TAJEMNICE KRYMU.....

Tajemnice i magia Krymu

Odwrocony ksztaÂłt PĂłÂłwyspu Krymskiego, ktĂłry przypomina lecÂącego ptaka, dla wielu ezoterykow jest mistycznym symbolem potwierdzajÂącym szczegĂłlnÂą rolĂŞ tego miejsca w obiegu energii na Ziemi. W staroÂżytnej i Âśredniowiecznej literaturze pisano, Âże jest to jedyny region o tak wielkim zrĂłÂżnicowaniu kulturowym. Zapomniana przeszÂłoÂśĂŚ niesie tu wiele tajemnic. PrĂłby jej rekonstrukcji spĂŞdzajÂą sen z powiek badaczom z naukowych i paranaukowych kregĂłw.

Moja fascynacja Krymem zaczĂŞÂła siĂŞ juÂż od pierwszego pobytu tam – ponad 10 lat temu. Pomimo iÂż co roku spĂŞdzam na nim ÂłÂącznie okoÂło dwĂłch miesiĂŞcy, kaÂżdy przyjazd to swoiste ÂświĂŞto, a pobyt – rytuaÂł wyciszajÂący umysÂł i regenerujÂący siÂły. Za kaÂżdym razem caÂły wolny czas przeznaczam na poznawanie i prĂłby wyjaÂśniania tajemnic tego miejsca. Strome, skaliste gĂłry, urocze, zielone lub suche wulkaniczne wzgĂłrza, soczysta zieleĂą lasĂłw i pÂłowoÂśĂŚ stepĂłw nadajÂą przyrodzie urzekajÂące kontrastem piĂŞkno, po dziÂś dzieĂą wabiÂące poetĂłw i artystĂłw, ktĂłrzy od wiekĂłw wybierali Krym na cel swoich egzotycznych podrĂłÂży. OprĂłcz naszego wieszcza Adama Mickiewicza tworzyli tu Aleksander Puszkin, Antoni Czechow, Lew ToÂłstoj, Aleksander Gribojedow, a nawet Mark Twain i wielu, wielu innych. Tu powstaÂły takÂże najwiĂŞksze marynistyczne dzieÂła Iwana Ajwazowskiego...

Jaskiniowe miasta

Od zarania dziejow Tauryda, jak nazywali Krym staroÂżytni Grecy, byÂła miejscem, gdzie spotykaÂło siĂŞ i mieszaÂło ze sobÂą wiele rĂłÂżnych kultur. W czasach staroÂżytnych: helleĂąska, scytyjska, gocka i judajska, a w Âśredniowieczu: bizantyjska, muzuÂłmanska, genueska i ormiaĂąska. Niestety, jedynymi pamiÂątkami ÂświadczÂącymi o dawnej ÂświetnoÂści Krymu sÂą ruiny kilku miast na wybrzeÂżu, ktĂłre moÂżna obejrzeĂŚ w Sewastopolu, Eupatorii, Kerczu i Sudaku. To niezwykÂłe, oddziaÂływujÂące na wyobraÂźniĂŞ tzw. jaskiniowe miasta (pieszczernyje goroda) rozsiane w poÂłudniowo-zachodniej czĂŞÂści pĂłÂłwyspu, na trudnodostĂŞpnych szczytach i wzniesieniach. W swoim czasie byÂły to olbrzymie, liczÂące nawet do 20 000 tys. mieszkaĂącĂłw twierdze, kulturowe centra zasiedlajÂących Krym narodĂłw. AÂż trudno uwierzyĂŚ, Âże wiele z nich przez dziesiÂątki lat rĂŞcznie wykuwano w skaÂłach, przeobraÂżajÂąc szczyty w piĂŞtrowe budowle. Tepe Kermen, Mangup Kale, Eski Kermen to te najbardziej znane i najlepiej zachowane. Po wielu innych nie pozostaÂło nawet Âśladu. ZwiedzaÂł je miĂŞdzy innymi Adam Mickiewicz podczas swojej krymskiej podrĂłÂży. Jednej z nich, poÂłoÂżonej nad 500-metrowÂą przepaÂściÂą Chufut Kale, poÂświĂŞciÂł jeden z sonetĂłw. W skaÂłach wykuwane byÂły nie tylko pomieszczenia mieszkalne czy gospodarcze, ale nawet kompleksy klasztorne. Najlepiej zachowany jest obecnie odrestaurowany Monastyr UspieĂąski, datowany na III wiek naszej ery. Niestety, wszystkie miasta zostaÂły zniszczone pod koniec XV wieku w wyniku ekspansji tureckiej, ktĂłra zniszczyÂła nie tylko oryginalnÂą, eklektycznÂą kulturĂŞ, ale przyniosÂła zgubĂŞ ÂżyjÂącym w zgodzie tubylczym narodom. Tak jak upadek Konstantynopola w 1453 roku oznaczaÂł upadek kultury bizantyjskiej, tak zniszczenie miast-twierdz na Krymie rozpoczĂŞÂło nowy okres historyczny – czas Chanatu Krymskiego i islamu.

