ROÂŚLINY LECZNICZE......

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

ROÂŚLINY LECZNICZE......
« : Lipiec 29, 2015, 15:34:30 »

Botanical.com - Nowoczesne Herbal, pani M. Grieve
Botanical.com Strona gÂłĂłwna

Bryony Czarny korzeĂą (Tamus Communis L. Extract) przeciwbĂłlowy, przeciwnowotworowe, przeciwzapalne, przeciwwirusowe, siniaki, zapalenie stawĂłw.

Bryony, Czarny
Bryony, Czarny
(Tamus communis)
Kliknij aby powiĂŞkszyĂŚ obrazek graficzny
Bryony, Czarny

POISON!
Botaniczna: Tamus communis (LINN.
Rodzina: BRAK Pochrzynowate

Opis
DziaÂłanie lecznicze i ZastosowaĂą
Przygotowanie

--- --- Blackeye KorzeĂą Synonim.
UÂżywane --- --- CzĂŞÂśĂŚ KorzeĂą.

Czarny Bryony naleÂży do rodziny twinningowych i pnÂączy, ktĂłre generalnie wiosnĂŞ z bulw duÂżych, z ktĂłrych niektĂłre sÂą uprawiane dla ÂżywnoÂści, jak Yam, ktĂłry stanowi waÂżny artykuÂł ÂżywnoÂści w wielu krajach tropikalnych. Wielka Brytania dostarcza tylko jeden gatunek tego plemienia, communis Tamus, ktĂłre z jego potĂŞÂżny, gryzÂący i katharsis cech, plasuje siĂŞ w niebezpiecznÂą draÂżniÂącego trucizny.

Jest bardzo czĂŞsto w lasach i roÂślin ÂżywopÂłotĂłw, z okrÂągÂłÂą sÂłabe pĂŞdy owijajÂąc niczego w zasiĂŞgu rĂŞki, a tym samym rosnÂąco lub skradanie siĂŞ wÂśrĂłd drzew i krzewĂłw do znacznej odlegÂłoÂści.

--- Opis --- LiÂście sÂą w ksztaÂłcie serca, spiczaste, gÂładkie i lÂśniÂące, jak zwykle, jakby zostaÂły polakierowane. PĂłÂźnÂą jesieniÂą oni siĂŞ ciemny lub jasny ÂżĂłÂłty fioletowy, co bardzo efektowny wyglÂąd. W zimie, wynika ucichnie, choĂŚ korzeĂą jest wieczna.

Kwiaty sÂą maÂłe, zielono-biaÂły, w luÂźnych gronach i dwa rodzaje, jaÂłowe i urodzajne w rĂłÂżnych zakÂładach, przy czym ten ostatni zastÂąpiÂł jagody czerwonym kolorze, gdy dojrzaÂłe.

DuÂży, miĂŞsisty korzeĂą jest czarny na zewnÂątrz i niezwykle ostry, i choĂŚ starej medycyny katharsis, jest najbardziej niebezpieczny Âśrodek, gdy stosowane wewnĂŞtrznie. Jest tak z przĂŞdzy o gruboÂści bulwiastych bogaty w skrobiĂŞ, ale rĂłwnieÂż o ostrym do stosowania jako ÂżywnoÂśĂŚ w jakikolwiek sposĂłb.

MÂłode pĂŞdy sÂą uwaÂżane za dobre jedzenie, gdy ubrany jak Asparagus- MaurĂłw jeÂśĂŚ je gotowane z oliwÂą i solÂą, po ich pierwszym namoczone w gorÂącej wodzie.

Gerard mĂłwi o tym zakÂładzie:
"Dzikie czarne Briony resembleth biaÂłÂą Briony winoroÂśl, ale nie skÂładajÂąc wÂąsĂłw i jest Âłatwiejszy do losed. KorzeĂą jest czarny bez i jasnoÂżĂłÂłtego koloru wewnÂątrz, jak Box. RĂłÂżni siĂŞ ona od biaÂłego Briony tylko tym, Âże korzeĂą jest kolorem ÂżĂłÂłtym polu w Âśrodku, i owoce lub jagody czarne, gdy przyjeÂżdÂżajÂą do dojrzaÂłoÂści.

Co do koloru jagody, Gerard ponosi winy: sÂą jaskrawoczerwone. Inni autorzy rĂłwnieÂż ten sam bÂłÂąd. GÂłĂłwny jest prawie cylindryczny, 1 do 1 1/2 cala Âśrednicy 3 do 4 cali lub wiĂŞcej, i czarny.

[ Top ]

--- DziaÂłanie lecznicze i uÂżywa --- Rubifacient, moczopĂŞdne. WytÂłoczonego soku ÂświeÂżego korzenia, zmieszane z niewielkÂą iloÂściÂą biaÂłego wina, jest stosowany jako Âśrodek na Âżwir, jest silne dziaÂłanie moczopĂŞdne, ale nie podaje siĂŞ wewnĂŞtrznie, a nie jest zawarte w Farmakopei Brytyjskiej. ÂŚmierci w wiĂŞkszoÂści bolesnej formy jest wynikiem nadmiernej dawki, a skutkiem niewielkiej iloÂści, nie zmieniajÂąc tylko wieku, ale wedÂług idiosynkrazji pacjenta, pozostawia niewiele miejsca na okreÂśleniu granic pomiĂŞdzy bezpieczeĂąstwem i zniszczenia. WyraÂżona sok z korzenia, z miodem, byÂła rĂłwnieÂż stosowana jako lekarstwo na dolegliwoÂści astmatycznych, ale inne Âśrodki, ktĂłre sÂą bezpieczniejsze powinny byĂŚ preferowane.

Jagody dziaÂłaĂŚ jako Âśrodek wymiotny, a dzieci powinny ostrzec przed ich zjedzeniem.

Jako zewnĂŞtrzny draÂżniÂące Black Bryony ma jednak zostaÂły z powodzeniem stosowane, i to o wiele wczeÂśniej stosowane. Ociera WysÂłodki stosowane jako gips pobudzajÂące i dna, reumatyzm i paraliÂż Stwierdzono uÂżyteczny w wielu przypadkach.

Nalewka wykonane z korzeni okazuje siĂŞ najbardziej przydatna aplikacja do nieprzerwanej odmroÂżenia, a takÂże owoce, przesiÂąkniĂŞta gin, sÂą wykorzystywane do tego samego Âśrodka.

Czarny Bryony jest popularnym Âśrodkiem do usuwania przebarwieĂą spowodowanych siniaki i czarne oczy itp ÂświeÂżego korzenia jest szlifowanych na miazgĂŞ i stosowane w formie okÂład.

Na rany, stare pisarzy polecam to jest wykonane w postaci maÂści z "smaru Hog lub woskiem, lub innym dogodnym maÂści.

OgĂłlna nazwa Tamus podano do zakÂładu z przekonaniem, Âże jest taki sam jak ten, o ktĂłrym mowa w dzieÂłach Pliniusza pod nazwÂą Uva Taminia.

Grecy uÂżywaĂŚ mÂłodych frajerĂłw jak szparagi, ktĂłre bardzo przypominajÂą.

T. cretica jest rodem z Grecji i greckiego archipelagu.

--- Przygotowanie --- Nalewka, od 1 do 5 kropli.

[ Top ]

Nazwa zwyczajowa GÂłĂłwna
Strona gÂłĂłwna ZIOÂŁOWE NOWOCZESNY

PamiĂŞtaĂŚ "Nowoczesne Herbal" zostaÂł napisany z konwencjonalnym mÂądroÂści poczÂątku 1900 roku. NaleÂży wziÂąĂŚ to pod uwagĂŞ, jak niektĂłre informacje mogÂą byĂŚ teraz uznane za niedokÂładne lub niezgodne z nowoczesnej medycyny.

© Copyright Protected 1995-2014 Botanical.com

Antipiracy, Intellectual Property protection and DMCA services by Guardlex

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.botanical.com/botanical/mgmh/b/brybla75.html&prev=search

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.botanical.com/botanical/mgmh/b/brybla75.html&prev=search

http://www.botanical.com/botanical/mgmh/mgmh.html

..............

