KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

NAMASZCZANIE.....

Namaszczanie to bardzo stary i znany rytuaÂł , warto poÂświĂŞciĂŚ mu chwilkĂŞ czasu i zrozumieĂŚ sens oraz pochodzenie symboliki w nim uÂżywanej. RozwinĂŞ temat w miarĂŞ czasu, na razie wstawiĂŞ dwa artykuÂły , chcĂŞ zwrĂłciĂŚ szczegĂłlnÂą uwagĂŞ na ukÂład rÂąk biskupĂłw namaszczajÂących , ktĂłry jest znany i uÂżywany przez ÂŻydĂłw od bardzo dawna.
Zachowa³ siê graficzny obraz tego uk³adu na macewie ( nagrobku) w starym kirkucie ( cmentarzu) ¿ydowskim, ten bardzo charakterystyczny uk³ad r¹k U¿ywali bardzo dawno temu kap³ani znaj¹cy moc przep³ywu energii przez odpowiednie po³¹czenie palców r¹k ( mudry) zatem nic nowego , ale wiedza ta by³a i jest ukrywana przed wyznawcami religijnymi , skazuj¹cymi ich na niewiedzê oraz podporz¹dkowanie tym , którzy wynosili siê ponad nich.

NaprawdĂŞ warto uwaÂżnie obserwowaĂŚ i sÂłuchaĂŚ nawet wĂłwczas gdy nie mĂłwi siĂŞ nic , a gesty magiczne ( bo sÂą jak najbardziej zwiÂązane z magiÂą) uÂżywane sÂą jako ograniczenia w ramach religij.

Synowie Izraela w Tworogu

Macewa (nagrobek) Marcusa Ansbacha zachowaÂła siĂŞ do dzisiaj i jest w nienaruszonym stanie. PoniewaÂż byÂł on czÂłowiekiem zamoÂżnym, toteÂż macewĂŞ miaÂł wykonanÂą dwoma rodzajami inskrypcji. WiĂŞkszoœÌ macew na cmentarzu wykonano z piaskowca, ulegajÂą one niestety powolnemu rozkÂładowi. Na kilku znajdujÂą siĂŞ napisy; od frontu po hebrajsku, z tyÂłu po niemiecku. Tam moÂżna wÂłaÂśnie odczytaĂŚ Âże osoba jest „aus Tworog”, czyli z Tworoga.



Na poczÂątku lat 30. XX w. zaczĂŞto stawiaĂŚ macewy z granitu i marmuru.

I wÂłaÂśnie te nagrobki szybko zniknĂŞÂły, stajÂąc siĂŞ po wojnie parapetami, schodami, chodnikami w wielu domach. CzĂŞsto topiono je w zaprawie cementowej w fundamentach.






Fragment macewy z kirkutu w Wielowsi

Do dzisiaj zachowaÂła siĂŞ rĂłwnieÂż najstarsza macewa Jonatana Blocha, pierwszego Âżydowskiego mieszkaĂąca w Wielowsi i fundatora synagogi, ktĂłry urodziÂł siĂŞ ok. 1664r. prawdopodobnie w Krakowie. To wÂłaÂśnie Jonatan Bloch byÂł zaÂłoÂżycielem kirkutu, a to za przyczynÂą zmarÂłej w 1694 roku Âżony Berachy, ktĂłrÂą trzeba byÂło pochowaĂŚ na mozaistycznym cmentarzu. Macewa Berachy nie zachowaÂła siĂŞ.



Inskrypcja na macewie zaÂłoÂżyciela kirkutu mĂłwi: „ ... i staÂło siĂŞ w ÂśrodĂŞ 5 ijar 5482 (tj. 22 kwietnia 1722) wedÂług maÂłego rachunku, w dzieĂą gdy podniesione wielkie ÂświatÂła (...) biada wiĂŞc nam bo spadla korona, jakÂże ustaÂło wesele i radoœÌ w smutek siĂŞ obrĂłciÂła. Oto ten pan wspaniaÂły i sĂŞdziwy nasz nauczyciel pan Jonatan (Bloch) odszedÂł do wiecznoÂści w dobrej staroÂści. Stary zasiadÂł w Jesziwie, w ktĂłrej wyÂświĂŞca siĂŞ rabinĂłw; zaÂłoÂżyÂł synagogĂŞ dla modlitwy i ufundowaÂł cmentarz. I w nieskazitelnoÂści niech dusza jego zwiÂązana bĂŞdzie w wĂŞzeÂłku Âżycia”. (tÂłum. Autor)
Na kirkucie posadzono 4 dĂŞby, ktĂłre w tej chwili sÂą uznane za pomniki przyrody. DĂŞby otrzymaÂły imiona: Jonatan, Beracha, KrĂłl Dawid i KrĂłl Salomon. CaÂły kirkut byÂł ogrodzony murem z kamienia wapiennego. Przy wejÂściu, po lewej stronie byÂł nieduÂży dom przedpogrzebowy w ktĂłrym odprawiano modÂły zwiÂązane z pochĂłwkiem. Na terenie kirkutu zachowaÂło siĂŞ do dziÂś ok. 250 macew.