Tajemnicze megality
Dla staroÂżytnych GrekĂłw, ktĂłrzy jako pierwsi zaÂłoÂżyli tu swoje kolonie, Tauryda byÂła krajem TaurĂłw, ktĂłrzy zawsze podkreÂślali swojÂą odrĂŞbnoÂśĂŚ kulturowÂą od ScytĂłw. Na Krymie byli goÂśĂŚmi, ktĂłrzy budowali osady na ruinach wczeÂśniejszych, o wiele starszych cywilizacji. Niestety ich identyfikacja nie jest juÂż moÂżliwa i pojawia siĂŞ wiele niewiarygodnych hipotez. Archeolodzy i historycy milczÂą, nie mogÂąc umiejscowiĂŚ odnalezionych pozostaÂłoÂści we wÂłaÂściwym czasie. A sÂą one naprawdĂŞ imponujÂące... Najstarsze Âślady datuje siĂŞ na okres sprzed 12 tys. lat! SÂą nimi dolmeny – prehistoryczne budowle megalityczne, jak siĂŞ powszechnie uwaÂża, o charakterze grobowca. SkÂładajÂą siĂŞ z gÂłazĂłw wkopanych pionowo w ziemiĂŞ i wielkiego pÂłaskiego bloku skalnego, ktĂłry byÂł na nich ukÂładany. MierzÂą kilka metrĂłw wysokoÂści i szerokoÂści, a waÂżÂą nawet kilkadziesiÂąt ton. Zgodnie z oficjalnÂą, historycznÂą chronologiÂą to pozostaÂłoÂści po prymitywnych kulturach neolitycznych. Innego zdania sÂą badacze z krĂŞgĂłw ezoterycznych, ktĂłrzy uwaÂżajÂą, Âże dolmeny sÂą schroniskami mÂądroÂści dawnych cywilizacji, istnienia ktĂłrych nie moÂżna powiÂązaĂŚ z ÂżadnÂą znanÂą wspĂłÂłczeÂśnie staroÂżytnÂą kulturÂą. StaÂły tu na dÂługo przed tym, zanim pojawiÂły siĂŞ cywilizacje uwaÂżane za kolebkĂŞ ludzkoÂści. Za takÂą hipotezÂą przemawia niezmiernie intrygujÂący fakt, Âże w ich wnĂŞtrzu odkryto anomalie magnetyczne, grawitacyjne, ultradÂźwiĂŞkowe i cieplne. Promieniowanie wewnÂątrz budowli jest mniejsze niÂż gdziekolwiek poza niÂą. Fizycy do tej pory nie mogÂą daĂŚ rozsÂądnej odpowiedzi, dlaczego tak siĂŞ dzieje. Nie sÂą teÂż w stanie jednoznaczenie stwierdziĂŚ, jaki byÂł cel powstawania dolmenĂłw. Bo w to, Âże nie byÂły to neolityczne grobowce, nie wÂątpiÂą. Budowle tego typu, do ktĂłrych zaliczyĂŚ moÂżna stojÂące samotnie lub w krĂŞgach menhiry, sÂą pozostaÂłoÂściÂą po bardzo tajemniczej, megalitycznej kulturze sprzed okoÂło 5 tys. lat. Jej zasiĂŞg obejmowaÂł tereny od Abchazji na wschodzie po gĂłry na zachodzie. Jej wpÂływy ogarnĂŞÂły rĂłwnieÂż caÂłÂą ĂłwczesnÂą EuropĂŞ, aÂż do Wysp Brytyjskich. Dowodem na to sÂą megality zachowane do dziÂś na terenie poÂłudniowej Francji, w Irlandi i Wielkiej Brytani. Tylko w basenie Morza Czarnego odkryto do tej pory ponad 3000 dolmenĂłw, ktĂłre ustawione sÂą w charakterystyczny logiczny ciÂąg. Co to byla za kultura? Do dziÂś badacze nie sÂą w 100% pewni, a z kaÂżdym rokiem, ktĂłry przynosi nowe, sensacyjne odkrycia archeologiczne, pojawia siĂŞ coraz wiĂŞcej odmiennych teorii.