96. Tamus communis, Linn.-WspĂłlna Czarny Bryony.
Nazwa botaniczna:
Dioscorea communis

Seks. Syst. Dioecia, Hexandria.
(Radix.)

.. "Aμπελος μελαινα, Dioscor lib i przeciwko czapkĂŞ 185;..? Chironia, Gynaecanthe aut Apronia, Pliniusz, lib XXIII, 17, red cap VALP;...?. Bryonia nigra, Gerard, 871. rodzime korzenia ( radix bryoniae nigrae) jest duÂża i miĂŞsiste, czarny na zewnÂątrz, biaÂły wewnÂątrz. Gdy ÂświeÂże, posiada pewne cierpkoÂśĂŚ. Nie analiza tego dokonano. stosowane wewnĂŞtrznie, dziaÂła jako Âśrodek moczopĂŞdny i zostaÂł ceniona, jako lithic (patrz vol. ip 283). To jest utrzymywana w sklepach zielarskich i sprzedawane, jak pieczĂŞĂŚ Salomona (patrz ante , str. 215), jako miejscowego stosowania do usuwania ÂśladĂłw siniaka. We Francji nazywa aux herbe femmes battues, lub zioÂła do posiniaczone kobiet.

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.henriettes-herb.com/eclectic/pereira/tamus.html&prev=search

http://www.henriettes-herb.com/eclectic/pereira/tamus.html

Kiara.

« Ostatnia zmiana: Lipiec 29, 2015, 22:59:32 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: ROÂŚLINY LECZNICZE......
« Odpowiedz #1 : Lipiec 29, 2015, 23:02:10 »

line_gbg68.gif (1697 bajtĂłw)

ZioÂła - Roots - Warzywa
Flora
line_gbg68.gif (1697 bajtĂłw)

Czarny Bryony - Tamus communis L.

Jest to wspĂłlna europejska winoroÂśli Twining z bulwiastych korzeni i liÂści i sercowate czerwonych jagĂłd [syn: czarnym, czarnym powĂłj Bryony, Tamus communis]. CaÂła instalacja jest trujÂący dziĂŞki zawartoÂści saponiny. ChociaÂż toksyczne, saponiny sÂą bardzo sÂłabo wchÂłaniane przez organizm i tak majÂą tendencjĂŞ do przejÂśĂŚ bez powodowania szkĂłd. SÂą one rĂłwnieÂż w podziale na poddanie obrĂłbce termicznej. Saponiny znajdujÂą siĂŞ w wielu roÂślinach, w tym kilka, ktĂłre sÂą czĂŞsto uÂżywane do ÂżywnoÂści, takich jak niektĂłre fasoli. Wskazane jest, aby nie jeÂśĂŚ duÂżych iloÂści ÂżywnoÂści, ktĂłre zawierajÂą saponiny. Saponiny sÂą znacznie bardziej toksyczne dla niektĂłrych stworzeĂą takich jak ryby i szczepy myÂśliwskie tradycyjnie umieÂściĂŚ duÂże iloÂści nich strumienie, jeziora, itp, w celu stupefy lub zabijania ryb. Toksyczne dziaÂłanie tej roÂśliny nie jest spowodowane przez saponiny, ale krysztaÂłĂłw szczawianu wapnia, ktĂłre znajdujÂą siĂŞ gÂłĂłwnie w owocach.
CzerpiÂąc z Wilhelm Prof. dr Otto von Deutschland ThomĂŠ Flora und der Schweiz Ăsterreich. 1885, Gera, Niemcy

Nazwa botaniczna: Tamus communis (LINN.)
Rodzina: BRAK Pochrzynowate (Yam rodzina)
Synonim: Blackeye gÂłĂłwnej
CzĂŞÂśĂŚ UÂżywane: KorzeĂą
Opcje: Dioscorea trifida
WspĂłlne Imiona: Al Karam Al Barri [E], Czarny Bryony [E, H], Blackeye korzeniowe [H], Bryony, Czarne [E], damy Seal [E], Nueza Negra [E], Czarne Akasma [E], Herbe à La Femme battue
Inny Nazwy zwyczajowe: Yam Kusz-Kusz; Aja; Yampi; Mapuey; Kusz-Kusz; Yampee
Zakres: Wielka Brytania; Egipt; Europa; Irak; Hiszpania; Turcja
Siedlisko: zaroÂśla, ÂżywopÂłoty, lasy i zagajniki krawĂŞdzie, unikajÂąc gruntĂłw kwaÂśnych [1, 9]

Czarny Bryony naleÂży do rodziny twinningowych i pnÂączy, ktĂłre generalnie wiosnĂŞ z bulw duÂżych, z ktĂłrych niektĂłre sÂą uprawiane dla ÂżywnoÂści, jak Yam, ktĂłry stanowi waÂżny artykuÂł ÂżywnoÂści w wielu krajach tropikalnych. Wielka Brytania dostarcza tylko jeden gatunek tego plemienia, communis Tamus, ktĂłre z jego potĂŞÂżny, gryzÂący i katharsis cech, plasuje siĂŞ w niebezpiecznÂą draÂżniÂącego trucizny.

Jest bardzo czĂŞsto w lasach i roÂślin ÂżywopÂłotĂłw, z okrÂągÂłÂą sÂłabe pĂŞdy owijajÂąc niczego w zasiĂŞgu rĂŞki, a tym samym rosnÂąco lub skradanie siĂŞ wÂśrĂłd drzew i krzewĂłw do znacznej odlegÂłoÂści. ZakÂład zostaÂł zmieszany z biaÂłym Bryony - Bryonia cretica L.ssp dioica Tutin (syn przestĂŞp dwupienny Jacq.). W rodziny dyniowatych, z ktĂłrÂą moÂże byĂŚ rozrĂłÂżnione Âłatwo przez jego brak wÂąsĂłw.

Opis

RoÂśliny wieloletnie Climber roÂśnie do 3,5 m. przy Âśredniej szybkoÂści. Jest mrozoodporny do strefy 5.

LiÂście sÂą w ksztaÂłcie serca, spiczaste, gÂładkie i lÂśniÂące, jak zwykle, jakby zostaÂły polakierowane. PĂłÂźnÂą jesieniÂą oni siĂŞ ciemny lub jasny ÂżĂłÂłty fioletowy, co bardzo efektowny wyglÂąd. W zimie, wynika ucichnie, choĂŚ korzeĂą jest wieczna.

PyÂłek    Owoc

Kwiaty sÂą maÂłe, zielono-biaÂły, w luÂźnych gronach i dwa rodzaje, jaÂłowe i urodzajne w rĂłÂżnych zakÂładach, przy czym ten ostatni zastÂąpiÂł jagody czerwonym kolorze, gdy dojrzaÂłe. Jest w kwiat od maja do lipca, a nasiona dojrzewajÂą od wrzeÂśnia do listopada. Kwiaty sÂą dwupienne (pojedyncze kwiaty sÂą albo mĂŞÂżczyzna czy kobieta, ale tylko jedna pÂłeĂŚ moÂżna znaleÂźĂŚ na jednym zakÂładzie wiĂŞc zarĂłwno mĂŞskie i ÂżeĂąskie roÂśliny muszÂą byĂŚ uprawiane, jeÂśli wymagana jest nasienie) i sÂą zapylane przez pszczoÂły oraz muchy. ZakÂład nie jest samo-urodzajne.

Preferuje ÂświatÂło (piaszczyste), Âśrednie (gliniastÂą) i ciĂŞÂżkich (gliny) gleby, wymaga dobrze przepuszczalnej gleby i mogÂą rosnÂąĂŚ w glebie ciĂŞÂżkiej gliny. Preferuje kwaÂśne, obojĂŞtne i zasadowe (alkaliczne) gleby. MoÂże rosnÂąĂŚ w pĂłÂłcieniu (ÂświatÂło) lub leÂśnej bez cienia. Wymaga wilgotnej gleby. ZakÂład moÂże toleruje silne wiatry, ale nie ekspozycji morskiej.

