LEGENDY O KRĂLU....KRĂLOWEJ JADWIDZE ANDEGAWEĂSKIEJ.

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

LEGENDY O KRĂLU....KRĂLOWEJ JADWIDZE ANDEGAWEĂSKIEJ.
« : Maj 24, 2015, 07:39:17 »

...o RĂŞkawiczkach KrĂłlowej Jadwigi



     KrĂłlowa Jadwiga bardzo lubiÂła odwiedzaĂŚ Sandomierz. DuÂżo czasu spĂŞdzaÂła na modlitwie
w koÂściele Âśw. Jakuba, a takÂże na przechadzkach po wÂąwozach sandomierskich.
Pewnego wieczoru, gdy wracaÂła do Krakowa zaskoczyÂła jÂą zaraz za Sandomierzem narastajÂąca ÂśnieÂżyca. WoÂźnica i hajduch w tej zawierusze stracili drogĂŞ z oczu, a sanie utknĂŞÂły w gÂłĂŞbokiej zaspie.
WoÂźnica wyszedÂł szukaĂŚ drogi, lub kogoÂś do pomocy i natrafiÂł na maÂłÂą wioskĂŞ.

Jej mieszkaĂący, gdy dowiedzieli siĂŞ kto potrzebuje pomocy, natychmiast wybiegli i niemal na rĂŞkach przynieÂśli sanie wraz z krĂłlowÂą do osady. KrĂłlowa, ze wzglĂŞdu na zbliÂżajÂącÂą siĂŞ noc chciaÂła wracaĂŚ
do Sandomierza, lecz nie potrafiÂła odmĂłwiĂŚ gorÂącym proÂśbom mieszkaĂącĂłw o pozostanie u nich
w goÂścinie. Szybko uprzÂątniĂŞto najlepszÂą chatĂŞ i przygotowano posiÂłek.

SoÂłtys zaprosiÂł krĂłlowÂą do stoÂłu. ChoĂŚ w wiejskiej chacie przy prostym jadle na wymoszczonym skĂłrami posÂłaniu, JadwigĂŞ przyjĂŞto iÂście po krĂłlewsku. NastĂŞpnego dnia krĂłlowÂą Âżegnano ze Âłzami w oczach.
Ona zaÂś dziĂŞkujÂąc zwrĂłciÂła siĂŞ do soÂłtysa czy aby do niej jakiejÂś proÂśby nie majÂą, gdyÂż zauwaÂżyÂła,
Âże mieszkaĂący wioski cierpiÂą z jakiegoÂś powodu. SoÂłtys padÂł krĂłlowej do stĂłp i zaczÂąÂł ÂżaliĂŚ siĂŞ, jak ich pan Âźle traktuje. KrĂłlowa, ktĂłra wczeÂśniej juÂż sÂłyszaÂła o tym niegodziwcu obiecaÂła soÂłtysowi,
Âże odkupi od niego tÂą wioskĂŞ, a na potwierdzenie tych sÂłĂłw zdjĂŞÂła z rÂąk niezwykle delikatne rĂŞkawiczki
z biaÂłej skĂłrki i wrĂŞczyÂła je soÂłtysowi. Jadwiga dotrzymaÂła sÂłowa, wykupiÂła od nieludzkiego pana wieÂś,
ktĂłra od tamtej pory przyjĂŞÂła nazwĂŞ ÂŚwiÂątniki.

RĂŞkawiczki te trafiÂły do skarbca Katedry, gdzie leÂżaÂły przez setki lat. DziĂŞki temu zachowaÂły siĂŞ po dzieĂą dzisiejszy. MoÂżna je zobaczyĂŚ w Muzeum Diecezjalnym, w Domu Jana DÂługosza.

http://www.sandomierz.org/legendy.htm

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEGENDY O KRĂLU....KRĂLOWEJ JADWIDZE ANDEGAWEĂSKIEJ.
« Odpowiedz #1 : Maj 24, 2015, 07:41:24 »