Mit czy rzeczywistoÂśĂŚ?

SÂą one na tyle ciekawe, Âże nikogo juÂż nie dziwi fakt umiejscawiania akcji wiĂŞkszoÂści greckich mitow wÂłaÂśnie na Krymie – Taurydzie otoczonej morzem nazywanym Pontem. Mity i legendy licznych narodow zawierajÂą wiele interesujÂących informacji, o czym przekonaÂła siĂŞ grupa krymskich archeologĂłw, ktĂłra w 2001 r., po latach poszukiwaĂą, idÂąc tropami legendy mĂłwiÂącej o znikajÂących i pojawiajÂących siĂŞ jak spod ziemi rycerzach, odnalazÂła ogromnÂą, wykutÂą w litej skale ponad 100-metrowÂą studniĂŞ-szyb. Na jej wewnĂŞtrznych Âścianach wykuto spiralne schody prowadzÂące aÂż na samo dno. Obok odnaleziono dzban z trzydziestoma monetami nieodnotowanymi dotychczas w numizmatycznych katalogach Âświata. Na Krymie mity i legendy przeplatajÂą siĂŞ z rzeczywistoÂściÂą. WedÂług najstarszych podaĂą greckich Pont i Ocean sÂą prarodzicami tytanĂłw – mitycznych krĂłlĂłw i ludzi. Ze zwiÂązku Pontu i Gaji zrodziÂły siĂŞ takÂże Harpia, Gorgona i Forkida, czyli staroÂżytne ÂżeĂąskie bĂłstwa.