DuÂży, miĂŞsisty korzeĂą jest prawie cylindryczne, od 1 do 1 1/2 cala Âśrednicy, 3 do 4 cali lub wiĂŞcej, czarna na zewnÂątrz i wyjÂątkowo ostry. ChociaÂż starej medycyny katharsis, jest najbardziej niebezpieczny Âśrodek, gdy stosowane wewnĂŞtrznie. Jest tak z przĂŞdzy o gruboÂści bulwiastych bogaty w skrobiĂŞ, ale rĂłwnieÂż o ostrym do stosowania jako ÂżywnoÂśĂŚ w jakikolwiek sposĂłb.

MÂłode pĂŞdy sÂą uwaÂżane za dobre jedzenie, gdy ubrany jak Asparagus- MaurĂłw jeÂśĂŚ je gotowane z oliwÂą i solÂą, po ich pierwszym namoczone w gorÂącej wodzie.

OgĂłlna nazwa Tamus podano do zakÂładu z przekonaniem, Âże jest taki sam jak ten, o ktĂłrym mowa w dzieÂłach Pliniusza pod nazwÂą Uva Taminia. Grecy uÂżywaĂŚ mÂłodych frajerĂłw jak szparagi, ktĂłre bardzo przypominajÂą, jak rĂłwnieÂż zrobiĂŚ pĂłÂłwyspie Istria. Zmiany, T. Cretica jest rodem z Grecji i greckiej archipelagu.
Uprawa i propogation

Wymaga wilgotnej dobrze odsÂączone Âżyzne gleby [17].

PnÂącze, sÂłabe pĂŞdy utrzymaĂŚ siebie, owijajÂąc siĂŞ wokĂłÂł innych roÂślin i sÂą zdolne do wzrostu doÂśĂŚ wysoko w krzewy i drzewa [4].

Dwupienne. Samce i samice muszÂą byĂŚ uprawiane roÂśliny, jeÂśli wymagane jest nasienie.

Seed - siaĂŚ w zimnym ramy wczesnÂą wiosnÂą lub tak szybko, jak ziarno jest dojrzaÂłe jesieniÂą. KÂłuĂŚ siĂŞ sadzonki na poszczegĂłlne garnki, gdy sÂą one wystarczajÂąco duÂże, aby obsÂłuÂżyĂŚ, i zasadziĂŚ siĂŞ latem lub pĂłÂźnÂą wiosnÂą nastĂŞpnego roku.

Zastosowania jadalne

LiÂście.
MÂłode pĂŞdy - gotowane. Zdecydowanie gorzkiego smaku. Substytutem szparagi, to najlepiej jeÂśli woda zmieniana jest raz podczas gotowania. MoÂżliwe toksyczne.

DziaÂłanie lecznicze i ZastosowaĂą

Antiecchymotic; Katharsis; MoczopĂŞdne; Wymiotny; Hemolityczna; OkÂład; Rubefacient.

Jagody dziaÂłaĂŚ jako Âśrodek wymiotny, a dzieci powinny ostrzec przed ich zjedzeniem. KorzeĂą fresb / kÂłÂącze jest antiecchymotic, moczopĂŞdne, wymiotny, hemolityczna i rubefacient.

Nalewka wykonane z korzeni okazuje siĂŞ najbardziej przydatna aplikacja do nieprzerwanej odmroÂżenia, a takÂże owoce, przesiÂąkniĂŞta gin, sÂą wykorzystywane do tego samego Âśrodka.

Czarny Bryony jest popularnym Âśrodkiem do usuwania przebarwieĂą spowodowanych siniaki i czarne oczy itp ÂświeÂżego korzenia jest szlifowanych na miazgĂŞ i stosowane w formie okÂład. Gdy ociera lub wyciskane, to daje bezbarwny Âśluzowatej sok, ktĂłry zostaÂł uÂżyty jako rubefacient (lub stymulowanie tynk) i zastosowanie w licznik dziaÂła draÂżniÂąco na podagrĂŞ, lumbago, reumatyzm i podobne zaburzenia (Maheu & Chartier 1927, Wren 1975, Perrot i ParyÂż 1971). Popularne nazwy Blackeye korzeniem i herbe à la femme battue odnoszÂą siĂŞ do korzystania z kÂłÂącza jako aplikacja do siniakĂłw, aby usunÂąĂŚ przebarwienia (Maheu & Chartier 1927, North 1967). Stare pisarzy polecam to jest wykonane w postaci maÂści z "smaru Hog lub woskiem, lub innym dogodnym maÂści.
Histamin

Histamin:
Summenformel: C 5 H 9 N 3
Molmasse: 111,1 g / mol
LD 50 (Maus): 2000 mg / kg (podskĂłrnie)

RoÂślin jest bogata w saponiny, tak musi byĂŚ stosowany z ostroÂżnoÂściÂą. Ma bardzo silne katharsis wpÂływa i plasuje siĂŞ w niebezpiecznÂą draÂżniÂącego trucizny. To nie jest zwykle uÂżywany wewnĂŞtrznie, ale gÂłĂłwnym jest maceracji stosowane zewnĂŞtrznie jako okÂład na siniaki, stawy reumatyczne itp To nie powinny byĂŚ wykonywane bez fachowej porady, gdyÂż moÂże to spowodowaĂŚ bolesne pĂŞcherze. KorzeĂą jest uÂżywany ÂświeÂże lub mogÂą byĂŚ zbierane jesieniÂą i suszy siĂŞ do pĂłÂźniejszego wykorzystania.

WytÂłoczonego soku ÂświeÂżego korzenia, zmieszane z niewielkÂą iloÂściÂą biaÂłego wina, jest stosowany jako Âśrodek na Âżwir, jest silne dziaÂłanie moczopĂŞdne, ale nie podaje siĂŞ wewnĂŞtrznie, a nie jest zawarte w Farmakopei Brytyjskiej. ÂŚmierci w wiĂŞkszoÂści bolesnej formy jest wynikiem nadmiernej dawki, a skutkiem niewielkiej iloÂści, nie zmieniajÂąc tylko wieku, ale wedÂług idiosynkrazji pacjenta, pozostawia niewiele miejsca na okreÂśleniu granic pomiĂŞdzy bezpieczeĂąstwem i zniszczenia. WyraÂżona sok z korzenia, z miodem, byÂła rĂłwnieÂż stosowana jako lekarstwo na dolegliwoÂści astmatycznych, ale inne Âśrodki, ktĂłre sÂą bezpieczniejsze powinny byĂŚ preferowane.

ZarĂłwno szlam rubefacient z kÂłÂącza i sok z jagĂłd zawierajÂą raphides szczawianu wapnia - pomiar Âśredniej 450 mikrometrĂłw dÂługoÂści i 11 mikrometrĂłw Âśrednicy w soku z jagĂłd i Âśredniej dÂługoÂści 250 um i 8 mikrometrĂłw Âśrednicy w szlamie z kÂłÂącza - ktĂłre sÂą ostro zakoĂączone na obu koĂącach. SÂą one odpowiedzialne za podraÂżnienia mechanicznego, gdy wciera siĂŞ w skĂłrĂŞ. Ponadto, kÂłÂącza zawiera histaminy i saponiny, z ktĂłrych oba mogÂą przyczyniaĂŚ siĂŞ do obserwowanej reakcji skĂłry po wstrzykniĂŞciu podskĂłrnym po raphides szczawianu wapnia (Schmidt i wylince 1983). DziaÂłanie draÂżniÂące na skĂłrĂŞ mogÂą byĂŚ hamowane przez leki przeciwhistaminowe (Holzach & Fluck 1951).

WYPADEK alergicznego kontaktowego zapalenia skĂłry z czarnym Bryony zostaÂły opisane przez Milyavsky (1979) i Fernandez de odpow (1983).