Legenda o stĂłpce krĂłlowej Jadwigi

Na Âścianie koÂścioÂła Nawiedzenia NajÂświĂŞtszej Marii Panny, zwanego takÂże koÂścioÂłem Na Piasku, moÂżemy zobaczyĂŚ wykuty napis – StĂłpka KrĂłlowej Jadwigi – nad otoczonym kratÂą wmurowanym kamieniem. WedÂług legendy, krĂłlowa Jadwiga, gdy przechodziÂła wraz z orszakiem obok budowanego wÂłaÂśnie koÂścioÂła na Piasku, spostrzegÂła, Âże jeden z robotnikĂłw jest bardzo smutny. SpytaÂła go o przyczynĂŞ – gdy dowiedziaÂła siĂŞ, Âże nie ma pieniĂŞdzy na cyrulika dla swej chorej Âżony, obiecaÂła mu swÂą pomoc. OparÂła stopĂŞ na kamieniu, odpiĂŞÂła zÂłotÂą klamrĂŞ z bucika i ofiarowaÂła kamieniarzowi. Gdy odeszÂła, robotnicy spostrzegli, Âże w kamieniu, jak w miĂŞkkiej glinie, odciÂśniĂŞty jest Âślad stopy. WspĂłlnymi siÂłami obkuli kamieĂą i wyryli na datĂŞ tego wydarzenia – rok 1390. KamieĂą wmurowali w ÂścianĂŞ ÂświÂątyni – tkwi on tam do dziÂś na chwaÂłĂŞ dobrego serca krĂłlowej Jadwigi.

http://www.krakow.travel/przewodnik/legendy-1/action,get,id,465,title,Legenda-o-stopce-krolowej-Jadwigi.html

Zapisane

Kiara
Administrator
Ekspert
Wiadomości: 2458

Odp: LEGENDY O KRĂLU....KRĂLOWEJ JADWIDZE ANDEGAWEĂSKIEJ.
« Odpowiedz #2 : Maj 24, 2015, 20:13:18 »

Tu mamy zbiĂłr legend o KrĂłlowej Jadwidze.

ProponujĂŞ rozwijaĂŚ temat, jeÂżeli traficie na wzmianki o miejscowoÂściach i legendach zwiÂązanych z KrĂłlowÂą JadwigÂą napiszcie o tym lub podajcie adres strony internetowej.

http://www.swiatniki-gorne.pl/stowarzyszenie/historia.html

Legendy ÂświÂątnickie

„O KrĂłlowej Jadwidze”

Kiedy mÂłodociana krĂłlowa Jadwiga zdÂąÂżaÂła ze swym Âświetnym orszakiem z WĂŞgier do Polski, wypadÂła jej droga przez wieÂś GĂłrki /Ăłwczesna nazwa ÂŚwiÂątnik GĂłrnych/. A byÂła bardzo zmĂŞczona dÂługÂą i uciÂąÂżliwÂą podrĂłÂżÂą, wiĂŞc wzdychaÂła do wypoczynku. StÂąd teÂż skoro ze szczytu wsi GĂłrki po raz pierwszy zobaczyÂła stolicĂŞ Polski z Zamkiem Wawelskim, wieÂżycami koÂścioÂłĂłw, basztami i murami miejskimi, tak siĂŞ ucieszyÂła tym widokiem i nadziejÂą rychÂłego wypoczynku, Âże mieszkaĂącĂłw wsi witajÂących jÂą radoÂśnie, obdarzyÂła wolnoÂściÂą oraz nadaÂła im rozliczne przywileje, pod tym jednak warunkiem, Âże bĂŞdÂą po wszystkie czasy wiekuistymi straÂżnikami koÂścioÂła katedralnego, z ktĂłrym zÂłÂączyÂły siĂŞ pĂłÂźniej najwaÂżniejsze momenty jej Âżycia i gdzie do dziÂś spoczywa.

