wszystkim byÂło to, Âże usunĂŞliÂśmy z proszku jedynie krzemionkĂŞ i przesÂłaliÂśmy im to, co pozostaÂło. Wyniki byÂły wrĂŞcz nieprawdopodobne.

Kiedy ju¿ poznaliœmy koùcowe wyniki, stwierdziliœmy, ¿e ca³y problem sprowadza³ siê to odpowiedniej iloœÌ pieniêdzy, gdy¿ one, jak zapewne paùstwo wiedz¹, rozwi¹zuj¹ wszystko.

Tak wiĂŞc po wyÂżarzaniu prĂłbki przez 69 sekund przerwaÂłem proces. PozwoliÂłem aparaturze ostygn¹Ì, wyj¹³em kieszonkowy nó¿ i wydÂłubaÂłem z wierzchoÂłka elektrody maleĂąkÂą kulkĂŞ, ktĂłra po wy³¹czeniu Âłuku elektrycznego zapadÂła siĂŞ w jej g³¹b. NastĂŞpnie wysÂłaÂłem jÂą do analizy do Laboratorium Harwella w Londynie, gdzie wykonano analizĂŞ na zawartoœÌ metali szlachetnych. W swoim sprawozdaniu napisali: “Nie wykryto pierwiastkĂłw szlachetnych". A przecieÂż przerwaÂłem proces na sekundĂŞ przed rozpoczĂŞciem uwalniania siĂŞ palladu. Zastosowali pobudzanie neutronowe, a mimo to nie wykryli obecnoÂści pierwiastkĂłw szlachetnych. To nie miaÂło Âżadnego sensu. MusiaÂło istnieĂŚ na to jakieÂś wytÂłumaczenie. Albo pierwiastek zostaÂł przemieniony w inny, albo istniaÂł w jakiejÂś formie, ktĂłrej nie znaliÂśmy. PostanowiÂłem zebraĂŚ wiĂŞcej danych na ten temat.

Uda³em siê do laboratorium dr¹ Johna Sickafoose'a, cz³owieka bieg³ego w wydzielaniu i oczyszczaniu pierwiastków z materia³ów o nieznanym sk³adzie. Jest absolwentem Uniwersytetu Stanowego w Iowa i doktorem w dziedzinie wydzielania metali. To on zajmowa³ siê problemem œcieków w firmach Motorola i Sperry po³o¿onych w Arizonie. W swojej karierze zawodowej mia³ do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami znajduj¹cymi siê w uk³adzie okresowym z wyj¹tkiem czterech. Mia³ do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami ziem rzadkich, a tak¿e wszystkimi stworzonymi przez cz³owieka. Wyizolowa³ wszystkie pierwiastki z uk³adu okresowego z wyj¹tkiem czterech. Tak siê z³o¿y³o, ¿e to ja zwróci³em siê do niego z proœb¹ wyizolowania szeœciu pierwiastków, wœród których by³y owe cztery, z którymi nie mia³ do tej pory do czynienia. W odpowiedzi na tê propozycjê powiedzia³:

— Panie Hudson, sÂłyszaÂłem o tym juÂż wczeÂśniej. OdkÂąd siĂŞgam pamiĂŞciÂą, a musi pan wiedzieĂŚ, Âże tak jak i pan jestem rodowitym ArizoĂączykiem, dochodziÂły mnie sÂłuchy o tych szlachetnych pierwiastkach. Jestem pod silnym wraÂżenie sposobu, w jaki pan siĂŞ do tego zabraÂł, a takÂże systematycznoÂściÂą paĂąskiego dziaÂłania. Nie mogĂŞ obecnie umawiaĂŚ siĂŞ z panem na zapÂłatĂŞ za mojÂą ewentualnÂą pracĂŞ, poniewaÂż jeÂśli to zrobiĂŞ, bĂŞdĂŞ zmuszony do napisania pisemnego sprawozdania. A wszystko, co mam do sprzedania, to moja reputacja, moja wiarygodnoœÌ. Jestem w Arizonie przysiĂŞgÂłym ekspertem w dziedzinie sposobĂłw wydzielania metali. MogĂŞ siĂŞ zgodziĂŚ pracowaĂŚ dla pana bez Âżadnej zapÂłaty, dopĂłki nie odkryjĂŞ, w ktĂłrym miejscu popeÂłnia pan b³¹d. KĂŞdy juÂż to odkryjĂŞ, dam panu sprawozdanie na piÂśmie i wĂłwczas zapÂłaci mi pan po 60 dolarĂłw za kaÂżdÂą przepracowanÂą na paĂąskÂą rzecz godzinĂŞ.

Obliczy³em, ¿e suma ewentualnego wynagrodzenia wynosi³aby od 12 000 do 15 000 dolarów. Pomyœla³em sobie, ¿e jeœli to ma zdj¹Ì ze mnie przekleùstwo niepowodzeù, jeœli uzyskam ostateczn¹ odpowiedŸ, to gra jest warta œwieczki. Tak wtedy uwa¿a³em i powiedzia³em mu, ¿e zgadzam siê na jego propozycjê.

Po trzech latach oÂświadczyÂł mi:

— MogĂŞ z ca³¹ stanowczoÂściÂą stwierdziĂŚ, Âże to nie jest jakiÂś inny pierwiastek. JesteÂśmy w koĂącu ludÂźmi wyksztaÂłconymi, nauczono nas jak chemicznie oddzielaĂŚ od siebie pierwiastki, a nastĂŞpnie poddawaĂŚ je ÂścisÂłemu okreÂślaniu.

Jako przykÂład podam rod. A to dlatego, Âże w roztworze chlorkowym ma on charakterystyczny Âżurawinowy kolor, bardzo zbliÂżony do koloru soku z czerwonych winogron. ÂŻaden inny pierwiastek nie daje takiego koloru w roztworze chlorkowym. Kiedy juÂż rod zostanie wydzielony z pozostaÂłych pierwiastkĂłw, daje wÂłaÂśnie ten kolor w roztworze chlorkowym. OstatniÂą czynnoÂściÂą, jakÂą wykonuje siĂŞ przed wydzieleniem pierwiastka, jest neutralizacja kwaÂśnego roztworu, w czasie ktĂłrej nastĂŞpuje jego wytrÂącenie z roztworu w postaci czerwonobrÂązowego dwutlenku, ktĂłry jest podgrzewany potem przez godzinĂŞ do temperatury 800 stopni w kontrolowanej atmosferze, co powoduje powstanie bezwodnego dwutlenku, z ktĂłrego po poddaniu go redukcji wodorowej w kontrolowanej atmosferze wydziela siĂŞ czysty pierwiastek, zaÂś nadmiar wodoru zostaje wypalony.

Tak wiĂŞc przeprowadziliÂśmy neutralizacjĂŞ kwaÂśnego roztworu i wytrÂąciliÂśmy zeĂą czerwonobrÂązowy dwutlenek, czyli w takim kolorze, jakiego naleÂżaÂło siĂŞ spodziewaĂŚ. OdfiltrowaliÂśmy go, podgrzewaliÂśmy przez godzinĂŞ w atmosferze tlenowej w piecu tunelowym, po czym poddaliÂśmy redukcji wodorowej, aÂż otrzymaliÂśmy szarobiaÂły proszek, czyli w takim kolorze, jaki powinien mieĂŚ czysty rod. NastĂŞpnie w celu jego wyÂżarzenia pogrzaliÂśmy go do temperatury 1400 stopni w atmosferze argonu i wĂłwczas zmieniÂł on kolor na ÂśnieÂżnobiaÂły, co nie powinno mieĂŚ miejsca. WidzÂąc to John powiedziaÂł:

— Dave, mam zamiar podgrzaĂŚ to aÂż do momentu uzyskania bezwodnego tlenku, a nastĂŞpnie oziĂŞbiĂŚ, oddzieliĂŚ jednÂą trzeciÂą prĂłbki i wÂłoÂżyĂŚ jÂą do szczelne zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. PozostaÂłe dwie trzecie prĂłbki wÂło¿ê z powrotem do pieca tunelowego i bĂŞdĂŞ podgrzewaÂł w atmosferze tlenowej, nastĂŞpnie jeszcze raz oziĂŞbiĂŞ jÂą, oczyszczĂŞ gazem szlachetnym i pogrzejĂŞ w atmosferze wodoru w celu zredukowania tlenkĂłw. WodĂłr wejdzie w zwiÂązek z tlenem tworzÂąc wodĂŞ i oczyÂści w ten sposĂłb metal. Potem oziĂŞbiĂŞ go aÂż do otrzymania biaÂłoszarego proszku, ktĂłrego poÂłowĂŞ wÂło¿ê do nastĂŞpnej szczelnie zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. Pozosta³¹ czêœÌ proszku ponownie wÂło¿ê do pieca, utleniĂŞ, zredukujĂŞ wodorem i wyÂżarzĂŞ do momentu otrzymania ÂśnieÂżnobiaÂłego proszku, ktĂłry wÂło¿ê do kolejnej, zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. Wszystkie trzy fiolki przeÂślĂŞ do Pacific Spectrochem w Los Angeles, ktĂłra jest jednÂą z najlepszych firm w USA zajmujÂących siĂŞ spektroskopiÂą.

WkrĂłtce nadeszÂła analiza pierwszej prĂłbki: czerwonobrÂązowy dwutlenek okazaÂł siĂŞ tlenkiem Âżelaza. W nastĂŞpnej fiolce wykryto wy³¹cznie krzemionkĂŞ i aluminium – ani Âśladu Âżelaza. To oznaczaÂło, Âże dziaÂłanie wodorem na tlenek Âżelaza przeksztaÂłciÂło go w krzemionkĂŞ i aluminium. W trzeciej fiolce wykryto wapĂą i krzemionkĂŞ – a gdzie podziaÂło siĂŞ aluminium?

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd....


John westchn¹³ i rzek³:

— Dave, moje Âżycie byÂło takie proste, zanim ciĂŞ poznaÂłem. PrzecieÂż to wszystko nie ma najmniejszego sensu. To, nad czym pracujesz, spowoduje rewizjĂŞ podrĂŞcznikĂłw fizyki i koniecznoœÌ napisania od nowa podrĂŞcznikĂłw chemii oraz wyciÂągniĂŞcia zupeÂłnie nowych wnioskĂłw.

NastĂŞpnie daÂł mi rachunek, ktĂłry opiewaÂł na sumĂŞ 130 000 dolarĂłw. ZapÂłaciÂłem mu, zaÂś on rzekÂł:

— Dave, wyizolowaÂłem pierwiastki i sprawdziÂłem je chemicznie na 50 ró¿nych sposobĂłw. W tonie materiaÂłu wyjÂściowego masz od 4 do 6 uncji palladu, od 12 do 14 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu.

ByÂły to prawie identyczne iloÂści z tymi, ktĂłre podaÂł mi specjalista od spektroskopii, i byÂły tak duÂże, Âże John oÂświadczyÂł:

— Dave, muszĂŞ siĂŞ udaĂŚ tam, skÂąd to wzi¹³eÂś, i osobiÂście pobraĂŚ prĂłbki. PojechaÂł wiĂŞc ze mnÂą, schodziÂł na piechotĂŞ prawie ca³¹ mojÂą posiadÂłoœÌ, pobraÂł osobiÂście prĂłbki, wsadziÂł je do swojej torby, zawiĂłzÂł do laboratorium, sproszkowaÂł i zacz¹³ badaĂŚ. PoniewaÂż prĂłbki pochodziÂły z ró¿nych miejsc, stanowiÂły ogĂłlny przeglÂąd geologiczny terenu. Otrzymane wyniki byÂły identyczne.

Badanie tej sprawy trwaÂło od roku 1983 do 1989. W tym czasie zajmowaÂł siĂŞ niÂą jeden doktor i trzech magistrĂłw chemii oraz dwĂłch technikĂłw – wszyscy w peÂłnym wymiarze godzin. WykorzystujÂąc jako punkt wyjÂścia metody podane przez AkademiĂŞ Nauk ZSRR oraz Biuro Normalizacyjne StanĂłw Zjednoczonych3 nauczyliÂśmy siĂŞ iloÂściowego i jakoÂściowego wyodrĂŞbniania i oznaczania pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw. NauczyliÂśmy siĂŞ, jak sprawiĂŚ, aby znikaÂły dostĂŞpne w handlu metale. DowiedzieliÂśmy siĂŞ jak po kupieniu od firmy Johnson, Matthey & Engelhardt trĂłjchlorku rodu w postaci metalicznej rozerwaĂŚ wszelkie wiĂŞzy miĂŞdzy metalami aÂż do otrzymania czerwonego roztworu, w ktĂłrym nie moÂżna juÂż byÂło wykryĂŚ rodu. A przecieÂż to byÂło nic innego jak tylko rod kupiony w firmie Matthey & Engelhardt. DowiedzieliÂśmy siĂŞ, jak wykonywaĂŚ identyczne sztuczki z irydem, zÂłotem, osmem i rutenem. To wÂłaÂśnie odkryliÂśmy, kiedy kupiliÂśmy urzÂądzenie do wysokociÂśnieniowej chromatografii cieczy.

Jako ciekawostkê mogê podaÌ, ¿e to w³aœnie John Sickafoose by³ osob¹, która obroni³a na Uniwersytecie Stanowym w Iowa pracê doktorsk¹ poœwiêcon¹ zasadom budowy i dzia³ania takiego przyrz¹du. Koncepcjê budowy tego przyrz¹du stworzy³ on ju¿ w latach 1963-1964. Po ukoùczeniu przez niego studiów czêœÌ wspó³pracuj¹cych z nim studentów podyplomowych podjê³a i rozwinê³a jego myœl, co zaowocowa³o zakupieniem tego pomys³u przez firmê Dow Chemical, która przekszta³ci³a go w najbardziej wyrafinowane obecnie urz¹dzenie do chemicznego wyodrêbniania pierwiastków. Instrument jest sterowany komputerowo, zapewnia wysokie ciœnienie i mo¿na przy jego pomocy precyzyjnie odseparowywaÌ pierwiastki. Poniewa¿ to on by³ cz³owiekiem, który stworzy³ koncepcjê, opracowa³ konstrukcjê i okreœli³ ograniczenia tego przyrz¹du, by³ idealn¹ osob¹ do pos³ugiwania siê i udoskonalenia tej technologii.

W ten oto sposĂłb byliÂśmy w stanie zastosowaĂŚ ich technologiĂŞ i rozwin¹Ì sposĂłb wyodrĂŞbniania pierwiastkĂłw w odniesieniu do trĂłjchlorku rodu. Z jego handlowej postaci wyizolowaliÂśmy piĂŞĂŚ ró¿nych pierwiastkĂłw. SÂłowo “metal" ma w tym przypadku znaczenie bardziej zbliÂżone do sÂłowa “armia". Nie moÂżna mieĂŚ armii skÂładajÂącej siĂŞ z jednego ÂżoÂłnierza. SÂłowo “metal" odnosi siĂŞ tu do caÂłego konglomeratu, ktĂłry posiada pewne szczegĂłlne wÂłaÂściwoÂści: przewodnictwo elektryczne, przewodnictwo cieplne i wiele innych cech. Kiedy rozpuÂści siĂŞ metale w kwasie, otrzymuje siĂŞ roztwĂłr bez jakichkolwiek ciaÂł staÂłych. MoÂżna zaÂłoÂżyĂŚ, Âże jest to roztwĂłr wolnych jonĂłw. Kiedy jednak mamy do czynienia z pierwiastkami szlachetnymi, nie mamy do czynienia z wolnymi jonami. Mamy tu do czynienia z tak zwanÂą “chemiÂą klastrowÂą".

Na poczÂątku lat piĂŞĂŚdziesiÂątych rozwinĂŞÂła siĂŞ na uczelniach caÂła dziedzina badaĂą z zakresu chemii klastrowej i materia³ów katalitycznych. Co siĂŞ jednak dzieje, kiedy wiÂązania typu metal-metal sÂą nadal zachowywane w materiale. Otó¿, kiedy kupuje siĂŞ trĂłjchlorek rodu w firmie Johnson, Matthey & Engelhardt, to w rzeczywistoÂści otrzymuje siĂŞ Rh12Cl36 lub Rh15Cl45, a nie RhCl3. Istnieje istotna ró¿nica miĂŞdzy materiaÂłem posiadajÂącym wiÂązania typu metal-metal a materiaÂłem caÂłkowicie dysocjujÂącym na wolne jony. JeÂśli poddamy ten pierwszy badaniu instrumentalnemu, to w rzeczywistoÂści poddamy badaniu wiÂązania klastra – przyrzÂąd nie bada w tym przypadku wolnych jonĂłw.

Dowiedzia³em siê, ¿e firma Genera³ Electric buduje ogniwa paliwowe wykorzystuj¹ce rod i iryd. Skontaktowa³em siê z ich ludŸmi zajmuj¹cymi siê t¹ spraw¹ w Massachusetts, po czym pojecha³em z nimi porozmawiaÌ. Na nasz¹ rozmowê przyby³o tak¿e trzech wyznaczonych przez firmê prawników, których zadaniem by³a ochrona Genera³ Electric przed ludŸmi, którzy twierdz¹, ¿e wynaleŸli now¹ technologiê, któr¹ przedstawili tej firmie i ¿e nastêpnie ona im j¹ ukrad³a. Potem w celu obrony Genera³ Electric musi ujawniaÌ szczegó³y swoich technologii i udowadniaÌ, ¿e stworzy³a j¹ sama. Dlatego w³aœnie Genera³ Electric odnosi siê bardzo sceptycznie do ludzi twierdz¹cych, ¿e wymyœlili coœ nowego, i zawsze na rozmowy z nimi deleguj¹ prawników, których zadaniem jest sprawdzenie, czy rozmówca nie jest zwyk³ym naci¹gaczem.

Po godzinnej rozmowie z nami padÂło stwierdzenie: “Ci faceci nie sÂą naciÂągaczami. Prawnicy mogÂą odejœÌ". Ich ludzie doszli do tego wniosku, poniewaÂż u nich rĂłwnieÂż miaÂły miejsce eksplozje. Wiedzieli, Âże po kupieniu handlowej postaci trĂłjchlorku rodu bardzo dobrze poddaje siĂŞ on analizie, ale Âżeby mĂłc wprowadziĂŚ go do ogniw paliwowych, naleÂży poddaĂŚ go efuzji. Wiedzieli, Âże po tym zabiegu nie da siĂŞ juÂż wykryĂŚ tego metalu. Kiedy wiĂŞc powiedzieliÂśmy im, Âże posiadamy materiaÂł, ktĂłry w ogĂłle nie poddaje siĂŞ analizie, wiedzieli, Âże to moÂżliwe. Nigdy czegoÂś takiego jednak nie widzieli, przeto powiedzieli:

— JesteÂśmy zainteresowani.

Potem przedstawili mi nastĂŞpujÂącÂą propozycjĂŞ:

— Dave, moÂże zrobiÂłbyÂś trochĂŞ rodu i przesÂłaÂł go nam, a my wprowadzimy go do naszych ogniw paliwowych. Zobaczymy, czy to bĂŞdzie dziaÂłaĂŚ, tam gdzie dziaÂła tylko rod. Sprawdzimy, na czym polega mechanizm przemiany jednoatomowego rodu na rod metaliczny w tych ogniwach paliwowych.

Jak dot¹d nie odkryto innego metalu poza rodem i platyn¹, który dzia³a³by katalitycznie w procesach wodorowych wykorzystywanych w ogniwach paliwowych. Rod jest wyj¹tkowy w porównaniu z platyn¹, poniewa¿ w przeciwieùstwie do niej nie ³¹czy siê z tlenkiem wêgla. Powiedzieli mi:

— Dave, sprawdzimy, czy jest to czynnik katalizujÂący w procesach wodorowych i jeÂśli okaÂże siĂŞ, Âże tak jest, bĂŞdzie to oznaczaÂło, Âże to rod albo jakaÂś jego odmiana.

Pracowaliœmy przez szeœÌ miesiêcy i oczyœciliœmy pewn¹ iloœÌ materia³u, potem oczyœciliœmy j¹ jeszcze raz i jeszcze raz. Chcieliœmy mieÌ absolutn¹ pewnoœÌ, ¿e materia³ jest czysty. Chcieliœmy unikn¹Ì jakichkolwiek zwi¹zanych z tym problemów. W koùcu przes³aliœmy gotow¹ próbkê do Tony'ego LaConti w Genera³ Electric.

GeneraÂł Electric odsprzedaÂło w miĂŞdzyczasie swojÂą technologiĂŞ ogniw paliwowych firmie United Technologies, ktĂłra miaÂła juÂż swojÂą wÂłasnÂą technologiĂŞ ogniw tego typu. Wszyscy ludzie z GeneraÂł Electric pracowali dla United Technologies, ale poniewaÂż United Technologies miaÂła swoje wÂłasne zespoÂły ludzie z GeneraÂł Electric nie zostali do nich w³¹czeni. Stali siĂŞ mÂłodszym personelem – nie byli juÂż najwaÂżniejsi i po kilku miesiÂącach zwolnili siĂŞ z United Technologies. Jose Giner, ktĂłry byÂł szefem dziaÂłu ogniw paliwowych w United Technologies, rĂłwnieÂż siĂŞ zwolniÂł i zaÂłoÂżyÂł w Waltham w stanie Massachusetts wÂłasnÂą firmĂŞ o nazwie Giner Incorporated. Tony i reszta ludzi z GeneraÂł Electric poszÂła za nim.

W czasie kiedy nasz materia³ dotar³ tam, zd¹¿yli ju¿ za³o¿yÌ swoje w³asne przedsiêbiorstwo w Waltham, przeto zleciliœmy im budowê ogniw paliwowych dla nas.

Kiedy otrzymali nasz materia³ i przeprowadzono jego analizê, okaza³o siê, ¿e w ogóle nie ma w nim rodu. Tym niemniej kiedy do³¹czyli go do wêgla w ramach ich technologii ogniw paliwowych, wszystko dzia³a³o jak nale¿y, to znaczy, nasz materia³ dzia³a³ tak jak rod i co ciekawe nie ³¹czy³ siê z tlenkiem wêgla.

Trzy tygodnie póŸniej wy³¹czyli ogniwa paliwowe, wyjêli elektrody i przes³ali je w to samo miejsce, z którego otrzymali ekspertyzê mówi¹c¹, ¿e w oryginalnej próbce nie by³o rodu. Obecnie okaza³o siê, ¿e w oryginalnej próbce jest ponad 8 procent rodu. Rod zacz¹³ wydzielaÌ siê na wêglu. W rzeczywistoœci zacz¹³ ju¿ wytwarzaÌ wi¹zania typu metal-metal. I na elektrodzie znalaz³ siê metaliczny rod, tam gdzie go przedtem w ogóle nie by³o. Ludzie z Genera³ Electric stwierdzili wówczas:

— Dave, jeÂśli okaÂże siĂŞ, Âże jesteÂś pierwszym, ktĂłry to odkryÂł, jeÂśli bĂŞdziesz pierwszym, ktĂłry potrafi wytÂłumaczyĂŚ, jak to siĂŞ dzieje, jeÂśli bĂŞdziesz pierwszym, ktĂłry powie Âświatu, Âże coÂś takiego istnieje, bĂŞdziesz mĂłgÂł to opatentowaĂŚ.

A ja im na to:

— Nie jestem zainteresowany opatentowywaniem tego. Wtedy wyjaÂśnili mi, Âże jeÂśli ktoÂś inny odkryje to i opatentuje, wĂłwczas moÂże zmusiĂŚ mnie, abym wiĂŞcej tego nie robiÂł, nawet jeÂśli do tego czasu robiÂłem to codziennie.

— W takim razie — odrzekÂłem — chyba bĂŞdĂŞ musiaÂł to opatentowaĂŚ. W marcu 1988 roku przesÂłaliÂśmy do urzĂŞdĂłw patentowych USA i caÂłego Âświata opis patentowy pod nazwÂą Orbitally Rearranged Monatomic Elements (Jednoatomowe pierwiastki o przeksztaÂłconych orbitach). PoniewaÂż nazwa ta jest nieco dÂługa, nazywamy to po prostu ORME. MoÂżna wiĂŞc mieĂŚ zÂłoto ORME, pallad ORME, iryd ORME, ruten ORME, osm ORME lub ORME-y.

W czasie trwania procedury patentowej Biuro Patentowe oznajmiÂło mi:

— Dave, potrzebujemy bardziej dokÂładnych danych, potrzebujemy wiĂŞcej informacji na temat procesu przeksztaÂłcania do postaci tego biaÂłego proszku.

Jednym z problemĂłw, na jaki natknĂŞliÂśmy siĂŞ, byÂło to, Âże kiedy juÂż wytworzy siĂŞ ten biaÂły proszek i wystawi go na dziaÂłanie atmosfery, z miejsca zaczyna przybieraĂŚ na wadze. I nie chodzi to o jakiÂś niewielki przyrost, mowa tu o dwudziesto– a nawet trzydziesto– procentowym przyroÂście ciĂŞÂżaru. W normalnych warunkach moÂżna by to potraktowaĂŚ jako absorpcjĂŞ gazĂłw atmosferycznych: powietrze wchodzi w zwiÂązek z proszkiem i powoduje przyrost jego ciĂŞÂżaru, lecz nie aÂż o 20 do 30 procent.

Tym niemniej musieliœmy uczyniÌ zadoœÌ ¿¹daniom Biura Patentowego. Musieliœmy podaÌ im dok³adne dane.