WÂłaÂśnie Krym (Tauryda) i mityczna Kolchida (kraina na poÂłudniowo-wschodnich brzegach Morza Czarnego utoÂżsamiana z GruzjÂą) sÂą miejscem akcji jednego z najbardziej znanych mitĂłw staroÂżytnej Grecji o wyprawie ArgonautĂłw po zÂłote runo, ktĂłry tradycyjnie datowany jest na XIII-XII wiek przed naszÂą erÂą.
BĂłg sÂłoĂąca Helios miaÂł dwĂłch synĂłw: Perseusza i Ajasa. Pierwszy rzÂądziÂł TaurydÂą, drugi – KolchidÂą. Ajas posiadaÂł zÂłote runo, ochraniane wedÂług sÂłĂłw Diodora Sycylijskiego przez TaurĂłw i ich ÂświĂŞte, ziejÂące ogniem byki. Ze zwiÂązku cĂłrki Perseusza z Ajasem zrodziÂły siĂŞ czardziejki: Kirke, ktĂłrÂą znamy z Odysei, i Medea, ktĂłra pomagaÂła Jazonowi wykraÂśĂŚ zÂłote runo.
O ÂścisÂłych wiĂŞzach miĂŞdzy TaurydÂą i KolchidÂą Âświadczy dalsza czĂŞÂśĂŚ opowieÂści Diodora, w ktĂłrej wspomina o tym, Âże zaufanymi straÂżnikami runa byli wyÂłÂącznie Taurowie. Medea przemĂłwiÂła do nich w ich jĂŞzyku i poprosiÂła, by otworzyli jej bramĂŞ. CzyÂż nie jest to potwierdzenie istnienia owej megalitycznej kultury?
TakÂże historyk Strabon nie wÂątpi, Âże akcja Odysei Homera rozgrywa siĂŞ na wodach Pontu (Morza Czarnego). Oddajmy mu gÂłos: W ogĂłle ludzie tamtych czasĂłw przedstawiali sobie Pontyjskie Morze jako drugi ocean, a tych, ktĂłrzy na niego wypÂływali, przyrĂłwnywali do tych, ktĂłrzy daleko wypÂływali za sÂłupy Herkulesa... MoÂże dlatego Homer przeniĂłsÂł akcjĂŞ z Pontu na ocean... MoÂżliwe, Âże takÂże jednookich cyklopĂłw poeta przeniĂłsÂł z opowieÂści o Scytii. MĂłwiÂą, Âże tak wÂłaÂśnie wyglÂądali Arimaspi przedstawieni przez Aristeasa z Prokonnesji w „Arimaspi”.

Podziemne piramidy

To tylko jeden z uznanych przez badaczy mitĂłw majÂący potwierdzenie w historii. Tak naprawdĂŞ to dopiero uÂłamek tajemnicy skrywanej przez pĂłÂłwysep, ktĂłry przyrĂłwnaĂŚ moÂżna do wierzchoÂłka gĂłry lodowej. Ale to wÂłaÂśnie pobudza wyobraÂźniĂŞ i zachĂŞca do bardziej wnikliwych badaĂą i poszukiwaĂą, ktĂłrych wyniki sÂą wielce zaskakujÂące...

Bo czyÂż nie jest sensacjÂą odkrycie na Krymie aÂż 37 piramid!? Odkryto je przypadkiem na poczÂątku XXI wieku podczas pomiarĂłw dna morza, wykonywanych przez grupĂŞ geofizykĂłw pod kierownictwem profesora Gokh‘a. Uczeni szukali podziemnych ÂźrĂłdeÂł wĂłd wynalezionÂą przez niego metodÂą geoholografii, gdy uwagĂŞ ich przyciÂągnĂŞÂły mocne sygnaÂły o bardzo wysokiej czĂŞstotliwoÂści dochodzÂące spod powierzchni ziemi. PromieĂą promieniowania wynosiÂł okoÂło 100 metrĂłw. Zrobiwszy parĂŞ prĂłbnych odwiertĂłw, zorientowali siĂŞ, Âże pod powierzchniÂą ziemi znajduje siĂŞ coÂś, co przypomina piramidĂŞ. BadajÂąc caÂłÂą poÂłudniowÂą czĂŞÂśĂŚ pĂłÂłwyspu, natknĂŞli siĂŞ jeszcze na szeÂśĂŚ podobnych czterokÂątnych budowli. Obecnie znajdujÂą siĂŞ one pod ziemiÂą, ale musiaÂły powstaĂŚ na powierzchni. Uczeni stwierdzili, Âże w materiale otaczajÂącym piramidy znajdowaÂło siĂŞ duÂżo szczÂątkĂłw organizmĂłw morskich. SugerowaÂło to zalanie przez wody Morza Czarnego. Stopniowe osadzanie siĂŞ muÂłu, piasku, drobnych kamieni i resztek organicznych z czasem oblepiÂło te tajemnicze budowle. Potem wody morza opadÂły, podnoszÂąc caÂły teren.