http://swiatniki_gorne.re...ciekawostki.htm

Krakowskie podania, legendy i zwyczaje"
DziaÂło siĂŞ to latem 1384 r., w bezimiennej jeszcze osadzie na poÂłudnie od Krakowa, w ktĂłrej z dziada pradziada zamieszkiwali smolarze. Osada leÂżaÂła na wysokim wzniesieniu, z ktĂłrego doskonale widaĂŚ byÂło krakowski grĂłd, poÂłoÂżony w gÂłĂŞbokiej Dolinie WisÂły.
Dobrze przed wieczorem, na trakcie, prowadzÂącym do Krakowa od MyÂślenic i Sieprawia, pojawiÂł siĂŞ orszak, zÂłoÂżony z jadÂącego na czele oddziaÂłu rycerzy, szeregu pojazdĂłw – najpierw ozdobnych, wiozÂących jakieÂś znamienite osoby, a na koĂącu ciĂŞÂżko wyÂładowanych. Na szczycie gĂłry orszak zatrzymaÂł siĂŞ. ByÂła to Jadwiga, cĂłrka krĂłla wĂŞgierskiego Ludwika, ktĂłra przyjeÂżdÂżaÂła wÂłaÂśnie do Krakowa, aby objÂąĂŚ tron polski. Tutaj po raz pierwszy ujrzaÂła KrakĂłw, w ktĂłrym nazajutrz miaÂła zostaĂŚ koronowana na krĂłlowÂą Polski.
PoniewaÂż juÂż siĂŞ zmierzchaÂło, Jadwiga wyraziÂła chĂŞĂŚ przenocowania w tej osadzie. WieczĂłr spĂŞdziÂła przy ognisku wraz ze smolarzami. OsadĂŞ krĂłlewna okreÂśliÂła jako „gĂłrkĂŞ”, poniewaÂż poÂłoÂżona byÂła na wyniosÂłym wzgĂłrzu. I tak juÂż zostaÂło na zawsze: osadĂŞ odtÂąd zwyczajowo nazywano GĂłrkÂą lub GĂłrkami. Podczas rozmowy ze smolarzami Jadwiga zaprosiÂła ich do Krakowa, kiedy juÂż bĂŞdzie krĂłlowÂą. WiĂŞc po pewnym czasie przyszli... I mimo Âże sÂłuÂżba zamkowa nie chciaÂła ich dopuÂściĂŚ przed oblicze krĂłlowej, udaÂło im siĂŞ dostaĂŚ do komnat wawelskich i rozmawiaĂŚ z krĂłlowÂą. A ona pomna na to, Âże wÂłaÂśnie oni po raz pierwszy w Âżyciu pokazali jej KrakĂłw i pragnÂąc upamiĂŞtniĂŚ ten moment, wyjednaÂła u biskupa krakowskiego Jana Radlicy, aby po wsze czasy nadaÂł mieszkaĂącom wsi GĂłrka przywilej obsÂługi katedry krakowskiej na Wawelu.
wg. G. Zycha „ÂŚpiewacy KrĂłlowej Jadwigi” Warszawa 1984
tak teÂż siĂŞ staÂło...KatedrĂŞ obsÂługiwali odtÂąd zwyczajowo kolejno ojcowie poszczegĂłlnych rodzin z tej wsi, ktĂłra dziĂŞki temu uzyskaÂła nazwĂŞ ÂŚwiÂątniki GĂłrne. W 1745 r. P. H. Pruszcz w „Kleynotach StoÂłecznego Miasta Krakowa...” zanotowaÂł, Âże „sÂą teÂż przy tym KoÂściele ÂŚwiÂątnicy albo Poddani do dzwonienia, y inszych posÂług KoÂścielnych. Jest ich zawsze czterech, a na ÂświĂŞta wielkie bywa ich oÂśmiu.”
Legenda ta powstaÂła chyba stosunkowo niedawno, poniewaÂż ma charakter zadziwiajÂąco zgodny z tendencjÂą podaĂą ludowych do dosÂłownego, wtĂłrnego wyjaÂśniania genezy nazw topograficznych. W tym przypadku nastÂąpiÂła swoista kompilacja dawnych nazw „GĂłrki” i „ÂŚwiÂątnicze GĂłrki”, przy wykorzystaniu sugestywnego, chociaÂż bardzo zwiĂŞzÂłego opisu J. DÂługosza (opis przybycia krĂłlewny Jadwigi do Polski – przyp. A.K.) (...)
Nie jest jednak pewne, czy trasa przejazdu krĂłlowej wiodÂła rzeczywiÂście przez ÂŚwiÂątniki GĂłrne, choĂŚ jest to bardzo prawdopodobne, gdyÂż w tym rejonie przebiegaÂł trakt tatrzaĂąski z WĂŞgier do Krakowa, ktĂłrym krĂłlowa przybyÂła do Polski ok. 13 paÂździernika 1384 r.

http://www.jaroslaw.pl/argcms_city/index.php?id=24

Jest w tym tekÂście ciekawa legenda
" Legenda mĂłwi, Âże w miejscu gdzie dzisiaj znajduje siĂŞ koÂściĂłÂł i zespĂłÂł klasztorny O.O. DominikanĂłw, wybudowany byÂł koÂściĂłÂłek drewniany z cudownÂą figurÂą Matki BoÂżej Bolesnej. W tym koÂściĂłÂłku modliÂła siĂŞ krĂłlowa Jadwiga o powodzenie orĂŞÂża polskiego, w czasie kiedy pod niedalekim Stubnem trwaÂła bitwa PolakĂłw z wojskami Starosty WĂŞgierskiego. Podczas tej wyprawy oddziaÂłami polskimi dowodzili dwaj bracia stryjeczni z rodu LeliwitĂłw: Spytek z Melsztyna i JaÂśko z Tarnowa. Po wyprawie Spytek z Melsztyna otrzymaÂł w dziedziczenie wÂładanie ziemiÂą samborskÂą, a JaÂśko z Tarnowa ziemiĂŞ jarosÂławskÂą oraz urzÂąd generalnego starosty na Rusi. Tak zostaÂły wynagrodzone zasÂługi trzech pokoleĂą LeliwitĂłw, ktĂłrym Jadwiga i JagieÂłÂło zawdziĂŞczali polski tron. W ten sposĂłb rozrĂłsÂł siĂŞ na Rusi moÂżny rĂłd LeliwitĂłw Tarnowskich, ktĂłrego jedna z gaÂłezi - JarosÂławscy - przejeÂła nazwĂŞ od nadanego w dziedziczenie posiadania JarosÂławia. Od tej pory JarosÂław staje sie wÂłasnoÂściÂą prywatnÂą. WpÂłyneÂło to korzystnie na jego rozwĂłj urbanistyczny i gospodarczy, bo leÂżaÂło to w interesie nowych wÂłaÂścicieli zabiegajÂących o przywileje krĂłlewskie. Przywileje te i dbaÂłoÂśĂŚ dziedzicĂłw o rozwĂłj handlu w mieÂście przyczyniÂły sie do znacznego rozwoju i ÂświetnoÂści JarosÂławia"