Wziêliœmy wiêc przyrz¹d do analizy termo-grawimetrycznej, który umo¿liwia pe³n¹ kontrolê atmosfery, w której znajduje siê próbka. Mo¿na j¹ utleniaÌ, odtleniaÌ wodorem i wy¿arzaÌ i jednoczeœnie ca³y czas wa¿yÌ j¹ w kontrolowanej atmosferze. Ca³oœÌ jest absolutnie szczelna. Brakowa³o ju¿ nam pieniêdzy i nie staÌ nas by³o na zakup takiego przyrz¹du, wiêc wynajêliœmy go od korporacji Vanana w Bay Area. Kiedy go otrzymaliœmy, pod³¹czyliœmy go do naszych komputerów.

Podgrzewaliœmy materia³ z prêdkoœci¹ 1,2 stopnia na minutê i ch³odziliœmy z prêdkoœci¹ 2 stopni na minutê. Okaza³o siê, ¿e przy utlenianiu materia³ wa¿y 102 procent, a kiedy siê go odtleni wodorem, wa¿y 103 procent. Jak dot¹d nic nadzwyczajnego. Nie ma ¿adnych problemów. Ale kiedy proszek przechodzi w œnie¿nobia³¹ postaÌ, wa¿y tylko 56 procent! Wyda³o nam siê to niemo¿liwe! Kiedy siê go wy¿arzy i zamieni siê w œnie¿nobia³¹ postaÌ, wa¿y tylko 56 procent pierwotnej wagi! Jeœli pogrzeje siê go do punktu zeszklenia, czernieje i ca³a jego pierwotna waga wraca.

To oznacza, Âże ta substancja siĂŞ nie ulatnia. Wci¹¿ tam jest, tylko nie da siĂŞ jej zwaÂżyĂŚ. I wÂłaÂśnie w tym momencie wszyscy powiadajÂą: “Tak byĂŚ nie moÂże, coÂś tu jest nie tak!"

ProszĂŞ sobie wyobraziĂŚ, Âże kiedy podgrzewaliÂśmy, a nastĂŞpnie oziĂŞbialiÂśmy naszÂą substancjĂŞ w atmosferze helu lub argonu, a powtarzaliÂśmy tĂŞ procedurĂŞ trzy razy, prĂłbka zyskiwaÂła na wadze od 200 do 300 procent poczÂątkowego ciĂŞÂżaru. Kiedy jÂą nastĂŞpnie podgrzewaliÂśmy, waÂżyÂła mniej niÂż mc? Gdyby zwaÂżyĂŚ pustÂą szalkĂŞ, okazaÂłoby siĂŞ, Âże waÂży ona wiĂŞcej niÂż kiedy znajduje siĂŞ na niej ta substancja!

MuszĂŞ podkreÂśliĂŚ, Âże przyrzÂąd ten obsÂługiwali ludzie o wysokich kwalifikacjach, a mimo to przychodzili i mĂłwili: “ProszĂŞ na to spojrzeĂŚ, to w ogĂłle nie ma sensu!"

Ten przyrzÂąd jest bardzo dobrze zaprojektowany i kontrolowany. MajÂą do testĂłw pewien materiaÂł, ktĂłry w temperaturze pokojowej nie posiada wÂłaÂściwoÂści magnetycznych, ale kiedy wÂłoÂży siĂŞ go do tego urzÂądzenia i podgrzeje do temperatury 300 stopni, namagnesowuje siĂŞ. Staje siĂŞ wĂłwczas silnym magnesem. NastĂŞpnie po pogrzaniu do temperatury 900 stopni traci SWOJO wÂłaÂściwoÂści magnetyczne. Pozwala on stwierdziĂŚ, czy oddziaÂływanie jego pola magnetycznego na podgrzewanÂą substancjĂŞ powoduje jakiekolwiek zmiany jej ciĂŞÂżaru.

Ogrzewany materiaÂł owiniĂŞty jest w dwa zwoje. Jeden zwĂłj zwiniĂŞty jest w jednym kierunku, a drugi w przeciwnym. JeÂżeli przepuÂścimy przez nie prÂąd elektryczny, to wytworzÂą one pola elektromagnetyczne, ktĂłrych linie siÂł sÂą skierowane przeciwnie i znoszÂą siĂŞ nawzajem. Jest to ten sam rodzaj uzwojenia, ktĂłry uÂżywany jest w telewizji w celu zniesienia pola magnetycznego. IntencjÂą konstruktorĂłw byÂła chĂŞĂŚ wyeliminowania wszelkich wpÂływĂłw pola magnetycznego na pomiar.

Kiedy wk³adaliœmy ten materia³ do przyrz¹du i wa¿yliœmy go, ca³y czas wa¿y³ tyle samo, zarówno kiedy stawa³ siê magnetykiem, jak i kiedy przestawa³ nim byÌ. Kiedy jednak wk³adaliœmy nasz¹ substancjê i przekszta³ca³a siê w œnie¿nobia³y proszek, jej ciê¿ar zmniejsza³ siê do 56 procent pierwotnej wagi. Kiedy wy³¹czano przyrz¹d i pozostawiano go, aby ostyg³, ciê¿ar próbki nadal wynosi³ 56 procent. Po jej kolejnym pogrzaniu jej ciê¿ar zanika³ zupe³nie, zaœ po och³odzeniu zyskiwa³ od 200 do 300 procent pierwotnego ciê¿aru, ale w koùcu zawsze powraca³ do 56 procent.

SkontaktowaliÂśmy siĂŞ z korporacjÂą Variana w Bay Area i powiedzieliÂśmy im:

http://www.nieznane.pl/czy-kamien-filozoficzny-naprawde-juz-istnieje,225.html

cd...


— SÂłuchajcie, to nie ma sensu. CoÂś jest nie w porzÂądku z waszym przyrzÂądem. Za kaÂżdym razem gdy go uÂżywamy, pracuje dobrze aÂż do momentu wytworzenia przez nas czystego, monoatomowego materiaÂłu. IlekroĂŚ dochodzimy do tego momentu, otrzymujemy ÂśnieÂżnobiaÂły proszek i urzÂądzenie przestaje dziaÂłaĂŚ prawidÂłowo.

Ludzie z Variana obejrzeli wyniki i powiedzieli:

— Wie pan, panie Hudson, gdyby pan oziĂŞbiaÂł swojÂą substancjĂŞ, powiedzielibyÂśmy, Âże ma pan do czynienia z nadprzewodnictwem, ale poniewaÂż pan jÂą podgrzewaÂł, nie wiemy, z czym ma pan do czynienia.

Postanowi³em podszkoliÌ siê w chemii, tak jak poprzednio w fizyce, z tym ¿e teraz musia³em jeszcze dodatkowo nauczyÌ siê fizyki nadprzewodników. Po¿yczy³em ca³¹ stertê ksi¹¿ek na temat nadprzewodnictwa i zacz¹³em je studiowaÌ.

Zrobiliœmy nastêpuj¹c¹ rzecz: wziêliœmy nasz bia³y proszek i poniewa¿ mia³ byÌ on nadprzewodnikiem, umieœciliœmy go na stole, i przy³¹czyliœmy doù woltomierz. Jak wiadomo, woltomierz ma dwie elektrody. Kiedy przy³¹czymy do nich drut i w³¹czymy bateriê, woltomierz wska¿e nam opór drutu.

Jeœli jedn¹ elektrod¹ dotkniemy nasz proszek z jednej strony a drug¹ z drugiej i w³¹czymy pr¹d, to wskazówka miernika powinna zaj¹Ì tak¹ pozycjê (pokazuje na ekranie wskazanie na tablicy miernika), co oznacza doskona³¹ nadprzewodliwoœÌ. Nic z tego, figa, zero, ¿adnego nadprzewodnictwa. Zaczêliœmy siê zastanawiaÌ, o co tu chodzi.

Z definicji nadprzewodnika wynika, Âże nie jest moÂżliwe zaistnienie w nim jakiegokolwiek potencjaÂłu elektrycznego lub pola magnetycznego. Aby odprowadziĂŚ prÂąd z drutu, potrzeba napiĂŞcia, podobnie jak aby go doĂą wprowadziĂŚ. Skoro tak, skoro nie moÂżna otrzymaĂŚ prÂądu z samego przewodu, przeto nie da siĂŞ rĂłwnieÂż uzyskaĂŚ energii nadprzewodnictwa w przewodzie bez przyÂłoÂżenia doĂą napiĂŞcia.

Wiem, jakie zadajecie sobie paĂąstwo w tym momencie pytanie. Brzmi ono: “Do czego wiĂŞc, u diabÂła, nadaje siĂŞ ta substancja?" JeÂśli nie moÂżna do niej wprowadziĂŚ energii i jeÂśli nie moÂżna jej z niej wyprowadziĂŚ, to do czego, u diabÂła, moÂże siĂŞ ona nadawaĂŚ? Otó¿, okazuje siĂŞ, Âże przez nadprzewodnik przepÂływa ÂświatÂło o jednej dÂługoÂści fali, jednorodne, takie jak w laserze, i Âże pÂłynie ono w nim bez przerwy, nieskoĂączenie, zaÂś przepÂływajÂąc przezeĂą wytwarza wokó³ niego pole noszÂące nazwĂŞ pola Meissnera, ktĂłre wystĂŞpuje wy³¹cznie w nadprzewodnikach.

Pole Meissnera eliminuje z prĂłbki wszelkie zewnĂŞtrzne pola magnetyczne. Jakiego wiec to musi byĂŚ koloru? Otó¿, musi byĂŚ biaÂłe. Cokolwiek odcina wszelkie ÂświatÂło od prĂłbki, musi byĂŚ biaÂłe, zaÂś to, co je absorbuje, musi byĂŚ czarne. (Jak to siĂŞ jednak ma do bÂłysku w naczyniu wystawionym na dziaÂłanie promieni sÂłonecznych)? JeÂśli to odbija wszelkie ÂświatÂło, musi byĂŚ biaÂłe – mĂłwiĂŞ tu teraz o czystym, pojedynczym elemencie nadprzewodnikowym. Musi byĂŚ biaÂły, kiedy jest w stanie nadprzewodzenia.

Nale¿y wiêc wzi¹Ì nadajnik radiowy i dostroiÌ czêstotliwoœÌ rezonansow¹ nadprzewodnika do czêstotliwoœci przewodu, a w³aœciwie dostroiÌ czêstotliwoœÌ przewodu do czêstotliwoœci nadprzewodnika. Wówczas fale elektronowe przewodu oscyluj¹ dok³adnie tak samo, jak nadprzewodnik. W tym stanie para elektronów mo¿e przejœÌ na nadprzewodnik bez ¿adnego dodatkowego impulsu, poniewa¿ elektrony przemieszczaj¹ siê bez przerwy i szukaj¹ drogi najmniejszego oporu. Jeœli wiêc zsynchronizuje siê je z nadprzewodnikiem przechodz¹ parami bez ¿adnego dodatkowego impulsu.

To wymaga oczywiÂście pewnych wyjaÂśnieĂą, poniewaÂż spin poÂłowy elektronu plus spin poÂłowy elektronu to dwie czÂąstki. Kiedy jednak te dwie czÂąstki utworzÂą parĂŞ i kaÂżda z nich stanowi idealne, lustrzane odbicie drugiej, tracÂą wÂłasnoÂści czÂąstki i stajÂą siĂŞ czystym ÂświatÂłem. Bez sensu, prawda? Ale tak jest. Spin jednej drugiej plus spin jednej drugiej daje spin jednoÂści, ktĂłry staje siĂŞ czystym ÂświatÂłem. ProszĂŞ mi wierzyĂŚ, Âże tak jest. Tak wiĂŞc nie mogÂą one poruszaĂŚ siĂŞ jako pojedyncze elektrony, ale mogÂą przemieszczaĂŚ siĂŞ w postaci ÂświatÂła.

Elektrony wykazuj¹ pewn¹ zwariowan¹ w³aœciwoœÌ, mianowicie to, ¿e elektron istniej¹cy w jednej czasoprzestrzeni przechodz¹c do innej czasoprzestrzeni emituje lub absorbuje œwiat³o. Przenosi siê z jednej czasoprzestrzeni do drugiej. Mamy wiêc œwiat³o, które sk³ada siê z dwóch elektronów. Œwiat³o nie istnieje w ¿adnej czasoprzestrzeni. Mo¿na zapaliÌ 50 miliardów œwiate³ w jednej i tej samej przestrzeni i wszystko jest w porz¹dku.

Ale nie mamy jeszcze przewodnika. Przewodnika, którym pop³ynie pr¹d do przewodu i którym zeù odp³ynie. Bez niego nie bêdzie przep³ywu pr¹du. Trzeba go uziemiÌ, prawda? W przypadku nadprzewodnika tak nie jest. Pr¹d mo¿e p³yn¹Ì i p³yn¹Ì, i p³yn¹Ì... i wcale nie musi z niego odp³ywaÌ. Jeœli chcemy, aby odp³yn¹³ musimy pod³¹czyÌ szeregowo przewodnik i dostroiÌ jego czêstotliwoœÌ rezonansow¹ do nadprzewodnika. I kiedy oba znajd¹ siê w harmonii, przyk³adamy napiêcie... i ciach, i energia ulatnia siê.

Tak wiĂŞc, gdybyÂśmy chcieli stworzyĂŚ nadprzewodnik, ktĂłry ciÂągn¹³by siĂŞ od Portland do Nowego Jorku, i Âładowali go tu energiÂą przez dwa lub trzy dni, nie musielibyÂśmy go jednoczeÂśnie rozÂładowywaĂŚ w drugim miejscu. Wszystko byÂłoby w porzÂądku, moÂżna byÂłoby go ÂładowaĂŚ w dalszym ciÂągu. A kiedy tym z Nowego Jorku potrzebna byÂłaby energia, dostroiliby czĂŞstotliwoœÌ rezonansowÂą swojego przewodu, przyÂłoÂżyli napiĂŞcie i wyssali ca³¹ energiĂŞ z nadprzewodnika. Energia zostaÂłaby “bezpÂłatnie", bez strat, przetransportowana z Portland do Nowego Jorku na fali kwantowej nadprzewodnika, przeniesiona pod postaciÂą ÂświatÂła a nie elektrycznoÂści.

Jak zmierzyÌ tê energiê, skoro nie ma ona napiêcia? W jaki sposób zbudowaÌ urz¹dzenie, które potrafi³oby zmierzyÌ to œwiat³o? No i proszê sobie wyobraziÌ, ¿e nie da siê tego zrobiÌ, a to z tego wzglêdu, ¿e wszystkie przyrz¹dy pomiarowe, jakie wymyœli³ cz³owiek, opieraj¹ siê na zasadzie pomiaru ró¿nic, zaœ w nad-przewodniku nie ma ¿adnego napiêcia, to znaczy ró¿nicy potencja³ów. Przep³yw w nadprzewodniku zostaje zainicjowany przy³o¿eniem pola magnetycznego. Reaguje on na nie przep³ywem œwiat³a w swoim wnêtrzu i powstaniem wiêkszego pola Meissnera wokó³ niego.

Nastêpnie mo¿na od³o¿yÌ magnes i pójœÌ sobie, i wróciÌ za sto lat. I oka¿e siê, ¿e p³ynie w nim nadal to samo œwiat³o, które p³ynê³o w nim, kiedy odjêliœmy magnes. Przep³yw nie ulega spowolnieniu. Nadprzewodnik nie eliminuje 99,9999 procenta, ale dok³adnie 100 procent wszystkich zewnêtrznych pól magnetycznych. Nie istnieje jakikolwiek opór, ruch odbywa siê na zasadzie perpetum mobile, mo¿e trwaÌ ca³¹ wiecznoœÌ.

Rosyjski fizyk Sacharow stwierdzi³ w latach szeœÌdziesi¹tych, ¿e szukaj¹c istoty ci¹¿enia nigdy nie odnajdziemy jej w postaci pola magnetycznego. Ci¹¿enie jest rezultatem wzajemnych oddzia³ywaù miêdzy protonami, neutronami, elektronami i energi¹ pró¿ni. T¹ energi¹, która znajduje siê wszêdzie, w ca³ym wszechœwiecie, i jest ponadczasowa. Ta energia to tak zwany eter. Gdybyœmy wypompowali z wszechœwiata ca³e ciep³o i ca³¹ materiê, dok³adnie wszystko, pozosta³aby w nim jeszcze ta energia, któr¹ nazywamy energi¹ pró¿ni. Kiedy protony, neutrony i elektrony wchodz¹ w reakcjê z t¹ energi¹, wytwarzaj¹ ci¹¿enie. Jeœli nie ma materii, nie ma równie¿ ci¹¿enia. Interesuj¹ca teoria. Jak dot¹d wszyscy j¹ ignoruj¹.

No, jest jeszcze facet o nazwisku Hal Puthoff z Teksasu, ktĂłry pochodzi z Bay Area w Kalifornii, gdzie rozpocz¹³ eksperymenty ze zdalnym widzeniem. Teraz pracuje w Austin w Teksasie. (H.E. Puthoff pracuje w Instytucie Zaawansowanych BadaĂą w Austin w Teksasie). To wÂłaÂśnie on opisaÂł matematycznie teoriĂŞ grawitacji Sacharowa. OpublikowaÂł jÂą w roku 1993 w jednym z najbardziej liczÂących siĂŞ pism naukowych. (W rzeczywistoÂści po raz pierwszy opublikowano jÂą w Physical Review A4 z 1 marca 1989 roku. ArtykuÂł nosiÂł tytuÂł: “Gravity as a zero-point-fluctuation force"5.

Z matematycznego modelu (to on wykonuje osobiÂście wszystkie obliczenia matematyczne) wynika, Âże kiedy materia reaguje w dwĂłch wymiarach, w przeciwieĂąstwie do reakcji zachodzÂących w przestrzeni trĂłjwymiarowej, (zaÂś z definicji nadprzewodnik to parzysty kwantowy oscylator rezonujÂący w dwĂłch wymiarach, a nie w trzech), kiedy reaguje w dwĂłch wymiarach, to powinna wedÂług wzorĂłw matematycznych traciĂŚ cztery dziewiÂąte swojego ciĂŞÂżaru. Czy wiecie paĂąstwo, Âże to, co zostaje po odjĂŞciu czterech dziewiÂątych, to dokÂładnie 56 procent?

Postanowi³em wiêc pojechaÌ do Hala Puthoffa. Wzi¹³em wszystkie swoje wyniki i pojecha³em do niego. Po przybyciu oœwiadczy³em:

— SÂłuchaj, Hal, mamy eksperymentalne potwierdzenie sÂłusznoÂści twoich wzorĂłw matematycznych, co stanowi dodatkowo potwierdzenie sÂłusznoÂści zaÂłoÂżeĂą teorii grawitacji Sacharowa. A jest tak, poniewaÂż nasza substancja waÂży tylko 56 procent tego, co na poczÂątku, kiedy przechodzi w stan nadprzewodnictwa.

— Dave, czy zdajesz sobie sprawĂŞ, Âże grawitacja jest czynnikiem determinujÂącym czasoprzestrzeĂą — odrzekÂł Hal. — Skoro ta substancja waÂży tylko 56 procent swojej rzeczywistej wagi, to musisz zdawaĂŚ sobie sprawĂŞ, Âże w rzeczy samej zakrzywia ona czasoprzestrzeĂą.

JeÂśli siĂŞ nad tym zastanowiĂŚ, ma racjĂŞ.

— PosÂłuchaj, Dave — ciÂągn¹³ dalej. — To, czego naprawdĂŞ nam potrzeba, to materiaÂł, ktĂłry caÂłkowicie zakrzywia czasoprzestrzeĂą. MateriaÂł, ktĂłry w ogĂłle nie podlega przyciÂąganiu grawitacyjnemu.

ChodziÂło mu o coÂś, co waÂży mniej niÂż zero. W swoich pracach nazywa on tĂŞ materiĂŞ materiÂą egzotycznÂą. SÂłyszÂąc to powiedziaÂłem:

— Hal, czy wiesz, Âże jeÂśli ogrzejemy tĂŞ substancjĂŞ, przestaje ona podlegaĂŚ przyciÂąganiu grawitacyjnemu?

Przeczyta³em wiele prac na temat energii pró¿ni. Czy wiecie paùstwo, ¿e spektrum termalne nak³ada siê na spektrum punktu zerowego. Te dwa widma nak³adaj¹ siê na siebie. Tak wiêc jeœli coœ podgrzejemy, to powinno to reagowaÌ wewnêtrznie z energi¹ punktu zerowego. Rezonuj¹c w dwuwymiarowej przestrzeni materia³ ten dos³ownie traci ca³y ciê¿ar. Czy wiedz¹ paùstwo, co mi powiedzia³ Puthoff? Otó¿ stwierdzi³:

— Dave, w tym momencie nie powinieneÂś widzieĂŚ tego materiaÂłu.

— Masz racjĂŞ, Hal — odrzekÂłem. — Kiedy zaglÂąda siĂŞ do naczynia przez kwarcowy wziernik, okazuje siĂŞ, Âże nic w nim nie ma, przy czym ciĂŞÂżar naczynia jest inny, niÂż wtedy gdy jest ono puste.

Okaza³o siê, ¿e pope³ni³em b³¹d, zak³adaj¹c, ¿e nasza substancja rezonuje przy czêstotliwoœci, której nie byliœmy w stanie okreœliÌ, jako ¿e Hal stwierdzi³:

— Dave, teoretycznie powinien on znikn¹Ì z przestrzeni trĂłjwymiarowej. WrĂŞcz nie powinien w niej istnieĂŚ.

— No, no... — mrukn¹³em ze zdumienia.

— Dave, musisz zaplanowaĂŚ takie doÂświadczenie, w ktĂłrym bĂŞdziesz w stanie wykonaĂŚ nastĂŞpujÂącÂą rzecz: kiedy materiaÂłu juÂż nie bĂŞdzie, przesuĂą rĂŞkÂą nad naczyniem, i jeÂśli okaÂże siĂŞ, Âże tam jest i rezonuje przy czĂŞstotliwoÂści, ktĂłrej nie jesteÂś w stanie ustaliĂŚ, strÂącisz go z naczynia.

Dzieje siê tak dlatego, ¿e kiedy materia³ zostaje oziêbiony i zaczyna siê ponownie ukazywaÌ, zawsze ukazuje siê w tym samym kszta³cie, jaki mia³, zanim znikn¹³.

— JeÂśli znajduje siĂŞ tam, zsuniesz go z naczynia, a kiedy zaczniesz go ochÂładzaĂŚ, wrĂłci dokÂładnie w to miejsce, gdzie byÂł poprzednio, i bĂŞdzie to stanowiÂło dowĂłd, Âże opuÂściÂł naszÂą trĂłjwymiarowÂą przestrzeĂą — dodaÂł. — Dave, jeÂśli ci siĂŞ to uda, nigdy juÂż nie odczujesz braku pieniĂŞdzy.

Czy myÂślicie, Âże samoloty typu “stealth" sÂą naprawdĂŞ czymÂś waÂżnym? Co by siĂŞ staÂło, gdyby mogÂły dosÂłownie znikaĂŚ?

Jakie sÂą jeszcze inne wÂłaÂściwoÂści nadprzewodnikĂłw? W roku 1988 zgÂłosiÂłem wnioski patentowe na ORME-y, a nastĂŞpnie na S-ORME-y. SprzĂŞÂżony rezonujÂą-co-kwantowy system oscylacyjny wieloatomowych ORME-Ăłw. Mam 11 patentĂłw na ORME-y i 11 patentĂłw na S-ORME-y – ³¹cznie 22 patenty.

A co z kolejnymi wÂłasnoÂściami nadprzewodnika? Nadprzewodnik – jak udowodniĂŚ, Âże to nadprzewodnik? Bierze siĂŞ wiĂŞc staÂłe pole magnetyczne i wkÂłada do niego badany materiaÂł. JeÂśli nie jest on nadprzewodnikiem, to po przyÂłoÂżeniu doĂą pola magnetycznego uzyskamy dodatniÂą indukcyjnoœÌ. JeÂśli przedstawimy to na wykresie w postaci wartoÂści przyÂłoÂżonego pola magnetycznego na jednej osi i indukcyjnoÂści na drugiej, to w przypadku doskonaÂłego izolatora otrzymamy prostÂą rĂłwnoleg³¹. Bez wzglĂŞdu na to jak silne pole magnetyczne przyÂłoÂżymy, nie bĂŞdzie Âżadnej indukcji. JeÂśli nasz materiaÂł jest doskonaÂłym przewodnikiem, to w jego przypadku pewna niewielka iloœÌ pola magnetycznego sprawi, Âże wykres skieruje siĂŞ w gĂłrĂŞ. Tak wiĂŞc mniej wiĂŞcej w tym zakresie (pokazuje na planszy) bĂŞdÂą mieÂściÂły siĂŞ wykresy wiĂŞkszoÂści metali.

Jeœli jednak mamy do czynienia z nadprzewodnikiem, to po przy³o¿eniu pola magnetycznego stanie siê ono ujemne. Dos³ownie zjada on pole magnetyczne, ¿ywi siê nim i wch³ania je w siebie. Ujemna indukcja przy dodatnio przy³o¿onym polu magnetycznym stanowi dowód, ¿e mamy do czynienia z nadprzewodnikiem. Innymi s³owy, gdyby ktoœ mia³ urz¹dzenie, które by³oby zbudowane z nad-przewodnika, to przy przesuwaniu go wewn¹trz linii pola magnetycznego spowodowa³oby ono unicestwienie potencja³u tego pola. Gdyby zabraÌ takie urz¹dzenie do domu, w którym znajduj¹ siê elektryczne mechanizmy, zosta³yby one wy³¹czone, nast¹pi³oby zahamowanie i wy³¹czenie.6

Czy wiecie paùstwo, ¿e gdybyœcie posiadali urz¹dzenie mog¹ce to robiÌ, mog³oby ono dos³ownie przenosiÌ siê w czasoprzestrzeni. Tak twierdzi Hal. Mog³oby znikaÌ i ponownie pojawiaÌ siê w naszej czasoprzestrzeni? Mog³aby przenieœÌ siê z naszej trójwymiarowej czasoprzestrzeni w przestrzeù.....

Lord_Nazgul - Sro Sty 03, 2007 14:37


WykÂład wygÂłoszony 28 lipca 1995 roku w Portland w stanie Oregon. Niniejszy tekst pochodzi z australijskiego dwumiesiĂŞcznika Nexus, vol. 3, nr 5, (sierpieĂą-wrzesieĂą 1996). TytuÂł oryginalny “White Powder Gold: a Miracle of Modern Alchemy". W Polsce ostatnio publikowany w czasopiÂśmie Nexus (wrzesieĂą/paÂździernik 2002 - marzec/kwiecieĂą 2003) pt. BiaÂły Proszek ZÂłota.


Nazywam siĂŞ David Hudson. Jestem od trzech pokoleĂą mieszkaĂącem Phoenix1 wywodzÂącym siĂŞ ze starej osiadÂłej w jego okolicach rodziny. JesteÂśmy rodzinÂą o bardzo konserwatywnych poglÂądach i nigdy nie przyszÂło mi do sÂłowy, Âże kiedykolwiek bĂŞdĂŞ robiÂł, to co teraz robiĂŞ. W latach 1975-1976 bardzo rozczarowaÂłem siĂŞ amerykaĂąskim systemem bankowoÂści. ByÂłem wÂłaÂścicielem majÂącej 70000 akrĂłw (28 350 hektarĂłw) powierzchni farmy poÂłoÂżonej w dolinie Yuma w pobliÂżu Phoenix. ByÂłem facetem duÂżego formatu. Do uprawy tej ziemi zatrudniaÂłem okoÂło 40 robotnikĂłw. MiaÂłem w banku otwartÂą liniĂŞ kredytowÂą do wysokoÂści 4 milionĂłw dolarĂłw. JeÂździÂłem Mercedesem i miaÂłem dom o powierzchni 15 000 stĂłp kwadratowych (l 394 metry kwadratowe). ByÂłem KimÂś przez duÂże “K".

W roku 1975 zaj¹³em siê analiz¹ naturalnych produktów pochodz¹cych z terenów, na których po³o¿ona by³a moja farma. Musicie paùstwo wiedzieÌ, ¿e w Arizonie mamy problem ze zbyt du¿¹ zawartoœci¹ sodu w glebie. Gleba ta, przypominaj¹ca kolorem czekoladowe lody, wygl¹da z wierzchu jak chrzêszcz¹cy pod nogami czarnoziem. Nie wch³ania wody i sód nie jest z niej wyp³ukiwany. Nazywamy j¹ tu czarn¹ ziemi¹ alkaliczn¹.

RadziliÂśmy sobie z tym problemem w ten sposĂłb, Âże w arizoĂąskich kopalniach miedzi kupowaliÂśmy dziewiĂŞĂŚdziesiĂŞciotrzyprocentowy kwas siarkowy. Dla ciekawoÂści podajĂŞ, Âże stĂŞÂżenie kwasu w akumulatorach samochodowych wynosi od 40 do 60 procent. StĂŞÂżenie uÂżywanego przez nas kwasu wynosiÂło 93 procent, czyli byÂło bardzo wysokie. PrzywoziliÂśmy ten kwas na farmĂŞ cysternami i zakwaszaliÂśmy nim ziemiĂŞ w iloÂści 30 ton na jeden akr. NastĂŞpnie rozkÂładaliÂśmy na gruncie szeÂściocalowe (15 cm) paski, ktĂłre zag³êbiaÂł)' siĂŞ weĂą na g³êbokoœÌ od 3 do 4 cali (7,5-10,0 cm). Po nawodnieniu – w Arizonie nic nie wyroÂśnie bez nawodnienia – grunt ulegaÂł w wyniku dziaÂłania kwasu spienieniu – musowaÂł. ProwadziÂło to do przeksztaÂłcenia czarnych gruntĂłw alkalicznych w grunty alkaliczne biaÂłe, rozpuszczalne w wodzie. W ten sposĂłb moÂżna byÂło w ciÂągu pó³tora lub dwĂłch lat doprowadziĂŚ ziemiĂŞ do stanu umoÂżliwiajÂącego uprawĂŞ.

W czasie przeksztaÂłcania tego gruntu w ziemiĂŞ uprawnÂą waÂżne byÂło utrzymanie wysokiej zawartoÂści wapnia w postaci wĂŞglanu wapnia. WĂŞglan wapnia buforuje dziaÂłanie kwasu siarkowego. JeÂśli nie ma wystarczajÂącej iloÂści wĂŞglanu wapnia kwasowoœÌ gleby spada, pH obniÂża siĂŞ do 4-4,5, co powoduje zwiÂązanie wszystkich Âśladowych mikroelementĂłw i jeÂśli uprawia siĂŞ na przykÂład baweÂłnĂŞ, to wyrasta ona do pewnej wysokoÂści, a nastĂŞpnie przestaje rosn¹Ì. W czasie aplikowania tych ÂśrodkĂłw do ziemi bardzo waÂżne jest pamiĂŞtanie o wszystkich elementach, ktĂłre siĂŞ w niej znajdujÂą – ile jest w niej Âżelaza, wapnia etc.

W czasie badania skÂładu gruntu natknĂŞliÂśmy siĂŞ na pewien materiaÂł, ktĂłrego nikt nie potrafiÂł zidentyfikowaĂŚ. ZaczĂŞliÂśmy badaĂŚ jego pochodzenie i stwierdziliÂśmy, Âże bierze siĂŞ on z pewnych tworĂłw geologicznych. DoszliÂśmy do wniosku, Âże, czymkolwiek on jest, najlepiej bĂŞdzie badaĂŚ go w miejscu, gdzie jest go najwiĂŞcej.

ZabraliÂśmy go do laboratorium chemicznego, rozpuÂściliÂśmy i otrzymaliÂśmy krwistoczerwony roztwĂłr. Kiedy jednak doprowadziliÂśmy go do strÂącenia za pomocÂą sproszkowanego cynku, otrzymaliÂśmy czarny osad, ktĂłrego naleÂżaÂło siĂŞ spodziewaĂŚ w przypadku pierwiastka szlachetnego, ktĂłry po chemicznym wyizolowaniu go z kwasu nie podlega powtĂłrnemu w nim rozpuszczeniu.

Wyizolowawszy tĂŞ substancjĂŞ z czarnej ziemi alkalicznej, wysuszyliÂśmy jÂą. UÂżyliÂśmy do tego celu duÂżego porcelanowego lejka Buchnera wysÂłanego papierowym filtrem. Substancja osiadÂła na filtrze tworzÂąc warstwĂŞ gruboÂści okoÂło 1/4 cala (0,635 cm). Nie miaÂłem wtedy do dyspozycji pieca suszarniczego, wiĂŞc skorzystaÂłem z ciepÂła dostarczanego przez arizoĂąskie sÂłoĂące, ktĂłre podgrzaÂło jÂą do temperatury okoÂło 115 stopni, dziĂŞki czemu przy wilgotnoÂści powietrza wynoszÂącej 5 procent wyschÂła bardzo szybko.

Po wyschniĂŞciu substancja ta nagle wybuchÂła. Eksplozja ta nie przypominaÂła Âżadnej z tych, jakie widziaÂłem w swoim Âżyciu, a miaÂłem juÂż do czynieni z ró¿nymi materiaÂłami wybuchowymi. Nie byÂło ani eksplozji ani implozji. WyglÂądaÂło to tak jakby ktoÂś jednoczeÂśnie odpaliÂł okoÂło 50000 ÂżarĂłwek bÂłyskowych – puff!... i po wszystkim. Cala substancja zniknĂŞÂła, podobnie jak i filtr, zaÂś lejek pĂŞkÂł.

Wzi¹³em wiĂŞc nowiutki o³ówek, ktĂłry jeszcze nie byÂł temperowany, postawiÂłem go pionowo obok lejka i zacz¹³em suszyĂŚ kolejnÂą prĂłbkĂŞ tej substancji. Kiedy ponownie nastÂąpiÂł wybuch, okazaÂło siĂŞ, Âże o³ówek zostaÂł spalony w okoÂło 30 procentach, ale nie przewrĂłciÂł siĂŞ. CaÂła prĂłbka znowu zniknĂŞÂła. Nie byÂła to wiĂŞc ani eksplozja, ani implozja. ByÂło to coÂś w rodzaju potĂŞÂżnego bÂłysku ÂświatÂła. WyglÂądaÂło tak, jakby ktoÂś postawiÂł ten o³ówek obok kominka i po 20 minutach stwierdziÂł, Âże z jednej strony on dymi i jednoczeÂśnie pali siĂŞ z obu stron. Tak wÂłaÂśnie wyglÂądaÂł on tuÂż po bÂłysku. Najbardziej zastanawiaÂło mnie to nieoczekiwane zachowanie tej substancji. OdkryliÂśmy, ze jeÂśli wysuszy siĂŞ jÂą bez dostĂŞpu ÂświatÂła sÂłonecznego, nie wybucha, a jeÂśli na sÂłoĂącu – wybucha...

Nastêpnie wziêliœmy trochê tej substancji, wysuszonej bez dostêpu œwiat³a s³onecznego, i poddaliœmy procesowi redukcji w tyglu. Reakcjê tê przeprowadziliœmy w porcelanowym tyglu w kszta³cie fili¿anki, do którego w³o¿yliœmy nasz proszek zmieszany z o³owiem i innymi topnikami i podgrzewaliœmy, dopóki o³ów nie uleg³ stopieniu. Dziêki temu zabiegowi metale ciê¿sze od o³owiu pozostaj¹ w nim, a l¿ejsze wyp³ywaj¹ na wierzch. Na tej zasadzie opiera siê znana od setek lat metoda ogniowego oznaczania metali szlachetnych. W jej wyniku z³oto i srebro pozostaj¹ w o³owiu, zaœ wszystkie pozosta³e lekkie pierwiastki wyp³ywaj¹ z niego. Jest to wypróbowana metoda analizy metali.

Nasza substancja przemieœci³a siê na dno roztopionego o³owiu, jakby by³a z³otem lub srebrem. Zdawa³a siê mieÌ wiêksz¹ od niego gêstoœÌ. Nastêpnie zlaliœmy szlakê, która nie mog³a zawieraÌ ¿adnych pierwiastków szlachetnych, po czym odlaliœmy o³ów. Okaza³o siê wówczas, ¿e nasza substancja uformowa³a na dnie roztopionego o³owiu wyraŸnie oddzielaj¹c¹ siê od niego zwart¹ grudkê. Kiedy nastêpnie umieœci siê o³ów w kupelce z popio³em kostnym, o³ów wsi¹ka w popió³, pozostawiaj¹c na wierzchu grudkê z³ota i srebra. Wykonaliœmy identyczn¹ operacjê i równie¿ uzyskaliœmy grudkê, która powinna by³a sk³adaÌ siê z mieszaniny z³ota i srebra.

PrzekazaliÂśmy jÂą do zbadania wszelkim moÂżliwym prywatnym laboratoriom chemicznym i wszĂŞdzie uzyskaliÂśmy jednobrzmiÂącÂą odpowiedÂź: “To jest wy³¹cznie zÂłoto ze srebrem". Wszystko w porzÂądku, tylko Âże kiedy umieÂściÂło siĂŞ prĂłbkĂŞ tej substancji na stole i uderzyÂło w niÂą mÂłotkiem, rozpryskiwaÂła siĂŞ, jakby byÂła ze szkÂła, a przecieÂż jak dotÂąd nie sÂą znane Âżadne stopy zÂłota i srebra, ktĂłre nie byÂłyby kowalne. ZÂłoto i srebro rozpuszczajÂą siĂŞ w sobie i tworzÂą trwaÂłe stopy. Oba metale sÂą miĂŞkkie i ich stop rĂłwnieÂż. JeÂśli to, co otrzymaliÂśmy, byÂło mieszaninÂą zÂłota i srebra, to powinno byĂŚ miĂŞkkie i kowalne. Stop zÂłota i srebra moÂżna rozwaÂłkowaĂŚ, zrobiĂŚ z niego naleÂśnik. Nasza prĂłbka natomiast rozpryskiwaÂła siĂŞ jak szkÂło. PowiedziaÂłem wiĂŞc:

— Dzieje siĂŞ tu coÂś, czego nie rozumiemy. CoÂś bardzo niezwykÂłego.

Có¿ wiêc zrobiliœmy. Ano oddzieliliœmy chemicznie z³oto i srebro i jako pozosta³oœÌ otrzymaliœmy spor¹ iloœÌ jakiejœ czarnej substancji. Kiedy da³em j¹ do analizy laboratoryjnej, powiedziano mi, ¿e to mieszanina ¿elaza, krzemionki i aluminium.

— To niemoÂżliwe — stwierdziÂłem — to nie moÂże byĂŚ Âżelazo, krzemionka i aluminium. Po pierwsze, kiedy juÂż zostanie wysuszona, nie da siĂŞ jej rozpuÂściĂŚ w Âżadnym kwasie lub zasadzie. Nie rozpuszcza siĂŞ w dymiÂącym kwasie siarkowym, siarkowo-azotowym czy solno-azotowym. Kwasy te rozpuszczajÂą nawet zÂłoto, ale nie potrafiÂą rozpuÂściĂŚ naszej czarnej substancji.

UwaÂżaÂłem, Âże zachowuje siĂŞ ona bardzo dziwnie i Âże musi istnieĂŚ wytÂłumaczenie tego zachowania. Jednak nikt nie potrafiÂł mi jego podaĂŚ.
UdaÂłem siĂŞ przeto na Uniwersytet Cornella i powiedziaÂłem:

— Panowie, mamy zamiar wydaĂŚ trochĂŞ forsy na rozwiÂązanie tej zagadki. Wynaj¹³em w koĂącu pewnego doktora z tej uczelni, ktĂłry uwaÂżaÂł siĂŞ za specjalistĂŞ od pierwiastkĂłw szlachetnych, bowiem sÂądziÂłem, Âże mamy tu do czynienia z ktĂłrymÂś z nich.
PowiedziaÂłem mu krĂłtko:

— ChcĂŞ siĂŞ dowiedzieĂŚ co to takiego.

ZapÂłaciÂłem mu i wrĂłciÂłem da Arizony, on zaÂś przyjrzaÂł siĂŞ naszym dotychczasowym ustaleniom i stwierdziÂł:

— Mamy w Cornell urzÂądzenie zdolne do wykrywania stĂŞÂżeĂą rzĂŞdu jednej miliardowej. ProszĂŞ mi daĂŚ prĂłbkĂŞ tego materiaÂłu do zbadania w Cornell, a powiem panu, z czego siĂŞ ona skÂłada, pod warunkiem Âże nie jest to chlor, brom lub ktĂłryÂś z lÂżejszych pierwiastkĂłw, bowiem w takim przypadku nie jestem w stanie wykonaĂŚ odpowiedniej analizy. JeÂśli jednak jest to pierwiastek ciĂŞÂższy od Âżelaza, to znajdziemy go.

Niestety, kiedy przyjecha³em po wyniki, oœwiadcz)'! mi, ¿e to wy³¹cznie ¿elazo, krzemionka i aluminium. Zapyta³em go wówczas:

— Doktorze, czy zna pan jakieÂś laboratorium chemiczne, ktĂłre moglibyÂśmy wynaj¹Ì?

— Tak — odrzekÂł doktor.

— Zatem chodÂźmy tam.

PracowaliÂśmy w laboratorium przez resztĂŞ dnia i udaÂło nam siĂŞ oddzieliĂŚ ca³¹ krzemionkĂŞ, caÂłe Âżelazo i aluminium. To, co pozostaÂło, stanowiÂło 98 procent caÂłej prĂłbki – i to miaÂło byĂŚ to nic.
OÂświadczyÂłem wĂłwczas:

— Niech pan spojrzy, mogĂŞ to wzi¹Ì do rĂŞki, mogĂŞ to zwaÂżyĂŚ, mogĂŞ przeprowadziĂŚ reakcje chemiczne. To jest coÂś. Wiem, Âże to jest coÂś. To nie jest nic. A on na to:

— Widma absorpcyjne i emisyjne nie zgadzajÂą siĂŞ z tym, co zostaÂło zaprogramowane w naszych przyrzÂądach.

OdpowiedziaÂłem mu, Âże to jest jednak coÂś i Âże zamierzam dowiedzieĂŚ siĂŞ, co to takiego.

— Panie Hudson — odrzekÂł doktor — gdyby przydzieliÂłby pan nam stypendium w wysokoÂści 350 000 dolarĂłw, moglibyÂśmy zleciĂŚ naszym dyplomantom dokÂładne zbadanie tej prĂłbki.

ZapÂłaciÂłem temu facetowi 22000 dolarĂłw, poniewaÂż twierdziÂł, Âże potrafi zbadaĂŚ wszystko, ale jak siĂŞ okazaÂło, nie potrafiÂł. Nawet nie zaproponowaÂł zwrotu choĂŚby czĂŞÂści tej sumy, w zwiÂązku z czym powiedziaÂłem mu:

— ProszĂŞ pana, nie wiem, ile pan tu pÂłaci ludziom. JeÂśli o mnie chodzi, pÂłacĂŞ robotnikom na farmie minimalne pobory i za 350000 dolarĂłw mogĂŞ uzyskaĂŚ znacznie wiĂŞcej niÂż pan. Dlatego wracam do siebie i postaram siĂŞ wykonaĂŚ to zadanie sam.

Wróci³em do Phoenix ca³kowicie rozczarowany nauk¹ uniwersyteck¹. Nie wywar³y na mnie wra¿enia doktoraty tamtych ludzi. By³em zdegustowany ludŸmi, którym p³aci³em pieni¹dze. Odkry³em, ¿e to potê¿ny system, który generuje dyplomantów produkuj¹cych du¿¹ iloœÌ zapisanego papieru, z którego nic nie wynika. Mimo to rz¹d p³aci im za ka¿dy papierek, jaki zapisz¹, dziêki czemu dostaj¹ pieni¹dze proporcjonalnie do iloœci zapisanego papieru. Wszyscy twierdz¹ to samo, ¿e otrzymuj¹ nagrodê za to, co napisali, i zabieraj¹ siê do zapisywania kolejnego papieru. Kiedy siê cz³owiek dowiaduje, co siê teraz robi na uniwersytetach, doznaje g³êbokiego rozczarowania.

ProwadzÂąc poszukiwania na wÂłasnÂą rĂŞkĂŞ, dowiedziaÂłem siĂŞ, Âże w okolicy Phoenix mieszka czÂłowiek, ktĂłry jest specjalistÂą od spektroskopii i przez wiele lat pracowaÂł w zachodnioniemieckim Instytucie Spektroskopii. Przez jakiÂś czas pracowaÂł jako g³ówny specjalista do spraw spektroskopii w spó³ce Lab Test w Los Angeles, ktĂłra zajmuje siĂŞ budowÂą sprzĂŞtu spektroskopowego. ByÂł tym, ktĂłry projektowaÂł, a nastĂŞpnie sprawdzaÂł w dziaÂłaniu te urzÂądzenia. PowiedziaÂłem sobie: “Oto wÂłaÂściwy czÂłowiek. Jest nie tylko technikiem, ale wie rĂłwnieÂż jak dziaÂłajÂą te urzÂądzenia".

Uda³em siê do niego z rosyjsk¹ ksi¹¿k¹, któr¹ podarowa³ mi cz³owiek od analizy p³omieniowej. Nosi³a ona tytu³ Chemiczna analiza pierwiastków z grupy platynowców i by³a napisana przez Ginzburga i jego wspó³pracowników. Wydana zosta³a przez Akademiê Nauk ZSRR. Pisa³o w niej, ¿e w celu wykrycia tych pierwiastków nale¿y poddaÌ je wy¿arzaniu przez 300 sekund.

Bior¹c pod uwagê, ¿e niektórzy z paùstwa nigdy nie mieli do czynienia z spektroskopi¹, pragnê wyjaœniÌ, ¿e proces ten polega na tym, ¿e bierze siê wêglow¹ elektrodê z wg³êbieniem na jednym koùcu, do którego wk³ada siê badany materia³, po czym zbli¿a siê do niej drug¹ elektrodê i inicjuje ³uk elektryczny. W powsta³ej w ten sposób wysokiej temperaturze w ci¹gu 15 sekund wypala siê wêgiel i elektroda znika wraz z próbk¹. Tak wiêc wszystkie laboratoria w naszym kraju wykonuj¹ piêtnastosekundowe wy¿arzanie i podaj¹ jego wynik jako miarodajny. Zdaniem uczonych z Akademii Nauk ZSRR temperatura wrzenia wody ma siê tak do temperatury wrzenia ¿elaza, jak ta ostatnia do temperatury wrzenia tych pierwiastków.

Jak wszystkim wiadomo, silnik samochodowy nagrzewaj¹c siê nie przekroczy temperatury wrzenia wody dopóty, dopóki w ch³odnicy znajduje siê woda. Jeœli ktoœ podgrzewa³ wodê w garnku na p³ytce, wie doskonale, ¿e garnek nie osi¹ga temperatury wiêkszej od temperatury wrz¹cej w nim wody. Ale kiedy woda wygotujê siê, jego temperatura zaczyna bardzo szybko rosn¹Ì.

Analogicznie jest z t¹ próbk¹. Dopóki jest w niej ¿elazo, dopóty nie przekroczy ona temperatury wrzenia ¿elaza. Dopiero kiedy ono wyparuje, mo¿na podnosiÌ temperaturê dalej. DosyÌ trudno jest poj¹Ì, ¿e coœ topi¹cego siê i wrz¹cego w tak wysokiej temperaturze, jak ma to miejsce w przypadku ¿elaza, mo¿e spe³niaÌ w stosunku do innych pierwiastków rolê wody, ale tak w³aœnie jest. Aby zrealizowaÌ nasz cel, musieliœmy zbudowaÌ komorê wy¿arzania, w której elektroda w os³onie argonowej zapobiegaj¹cej jej kontaktowi z tlenem lub powietrzem pozwoli³aby na wy¿arzanie próbki nie przez 15 sekund, ale przez 300 sekund, który to czas by³ zdaniem Akademii Nauk ZSRR konieczny do oznaczenia sk³adników naszej próbki.

ByliÂśmy dobrze przygotowani – mieliÂśmy wskaÂźniki pK, okreÂśliliÂśmy standardy, zmodyfikowaliÂśmy urzÂądzenie, wykonaliÂśmy wszystkie analizy niezbĂŞdne do uzyskania wyniku i oznaczyliÂśmy wszystkie linie spektralne na mierzÂącym trzy i pó³ metra instrumencie. Te wymiary pokazujÂą, jak duÂży musiaÂł byĂŚ nasz pryzmat, ktĂłry sÂłuÂży do tworzenia linii spektralnych. Dla porĂłwnania podam, Âże wiĂŞkszoœÌ uniwersytetĂłw posÂługuje siĂŞ przyrzÂądami wielkoÂści 1,5 metra. Nasz miaÂł 3,5 metra. ByÂła to ogromna maszyna, ktĂłra zajmowaÂła prawie caÂły garaÂż. MiaÂła okoÂło 30 stĂłp (9 m) dÂługoÂści i prawie 9 stĂłp (2,7 m) wysokoÂści.

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

cd....


PrzejdŸmy jednak do konkretów. Kiedy rozpoczêliœmy doœwiadczenie, w ci¹gu pierwszych 15 sekund uzyskaliœmy potwierdzenie istnienia ¿elaza, krzemionki i aluminium, œladowych iloœci wapnia, sodu i tytanu. Potem, pod koniec pierwszych 15 sekund, odczyty urwa³y siê. Nic nie pojawi³o po kolejnych 20, 25, 30 i 40 sekundach. Minê³o 45, 50, 55, 60, 65 sekund i wci¹¿ nic siê nie pokazywa³o. Patrz¹c na elektrodê przez kolorowe szk³o, widaÌ by³o jednak, ¿e wci¹¿ znajduje siê na niej ma³a kuleczka jakiejœ bia³ej substancji, lecz mimo to nie pojawia³y siê ¿adne odczyty.

Po 70 sekundach, dokÂładnie jak to opisywaÂł podrĂŞcznik Akademii Nauk ZSRR, ukazaÂł siĂŞ odczyt palladu a potem platyny. Po platynie wystÂąpiÂł rod, po rodzie ruten, potem iryd, a na koĂącu osm.

Nie wiem, czy w przypadku innych ludzi jest tak samo, jak byÂło w moim przypadku, ale jeÂśli mam byĂŚ szczery, nie miaÂłem pojĂŞcia co to za pierwiastki. WiedziaÂłem, Âże w grupie platynowcĂłw w okresowym ukÂładzie pierwiastkĂłw znajduje siĂŞ szeœÌ pierwiastkĂłw – nie tylko platyna. Nie odkryto ich jednoczeÂśnie, lecz byÂły stopniowo dodawane. SÂą to odrĂŞbne pierwiastki, tak jak odrĂŞbne sÂą Âżelazo, kobalt i nikiel. Ruten, rod i pallad to tak zwane lekkie platynowce, zaÂś osm, iryd i platyna to ciĂŞÂżkie platynowce.

DowiedzieliÂśmy siĂŞ, Âże cena rodu wynosi okoÂło 3 000 dolarĂłw za uncjĂŞ2, zÂłota – 400 dolarĂłw, irydu – 800 dolarĂłw, a rutenu – 150 dolarĂłw.

“No, no!" – pomyÂśleliÂśmy – “to chyba bardzo waÂżne pierwiastki?"