Autor przy macewie z wydr¹¿onym otworem
na wzĂłr ÂŚciany PÂłaczu

Jedna z ciekawszych macew posiada otwĂłr na wzĂłr ÂŚciany PÂłaczu.
ÂŚciana PÂłaczu jest to zachodni, zachowany fragment z dobudowanej Drugiej ÂŚwiÂątyni w Jerozolimie przez Heroda Wielkiego, a zburzonej w 70 roku naszej ery. Pewien Âśredniowieczny kabalista oznajmiÂł, Âże widziaÂł tam SzechinĂŞ (Bo¿¹ OpatrznoœÌ) w przebraniu ÂłkajÂącej kobiety. W Âżydowskim przekonaniu Szechina nigdy nie opuszcza ÂŚciany PÂłaczu, a to na podstawie wersetu z PieÂśni nad PieÂśniami (2,9): „A oto stoi juÂż za naszÂą ÂścianÂą”.

Na wzór Œciany P³aczu wydr¹¿ono w macewie otwór, szeroki na 4 palce i g³êboki do drugiego zgiêcia palców. W ten sposób mo¿na by³o te¿ modliÌ siê na kirkucie w Wielowsi.

Historia Gminy Âżydowskiej w Wielowsi do dzisiaj nie jest wyjaÂśniona. W XVIIw. postawiono drewniany dom modlitw. Pierwszy zapis pochodzi dopiero z 1763 roku, kiedy to Salomon Bloch z Londynu przysÂłaÂł list do Hirscha Blocha z Wielowsi. Z listu wynika, Âże budowa synagogi zostanie rozpoczĂŞta w 1763 r. i bĂŞdzie sponsorowana przez ÂŻydĂłw, ktĂłrzy wyemigrowali za granicĂŞ. W roku 1771 synagoga zostaÂła ukoĂączona i oddana do uÂżytku. WynikaÂłoby z tego, Âże byÂła najstarszÂą w naszym regionie.
W 1929 r. WielowieÂś posiadaÂła wÂłasnego kantora i 49 przedstawicieli wyznania mojÂżeszowego. O synagodze wielowiejskiej w latach trzydziestych mĂłwiÂło siĂŞ, jako o najbardziej okazaÂłej boÂżnicy na wschodnich rubieÂżach Ăłwczesnych Niemiec. W pamiĂŞci najstarszych mieszkaĂącĂłw Tworoga zachowaÂły siĂŞ informacje, iÂż miejscowi ÂŻydzi uczĂŞszczali na cotygodniowe naboÂżeĂąstwo do Wielowsi. Bogatsi jechali bryczkami, biedniejsi szli pieszo. Sytuacja zmieniÂła siĂŞ po dojÂściu do wÂładzy w Niemczech Hitlera. W 1938 roku na terenie caÂłego kraju rozpoczĂŞÂła siĂŞ podczas tzw. „Nocy KrysztaÂłowej” (Kristallnacht) akcja wymierzona przeciwko ÂŻydom. Demolowano sklepy i podpalano synagogi. ÂŚwiadkiem tych wydarzeĂą byÂł pewien starszy czÂłowiek, ktĂłry owej feralnej nocy 9/10.XI.1938r. przejeÂżdÂżaÂł przez WielowieÂś. ZatrzymaÂł siĂŞ w gospodzie, aby siĂŞ posiliĂŚ. W pewnym momencie wpadÂł z hukiem do niej umundurowany mieszkaniec Wielowsi i zakomunikowaÂł donoÂśnym gÂłosem „StaÂło siĂŞ”. ChwilĂŞ póŸniej zaczĂŞÂła siĂŞ paliĂŚ synagoga, ktĂłrÂą wczeÂśniej zdemolowano.


Wielowiejska synagoga

I wtedy sta³a siê rzecz nieoczekiwana. Z dokumentem w rêku z którego wynika³o, i¿ kupi³ synagogê i jest to jego prywatna w³asnoœÌ pojawi³ siê przed hitlerowcami pan Bialek. Zagrozi³ SS-mannom, ¿e je¿eli ogieù nie zostanie natychmiast ugaszony to odda sprawê do s¹du. Trzeba by³o mieÌ nie lada odwagê, ¿eby w tych czasach kupiÌ ¿ydowski dom modlitw i jeszcze go udostêpniaÌ na nabo¿eùstwa. Ogieù ugaszono, synagoga nie uleg³a wiêkszemu zniszczeniu, ale zosta³a zamkniêta. Bialkowi kazano jedynie usun¹Ì wie¿ê i wszelkie insygnia judaizmu. (Do Berlina wys³ano meldunek, ¿e synagoga zosta³a zniszczona).
Historia ÂŻydĂłw z Tworoga na tym terenie skoĂączyÂła siĂŞ jednak wczeÂśniej. Na krĂłtko przed opisywanymi wydarzeniami prawie wszyscy tworogowscy ÂŻydzi, zdajÂąc sobie sprawĂŞ z niebezpieczeĂąstwa - wyjechali.

Synowie Izraela upodobali sobie w Tworogu miejsce przy koœciele na Prinz - Hohenlohe - Platz (obecnie Plac Wolnoœci). Drugim skupiskiem by³o miejsce wokó³ dworca kolejowego. Prawie wszyscy zajmowali siê handlem. Wyj¹tek stanowi³ Salo Stein, który by³ roznosicielem paczek. Przewija³y siê takie nazwiska jak: Josef Seemann, Weissfelner, Rosenstrauch, Hartmann, Unger. Najbogatszy z nich - Siegfried Heymann, posiada³ dwa domy, jeden na Placu Wolnoœci, drugi wybudowa³ póŸniej przy ul. Jankowskiego, w którym odbywa³y siê mod³y (jedna z izb zosta³a przeznaczona na Bethaus). Jeszcze póŸniej wybudowa³ m³yn za torami - obecnie Mieszalnia Pasz na ul. M³yùskiej.

Miejscowy aptekarz Gerhard Kaintoch po owdowieniu o¿eni³ siê ponownie z kobiet¹, która pochodzi³a ze s³ynnej na Œl¹sku ¿ydowskiej rodziny Cohn. Z tego powodu mia³ k³opoty. Przed aptek¹ sta³ ci¹gle jakiœ SA- mann i informowa³ wszystkich, ¿e wchodzi siê do ¯yda. Kiedy wybuch³a II wojna œwiatowa, to nikomu nie przeszkadza³o aby wzi¹Ì syna aptekarza do wojska, mimo i¿ jego macocha mia³a ¿ydowskie korzenie. (Aptekarz otrzyma³ z racji wykonywanego zawodu i hierarchii spo³ecznej stopieù wojskowy kapitana rezerwy. Natomiast - co ciekawe - ks. Karl Gottffried zu Hohenlohe - Ingelfingen, dziedzic Tworoga, tylko stopieù porucznika). Christian Kaintoch by³ pierwszym poleg³ym z Tworoga. Zgin¹³ 6.IX.1939r. w rejonie WoŸnik Œl¹skich.
Najbardziej jednak utkwiÂło w pamiĂŞci mieszkaĂącĂłw nazwisko Ferdinand Sittenfeld, ktĂłry miĂŞdzy innymi handlowaÂł benzynÂą i miaÂł dom przy rogu ulic Zamkowa i Grunwaldzka. Ostatni przedstawiciel wyznania mojÂżeszowego w Tworogu zmarÂł 10.02.1987 r.

Fryderyk Zgodzaj

http://www.montes.pl/Montes20/montes_nr_20_14.htm

A oto dalszy ciÂąg zwiÂązany z wiedza o symbolice uÂżywanej w KRK i namaszczaniach rytualnych.


ZACHEUSZKI - znaki dedykacyjne

Mianem tym zwyk³o siê okreœlaÌ znaki dedykacyjne, umieszczane na œcianach œwi¹tyni w miejscu ich namaszczenia, dokonanego przez biskupa, w trakcie liturgii poœwiêcenia koœcio³a. Ryt ten nastêpuje bezpoœrednio po namaszczeniu o³tarza i jest z nim nieroz³¹cznie zwi¹zany, tak w wymiarze symbolicznym jak i teologicznym.



W starym ordo namaszczenia œcian i o³tarza dokonywa³ wy³¹cznie biskup. Œwiêtym olejem kreœli³ on w odpowiednich miejscach niewielkie krzy¿e równoramienne. Rozpoczynaj¹c obrzêd od œciany pó³nocnej, przechodzi³ na œcianê zachodni¹ a nastêpnie po³udniow¹. Na koùcu namaszcza³ o³tarz. Rytua³ przewidywa³ naznaczenie œcian œwi¹tyni w dwunastu miejscach. Odnowione ordo, podkreœlaj¹c eklezjalny wymiar obrzêdu podpowiada, by biskup dokonywa³ namaszczenia o³tarza, zaœ prezbiterzy œcian koœcio³a. Tym samym odwrócona zosta³a kolejnoœÌ czynionych znaków. Rytua³ utrzyma³ symboliczn¹ liczbê dwunastu krzy¿y, jednak¿e w uzasadnionych przypadkach pozwala ograniczyÌ liczbê namaszczeù do czterech.
NastĂŞpnym obrzĂŞdem dopeÂłniajÂącym jest ryt okadzenia oÂłtarza i koÂścioÂła oraz rozÂświetlenie ÂświÂątyni. Okadza siĂŞ oÂłtarz i nawĂŞ koÂścioÂła a nastĂŞpnie na oÂłtarzu i w miejscach namaszczeĂą zapala siĂŞ Âświece. W tak przygotowanej ÂświÂątyni moÂżna dopiero przystÂąpiĂŚ do sprawowania NajÂświĂŞtszej Ofiary.

Czas i miejsce umieszczenia znakĂłw konsekracyjnych, jak rĂłwnieÂż ich forma, byÂły kwestiÂą indywidualnÂą, zaleÂżnÂą od stopnia zaawansowania budowy lub wykoĂączenia ÂświÂątyni. KoÂścioÂły wiejskie, jednoprzestrzenne, poÂświĂŞcano zazwyczaj po ich wzniesieniu i otynkowaniu. Zacheuszki byÂły juÂż wtedy prawdopodobnie umieszczone na tynku lub w nim wmurowane. W przypadkach kiedy nie udaÂło siĂŞ ich wczeÂśniej wykonaĂŚ, miejsca konsekracji musiaÂły byĂŚ tymczasowo oznaczone, na przykÂład przez zawieszenie drewnianych krzyÂżykĂłw. Przy wiĂŞkszych zaÂłoÂżeniach, w ktĂłrych prace postĂŞpowaÂły etapami, najwczeÂśniej poÂświĂŞcano prezbiterium wzniesione zazwyczaj jako pierwsze i udostĂŞpniano je dla kultu. ÂŚwiÂątyniĂŞ poÂświĂŞcano uroczyÂście po zakoĂączeniu caÂłej inwestycji.
Kiedy, gdzie i w jakiej liczbie umieszczano zacheuszki pozostaje kwesti¹ otwart¹. Czy wszystkie znajdowa³y siê w prezbiterium, czy wytyczano tylko czêœÌ z nich, czy w ogóle namaszczano œciany budowli niedokoùczonej?
Na sÂłuÂżkach sklepiennych prezbiterium koÂścioÂła Âśw. Jana Ewangelisty w Szczecinie znajduje siĂŞ 12 okrÂągÂłych konsol (pÂłyt) z polichromiÂą o motywach heraldycznych. Mimo iÂż sÂą umieszczone na znacznej wysokoÂści, stanowiÂą prawdopodobnie znaki konsekracyjne umieszczone w chĂłrze zakonnym, ktĂłry wzniesiono jako pierwszy, by mĂłgÂł sÂłuÂżyĂŚ wspĂłlnocie zakonnej. Tym samym po zakoĂączeniu budowy caÂłej ÂświÂątyni nie umieszczano by dodatkowych zacheuszek w nawach bocznych.

Na przestrzeni wieków miejsca namaszczeù oznaczano w ró¿ny sposób. Stosowano kamienne p³yty z rytowanym w nich znakiem krzy¿a. Na pod³o¿u nierównym lecz otynkowanym, zacheuszki malowano na tynku. Na œcianach nieotynkowanych miejsca konsekracji oznaczano drewnianymi b¹dŸ metalowymi krzy¿ykami, te z kolei wykonane by³y czêsto w formie kutych kinkietów z miejscem na œwiecê. Zacheuszki malowane na tynku doœÌ czêsto przyjmowa³y identyczny motyw. By³ nim zazwyczaj krzy¿ równoramienny wpisany w ko³o. Niekiedy ramiona krzy¿a rozszerza³y siê nieco na koùcach. Rysunek, zazwyczaj jednokolorowy, konturowy, imitowa³ ryt wykonany na kamieniu. We wspomnianym ju¿ wczeœniej koœciele pofranciszkaùskim œw. Jana Ewangelisty w Szczecinie zacheuszki wymalowane zosta³y na specjalnych konsolach. Swoj¹ okr¹g³¹ form¹ oraz wype³niaj¹cym je rytem przypominaj¹ pieczêÌ lub znak cechowy.
W przypadku pokrywania œcian polichromi¹, wykonywan¹ zazwyczaj w póŸniejszym okresie, zacheuszki wkomponowywane by³y w szerszy program ikonograficzny malowide³ œciennych. W trakcie remontów przeprowadzanych wewn¹trz koœcio³a (przemalowania, wymiana tynków lub uzupe³nianie ich ubytków) znaki konsekracyjne odnawiano, przemalowywano lub na nowo wytyczano, zachowuj¹c jednak ich pierwotne usytuowanie.
Obecnie znaki te przyjmujÂą formĂŞ kamiennych pÂłytek z reliefem krzyÂża, kinkietĂłw w formie krzyÂża z miejscem na ÂświecĂŞ lub malowane sÂą bezpoÂśrednio na tynku. PrzykÂładem takiego rozwiÂązania sÂą XIX wieczne zacheuszki umieszczone na Âścianach koÂścioÂła farnego w Szczecinie. PosiadajÂą formĂŞ stylizowanego krzyÂża z przedstawieniem baranka paschalnego poÂśrodku.


cd......

cd.....


Symbolika.

DokÂładne przeÂśledzenie obrzĂŞdu poÂświĂŞcenia koÂścioÂła a szczegĂłlnie namaszczenia oÂłtarza i Âścian ÂświÂątyni, ukazuje analogiĂŞ do sakramentu chrztu ÂświĂŞtego, w ktĂłrym ryty namaszczenia krzyÂżmem i zanurzenia w wodzie chrzcielnej, sÂą istotnymi znakami sakramentalnymi.

Namaszczenie juÂż w judaizmie byÂło wyrazem boÂżego wybraĂąstwa, zewnĂŞtrznym znakiem boÂżego immunitetu udzielanego powoÂłanym oraz legitymizacjÂą sprawowanych przez nich, w imieniu Boga i dla dobra wspĂłlnoty, funkcji i urzĂŞdĂłw. Namaszczenia krĂłlĂłw, sĂŞdziĂłw, przywĂłdcĂłw, posiadaÂły zawsze aspekt religijny i z reguÂły przyjmowaÂły wymiar wspĂłlnotowy. ObrzĂŞd pomazania, naznaczenia, wybrania, rozpoczynaÂł drogĂŞ realizacji szczegĂłlnego powoÂłania, a osoba realizujÂąca je cieszyÂła siĂŞ odtÂąd szeroko rozumianÂą nietykalnoÂściÂą. Namaszczenie byÂło tylko zewnĂŞtrznym znakiem ale pociÂągaÂło za sobÂą szereg konsekwencji. ByÂło znakiem duchowej mocy i Âłaski, BoÂżej asystencji.

Najbardziej wymowny jest przyk³ad Chrystusa, który bêd¹c Synem Bo¿ym równie¿ zosta³ namaszczony przez kobietê, która rozpozna³a jego godnoœÌ i wybraùstwo. ród³a staro¿ytne wspominaj¹ zwyczaj namaszczania cia³ zmar³ych, którzy zgodnie z paw³ow¹ teologi¹ potykali siê w bojach i zyskali sobie wieniec zwyciêstwa. Chrzeœcijaùstwo przejmuj¹c symbolikê starotestamentowych namaszczeù, w³¹czy³o j¹ w teologiczn¹ wymowê znaków liturgicznych dokonywanych podczas udzielania sakramentów: chrztu, bierzmowania, prezbiteratu, chorych oraz podczas dedykacji koœcio³a.

Namaszczeù dokonuje siê olejem krzy¿ma, bêd¹cym mieszanin¹ naturalnej oliwy lub oleju roœlinnego z wonnoœciami (najczêœciej z balsamem). Symbolika oleju jest niezwykle bogata, powszechna zarówno w œwiecie staro¿ytnym jak i biblijnym. Wyra¿a takie rzeczywistoœci ludzkiej egzystencji jak: p³odnoœÌ, czystoœÌ, oczyszczenie, dobrobyt, radoœÌ, energiê, przyjaŸù, piêkno, powodzenie, urodzajnoœÌ ziemi, sytoœÌ, b³ogos³awieùstwo, si³ê ducha, œwiadomoœÌ i prawdê. Tak szeroka symbolika oleju sprawi³a, ¿e by³ on nieodzowny przy sk³adaniu ofiar, u¿ywano go do poœwiêceù, namaszczeù, przy nadawaniu godnoœci i podkreœlaniu autorytetów. Stanowi³ te¿ pod³o¿e dla wielu specyfików leczniczych i kosmetycznych. Wykorzystywano go równie¿ do walk zapaœniczych oraz, w postaci wrz¹tku, jako œrodek obronny przy oblê¿eniu twierdz.
Biblia potwierdza praktyczne znaczenie oliwy jako sk³adnika wielu potraw, lekarstw, a tak¿e jako podstawowego œrodka higieny i Ÿród³a œwiat³a. Przede wszystkim jednak oliwa otrzyma³a wymiar sakralny. Namaszczenie oliw¹ rzeczy czyni³o je œwiêtymi, poœwiêconymi Bogu, oddanymi Bogu na w³asnoœÌ.

"A gdy Jakub zbudzi³ siê ze snu, pomyœla³: Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedzia³em. I zdjêty trwog¹ rzek³: O, jak¿e miejsce to przejmuje groz¹! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba! Wstawszy wiêc rano, wzi¹³ ów kamieù, który pod³o¿y³ sobie pod g³owê, postawi³ go jako stelê i rozla³ na jego wierzchu oliwê".
(Rdz 28,16-18)

"Wtedy weÂźmiesz olej namaszczenia i namaÂścisz przybytek i wszystko, co w nim jest; poÂświĂŞcisz go i wszystkie jego sprzĂŞty, i bĂŞdzie ÂświĂŞty. I namaÂścisz oÂłtarz caÂłopalenia ze wszystkimi jego przyborami, i poÂświĂŞcisz go, i bĂŞdzie bardzo ÂświĂŞty. NamaÂścisz rĂłwnieÂż kadÂź i podstawĂŞ jej i poÂświĂŞcisz jÂą. Wtedy przyprowadzisz Aarona i jego synĂłw przed wejÂście do Namiotu Spotkania i obmyjesz ich wodÂą. NastĂŞpnie ubierzesz Aarona w ÂświĂŞte szaty i namaÂścisz go, i poÂświĂŞcisz go, aby Mi sÂłuÂżyÂł jako kapÂłan".
(Wj 40,9-13)

W odniesieniu do osĂłb, namaszczenie potwierdzaÂło BoÂży wybĂłr i mimo tego, iÂż czynione byÂło przez czÂłowieka uwaÂżano je za dzieÂło samego Boga.

"Samuel wzi¹³ wtedy naczynko z olejem i wyla³ na jego g³owê, uca³owa³ go i rzek³: Czy¿ nie namaœci³ ciê Pan na wodza swego ludu, Izraela? Ty wiêc bêdziesz rz¹dzi³ ludem Pana i wybawisz go z rêki jego wrogów doko³a".
(1 Sm 10,1)

Namaszczenie oznacza³o wiêc b³ogos³awieùstwo, poœwiêcenie, wyraz uznania przez Boga i wyró¿nienia wobec ludzi. W pewnych sytuacjach ³¹czy³o siê równie¿ ze sta³¹ asystencj¹ Ducha Bo¿ego, i darem m¹droœci, którego udziela³.

"KaÂżdego czasu niech szaty twe bĂŞdÂą biaÂłe, olejku teÂż niechaj na gÂłowĂŞ twojÂą nie zabraknie!"
(Koh 9,8)

Z kolei niedobĂłr oliwy, albo jej caÂłkowity brak, oznaczaÂł nieszczĂŞÂście, brak BoÂżego bÂłogosÂławieĂąstwa, karĂŞ za popeÂłniane grzechy lub dopust BoÂży wzywajÂący do nawrĂłcenia.

"Wyniesiesz na swoje pola wiele ziarna, a zbierzesz maÂło, gdyÂż je poÂżre szaraĂącza. Zasadzisz i uprawisz winnicĂŞ, a nie bĂŞdziesz piÂł wina i niczego nie zbierzesz, bo wszystko poÂżre robactwo. BĂŞdziesz posiadaÂł we wszystkich swoich granicach drzewa oliwne, a nie namaÂścisz siĂŞ oliwÂą, gdyÂż oliwki opadnÂą. Wydasz na Âświat synĂłw i cĂłrki, a nie zostanÂą u ciebie, bo pĂłjdÂą w niewolĂŞ".
(Pwt 28,38-42)

Tych jednak, którzy s¹ mu wierni potrafi doceniÌ, wyró¿niÌ i wynieœÌ nad innych.

"Mi³ujesz sprawiedliwoœÌ, wstrêtna ci nieprawoœÌ, dlatego Bóg, twój Bóg, namaœci³ ciebie olejkiem radoœci hojniej ni¿ równych ci losem; wszystkie twoje szaty pachn¹ mirr¹, aloesem; p³yn¹cy z pa³aców z koœci s³oniowej dŸwiêk lutni raduje ciebie".
(Ps 45,8-9)

W okresie niewoli Asyryjskiej, a wiĂŞc w czasach rodzÂącego siĂŞ mesjanizmu, synonim sÂłowa pomazaniec, maschiach (namaszczony) staÂł siĂŞ atrybutem mesjasza – wybawiciela, ktĂłry obficie udziela swojego miÂłosierdzia a oliwÂą zalewa rany grzechu.

"Pewien zaœ Samarytanin, bêd¹c w podró¿y, przechodzi³ równie¿ obok niego. Gdy go zobaczy³, wzruszy³ siê g³êboko: podszed³ do niego i opatrzy³ mu rany, zalewaj¹c je oliw¹ i winem; potem wsadzi³ go na swoje bydlê, zawióz³ do gospody i pielêgnowa³ go'.
(ÂŁk 10,33-34)

Sam Chrystus zostaÂł namaszczony przez kobietĂŞ, jedynie dla wypeÂłnienia prawa i dla objawienia swojej godnoÂści przed ludem, jako Syn Boga nie potrzebowaÂł bowiem tego znaku wybraĂąstwa. Namaszczenie to staÂło siĂŞ jednak widzialnym znakiem BoÂżej godnoÂści i Âłaski. W liturgii i sakramentologii KoÂścioÂła urasta do znaku sakramentalnej obecnoÂści Chrystusa.

"Potem zwrĂłciÂł siĂŞ do kobiety i rzekÂł Szymonowi: Widzisz tĂŞ kobietĂŞ? WszedÂłem do twego domu, a nie podaÂłeÂś Mi wody do nĂłg; ona zaÂś Âłzami oblaÂła Mi stopy i swymi wÂłosami je otarÂła. Nie daÂłeÂś Mi pocaÂłunku; a ona, odkÂąd wszedÂłem, nie przestaje caÂłowaĂŚ nĂłg moich. GÂłowy nie namaÂściÂłeÂś Mi oliwÂą; ona zaÂś olejkiem namaÂściÂła moje nogi".
(ÂŁk 7,44-46)

StÂąd teÂż liturgia dedykacji koÂścioÂła, podczas ktĂłrej dokonuje siĂŞ namaszczenia Âścian ÂświÂątyni, odwoÂłuje siĂŞ wprost do starotestamentowego wydarzenia jakim byÂło poÂświĂŞcenia Bogu namiotu spotkania oraz do sakramentu chrztu ÂświĂŞtego. ÂŚciany koÂścioÂła, analogicznie jak ciaÂło czÂłowieka, zostajÂą naznaczone znakiem krzyÂża, niezatartym „piĂŞtnem chrzcielnym”, do ktĂłrego tak czĂŞsto odwoÂływaÂł siĂŞ Âśw. PaweÂł.

"W Nim takÂże i wy usÂłyszeliÂście sÂłowo prawdy, DobrÂą NowinĂŞ o waszym zbawieniu. W Nim rĂłwnieÂż uwierzyliÂście i zostaliÂście opatrzeni pieczĂŞciÂą Ducha ÂŚwiĂŞtego, ktĂłry byÂł obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, ktĂłre nas uczyni wÂłasnoÂściÂą [Boga], ku chwale Jego majestatu".
(Ef 1,13-14)

W ten sposób zacheuszki staj¹ siê widzialnym znakiem domu bo¿ego, wyznacznikiem miejsca poœwiêconego Bogu, miejsca œwiêtego. Sam koœció³ zaœ wy³¹czn¹ Bo¿¹ w³asnoœci¹.

"Wtedy ukaza³ mu siê Anio³ Paùski w p³omieniu ognia, ze œrodka krzewu. Moj¿esz widzia³ jaka krzew p³on¹³ ogniem a nie sp³on¹³ od niego. Wtedy Moj¿esz powiedzia³ do siebie: Pójdê, ¿eby siê przyjrzeÌ temu niezwyk³emu zjawisku. Dlaczego krzew siê nie spala? Gdy zaœ Pan ujrza³, ¿e Moj¿esz podchodzi ¿eby siê przejrzeÌ, zawo³a³ do niego ze œrodka krzewu: Moj¿eszu, Moj¿eszu! On zaœ odpowiedzia³: Oto jestem. Rzek³ mu Bóg: Nie zbli¿aj siê tu! Zdejm sanda³y z nóg, gdy¿ miejsce, na którym stoisz, jest ziemi¹ œwiêt¹".
(Wj 3,2-5)

W wiêkszoœci przypadków, sk³adowymi zacheuszek s¹ znaki krzy¿a i ko³a. O ile krzy¿ mo¿e wystêpowaÌ samodzielnie w ró¿nej formie, to samodzielnie wystêpuj¹cego ko³a siê nie spotyka. Krzy¿ opisany ko³em by³ bardzo popularnym znakiem solarnym w symbolice wielu ludów indoeuropejskich. Wydaje siê, ¿e na formê pomorskich zacheuszek bezpoœredni wp³yw mog³a mieÌ kultura iroszkocka i skandynawska. Najwiêcej analogii odnieœÌ mo¿na do tzw. krzy¿a celtyckiego.
W pomorskich zacheuszkach ramiona krzy¿a mog³y wychodziÌ nieco poza ko³o lub koùczy³y siê na jego obwodzie. Pocz¹tkowo by³ to prosty krzy¿ grecki. Z czasem przy wykreœlaniu znaku zaczêto pos³ugiwaÌ siê prostymi zasadami geometrycznymi. Najpierw wytyczano g³ówny okr¹g a nastêpnie wpisywano weù centralnie krzy¿. W punktach stycznych z okrêgiem osadzano cyrkiel i rysowano nastêpne cztery okrêgi o nieco mniejszym promieniu . W ten sposób powstawa³ krzy¿ o rozszerzonych ramionach przyjmuj¹cy formê krzy¿a maltaùskiego. Najczêœciej malowano jedynie kontury, niekiedy wype³niano farb¹ ramiona krzy¿a. W niektórych rozwi¹zaniach krzy¿ wpisywany by³ w podwójny okr¹g.

Symbolika krzyÂża i koÂła zostanie omĂłwiona obszerniej w haÂśle – Typy uksztaÂłtowania przestrzennego – plan, bryÂła, ukÂład, zaÂłoÂżenie ....

Sama nazwa znaku odwo³uje siê do ewangelicznej postaci Zacheusza, który w swym domu podj¹³ Jezusa. ObecnoœÌ Zbawiciela, wydawaÌ by siê mog³o nazbyt prozaiczna, ca³kowicie odmieni³a ¿ycie celnika.

"Potem wszed³ do Jerycha i przechodzi³ przez miasto. A by³ tam pewien cz³owiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chcia³ on koniecznie zobaczyÌ Jezusa, kto to jest, ale nie móg³ z powodu t³umu, gdy¿ by³ niskiego wzrostu. Pobieg³ wiêc naprzód i wspi¹³ siê na sykomorê, aby móc Go ujrzeÌ, tamtêdy bowiem mia³ przechodziÌ. Gdy Jezus przyszed³ na to miejsce, spojrza³ w górê i rzek³ do niego: Zacheuszu, zejdŸ prêdko, albowiem dziœ muszê siê zatrzymaÌ w twoim domu. Zeszed³ wiêc z poœpiechem i przyj¹³ Go rozradowany. A wszyscy, widz¹c to, szemrali: Do grzesznika poszed³ w goœcinê. Lecz Zacheusz stan¹³ i rzek³ do Pana: Panie, oto po³owê mego maj¹tku dajê ubogim, a jeœli kogo w czym skrzywdzi³em, zwracam poczwórnie. Na to Jezus rzek³ do niego: Dziœ zbawienie sta³o siê udzia³em tego domu, gdy¿ i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Cz³owieczy przyszed³ szukaÌ i zbawiÌ to, co zginê³o".
(ÂŁk 19,1-10)


PodziwiajÂąc architekturĂŞ ÂświÂątyĂą i piĂŞkno ich wyposaÂżenia warto zwrĂłciĂŚ uwagĂŞ na zacheuszki, jakÂże wymowne znaki poÂświĂŞcenia miejsca i przestrzeni Bogu, znaki uÂświĂŞcenia nie tylko kamieni i cegieÂł ale takÂże uÂświĂŞcania nas samych.




Koniewo.



Tropie.



Etap  tworzenia I.



Etap tworzenia II.




etap tworzenia III.



DzieÂło ukoĂączone.

http://www.architektura.pomorze.pl/?id=51


Jaka jest konkluzja na podstawie etapĂłw tworzenia tego szczegĂłlnego krzyÂża rĂłwnoramiennego? PowstaÂł on z graficznego przedstawienia podziaÂłu wiedzy caÂłkowitej ( kropka w kole) , tworzÂącej ziarno Âżycia i przechodzÂącej w kwiat Âżycia.

Wszystkie elementy tej wiedzy symbolicznie wskazujÂą na jej pochodzenie w tzw. " kosmicznym jaju Âżycia" ( w odniesieniu materialnym , wymiaru ziemskiego) odpowiednikiem sÂą ÂżeĂąskie jajeczka w ktĂłrych istnieje depozyt moÂżliwoÂści korzystania z wiedzy ( kod DNA) dla wcielajÂącej siĂŞ weĂą Energii/Duszy.
Zatem czym jest to szczególne namaszczenie z zastosowaniem w³aœciwego oleju przez na³o¿enie r¹k o odpowiednim uk³adzie ( nie stosuje siê ju¿ namaszczania w³osami ,- jest to wy³¹czna domena kobiet,, wyj¹tkowo silnie ³¹cz¹cymi energiê namaszczanego z energi¹ namaszczaj¹cego wrêcz podporz¹dkowuj¹c sobie namaszczanego-. Polecam uwa¿ny ogl¹d "Awatara" , w tym filmie przepiêknie pokazano rolê w³osów jako anten energetycznych DNA), wzmacniaj¹cym przep³yw energii?

na marginesie.... czym s¹ w³osy kobiet? Otó¿ s¹ one ludzkimi antenami energetycznymi odbieraj¹cymi i przekazuj¹cymi po³¹czenia wibracyjne naszego DNA z Gwiazd¹ Matk¹, Sercem ¯ycia. Poniewa¿ kobieta niesie w sobie ( w jajowodzie , w jajeczkach ca³y depozyt wiedzy identyczny jak w kodzie stworzenia) , odbiór energii pobudzaj¹cy i wzmacniaj¹cy pierwotny kod ( a nie ten zmanipulowany przez trzeciowymiarowych genetyków) jest
stymulowany przez kobiety w trakcie namaszczania wybranego mĂŞÂżczyznĂŞ.
Wiele kultur i religij zna³o i zna ta prawdê , chc¹c dominowaÌ na ziemi zarówno nad kobietami jak i nad nie znaj¹cymi prawdy mê¿czyznami, doprowadzi³o wieloma dawnymi sposobami ( tradycjami) do obcinania kobietom w³osów w dniu œlubu ( Judaizm) absolutne podporz¹dkowanie siê mê¿owi. Lub ca³kowite chowanie w³osów pod ró¿nymi chustami i turbanami ( Islam), obcinanie w³osów i golenie g³ów, moda na ro¿ne krótkie mêskie fryzury... :lol: , a chodzi tylko o zatrzymanie rozwoju , blokuj¹c przekaz energii pobudzaj¹cej dostêp do pe³nej wiedzy zdeponowanej w kobiecie.

Jeszcze raz Duch ¦wiêty / Szechina / Sophia / Bia³a Go³êbica ( jeszcze wiele nazw) jest aspektem ¿eñskim Stwórcy Wszechrzeczy, On przez Ni± , przez wiedzê MI£O¦CI ( ale nie mi³ostek opartych na seksie) przekazuje swoj± M¡DRO¦Æ SERCA ca³emu swojemu stworzeniu w kosmosie ( w ¶wiatach materialnych i nie materialnych), zawsze dzieje siê to przez ASPEKT ¯EÑSKI- KOBIETÊ. w odniesieniu do tej informacji wrócê do tematu Joanici - dawni Jonowie ( nie kojarzy siê wam z Janami?) Jonowie , pochodz± z Azji Mniejszej -http://pl.wikipedia.org/wiki/Jonowie , a to dok³adnie to samo co EFEZ. http://pl.wikipedia.org/wiki/Efez.
Efez to kult Bogini Matki ( czyli przekaz wiedzy aspektu ÂżeĂąskiego kobiecoÂści), zatem co siĂŞ przed nami ukrywa?

Jeszcze jedna dygresja zwiÂązana z tematem, ukÂład rÂąk przy namaszczeniu.... i tak i nie , bo ten ukÂład rÂąk dotyczy "CHRZTU", ale CHRZEST , to nie zupeÂłnie namaszczenie, to wstĂŞp przed nim.Jest to absolutne duchowe energetyczne i fizyczne oczyszczenie wybranka ( zrobiÂła to Maria Magdalena ( JAN tamtych czasĂłw) w stosunku do swojego wybranka -ukochanego, ktĂłrym byÂł Jeszua - Jezus. OczyÂściÂła go rytualnie w Jordanie ( Jordan miaÂł wĂłwczas szczegĂłlne wÂłaÂściwoÂści energetyczne zwiÂązane z nurtem jego wĂłd), przez naÂłoÂżenie naĂą swoich rÂąk i zanurzenie Jezusa  w wodzie.





Ten uk³ad r¹k jest symbolem Trójcy ( bardzo stary znak) przekazuje ca³¹ moc energetyczn¹ tworz¹c¹ ¿ycie w œwiatach materialnych , rozpalaj¹c ogieù ¿ycia ( wiedzê) wy¿szej wibracji w chrzczonym ogniem Cz³owieku. dopiero tym uk³adem r¹k rysuje siê znak ¿ycia.

Na koniec dodaĂŚ wypada iÂż wÂłaÂściwe dziaÂłanie znaku powoduje tylko osoba , ktĂłra osiÂągnĂŞÂła  wÂłaÂściwÂą moc energetycznÂą   i czystoœÌ wÂłasnÂą moÂże  posÂługiwania siĂŞ nim.
W innym wypadku zwyczajnie nie posiada mocy twĂłrczej, nie moÂżna go wykorzystaĂŚ w Âżaden sposĂłb z intencjÂą czynienia zÂła.

Ale mo¿na wiele mówiÌ tym , którzy sprawdziÌ w³aœciwoœci symbolu nie potrafi¹ , gdy¿ przez wiele tysi¹cleci byli odcinani od wiedzy prawdziwej i karmieni pó³prawdami.

Kiara.

ZwrĂłciÂła bym uwagĂŞ na graficzny obraz powstawania tego krzyÂża rĂłwnoramiennego z architektura WieÂży Eiffla

oto wieÂża Eiffel



a to nasz krzyÂż w kole



MoÂżna zawrzeĂŚ moc energetycznÂą ksztaÂłtu w roÂżnych konstrukcjach , ale ta ma szczegĂłlnÂą funkcjĂŞ poniewaÂż jest antenÂą / ³¹cznikiem miĂŞdzy ziemiÂą , a gwiazdÂą MatkÂą przesyÂłajÂącÂą nam peÂłne spektrum energetyczne  naszego pierwotnego kodu DNA.

Kiara.