KÂłÂącze a szczegĂłlnie atrakcyjne szkarÂłatne jagody moÂże spowodowaĂŚ zatrucie po spoÂżyciu. Objawy sÂą te podraÂżniajÂących przeczyszczajÂący ze spalaniem w ustach i pĂŞcherzy skĂłry (PĂłÂłnoc 1967, Lewis i Elvin-Lewis 1977).

ÂŹrĂłdÂła:

http://www.botanical.com/botanical/mgmh/b/brybla75.html
http://www.giftpflanzen.com/tamus_communis.html (niemiecki)
http://caliban.mpiz-koeln.mpg.de/~stueber/thome/band1/tafel_135.html
http://image.fs.uidaho.edu/vide/descr792.htm
Obrazy - http://www.dipbot.unict.it/orto/0810-1.html
http://dict.die.net/tamus%20communis/
Image - http://www.floracyberia.net/spermatophyta/angiospermae/dicotyledoneae/dioscoreaceae/tamus_communis.html
http://www.ibiblio.org/pfaf/cgi-bin/arr_html?Tamus+communis&CAN=LATIND
PyÂłek obrazu - http://www.kv.geo.uu.se/pollen/T/Tamus_communis.html
http://bodd.cf.ac.uk/BotDermFolder/BotDermD/DIOS.html

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.istrianet.org/istria/flora/herbs-roots-vegies/tamus-communis2-eng.htm&prev=search

http://www.istrianet.org/istria/flora/herbs-roots-vegies/tamus-communis2-eng.htm

Kiara.

« Ostatnia zmiana: Lipiec 29, 2015, 23:21:11 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: ROÂŚLINY LECZNICZE......
« Odpowiedz #2 : Lipiec 30, 2015, 10:58:57 »

Laboranci w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich
PrzemysÂław Wiater
Laboranci w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich

1.WstĂŞp. Kim byli laboranci ?

Medycyna od wiekĂłw ÂłÂączyÂła wiele kierunkĂłw leczniczych, nie zawsze wzajemnie powiÂązanych, a czasami nawet sprzecznych. Z upÂływem czasu i postĂŞpem wiedzy zmieniaÂła siĂŞ rĂłwnieÂż ocena sposobĂłw leczenia. Ostatnie lata pokazujÂą, Âże nawet kwestionowane wczeÂśniej przez naukĂŞ metody, takie jak hipnoza czy homeopatia, sÂą ponownie stosowane. To samo moÂżna dziÂś powiedzieĂŚ o zioÂłolecznictwie.
Leczenie zioÂłami to maÂło znany fragment historii SudetĂłw Zachodnich. W dawnych czasach, obok poszukiwania mineraÂłĂłw i kamieni szlachetnych oraz hutnictwa szkÂła, zielarstwo byÂło jednym z najbardziej popularnych zajĂŞĂŚ karkonoskiej ludnoÂści. Dzieje leczenia zioÂłami w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich to historia z pogranicza medycyny i magii, nieraz peÂłna wrĂŞcz sensacyjnych zdarzeĂą. Na jej dokÂładne wyjaÂśnienie nie pozwala brak wiĂŞkszej liczby wiarygodnych przekazĂłw ÂźrĂłdÂłowych oraz tajemniczy, czĂŞstokroĂŚ skrywany, charakter zielarskich praktyk. Rzecz caÂła dziaÂła siĂŞ na kraĂącach Ăłwczesnego Âświata, w nieprzystĂŞpnych regionach, gdzie wÂładaÂł groÂźny Duch GĂłr, a miejsce schronienia znajdowali ludzie czĂŞsto postawieni poza nawias Ăłwczesnego spoÂłeczeĂąstwa. Tutaj rozegraÂł siĂŞ zabĂłjczy dla laborantĂłw konflikt pomiĂŞdzy oficjalnÂą medycynÂą i sztukÂą zielarskÂą.
W Karkonoszach i GĂłrach Izerskich laborantami (od Âłac. laborare - pracowaĂŚ, przygotowywaĂŚ) zwano ludzi, ktĂłrzy ze zbieranych roÂślin, rzadziej z mineraÂłĂłw czy zwierzÂąt sporzÂądzali, a takÂże sami bÂądÂź przez poÂśrednikĂłw sprzedawali rĂłÂżnego rodzaju medykamenty. Lecznicze specyfiki byÂły przygotowywane pod postaciÂą proszkĂłw, olejkĂłw, maÂści, eliksirĂłw, naparĂłw czy esencji.
W ÂźrĂłdÂłach pisanych nazywani byli jako Laboranten (laboranci), ale teÂż KrĂ¤utler (zielarze), Distillateurs (destylatorzy), Halbaphoteker (poÂłowiczni aptekarze), KrĂ¤utersucher (poszukiwacze ziĂłÂł), WurzelmĂ¤nner (korzennicy), WurzelgrĂ¤ber (kopacze korzeni), OeltrĂ¤ger (roznosiciele olejkĂłw), ArzneihĂ¤ndler (handlarze lekarstwami), Vagabunden mit Medicamente (wĂŞdrowcy z medykamentami), Medicine-HĂ¤ndler (handlarze medycynÂą), Oleari (olejkarze), medicastri indocti (niedouczeni lekarze) czy Wunderdoktoren (uzdrawiacze).
Leczeniem karkonoskimi zioÂłami zajmowali siĂŞ:
-laboranci, ktĂłrzy wytwarzali zielarskie medykamenty,
-aptekarze prowadzÂący zielarskie apteki
-wĂŞdrowni handlarze zioÂłami,
-zbieracze ziĂłÂł,
-znachorzy - uzdrawiacze.
Niejednokrotnie podziaÂły pomiĂŞdzy poszczegĂłlnymi grupami byÂły pÂłynne, a wielu laborantĂłw ÂłÂączyÂło rĂłÂżne specjalizacje.
ChociaÂż zielarska profesja znana byÂła od dawna, to po raz pierwszy okreÂślenie "laborant" zostaÂło uÂżyte dopiero w urzĂŞdowym rozporzÂądzeniu z dnia 21.01.1739 r., w ktĂłrym graf von Waldstein:
"[...] czyni wiadomym i zakazuje wszystkim laborantom pod groÂźbÂą kary polowaĂą i strzelania w tutejszych dobrach rodziny Schaffgotsch".
Widocznie laboranci, oprĂłcz zbierania ziĂłÂł, kÂłusujÂąc, szeroko czerpali i z innych darĂłw natury.

2.Dawne roÂśliny lecznicze Karkonoszy i GĂłr Izerskich.

Regiony gĂłrskie zawsze obfitowaÂły w skupiska roÂślin leczniczych, ktĂłre niejednokrotnie w specyficznych warunkach glebowych i klimatycznych kumulowaÂły swoje uzdrowicielskie wÂłaÂściwoÂści. Wiedza i umiejĂŞtnoÂści zielarskie wÂśrĂłd ludnoÂści Karkonoszy i GĂłr Izerskich przekazywane byÂły z pokolenia na pokolenie. DuÂża odlegÂłoÂśĂŚ od miast i medykĂłw zmuszaÂły wrĂŞcz mieszkaĂącĂłw gĂłr do siĂŞgniĂŞcia po naturalne Âśrodki, ktĂłrych obfitoÂśĂŚ dostarczaÂła przyroda. Skuteczne medykamenty utrwalaÂły siĂŞ w tradycji ludowej, natomiast gorsze Âśrodki z czasem wypierane byÂły przez lepsze. WiĂŞkszoÂśĂŚ z karkonoskich i izerskich roÂślin leczniczych jest obecnie objĂŞta ÂścisÂłÂą ochronÂą.
WÂśrĂłd szeregu ziĂłÂł w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich poszukiwany byÂł od samych poczÂątkĂłw wiosny podbiaÂł pospolity - zakwitajÂący na ÂżĂłÂłto juÂż w marcu. PodbiaÂł nosiÂł teÂż nazwĂŞ koĂąskiego lub oÂślego kopyta, ze wzglĂŞdu na charakterystyczny okrÂągÂło-sercowaty ksztaÂłt liÂści. Z suszonych kwiatĂłw lub mÂłodych liÂści uzyskiwano napar stosowany jako skuteczne lekarstwo przeciw uciÂąÂżliwemu kaszlowi oraz oparzeniom, a zewnĂŞtrznie uÂżywano okÂładĂłw z liÂści przy stÂłuczeniach i siniakach.
Drugi zwiastun wiosny - szafran czyli popularny krokus, znany byÂł jako cenna przyprawa oraz naturalny barwnik. W zioÂłolecznictwie szafran stosowany byÂł przy zatruciach pokarmowych i chorobach ukÂładu krÂąÂżenia, a odpowiednio dawkowany stawaÂł siĂŞ afrodyzjakiem, a takÂże posiadaÂł wÂłaÂściwoÂści halucynogenne. W Sudetach krokusy najczĂŞÂściej zakwitajÂą fioletowo, choĂŚ zdarza siĂŞ ÂżĂłÂłty i biaÂły kolor kwiatostanĂłw. Liczne stanowiska szafranu znajdujÂą siĂŞ na ÂłÂąkach w okolicach MichaÂłowic, Szklarskiej PorĂŞby ÂŚredniej i Dolnej, na Hali Izerskiej, a sÂłynie z nich poÂłoÂżony opodal Piechowic rezerwat "Krokusy na GĂłrzyĂącu".
Popularnym kwiatem wiosennym wykorzystywanym w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich do celĂłw zdrowotnych byÂł rosnÂący na nasÂłonecznionych zboczach pierwiosnek lekarski, ktĂłry szczegĂłlnie ÂłagodziÂł ataki kaszlu. W postaci leczniczej najczĂŞÂściej zaÂżywany byÂł jego sproszkowany korzeĂą. W medycynie ludowej zastosowanie pierwiosnka opieraÂło siĂŞ na zabobonie: zaÂżycie jego trzech kwiatĂłw uchodziÂło za skutecznÂą ochronĂŞ przed gorÂączkÂą i zÂłym urokiem. W Âśredniowieczu ÂświĂŞta Hildegarda z Bingen nazywaÂła pierwiosnek lekarski "kluczem niebios" i radziÂła:
"CaÂła moc jego ziela od sÂłoĂąca w gĂłrze pochodzi. Albowiem jedne zioÂła krzepi przede wszystkim sÂłoĂące, insze zaÂś ksiĂŞÂżyc. [...] To ziele przedsiĂŞ od sÂłoĂąca moce swoje czerpie, przeto melancholijĂŞ w czÂłowieku gubiĂŚ zdolne. Melancholia bowiem, gdy w czÂłowieku siĂŞ podniesie, smĂŞtnym go czyni, a zachowanie jego niespokojnym; i rzec mu kaÂże sÂłowo Bogu przeciwne, co teÂż wiedzÂą duchy. Te bieÂżÂą do niego i czĂŞsto swymi podszepty do obÂłĂŞdu przywodzÂą. Niech tedy czÂłowiek ten ziele owo na ciele i na swym sercu poÂłoÂży, aby siĂŞ od niego rozgrzaÂły."
Jako najlepsze leki przy zaburzeniach trawienia, podawane byÂły sproszkowane korzenie goryczki ÂżĂłÂłtej, zwanej rĂłwnieÂż gencjanÂą. Suche korzenie goryczki dodawane byÂły teÂż w celu nadania charakterystycznego, gorzkawego smaku do likierĂłw, wĂłdek i piwa. Dawniej goryczka szeroko stosowana byÂła przy leczeniu zwierzÂąt. W pierwszych dwĂłch-trzech latach Âżycia goryczka tworzy przyziemnÂą rozetkĂŞ o duÂżych, ciemnozielonych liÂściach, a nastĂŞpnie wydaje jednÂą lub kilka wysokich do okoÂło 1 metra Âłodyg o jaskrawoÂżĂłÂłtych, zebranych w pĂŞczki kwiatach. Najcenniejszym leczniczo jest korzeĂą, ktĂłry naleÂży stosowaĂŚ dla pobudzenia Âłaknienia w postaci wysuszonej, gdyÂż ÂświeÂży moÂże powodowaĂŚ wymioty.
BĂłle gÂłowy koiÂły zaÂżywane pod postaciÂą wysuszonej, sproszkowanej tabaki koszyczki kwiatowe arniki gĂłrskiej. Ta ÂżĂłÂłto kwitnÂąca roÂślina przykÂładana byÂła rĂłwnieÂż w formie okÂładĂłw kojÂących bĂłle reumatyczne, choroby skĂłry i oparzenia. Jako maÂśĂŚ rozgrzewajÂąca jest do dziÂś popularna po czeskiej stronie gĂłr. Arnika gĂłrska jest roÂślinÂą trujÂącÂą, a badania nad ustaleniem jej skÂładu chemicznego nie zostaÂły dotychczas zakoĂączone.
Krwawnik pospolity ze wzglĂŞdu na swoje lecznicze wÂłaÂściwoÂści byÂł nazywany "zielem ÂżoÂłnierzy". WyrastajÂący do okoÂło 80 cm, o drobnych, biaÂłych kwiatach skupionych w baldachy, roÂśnie obok drĂłg miĂŞdzy ÂłÂąkowymi kwiatami i na zboczach gĂłrskich. Krwawnik posiadaÂł moc tamowania krwi, leczyÂł rany, stany zapalne i dolegliwoÂści trawienne.