Piramidy ustawione sÂą w jednej linii w kierunku od Sewastopola do przylÂądka Sarycz (najdalej na poÂłudnie wysuniĂŞta czĂŞÂśĂŚ Krymu), a takÂże na jednej z laylines, ÂłÂączÂącej piramidy tybetaĂąskie, angielski Stonehenge, TrĂłjkÂąt Bermudzki i WyspĂŞ WielkanocnÂą. StanowiÂą wiĂŞc ogniwo planetarnego ÂłaĂącucha energetycznych centrĂłw ziemi. WedÂług uczonych z krĂŞgu kosmobiologii, dziĂŞki nim zachodzi takÂże komunikacja miĂŞdzy jÂądrem naszej planety a kosmosem. SÂą swego rodzaju generatorami pozytywnej energii oddziaÂłujÂącymi na materiĂŞ oÂżywionÂą i nieoÂżywionÂą. JuÂż przy pierwszych oglĂŞdzinach zespĂłÂł naukowcĂłw stwierdziÂł, Âże piramidy z Krymu wydajÂą siĂŞ duÂżo starsze niÂż egipskie. Ich wiek ocenili na okoÂło 7000-10 000 lat. W przeciwieĂąstwie do egipskich sÂą schodkowe, zÂłoÂżone z wapiennych blokĂłw, a ich szczyty znajdujÂą siĂŞ parĂŞ metrĂłw od powierzchni ziemi. ChociaÂż sÂą 6 razy mniejsze niÂż grobowce faraonĂłw (najwyÂższa ma tylko 45 metrĂłw wysokoÂści), to przy ich budowie teÂż uwzgledniono zasadĂŞ „zÂłotego podziaÂłu” oraz odpowiedni stosunek obwodu podstawy do wysokoÂści. Do tej pory naliczono 37 piramid uÂłoÂżonych w charakterystyczny czworobok obejmujÂący Sewastopol, Bakczysaraj, JaÂłtĂŞ i przylÂądek Sarycz. Takie rozpoÂłoÂżenie sugeruje wielkÂą inteligencjĂŞ ich twĂłrcĂłw. Wyliczono, Âże piramida o wysokoÂści 22 metrow oddziaÂływuje na obszarze o promieniu ponad 50 kilometrĂłw, a przecieÂż krymskie sÂą dwa razy wyÂższe. Co ciekawe, obok budowli naukowcy odnaleÂźli takÂże konstrukcje przypominajÂące wielkie kamienne zwierciadÂła, ktĂłre, podobnie jak tybetaĂąskie, prawdopodobnie mogÂły oddziaÂływaĂŚ na upÂływ czasu. Niewykluczone wiĂŞc, Âże specyficzna energetyka Krymu, objawiajÂąca siĂŞ wystĂŞpowaniem licznych miejsc mocy czy wzmoÂżonÂą aktywnoÂściÂą NLO, jest zwiÂązana wÂłaÂśnie z regulacjÂą potokĂłw energetycznych przez podziemne piramidy.

Miejsca mocy
Niestety, pytanie, kto i kiedy je zbudowaÂł, nadal pozostaje zagadkÂą. PewnÂą wskazĂłwkÂą mogÂą byĂŚ parapsychiczne odczyty najwiĂŞkszych ekstrasensĂłw Rosji i Ukrainy, ktĂłre mĂłwiÂą o tym, Âże Krym jest czĂŞÂściÂą istniejÂącego niegdyÂś lÂądu, gdzie znajdowaÂły siĂŞ miasta wysoko rozwiniĂŞtej cywilizacji, zniszczone w wyniku olbrzymich trzĂŞsieĂą ziemi i ogĂłlnoÂświatowego potopu. Jak gÂłoszÂą przekazy, zostaÂły po nich tylko energetyczne miejsca, zwÂłaszcza tam, gdzie staÂły ÂświÂątynie. Jest ich u wybrzeÂży Krymu caÂłe mnĂłstwo. Najbardziej znany jest teren w okolicach gĂłry Aju-Dag (gĂłra NiedÂźwiedÂź), gdzie miejscowi i licznie przebywajÂący turyÂści czĂŞsto obserwujÂą niezwyÂłe zjawiska – latajÂące Âświetliste, rĂłÂżnokolorowe kule wynurzajÂące siĂŞ z gÂłĂŞbin lub pogrÂąÂżajÂące siĂŞ w nich czy dyskoidalne, bÂłyszczÂące obiekty. Ezoterycy uwaÂżajÂą, Âże Krym jest filiÂą himalajskiej Szambali, a pod jego powierzchniÂą, we wnĂŞtrzu gĂłr i pod dnem morza znajdujÂą siĂŞ liczne bazy wyÂższych cywilizacji. MoÂżna w to nie wierzyĂŚ, ale jestem pewien, Âże kaÂżdy, kto choĂŚ raz byÂł na Krymie, musiaÂł siĂŞ zetknÂąĂŚ z jakimÂś zagadkowym zjawiskiem...