I rzeczywiœcie to wa¿ne pierwiastki a ich najwiêksze znane z³o¿a znajduj¹ siê w Po³udniowej Afryce. Aby siê do nich dostaÌ i móc eksploatowaÌ z³o¿e o gruboœci 18 cali (45 cm), trzeba wryÌ siê w ziemiê na pó³ mili (800 m). Kiedy ju¿ wydobêdzie siê urobek na powierzchniê, okazuje siê, ¿e w jedna jego tona zawiera zaledwie jedn¹ trzeci¹ uncji tych cennych pierwiastków.

Wielokrotnie sprawdziliÂśmy wszystkie analizy, ktĂłre wykonaliÂśmy w okresie dwĂłch i pó³ roku. SprawdziliÂśmy przebieg kaÂżdej linii spektralnej, wszystkie potencjaÂły interferencyjne – sprawdziliÂśmy wszystko bardzo dokÂładnie.

Kiedy zakoùczyliœmy analizê jakoœciow¹, mój cz³owiek zaj¹³ siê analiz¹ iloœciow¹ i w koùcu oœwiadczy³:

— Wiesz Dave, w jednej tonie masz 6 do 8 uncji palladu, 12 do 13 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu, inaczej mĂłwiÂąc masz okoÂło 2 000 uncji tych pierwiastkĂłw w jednej tonie surowego materiaÂłu, podczas gdy w znanych obecnie najbogatszych zÂłoÂżach zawartoœÌ tych pierwiastkĂłw w jednej tonie rudy nie przekracza 1/3 uncji.

Jak moÂżna zauwaÂżyĂŚ, stymulatorem naszej pracy nie byÂło to, Âże znajdziemy tam te pierwiastki. ByÂły one tam jednak i to w bardzo znacznych iloÂściach. I mĂłwiÂły do nas:

“SÂłuchaj, gÂłupcze, spĂłjrz na to uwaÂżnie, prĂłbujemy ci coÂś pokazaĂŚ". Gdyby okazaÂło siĂŞ, Âże sÂą one tam w niewielkich iloÂściach, prawdopodobnie bym na tym poprzestaÂł zadowolony, Âże udaÂło mi siĂŞ w koĂącu ustaliĂŚ, co to jest. Ale byÂło ich zbyt duÂżo i zadaÂłem sobie kolejne pytanie: “BoÂże, jak to moÂżliwe, aby byÂły one tam w takich iloÂściach i nikt o tym nie wiedziaÂł?"

Proszê nie zapominaÌ, ¿e nie chodzi tu o jedn¹ analizê, ale ca³¹ ich seriê wykonan¹ w ci¹gu dwóch i pó³ roku codziennej mozolnej pracy. Co wiêcej, cz³owiek, który wykonywa³ dla mnie te badania, po zapoznaniu siê z ich wynikami, odes³a³ mnie z kwitkiem, poniewa¿ nie móg³ w nie uwierzyÌ. Pracowa³ nad tym jeszcze przez dwa miesi¹ce, po czym zadzwoni³ do mnie i stwierdzi³ krótko:

— MiaÂłeÂś racjĂŞ, Dave.

AÂż takim byÂł sceptykiem. Nie byÂł w stanie sam mnie przeprosiĂŚ. To niemiecki badacz z niemieckÂą dumÂą. PoprosiÂł wiĂŞc swojÂą ÂżonĂŞ, aby zadzwoniÂła do mnie i przeprosiÂła mnie w jego imieniu.

By³ pod tak silnym wra¿eniem, ¿e wyjecha³ do Niemiec, do Instytutu Spektroskopii. Opisano go póŸniej w specjalistycznych magazynach naukowych poœwiêconych spektroskopii jako tego, który udowodni³ wystêpowanie wspomnianych pierwiastków w naturalnych tworach geologicznych po³udniowo-zachodniej czêœci Stanów Zjednoczonych. Nie s¹ to magazyny powszechnie dostêpne, niemniej uda³o mi siê do nich dotrzeÌ i przeczytaÌ o nim.

W Instytucie nie miano pojĂŞcia, skÂąd dokÂładnie pochodziÂł materiaÂł poddawany analizie, jaka byÂła jego koncentracja – nic nie wiedzieli. Przeprowadzili tylko analizĂŞ maÂłej iloÂści proszku. Najbardziej szalone w tym wszystkim byÂło to, Âże usunĂŞliÂśmy z proszku jedynie krzemionkĂŞ i przesÂłaliÂśmy im to, co pozostaÂło. Wyniki byÂły wrĂŞcz nieprawdopodobne.

Kiedy ju¿ poznaliœmy koùcowe wyniki, stwierdziliœmy, ¿e ca³y problem sprowadza³ siê to odpowiedniej iloœÌ pieniêdzy, gdy¿ one, jak zapewne paùstwo wiedz¹, rozwi¹zuj¹ wszystko.

Tak wiĂŞc po wyÂżarzaniu prĂłbki przez 69 sekund przerwaÂłem proces. PozwoliÂłem aparaturze ostygn¹Ì, wyj¹³em kieszonkowy nó¿ i wydÂłubaÂłem z wierzchoÂłka elektrody maleĂąkÂą kulkĂŞ, ktĂłra po wy³¹czeniu Âłuku elektrycznego zapadÂła siĂŞ w jej g³¹b. NastĂŞpnie wysÂłaÂłem jÂą do analizy do Laboratorium Harwella w Londynie, gdzie wykonano analizĂŞ na zawartoœÌ metali szlachetnych. W swoim sprawozdaniu napisali: “Nie wykryto pierwiastkĂłw szlachetnych". A przecieÂż przerwaÂłem proces na sekundĂŞ przed rozpoczĂŞciem uwalniania siĂŞ palladu. Zastosowali pobudzanie neutronowe, a mimo to nie wykryli obecnoÂści pierwiastkĂłw szlachetnych. To nie miaÂło Âżadnego sensu. MusiaÂło istnieĂŚ na to jakieÂś wytÂłumaczenie. Albo pierwiastek zostaÂł przemieniony w inny, albo istniaÂł w jakiejÂś formie, ktĂłrej nie znaliÂśmy. PostanowiÂłem zebraĂŚ wiĂŞcej danych na ten temat.

Uda³em siê do laboratorium dr¹ Johna Sickafoose'a, cz³owieka bieg³ego w wydzielaniu i oczyszczaniu pierwiastków z materia³ów o nieznanym sk³adzie. Jest absolwentem Uniwersytetu Stanowego w Iowa i doktorem w dziedzinie wydzielania metali. To on zajmowa³ siê problemem œcieków w firmach Motorola i Sperry po³o¿onych w Arizonie. W swojej karierze zawodowej mia³ do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami znajduj¹cymi siê w uk³adzie okresowym z wyj¹tkiem czterech. Mia³ do czynienia ze wszystkimi pierwiastkami ziem rzadkich, a tak¿e wszystkimi stworzonymi przez cz³owieka. Wyizolowa³ wszystkie pierwiastki z uk³adu okresowego z wyj¹tkiem czterech. Tak siê z³o¿y³o, ¿e to ja zwróci³em siê do niego z proœb¹ wyizolowania szeœciu pierwiastków, wœród których by³y owe cztery, z którymi nie mia³ do tej pory do czynienia. W odpowiedzi na tê propozycjê powiedzia³:

— Panie Hudson, sÂłyszaÂłem o tym juÂż wczeÂśniej. OdkÂąd siĂŞgam pamiĂŞciÂą, a musi pan wiedzieĂŚ, Âże tak jak i pan jestem rodowitym ArizoĂączykiem, dochodziÂły mnie sÂłuchy o tych szlachetnych pierwiastkach. Jestem pod silnym wraÂżenie sposobu, w jaki pan siĂŞ do tego zabraÂł, a takÂże systematycznoÂściÂą paĂąskiego dziaÂłania. Nie mogĂŞ obecnie umawiaĂŚ siĂŞ z panem na zapÂłatĂŞ za mojÂą ewentualnÂą pracĂŞ, poniewaÂż jeÂśli to zrobiĂŞ, bĂŞdĂŞ zmuszony do napisania pisemnego sprawozdania. A wszystko, co mam do sprzedania, to moja reputacja, moja wiarygodnoœÌ. Jestem w Arizonie przysiĂŞgÂłym ekspertem w dziedzinie sposobĂłw wydzielania metali. MogĂŞ siĂŞ zgodziĂŚ pracowaĂŚ dla pana bez Âżadnej zapÂłaty, dopĂłki nie odkryjĂŞ, w ktĂłrym miejscu popeÂłnia pan b³¹d. KĂŞdy juÂż to odkryjĂŞ, dam panu sprawozdanie na piÂśmie i wĂłwczas zapÂłaci mi pan po 60 dolarĂłw za kaÂżdÂą przepracowanÂą na paĂąskÂą rzecz godzinĂŞ.

Obliczy³em, ¿e suma ewentualnego wynagrodzenia wynosi³aby od 12 000 do 15 000 dolarów. Pomyœla³em sobie, ¿e jeœli to ma zdj¹Ì ze mnie przekleùstwo niepowodzeù, jeœli uzyskam ostateczn¹ odpowiedŸ, to gra jest warta œwieczki. Tak wtedy uwa¿a³em i powiedzia³em mu, ¿e zgadzam siê na jego propozycjê.

Po trzech latach oÂświadczyÂł mi:

— MogĂŞ z ca³¹ stanowczoÂściÂą stwierdziĂŚ, Âże to nie jest jakiÂś inny pierwiastek. JesteÂśmy w koĂącu ludÂźmi wyksztaÂłconymi, nauczono nas jak chemicznie oddzielaĂŚ od siebie pierwiastki, a nastĂŞpnie poddawaĂŚ je ÂścisÂłemu okreÂślaniu.

Jako przykÂład podam rod. A to dlatego, Âże w roztworze chlorkowym ma on charakterystyczny Âżurawinowy kolor, bardzo zbliÂżony do koloru soku z czerwonych winogron. ÂŻaden inny pierwiastek nie daje takiego koloru w roztworze chlorkowym. Kiedy juÂż rod zostanie wydzielony z pozostaÂłych pierwiastkĂłw, daje wÂłaÂśnie ten kolor w roztworze chlorkowym. OstatniÂą czynnoÂściÂą, jakÂą wykonuje siĂŞ przed wydzieleniem pierwiastka, jest neutralizacja kwaÂśnego roztworu, w czasie ktĂłrej nastĂŞpuje jego wytrÂącenie z roztworu w postaci czerwonobrÂązowego dwutlenku, ktĂłry jest podgrzewany potem przez godzinĂŞ do temperatury 800 stopni w kontrolowanej atmosferze, co powoduje powstanie bezwodnego dwutlenku, z ktĂłrego po poddaniu go redukcji wodorowej w kontrolowanej atmosferze wydziela siĂŞ czysty pierwiastek, zaÂś nadmiar wodoru zostaje wypalony.

Tak wiĂŞc przeprowadziliÂśmy neutralizacjĂŞ kwaÂśnego roztworu i wytrÂąciliÂśmy zeĂą czerwonobrÂązowy dwutlenek, czyli w takim kolorze, jakiego naleÂżaÂło siĂŞ spodziewaĂŚ. OdfiltrowaliÂśmy go, podgrzewaliÂśmy przez godzinĂŞ w atmosferze tlenowej w piecu tunelowym, po czym poddaliÂśmy redukcji wodorowej, aÂż otrzymaliÂśmy szarobiaÂły proszek, czyli w takim kolorze, jaki powinien mieĂŚ czysty rod. NastĂŞpnie w celu jego wyÂżarzenia pogrzaliÂśmy go do temperatury 1400 stopni w atmosferze argonu i wĂłwczas zmieniÂł on kolor na ÂśnieÂżnobiaÂły, co nie powinno mieĂŚ miejsca. WidzÂąc to John powiedziaÂł:

— Dave, mam zamiar podgrzaĂŚ to aÂż do momentu uzyskania bezwodnego tlenku, a nastĂŞpnie oziĂŞbiĂŚ, oddzieliĂŚ jednÂą trzeciÂą prĂłbki i wÂłoÂżyĂŚ jÂą do szczelne zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. PozostaÂłe dwie trzecie prĂłbki wÂło¿ê z powrotem do pieca tunelowego i bĂŞdĂŞ podgrzewaÂł w atmosferze tlenowej, nastĂŞpnie jeszcze raz oziĂŞbiĂŞ jÂą, oczyszczĂŞ gazem szlachetnym i pogrzejĂŞ w atmosferze wodoru w celu zredukowania tlenkĂłw. WodĂłr wejdzie w zwiÂązek z tlenem tworzÂąc wodĂŞ i oczyÂści w ten sposĂłb metal. Potem oziĂŞbiĂŞ go aÂż do otrzymania biaÂłoszarego proszku, ktĂłrego poÂłowĂŞ wÂło¿ê do nastĂŞpnej szczelnie zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. Pozosta³¹ czêœÌ proszku ponownie wÂło¿ê do pieca, utleniĂŞ, zredukujĂŞ wodorem i wyÂżarzĂŞ do momentu otrzymania ÂśnieÂżnobiaÂłego proszku, ktĂłry wÂło¿ê do kolejnej, zakorkowanej i opieczĂŞtowanej fiolki. Wszystkie trzy fiolki przeÂślĂŞ do Pacific Spectrochem w Los Angeles, ktĂłra jest jednÂą z najlepszych firm w USA zajmujÂących siĂŞ spektroskopiÂą.

WkrĂłtce nadeszÂła analiza pierwszej prĂłbki: czerwonobrÂązowy dwutlenek okazaÂł siĂŞ tlenkiem Âżelaza. W nastĂŞpnej fiolce wykryto wy³¹cznie krzemionkĂŞ i aluminium – ani Âśladu Âżelaza. To oznaczaÂło, Âże dziaÂłanie wodorem na tlenek Âżelaza przeksztaÂłciÂło go w krzemionkĂŞ i aluminium. W trzeciej fiolce wykryto wapĂą i krzemionkĂŞ – a gdzie podziaÂło siĂŞ aluminium?
John westchn¹³ i rzek³:

— Dave, moje Âżycie byÂło takie proste, zanim ciĂŞ poznaÂłem. PrzecieÂż to wszystko nie ma najmniejszego sensu. To, nad czym pracujesz, spowoduje rewizjĂŞ podrĂŞcznikĂłw fizyki i koniecznoœÌ napisania od nowa podrĂŞcznikĂłw chemii oraz wyciÂągniĂŞcia zupeÂłnie nowych wnioskĂłw.

NastĂŞpnie daÂł mi rachunek, ktĂłry opiewaÂł na sumĂŞ 130 000 dolarĂłw. ZapÂłaciÂłem mu, zaÂś on rzekÂł:

— Dave, wyizolowaÂłem pierwiastki i sprawdziÂłem je chemicznie na 50 ró¿nych sposobĂłw. W tonie materiaÂłu wyjÂściowego masz od 4 do 6 uncji palladu, od 12 do 14 uncji platyny, 150 uncji osmu, 250 uncji rutenu, 600 uncji irydu i 800 uncji rodu.

ByÂły to prawie identyczne iloÂści z tymi, ktĂłre podaÂł mi specjalista od spektroskopii, i byÂły tak duÂże, Âże John oÂświadczyÂł:

— Dave, muszĂŞ siĂŞ udaĂŚ tam, skÂąd to wzi¹³eÂś, i osobiÂście pobraĂŚ prĂłbki. PojechaÂł wiĂŞc ze mnÂą, schodziÂł na piechotĂŞ prawie ca³¹ mojÂą posiadÂłoœÌ, pobraÂł osobiÂście prĂłbki, wsadziÂł je do swojej torby, zawiĂłzÂł do laboratorium, sproszkowaÂł i zacz¹³ badaĂŚ. PoniewaÂż prĂłbki pochodziÂły z ró¿nych miejsc, stanowiÂły ogĂłlny przeglÂąd geologiczny terenu. Otrzymane wyniki byÂły identyczne.

Badanie tej sprawy trwaÂło od roku 1983 do 1989. W tym czasie zajmowaÂł siĂŞ niÂą jeden doktor i trzech magistrĂłw chemii oraz dwĂłch technikĂłw – wszyscy w peÂłnym wymiarze godzin. WykorzystujÂąc jako punkt wyjÂścia metody podane przez AkademiĂŞ Nauk ZSRR oraz Biuro Normalizacyjne StanĂłw Zjednoczonych3 nauczyliÂśmy siĂŞ iloÂściowego i jakoÂściowego wyodrĂŞbniania i oznaczania pierwiastkĂłw z grupy platynowcĂłw. NauczyliÂśmy siĂŞ, jak sprawiĂŚ, aby znikaÂły dostĂŞpne w handlu metale. DowiedzieliÂśmy siĂŞ jak po kupieniu od firmy Johnson, Matthey & Engelhardt trĂłjchlorku rodu w postaci metalicznej rozerwaĂŚ wszelkie wiĂŞzy miĂŞdzy metalami aÂż do otrzymania czerwonego roztworu, w ktĂłrym nie moÂżna juÂż byÂło wykryĂŚ rodu. A przecieÂż to byÂło nic innego jak tylko rod kupiony w firmie Matthey & Engelhardt. DowiedzieliÂśmy siĂŞ, jak wykonywaĂŚ identyczne sztuczki z irydem, zÂłotem, osmem i rutenem. To wÂłaÂśnie odkryliÂśmy, kiedy kupiliÂśmy urzÂądzenie do wysokociÂśnieniowej chromatografii cieczy.

Jako ciekawostkê mogê podaÌ, ¿e to w³aœnie John Sickafoose by³ osob¹, która obroni³a na Uniwersytecie Stanowym w Iowa pracê doktorsk¹ poœwiêcon¹ zasadom budowy i dzia³ania takiego przyrz¹du. Koncepcjê budowy tego przyrz¹du stworzy³ on ju¿ w latach 1963-1964. Po ukoùczeniu przez niego studiów czêœÌ wspó³pracuj¹cych z nim studentów podyplomowych podjê³a i rozwinê³a jego myœl, co zaowocowa³o zakupieniem tego pomys³u przez firmê Dow Chemical, która przekszta³ci³a go w najbardziej wyrafinowane obecnie urz¹dzenie do chemicznego wyodrêbniania pierwiastków. Instrument jest sterowany komputerowo, zapewnia wysokie ciœnienie i mo¿na przy jego pomocy precyzyjnie odseparowywaÌ pierwiastki. Poniewa¿ to on by³ cz³owiekiem, który stworzy³ koncepcjê, opracowa³ konstrukcjê i okreœli³ ograniczenia tego przyrz¹du, by³ idealn¹ osob¹ do pos³ugiwania siê i udoskonalenia tej technologii.

W ten oto sposĂłb byliÂśmy w stanie zastosowaĂŚ ich technologiĂŞ i rozwin¹Ì sposĂłb wyodrĂŞbniania pierwiastkĂłw w odniesieniu do trĂłjchlorku rodu. Z jego handlowej postaci wyizolowaliÂśmy piĂŞĂŚ ró¿nych pierwiastkĂłw. SÂłowo “metal" ma w tym przypadku znaczenie bardziej zbliÂżone do sÂłowa “armia". Nie moÂżna mieĂŚ armii skÂładajÂącej siĂŞ z jednego ÂżoÂłnierza. SÂłowo “metal" odnosi siĂŞ tu do caÂłego konglomeratu, ktĂłry posiada pewne szczegĂłlne wÂłaÂściwoÂści: przewodnictwo elektryczne, przewodnictwo cieplne i wiele innych cech. Kiedy rozpuÂści siĂŞ metale w kwasie, otrzymuje siĂŞ roztwĂłr bez jakichkolwiek ciaÂł staÂłych. MoÂżna zaÂłoÂżyĂŚ, Âże jest to roztwĂłr wolnych jonĂłw. Kiedy jednak mamy do czynienia z pierwiastkami szlachetnymi, nie mamy do czynienia z wolnymi jonami. Mamy tu do czynienia z tak zwanÂą “chemiÂą klastrowÂą".

Na poczÂątku lat piĂŞĂŚdziesiÂątych rozwinĂŞÂła siĂŞ na uczelniach caÂła dziedzina badaĂą z zakresu chemii klastrowej i materia³ów katalitycznych. Co siĂŞ jednak dzieje, kiedy wiÂązania typu metal-metal sÂą nadal zachowywane w materiale. Otó¿, kiedy kupuje siĂŞ trĂłjchlorek rodu w firmie Johnson, Matthey & Engelhardt, to w rzeczywistoÂści otrzymuje siĂŞ Rh12Cl36 lub Rh15Cl45, a nie RhCl3. Istnieje istotna ró¿nica miĂŞdzy materiaÂłem posiadajÂącym wiÂązania typu metal-metal a materiaÂłem caÂłkowicie dysocjujÂącym na wolne jony. JeÂśli poddamy ten pierwszy badaniu instrumentalnemu, to w rzeczywistoÂści poddamy badaniu wiÂązania klastra – przyrzÂąd nie bada w tym przypadku wolnych jonĂłw.

Dowiedzia³em siê, ¿e firma Genera³ Electric buduje ogniwa paliwowe wykorzystuj¹ce rod i iryd. Skontaktowa³em siê z ich ludŸmi zajmuj¹cymi siê t¹ spraw¹ w Massachusetts, po czym pojecha³em z nimi porozmawiaÌ. Na nasz¹ rozmowê przyby³o tak¿e trzech wyznaczonych przez firmê prawników, których zadaniem by³a ochrona Genera³ Electric przed ludŸmi, którzy twierdz¹, ¿e wynaleŸli now¹ technologiê, któr¹ przedstawili tej firmie i ¿e nastêpnie ona im j¹ ukrad³a. Potem w celu obrony Genera³ Electric musi ujawniaÌ szczegó³y swoich technologii i udowadniaÌ, ¿e stworzy³a j¹ sama. Dlatego w³aœnie Genera³ Electric odnosi siê bardzo sceptycznie do ludzi twierdz¹cych, ¿e wymyœlili coœ nowego, i zawsze na rozmowy z nimi deleguj¹ prawników, których zadaniem jest sprawdzenie, czy rozmówca nie jest zwyk³ym naci¹gaczem.

C.D.N.

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

http://kodczasu.pl/printview.php?t=648&

ROD IRYD I ARKA PRZYMIERZA....


Transmutacji i promieniowaniem
przez Barry Carter
Kilka transmutacji i promieniowania efekty odnotowano które odnosz¹ siê do materia³ów ORMUS.

Hudson i inni naukowcy donoszÂą, Âże elementy m-paĂąstwowe, szczegĂłlnie rod m-paĂąstwo zniknie w bÂłysku ÂświatÂła, jeÂśli nie jest w sÂłoĂącu. W swoim wykÂładzie Portland, Hudson powiedziaÂł:

"Tak wiêc wytr¹ca ten materia³ z czarnym i wziêliœmy materia³ i suszy siê go. W procesie suszenia wziêliœmy du¿y lejek porcelany zwany lejek Buchnera o tym du¿a. Mia³ bibu³ê filtracyjn¹ na nim. Materia³ ten by³ oko³o czwarta cala gruboœci na szczycie bibu³y filtracyjnej. W tym czasie nie mia³em piec suszenia lub suszarni wiêc po prostu ustawiÌ go w s³oùcu Arizony, który by³ o 115 stopni przy 5% wilgotnoœci tak naprawdê suszone szybka.

Co siê sta³o, ¿e po wyschniêciu materia³ eksplodowa³. Wybuch³a jak ¿adna eksplozja, jak¹ kiedykolwiek widzia³em w moim ¿yciu, a ja pracowa³em z wieloma materia³ami wybuchowymi. Nie by³o wybuchu i nie by³o implozji. To by³o tak, jakby ktoœ zdetonowa³ oko³o piêÌdziesi¹t tysiêcy Flesze wszystkie w jednym czasie tylko poof. Ca³y materia³ znikn¹³, bibu³ê filtracyjn¹ znikn¹³ i lejek by³ pêkniêty.

Wiêc wzi¹³em nowy o³ówek, który nigdy nie zosta³ zaostrzony i stan¹³ go na koniec obok lejka i zacz¹³ suszenia kolejn¹ próbkê. Kiedy materia³ zdetonowana p³on¹³ o³ówek oko³o 30% w dwóch, ale nie pukaÌ o³ówek nad i wszystkie próbki by³o. Wiêc to nie by³ wybuch i nie by³o implozji. To by³o jak ogromne uwolnienie œwiat³a.

To by³o jak ustawiÌ ¿e o³ówek obok kominkiem i po oko³o 20 minutach obejrza³eœ ¿e pali³ na jednej stronie i pieczenie w dwóch. To, co wygl¹da jak o³ówek natychmiast po u¿yciu lampy b³yskowej. Teraz to w³aœnie mia³ mnie z tropu. Co siê tych rzeczy jest to dzikie. Okaza³o siê, ¿e jeœli mamy suszone j¹ z promieni s³onecznych nie wybuchn¹Ì, ale jeœli to suszone w s³oùcu eksplodowa³. "

Inny badacz poinformowaÂł podobny efekt, ale nie w sÂłoĂącu:

"ChciaÂłem, aby wysuszyĂŚ niektĂłre z tych rzeczy wewnÂątrz grzejnika, rezystor drutowy. I miaÂłem zamiar go wysuszyĂŚ. PozostaÂł tam dobrze, aÂż zrobiÂło siĂŞ sucho, a potem poszedÂł puf, i wielki bÂłysk i to jak dostaÂłem pierwszÂą metalowÂą farby pÂłatek pracĂŞ. "

Wydaje siê, ¿e w³aœciwoœci tych materia³ów, wi¹¿e siê z ich absorpcj¹ energii, raczej ni¿ ekspozycja na œwiat³o, per se.

Trzeci badacz pewno ³¹czy b³ysk œwiat³a znikniêciu do rodu m-paùstwa:

"Kiedy suche rodu w s³oùcu zgaœnie jak milion ¿arówek b³yskowych. Nie wybuch, nie implozja, po prostu genialny b³ysk œwiat³a i gotowe. Faraon w Egipcie u¿yte do pope³nienia samobójstwa w ten sposób. Kiedy byli gotowi na spotkanie ich bóg to oni domieszkowania siê prawdziwe ciê¿kie na rodu i iœÌ ten d³ugi korytarz w porannym s³oùcu. Bêd¹ one trwaÌ oko³o dziesiêciu minut. I bêd¹ migaÌ z istnienia. Dawno minê³y w b³ysku œwiat³a. To jest ogromny przedawkowanie. Nie mo¿na by³o sobie pozwoliÌ na to iloœÌ rodu, chyba ¿e by³ w³aœcicielem kopalni rodu. "

Najlepsza teoria widzia³em zaproponowa³ rachunek za znikniêciem w b³ysku zjawiska œwiat³a jest nastêpuj¹ca. Gdy energia jest dodawany do systemu ORMUS nadprzewodz¹cej jest przechowywany w tym systemie. Systemy nadprzewodz¹ce mo¿e przechowywaÌ du¿¹ iloœÌ energii, ale ich zdolnoœÌ magazynowania energii jest skoùczona. Punkt, w którym zdolnoœci magazynowania energii jest pe³na nazywa HC2. Gdy pojemnoœÌ energetyczna nadprzewodnika jest nasycony wiêcej energii wprowadzane do systemu spowoduje, ¿e system staje siê niestabilny. Wydaje siê, ¿e gdy dodaje energii promieniowania s³onecznego lub za poœrednictwem pól elektromagnetycznych ostatnich punktu nasycenia HC2 system nadprzewodz¹cych za³amuje siê i ORMUSy s¹ konwertowane do ich odpowiedników metalowych i energii.

W swoim wykÂładzie Portland Hudson dotyczy inny eksperyment, gdzie przerwa przeszÂłoÂści HC2 by wystÂąpiÂł znacznie szybciej:

Kupiliœmy to, co nazywa siê piec ³ukowy. Wziêliœmy oko³o trzydziestu gramów tego bia³ego proszku i umieœciÌ go w piecu. Piec ten by³ izolowany tygiel; mia³ w nim miedziany tygiel wod¹ wszystkich wokó³ niego, aby utrzymaÌ nisk¹ temperaturê. Przynosisz pokrywê, aby ustawiÌ siê na nim i nie ma prêt wolframu, które wisi w nim. I to naprawdê dzia³a trochê ³uku spawacza którym strajku z elektrody wolframowej do miedzi. I w tym ³uku tam usi¹œÌ i wymieszaÌ z elektrod¹ tam iz powrotem, tam iz powrotem, a¿ dos³ownie rozp³ywaj¹ siê wszystko, co jest tam. Teraz to, co zrobiliœmy by³o to pompowana ca³e powietrze, mo¿emy ponownie nape³ni³ j¹ helu, dla gazu plazmowego, i uderzy³ w ³uk. Posz³o bzzp, podobnie jak i wy³¹czony. Otworzyliœmy pieca ³ukowego elektrod¹ wolframow¹, nie. Teraz to elektrody wolframowej jest wielkoœci mojego kciuka. Wolfram jest materia³ z w³ókien, które sprawiaj¹, ¿e ¿arówki z. Ludzie, którzy budowali ten piec powiedzia³, ¿e mo¿emy u¿yÌ go do trzydzieœci piêÌ do czterdziestu razy bez pogorszenia elektrody. Mo¿emy nagraÌ go na kilka minut i minuty i minuty i minuty. Nawet nie dostaÌ drugiej z tej rzeczy. Wys³aliœmy do producenta, ale kolejny elektrody umieœciÌ go z powrotem w niej umieœciÌ z powrotem, zamkn¹³ je z powrotem, odkurzyÌ powietrze, umieœciÌ w gazie obojêtnym, uderzy³ inny ³uk, bzzp, wy³¹czyÌ. Otworzy³ go ponownie i elektroda wolframowa jest stopiony w to wszystkie proszku. Co znaleŸliœmy gdy przeanalizowano proszku po to zrobiliœmy, to nie by³ ten sam element, to by³o zanim to zrobi³. I co równie¿ jest to, ¿e nie by³o wzmocnienie ciep³a o dwóch tysiêcy razy. To nie by³o ciep³o chemicznej, by³o ciep³o j¹drowej. Odkryliœmy, wszystkie przewody w laboratorium zacz¹³ siê kruszyÌ i rozpadaÌ. Mo¿esz przejœÌ do przewodów miedzianych i zrobiÌ, a oni po prostu pójœÌ do proszku.

Zlewka szklana siedzi w laboratorium w pobli¿u pieca by³ ju¿ pe³en ma³ych pêcherzyków powietrza na szybê i kiedy chcemy je odebraÌ oni rozpadnie. A to szkoda promieniowania. Nie ma innego wyt³umaczenia dla niego. Jutro poka¿ê wam, ¿e Berkeley-Brookhaven potwierdzi³a, ¿e jest to 25.000 fotony V elektronów. Poziom promieniowania gamma pochodzi z tych atomów wysokiej wirowania, gdy rzucisz zbyt du¿o energii na nich.

Postulujemy, ¿e te ró¿ne skutki wystêpuj¹ zale¿noœci od tego jak szybko przerw systemowych nadprzewodz¹cych ostatnich punktu HC2.

Wydaje siê, ¿e procesy przemys³owe mog¹ byÌ rozwijane, które skorzystaÌ z tych ró¿nych odpowiedziach materia³ów m-paùstwowych.

Jeden naukowiec poinformowaÂł, Âże w obecnoÂści pola magnetycznego szybko zapadajÂącego moÂżliwe jest dodawanie lub odejmowanie nukleony w materiaÂłach m-paĂąstwowych. Ten naukowiec twierdzi, Âże jest to moÂżliwe do konwersji elementĂłw metalowych do ich m-paĂąstw nastĂŞpnie zmieniĂŚ ich liczbĂŞ atomowÂą z rozpadajÂącej pola magnetycznego i przeksztaÂłciĂŚ uzyskany element m-paĂąstwa z powrotem do innego elementu metalowego. Badacz ten mĂłwi:

"Palladium wykonane z rtêci¹ jest ca³kowicie stabilny. Z³oty wykonane z rtêci¹ nie jest stabilna. To przechodzi" gor¹cego "okresu. Poniewa¿ trzeba krok rtêci w dó³, aby dostaÌ siê do z³ota (zaczynasz z 206 rtêci i spadaj¹ do 197 z³ota) nale¿y zwiêkszyÌ j¹ przez kilka przejœÌ. Nale¿y staraÌ siê doprowadziÌ nadmiar nukleony wszystkie jako obojêtnego gazu. Jeœli nie dostaÌ je wszystkie jako gaz obojêtny materia³ staje siê radioaktywnie gor¹co i bêdziesz mia³ Wspó³czynnik zaniku. W trakcie tego procesu rozpadu mo¿na mieÌ emisji neutronów i beta. "
WĂŞgiel 14 formacji
Hudson rĂłwnieÂż Postuluje ORMUSy sÂą zwiÂązane z tworzeniem wĂŞgla 14 Âżywych. W swoim wykÂładzie Tampa Hudson zostaÂł zapytany: "Co pan miaÂł na myÂśli, kiedy powiedziaÂł, Âże wĂŞglowodory bĂŞdÂą zatruwaĂŚ materiaÂł?" OdpowiedziaÂł:

"Odkry³em, ¿e istniej¹ cztery substancje te atomy pin wysokiej wirowania i zabraÌ je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te s¹ siarczyny (SO 3), wêgla i tlenku wêgla, tlenku azotu, a d³ugoœÌ fali promieniowania krótkie (g³êbokiego ultrafioletu lub krótszy). To, co spowodowa³o, ¿e ten materia³ do wybuchu w s³oùcu, dowiedzia³em siê póŸniej. Tak wiêc istniej¹ cztery g³ówne rzeczy, które powoduj¹ to, aby wróciÌ do stanu niskiego wirowania. Tak, rzeczywiœcie, w organizmie istniej¹ cztery rzeczy, które powoduj¹, to, aby wróciÌ do stanu niskiego wirowania. Tak, ¿e w organizmie zabija œwiat³o. To powoduje, ¿e powrót do stanu niskiego wirowania.

MuszĂŞ powiedzieĂŚ, Âże kiedy tlenek azotu interreacts z tych elementĂłw, biorÂąc je z powrotem do stanu niskiego wirowania, Âże pociÂąga za sobÂą zjawisko zwane anihilacji elektronu. A rzeczywiste tlenki azotu zamiast byĂŚ azotu 14 staje wĂŞgla radioaktywnego 14, kiedy to nastÂąpi. Tak, Âże w organizmie, kiedy umiera jesteÂś produkcji wĂŞgla radioaktywnego 14. To staje siĂŞ w organizmie w inny sposĂłb, niÂż powiedzieĂŚ, Âże tak. "

Jeden z badaczy donosi, Âże gdy metale szlachetne sÂą zamieniane na ich m-paĂąstwa, z zastosowaniem reakcji sodu wysokie temperatury, promieniowanie beta jest zwolniony.

IstniejÂą pewne wzmianki, ktĂłre mogÂłyby wskazywaĂŚ, Âże promieniowanie byÂło problemem dla osĂłb, ktĂłre obsÂługiwane Arki Przymierza.

W jego pracowni Dallas Hudson powiedziaÂł:

A kiedy zdajesz sobie sprawê, ¿e w starym królestwie Egiptu, ¿e na najœwiêtszego dnia w starym królestwie Egiptu, w "Znaku Seal" mo¿na przeczytaÌ, ¿e odbywa siê wokó³ Arki na dwóch s³upach, a w Arce by³ kamieù , Przypadkowo, co by³o w Arce Przymierza? Kamieù. Garnek Manna i kamienia. Szk³o z³oto.

A ja mówiê, ¿e wokó³ Arki Przymierza by³o pole Meissnera. Teraz dziwne rzeczy na temat pola Meissnera jest inne pola Meissner, która oscyluje w tej samej czêstotliwoœci, mo¿e wejœÌ to pole i nie zak³ócaÌ go. A wiêc jeœli jesteœ arcykap³anem, kap³an Melchizedek, i jeœÌ ten chleb Obecnoœci Boga w ka¿dym tygodniu, masz lekki istota, i mo¿na wejœÌ w tej dziedzinie i zbli¿yÌ siê do Arki Przymierza i nie zak³ócaÌ go bo jesteœ w rezonansie z nim. Ale jeœli jesteœ zwyk³ego ¿o³nierza lub osoby, która myœli, z³e rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, musz¹ sznur wokó³ nóg, bo jak podejœcie to, to mo¿e mieÌ strumienia upadku. Teraz, jeœli mo¿na sobie wyobraziÌ kilkaset tysiêcy amperów, a teraz masz woltów, to jak grom z jasnego nieba. Dos³ownie jest energia, która jest niesamowit¹ skalê.

Tak d³ugo, jak nie ma woltów, mo¿na go dotkn¹Ì, mo¿na by³o poczuÌ, ¿e to setki tysiêcy amperów, ale nie ma ³askotki, nie dreszcz, bo nie ma woltów. Tak d³ugo, jak jesteœ w rezonansie z nim mo¿na go podejœÌ, mo¿na go dotkn¹Ì, mo¿na go trzymaÌ, mo¿na poczuÌ, nic. Ale jeœli nie jesteœ w rezonansie z nim, mo¿na wejœÌ na pole, to zaburzyÌ rezonans, i jest to strumieù upadek, a teraz masz napiêcie, i bêdzie ona ciê zabiÌ.

Hudson jest hipotez¹ po³¹czenia miêdzy kilku historycznych odniesieù i zachowanie rzekomych elementów nadprzewodz¹cych przechowywane w Arce Przymierza.

Stuart Nettleton, w ksi¹¿ce The Alchemy Key, zbada³ roszczeù Hudson z perspektywy historycznej. Nettleton mówi, ¿e Filistyni od Aszdod ma guzy z manipulowania Arkê Cytuje Józef Flawiusz.:

"... Bo zmar³ na czerwonkê i topnika, ból dolegliwoœÌ, która przynios³a œmierÌ na nich nagle, bo przed duszy mo¿e, jak zwykle we wczesnych zgonów, byÌ poluzowane z organizmu, przynieœli swoje wnêtrznoœci i zwymiotowa³ siê co jad³ ... "

xxxrope wokó³ referencexxx stopy od strony 217 Nettleton
Komentarze Gary'ego na transmutacji
JeÂśli chodzi o czyszczenie odpadĂłw jÂądrowych, jest wiele dobrych wiadomoÂści w zasiĂŞgu wzroku. ObserwowaÂłem rozwĂłj badaĂą CF, poniewaÂż Pons i Fleischmann. Kilka naukowcy donoszÂą hurtowych transmutacji zachodzÂące w tych reakcjach. ByÂły liczne przypadki substancji radioaktywnych wyÂświetlanie znacznie zmniejszonÂą emisjĂŞ, a nawet sÂą renderowane praktycznie nie radioaktywne. OprĂłcz pracy CF, istnieje kilka innych obszarĂłw, takich jak sono-luminescencji, gazu Browna, urzÂądzeĂą wodno-kawitacji, a inni, Âże sÂą pokazujÂące skutki transmutacji. Wydaje siĂŞ, Âże nagle bombardowane przez przeobraÂżeĂą kaÂżdym razem ktoÂś prĂłbuje nowy eksperyment w tych dniach.

I sugerujÂą, Âże kamieĂą staroÂżytnego filozofa jest materiaÂłem opartym na ORME. Gdy ORME odwiedziĂŚ Âświat naukowy w najbliÂższej przyszÂłoÂści, bĂŞdÂą one wkrĂłtce potem znalazÂł siĂŞ wielki-daddy wszystkich transmuters. Metale, beton, ciecze i gazy -wszystkie materiaÂły radioaktywne sites- atomowej (ProponujĂŞ) powinna byĂŚ w caÂłoÂści Samogasnace ich niestabilnoÂści atomowej przez to oznacza. To ma byĂŚ zadziwiajÂąco inny Âświat od tego czasu.

W ten sam sposób zasilanych ORME Twojego znajomego J by³y w stanie przenikn¹Ì ich œciany kontenera, ORME z kamienia filozoficznego równie¿ posiadaj¹ zdolnoœÌ przenikania wszystkie formy materii.

WiĂŞc uwaÂżam, Âże zjawiska ORME bĂŞdzie rzeczywiÂście zapewniĂŚ Âśrodki dokonywania tych transmutacji stabilizujÂące. W zwiÂązku z tym, Âże nie jest ono waÂżne, czy aktynowcĂłw zawieraĂŚ elementy ORME ksztaÂłtowego, czy nie. Jest znacznie mniej powodĂłw, by martwiĂŚ siĂŞ o utratĂŞ snu problemu oczyszczania jÂądrowej, niÂż kiedyÂś. Niemal magiczne technologii break-through, ktĂłra sprawi, Âże moÂżliwe sÂą porzÂądki w koĂącu zaczynajÂą siĂŞ w polu widzenia. To nawet dokonaĂŚ drzewa rosnÂą lepiej.


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search

https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search

http://www.subtleenergies.com/ormus/

ROD.... IRYD..... I ZASADA DZIAÂŁANIA ARKI PRZYMIERZA..... CZYLI LUDZI Z ODPOWIEDNIM DNA.

Transmutacja (przemiana) i promieniowanie

Barry Carter

Odnotowano kilka efektów transmutacji i promieniowania które odnosz¹ siê do materia³ów ORMUS.

Hudson i inni naukowcy donoszÂą, Âże elementy w stanie m, szczegĂłlnie rod w stanie m, zniknie w bÂłysku ÂświatÂła, jeÂśli pozostawiony w sÂłoĂącu. W swoim wykÂładzie w Portland, Hudson powiedziaÂł:

"Tak wiêc wytr¹ciliœmy ten materia³ z czarnego i wziêliœmy ten materia³ i suszyliœmy go. W procesie suszenia wziêliœmy du¿y lejek porcelanowy zwany lejkiem Buchnera, o tak du¿y. Mia³ bibu³ê filtracyjn¹ w nim. Materia³ ten by³ oko³o jednej czwartej cala gruboœci na szczycie bibu³y filtracyjnej. W tym czasie nie mia³em pieca do suszenia lub suszarni wiêc po prostu ustawi³em go w s³oùcu Arizony, które dawa³o 115 stopni przy 5% wilgotnoœci, wiêc tak naprawdê to szybkie suszenie.

To co siê sta³o to, ¿e po wyschniêciu materia³ eksplodowa³. Eksplozja nie by³a, jak ¿adna inna eksplozja, jak¹ kiedykolwiek widzia³em w moim ¿yciu, a ja pracowa³em z wieloma materia³ami wybuchowymi. Nie by³o wybuchu i nie by³o implozji. To by³o tak, jakby ktoœ zdetonowa³ oko³o piêÌdziesi¹t tysiêcy Fleszy wszystkie w jednym czasie takie poof. Ca³y materia³ znikn¹³, bibu³a filtracyjna zniknê³a, a lejek by³ pêkniêty.

Wiêc wzi¹³em nowy o³ówek, który nigdy nie by³ zaostrzony i po³o¿y³em go na koniec lejka i zacz¹³em suszenie kolejnej próbki. Kiedy materia³ eksplodowa³, spali³ o³ówek oko³o 30% w po³owie, ale nie zrzuci³ o³ówka z lejka i ca³ej próbki nie by³o. Wiêc to nie by³ wybuch i nie by³o implozji. To by³o jak ogromne uwolnienie œwiat³a.

To by³o jakby ustawiÌ o³ówek obok kominka i po oko³o 20 minutach widzisz, ¿e pali siê po jednej stronie i dymi z drugiej. Ten wygl¹da³ jak o³ówek natychmiast po u¿yciu potê¿nej lampy b³yskowej. Teraz to w³aœnie zbi³o mnie z tropu. Dlaczego ta rzecz jest taka dzika. Okaza³o siê, ¿e jeœli suszymy j¹ bez promieni s³onecznych nie wybucha, ale jeœli by³o suszone w s³oùcu, to eksplodowa³o. "

Inny badacz poinformowaÂł o podobnym efekcie, ale nie w sÂłoĂącu:

"ChciaÂłem wysuszyĂŚ niektĂłre z tych rzeczy wewnÂątrz grzejnika z drutem oporowym. MiaÂłem zamiar to wysuszyĂŚ. PozostawaÂło tam spokojnie, aÂż zrobiÂło siĂŞ suche, a potem wyszedÂł puf, i wielki bÂłysk i to jest sposĂłb w jaki dostaÂłem pierwszÂą „pomalowanÂą” metalowÂą pÂłytkĂŞ. "

Wydaje siê, ¿e w³aœciwoœci tych materia³ów, wi¹¿¹ siê raczej z ich absorpcj¹ energii, ni¿ z ekspozycj¹ na œwiat³o, per se.

Trzeci badacz ostatecznie ³¹czy b³ysk œwiat³a ze znikniêciem rodu w stanie m:

"Kiedy suszysz rod w s³oùcu b³yœnie jak milion ¿arówek b³yskowych. Bez wybuchu, bez implozji, po prostu genialny b³ysk œwiat³a i gotowe. Faraoni w Egipcie u¿ywali tego do pope³nienia samobójstwa w ten sposób. Kiedy byli gotowi na spotkanie ich bogów to oni brali prawdziwie du¿¹ dawkê rodu i szli d³ugim korytarzem w porannym s³oùcu. To trwa³o oko³o dziesiêciu minut. I w b³ysku przestawali istnieÌ. Odchodzili w b³ysku œwiat³a. To jest ogromne przedawkowanie. Nie mo¿na by³o sobie pozwoliÌ na t¹ iloœÌ rodu, chyba ¿e by³eœ w³aœcicielem kopalni rodu. "

Najlepsza teoria, jak¹ widzia³em zaproponowana w zwi¹zku ze zjawiskiem znikania w b³ysku œwiat³a jest nastêpuj¹ca. Gdy energia jest dodawana do nadprzewodz¹cego systemu ORMUSU jest w nim przechowywana. Systemy nadprzewodz¹ce mog¹ przechowywaÌ du¿¹ iloœÌ energii, ale ich zdolnoœÌ magazynowania energii jest skoùczona. Punkt, w którym zdolnoœÌ magazynowania energii jest skoùczona nazywa siê HC2. Gdy pojemnoœÌ energetyczna nadprzewodnika zostaje nasycona, wiêcej energii wprowadzane do systemu spowoduje, ¿e system staje siê niestabilny. Wydaje siê, ¿e gdy dodaje siê energii promieniowania s³onecznego lub za poœrednictwem pól elektromagnetycznych przekroczenie punktu nasycenia HC2 systemu nadprzewodz¹cego za³amuje go i ORMUSy s¹ konwertowane do ich odpowiedników metali i w energiê.

W swoim wykÂładzie w Portland, Hudson odnosi siĂŞ do innego eksperymentu, gdzie przekroczenie HC2 nastĂŞpuje znacznie szybciej:

Kupiliœmy to, co nazywa siê piecem ³ukowym. Wziêliœmy oko³o trzydziestu gramów tego bia³ego proszku i umieœciliœmy go w piecu. Piec ten mia³ izolowany tygiel; mia³ w nim miedziany tygiel z wod¹ ca³kiem wokó³ tego, aby utrzymaÌ nisk¹ temperaturê. Podnosisz pokrywê, aby umieœciÌ to w œrodku i masz prêt wolframowy, na którym zawieszasz próbkê. I to naprawdê dzia³a trochê jak ³uk spawalniczy, którym uderzasz elektrod¹ wolframow¹ w miedŸ. I w tym ³uku to siedzi i miesza siê elektrod¹ popychane tam i z powrotem, tam i z powrotem, a¿ dos³ownie rozp³ywa siê wszystko, co tam jest. Teraz to, co zrobiliœmy to by³o wypompowanie ca³ego powietrza, ponownie nape³niono to helem, gazem plazmowym, i zapaliliœmy ³uk. Posz³o bzzp, lub coœ podobnego i siê wy³¹czy³o. Otworzyliœmy piec ³ukowy z elektrod¹ wolframow¹, jej nie by³o. Teraz ta elektroda wolframowa by³a wielkoœci mojego kciuka. Wolfram jest materia³em ¿arowym, z którego robi¹ ¿arówki. Ludzie, którzy budowali ten piec powiedzieli, ¿e mo¿emy u¿yÌ go do trzydzieœci piêÌ do czterdziestu razy bez pogorszenia stanu elektrody. Mo¿emy u¿ywaÌ go przez kilka minut i kilka minut i kilka minut i kilka minut. Nawet nie dostarczyli drugiej elektrody zapasowej. Wys³aliœmy do producenta, dali kolejn¹ elektrodê otworzyliœmy go z powrotem, w niej umieœciliœmy próbkê z powrotem, zamknêliœmy go z powrotem, odessaliœmy powietrze, wpompowaliœmy gaz obojêtny, zapaliliœmy inny ³uk, bzzp, wy³¹czy³o. Otworzyliœmy go ponownie i elektroda wolframowa by³a stopiona w tym ca³ym proszku. Co znaleŸliœmy gdy przeanalizowano proszek po tym co zrobiliœmy, to nie by³ ten sam element (pierwiastek), jaki by³ zanim to siê sta³o. I to, co odkryliœmy równie¿ jest tym, ¿e by³o wzmocnienie ciep³a ok. dwóch tysiêcy razy. To nie by³o ciep³o chemiczne, to by³o ciep³o j¹drowe. Odkryliœmy, wszystkie przewody w laboratorium zaczê³y siê kruszyÌ i rozpadaÌ. Mo¿esz to zrobiÌ z przewodami miedzianymi, a one po prostu przechodz¹ w proszek.

Zlewka szklana w laboratorium w pobli¿u pieca mia³a pe³no ma³ych pêcherzyków powietrza w szkle i kiedy chcieliœmy j¹ podnieœÌ, a ona siê rozpad³a. I to s¹ szkody spowodowane promieniowaniem. Nie ma innego wyt³umaczenia dla tego. Jutro poka¿ê wam, ¿e Berkeley-Brookhaven potwierdzi³a, ¿e s¹ to fotony 25 000 elektronowoltów. Poziom promieniowania gamma pochodzi z tych atomów wysokiego spinu, gdy wrzucisz zbyt du¿o energii do nich.

Postulujemy, ¿e te ró¿ne skutki wystêpuj¹ w zale¿noœci od tego jak szybko przekroczysz punkt HC2 systemów nadprzewodz¹cych.

Wydaje siê, ¿e mog¹ byÌ rozwijane procesy przemys³owe, które skorzystaj¹ z tych ró¿nych odpowiedzi materia³ów w stanie m.

Jeden naukowiec poinformowaÂł, Âże w obecnoÂści szybko zapadajÂącego pola magnetycznego moÂżliwe jest dodawanie lub odejmowanie nukleonĂłw w materiaÂłach w stanie m. Ten naukowiec twierdzi, Âże jest to moÂżliwa konwersja elementĂłw metalowych do ich stanu m, a nastĂŞpnie zmiana ich liczby atomowej z opadajÂącym polem magnetycznym i przeksztaÂłcenie uzyskanego elementu w stanie m z powrotem w inny element metalowy. Badacz ten mĂłwi:

"Pallad zrobiony z rtêci jest ca³kowicie stabilny. Z³oto zrobione z rtêci nie jest stabilne. Ono przechodzi przez "gor¹cy" okres. Poniewa¿ potrzeba kilka kroków od rtêci w dó³, aby dostaÌ siê do z³ota (zaczynasz z 206 rtêci i spadasz do 197 z³ota) musisz schodziÌ kilka razy. Nale¿y staraÌ siê odprowadziÌ nadmiar nukleonów do ca³kiem obojêtnego gazu. Jeœli nie odprowadzisz ich wszystkich jako gaz obojêtny materia³ staje siê radioaktywnie gor¹cy i bêdziesz mia³ wspó³czynnik zaniku. W trakcie tego procesu rozpadu mo¿esz mieÌ emisjê neutronów i beta. "

WĂŞgiel o liczbie atomowej 14

Hudson rĂłwnieÂż postuluje, Âże elementy ORMUSu sÂą zwiÂązane z tworzeniem wĂŞgla 14 w Âżywych organizmach. W swoim wykÂładzie w Tampa, Hudson zostaÂł zapytany: "Co pan miaÂł na myÂśli, kiedy pan powiedziaÂł, Âże wĂŞglowodory bĂŞdÂą zatruwaĂŚ materiaÂł?" OdpowiedziaÂł:

"Odkry³em, ¿e istniej¹ cztery substancje, których atomy wstrzymuj¹ wysoki spin i zabieraj¹ je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te, to s¹ siarczyny (-SO3), wêgiel i tlenek wêgla, tlenek azotu, i d³ugoœÌ fali promieniowania to krótkie (g³êboki ultrafiolet lub krótsze). Tego, co spowodowa³o, ¿e ten materia³ wybuch³ w s³oùcu, dowiedzia³em siê póŸniej. Tak wiêc istniej¹ cztery g³ówne rzeczy, które powoduj¹ to, aby móc wróciÌ do stanu niskiego spinu. Tak, rzeczywiœcie, w ciele istniej¹ te cztery rzeczy, które powoduj¹, ¿e (ormus) mo¿e wróciÌ do stanu niskiego spinu. Wiêc wasze cia³o zabija to œwiat³o. Ono powoduje powrót do stanu niskiego spinu.

MuszĂŞ powiedzieĂŚ, Âże kiedy tlenek azotu reaguje z tymi elementami, zabierajÂąc je z powrotem do stanu niskiego spinu, to ono pociÂąga za sobÂą zjawisko zwane anihilacjÂą elektronu. I rzeczywiste tlenki azotu zamiast byĂŚ azotem 14 stajÂą wĂŞglem radioaktywnym 14, kiedy to nastÂąpi. Tak, wiĂŞc w ciele, kiedy umierasz produkujesz wĂŞgiel radioaktywny 14. To dzieje siĂŞ w organizmie w inny sposĂłb, niÂż wam powiedziano, jak to wyglÂąda".

Jeden z badaczy donosi, Âże gdy metale szlachetne sÂą zamieniane na ich stany m, z zastosowaniem reakcji sodu w wysokiej temperaturze, promieniowanie beta jest uwalniane.

IstniejÂą pewne wzmianki, ktĂłre mogÂłyby wskazywaĂŚ, Âże promieniowanie byÂło problemem dla osĂłb, ktĂłre obsÂługiwaÂły ArkĂŞ Przymierza.

W jego pracowni Dallas, Hudson powiedziaÂł:

A kiedy zdajesz sobie sprawĂŞ, Âże w starym krĂłlestwie Egiptu, Âże na najÂświĂŞtszego dnia w starym krĂłlestwie Egiptu, w "Znaku PieczĂŞci" moÂżesz przeczytaĂŚ, Âże oni przenosili ArkĂŞ na dwĂłch sÂłupach, a w Arce byÂł kamieĂą , Przypadkowo, co byÂło w Arce Przymierza? KamieĂą. Garnek Manny i kamieĂą. ZÂłote SzkÂło.

A ja mówiê, ¿e wokó³ Arki Przymierza by³o pole Meissnera. Teraz, dziwne rzeczy na temat pola Meissnera, jest inne pole Meissnera, które oscyluje na tej samej czêstotliwoœci, mo¿esz wejœÌ to pole i nie zak³ócaÌ go. A wiêc jeœli jesteœ arcykap³anem, kap³anem Melchizedekiem, i jesz ten chleb Obecnoœci Boga w ka¿dym tygodniu, jesteœ istot¹ œwiat³a, i mo¿esz wejœÌ w to pole i zbli¿yÌ siê do Arki Przymierza i nie zak³ócaÌ go, bo jesteœ w rezonansie z nim. Ale jeœli jesteœ zwyk³ym ¿o³nierzem lub osob¹, która myœli, z³e rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, musz¹ wi¹zaÌ linê wokó³ twoich nóg, bo jak podejdziesz do tego, to strumieù energii mo¿e ciê powaliÌ. Teraz, jeœli mo¿esz sobie wyobraziÌ kilkaset tysiêcy amperów i teraz masz wolty, to jest jak grom z jasnego nieba. Dos³ownie jest to energia, która ma niesamowit¹ skalê.

Tak d³ugo, jak nie ma woltów, mo¿na tego dotkn¹Ì, mo¿na by³o poczuÌ, ¿e to setki tysiêcy amperów, ale nie ma ³askotek, nie ma dreszczy, bo nie ma woltów. Tak d³ugo, jak jesteœ w rezonansie z tym mo¿esz podejœÌ, mo¿esz dotkn¹Ì, mo¿esz to trzymaÌ, mo¿esz nie poczuÌ, nic. Ale jeœli nie jesteœ w rezonansie z tym, wejdziesz w pole, to zaburzy rezonans, i jest to opadanie strumienia i teraz masz napiêcie, i ono ciê zabije.

Hudson daje hipotezê, po³¹czenia miêdzy kilku historycznymi odniesieniami i zachowaniem rzekomych elementów nadprzewodz¹cych przechowywanych w Arce Przymierza.

Stuart Nettleton, w ksi¹¿ce „Klucz Alchemii”, zbadaÂł twierdzenia Hudsona z perspektywy historycznej. Nettleton mĂłwi, Âże Filistyni z Aszdod mieli guzy od manipulowania przy Arce. Cytuje JĂłzefa Flawiusza.:

"... Bo umarli na czerwonkĂŞ i biegunkĂŞ, bolesne dolegliwoÂści, ktĂłre przyniosÂły ÂśmierĂŚ na nich nagle, zanim dusza mogÂła, jak zwykle we wczesnych zgonach, byĂŚ uwolniona z organizmu, wyrzucali swoje wnĂŞtrznoÂści i wymiotowali tym co jedli ... "

xxx lina wokó³ stóp odnoœnik do strony 217 Nettletona.

Komentarze Gary'ego do transmutacji

JeÂśli chodzi o oczyszczanie z odpadĂłw jÂądrowych, jest wiele dobrych wiadomoÂści w zasiĂŞgu wzroku. ObserwowaÂłem rozwĂłj badaĂą CF (kontrolowanÂą fuzjĂŞ), od Pons’a i Fleischmann’a. Kilku naukowcĂłw donosi o hurtowych transmutacjach zachodzÂących w tych reakcjach. ByÂły liczne przypadki substancji radioaktywnych pokazujÂących znacznie zmniejszonÂą emisjĂŞ i nawet byÂły renderowane praktycznie jako nie radioaktywne. OprĂłcz pracy z CF, istnieje kilka innych obszarĂłw, takich jak sono-luminescencja, gaz Browna, urzÂądzenia wodnej kawitacji i inne, ktĂłre pokazujÂą skutki transmutacji. Wydaje siĂŞ, Âże nagle jesteÂśmy bombardowani przez transmutacjĂŞ, za kaÂżdym razem gdy ktoÂś prĂłbuje nowy eksperyment w tych dniach.

Ja sugerujĂŞ, Âże staroÂżytny kamieĂą filozoficzny jest materiaÂłem opartym na ORMUSie. Gdy ORMUS odwiedzi Âświat naukowy w najbliÂższej przyszÂłoÂści, wkrĂłtce potem znajdzie siĂŞ jako wielki ojciec wszystkich transmutacji. Metale, beton, ciecze i gazy -wszystkie materiaÂły radioaktywne z atomowych przedsiĂŞwziĂŞĂŚ (ProponujĂŞ) powinny byĂŚ w caÂłoÂści pozbawione ich niestabilnoÂści atomowej tymi Âśrodkami. To bĂŞdzie zadziwiajÂąco inny Âświat od tego czasu.

W ten sam sposób jak energetyzowany ORMUS waszego przyjaciela J (Hudsona) by³ w stanie przenikn¹Ì œciany jego pojemnika, ORMUS z kamienia filozoficznego równie¿ posiada zdolnoœÌ przenikania wszystkich form materii.

WiĂŞc uwaÂżam, Âże zjawiska dotyczÂące ORMUS rzeczywiÂście zapewniÂą Âśrodki do dokonywania tych stabilizujÂących transmutacji. W zwiÂązku z tym, to nie jest waÂżne, czy aktywne Âśrodki zawierajÂą elementy ksztaÂłtowania ORMUSu, czy nie. Jest znacznie mniej powodĂłw, aby martwiĂŚ siĂŞ o utratĂŞ snu z powodu problemu oczyszczania jÂądrowych pozostaÂłoÂści, niÂż kiedyÂś. Niemal magiczne przeÂłamanie technologii, ktĂłre sprawi, Âże moÂżliwe porzÂądki w koĂącu zaczynajÂą siĂŞ pojawiaĂŚ w polu widzenia. To (ORMUS) nawet sprawia, Âże drzewa rosnÂą lepiej.



http://www.cheops.org.pl/viewtopic.php?f=17&t=1168&p=44451#p44451

 DziĂŞki, blu.... za tÂłumaczenie, o to mi chodziÂło , wszystko jest jak na dÂłoni, rod i iryd jest w nas, mamy go we krwi i w mĂłzgu, w kaÂżdej komĂłrce ciaÂła, one tworzÂą nasze DNA, energia Âświetlna w nich zawarta tworzy naszÂą aurĂŞ. NaszÂą mocÂą i ÂświatÂłem sÂłonecznym wzmacniamy jÂą do momentu peÂłnego nasycenia. Jak to siĂŞ stanie nastĂŞpuje moment wielkiego bÂłysku i zmiany ciaÂła fizycznego w Âświetliste.. mono atomowe.

Jutro zrobiê d³u¿szy komentarz, zrozumia³am ca³y proces, potrzebê oczyszczania krwi, zwiêkszanie jedzenia soli z dawnych z³ó¿ oraz tworzenie sobie tak silnego pola aurycznego , którego za nic nie mog¹ przenikn¹Ì osoby o energii zanieczyszczonej z³ymi intencjami . To nie tylko odpycha ale du¿a ró¿nica mo¿e spowodowaÌ natychmiastowa œmierÌ tych ludzi ....
Bo CZ£OWIEK O PEWNYM POZIOMIE ROZ¦WIETLENIA STAJE SIÊ SAM ORMUSEM...... CZYLI ARK¡ PRZYMIERZA.....

Kiara.

ORMUS i dÂźwiĂŞk....

"Pytanie: Jaka jest ró¿nica miêdzy ORMUSów, m-paùstwa i ORME?

OdpowiedŸ: trzy terminy przede wszystkim znaczy prawie to samo, ale powsta³y one w ró¿nych sytuacjach.

Dowiedzia³em siê, jak zrobiÌ bia³y osad z Essene na Maj 18, 1997 , Wezwa³ wszystkich bia³ych osadów z ró¿nych Ÿróde³, m-paùstwa. ród³a te obejmowa³y bia³y osad z metod¹ mokr¹ na wody oceanu lub Morze Martwe sól i bia³y osad z metalicznego sodu Tajne na z³oto i czarny piasek. Odniós³ siê równie¿ do produktów Davida Hudsona, jak m-paùstwo i, kiedy powiedzia³em mu, produktów ORMUS ¿e Jim wykonane z metalu za pomoc¹ ozonu oboje rozmawia³ z tych substancji jako materia³y m-paùstwowe.

Tu¿ przed mojej pierwszej wizyty z Essene utworzyliœmy listê "prywatne" e-mail do oceny i promowania ró¿nych metod produkcji ORMUS. Ludzie na tej liœcie (oko³o 60 osób) zgodzi³ siê na nastêpuj¹cej treœci dokumentu metoda ORMUS po prawie roku doœwiadczeù i dyskusji:

"Od Hudson opatentowaÂł proces pozyskiwania i identyfikacji tych elementĂłw, chcielibyÂśmy zasugerowaĂŚ, Âże warunki ORMUS i m-state byĂŚ uÂżywany w odniesieniu do tego stanu materii. "

To byÂł nasz zamiar uczciĂŚ Hudson za pomocÂą jego kadencji "ORMUS" i uczciĂŚ Essene za pomocÂą jego kadencji "M-State". Oba te warunki byÂły pierwotnie stosowane do pokrycia wszystkich tych elementĂłw, ktĂłre wystĂŞpujÂą w postaci niemetalicznego w przyrodzie.

OdrzuciliÂśmy uÂżycia ORME akronim (co oznacza orbitalnie ponownie ustawione monoatomowych Element), poniewaÂż nie byÂło dobre dowody naukowe, Âże materiaÂły te zostaÂły umieszczone ponownie orbitalnie lub jednoatomowej. I jeszcze nie widziaÂłem Âżadnych dowodĂłw na to.

MoÂżesz przeczytaĂŚ dÂłuÂższe wyjaÂśnienie przyczyn tych definicji w:


definitions.htm

MoÂżesz przeczytaĂŚ dyskusjĂŞ na temat, dlaczego wielu z nas nie myÂśli, Âże sÂą jednoatomowej na:


what.htm

Pytanie: Czy "dobry materiaÂł", prawdziwy biaÂły proszek zÂłota, pozwala mi wstÂąpiĂŚ?

OdpowiedŸ: Ludzie zawsze pytaj¹ o zdolnoœci bia³ego proszku z³ota do dzia³ania jako rodzaj "oœwiecenia pigu³ce". Za "oœwiecenie pigu³ka" by³oby niektórych substancji, które powoduj¹ ka¿d¹ osobê, który zaczyna go natychmiast wznieœÌ, wznosiÌ, obudziÌ i "zobaczyÌ" Boga.

Wiara w odniesieniu do koncepcji oœwiecenia pigu³ki wydaje siê byÌ zakorzenione w g³êbszym przekonaniu, ¿e oœwiecenie mo¿e przyjœÌ z zewn¹trz siebie. Ta wiara jest prawie taki sam, jak przekonanie, ¿e ktoœ inny jest odpowiedzialny za ten ba³agan, ¿e "ja" jestem w tej chwili.

WyobraŸmy sobie, ¿e ORMUSy mo¿e poprawiÌ po³¹czenie ducha. A teraz udawaÌ, ¿e ka¿dy z nas jest rzeczywiœcie odpowiedzialny za wszystko, co nigdy siê do nas. WyobraŸ sobie, ¿e jesteœ odpowiedzialny za przejaw tego, co chcesz, a tak¿e odpowiedzialny za przejaw tego, czego nie chc¹ w swoim ¿yciu.

Jeœli ORMUSy s¹ pod³¹czenia œredniej pomiêdzy "ducha i umys³u / materii", to mog¹ one dzia³aÌ trochê jak powietrze, która ³¹czy nas z rezonansu dŸwiêku. Mogê mówiÌ i, jeœli powietrze jest na tyle gruba, aby podtrzymywaÌ ¿ycie, s³yszysz, co mówiê.

Jeœli powietrze jest grubsza, jak na poziomie morza, dŸwiêk mojego g³osu bêdzie podró¿owaÌ szybciej i wyraŸniej, ni¿ wtedy, gdy powietrze jest rzadsze, jak na szczycie góry. To jest powód, ¿e s³ychaÌ poci¹g zbli¿a, umieszczaj¹c swoje ucho do szyny ¿elaznego, na d³ugo przed s³ychaÌ poci¹g w powietrzu. Gêstsze substancja szybciej dŸwiêk bêdzie podró¿owaÌ przez niego. ORMUS by³oby bardzo gêsta medium do przenoszenia naszych myœli i uczuÌ.

 

Teraz wyobraŸ sobie, ¿e stoisz na pó³ce w wielki Kanion , Mo¿esz krzyczeÌ s³owa, a kilka sekund póŸniej echo wraca do ciebie. To zaskakuje ciê, poniewa¿ wydaje siê, ¿e ktoœ stoi obok ciebie i krzykn¹³ to samo, ¿e krzycza³. ByÌ mo¿e krzykn¹³: "Kocham ciê", a mo¿e krzykn¹³: "Nienawidzê ciê".

wielki Kanion jest tak du¿a, ¿e echo jest opóŸnione przez d³ugi czas. To sprawia, ¿e wydaje siê, ¿e echo s³ychaÌ pochodzi od kogoœ innego. Jeœli us³yszysz s³owa "kocham ciê", ¿e czujesz siê naprawdê dobrze o sobie, ale jeœli us³ysz¹ s³owa: "Nienawidzê ciê" mo¿e staÌ siê baÌ, bo myœlisz, ¿e ktoœ chce ciê skrzywdziÌ.

JeÂśli ORMUSy to medium komunikacji pomiĂŞdzy umysÂłem i duchem oni nas z powrotem echo, co myÂślimy o sobie.

Za³ó¿my, ¿e mia³ dwa dzwony poza drzwi. Jeden z tych dzwonów brzmi cudownie, a drugi brzmi okropnie. Wspania³a brzmi¹cy dzwon przyci¹ga œmiech, szczêœliwe dzieci do drzwi i straszne brzmi¹cy dzwon przyci¹ga brutalnych, okrutnych przestêpców do drzwi.

Teraz za³ó¿my, ¿e cudowne dzwonek gdy myœlisz o tym, co chcesz i kiedy okropne dzwonek o tym, co myœlisz, ¿e nie chcesz. Co by siê sta³o, gdyby powietrze, które niesie dŸwiêk dzwonu, nagle sta³ siê grubszy. Co zrobiÌ, jeœli sta³o siê nieskoùczenie gruby tak, ¿e ka¿da myœl natychmiast by manifestowaÌ te rzeczy, które by³y w harmonii z nim rezonansowej.

MyÂślĂŞ, Âże to jest to, co dzieje siĂŞ z ORMUSĂłw, zwÂłaszcza "dobre rzeczy". MyÂślĂŞ, Âże to przenosi rezonans naszych myÂśli i przekonaĂą i przywoÂłuje echo ich manifestacji bardzo szybko. JeÂśli to prawda, to tutaj jest sposĂłb, aby sprawdziĂŚ, czy jesteÂś gotowy na "dobrych rzeczy".

Po pierwsze, sprawdŸ, czy ¿ycie - robi¹ rzeczy nie lubisz nigdy na Ciebie? Czy by³byœ szczêœliwszy, gdyby te rzeczy by³y zintensyfikowane i bardziej od razu pod³¹czyÌ do myœli, ¿e nazwa³ je w? Odwrotnie, zauwa¿yÌ, jak regularne rzeczy, które lubi¹ siê z tob¹. Kiedy budzisz siê rano czy kontemplowaÌ swój dzieù pysznym oczekiwaniu czy te¿ strach bêdzie dzia³aÌ? Dzwon, który pan zadzwoni, jak wychodzisz drzwi wejœciowe?

Twoje przekonania s¹ nawyki, które ORMUS nie zmieni. Jeœli wzi¹Ì ORMUS nie kradnie wolny wybór. To nie sprawi, ¿e myœl¹ tylko o to, co chcesz i uniemo¿liwiÌ na myœli to, czego nie chc¹. Nadal mo¿na wybraÌ, które dzwon bêdziesz dzwoniÌ z ka¿d¹ myœl. Czy jesteœ pewien, ¿e zawsze myœli o swoich anio³ów, a nie myœleÌ o swoich demonów - w zale¿noœci od tego, mo¿na myœleÌ o tobie bêdzie manifestowaÌ w swoim ¿yciu, a ta manifestacja bêdzie pospieszyli i zwiêkszone przez spo¿yciu "dobrych rzeczy" tylko.





Pytanie: Dlaczego ORMUS "nie lubiÂą" pole magnetyczne?


<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> OdpowiedÂź: W swoim warsztacie Tampa David Hudson powiedziaÂł:

01:47:35 - odkry³em, ¿e istniej¹ cztery substancje PIN te wysokie atomy wiruj¹ i zabraÌ je z powrotem do niskiego stanu spinowego. Substancje te s¹ siarczynów (SO3), wêgiel i tlenek wêgla, tlenek azotu, a promieniowanie o d³ugoœci fali krótkiej (deep ultrafioletowe lub mniej). To, co spowodowa³o ten materia³ do wybuchu w s³oùcu, dowiedzia³em siê póŸniej. Tak wiêc istniej¹ cztery g³ówne rzeczy, które powoduj¹ to, aby wróciÌ do stanu niskiego wirowania. Tak, rzeczywiœcie, w organizmie istniej¹ cztery rzeczy, które powoduj¹ to, aby wróciÌ do stanu niskiego wirowania. Tak, ¿e w organizmie zabija œwiat³o. To powoduje, ¿e powrót do stanu niskiego wirowania.

01:48:15 - Muszê powiedzieÌ, ¿e kiedy tlenek azotu interreacts z tych elementów, bior¹c je z powrotem do stanu niskiego wirowania, ¿e poci¹ga za sob¹ zjawisko zwane anihilacji elektronu. A rzeczywiste tlenki azotu zamiast byÌ azotu 14 staje wêgla radioaktywnego 14, kiedy to nast¹pi. Tak, ¿e w organizmie, kiedy umiera jesteœ produkcji wêgla radioaktywnego 14. To staje siê w organizmie w inny sposób, ni¿ powiedzieÌ, ¿e tak. <Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> kiedy Jim Dowiedzia³em siê o tym uœwiadomi³ sobie, ¿e jego ozonu prawdopodobnie robi coœ podobnego i dlatego mia³ w³ókna z³ota rosn¹ wewn¹trz jego rêkach.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Na podstawie tych doÂświadczeĂą Jim zaprojektowane pierwsze puÂłapki magnetyczne, aby uzyskaĂŚ ORMUS lewitowaĂŚ na zwykÂłej wody gruntowej. PuÂłapki dziaÂłajÂą na zasadzie, Âże ORMUS w wodzie jest odpychana przez pole magnetyczne w puÂłapce. Jim zrobiÂł rĂłwnieÂż kolejny eksperyment, w ktĂłrym impulsowe bardzo wysokiej energii pola magnetycznego pod skoncentrowanego pÂłynu ORMUS. Ten pÂłyn "gotowane jak benzyna", choĂŚ nie byÂł ciepÂły w ogĂłle. Postulujemy, Âże gaz spadajÂąc pÂłyn ORMUS pary.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Z tych i innych doÂświadczeĂą hipotezĂŞ, Âże efekt Meissnera na ORMUSĂłw powoduje, Âże wycofa siĂŞ z pĂłl elektromagnetycznych. Wierzymy, Âże ten efekt jest energetyzujÂący dla ORMUSĂłw w pierwszym, ale Âże po osiÂągniĂŞciu pewnego poziomu (H c2) efekt Meissnera zepsuje i nadprzewodzÂące ORMUS spada w kierunku stanu metalicznego. Don Nance zademonstrowaÂł przez suszenie osadu wody morskiej na palnikiem elektrycznym lub przez wystawienie na dziaÂłanie ÂświatÂła UV, lub w kuchence mikrofalowej je w piecu mikrofalowym. W kaÂżdym przypadku, wystÂąpiÂł wzrost w metalicznej zawartoÂściÂą osadu, co jeszcze bardziej zwiĂŞksza siĂŞ w ciÂągu okresu szeÂściu miesiĂŞcy.

<Style = "font-family: helvetica, arial, sans-serif;"> Na podstawie tego wszystkiego, doszliœmy do wniosku, ¿e ORMUS jest zasilany z pocz¹tku pod wp³ywem pola elektromagnetycznego o wysokiej energii, ale póŸniej podszed³ do stanu metalicznego jako Ekspozycja polu trwa. Poniewa¿ nie mamy ¿adnego sposobu, aby zidentyfikowaÌ przerwê nad punktem, zaleca siê unikaÌ wystawiania ORMUS promieni s³onecznych lub pól elektromagnetycznych.

Obejmuje to takie rzeczy jak telefony bezprzewodowe, telefony komĂłrkowe, urzÂądzenia Bluetooth, kuchenki mikrofalowe, palniki elektryczne, sieci bezprzewodowych i wysokiego napiĂŞcia linii elektrycznych. Staram siĂŞ teÂż unikaĂŚ wiszÂące w linii z osiÂą wirowania silnikĂłw, dyski twarde i generatorĂłw elektrycznych.
 "

ORMUS  PIRAMIDY, ARKA PRZYMIERZA I  LEWITACJA.


ORMUS i piramidy




przez Barry Carter

Pyramid Energy

WedÂług dr Philip Callahan, wzrosÂła granitu - ktĂłry zostaÂł uÂżyty do budowy Kings Izby Wielkiej Piramidy - jest jednym z najbardziej substancji mierzonych on paramagnetycznych. WapieĂą, ktĂłra objĂŞÂła WielkÂą PiramidĂŞ, jest diamagnetyczne. StoÂżek i ksztaÂłt piramidy sÂą czĂŞsto uwaÂżane za energetycznie rĂłwnowaÂżne. ZarĂłwno mĂłwi siĂŞ wytwarzaĂŚ pole wirowania od wierzchoÂłka.

MoÂżesz zobaczyĂŚ ciekawe zdjĂŞcie Kirlianowska wir energii poza repliki piramidy na:

http://www.keelynet.com/unclass/hardy1.htm

Pyramid Vortex One

OpowieœÌ towarzysz¹cym obraz piramidy jest o badania nad energi¹ piramidy Maryi i Dean Hardy z Allegan , Michigan , Hardys wzi¹³ raz z³ot¹ monetê i powiesi³ na poziomie króla Kameralnego w skali replika Wielkiej Piramidy. Po pewnym czasie z³ota moneta ma jasn¹ "olej" na niego i z³oto zosta³o wyryte siê pod kroplami oleju. Kolejna piramida eksperymentator replikacji eksperymentu Hardy'ego. Joshua Gulick sugeruje, ¿e piramida jest alchemicy "tajne ognia". Mówi, ¿e ju¿ tego tajnego ogieù do rozpuszczenia metalicznego z³ota do alchemicznej / m-stan oleju z³ota i ¿e ten olej z³ota suszone do, pierwszy bia³y proszek, a nastêpnie czerwonym proszkiem. Te produkty z³ota s¹ dobrze opisane w literaturze alchemicznej jako kroki w kierunku Kamienia Filozoficznego. Mo¿esz przeczytaÌ Joshua konta swoich doœwiadczeniach w:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/pyramidgold.htm

Tutaj jest akapit z jego strony internetowej:

"Wielki sekret alchemii jest to, co jest znane jako" tajnego po¿aru, "coœ, co mo¿e, w czasie, rozpuœciÌ z³oto na bia³ym proszkiem. Mówi, ¿e ca³y proces jest zakoùczony przez ten" ogieù ", bez ingerencji cz³owieka. Jest powiedzia³ równie¿, ¿e proces jest "dziecinnie", a to jest. Tajemnica ognia, który rozpuszcza z³oto jest energia emitowana przez kszta³t piramidy. Nie bardzo wiêc dziwnego, ¿e s³owo "piramidy" jest t³umaczone jako "ogieù w œrodku." Jak piszê to mam jedn¹ uncjê kanadyjski Maple Leaf z³ot¹ monetê wisi w œrodku piramidy, ¿e wykonane z oœmiu sekcji piêÌ stóp miedzianych rur, które tworz¹ piramidy ramki. Moneta jest wyp³ywaj¹cy p³yn, która suszy siê bia³y proszek. Nie jest kondensacja jak moneta ma temperaturê powietrza, a wilgotnoœÌ jest niska. Mam czyœciÌ monety i p³yn / proszek pojawi siê ponownie. To nie jest zwykle zg³aszane w³asnoœci¹ z³ota, ale jest to doœÌ spójne w pierwszym etapie procesu alchemicznego, obscurely zwi¹zana w tekstach, ¿e badali ".
Jim zauwa¿y³ równie¿ korelacjê pomiêdzy z³otem a kszta³t piramidy, kiedy pracowa³ z "popió³ lotny", zanim dosta³ rêce w strumieniu odpadów:
[BARRY]     Dlaczego nazywasz to popió³ lotny?
[JIM] Bo kiedy chcesz dotrzeĂŚ do niego, Âże to odlecieĂŚ.
[BARRY]     Co przez to rozumiesz?
[JIM] Po dotarciu na to, Âże odszedÂł. To jest.
[BARRY]     Gdzie to siĂŞ poruszaĂŚ?
[JIM] WszĂŞdzie trzeba byÂło; up boku sÂłoiku, na patelni. Chyba, Âże to byÂła mokra nie moÂżna poradziĂŚ. Ale jeÂśli to byÂło przed wĂŞgiel zostaÂł dodany, jak w tym gliny wody, Âże rzeczy zamarÂł i daÂł nam, Âże podwĂłjne piramidy. To rzeczy byÂł peÂłen tego zÂłota, poniewaÂż kiedy nuked to, Âże po raz pierwszy zobaczyliÂśmy rzeczy odparowanie z roztworu. To byÂło rozwiÂązanie prawa muÂłu poniÂżej ich ostatecznego bramy osadnika, zanim udaÂł siĂŞ z powrotem do potoku, ktĂłry byÂł duÂżo bÂłotniste.
[BARRY]     Czy to mieszkanie piramidy lub strome?
[JIM] Nie s¹dzê, ¿eby to by³o takie same proporcje jak regularnej piramidy. WysokoœÌ by³a w przybli¿eniu równa podstawy.
To wÂłaÂśnie w Tracy jest dom, w ktĂłrym zauwaÂżyliÂśmy go. Dlatego, Âże siedziaÂł na zewnÂątrz; przez jego garaÂżu, a jedno z dzieci przechodziÂł i widziaÂł to i powiedziaÂł: "och spojrzeĂŚ na to". PoniewaÂż byÂło jak piramida ten sposĂłb i piramida byÂła jak ten sposĂłb [wskazywaÂła, Âże piramida byÂła w pozycji pionowej, a drugi byÂł do gĂłry nogami zÂłotem miĂŞdzy bazami] i nie byÂło, Âże trochĂŞ zÂłota koloidalnego, mroczne warstwy w Âśrodku; miĂŞdzy nimi.
[BARRY]     Co to znaczy? Mam na myÂśli, Âże to dziwne. Oznacza to, przypuszczam, Âże to ma coÂś wspĂłlnego z krystalicznej postaci ...
[JIM] Colloidium tworz¹ monoatomowych materia³ów organicznych i to jest chemia stereo reprezentowane. Która jest lustrzanym odbiciem drugiej. A oni losowo stworzyÌ w równych iloœciach.
Vortex PuÂłapka

Jeœli zakrêciÌ wodê w wir wewn¹trz silnego pola magnetycznego mo¿na uzyskaÌ czêœÌ wody lewitowaÌ z pola. Korzystanie z "pu³apki" na podstawie tej zasady mo¿na skoncentrowaÌ siê tego rodzaju wody. Ta woda ma s³odszy smak ni¿ zwyk³a woda, ma uczucie t³ustej i zawiera wy¿szy procent ORMUSy.

Vortrap

Mo¿esz zrobiÌ to samo, przesuwaj¹c powietrze przez pu³apkê magnetyczn¹, ale trzeba baùki "dobre" powietrza przez wody destylowanej, aby zauwa¿yÌ s³odki smak. Mo¿na znaleŸÌ kilka prostych wzorów pu³apki magnetyczne na:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/magtrap.htm

"Dobre" woda jest wymiernie ró¿ne od wody zwyk³ej tym, ¿e "olej" mo¿na uzyskaÌ z niego przy u¿yciu rozpuszczalnika takiego jak eter. Jest to alchemicy "olej, który nie pali", a oni mówi¹, ¿e jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem; to nawet rozpuœciÌ z³oto.
Piramida Lewitacja

WierzĂŞ, Âże Wielka Piramida zostaÂła zaprojektowana jako "szwajcarski scyzoryk" jak narzĂŞdzie do manipulowania ÂświadomoÂściÂą i materiÂą. Prawdopodobnie zostaÂł zaprojektowany, aby byĂŚ "puÂłapkÂą" dla ORMUSy z powietrza. To moÂże teÂż byĂŚ przeznaczony do konwersji ORMUS metaliczne zÂłoto na zÂłoto, a moÂże zostaÂły zaprojektowane tak, aby skoncentrowaĂŚ siĂŞ na tych ORMUSĂłw Komory KrĂłla, aby ludzie mogli korzystaĂŚ z tych elementĂłw do celĂłw duchowych.

Dr Philip Callahan mierzone kilka bardzo ró¿ne w³aœciwoœci atmosfery wewn¹trz Kings Izby Wielkiej Piramidy. Oto jego komentarze do tego z jego ksi¹¿ki pt "staro¿ytne tajemnice, nowoczesny WIZJE - Magnetic ¯ycie Rolnictwa":

"To tylko krok od psychokinezy (przesuwaj¹c cia³o na boki) do lewitacji (przesuwaj¹c cia³o w górê). Jestem g³êboko przekonany, ¿e piramidy, zarówno Egiptu i Ameryki Œrodkowej, by³y ogromne struktury antygrawitacyjnych do lewitacji kap³anów. Piramida dzia³a³ jak ogromny poszerzacza typu "" kondensacyjnego soczewki, które skoncentrowane energiê kosmiczn¹ do pustej rezonansowej kamienna wie¿a, która z kolei zosta³a wype³niona IR -paramagnetic, organicznej oddech œpiewanie kap³anów. Jeœli moja wiara wydaje siê nieprawdopodobne, to mo¿e "obrazek "Jêzyk Egipcjanie powinni sami daÌ jedn¹ sprawê do ponownego rozpatrzenia. Istnieje sporo p³askorzeŸby œcienne egipskich, które pokazuj¹ faraona le¿¹cego na sfinksa-jak kamieù kanapie. W nastêpnym towarzysz¹cym ulgi, rzeŸba przedstawia faraona szeœÌ cali nad powierzchni¹ na kanapie z œwiêtym pustu³ka unosz¹cy siê nad jego wyci¹gniêt¹ cia³a. Pamiêtaj pustu³ka jest jednym z niewielu du¿ych ptaków, które unosz¹ siê w sta³ej pozycji w przestrzeni. "

"Pracujê z paramagnetyzmu od lat. I nie tylko odkry³ dobr¹ glebê byÌ paramagnetyczna, ale równie¿ rafinowany wosk pszczeli. To póŸniej odkrycie wskazuje mi siê, ¿e od owadów s¹ pokryte woskiem, ich czu³ki s¹ struktury paramagnetycznych. Kolejny kawa³ek rozumowania wynika³o z mojej pracy owadów i zaanga¿owanych zadawanie w³aœciwych pytaù na temat struktur religijnych, takich jak piramidy. W³aœciwe pytanie brzmi: "Poniewa¿ owady sensilla maj¹ okreœlone kszta³ty na rezonans do ró¿nych d³ugoœci fal podczerwonych, robiÌ ró¿ne kszta³ty kamiennych struktur religijnych wskazuj¹, ¿e rezonans do paramagnetycznych si³ kosmosu? Innymi s³owy, mo¿na je zebraÌ i skoncentrowaÌ siê nad si³¹ kosmiczn¹ paramagnetycznego, co normalnie nie wystêpuj¹ w glebie i ska³ach Nieformowane? OdpowiedŸ brzmi: tak, a wewn¹trz tego króla Izby na Giza I okaza³o siê, ¿e bez cienia w¹tpliwoœci.

W mojej pracy z irlandzkich okrÂągÂłymi wieÂżami, opracowaÂłem modelu gÂładkich i falistych okrÂągÂłe wieÂże, ktĂłre reagujÂą na paramagnetycznego podczerwieni aury ciaÂła ludzkiego.

Ró¿owy granit jest najbardziej paramagnetyczna kamienia, które kiedykolwiek mierzony-z instrumentu zwanego magnaprobe. Wewn¹trz komory wie¿a Wielkiej Piramidy jest wykonany z piêknego ró¿owego granitu. Ka¿dy z gigantycznych soczewek granitu (ró¿owe pod³ogach Tower) dzia³aÌ skupiÌ kosmiczn¹ paramagnetyzm dó³ (jak fal œwietlnych) do Komory Króla. Zewnêtrzna wapienia czêœÌ piramidy s³u¿y jako gigantycznych soczewek pojemnoœciowych w fotograficznych powiêkszalnik do rozproszonych, i koncentruj¹ paramagnetycznych fal. Oczywiœcie, zewnêtrzna, g³adka, tura wapienia obudowa Wielka Piramida zosta³a zniszczona, wiêc nigdy nie bêdzie ponownie pobudziÌ ca³kowit¹ lewitacjê ciê¿kiego cia³a.

Moje okr¹g³e czujniki wie¿a bêdzie, oczywiœcie, przejœÌ bokiem do cia³a ludzkiego (telekineza) w dowolnym miejscu na ziemi. £uk ruchu w moim domu jest 60-70 stopni, ale w Królewskiej Izby przeniós³ 200-300 stopni w sta³ym cyklu do ludzkiej aury. Czujnik by³ piêÌ do dziesiêciu razy, jak wra¿liwe wewn¹trz komory jak w moim domu w Gainesville , Floryda ".
Apex Energy

Zarówno piramidy (o podstawie kwadratu) i sto¿ek (z okr¹g³ym podstawy) uwa¿a siê pobudzaÌ alchemicznej materia³ów ORMUS. Niektórzy badacze ORMUS podejrzewaÌ, ¿e energia wir, który emituje od wierzcho³ka tych dwóch kszta³tach, jest integraln¹ energetyzuj¹cy ORMUSów. Mo¿esz zobaczyÌ kolejn¹ wersjê Kirlianowskiej fotografii tej energii wirowe ze pod piramidy:


CD.....

Piramida Vortex Dwa

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/pyramidvortex.jpg

W "piramidy energetycznej" warsztatu, Âże braÂłem udziaÂł w poÂłowie lat siedemdziesiÂątych, Patrick Flanagan opisaÂł, jak on mĂłgÂł Dowse energii Vortex szczycie piramidy na kaÂżdym piĂŞtrze bezpoÂśrednio nad wierzchoÂłkiem tak wysokie, jak udaÂł siĂŞ w wysokim budynku. PowiedziaÂł, Âże energia nie cofajÂącej siĂŞ przed odlegÂłoÂści powyÂżej wierzchoÂłka. Flanagan stworzyÂł siatkĂŞ ostrosÂłupa, aby skorzystaĂŚ z tego wierzchoÂłka energii. Kirlianowska zdjĂŞcie tej siatki piramidy znajduje siĂŞ poniÂżej:

Pyramid Energy

Jeden z dostawcĂłw ORMUS uÂżywa Flanagan typu piramida siatkĂŞ, aby naÂładowaĂŚ swoje produkty. Oto jego komentarz w tej sprawie:


"DostaÂłem pozwolenie Flanagan do podejmowania form swoich oryginalnych siatek piramidy. KÂładĂŞ 5" gÂłoÂśnika magnes pod siatek nastĂŞpnie umieÂściĂŚ pojemniki biaÂło-zÂłote na wierzchu siatki i pozostawiĂŚ je tam przez kilka tygodni. UÂżywam rĂłwnieÂż siatek do Âładowania woda pitna."


MoÂżesz dowiedzieĂŚ siĂŞ wiĂŞcej o tych sieci Piramida w:

http://priestessalchemy.com/html/energydevices.html

Innym dostawcÂą ORMUS sprzedaje siatki i inne piramidy energetyczne ksztaÂłty na:

http://www.laminarcrystal.com/


StaroÂżytni Egipcjanie uÂżywali ksztaÂłt stoÂżka do zasilania ich mfkzt, ktĂłry zostaÂł opisany jako biaÂły chleb zrobiony ze zÂłota. MoÂżesz przeczytaĂŚ wiĂŞcej na ten temat na stronie:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/shewbread.htm

Mfkzt jest prawdopodobnie zwiÂązane z biblijnej manny i chleby pokÂładne, ktĂłre mogÂły byĂŚ pobierane w Arce Przymierza.

Wed³ug Petera Thompkins Arka Przymierza ma tak¹ sam¹ objêtoœÌ wewnêtrzn¹ jako sarkofagu w Kings Izby Wielkiej Piramidy. Tak wiêc, zarówno mia³by podobn¹ wnêkê rezonansow¹.
Jamy wpÂływ strukturalny

Rosyjski entomolog Wiktor S. Grebennikov twierdziÂł, Âże zbudowaÂł platformĂŞ anty-grawitacyjne wykorzystaniem jego wpÂływ strukturalny piekarnika (CSE) zasad w ksztaÂłtowaniu chityny niektĂłrych duÂżych chrzÂąszczy latajÂących, ktĂłre powinny byÂły aerodynamicznie w stanie lataĂŚ. MoÂżesz zobaczyĂŚ zdjĂŞcie Grebennikov w akcji poniÂżej:


Grebennikov w akcji

Grebennikov twierdziÂł rĂłwnieÂż, Âże czuÂł energii emitujÂących od wierzchoÂłka piramidy:

WkrĂłtce odebraĂŚ aktywnÂą strefĂŞ, do "skrzep", gdzie Egipcjanie ich groby. Kolejna strefa aktywna (a flame) powyÂżej gĂłrnej krawĂŞdzi ostrosÂłupa jest dobrze postrzegany przez wskaÂźnik, czy podczas przeciÂągania jej koniec w gĂłrĂŞ. W "skrzep" i "PÂłomieĂą" sÂą dobrze czuÂł palcem wÂłoÂżonej Âże piramida, lub twĂłj dÂłoni przeniĂłsÂł siĂŞ nad niÂą po pewnym praktyce. Efekt piramidy, ktĂłra przyniosÂła wiele przeraÂżajÂących i tajemniczych historii na przestrzeni wiekĂłw, jest jednym z przejawĂłw CSE.

                    236b.gif (6634 bajtĂłw)

ZaproponowaÂł, Âże zawieszona rama piramida obracaĂŚ w kierunku ruchu wskazĂłwek zegara:

Puchar rĂŞce do probĂłwki (patrz zdjĂŞcie) i podkreÂśliĂŚ swoje rĂŞce z odlegÂłoÂści 2 metrĂłw na zawieszonym piramidy (nie tracÂą swĂłj "cel"). Piramida w koĂącu zacznie siĂŞ obracaĂŚ w prawo, w ciÂągu kilku minut, pod presjÂą tego wiÂązka energii CSE.

Piramida wirowania

MoÂżesz dowiedzieĂŚ siĂŞ wiĂŞcej o historii Wiktora S. Grebennikov na:

http://www.subtleenergies.com/ormus/wg/Grebennikov/Grebennikov-Eng.htm
Elektryczne Arka

W swojej ksi¹¿ce The Alchemy Key, Stuart Nettleton napisa³:

"ÂŻydowskie komentarze Midrashim opisaĂŚ, jak Arka Przymierza lewitowaĂŚ i porwaĂŚ kilka osĂłb, ktĂłre miaÂły byĂŚ ze sobÂą."

Wed³ug Zohar, staro¿ytni kap³ani ¿ydowscy sznur wokó³ kostki ka¿dego kap³ana, który mia³ w obecnoœci Arki Przymierza, tak aby mog³y bezpiecznie wyci¹gn¹Ì go z dala od Arka jeœli uderzy³ go. Arka Przymierza zosta³a wykorzystana do przechowywania (i byÌ ³adunek) pulê manny zapisane przez Moj¿esza.

Podobne zjawiska energetyczne zwiÂązane z Wielkiej Piramidy zostaÂła zgÂłoszona przez Petera Thompkins w "Tajemnice Wielkiej Piramidy":

"In¿ynier i by³y profesor radia, L. Turenne, twierdzi, ¿e wszelkiego rodzaju ró¿ne formy s¹ kombinacje ró¿nych czêstotliwoœciach dzia³aj¹ jak ró¿ne rodzaje rezonatorów dla energii w kosmosie. To doprowadzi³o do spekulacji, ¿e piramida mo¿e byÌ jakiœ gigantic soczewki, która jest w stanie skupiÌ nieznan¹ energii po prostu poprzez jej kszta³tu.

Nawet kaseton W Komory KrĂłla zostaÂło uznane za takie urzÂądzenie przez Worth Smith, ktĂłry wskazuje, Âże kubatura tej skrzyni jest dokÂładnie taka sama, jak w biblijnej ArkÂą Przymierza.

Wed³ug Maurice Denis- Papin, potomek s³ynnego wynalazcy, £uk Przymierza by³ rodzaj kondensatora elektrycznego zdolnego do wytwarzania ³adunek elektryczny z 500 do 700 woltów. £uk jest powiedziane, ¿e zosta³y wykonane z drewna akacjowego, wy³o¿onej wewn¹trz i na zewn¹trz z³otem: to znaczy, dwa przewody oddzielone izolatorem. Po obu stronach by³y girlandy, które mog¹ byÌ podawane jako kondensatorów. Denis- Papin mówi £uk zosta³ umieszczony w suchym miejscu, w którym pole magnetyczne osi¹gn¹³ normalny 500 do 600 woltów na metr pionowej.

Izolowane od ziemi, £uk powiedzia³, ¿e oddawane promienie ogniste, dzia³aj¹c jak s³oik Leyden. Wed³ug Denis- Papin kondensator zosta³ wypisany do ziemi za pomoc¹ girlandami. Aby przenieœÌ Arc, dwa z³ote prêty zsun¹³ przez pierœcienie do³¹czonych do zewn¹trz.

PodobieĂąstwo takiego "akumulatora energii" do skrzynki orgonu opracowanej przez Wilhelma Reicha, ktĂłry byÂł taki puzzle do Alberta Einsteina, jest uderzajÂące.

Sir W. Siemens, brytyjski wynalazca, zwiÂązane, Âże pewnego dnia, gdy staÂł na szczycie piramidy Cheopsa Arabem przewodnik nazywa swojÂą uwagĂŞ na fakt, Âże gdy podniĂłsÂł rĂŞkĂŞ z palcami rozpostartymi ostrej haÂłas byÂło sÂłychaĂŚ dzwonka.

Podnoszenie tylko jego indeks, Siemens poczu³ wyraŸn¹ mrowienie w nim. Kiedy próbowa³ piÌ z butelki wina, któr¹ przyniós³ ze sob¹ zauwa¿y³ lekki wstrz¹s elektryczny. Wiêc Siemens zwil¿on¹ gazetê i owin¹³ siê wokó³ butelki, aby przekszta³ciÌ go w s³oiku Leyden. Stawa³o siê coraz bardziej na³adowana elektrycznoœci¹ odbywaj¹ siê po prostu nad g³ow¹.

Gdy iskry zacz¹³ wydawaÌ z butelki wina, Emiraty przewodnicy Siemens sta³ siê nieufny i oskar¿y³ go o praktykowanie czarów. Jeden z przewodników usi³owa³ przej¹Ì towarzysza Siemensa, ale Siemens opuœci³ butelkê do niego i da³ taki arabski wstrz¹s, ¿e zosta³ og³uszony na ziemiê. Odzyskiwanie, przewodnik wsta³ i ruszy³ w dó³ piramidy, g³oœno p³akaÌ. "

Wiêcej przyk³adów zjawiska elektryczne zwi¹zane z wnêk¹ efektu strukturalnego i ORMUSami mo¿na znaleŸÌ w:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/ElectricORMUS.htm

Gdybym miaÂł zgadywaĂŚ cel Wielkiej Piramidy musiaÂłbym nazwaĂŚ to urzÂądzenie wielofunkcyjne badania pobierajÂący prÂąd przez kwadratury koÂła ziemi.
StoÂżek kolektora

Staro¿ytni Egipcjanie wyp³acane równie¿ du¿¹ uwagê na kszta³t sto¿ka. Sto¿ek kszta³cie "bia³y chleb" jest czêsto przedstawiana jako ofiara dla bogów. W "Ages w Chaos" Immanuel Velikovsky pisze:

"Obok o³tarza by³ stó³" po czym chleb pok³adny by³o ". (I Królów 07:48; II Kronik 04:19) chleby pok³adne by³ oczywiœcie nie z m¹ki, ale ze srebra lub z³ota, w Ksiêdze Wyjœcia 12 jest powiedzia³, ¿e chleb pok³adny dokona³ Besaleel, który by³ z³otnik. "

WierzĂŞ, Âże "Simple" M-paĂąstwo dr Aleksandra Shpilman w "Elementy Koncentratory" rĂłwnieÂż skorzystaĂŚ z ksztaÂłcie stoÂżka skoncentrowaĂŚ m-stan i pobudzaĂŚ go. MoÂżesz zobaczyĂŚ opis Aleksandra tych urzÂądzeĂą na:

http://www.pmicro.kz/MISC/UFL/Almanach/2n00/MstateA.htm

"Bia³y chleb" sto¿ki s¹ czêsto s¹siaduj¹ z hieroglif, który nazywany jest "Sacred Sothic Trójk¹t" na stronie 150 "The Path Lion: You Can Take It With You" przez Musaios. Na ilustracji z tej ksi¹¿ki jest poni¿ej:

Sothic Triangle

Tekst pod ilustracjÂą wskazuje, Âże stanowi "wejÂście drzwi" oraz Âże:

"The Sothic TrĂłjkÂąt, tworzÂące staroÂżytne hieroglif dla Sirius (Sothis) zostaÂł zbudowany przy uÂżyciu przewodu dÂługÂą 22 jednostek, z markerami na 9 i 13 jednostek od poczÂątku. Potem, przewĂłd naprĂŞÂżony iw tych markerĂłw, a spotkanie koniec poczÂątek, trĂłjkÂąt oznaczajÂący Sothis powstaÂła jak pokazuje rysunek; baza jest szeroka 4 jednostki i kaÂżdy pochylone boczne 9 jednostek z rogu podstawy do wierzchoÂłka, w 4 do 9 proporcji (patrz na przykÂład inskrypcje na Abydos). "

Ze stosunku 4/9 moÂże wywnioskowaĂŚ, Âże kÂąt wierzchoÂłka jest 32.727272 ... stopni lub okoÂło 33 stopni. TrĂłjkÂąty Sothis wydajÂą siĂŞ byĂŚ bardziej regularny ksztaÂłt niÂż szyszki chleba. MoÂżesz zobaczyĂŚ kilka z nich w porĂłwnaniu poniÂżej:

Sothic 03
   

Sothic 05
   

Sothic 04

Sothic trójk¹t jest na ogó³ przylega do Ankh jak widaÌ poni¿ej:

Sothic 02

W komunikacji osobistej Dr Philip Callahan zasugerowa³, ¿e struktura piramidy i pewne okr¹g³e wie¿e na szczycie sto¿ka s¹ otwarte anteny rezonansowe dostrojone do czêstotliwoœci rezonansowej ziemi. W swojej ksi¹¿ce "Nature paramagnetyzm - OdnaleŸÌ Secret Si³a wzrostu" Dr. Callahan napisa³ o kamiennych wie¿ Irlandia :

"OdkryÂłem, Âże okrÂągÂłe wieÂże sÂą rzeczywiÂście wysoka wieÂża ELF anteny radiowej paramagnetycznych wzmacniacze. Bardziej zadziwiajÂące, ale odkryÂłem, staroÂżytne irlandzkich mnichĂłw 5th do 9 wiekĂłw byÂły anteny rocka inÂżynierĂłw radiowych.

WiêkszoœÌ okr¹g³e wie¿e Irlandia s¹ teraz bez pod³óg i schodów, jednak uda³o mi siê zwiedziÌ wie¿ê na Scattery Wyspa gdzie drzwi znajduje siê na poziomie gruntu. Wewn¹trz odkry³em, ¿e nawet bez dotykania mój przewód juty-s³on¹ wod¹ do œciany, ¿e w œrodku by³o dwóch do czterech wzrost czasu w si³ê fal.

8-Hz i 2.000 Hz fale przyszed³ najsilniejszy zawsze o œwicie i zmierzchu. Nagra³em to samo zjawisko ELF w tzw megalitycznych grobowców, a nawet znaleŸÌ megalitycznych Piktogram fali docelowej na stronie komory na Loughcrew. "

NaleÂży pamiĂŞtaĂŚ, Âże te okrÂągÂłe kamienne wieÂże miaÂły dachy stoÂżkowe.

Grebennikov wspomniaÂł rĂłwnieÂż silnych efektĂłw strukturalnych z jamy jam stoÂżkowych:

DuÂże szyszki z sztucznym wypeÂłnieniem grzebienia i trzech magnesĂłw z tyÂłu. Dwa   Podobne stoÂżki byÂły umieszczone wzglĂŞdem siebie w stosunku do sÂłoĂąca, w Isilkul a drugi w pobliÂżu Nowosybirsk , Zostali wyrzuceni appart i rozebrane na moring z 23 kwietnia 1991 , Ten w Nowosybirsk byÂł rozÂłoÂżony i przycisn¹³ do Âściany podziemnej kryjĂłwki i jego magnesy znikn¹³. NiektĂłrzy mieszkaĂący Omsk Mieszkanie doÂświadczyÂła serii dziwnych "poltergeist" (patrz Vechernii Omsk od 26 kwietnia i Omsk i transmisje Moskwa TV) w tym samym momencie. Ten sam papier nazywa urzÂądzenie w obrazie "hiperboloidy Grebenikov w sprawie 05 sierpnia 1991 . WÂłaÂśnie z powodu tego "zbieg okolicznoÂści". Jeden z "belki" z pionowymi falami elektronicznÂą miĂŞdzy dwoma strukturami stoÂżkowych moÂże rzeczywiÂście zostaÂły utworzone wÂłaÂśnie tam, na rzece Irtysz Nasyp w Omsk ,

LewitujÂący ZÂłoto

DostaÂłem ORMUS zÂłoto lewitowaĂŚ w wirujÂącym polu magnetycznym. UmieÂściÂłem "film" tego zjawiska na mojej stronie internetowej. Ten film jest plik 2,554kb i moÂżna pobraĂŚ pod adresem:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/JumpingAu.wmv

W tym filmie zobaczysz ORMUS zmianĂŞ zÂłota z materiaÂłu paramagnetycznego nastĂŞpujÂącego po magnes do diamagnetycznym materiaÂłu, ktĂłry jest odpychane przez niÂą. Postulujemy, Âże zÂłoto ORMUS jest nadprzewodnik, ktĂłry przyciÂąga magnes, ale w pierwszym, jak efekt Meissnera buduje, zaczyna wykluczyĂŚ pola magnetycznego i skacze od magnesu.

Mo¿esz przeczytaÌ wiêcej moich pomys³ów na spójnoœÌ podzia³u na:

Wzory Motion

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/patterns.htm

ORMUS.... ENERGIA ARKI PRZYMIERZA...


ORMUS elektryczne
przez Barry Carter


NiektĂłre osoby zauwaÂżyÂły ​​i skomentowaÂł ró¿nych zjawisk elektrycznych w ich pracy z materiaÂłami ORMUS.

Gary Y. opisaÂł swoje doÂświadczenia w nastĂŞpujÂący sposĂłb:

    Witaj Grupa,
    Po prostu miaÂł podzieliĂŚ siĂŞ tym ze wszystkimi, i zapytaĂŚ, czy ktoÂś doÂświadczyÂł tego samego. DostaliÂśmy naszÂą pierwszÂą butelkĂŞ Ormes piÂątek, Mountain Manna C-50. ByÂłem bardzo podekscytowany i wyrwaÂł prawo do niego. ZostaÂł on zawarty w plastikowej butelce, owiniĂŞte w foliĂŞ aluminiowÂą z odrobinÂą aluminium pokryte skĂłrÂą bezpieczeĂąstwa nad ustami.

    TrzymajÂąc butelkĂŞ w mojej prawej rĂŞce, dotarÂłem zrywaĂŚ ze skĂłry bezpieczeĂąstwa z moja lewa i jak tylko dotkn¹³ zAAP !. Absolutorium brzmiaÂło jak 22 pistoletu! CaÂła rodzina to usÂłyszaÂł i przyszedÂł do kuchni, aby zobaczyĂŚ, co siĂŞ staÂło. ByÂłem trochĂŞ niepewni dalszego kontaktu z nim, ale udaÂło mi siĂŞ spoÂżywaĂŚ zalecanÂą dziennÂą dawkĂŞ i Âże mogĂŞ zauwaÂżyĂŚ juÂż ró¿nicĂŞ.

    Czy ktoÂś jeszcze miaÂł coÂś takiego siĂŞ staÂło?

Mia³em to samo siê sta³o, gdy po otwarciu butelki Liquid Chi. Jak œci¹gn¹³ wewnêtrzn¹ uszczelkê, iskra skoczy³a o cal do mojego palca z g³oœnym trzaskiem. Artur, który sprawia, ¿e p³ynie Chi, mówi, ¿e jest to doœÌ powszechne zjawisko dla niego.

Te typy zjawisk elektrycznych wydajÂą siĂŞ byĂŚ ÂściÂśle zwiÂązane z materiaÂłami ORMUS. ByĂŚ moÂże ORMUS, gdy dostatecznie naÂładowana, jest dotarcie do punktu nasycenia nadprzewodnoÂści efekt Meissnera. Ten odprowadza siĂŞ do wody i iskry, gdy pojemnik jest otwarty. Folia owiniĂŞte pojemnik bĂŞdzie sÂłuÂżyĂŚ jako akumulator orgonu ktĂłre koncentracji energii w materiaÂłach ORMUS.

Po raz pierwszy us³ysza³em tego rodzaju ¿ycie w 1989 roku, kiedy mój przyjaciel Jim mia³ swoje wypadek górniczy. Oto kilka fragmentów z tej historii, które mo¿na znaleŸÌ pod adresem:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/mystory.htm

    Na poczÂątku, Âże zorientowali siĂŞ, Âże kiedy zabrakÂło tego procesu byÂły coraz wiele dodatkowej energii elektrycznej, wiele dodatkowej energii elektrycznej! A oni zachowali spalanie te przewody uziemiajÂące siĂŞ, aÂż w koĂącu dostali jeden rozmiar palca. Mam na myÂśli duÂżo prÂądu byÂł generowany przez ten system i nie mogli dowiedzieĂŚ siĂŞ, gdzie to pochodzi.

    Teraz, pamiĂŞtam caÂły prÂąd, prowadzenie i arsen i wszystko inne. Tak szybko, jak Jim chwyciÂł z³¹czki, aby go dokrĂŞciĂŚ dostaÂł szoku i czuÂłem siĂŞ jak hed zostaÂł otruty. UpadÂł na ziemiĂŞ, zwymiotowaÂł, a on po prostu czuÂłem siĂŞ okropnie. WidziaÂł, kolor, poczuÂł smak metalu, ujrzaÂł ÂświatÂła i zachorowaÂł. Oto kolejne komentarze z wywiadu z Jimem:

        "To byÂło nudne poraÂżenia prÂądem elektrycznym, ale czĂŞsto, jak tscht & tscht .. tscht. Ale nie wszystkie, ktĂłre gnarly. Maluchy, nudne."

    Jim doÂświadczyÂł wiele efektĂłw elektrycznych nastĂŞpujÂące jego ekspozycji na ozonowanej kopalni ÂściekĂłw. IlekroĂŚ Jim wzi¹Ì prysznic, to bĂŞdzie jak iskry elektryczne uderzajÂąc jego skĂłrĂŞ, kaÂżda kropla wyda poraÂżenia prÂądem do niego i nie byÂło tylko trochĂŞ poraÂżenia prÂądem, to wstrzÂąsy dosÂłownie niemal sÂłyszalne. Oto kilka cytatĂłw z wywiadu z Jimem:

        DM: Tak, to siĂŞ po prostu zdarzyĂŚ raz lub dwa razy i ciÂągle jak dzieĂą po dniu wzi¹³ siĂŞ ten efekt gdzie. , , ?

        Jim: MiaÂłem ten efekt przez piĂŞĂŚ miesiĂŞcy póŸniej.

        DM: MĂłj BoÂże!

        Jim: Tak, mam na myÂśli to byÂł naprawdĂŞ zÂły. W rzeczywistoÂści, moÂże wygenerowaĂŚ ogromnÂą iloœÌ ÂładunkĂłw elektrostatycznych, biorÂąc ciuch, ktĂłry miaÂłam na sobie i majÂą racjĂŞ w pobliÂżu, ale nie w kontakt ze strumieniem prysznica i to Âładowanie kropelki do punktu, gdzie oni robili [neon] tylko tscht, tscht, tscht, tscht.

    Kiedykolwiek chciaÂł siusiu, iskry elektryczne bĂŞdÂą skakaĂŚ miĂŞdzy jego palcami i Âśrub na dole WC, z oczywistych przepÂływu zwrotnego (co nie byÂło przyjemne albo). Zawsze, gdy braÂł prysznic mĂłgÂłby zauwaÂżyĂŚ, Âże okna i drzwi bĂŞdÂą otwarte i zamkniĂŞte cios, jak wiatry (nazwaÂł je wiatry jonowe) by siĂŞ staÂło w pokoju, dmuchanie rzeczy wokó³.

        "JonowÂą wiatr jest to, co nazywa siĂŞ go z braku lepszego sÂłowa. Bo przede wszystkim to byÂło coÂś, co po raz pierwszy odnotowane przez K i Tracy w ich domu w tym, Âże miaÂł drzwi, prysznic, ktĂłry byÂł prawdziwym funky i Âłazienka drzwi, Âże nie zrobiÂł" t zatrzask bardzo dobrze. A kiedy, Âże on prysznic siĂŞ po pracy z tym zÂłotym rzeczy, dosÂłownie wiatr by otworzyĂŚ drzwi do Âłazienki. Jak wysadziĂŚ go otworzyĂŚ typu rzeczy. Nie byÂło duÂżo ruchu powietrza do niego. ZwÂłaszcza jak wstrzÂąsy gdy myte wÂłosy czy cokolwiek innego. "

    Jim byÂł dosÂłownie generowania wÂłasnÂą pogodĂŞ w Âłazience. LIGHTNING! WIND!

    Z tych doÂświadczeĂą elektrycznych Jim stwierdziÂł, Âże substancja dostaÂł siĂŞ w jego rĂŞce byÂł jakiÂś generator elektryczny wiĂŞc wykonane urzÂądzenie do pomiaru pola elektrycznego:

        Jim: To byÂł bardzo naÂładowany. I zbudowaÂł maÂły miernik naÂładowania FET w moich ostatnich dniach, wiĂŞc mogÂłem zobaczyĂŚ materiaÂł polimerowy opÂływajÂący, poniewaÂż byÂłoby to doœÌ zarzutem, Âże to skutku FET metr. Jak martwego ugiĂŞcia.

        DM: Tranzystor polowy?

        Jim: Tak. To jak to, czego uÂżywasz do pomiaru elektrycznoÂści statycznej przez jego pole. Samego typu, co dokÂładnie. Ja po prostu zbudowany dolara dziewiĂŞĂŚdziesiÂąt osiem jednÂą z rzeczy z Wacky Willie i nazwaÂł go dobrze. Nigdy nie kalibrowane go ani nic. Ale to byÂło bardzo. , ,

        "SpaÂłem duÂżo i, jak byÂś powiedziaÂł w POLSKI, ten materiaÂł polimerowy jechaÂł mi zwariowany. To byÂł ogromny draÂżniÂące dla mnie. Mam na myÂśli nie byÂło razy w nocy nie bĂŞdzie prÂądu tyle statyczne kiedy le¿ê w ³ó¿ku i rzeczy, nie mogÂłem spaĂŚ. ChciaÂłbym po prostu leÂżaÂł i tscht, tscht, tscht, tscht, tscht, tscht, nie byÂłoby iskry dzieje i wszystkie inne rzeczy. "

Hudson wspomina podobnych zjawisk w zwiÂązku z Arki Przymierza. W swojej prezentacji Dallas powiedziaÂł:

    A ja mĂłwiĂŞ, Âże wokó³ Arki Przymierza byÂło pole Meissnera. Teraz dziwne rzeczy na temat pola Meissnera jest inne pola Meissner, ktĂłra oscyluje w tej samej czĂŞstotliwoÂści, moÂże wejœÌ to pole i nie zak³ócaĂŚ go. A wiĂŞc jeÂśli jesteÂś arcykapÂłanem, kapÂłan Melchizedek, i jeœÌ ten chleb ObecnoÂści Boga w kaÂżdym tygodniu, masz lekki istota, i moÂżna wejœÌ w tej dziedzinie i zbliÂżyĂŚ siĂŞ do Arki Przymierza i nie zak³ócaĂŚ go bo jesteÂś w rezonansie z nim. Ale jeÂśli jesteÂś zwykÂłego ÂżoÂłnierza lub osoby, ktĂłra myÂśli, zÂłe rzeczy, ha-ha-ha, wiesz, muszÂą sznur wokó³ nĂłg, bo jak podejÂście to, to moÂże mieĂŚ strumienia upadku. Teraz, jeÂśli moÂżna sobie wyobraziĂŚ kilkaset tysiĂŞcy amperĂłw, a teraz masz woltĂłw, to jak grom z jasnego nieba. DosÂłownie jest energia, ktĂłra jest niesamowitÂą skalĂŞ.

    Tak dÂługo, jak nie ma woltĂłw, moÂżna go dotkn¹Ì, moÂżna byÂło poczuĂŚ, Âże to setki tysiĂŞcy amperĂłw, ale nie ma Âłaskotki, nie dreszcz, bo nie ma woltĂłw. Tak dÂługo, jak jesteÂś w rezonansie z nim moÂżna go podejœÌ, moÂżna go dotkn¹Ì, moÂżna go trzymaĂŚ, moÂżna poczuĂŚ, nic. Ale jeÂśli nie jesteÂś w rezonansie z nim, moÂżna wejœÌ na pole, to zaburzyĂŚ rezonans, i jest to strumieĂą upadek, a teraz masz napiĂŞcie, i bĂŞdzie ona ciĂŞ zabiĂŚ.

    PamiĂŞtaj, Âże w Biblii mĂłwi, Âże Arka Przymierza faktycznie lewitowaĂŚ i pÂłyn¹³ wzdÂłuÂż i faktycznie przeprowadzone niektĂłrych ludzi, ktĂłrzy nieÂśli go. JedynÂą rzeczÂą do zrobienia to nadprzewodnik.

Stuart Nettleton znaleŸÌ rzeczywistego Ÿród³a tej lewitacji historii i skomentowa³ to w swojej ksi¹¿ce Alchemia Key:

    ÂŻydowskie komentarze Midrashim opisaĂŚ, jak Arka Przymierza lewitowaĂŚ i porwaĂŚ kilka osĂłb, ktĂłre miaÂły byĂŚ ze sobÂą. Jedynym znanym zjawiskiem, ktĂłre moÂże lewitowaĂŚ w ten sposĂłb jest pole Meissnera nadprzewodnika jest. Meissner Pole silna diamagnetyczne pole, unikalne dla nadprzewodnikĂłw, ktĂłre powoduje ich odpychaĂŚ siĂŞ od zewnĂŞtrznego pola magnetycznego. Heike Kamerlingh Onne, holenderski fizyk, pierwszy zidentyfikowany nadprzewodnictwa w 1911. Jest to stan zero oporu elektrycznego, zazwyczaj wystawiane w bardzo niskich temperaturach. Dopiero w 1933 roku, Âże niemiecki zespó³ Karl W. Meissner i R. Ochsenfeld wykazaÂły, Âże nadprzewodniki posiadajÂą Meissner Field. NiezaleÂżnie od tych pierwszych sukcesach, zjawiska nadprzewodnictwa nie zostaÂło wÂłaÂściwie zrozumiane, aÂż 1957 roku, kiedy trzej amerykaĂąscy fizycy okazaÂło siĂŞ, Âże to ze wzglĂŞdu na kwantowego efektu elektronĂłw poruszajÂących siĂŞ w parach. Dla tej pracy, otrzymali NagrodĂŞ Nobla w 1972 z fizyki. 1 ponownie Komitet Noblowski wybraÂł to strategiczny obszar badaĂą dla swojej nagrody w roku 1987 i 1996.

    Jak Whitegold jest nadprzewodnik z pola Meissnera, pula manny w Arce Przymierza mĂłgÂł zawieraÂł iloœÌ Whitegold ktĂłre produkowaÂły takie pole. IstniejÂą pewne sugestie, Âże MojÂżesz umieÂściÂł Omer manny lub Whitegold, Ark. W teorii jest to, Âże David Hudsons pola Meissnera danej Whitegold byÂłby nastĂŞpnie otoczyli ArkĂŞ powodujÂąc lewitowaĂŚ i ÂświecÂą blaskiem w Szechina. ByÂłoby to rĂłwnieÂż przyczynÂą zÂłego wpÂływu na FilistynĂłw w Aszdod. Arka spowodowane hemoroidy, od znaczenia nowotworĂłw Hebrajski OPLIM. JĂłzef Flawiusz mĂłwi chorĂłb zadane w Aszdod:

    "bo zmarÂł na czerwonkĂŞ i topnika, bĂłl dolegliwoœÌ, ktĂłra przyniosÂła ÂśmierĂŚ na nich nagle, bo przed duszy moÂże, jak zwykle we wczesnych zgonĂłw, byĂŚ uwolniony od ciaÂła, przynieÂśli swoje wnĂŞtrznoÂści i wymiotowaÂł to, co mieli zjedzone "

    Podobnie, ludy Gat i Ekronu w czasie Samuel mĂłgÂł siĂŞ doczekaĂŚ, aby wrĂłciĂŚ do Arki.

    Niezwyk³¹ cechÂą pĂłl Meissner jest to, Âże kolejne pole Meissnera, ktĂłre oscyluje na tej samej czĂŞstotliwoÂści, moÂżna wprowadziĂŚ tĂŞ dziedzinĂŞ pierwszy i nie zak³ócaĂŚ go. Co tydzieĂą arcykapÂłanĂłw Melchizedeka odwaÂżyÂł poza zasÂłonĂŞ w NajÂświĂŞtszym. Tam spoÂżywali Chleb ObecnoÂści Boga. Wtedy wiĂŞcej Chleb zostaÂł okreÂślony na nastĂŞpny tydzieĂą przed ArkÂą Przymierza.

    Melchizedeka arcykapÂłana, ktĂłry zjadÂł Chleb ObecnoÂści Boga przez jakiÂś czas, to teoretycznie moÂże podejœÌ i bezpiecznie dotkn¹Ì Arki Przymierza. KapÂłan nie zak³ócaĂŚ pole Arki Meissnera, poniewaÂż jego rezonans z nim. Rezonans unika ró¿nicĂŞ napiĂŞcia.

    Brak rezonansu, gdy zwykÂły czÂłowiek zbliÂża siĂŞ do Arki moÂże doprowadziĂŚ do upadku strumienia, ró¿nicy napiĂŞcia i wyÂładowaĂą elektrycznych.

    Zjawisko to moÂże doprowadziÂły do praktyk sprzedaÂży wiÂązanej zÂłoty ÂłaĂącuch wokó³ podnó¿a najwyÂższego kapÂłana. KsiĂŞÂża czekajÂą poza NajÂświĂŞtszym moÂże przeciÂągn¹Ì siĂŞ do NajwyÂższego KapÂłana, jeÂśli Arka unieruchomiono go.

W Zaginionych Tajemnic NajÂświĂŞtszego Arki, Laurence Gardner opisuje podobne efekty z ArkÂą Przymierza (co byÂłoby kondensator i akumulatorĂłw orgonu jeÂśli zostaÂł skonstruowany w sposĂłb opisany w Biblii):

    "W ciÂągu swojej historii, Arka zabiÂł bez ostrzeÂżenia, jeÂśli zasady jego postĂŞpowania nie byÂły przestrzegane, a wÂściekÂłoœÌ jego rozigranych mocy spowodowanych nowotworami w skali dÂżumy, itp."

    "W uzupeÂłnieniu do Urim i Tummim staje siĂŞ aktywny w obecnoÂści Arki Biblia wyjaÂśnia rĂłwnieÂż, Âże moc Arki byÂł zabĂłjczy. DwĂłch synĂłw Aarons, Nadab i Abihu, zginĂŞÂło od ognia, ktĂłry skoczyÂł z Arki ( KsiĂŞga KapÂłaĂąska 10:12), podane w Talmudzie jak Âśruby "cienkie jak nici" A kiedy Oza Carter prĂłbowaÂł zatrzymaĂŚ ArkĂŞ, gdy jego przewĂłz zachwiaÂł siĂŞ, Âże zostaÂł uderzony martwy w chwili, gdy dotkn¹³ go (1 Kronik 13:. 10- 11). Gdy nie na jego koszyka, Arka musiaÂła byĂŚ wykonane z niezaleÂżnymi klepek, ktĂłre zostaÂły przedarÂł siĂŞ przez staÂłych pierÂścieni, oraz bliskoœÌ zostaÂła przyznana tylko Lewita arcykapÂłanĂłw (Aaron, Eleazar, i ich nastĂŞpcĂłw), ktĂłrzy ubrany . w bardzo szczegĂłlny sposĂłb Mieli duÂże iloÂści zÂłota w ich specjalnie zaprojektowane ubrania - zÂłoty napierÂśnik, do³¹czonych do zÂłote pierÂścienie, ÂłaĂącuchy, i ró¿nych innych opraw wokó³ ich ciaÂł (Wj 28: 4-38). I oni zostali pouczeni zdj¹Ì buty i umyĂŚ nogi ", aby nie pomarli", gdy zbliÂża siĂŞ do Arki (Wj 30:21). Podobnie ci, ktĂłrzy urodziÂła ArkĂŞ na jego klepkami kazano chodziĂŚ boso.

    Opisy odzieÂży specjalnej i procedur zbliÂża siĂŞ do Arki, choĂŚ pozornie bardzo precyzyjny w tekÂście, sÂą w rzeczywistoÂści niejasne i zdezorientowany. Nie jest to zaskoczeniem, gdyÂż uczeni w PiÂśmie Starego Testamentu z póŸniejszej epoki nie dziaÂła z dowolnego praktycznej wiedzy. Ich podejÂście z bazy tradycji podczas gdy w tym samym czasie, dokÂładnie zmieszany caÂłe doÂświadczenie Sinai z otrzymanego religijnych, ktĂłry rozwin¹³ siĂŞ po przejÂściowym (czczenia, wobec workship). BiorÂąc wszystko pod uwagĂŞ, jednak nie ma wystarczajÂących informacji, aby okreÂśliĂŚ, ktĂłre, czy na ziemi lub w powietrzu, niezwykÂła tajemnÂą moc kerûbs byÂł wysokiego napiĂŞcia energii elektrycznej. "

W rozdziale 9 Zaginionych Tajemnic NajÂświĂŞtszego Arka Gardner opisano liczne biblijne, gdzie zjawisko wyÂładowania elektryczne mogÂą byĂŚ uÂżywane jako broĂą przeciwko wrogom Izraela. Opowiada o tym, jak Filistyni udaÂło raz uchwyciĂŚ Arki:

    "Zabrali go do swojej twierdzy w Aszdod, ale mieszkaĂący zostali pobici przez To emisji i padÂł ofiarÂą straszliwych konsekwencji. I tak Arka zostaÂła zabrana do Gat, a nastĂŞpnie do Ekronu, ale wyniki byÂły takie same i nie byÂło" Âśmiertelne zniszczenie "w miastach. Ci, ktĂłrzy nie zostali zabici przez jego promienie, cierpiaÂł straszliwe cierpienia, wiĂŞc Filistyni zdecydowaÂł, Âże powinien on byĂŚ zwrĂłcony do lewitĂłw w Betsemes."

Gardner ma wiele innych odniesieĂą w Zaginionych Tajemnic NajÂświĂŞtszego Arki i polecam, Âże ludzie jÂą przeczytaĂŚ.

MyÂślĂŞ, Âże kule ÂświatÂła z kaktusa orchidei moÂże byĂŚ rĂłwnieÂż zwiÂązane z tym. MoÂżna o nich poczytaĂŚ na stronie:

http://www.subtleenergies.com/ormus/tw/orchidcactus.htm

Mam nadziejĂŞ, Âże wszyscy bĂŞdÂą mieĂŚ oczy otwarte na tego typu zjawisk zwiÂązanych z materiaÂłami ORMUS.

Wesprzyj Barry'ego ORMUS Pracuj
   G³ówna G³ówna
   NadchodzÂące Prezentacje Barry'ego ORMUS


https://translate.google.fr/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.subtleenergies.com/ormus/&prev=search