Bardzo ceniona byÂła, leczÂąca ponoĂŚ wszelkie dolegliwoÂści, lilia zÂłotogÂłĂłw. UwagĂŞ w tej roÂślinie zwracajÂą zwisajÂące, rĂłÂżowe lub czerwone kwiaty z charakterystycznymi ciemnymi plamami na pÂłatkach. WystĂŞpujÂąca do granicy kosĂłwki w Karkonoszach i GĂłrach Izerskich lilia zÂłotogÂłĂłw to popularna podhalaĂąska "leluja".
Wysoki, peÂłen drobnych, rĂłÂżowawych kwiatĂłw kozÂłek lekarski znany jest czĂŞsto pod postaciÂą alkoholowej nalewki jako popularna waleriana. Z powodu przenikliwej woni korzeni kozÂłek byÂł okreÂślany jako "cuchnÂące ziele", choĂŚ same kwiaty majÂą sÂłodkawy, przyjemny zapach. WÂłaÂśnie ze wzglĂŞdu na przenikliwy zapach kozÂłek stosowany byÂł jako Âśrodek majÂący zapobiegaĂŚ "morowemu powietrzu", czyli chorobom zakaÂźnym. KozÂłek poszukiwany byÂł ze wzglĂŞdu na lecznicze wÂłaÂściwoÂści korzenia, ktĂłry stosowano jako skuteczny Âśrodek uspokajajÂący. Napar z kozÂłka dodawaÂł siÂł i usuwaÂł zmĂŞczenie oraz likwidowaĂŚ miaÂł dolegliwoÂści ÂżoÂłÂądkowe.
Jednym ze szczegĂłlnych ziĂłÂł o podwĂłjnym charakterze przyprawowym i leczniczym byÂł bylica pioÂłun. PioÂłun byÂł popularny pod postaciÂą zioÂłowej czapki, ktĂłra zakÂładana na noc pomagaÂła usuwaĂŚ bezsennoÂśĂŚ. Wieszano rĂłwnieÂż tĂŞ roÂślinĂŞ w szafach na mole i dodawano sok pioÂłunu do atramentu, aby chroniĂŚ pisane nim dokumenty przed myszami. ZabĂłjczy w wiĂŞkszych dawkach wywar z liÂści bylicy pioÂłun odpowiednio stosowany oczyszczaÂł krew i zwalczaĂŚ miaÂł wszelakie trucizny. SzerokÂą sÂławÂą pioÂłun okryÂł siĂŞ w XIX w, kiedy staÂł siĂŞ skÂładnikiem halucynogennego absyntu. Jest to napĂłj bĂŞdÂący mieszaninÂą wyciÂągĂłw alkoholowych z wÂłoskiego kopru, anyÂżu, melisy i pioÂłunu. DziÂś jeszcze absynt jest popularny w krajach basenu Morza ÂŚrĂłdziemnego, szczegĂłlnie we Francji, a takÂże w sÂąsiednich Czechach. PioÂłun dodawany jest takÂże do win typu wermut, nadajÂąc im charakterystyczny, gorzkawy posmak. Moc leczniczÂą miaÂła teÂż bylica pospolita:
"Ziele owo przednio leczy wszelkÂą biaÂłogÂłĂłw niemoc. ZaÂżyjesz z niej wywar, a pobudzi upÂływ miesiĂŞczny. TakoÂż bĂŞdzie, gdy macica z niej rozgrzewajÂący kompres otrzyma".
Niemniej popularne byÂły dziaÂłajÂące kojÂąco na serce i niewydolnoÂśĂŚ krÂąÂżenia napary lub wyciÂągi ze sproszkowanych liÂści naparstnicy purpurowej. Jest to dwuletnia bylina, tworzÂąca w pierwszym roku liÂściastÂą rozetkĂŞ, a w drugim - piĂŞkne purpurowe bÂądÂź rĂłÂżowe kwiatostany, ktĂłrych okres kwitnienia przypada w gĂłrach na czerwiec i lipiec. NiewÂłaÂściwe stosowanie tej trujÂącej roÂśliny moÂże powodowaĂŚ ciĂŞÂżkie zatrucia, koĂączÂące siĂŞ nieraz ÂśmierciÂą.
Karkonoscy laboranci oraz waloĂąscy poszukiwacze mineraÂłĂłw i kamieni szlachetnych chĂŞtnie szukali otwierajÂącej ponoĂŚ drogĂŞ do ukrytych skarbĂłw konwalii zwanej od pory kwitnienia majowÂą. BiaÂłe, dzwoneczkowate kwiaty konwalii uÂżywane byÂły po zanurzeniu w winie jako lek przeciw atakom padaczki i chorobom serca. W karkonoskim zioÂłolecznictwie wykorzystywano teÂż korzeĂą i wysuszone liÂście.
Jako jedyny ponoĂŚ na bĂłle brzucha, przy przeziĂŞbieniach i kaszlu, podawany byÂł korzeĂą roÂśliny o nazwie arcydziĂŞgiel litwor. Ta dwuletnia, osiÂągajÂąca niejednokrotnie 2-2,5 metra wysokoÂści roÂślina, kwitnÂąca od maja do lipca, wystĂŞpuje najczĂŞÂściej nad brzegami gĂłrskich potokĂłw. W anonimowym rĂŞkopisie klasztornym z XV w. na pierwszej stronie znajduje siĂŞ traktat o nalewce z arcydziĂŞgla:
"Kto rano i wieczorem pije po dwa Âłuty nalewki na arcydziĂŞglu, tego piersi ponad wszelkÂą miarĂŞ ulgi zaznajÂą, jeÂśli drĂŞczy je ropa albo Âśluz, od ktĂłrych przez napĂłj Ăłw uwolnione bĂŞdÂą. Picie tejÂże nalewki takim sposobem przez 12 lub 14 dni wielce pomaga na zÂły, gnuÂśny ÂżoÂłÂądek. Picie co rano na czczo dwĂłch ÂłutĂłw nalewki na arcydziĂŞglu krzepi caÂłe ciaÂło".
ArcydziĂŞgiel znany byÂł rĂłwnieÂż jako dziĂŞgiel lekarski, dziĂŞgiel wielki, ziele anielskie, korzeĂą archangielski lub ziele dÂżumowe. W Europie ÂŚrodkowej arcydziĂŞgiel rozpowszechniÂł siĂŞ w trakcie wielkiej epidemii dÂżumy w latach 1348-1349. Legenda gÂłosi, Âże ukazaÂł siĂŞ wtedy ludziom archanioÂł Rafael i daÂł im tĂŞ roÂślinĂŞ dla ochrony przed "czarnÂą ÂśmierciÂą", czym tÂłumaczÂą siĂŞ niektĂłre inne nazwy arcydziĂŞgla. Zawarty w roÂślinie olejek eteryczny staÂł siĂŞ skÂładnikiem wielu zioÂłowych nalewek i likierĂłw, jak na przykÂład sÂławnego likieru benedyktyĂąskiego. DziÂś w sprzedaÂży jest wĂłdka - dziĂŞgielĂłwka. Ziele to jest waÂżnym skÂładnikiem "wina waloĂąskiego mĂŞskiego", ktĂłre za przyzwoleniem Wielkiego Mistrza Sudeckiego Bractwa WaloĂąskiego moÂżna degustowaĂŚ w Szklarskiej PorĂŞbie w Starej Chacie WaloĂąskiej.
Do leczenia ran, osuszania wrzodĂłw, na kaszel, gorÂączkĂŞ czy biegunkĂŞ wykorzystywane byÂły liÂście pospolitej babki wÂąsko i szerokolistnej. LiÂśĂŚmi babki, czasem roztartymi lub przeÂżutymi, okÂładano miejsca ukÂąszeĂą przez czĂŞste w gĂłrach Âżmije, kleszcze i owady.
WystĂŞpujÂący na zboczach Karkonoszy i GĂłr Izerskich dziurawiec zwyczajny jest to niewysoka roÂślina o zÂłocistoÂżĂłÂłtych kwiatach, kwitnÂąca od czerwca do sierpnia. KwitnÂący w okresie Nocy Âśw. Jana - 24. czerwca dziurawiec zwany byÂł zielem ÂświĂŞtojaĂąskim. InnÂą nazwÂą roÂśliny byÂły "krew Âśw. Jana Chrzciciela" lub "krew Matki Boskiej", gdyÂż po roztarciu kwiatu dziurawca pojawia siĂŞ na palcach czerwony sok. W Âśredniowieczu i w czasach nowoÂżytnych ziele dziurawca sÂłuÂżyÂło do wypĂŞdzania diabÂła lub zdejmowania zÂłego uroku z duszy, dlatego zwano go fuga daemonum, czyli "ucieczkÂą demonĂłw". WiÂązaÂło siĂŞ to z tym, Âże przygnĂŞbienie i melancholiĂŞ przypisywano dziaÂłaniu zÂłych mocy, co w pewnym sensie odpowiada najwaÂżniejszemu obecnie zastosowaniu dziurawca jako leku antydepresyjnego. Dziurawiec znany byÂł jako lek uniwersalny. PomagaÂł przy nerwicach, bezsennoÂści i stanach lĂŞkowych oraz w zaburzeniach trawienia, chorobach wÂątroby, a takÂże leczeniu ran.
Z innych ziĂłÂł karkonoskich pilnie poszukiwany byÂł ze wzglĂŞdu na leczniczy korzeĂą dziewiĂŞĂŚsiÂł bezgÂłowy. DziewiĂŞĂŚsiÂł bezgÂłowy najczĂŞÂściej spotkaĂŚ moÂżna na nasÂłonecznionych gĂłrskich ÂłÂąkach i trawiastych zboczach, gdzie kwitnie od sierpnia do wrzeÂśnia. RoÂślina o postrzĂŞpionych, ostrych liÂściach posiada piĂŞkny, lÂśniÂącobiaÂły, bezÂłodygowy kwiat, ktĂłry otwiera siĂŞ tylko w sÂłoĂącu, natomiast w dni dÂżdÂżyste zamyka siĂŞ, co chroni kwiaty i pyÂłek przed zmokniĂŞciem. Ta rzadka, bĂŞdÂąca pod ÂścisÂłÂą ochronÂą roÂślina, wystĂŞpuje jako popularny motyw ornamentacyjny w sztuce ludowej Podhala. JuÂż sama nazwa roÂśliny mĂłwi o uzdrowicielskich wÂłaÂściwoÂściach, gdyÂż pochodzi od dziewiĂŞciu uzdrowicielskich siÂł, ktĂłre roÂślina w sobie zawiera. W dziewiĂŞĂŚsile znajdowaĂŚ siĂŞ miaÂł magicznie potrojony leczniczy iloraz mocy trzech ÂświatĂłw: nieba, ziemi i piekÂła. WyciÂąg z korzenia leczyĂŚ miaÂł wszelkie choroby, lecz najbardziej skuteczny przeciw zaburzeniom trawienia, wszelkim "gorÂączkom" i miaÂł silne dziaÂłanie antybakteryjne.
SzczegĂłlne znaczenie miaÂł czosnek pospolity, stosowany w wiedzy magicznej jako chroniÂący od zÂłych duchĂłw i urokĂłw, znany przy tym jako afrodyzjak i lek na wiele dolegliwoÂści. W zielniku Simoniusa Sireniusa z 1613 r. znajduje siĂŞ ponad 100 wskazaĂą leczniczych tej roÂśliny, z ktĂłrych wiele nie straciÂło do dziÂś swojego uzasadnienia:
" [...] czosnek mocz zawÂściÂągniony wywodzi y pĂŞdzi...wÂątrobne ÂżyÂły zamulone otwiera... wyciera i gÂładzi piszczaÂłkĂŞ, przez ktĂłrÂą tchnienie miewamy...kaszel zastarzaÂły uspokaja... dychawicznym bywa ratunkiem...ciaÂło rumiane y twarzy rumieĂącĂłw dodawa..."
Wielkim zainteresowaniem dawnych zielarzy Karkonoszy i GĂłr Izerskich cieszyÂła siĂŞ rĂłwnieÂż kokoryczka wonna zwana teÂż pieczĂŞciÂą krĂłla Salomona, rdest wĂŞÂżownik i legendarny korzeĂą mandragory.
OprĂłcz chronionych dziÂś w wiĂŞkszoÂści ziĂłÂł zbierano mchy, halucynogenne grzyby, w tym muchomory, niektĂłre rodzaje huby, korĂŞ, igliwie kosĂłwki czy owoce krzewĂłw. Wysoko cenione i poszukiwane jako afrodyzjak, lecz zdradliwie trujÂące w wiĂŞkszych dawkach byÂły czerwone jagody krzewu wawrzynka wilczeÂłyko.
Johannes M. Praetorius (1630-1680) tak opisywaÂł karkonoskie zioÂła:
"W gĂłrach powszechnie rosnÂą piĂŞkne zioÂła i korzonki. SÂą one tutaj dwa razy grubsze i wiĂŞksze jak na nizinach. SzczegĂłlnie czĂŞsto roÂśnie w Karkonoszach trujÂące ziele tojadu mocnego i pstrego. Okaz mĂŞski kwitnie piĂŞknie na niebiesko, zaÂś okaz ÂżeĂąski zupeÂłnie biaÂło-niebiesko. RĂłwnie czĂŞsto roÂśnie tu duÂżo maÂłych porzeczek, jako czerwone, biaÂłe i czarne, sÂą bardzo duÂże i majÂą piĂŞkniejszy czerwony sok niÂż te we wsi. SÂą teÂż porzeczki czerwone szczegĂłlnego rodzaju, podÂługowate jak gruszka, wybornie dobrego smaku. Z rĂłÂż rosnÂą tylko dzikie, ale sÂą bardzo duÂże, a pÂłatki majÂą nadzwyczaj grube i tÂłuste, bardzo przeczyszczajÂą i sÂą chĂŞtnie kupowane przez aptekarzy. PoniÂżej gĂłry [ÂŚnieÂżki - przyp. P.W.] , od strony Czech , jest pewna dolina, nazywana Diabelska Dolina. Tam Duch [karkonoski Duch GĂłr - przyp. P.W.] ma swĂłj ogrĂłd, a w nim moÂżna znaleÂźĂŚ wspaniaÂłe zioÂła i korzenie, jak prawdziwy biaÂły korzeĂą, ziele ksiĂŞÂżycowe, korzeĂą mandragory, biaÂłego straÂżnika przydroÂżnego lub Âłani skok i wiele innych wspaniaÂłych rzeczy. Kto jednak ma coÂś stamtÂąd otrzymaĂŚ, ten musi to otrzymaĂŚ od Ducha. JeÂśli jednak ktoÂś sam siÂłÂą chce mu coÂś zabraĂŚ przez podstĂŞp lub w inny sposĂłb, ten naraÂża swe ciaÂło i Âżycie na niebezpieczeĂąstwo. On, Duch, czyni rĂłwnieÂż dobro i wielu cudownie obdarowaÂł."

http://www.muzykaserc.pl/?txt=35

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: ROÂŚLINY LECZNICZE......
« Odpowiedz #3 : Październik 27, 2015, 11:18:25 »

http://pytyja.blox.pl/htm...69,170.html?5,1

Dwie wypowiedzi ze strony Ewy Seydlitz, tej od tÂłumaczeĂą Nostradamusa. TrafiÂłem przypadkiem, moÂże siĂŞ przyda:

1
ZÂłoto alchemikĂłw
Nieznany Informator dodaje:

"WÂłaÂściwoÂści monoatomowego zÂłota mniej wiĂŞcej Ci opisaÂłem, ale nie to jest istotne najbardziej. Podobne wÂłaÂściwoÂści majÂą pierwiastki z grupy platynowcĂłw, do ktĂłrej naleÂżÂą platynowce lekkie: ruten Ru liczba atomowa 44 ciĂŞÂżar wÂł. 12.29g/cm3., rod Rh l.a. 45, c.wÂł. 12,49g/cm3, pallad Pd l.a. 46 c.wÂł.12,09g/cm3 oraz platynowce ciĂŞÂżkie, do ktĂłrych naleÂżÂą: osmos l.a 76 c.wÂł. 22,50g/cm3; iryd Ir l.a. 77 c.wÂł. 22,49 i platyna Pt l.a.78, c.wÂł. 21,45 g/cm3; srebro leÂży obok platynowcĂłw lekkich, Ag l.a.47, c.wÂł. 10,5g/cm3, a zÂłoto jest na nastĂŞpnym miejscu, a przed platynowcami ciĂŞÂżkimi Au l.a. 79 c.wÂł.19,3 g/cm3. ZapamiĂŞtaj Ruten l.atomowa 44 oraz Iryd liczba atomowa 77. Oba te pierwiastki, jak i caÂła grupa platynowcĂłw naleÂżÂą do pierwiastkĂłw ziem rzadkich, do ktĂłrych naleÂży jeszcze kilka innych pierwiastkĂłw o ciekawych wÂłaÂściwoÂściach, jednak te dwa pierwiastki majÂą szczegĂłlne znaczenie, posiadajÂą bowiem wÂłaÂściwoÂści podobne do monoatomowego zÂłota, to znaczy, Âże podgrzane do krytycznej temperatury stracÂą na wadze 44%, albo stanÂą siĂŞ niewaÂżkie caÂłkowicie. Potem przy kolejnej zmianie temperatury znowu wrĂłcÂą do normalnej wagi. W zaleÂżnoÂści od temperatury wyprawiajÂą najdziwniejsze harce, wprowadzajÂąc Âświat oficjalnej nauki w niewyobraÂżalne kÂłopoty, bo niby sÂą, ale ich nie ma i nie moÂżna ich wykryĂŚ Âżadnymi metodami bezpoÂśrednimi, ale moÂżna je zidentyfikowaĂŚ sposobem, nie metodÂą naukowÂą, a znanÂą Âśredniowiecznym alchemikom. Przypomnij sobie traktat o przygotowaniu czerwonego proszku do transmutacji Âżelaza w zÂłoto; brali merkurego (rtĂŞĂŚ) i gotowali go tak dÂługo, aÂż zniknÂąÂł z ampuÂłki szczelnie zamkniĂŞtej. A potem robili z tej niewidocznej rtĂŞci tlenek o kolorze czerwonym, posypywali sztukĂŞ Âżelaza, razem podgrzewali i oto pojawiaÂło siĂŞ najczystsze zÂłoto.
TrochĂŞ innÂą metodÂą, ale teÂż na drodze transmutacji (chemia Âśrednich energii) pewien mÂłody naukowiec (jeszcze wtedy istniaÂło ZSRR) otrzymaÂł z drutu Âżelaznego zÂłoto, zostaÂło ono bardzo starannie poddane wszystkim moÂżliwym analizom w jednym z instytutĂłw akademii nauk ZSRR i analizy potwierdziÂły jego zadziwiajacÂą czystoÂśĂŚ. ZachĂŞcono tego czÂłowieka do opracowania nowego dziaÂłu chemii, co zrobiÂł doÂśĂŚ skwapliwie, a nastĂŞpnie czÂłowiek ten trafiÂł do Âłagru, wydanie ksiÂąÂżki zostaÂło w caÂłoÂści wycofane, a temat chemii Âśrednich energii zostaÂł przez oficjalnÂą naukĂŞ wyÂśmiany, jako niedoÂścignione marzenie Âśredniowiecznych, nieoÂświeconych szarlatanow - alchemikĂłw.
I wszystko by graÂło, gdyby nie pewien farmer z Arizony, ktĂłry chciaÂł siĂŞ dowiedzieĂŚ, jaki jest skÂład chemiczny ziemi na jego polach, w celu odpowiedniego jej przygotowania tak, Âżeby kamienna pustynia wydawaÂła wysoki, kukurydziany plon. W trakcie wieloletnich badaĂą, prowadzonych pierwotnie przez instytuty naukowe, a potem juÂż badania samodzielne znalazÂł monoatomowe ruten i iryd w popiele mĂłzgĂłw krĂłw, bo o takie mĂłzgi byÂło najÂłatwiej.
Moja znajoma pracowaÂła na oddziale raka mĂłzgu w szpitalu w Omsku, na Syberii, jako pielĂŞgniarka. Wiele osĂłb tam umieraÂło, a potem byÂła robiona sekcja zwÂłok, w tym szczegĂłÂłowe badania mĂłzgĂłw. MÂłoda w tamtym czasie dziewczyna szczegĂłlnie zainteresowaÂła siĂŞ gruczoÂłem, ktĂłry nazywa siĂŞ szyszynka (po rosyjsku: szyszkowidnaja Âżeleza), a powodem zainteresowania byÂło to, Âże gruczoÂł ten w znacznej mierze jest wypeÂłniony bardzo drobnym piaseczkiem, jak ona mĂłwiÂła. Ale ten piaseczek to mieszanina monoatomowych irydu, rutenu i byĂŚ moÂże zÂłota, a te aktywowane siÂłÂą woli czÂłowieka tracÂą na waÂżkoÂści, co wyjaÂśnia moÂżliwoÂści lewitacji i odbioru zjawisk parapsychicznych. Jakie to proste, gdy siĂŞ wie, i jak nieprawdopodobne wydajÂą siĂŞ "sztuki" magĂłw, ktĂłrzy umiejÂą lataĂŚ bez skrzydeÂł, tylko siÂłÂą woli.
To z kolei kojarzy mi siĂŞ z ludÂźmi Boreasza, ludÂźmi wiatru pĂłÂłnocnego, ktĂłrych wizerunki w locie nad otwartym morzem sÂą uwiecznione na naskalnych rysunkach na pĂłÂłnocy Wysp Brytyjskich. ByĂŚ moÂże ludzie Boreasza przylatywali z terytoriĂłw dziÂś znanych jako Grenlandia, Kanada, albo mityczna Atlantyda."

2
ZÂłoty proch

Siostro, spĂłjrz, oto zÂłoty chrzÂąszcz siada na twojej tablicy Âściennej, na pĂłÂł zakryty biaÂłÂą kartkÂą papieru, co ciekawe z bardzo dÂługim, prawie niewidocznym ryjkiem-ssawkÂą, niegroÂźny pod tym wzglĂŞdem, ale na swĂłj sposĂłb ciekawy...
ZapowiedÂź ziÂściÂła siĂŞ listem od Nieznanego Informatora:

" Piszesz o graalu, exaliburze, mannie i innych ciekawostkach. Manna - to nazwa, ktĂłra wziĂŞÂła siĂŞ z pytania faraona: "Kiedy bĂŞdzie (man-na?)?", A chodziÂło mu o monoatomowe zÂłoto, majÂące postaĂŚ biaÂłego, sÂłodkiego w smaku proszku. ZostaÂł on odkryty w ÂświÂątyni Hatszepsut na PĂłÂłwyspie Synajskim podczas badaĂą archeologicznych, ktĂłre potem, jako nie pasujÂące zostaÂły prawnie utajnione. Wiem o tym z lektury opisujÂącej badania pewnego amerykaĂąskiego farmera z Arizony. Wyniki jego badaĂą sÂą zaskakujÂące, a wnioski pokazujÂą w peÂłni obÂłudĂŞ wspĂłÂłczesnego Âświata techniki i pieniadza.
Tak, czy inaczej opisy Âśredniowiecznych alchemikĂłw i masoĂąskich MistrzĂłw RzemiosÂła sÂą niezwykle precyzyjne. Oni znali i stosowali chemiĂŞ Âśrednich energii, wspĂłÂłczeÂśnie zakazanÂą na caÂłym globie, bo transmutacja metali jest bardzo prosta. W tym momencie, gdyby siĂŞ to wydaÂło, zÂłoto i inne metale szlachetne staÂłyby siĂŞ tak popularne jak Âżelazo, czy alumunium. CaÂła ekonomia Âświatowa oparta na parytecie zÂłota straciÂłaby w tym momencie sens, stÂąd dÂąÂżenie do globalnego pieniÂądza wirtualnego. Zachwianie chwilowe, kilkudniowe, systemu bankowego w skali Âświatowej da wiecej negatywnej energii, niÂż wielkie wojny i ciĂŞÂżkie cierpienia. To pokazuje prawdziwych ogoniastych autorĂłw i konsekwentnych realizatorĂłw globalizacji.
A wracajÂąc do manny: monoatomowe zÂłoto ma wÂłaÂściwoÂśĂŚ utraty masy, przejÂścia jej w inny wymiar i jest to proces termicznie kontrolowany i odwracalny. MojÂżesz spaliÂł na proch zÂłotego cielca. Ale ze zÂłota moÂżna zrobiĂŚ tylko zÂłoto, Biblia nic nie mĂłwi o losach tego prochu, a to wÂłaÂśnie byÂła manna, Jezus potomek Wielkich RzemieÂślnikĂłw, dokÂładnie wiedziaÂł o czym mĂłwi w modlitwie paĂąskiej: "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj", ten chleb to manna ze zÂłota jednoatomowego.
Blok kamienny posypany takim proszkiem traci na wadze, moÂżna go przemieÂściĂŚ jednym palcem i nie trzeba byÂło do budowy piramidy wielkich ramp ziemnych, ani innych poronionych pomysÂłĂłw. Budowle takie wznoszono, uÂżywajÂąc do budowy zÂłota o specjalnych wÂłaÂściwoÂściach. ByĂŚ moÂże i dzisiaj udaÂłoby siĂŞ w gÂłĂŞbi piramid znaleÂźĂŚ drobinki tego zÂłota. Ale ma ono teÂż dziwne "cudowne" wÂłaÂściwoÂści uzdrawiajÂące, taki proszek podawany w iloÂści paru mg przez kilka dni usuwa najciĂŞÂższe choroby, jakie dzisiaj zna Âświat, to w strefie materialnej, a w strefie niematerialnej, duchowej, powoduje zmianĂŞ ÂświadomoÂści ludzi, leczonych tym "preparatem". Jest to wiĂŞc lekarstwo dla ciaÂła i ducha, stÂąd podÂświadome przywiÂązanie ludzi do ozdĂłb i wyrobĂłw ze zÂłota.
W swoich wizjach jesteÂś caÂły czas w kontakcie z rzeczywistÂą historiÂą, bo ta ktĂłra do nas oficjalnie dociera jest peanem na czeÂśĂŚ sprawujÂącego wÂładzĂŞ satrapy...".

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

ROÂŚLINY LECZNICZE......