Poza tym fakty czysto geologiczne mĂłwiÂą same za siebie. DuÂża aktywnoÂśĂŚ sejsmologiczna i wulkaniczna nadawaÂła krymskim gĂłrom i formacjom skalnym przepiĂŞkne ksztaÂłty, ktĂłre od zawsze kojarzyÂły siĂŞ z czymÂś magicznym, nie z tego Âświata. ObfitujÂą one w niezliczonÂą iloÂśĂŚ jaskiĂą, pieczar (tu znajduje siĂŞ jedna z najpiĂŞkniejszych i najwiĂŞkszych w Europie – Jaskinia Marmurowa oraz najdÂłuÂższa we wschodniej Europie, liczÂąca ponad 20 km Jaskinia Czerwona) i innych form krasowych, ktĂłre rozwijaÂły siĂŞ w podatnych na procesy wietrzenia skaÂłach wĂŞglanowych, tworzÂąc olbrzymie podziemne jeziora, czĂŞsto majÂące bezpoÂśrednie poÂłÂączenie z morzem. W samym masywie Czatyr-Dag, gdzie znajduje siĂŞ Jaskinia Marmurowa, badania georadarem wykazaÂły wystĂŞpowanie na rĂłÂżnej gÂłĂŞbokoÂści ponad trzystu jaskiĂą i pustych przestrzeni. Do tej pory spenetrowano tylko okoÂło 60 z nich. Pod masywem ma znajdowaĂŚ siĂŞ olbrzymie sÂłonowodne jezioro, ktĂłre wedÂług ekstrasensĂłw wytwarza silne pole magnetyczne, tworzÂące idealny portal do miĂŞdzywymiarowych podrĂłÂży. CoÂś w tym musi byĂŚ, gdyÂż wÂłaÂśnie w miejscu, o ktĂłrym Mickiewicz pisaÂł, Âże ma dwie wieÂże, i w sÂąsiednim masywie DemerdÂżi dochodzi do licznych obserwacji NLO i niewyjaÂśnionych Âświetlnych fenomenĂłw, o ktĂłrych mĂłwi siĂŞ „taĂączÂące gwiazdy”. TakÂże ksztalty Doliny DuchĂłw na gĂłrze DemerdÂżi, przypominajÂące peruwiaĂąskie Marcahuasi, nawet najwiĂŞkszego sceptyka wprawiajÂą w stan konsternacji. To prawdziwy Zaginiony ÂŚwiat. Turysta, ktĂłry tu przychodzi, podÂświadomie wyczuwa niezwykÂłoÂśĂŚ tego miejsca i ma wraÂżenie, Âże takie formy skaÂł nie mogÂą byĂŚ dzieÂłem natury. Geolodzy jednak majÂą swojÂą wersjĂŞ i czytajÂąc ich opisy procesĂłw gĂłrotwĂłrczych i erozyjnych, nie moÂżna siĂŞ z nimi nie zgodziĂŚ. Lecz czy wszystkie ksztaÂłty tych formacji moÂżna wytÂłumaczyĂŚ wpÂływem erupcji wulkanicznych, trzĂŞsieĂą ziemi i erozyjnej dziaÂłalnoÂści czynnikĂłw atmosferycznych? CzĂŞÂśĂŚ zapewne tak, ale czy nie moÂże byĂŚ teÂż tak, Âże ta sama woda i wiatr przez tysiÂąclecia skutecznie zacieraÂły Âślady dziaÂłalnosci ludzkiej? Bardzo moÂżliwe, tym bardziej Âże sÂą pewne legendy... A to tylko jedno z takich miejsc...

Krym obfituje w magiczne miejsca. PozostaÂłoÂści staroÂżytnych, nieznanych jeszcze archeologom ruin, wÂąwozy z uzdrwiajÂącÂą wodÂą czy uroczyska z oÂżywczÂą energiÂą strzeÂżone sÂą dobrze przed masami napÂływajÂących corocznie turystĂłw. Swoje tajemnice odkrywajÂą tylko tym, ktĂłrzy naprawdĂŞ chcÂą je poznaĂŚ i skorzystaĂŚ z ich uzdrawiajÂącej siÂły. Czasem, gdy jesteÂśmy nastrojeni na odbiĂłr subtelnych wibracji, moÂżna je znaleÂźĂŚ samodzielnie, podczas zwiedzania. O innych wiedzÂą tylko miejscowi z przekazywanych z pokolenia na pokolenie podaĂą czy wytrawni badacze, ktĂłrzy mozolnie szukajÂąc, co rusz spotykajÂą siĂŞ z dotkniĂŞciem nieznanego. PĂłÂłwysep peÂłen urokliwych, chociaÂż nie zawsze „dobrych” uroczysk, miejsc o wyczuwalnej nawet dla postronnego turysty mocy i leczniczych ÂźrĂłdeÂł jest jak fantastyczna bajkowa kraina, peÂłna nieziemskiego, eterycznego Âżycia...

JeÂśli odwrĂłci siĂŞ mapĂŞ Krymu do gĂłry nogami, to zarys linii brzegowej przypomina goÂłĂŞbia siedzÂącego w gnieÂździe. GoÂłÂąb to symbol wolnoÂści, ducha, oÂświecenia, Âświata pokoju i miÂłoÂści. Tam, gdzie znajdowaÂłoby siĂŞ serce ptaka, mieÂści siĂŞ serce Krymu, jego stolica – Symferopol. Szyja, gÂłowa i krĂŞgosÂłup to poÂłudniowe wybrzeÂże ÂłÂącznie z gĂłrskim grzbietem – najbardziej tajemnicze miejsce na caÂłym pĂłÂłwyspie. DziĂłb symbolicznego goÂłĂŞbia to narzĂŞdzie sÂłuÂżÂące do obrony i jedzenia. Sewastopol, ktĂłry akurat w tym miejscu siĂŞ znajduje, to miasto-bohater, twierdza wsÂławiona bohaterskÂą obronÂą podczas wojny z TurcjÂą w poÂłowie XIX wieku i podczas II wojny Âświatowej. Tam skupia siĂŞ caÂła rosyjska czarnomorska flota wojenna. Sewastopol, dawniej Hersones Taurydzki, to najstarsza kolonia grecka. Od wiekĂłw najwiĂŞkszy oÂśrodek handlowy w tej czĂŞÂści Morza Czarnego z potĂŞÂżnym miastem zaopatrujÂącym caÂły obszar Krymu i port, prowadzÂący oÂżywiony handel z resztÂą Âświata. Oko goÂłĂŞbia to gĂłrne okolice Forosu, gdzie, jeÂśli wierzyĂŚ ekstrasensom, znajduje siĂŞ wejÂście do podziemnych baz Szambali, a jego mĂłzg to... obszar, w ktĂłrym znajdujÂą siĂŞ podziemne piramidy! Prawda, Âże zadziwiajÂący zbieg okolicznoÂści? Ale to jeszcze nie koniec... GodÂło Autonomicznej Republiki Krymu to wyobraÂżenie gryfa – lwa z ptasiÂą gÂłowÂą...

GregCrimea

Wydanie internetowe: http://www.4wymiar.pl

Kiara.

Aktualności:

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

TAJEMNICE KRYMU.....