http://www.ziemia-jasielska.gal.pl/4.html

Ze Strzeszynem wiÂąÂże siĂŞ piĂŞkna legenda o ÂźrĂłdeÂłku KrĂłlowej Jadwigi. Jedna z jej wersji gÂłosi, Âże podczas czĂŞstych wizyt w Bieczu piÂła z niego wodĂŞ sama ÂŚwiĂŞta KrĂłlowa, inna, Âże poiÂła jego wodÂą swego konia. Pewnego razu w drodze do ulubionego ÂżrĂłdÂła zastaÂła PaniÂą WawelskÂą ogromna burza. SchroniÂła siĂŞ wiĂŞc pod strzechĂŞ jednej z chat, gdzie bardzo serdecznie jÂą przyjĂŞto. Na pamiÂątkĂŞ tego wydarzenia zaÂłoÂżyÂła wieÂś i nadaÂła jej nazwĂŞ "Strzeszyn".

http://dabrowa.pl/dg_historia_legendy.htm

Podczas pobytu KrĂłlowej Jadwigi w okolicy, tak jÂą zauroczyÂła kapliczka na wzgĂłrzu, ze postanowiÂła udaĂŚ siĂŞ do niej pieszo. Aby modÂły byÂły bardziej gÂłĂŞbokie, zdjĂŞÂła z nĂłg swoich pantofelki i udaÂła siĂŞ depczÂąc ÂścieÂżkĂŞ goÂłymi stopami, na sam szczyt wzgĂłrza.

DrĂłÂżka byÂła krĂŞta i wyboista, dodatkowo usÂłana ostrymi kamieniami. Stopy KrĂłlowej po drodze kaleczyÂły siĂŞ, a w miejscach gdzie upadaÂły krople krwi, wyrastaÂły fioÂłki.

http://www.wiadomosci24.p...elmo_53945.html
Druga z opowieÂści o "ÂśpiÂących rycerzach" zwiÂązana jest z postaciÂą Âśw. krĂłlowej Jadwigi. WedÂług wielu podaĂą ludowych, to jej wojsko czuwa we wnĂŞtrzu gĂłry. Na jednym z drzew ma znajdowaĂŚ siĂŞ opis ÂświadczÂący o liczebnoÂści wojska, o dacie, kiedy rycerze "zapadli siĂŞ pod ziemiĂŞ" oraz, kiedy ponownie wyjdÂą na powierzchniĂŞ. PonoĂŚ w niektĂłre dni (zwÂłaszcza mgliste) moÂżna zaobserwowaĂŚ odbywanÂą przez nich musztrĂŞ na szczycie gĂłry.

http://www.nsnn.rtk.net.pl/legendy1.html

„O KRĂLOWEJ JADWIDZE” PODARUNEK KRĂLOWEJ

Tam, gdzie jest teraz studnia byÂł garncarz. Kiedy przejeÂżdÂżaÂła krĂłlowa Jadwiga na ÂŚwiĂŞty KrzyÂż, zatrzymaÂła siĂŞ przed studniÂą i chciaÂła siĂŞ napiĂŚ WyszedÂł wtedy garncarz i podaÂł krĂłlowej wody w garnku przez siebie zrobionym. KrĂłlowa zabraÂła garnek, bo byÂł taki piĂŞkny, a w zamian za to wrĂŞczyÂła garncarzowi szklanÂą statuĂŞ - postaĂŚ ÂświĂŞtej. Podarunek krĂłlowej byÂł w rĂŞkach tej rodziny aÂż do momentu, kiedy wszyscy wymarli. Przekazano potem statuĂŞ do koÂścioÂła, gdzie stoi do dziÂś. /10

http://www.jablon.pl/historia.htm
E G E N D A O J A B ÂŁ O N I U
---------------------------------------------

http://rodzinajadwigiwawelskiej.pl/forum/viewtopic.php?t=491

Kiara.

« Ostatnia zmiana: Maj 24, 2015, 20:18:15 wysłane przez Kiara »

Zapisane

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA