KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Ciekawe mity.


http://translate.google.com/translate?hl=pl&sl=en&u=http://web.eecs.utk.edu/~mclennan/BA/Glaukidai.html&ei=dUd3T-v8DaqQ0AX6rsGiDQ&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=1&ved=0CCcQ7gEwAA&prev=/search%3Fq%3Deuplokamos%2B%2Bwiki%26hl%3Dpl%26lr%3D%26client%3Dfirefox-a%26hs%3Dso3%26rls%3Dorg.mozilla:pl:official%26channel%3Ds%26prmd%3Dimvns

Anunaki to mit czy prawda...? 

Annunaki mogli wylÂądowaĂŚ w Afryce
admin, wt., 2013-07-09 09:03
Annunaki - ÂźrĂłdÂło: http://esophoria.org/



Annunaki to istoty, które wed³ug opowieœci staro¿ytnych Sumerów, panowa³y kiedyœ na Ziemi. Co wiêcej z opisów wynika, ¿e rasa ta w du¿ej mierze odpowiada wizerunkowi chrzeœcijaùskich anio³ów. W Internecie pojawi³y siê plotki, ¿e przedstawiciel tej rasy, zwany Marduk, powróci³ na Ziemiê.



Redaktorzy witryny internetowej veteranstoday.com zauwaÂżyli dziwne zgrupowanie prezydentĂłw USA w Afryce. W jednym momencie znaleÂźli siĂŞ tam Bill Clinton, George W. Bush oraz urzĂŞdujÂący aktualnie Barack Obama. DwĂłch z nich spotkaÂło siĂŞ w Senegalu. PojawiÂły siĂŞ pogÂłoski, Âże to nagÂłe zainteresowanie czarnym lÂądem nie jest przypadkiem i dzieje siĂŞ tam coÂś godnego uwagi.



ArtykuÂł zamieszczony przed kilkoma dniami wskazuje na te poszlaki, z ktĂłrych redaktorzy veteranstoday.com wyciÂągajÂą wniosek, Âże wizyty w Afryce to tak naprawdĂŞ spotkania z "krĂłlem" Annunakich, ktĂłry powrĂłciÂł sprawdzajÂąc stan swoich wÂłoÂści rzÂądzonych przez zaleÂżne od tej "trzeciej siÂły" elity Âświatowe. Z dostĂŞpnych informacji wynika, Âże do spotkania doszÂło podobno w Tanzanii lub w Senegalu.



Z tego, co sugeruj¹ redaktorzy tej witryny wynika równie¿, ¿e przylot Marduka mo¿e byÌ zwiastunem powrotu "miêdzywymiarowej planety Nibiru", która jest podobno domem tych istot opisanych w staro¿ytnych tekstach. W treœci artyku³u na ten temat jest du¿o wiêcej szczegó³ów i ka¿dy mo¿e sobie sam wyrobiÌ opiniê, czy jego zdaniem mo¿liwe jest to, ¿e œwiat rz¹dzony jest do dzisiaj przez s³ugi jakiegoœ pozaziemskiego bóstwa, które w³aœnie powróci³o na Ziemiê. Zachêcamy do siêgniêcia do Ÿród³a.




http://innemedium.pl/wiadomosc/annunaki-mogli-wyladowac-w-afryce

Kolejne bajania..... wiemy juÂż dobrze, o... tam jesteÂśmy  MY, gdzie jest  nasza myÂśl....( a, ona jak wiadomo tworzy przez skupianie uwagi i energii, na... temacie!), zatem znowu usiÂłowania zatrzymania naszej uwagi, energii na odchodzÂącej przeszÂłoÂści!

Marduk ( inaczej ENKI) to opiekun trzeciowymiarowej ziemi ( WSZYSTKICH religii bez wyjÂątku!) ktĂłra nie jest w okresie ponownego rozkwitu, a absolutnego i ostatecznego UPADKU!

"Sercem ziemie" jest 7 czakramĂłw, wirĂłw pierwotnie tworzÂących jej system energetycznego istnienia , czyli utrzymania w okreÂślonej wibracji odpowiadajÂącej umownym nazwom wymiarĂłw,wibracja wirĂłw  dzieli wymiar  na 3 poziomy energetyczne  ,  wszystkie  czakry , majÂą 2 "tarcze wirowe " przedniÂą i tylnÂą , czyli magnetycznÂą i elektrycznÂą.

Tarcze, wiry magnetyczne odpowiedzialne za przekaz wiedzy i otwieranie dostĂŞpu do wszystkiego nowego...  sÂą zlokalizowane w EUROPIE! na pó³kuli pó³nocnej. Ich tylne odpowiedniki, tarcze wirowe elektryczne sÂą zlokalizowane na pó³koli poÂłudniowej.

Wirowanie harmonijne  obydwu tarcz ma za zadanie po³¹czyĂŚ je w wir tworzÂący zÂłotÂą kule! , Dopiero wĂłwczas czakram, czakra osiÂąga peÂłnÂą moc i jest w stanie przez po³¹czenie siĂŞ 7 materialnych wirĂłw w kule  obracajÂące siĂŞ w pÂłaszczyÂźnie poziomej i dwĂłch tarcz 8-go wiru ponad materialnego ( jedna tarcza pod stopami , druga nad gÂłowÂą) obracajÂącego siĂŞ w pÂłaszczyÂźnie pionowej ) stworzyĂŚ MER KA BA czwartowymiarowÂą, ktĂłrej wynoszÂąca  moc wirowania  powoduje przejÂście do wyÂższego IV wymiaru. Ona, MER KA BA jej wirowanie , uniezaleÂżnia materiĂŞ  od wszystkich  materialnych parametrĂłw , bo to ona si³¹ wirowania swoich  wirĂłw materializuje, zagĂŞszcza  energiĂŞ , i dematerializuje materiĂŞ w energie.  W poziomach energetycznych wirĂłw  MER KA BA  sÂą zapisane WSZYSTKIE WZORCE Âżycia z danego  wymiaru jej    wyjÂścia  i wymiaru do ktĂłrego wchodzi. Ten KOD istnieje  w postaci pola morfogenetycznego otaczajÂącego kaÂżdÂą MER KA BA.

Zatem wiemy juÂż o co, chodzi, co i jak staje siĂŞ przyczynÂą  materializacji , dematerializacji , oraz WSZYSTKICH materialnych zmian i gdzie sÂą 'punkty" stymulujÂące , lub blokujÂące te zmiany....
 
Dla obecnego ustawienia Ziemi w kosmosie  z jej obecnÂą osiÂą magnetycznÂą W TYM MOMENCIE , parametrami  najwaÂżniejszymi jest lokalizacja dwĂłch tarcz czakramu PONADMATERIALNEGO !

1. PierwszÂą tarczÂą / wiru gĂłrnego ,niematerialnego 8- mego czakramu, jest Warszawa , punktem centralnym jego  osi,jest  PaÂłac Kultury!

2.DrugÂą tarczÂą / wiru jej  dolnym  odpowiednikiem  jest KONGO w Afryce! A, Kongo jest du¿¿¿e.....

Obydwie te tarcze tworzÂące dwie pó³kule wirujÂące w pionie zamykajÂą w sobie ( ³¹czÂąc siĂŞ ze sobÂą w jednÂą kulĂŞ jak rosyjskie matrioszki) 7 wirĂłw materialnych , rĂłwnieÂż osiÂągajÂących uprzednio swojÂą doskonaÂłoœÌ w postaci  zÂłotych kul.

Jak to siĂŞ dzieje technicznie? KulÂą pierwszÂą osiÂągajÂącÂą swojÂą doskonaÂłoœÌ jest CZAKRA SERCA, ona jako wzorzec  osiÂąga najwyÂższÂą wibracjĂŞ i to ona wyznacza / stymuluje wibracje pozostaÂłych czakr , ktĂłre kolejno ( od najbliÂższej jej do najdalszej zamykajÂą siĂŞ na niej , czakra serca jest wewnÂątrz jako jadro dowodzÂące procesem) , na czakrĂŞ serca nachodzi czakra  mocy, nastĂŞpnie , czakra seksualna i czakra Âżycia, dopiero po 3 dolnych czakrach nakÂładajÂą siĂŞ te ponad czakrÂą  serca. Czyli , czakra kreacji , gardÂła, , czakra trzeciego oka i czakra korony. One wszystkie  razem tworzÂą jednÂą wirujÂącÂą  kule w poziomie.

Gdy kula z czakr materialnych  jest juÂż gotowa i nabiera mocy wirowania do uzyskania zÂłotej barwy, w taki sam proces wibracyjnej doskonaÂłoÂści wchodzÂą  dwie tarcze , 8 czakry  ponad materialnej, ktĂłre fizycznie sÂą zlokalizowane ponad  dwoma  pó³kulami ziemi,europejskiej  pó³nocnej i afrykaĂąskiej poÂłudniowej.U Ludzi 8 czakra , jej tarcze wirowe zlokalizowane sÂą , jedna ponad gÂłowa, druga, pod stopami.

Obecnie  przyszÂła  pora na aktywizacjĂŞ maksymalnÂą tych 2 tarcz ponad materialnych , ktĂłre tworzÂąc  dwie wirujÂące zÂłote  pó³kule   zamknÂą w sobie juÂż tylko jednÂą ,zÂłotÂą  kulĂŞ materialnÂą, powsta³¹ z 7 wirujÂących  kul,  ,czakr materialnych. I to jest caÂła wiedza o   procesie uaktywniajÂącym przejÂście miĂŞdzy  wymiarowe..... proste? Bardzo proste.

A jak ma siĂŞ to wszystko  do powyÂższej informacji o lÂądowaniu Marduka w Afryce..... i koncentracji tam politycznych  siÂł elity Âświatowej?
Pó³kula poÂłudniowa , wir elektryczny wspiera ca³¹  swojÂą mocÂą  aktywacjĂŞ  wirowania, wiru pó³koli pó³nocnej,wiru magnetycznego.  One sÂą ze sobÂą po³¹czone magnetycznÂą osiÂą ziemi, WSPÓLNIE uzyskujÂą peÂłniĂŞ mocy  umoÂżliwiajÂącÂą przeistoczenie siĂŞ tarcz wirowych 8 czakry  w dwie zÂłote pó³kule, ktĂłre  zamknÂą  w sobie kule materialnych wirĂłw tworzÂąc MER KA BA Ziemi.

OczywiÂście TWÓRCA, a raczej STWÓRCA Ziemi i caÂłego systemu Âżycia na niej, zarĂłwno wzorca energetycznego , jak i jego materialnego odbicia, miaÂł i ma caÂły czas decydujÂący wpÂływ na wszystkie procesy i caÂłoksztaÂłt istnienia Âżycia, oraz kolejny  przejaw ewolucyjny caÂłego stworzenia przez WSZYSTKIE JEGO FORMY ISTNIENIA!!!!

Ponad ziemi¹ s¹ i by³y zawsze " 2 statki matki " odpowiedniki energetyczne depozytu wiedzy aspektu ¿eùskiego, pó³kula pó³nocna i mêskiego, pó³kula po³udniowa.
MoÂżna je lokalizowaĂŚ , uÂżywajÂąc technologii wykraczajÂącej  poza naszÂą dotychczas znanÂą publicznie wiedzĂŞ , oraz  zdolnoÂściami wyszkolonych w technikach poza materialnych ludzi.
Te dwa "statki , matki i ojca... StwĂłrcy" sÂą caÂły czas w przestrzeni okoÂłoziemskiej, zawsze  w tych samych miejscach pomimo czasowej zmiany magnetycznej osi ziemi i caÂłego przygotowania amerykaĂąskiego w L.A. (to, tak w przybliÂżeniu) zwiÂązanego z przesuniĂŞciem magnetycznej osi ziemi, a tym samym  jej g³ównych  punktĂłw energetycznych. Dla... po raz piÂąty wgrywania Âżycia Ludzi w TRZECI WYMIAR! Do czego pomimo usilnych staraĂą  pewnych elit na szczĂŞÂście nie doszÂło i nie dojdzie!

O co, wiec chodziÂło? O "zmianĂŞ lokalizacji " EUROPY w ÂświadomoÂści Ludzkiej , o zamianĂŞ miejscami ras ludzkich i przebiegunowanie  kolejne biegunĂłw ziemi, oraz pó³kul mĂłzgowych Ludzi   z caÂłkowitym zatarciem informacji o tym, kto jest kim i co jest czym..... :shock: :evil:oraz jaka jest lokalizacja stron w przestrzeni.Nawigacja od poczÂątku musiaÂła by byĂŚ tworzona.

"Europa" .... byÂła by w Afryce , ( aspekt mĂŞski przej¹³ by rolĂŞ  ,aspektu ÂżeĂąskiego i jego znaku, wprowadzajÂąc zarĂłwno zatarcie wiedzy , jak i niemoÂżliwoœÌ uzyskania na dÂługo... powrotu do pierwotnego wzorca), byÂło to  przygotowywane kompleksowo , na wielkÂą skalĂŞ!
Prowadzono systematycznÂą degradacjĂŞ Europy ( od podstaw Âżycia spoÂłeczno,  rodzinnego ,   kultury,historii,wzorcĂłw sztuki , do technologii i ekonomi , wprowadzajÂąc totalnie dezinformacyjnÂą wiedzĂŞ.... oraz  na wielkÂą skalĂŞ emigracjĂŞ afrykaĂąskÂą i azjatyckÂą do Europy, niszczono w Europie istniejÂące systemy Âżycia , od rolnictwa do przemysÂłu , przez filozofiĂŞ , medycynĂŞ i naturalne dawne, istniejÂące zwyczaje  kulturowe,zastĂŞpujÂąc je wymyÂślonymi bezwartoÂściowymi tradycjami, blokujÂąc w ten sposĂłb duchowo , uczuciowo i intelektualnie rozwĂłj Czlowieka, uwikÂłanego w strach o przetrwanie . O tych faktach  tym wiedzÂą ci, ktĂłrzy od wielu lat interesujÂą siĂŞ tematami zwiÂązanymi z tzw. "rozwĂłj duchowym" i nie tylko nim...

Taki byÂł cel blokad systemu  , deprawacja i degradacja myÂśli ludzkiej,  on niszczyÂł wszystko co staÂło na drodze realizacji jego globalnego planu. Bowiem , naprawdĂŞ nie jest waÂżne dla 'systemu" kto z kim walczy i o co.... waÂżna jest tylko walka, ktĂłra przynosi  oczekiwany  efekt, uzyskania  obranego celu,dla ktĂłrego  trzeba byÂło uaktywniĂŚ i  wykorzystaĂŚ wszystkie  ludzkie sÂłaboÂści i dawne animozje doprowadziĂŚ do maksimum  strach , to on  napĂŞdza wszystkie walki!
Jedynym naszym wyjÂściem z tej trudnej bardzo sytuacji narzuconej nam przez  systemu, jest  zrozumienie tego mechanizmu, wyjÂście z pĂłl strachu i zaprzestanie  WSZELKICH WALK!!!

A co, z tym MARDUKIEM? To byÂł mĂŞski  wzorzec dla III Wymiaru,On,jako  opiekun ziemi  otrzymaÂł czasowe  zwierzchnictwo nad niÂą. Inaczej otrzymaÂł prawo   do dyspozycji ZiemiÂą  na czas rozwoju wszystkich wcielajÂących siĂŞ na niej DUSZ / ENERGII na okres trwania procesu rozwojowego zwiÂązanego z III Wymiarem.
 
 Obecnie jest to juÂż  czas przeszÂły, ktĂłrego nie da siĂŞ reanimowaĂŚ pomimo zapĂŞdu i chĂŞci odchodzÂącego systemu, politykĂłw oraz przywĂłdcĂłw religijnych zwiÂązanych z wzorcami III wymiaru, to juÂż koniec definitywny i bezpowrotny!

Zatem nic nie da siĂŞ zatrzymaĂŚ, ani cofn¹Ì w zmieniajÂącym siĂŞ systemie Âżycia Ludzi i ziemi, pomimo wielkich  chĂŞci i zgrupowania w Afryce  zarzÂądzajÂących paĂąstwami elit, ktĂłre to  teoretycznie mogÂą tworzyĂŚ politykĂŞ (w swoich paĂąstwach], wywoÂłujÂącÂą wojny, g³ód i strach ( inaczej nisko wibrujÂącÂą energiĂŞ , potrzebnÂą systemowi do zablokowania procesu globalnej ewolucji), ale nic z tego juÂż nie wyjdzie , bo przebudzona LudzkoœÌ nie chce juÂż ÂżyĂŚ w takich warunkach i nie podda siĂŞ presji strachu, znajdzie inne rozwiÂązania , zjednoczy siĂŞ w pokojowej  pomocy sobie!

Nikt i nic nie zablokuje wirĂłw ponad materialnych 8,go czakramu  nad  pó³kulami ziemi , bo zwyczajnie nie ma do nich dostĂŞpu, i nie jest w stanie stworzyĂŚ mocy energetycznej  wiĂŞkszej niÂż moc wirowania  tych wirĂłw!

Zatem, tym razem  wygrali LUDZIE i Ludzkie przeznaczenie siĂŞ wypeÂłni w caÂłoÂści, przyrzeczenie dane nam  przez StwĂłrcĂŞ   zrealizuje w 100%. Dwa rozdzielone dawno temu aspekty StwĂłrcy ponownie siĂŞ po³¹czÂą..... , powstanie NOWA IV ÂŚWIÂĄTYNIA,  Âżaden czÂłowiek i nie czÂłowiek nie moÂże  zatrzymaĂŚ tego procesu, moÂżna podj¹Ì decyzjĂŞ i nie uczestniczyĂŚ w nim, tu i teraz... to moÂżna , bo moÂżna dokonaĂŚ swojego rozwoju póŸniej, lub zatrzymaĂŚ go na obecnym poziomie i nie kontynuowaĂŚ dalej.
Posiadamy wolnÂą WolĂŞ , mamy prawo odejmowania takich decyzji.

Kiara.

SYRIA.....
Dawna mitologia Palmiry..czyli TAMAR..



Antropologia Religii V (203), pp. 60-6760 Katarzyna A. Sztomberska

Ikonografia Jarhibola w ÂŚwiÂątyni Bela w Palmyrze. KrĂłtka historia Palmyry.

Na rozlegÂłej Pustyni Syryjskiej okoÂło 230 kilometrĂłw na pó³nocny wschĂłd od Damaszku  znajduje  siĂŞ  Palmyra.  Jest  to  staroÂżytne  paĂąstwo-miasto   poÂłoÂżone w pustynnej oazie.  Jego historia siĂŞga II tysiÂąclecia przed naszÂą erÂą, kiedy to wĂŞdrowne plemiona upatrzyÂły sobie owÂą poroÂśniĂŞtÂą palmami  oazĂŞ  i  daÂły jej nazwĂŞ  Tadmor.

Pochodzi ona od arabskiego sÂłowa tamar, ktĂłry oznacza palmĂŞ, co przetÂłumaczono na ÂłaciĂąskie Palmyra  (Ball  2001,  p.  74). Osada zaczĂŞÂła siĂŞ rozbudowywaĂŚ od 312 r.  p.  n.  e kiedy tereny te zostaÂły zajĂŞte przez SeleucydĂłw.

Od I w. n. e. ma³a osada rozros³a siê i sta³a ogromnym oœrodkiem handlowym na g³ównym szlaku karawanowym pomiêdzy
zachodem  a Dalekim  Wschodem(Dirven  1999,  p.  17).  Od  czasu  panowania  Tyberiusza (17-19n.  e.)
WÂładcy Palmyry uznali wÂładzĂŞ Rzymu. W 129 roku n.  e.,za  panowania cesarza   Hadriana Palmyra uzyskaÂła status   wolnego   miasta,a nazwana zostaÂła„HadrianowÂą  PalmyrÂą”  (Hadrianoi Palmyneroi)(MichaÂłowski  1968,  p.  6).  DziĂŞki
wprowadzonym w stosunku do kupcĂłw poborom opÂłat, miasto wzbogacaÂło siĂŞ kaÂżdego dnia i rozrastaÂło. Wzniesione zostaÂły nowe budowle sakralne,takie jak Wielka ÂŚwiÂątynia Bela, ÂŚwiÂątynia Baalszamina, ÂŚwiÂątynia Allat, a takÂże budynki
uÂżytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy teÂż jeden z wiĂŞkszych teatrĂłw na Bliskim Wschodzie.

Od  212  do  260 roku  n.  e. Palmyra posiadaÂła status rzymskiej kolonii, poniewaÂż wÂłaÂśnie w roku 260,po wielkim zwyciĂŞstwie nad Persami,Odenat  zwany  Wielkim (gubernator miasta i dowĂłdca wojskowy) przyj¹³ tytuÂł ksiĂŞcia i
staÂł siĂŞ niezaleÂżny od Imperium  Rzymskiego.

ZÂłote lata Palmyry szybko jednak dobiegaÂły koĂąca.  Po Âśmierci wÂładcy na tronie zasiadÂła jego Âżona, krĂłlowa Zenobia.
Ostatecznie na poczÂątku 272 roku n.  e. rzymskie wojska splÂądrowaÂły i zniszczyÂły miasto, pojmujÂąc krĂłlowÂą (Ball  2001,
p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra ju¿ nigdy nie odzyska³a dawnej œwietnoœci. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat póŸniej,nie przynios³y po¿¹danych efektów.

Miasto czekaÂło. Dopiero w VI wieku n.e.,za panowania Justyniana zostaÂły odbudowane  mury  obronne  oraz  wzniesiono
bazyliki chrzeÂścijaĂąskie, rĂłwnieÂż wiele Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761ÂświÂątyĂą  pogaĂąskich  przemianowano
na przybytki chrzeÂścijaĂąskie,  co utworzyÂło z Palmyry waÂżny oÂśrodek religijny (MichaÂłowski 1968, p. . W  VII  wieku n.e. na  PalmyrĂŞ najechaÂły wojska arabskie.

MaÂłej juÂż wtedy osadzie w odzyskaniu ÂświetnoÂści nie pomogÂło nawet przeksztaÂłcenie ÂświÂątyni Bela w cytadelĂŞ.
Z  powodu  licznych trzĂŞsieĂą ziemi  i  burz  piaskowych miasto ostatecznie straciÂło na znaczeniu. Trafiali tam juÂż jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podró¿nicy. I wÂłaÂśnie dziĂŞki nim Palmyra zostaÂła odkryta na nowo.Sztuka palmyreĂąska
Palmyra  rozdarta  byÂła  pomiĂŞdzy  dwiema kulturami.   Z   zachodu   napÂływaÂł hellenizm,  ze  wschodu -orientalizm. Te dwa style przeplataÂły siĂŞ ze sobÂą, co zostaÂło uwiecznione  w  architekturze i sztuce palmyreĂąskiej.

Oprócz tego,wyró¿niony zosta³ jeszcze styl archaiczny, nie powi¹zany z dwoma poprzednimi i zasadniczo ró¿ni¹cy siê
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).Okres archaiczny zostaÂł wyró¿niony przez francuskÂą misjĂŞ archeologicznÂą, ktĂłra poIIwojnie Âświatowej prowadziÂła wykopaliska na  dziedziĂącu ÂświÂątyni Bela.


Francuzi wydobyli seriĂŞ fragmentĂłw architektonicznych  wykonanych  z  wapienia.Znaleziono rĂłwnieÂż czĂŞÂściowo zachowanÂą
rzeÂźbĂŞ pogrzebowÂą.Wraz  z  napÂływem GrekĂłw i Rzymian do  Palmyry  pojawia  siĂŞ  hellenizm orientalny. Nie ró¿niÂł siĂŞ on zbytnio od stylu wystĂŞpujÂącego w innych oÂśrodkach Morza ÂŚrĂłdziemnego. SzczegĂłlnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany zostaÂł porzÂądek koryncki). W sztuce charakteryzowaÂł siĂŞ frontalnym przedstawianiem postaci,

w  stroju  i  ozdobach  typowych dla GrekĂłw i Rzymian (dÂługie tuniki, zbroja, na gÂłowie kalathosy). WpÂływy mezopotamskie
widoczne sÂą przede     wszystkim     w    panteonie palmyreĂąskim.  Wielu  bogĂłw  pochodzenia babiloĂąskiego przedstawiano   w   strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bĂłstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp ksiĂŞÂżyca na gÂłowie Aglibola
.
Religia w Palmyrze

Religia palmyreĂąska,jako jedna z nielicznych, skÂładaÂła siĂŞ z mieszkanki kilku ró¿nych wierzeĂą. ZawieraÂła w sobie elementy wiary syryjskiej, babiloĂąskiej, greckiej, fenickiej  oraz  rzymskiej,  a  takÂże kulty bogĂłw, ktĂłre przynieÂśli  ze  sobÂą  Arabowie.

Z  powodu  braku  zachowanych  tekstĂłw  mitologicznych, identyfikacja  posÂągĂłw poszczegĂłlnych bogĂłw przysparza wiele trudnoÂści(Starcky, Gawlikowski1985,  p.  89). Panteon oazy liczy aÂż 60 bogĂłw. NiektĂłrzy lokalni bogowie majÂą swoje  odpowiedniki w Âświecie zachodnim,np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest rĂłwnieÂż rzymski Jowisz.

***********

Bel byÂł bogiem pochodzenia babiloĂąskiego. Wywodzi siĂŞ najprawdopodobniej od  Marduka-Bela  (samo bel w jĂŞzyku  akadyjskim oznacza Pana, WÂładcĂŞ)

**************


(Drijvers  1976, Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).
Najprawdopodobniej,na samym poczÂątku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazujÂą imiona bĂłstw z nim wystĂŞpujÂących (Aglibol i Jarhibol), a takÂże pierwotne sanktuarium (poÂświĂŞcone bogu Bolowi), na ktĂłrym stoi obecna ÂświÂątynia Bela.
 
Czczony byÂł  jako  wÂładca  niebios,   co   widaĂŚ  wyraÂźnie  na  suficie  w  ÂświÂątyni  w  pó³nocnym talamosie, na ktĂłrym
Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go szeÂścioro bogĂłw-planet (Jarhibol-sÂłoĂące, Aglibol-ksiĂŞÂżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel,  Merkury-Nabu).  Bela  nigdy  nie  przedstawiano w pojedynkĂŞ.


************
Ukazywano go g³ównie w triadzie wraz z bogiem-s³oùcem i bogiem-ksiê¿ycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte,która nazywana by³a Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

***********


Aglibolw panteonie palmyreĂąskim wystĂŞpuje jako bĂłg ksiĂŞÂżyc. Jego imiĂŞ oznacza cielĂŞ(lubbyk)  Bola.  PoczÂątkowo traktowano go jako  bĂłstwo  pÂłodnoÂści.  W sztuce przedstawiany jest pod postaciÂą mĂŞÂżczyzny z sierpem ksiĂŞÂży
ca, przypominajÂącym bycze rogi za gÂłowÂą. We wczeÂśniejszych przedstawieniach ksiĂŞÂżyc znajdowaÂł siĂŞ nad jego
gÂłowÂą.
W ikonografii wystĂŞpuje rĂłwnieÂż w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (ktĂłry w ÂświÂątyni Baalshamina wystĂŞpuje jako bĂłstwo solarne, a jego imiĂŞ oznacza PosÂłaniec Pana). Z tym ostatnim Aglibol wystĂŞpuje jako boska para Palmyry. Bogowie
mieli wspĂłlne sanktuarium,nazywane ÂświĂŞtym drzewem, ktĂłre przedstawiono na  belce w ÂświÂątyni Bela i na steli znajdujÂącej siĂŞ w Rzymie (obie pÂłaskorzeÂźby ukazujÂą bogĂłw podajÂących sobie rĂŞce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenĂłw zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi siĂŞ od Hadada, boga burzy. ImiĂŞ Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postaĂŚ,podobnie jak postaĂŚ Bela, utoÂżsamiana jest z greckim Zeusem. Ich ikonografia jest bardzo zbliÂżona.

Obaj przedstawiani sÂą jako mĂŞÂżczyÂźni z bujnymi brodami, na gÂłowie majÂą korony lub kalathosy, a w rĂŞkach trzymajÂą wiÂązkĂŞ piorunĂłw (w przypadku boga palmyreĂąskiego mogÂła to byĂŚ wiÂązka zboÂża, rzadziej kula ziemska)(Drijvers 1976,  p.  14).

Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizowaÂł zagroÂżenia, ale jednoczeÂśnie odnowĂŞ Âżycia i pÂłodnoœÌ. Do Palmyry przywieziony zostaÂł w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud  Bene-Ma`azin, ktĂłry w I w. p. n. e. wybudowaÂł mu sanktuarium
(Starcky, Gawlikowski1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan ÂŚwiata, a takÂże dobry i wynagradzajÂący
(Drijvers  1976,  p.  14).  Baalshamin w  ikonografii  przedstawiany  jest  w  towarzystwie Aglibola  i  Malakbela. Aglibol,jako bĂłstwo solarne w triadzie  Baalshamina,zajmuje miejsce honorowe po  prawej  stronie  boga  naczelnego,  natomiast  Malakbel-bĂłstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. PodkreÂśla to znaczenie i przewagĂŞ KsiĂŞÂżyca nad
SÂłoĂącem w kulcie religijnym.

Jarhibol jest  postaciÂą  w  panteonie palmyreĂąskim  utoÂżsamianÂą  z  greckim Apollonem-bogiem sÂłoĂącem. InteresujÂące jest jednak tÂłumaczenie imienia semickiego boga. W jĂŞzykach aramejskim i kananejskim sÂłowo YRH oznacza ksiĂŞÂżyc lub miesiÂąc
ksiĂŞÂżycowy(ÂŁukasiak 1974, p. .

Wynika z tego, Âże imiĂŞ Jarhibol  oznacza KsiĂŞÂżyc Bola. Jako bĂłg lunarny,zostaÂł on opiekunem ÂźrĂłdÂła Efqa (inskrypcja z tÂą informacjÂą widnieje na oÂłtarzu znajdujÂącym siĂŞ przy wejÂściu do ÂźrĂłdÂła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-sÂłoĂącu przypisywano mu rolĂŞ wyroczni, sĂŞdziego oraz Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6763
miaÂł odpowiadaĂŚ za wybieranie i mianowanie nowych urzĂŞdnikĂłw(ÂŁukasiak 1974, p.    7).   


Ostateczne,zadowalajÂące  rozwiÂązane  zagadki  czy Jarhibol  byÂł  bĂłstwem sÂłonecznym czy ksiĂŞÂżycowym nie  zostaÂło znalezione. Aczkolwiek,wiĂŞkszoœÌ ÂźrĂłdeÂł podaje Jarhibola jako boga sÂłoĂące.ÂŚwiÂątynia Bela ÂŚwiÂątynia  Bela  jest  najwaÂżniejszym  i  najciekawszym  zabytkiem  Palmyry.

Wybudowana zostaÂła w poÂłudniowo-wschodniej czĂŞÂści miasta. Jest to budowla, ktĂłra mimo drobnych uszkodzeĂą, przetrwaÂła do
naszych czasĂłw w bardzo dobrym stanie.

Wzniesiona zostaÂła na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, ktĂłre poÂświĂŞconobogu Bolowi(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
cd....


http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

cd...

Nazwa „Wysokie miejsce” analogii odnosiÂło siĂŞ do  wzgĂłrza,  na  ktĂłrym  w I II  w.  p.  n.  e.  staÂło  sanktuarium.
Zachowana   do   dnia dzisiejszego ÂświÂątynia  ukoĂączona    zostaÂła  przed  6  kwietnia  32  n.  e.  (za  rzÂądĂłw
Tyberiusza), o czym Âświadczy inskrypcja opisujÂąca poÂświĂŞcenie ÂświÂątyni wÂłaÂśnie tego dnia(Starcky, Gawlikowsk 1985, p. 117). Przez caÂły okres swojego funkcjonowania, sanktuarium poddano kilku maÂłym przebudowom.

Charakterystyczny jest wyglÂąd ÂświÂątyni, poniewaÂż skÂłada siĂŞ z ona dwĂłch czĂŞÂści – wielkiego ,
prawie  kwadratowego  (205m  x  210m)  dziedziĂąca  i  wybudowanej  po Âśrodku celli (ok. 40m x ok. 14m). Dziedziniec otoczony jest portykiem z dwoma rzĂŞdami kolumn korynckich (wyjÂątkiem jest portyk zachodni, w ktĂłrym znajduje siĂŞ tylko jeden z podwyÂższonym rzÂądem podpĂłr).   
Tutaj takÂże znajdowaÂły  siĂŞ  ogromne  propyleje z trzema przejÂściami i oÂśmiokolumnowym portykiem u szczytu schodĂłw wejÂściowych.

Na dziedziĂącu zachowaÂły siĂŞ: oÂłtarz ofiarny (znajdujÂący siĂŞ na pó³nocny-zachĂłd od celli)  i  basen.  Wiemy  dziĂŞki  te
mu,  Âże  miejsce  to  wykorzystywano do   odbywania rytua³ów zwiÂązanych z oczyszczeniem oraz do skÂładania ofiar.

Z dziedziĂąca do celli moÂżna siĂŞ dostaĂŚ dziĂŞki schodkowej rampie, znajdujÂącej siĂŞ przy zachodniej  Âścianie  budynku.  WejÂście  do  Âśrodka ulokowano asymetrycznie , na dÂłuÂższej
Âścianie. Powodem tego dziaÂłania byÂły adyta ,znajdujÂące siĂŞ na krĂłtszych bokach ÂświÂątyni.

Aby  wnĂŞtrze  ÂświÂątyni  byÂło  dobrze  oÂświetlone,  w  dÂłuÂższych  Âścianach umieszczono po cztery duÂże okna.
Do  adytonu  pó³nocnego  i  poÂłudniowego  prowadziÂły  ogromne  schody (w pó³nocnym jednak siĂŞ nie zachowaÂły). Pod schodami pó³nocnymi znajdowaÂła siĂŞ krypta, ktĂłrej podÂłogĂŞ wyÂłoÂżono mniejszymi pÂłytami). Do g³ównego pomieszczenia
adytonu  pó³nocnego  prowadziÂł  wielki  otwĂłr  drzwiowy.

We wschodniej  czĂŞÂści znajdowaÂło siĂŞ maÂłe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielajÂący klatkĂŞ schodowÂą, prowadzÂącÂą prawdopodobnie  na  dach  sanktuarium.
Na niÂższym poziomie pomieszczenia bocznego przed podniesieniem posadzki, znalezione zostaÂły dwa bloki
kamienne, ktĂłre interpretowane sÂą
jako ÂłoÂże boga Bela(Pietrzykowski 1997).  Plafon g³ównego  pomieszczenia  dekorowany  jest  przedstawieniem  siedmiu  bĂłstw palmyreĂąskich, otoczonych przez dwanaÂście znakĂłw Zodiaku. NadproÂże nad przejÂściem Antropologia Religii V (2013), pp. 60-67 64 do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazujÂącym postaĂŚ z rozpostartymi skrzydÂłami.

Do poÂłudniowego adytonu  rĂłwnieÂż prowadziÂły ogromne schody, za  ktĂłrymi znajdowaÂły siĂŞ  wejÂścia  do  klatek  schodowych
,prawdopodobnie prowadz¹cych (podobnie jak w adytonie pó³nocnym) na dach. Pomieszczenie g³ówne jest prostok¹tne,a
z  bokĂłw  poprzeczne  mury  odgradzajÂą  klatki  schodowe.  W  odró¿nieniu od przeciwnego  adytonu,  wejÂście  do  Âśrodka  umoÂżliwia  znacznie  zmniejszony otwĂłr drzwiowy.

Zdobienie rĂłwnieÂż jest znacznie uboÂższe, na suficie znajduje siĂŞ tylko rozeta , wpisana w  okrÂągÂły  medalion  umieszczony
w  kwadratowym  polu,  dookoÂła  ktĂłrego znajdujÂą siĂŞ mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy ÂświÂątyni uzyskano juÂż w XVIII wieku i w poczÂątkach XIX, dziĂŞki takim podró¿nikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze prace naukowe na terenie ÂświÂątyni przeprowadzone zostaÂły w  1902  roku  przez
Otto Puchsteina  i  w  1917  przez  Theodora  Wieganda  (obydwie misje ograniczyÂły siĂŞ do studiowania zabytkĂłw, znalezionych  na  terenie  budowli). 

Prawdziwe  wykopaliska rozpocz¹³ w latach 1930-1932  Henry Seyrig,ktĂłre nastĂŞpnie przej¹³ i prowadziÂł Robert Amy. Ikonografia Jarhibola w ÂświÂątyni Bela.

Identyfikacja  bĂłstw  palmyreĂąskich  jest  rzeczÂą  dosyĂŚ  trudnÂą  i pracochÂłonnÂą.NiektĂłre pÂłaskorzeÂźby i malowidÂła zaopatrzone sÂą w inskrypcje dedykacyjne, dziĂŞki czemu  Âłatwo  odgadn¹Ì  toÂżsamoœÌ  bogĂłw, aczkolwiek niektĂłrym przedstawieniom niestety  brakuje  tego  elementu.

Podczas  identyfikacji  wykorzystywane sÂą znane juÂż detale ikonograficzne, lub porĂłwnanie z innymi przedstawieniami bĂłstw. InteresujÂącÂą postaciÂą w panteonie palmyreĂąskim, ze wzglĂŞdu na swojÂą dwoistÂą naturĂŞ
jest  bĂłg Jarhibol.. Jego przedstawienia znane sÂą z wielu staroÂżytnych miast, m.in.  Dura  Europos, Emesa, Khirbet

Wadi Suwan i oczywiÂście Palmyra.

Niniejszy artykuÂł ma za zadanie omĂłwienie przedstawieĂą Jarhibola ze ÂświÂątyni Bela w  Palmyrze.  Pierwszym  z  nich  jest
plafon  znajdujÂący siĂŞ w pó³nocnym talamosie.
WidaĂŚ na nim siedem bĂłstw-planet w otoczeniu dwunastu znakĂłw zodiaku. Centralne miejsce   zajmuje   B-Jowisz.   Ukazany zostaÂł jako  mĂŞÂżczyzna  bez  brody,  ubrany w drapowany w faÂłdy
himation, na gÂłowie prawdopodobnie znajdowaÂł siĂŞ kalathos(BrykczyĂąski  1975,  p.  57).

Jarhibol-SÂłoĂące  znajduje  siĂŞ  przy  znaku Panny, z charakterystycznymi promieniami sÂłonecznymi wokó³ gÂłowy. Przy skorpionie znajduje siĂŞ  Hermes-Merkury,ktĂłry  rozpoznany  zostaÂł  dziĂŞki fragmentom skrzydeÂłek przy gÂłowie. Trzeci z kolei (idÂąc wg wskazĂłwek zegara) jest Malakbel-Saturn, ktĂłry,zanim zostaÂł zwiÂązany z kultem solarnym, uznawany byÂł za
bĂłstwo wegetacji, na co wskazuje trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano bogini Astarte-Wenus, ktĂłra gÂłowĂŞ przystrojonÂą ma welonem. Przy znaku Byka  widzimy  Aglibola-KsiĂŞÂżyc.
ZidentyfikowaĂŚ go moÂżna dziĂŞkizachowanemu fragmentowi sierpa ksiĂŞÂżyca. Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6765

Jako ostatni,przy znaku Raka znajduje siĂŞ  Arsu-Mars. Przedstawiono gow stoÂżkowatym heÂłmie, z tarczÂą i w³óczniÂą, atrybutami ÂświadczÂącymi o jego wojennym charakterze.


Pewna wydaje siĂŞ tutaj identyfikacja Jarhibola  i  Aglibola,  dwĂłch bĂłstw prawie zawsze towarzyszÂących Belowi,  co  ukazuje znaczenie  SÂłoĂąca i KsiĂŞÂżyca w panteonie palmyreĂąskim. Prawdopodobnie dlatego teÂż w roku 33 n. e.(BrykczyĂąski 1975, p. 63)powstajÂą pierwsze triady Bela.

Triada  Bela utworzona byÂłaz trzech bogĂłw:Bela,znajdujÂącego siĂŞ zawsze po Âśrodku, Jarhibola,ustawionego zawsze po prawej stronie WÂładcy Niebios i Aglibola,zawsze   ustawionego   po   jego   lewej   stronie. Takie   przedstawienie   pokazuje   nam wyÂższoœÌ boga SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem, gdyÂż to wÂłaÂśnie po prawej stronie g³ównego bĂłstwa znajduje siĂŞ miejsce honorowe.

Wielkiej triadzie towarzyszyĂŚ mogÂły rĂłwnieÂż inne  bĂłstwa,  g³ównie  Arsu   lub   Belti-Atargatis,  co  widaĂŚ  na  fragmencie  kolejnego przedstawienia,
pochodzÂącego z Wielkiej ÂŚwiÂątyni Bela. Na reliefie znajdujÂą siĂŞ cztery postacie. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti-Atargatis. Ubrana jest w dÂługÂą tunikĂŞ,
ktĂłra okryta jest dodatkowo pÂłaszczem, na gÂłowie ma kalathos, a w prawej rĂŞce trzyma dÂługie  berÂło.

Na   prawo   od   bogini widzimy  bĂłstwo  z  nimbem  wokó³  gÂłowy.  Bez wÂątpienia  jest  przedstawienie Jarhibola.   Ubrany jest w  typowo  rzymski  strĂłj wojskowy:
tunika  z  krĂłtkimi  rĂŞkawami, zbroja,  oraz  pÂłaszcz  spiĂŞty  na  ramieniu.
W prawej rĂŞce,podobnie jak bogini, bĂłg trzyma dÂługie berÂło.

Dalej stoi bóstwo g³ówne, czyli Bel. Ubrany jest niemal identycznie jak Jarhibol, z tym
wyjÂątkiem, Âże na gÂłowie ma kalathos.
Obok  Bela widaĂŚ Aglibola. Jego postaĂŚ nie zachowaÂła siĂŞ w najlepszym stanie, ale moÂżna  zauwaÂżyĂŚ
,  Âże  ubrany  byÂł  tak  samo  jak  jego  towarzysze,  a  dziĂŞki fragmentarycznie zachowanemu sierpowi ksiĂŞÂżyca na ramionach postaci, moÂżemy byĂŚ pewni, Âże jest to bĂłg-KsiĂŞÂżyc. Nie wiadomo,czy  na  reliefie znajdowaÂły siĂŞ jeszcze inne
bĂłstwa.
W inskrypcji zachowaÂło siĂŞ tylko jedno imiĂŞ–„Aglibol”,poniewaÂż reszta ulegÂła zniszczeniu(ÂŁukasiak 1974, p. 11).
Jarhibol przedstawiany byÂł rĂłwnieÂż w swojej wÂłasnej triadzie, na ktĂłrÂą skÂładaÂł siĂŞ onsam,  Aglibol,umieszczony  zawsze z  jego  prawej  strony,i  Arsu,  zawsze  po  lewej.

W ten sposĂłb utworzona zostaÂła grupa kosmiczna SÂłoĂące-KsiĂŞÂżyc-Ziemia(ÂŁukasiak 1974, p. 17).
WyjÂątkowo zdarzaÂło siĂŞ, Âże dodatkowo pojawiaÂła siĂŞ rĂłwnieÂż bogini Belti-Atargatis, utoÂżsamiana z planetÂą Wenus, co przedstawia relief znaleziony  w  portyku ÂświÂątyni Bela.

Pierwsza postaĂŚ to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dziĂŞki maczudze trzymanej w prawej rĂŞce, krzaczastej brodzie, a takÂże skĂłrze lwa z Nemei w lewej rĂŞce.

Ko³o niego stoi kobieca postaÌ w gêsto udrapowanej sukni i p³aszczu, ze spiêtymi w³osami, wokó³ których znajduje siê promienista aureola. Jest to bogini Belti-Atargatis.

Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w chitoni himation, a w rĂŞku trzyma liœÌ palmowy. Na  gÂłowie ma sierp  ksiĂŞÂżyca
oraz promienisty  nimb.  Na  samym  koĂącu  reliefu przedstawiony  zostaÂł
Jarhibol,  ktĂłry  prĂłcz  ksiĂŞÂżyca  na  gÂłowie,przedstawiony  jest identycznie  jak  jego  towarzysz.  Po  prawej  stronie Jarhibola powinien staĂŚ Arsu, lecz przez  to,  Âże  rzeÂźba  jest  niekompletna,moÂżemy  tak tylko  zakÂładaĂŚ. 
 
Relief  ten  jest Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6766 wyjÂątkowy, poniewaÂż jako jedyny przedstawia bogĂłw w greckim ubiorze dziennym, a nie,co widoczne byÂło do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti-Atargatis mogÂła rĂłwnieÂż wystĂŞpowaĂŚ zamiast Arsu.

Takie  przedstawienie widoczne jest na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy-celli ÂświÂątyni Bela.
 
Po Âśrodku pÂłaskorzeÂźby widoczna jest mĂŞska postaĂŚ w promienistym nimbie na gÂłowie.
Jarhibol ubrany jest w typowy strĂłj wojskowy. Po raz pierwszy jednak  ukazany zostaÂł z mieczem z rĂŞkojeÂściÂą w ksztaÂłcie gÂłowy konia w lewej rĂŞce.
 

Obok Jarhibola widaĂŚ boga Aglibola z sierpem na gÂłowie,ktĂłry ubrany jest tak  samo  jak  towarzysz.  Po  przeciwnej
stronie stoi bogini Belti-
Atargatis. Jej gÂłowa niestety siĂŞ nie zachowaÂła.

Ikonografia Jarhibola  od  I  w.  n.e.  jest  dokÂładnie  okreÂślona.  BĂłg  zawsze ukazywany jest w pozycji stojÂącej, z nimbem na gÂłowie, bez brody, g³ównie w stroju wojskowym i z berÂłem w prawej rĂŞce. WystĂŞpowanie w triadzie Bela,po prawej stronie naczelnego boga, wskazuje na wyÂższoœÌ SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem. RĂłwnieÂż posiadanie wÂłasnej  triady
Âświadczy o  wysokiej  pozycji  w  panteonie  palmyreĂąskim,  a  takÂże szacunku, jakim byÂł obdarzany przez mieszkaĂącĂłw Palmyry.

ArtykuÂł ten przybliÂża postaĂŚ boga SÂłoĂąca-Jarhibola. Przedstawienie  jego  postaci przez czas funkcjonowania ÂświÂątyni prawie w ogĂłle nie podlegaÂło zmianom.  Atrybuty,z jakimi wystĂŞpowaÂł,ró¿niÂą siĂŞ tylko w jednym przypadku,  gdzie  Jarhibol  ubrany  jest w strĂłj wojskowy
.
http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

Pierwsi ChrzeÂścijanie .. to bardzo stara Sekta z tamtych terenĂłw nazywaÂła siĂŞ „POMAZAÑCY PORANNI” nazwa ma zwiÂązek z ich rytualnymi kÂąpielami rano i wieczorem , oraz z okreÂślonym sposobem Âżycia.
Miejsce to znajduje siê w Oazie na pó³nocnej czeœÌ obecnej Syrii, jest to ten sam zakon ,którego g³ow¹ by³ JAN CHRZCICIEL, och d³uga i ciekawa historia.

W czasach powstania zakonu i dÂługo przed nim miejsca te nie naleÂżaÂły do ArabĂłw.

Palmyra[1] (takÂże Palmira, arab. تدمر, Tadmur) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims, zaÂłoÂżone w oazie w pó³nocnej czĂŞÂści Pustyni Syryjskiej https://pl.wikipedia.org/wiki/Palmyra_(Syria)

CaÂłym sekretem Tadmuru i pradawnego ChrzeÂścijaĂąstwa jest jak wiadomo KOBIETA….. pod piaskami i pod naziemnymi ÂświÂątyniami znajduje siĂŞ podziemie ÂŚwiÂątyni AL-Lat.. ÂżeĂąskiego BĂłstwa , Pramatki wszystkich ÂŻyĂŚ znanej na caÂłej ziemi pod wieloma imionami .

” Al-Lat (ar. اللات), przez Herodota nazwana Alilat – bogini sÂłoĂąca i matka bogĂłw w mitach ArabĂłw z okresu DÂżahilijji (przedislamskiej epoki Arabii); personifikuje lato.

Jedno z trzech najwaÂżniejszych bĂłstw arabskich. Jej symbolem byÂł biaÂły kamieĂą ozdobiony klejnotami. Al-Lat… „PIERWOTNE SÂŁOÑCE LUDZKOÂŚCI”

Ta Bogini ma powiÂązanie z AnatoliÂą…. „Anatolia (z greckiego Ἀνατολή , Anatolḗ – „wschodni” lub ” wschodzÂące sÂłoĂące”), https://pl.wikipedia.org/wiki/Al-Lat

Czy moÂżecie sobie wyobraziĂŚ Âżeby kobieta w obecnym Âświecie arabskim byla waÂżniejsza niÂż Mahomet?

W Âświecie Âżydowskim niÂż JAHWE ,a w Âświecie katolickim niÂż BĂłg ojciec?

Czy moÂżna dopuÂściĂŚ do odkrycia ,Âże gÂłowÂą pierwotnego Zakonu ChrzeÂścijan byla kobieta,Âże ta funkcja byla niezaleÂżna od pÂłci, a jedynie od rozwoju duchowego przywĂłdcy, ktĂłrego egzaminem byÂła lewitacja i inne otworzone moÂżliwoÂści w postaci bilokacji?
Na marginesie…. Co dokonaÂła Salome ( to tylko jedno z jej wczeÂśniejszych imion zakonnych ) dlaczego poprosiÂła o „GÂŁOWÊ” JANA.. czego symbolem jest byĂŚ „gÂłowÂą” czegoÂś”?

Religie mĂŞskiej szowinistycznej wÂładzy majÂą wspĂłlny cel zniszczyĂŚ pierwotnÂą wiedzĂŞ przejÂąc artefakty przedÂłuÂżyĂŚ swoje wÂładanie ludÂźmi, ktĂłrzy teraz dokonujÂą swojego przebudzenia duchowego, a zatem odkryjÂą prawdĂŞ.

Etymologia.. „Palmyra ( / ˌ p ɑː l m aɪ r ə / ; Palmyren : Tadmor ; Arabski : تدمر Tadmor) – staroÂżytne miasto w poÂłudniowo – zachodniej Syrii .

Znaleziska archeologiczne pochodzÂą z okresu neolitu , a miasto zostaÂło po raz pierwszy udokumentowane na poczÂątku drugiego tysiÂąclecia pne”

Ciekawe jest ˌ p ɑː l m aɪ r ə / pa… I maire.. czy ma zwiÂązek z z obecnÂą marie.. maria .. ukochana?
Okazuje siĂŞ Âże tak…. ” Zgodnie z tÂą teoriÂą „Tadmor” wywodzi siĂŞ z hurrian sÂłowu tad („kochaĂŚ”) ” JĂŞzyk hurrian wywodzi siĂŞ z Mitanni…… https://pl.wikipedia.org

/wiki/Huryci https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_hurycki

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mitanni

http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

Oj ciekawy temat i dÂługi, przepraszam na razie zakoĂączĂŞ teraz nie mam czasu, nie mniej jednak zastanawia mnie czy te islamskie huryski to przepiĂŞkne Hurrytki..

Czyli kobiety Mitanni? 🙂

CaÂła ta historia ma powiÂązanie z AzjÂą MniejszÂą ta ÂświÂątynia ma zwiÂązek z z ziarnem.. z jego wysiewem wiosennym a, co za tym idzie z BoginiÂą MatkÂą , BoginiÂą Al-Lat wschodzÂącym wiosennym ,Âżyciodajnym sÂłoĂącem jednym sÂłowem Bogini Matka…..

O, ktĂłrej wiedzĂŞ od bardzo usiÂłujÂą zatrzeĂŚ jej przeciwnicy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogini_Matka

A, w takim razie jaka byÂła rola Jezusa na ziemi.. po co ON siĂŞ urodziÂł i co zrobiÂł dla LUDZKOÂŚCI…. dlaczego wydano na niego wyrok , wymazano z ÂŻydowskiej KsiĂŞgi ÂŻycia … jaka jest prawdziwa historia tamtych zdarzeĂą?

Czy nastÂąpi objawienie…. z czym ma ono zwiÂązek i czy uda siĂŞ je znowu przekrĂŞciĂŚ znaczeniowo?

Kiara.

Antropol
ogia Religii V (2013), pp. 60-6760

Katarzyna A. Sztomberska Ikonografia Jarhibola w ÂŚwiÂątyni Bela w Palmyrze

KrĂłtka historia Palmyry



Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).

Najprawdopodobniej,na samym poczÂątku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazujÂą imiona bĂłstw z nim wystĂŞpujÂących (Aglibol i Jarhibol), a takÂże pierwotne sanktuarium (poÂświĂŞcone bogu Bolowi), na ktĂłrym stoi obecna ÂświÂątynia Bela.  Czczony byÂł  jako  wÂładca  niebios,   co   widaĂŚ  wyraÂźnie  na  suficie  w  ÂświÂątyni  w  pó³nocnym talamosie, na ktĂłrym Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go szeÂścioro bogĂłw-planet (Jarhibol-sÂłoĂące ,Aglibol-ksiĂŞÂżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel,  Merkury-Nabu).  Bela  nigdy  nie  przedstawiano
w pojedynkĂŞ.

Ukazywano go g³ównie w triadzie wraz z bogiem-s³oùcem i bogiem-ksiê¿ycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte, która nazywana by³a Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

Aglibolw panteonie palmyreĂąskim wystĂŞpuje jako bĂłg ksiĂŞÂżyc. Jego imiĂŞ oznacza cielĂŞ (lubbyk)  Bola.  PoczÂątkowo traktowano go jako  bĂłstwo  pÂłodnoÂści.  W sztuce przedstawiany jest pod postaciÂą mĂŞÂżczyzny z sierpem ksiĂŞÂży
ca, przypominajÂącym bycze rogi
za gÂłowÂą.
We wczeÂśniejszych przedstawieniach ksiĂŞÂżyc znajdowaÂł siĂŞ nad jego gÂłowÂą. W ikonografii wystĂŞpuje rĂłwnieÂż w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (ktĂłry w ÂświÂątyni Baalshamina wystĂŞpuje jako bĂłstwo solarne, a jego imiĂŞ oznacza PosÂłaniec Pana).
Z tym ostatnim Aglibol wystĂŞpuje jako boska para Palmyry. Bogowie mieli wspĂłlne sanktuarium,nazywane ÂświĂŞtym drzewem,
ktĂłre przedstawiono na  belce w ÂświÂątyni Bela i na steli znajdujÂącej siĂŞ w Rzymie (obie pÂłaskorzeÂźby ukazujÂą bogĂłw
podajÂących sobie rĂŞce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenĂłw zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi siĂŞ od Hadada, boga burzy. ImiĂŞ Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postaĂŚ,podobnie jak postaĂŚ Bela, utoÂżsamiana jest z greckim Zeusem. Ich
ikonografia jest bardzo zbliÂżona. Obaj przedstawiani sÂą jako mĂŞÂżczyÂźni z bujnymi brodami, na gÂłowie majÂą korony lub
kalathosy, a w rĂŞkach trzymajÂą wiÂązkĂŞ piorunĂłw (w przypadku boga palmyreĂąskiego mogÂła to byĂŚ wiÂązka zboÂża, rzadziej
kula ziemska)(Drijvers 1976,  p.  14).Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizowaÂł zagroÂżenia, ale jednoczeÂśnie odnowĂŞ Âżycia i pÂłodnoœÌ. Do Palmyry przywieziony zostaÂł w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud  Bene-Ma`azin, ktĂłry w I w. p. n. e. wybudowaÂł mu sanktuarium(Starcky, Gawlikowski 1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan ÂŚwiata
, a takÂże dobry i wynagradzajÂący (Drijvers  1976,  p.  14).  Baalshamin w  ikonografii  przedstawiany  jest  w towarzystwie Aglibola  i  Malakbela. Aglibol,jako bĂłstwo solarne w triadzie  Baalshamina, zajmuje miejsce honorowe
po  prawej  stronie  boga  naczelnego,  natomiast  Malakbel-bĂłstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. PodkreÂśla to znaczenie i przewagĂŞ KsiĂŞÂżyca nad SÂłoĂącemw kulcie religijnym.

Jarhibol jest  postaciÂą  w  panteonie palmyreĂąskim  utoÂżsamianÂą  z  greckim Apollonem-bogiem sÂłoĂącem. InteresujÂące jest jednak tÂłumaczenie imienia semickiego boga. W jĂŞzykach aramejskim i kananejskim sÂłowo YRH oznacza ksiĂŞÂżyc lub miesiÂąc
ksiĂŞÂżycowy(ÂŁukasiak 1974, p. .


Wynika z tego, Âże imiĂŞ Jarhibol  oznacza KsiĂŞÂżyc Bola.

Jako bĂłg lunarny,zostaÂł on opiekunem ÂźrĂłdÂła Efqa (inskrypcja z tÂą informacjÂą widnieje na oÂłtarzu znajdujÂącym siĂŞ przy wejÂściu do ÂźrĂłdÂła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-sÂłoĂącu przypisywano mu rolĂŞ wyroczni, sĂŞdziego oraz

Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761ÂświÂątyĂą  pogaĂąskich  przemianowano na przybytki chrzeÂścijaĂąskie,  co utworzyÂło
z Palmyry waÂżny oÂśrodek religijny
(MichaÂłowski 1968, p.

.
W  VII  wiekun.e.na  PalmyrĂŞ najechaÂły wojska arabskie.

MaÂłej juÂż wtedy osadzie w odzyskaniu ÂświetnoÂści nie pomogÂło nawet przeksztaÂłcenie ÂświÂątyni Bela w cytadelĂŞ.Z  powodu  licznych trzĂŞsieĂą ziemi  i  burz  piaskowych miasto ostatecznie straciÂło na znaczeniu.
 
Trafiali tam ju¿ jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podró¿nicy. I w³aœnie dziêki nim Palmyra zosta³a odkryta na nowo.

Sztuka palmyreĂąska Palmyra  rozdarta  byÂła  pomiĂŞdzy  dwiema
kulturami.   Z   zachodu   napÂływaÂł hellenizm,  ze  wschodu - orientalizm. Te dwa style przeplataÂły siĂŞ ze sobÂą, co zostaÂło uwiecznione  w  architekturze i sztuce palmyreĂąskiej.
Oprócz tego,wyró¿niony zosta³ jeszcze styl archaiczny, nie powi¹zany z dwoma poprzednimi i zasadniczo ró¿ni¹cy siê
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).

Okres archaiczny zostaÂł wyró¿niony przez francuskÂą misjĂŞ archeologicznÂą, ktĂłra po II wojnie Âświatowej prowadziÂła wykopaliska na  dziedziĂącu ÂświÂątyni Bela. Francuzi wydobyli seriĂŞ fragmentĂłw archi tektonicznych  wykonanych  z  wapienia.

Znaleziono rĂłwnieÂż czĂŞÂściowo zachowanÂą rzeÂźbĂŞ pogrzebowÂą.
Wraz  z  napÂływem GrekĂłw i Rzymian do  Palmyry  pojawia  siĂŞ  hellenizm orientalny. Nie ró¿niÂł siĂŞ on zbytnio od stylu wystĂŞpujÂącego w innych oÂśrodkach Morza ÂŚrĂłdziemnego. SzczegĂłlnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany zostaÂł porzÂądek koryncki). W sztuce charakteryzowaÂł siĂŞ frontalnym przedstawianiem postaci, w  stroju i ozdobach typowych dla GrekĂłw i Rzymian (dÂługie tuniki, zbroja, na gÂłowie kalathosy). WpÂływy mezopotamskie
widoczne sÂą przede     wszystkim     w    panteonie palmyreĂąskim.  Wielu  bogĂłw  pochodzenia  babiloĂąskiego przedstawiano   w   strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bĂłstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp ksiĂŞÂżyca na gÂłowie Aglibola.


Religia w Palmyrze

Religia palmyreĂąska,jako jedna z nielicznych, skÂładaÂła siĂŞ z mieszkanki kilku ró¿nych wierzeĂą. ZawieraÂła w sobie elementy wiary syryjskiej, babiloĂąskiej, greckiej, fenickiej  oraz  rzymskiej,  a  takÂże kulty bogĂłw, ktĂłre
przynieÂśli  ze  sobÂą  Arabowie.
 
Z  powodu  braku  zachowanych  tekstĂłw  mitologicznych, identyfikacja  posÂągĂłw poszczegĂłlnych bogĂłw przysparza
wiele trudnoÂści(Starcky, Gawlikowski1985,  p.  89).

Panteon oazy liczy aÂż 60 bogĂłw.

NiektĂłrzy lokalni bogowie majÂą swoje  odpowiedniki w Âświecie zachodnim,
np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest rĂłwnieÂż rzymski Jowisz.
Bel byÂł bogiem pochodzenia babiloĂąskiego. Wywodzi siĂŞ najprawdopodobniej od  Marduka-Bela  (samo bel w jĂŞzyku  akadyjskim  oznacza Pana, WÂładcĂŞ)(Drijvers  1976

******

Na rozlegÂłej Pustyni Syryjskiej okoÂło 230 kilometrĂłw na pó³nocny wschĂłd od Damaszku  znajduje  siĂŞ  Palmyra.  Jest  to  staroÂżytne  paĂąstwo-miasto   poÂłoÂżone pustynnej oazie.  Jegohistoria siĂŞga II tysiÂąclecia przed naszÂą erÂą, kiedy to wĂŞdrowne plemiona upatrzyÂły sobie owÂąporoÂśniĂŞtÂą palmami  oazĂŞ  i  daÂły jej nazwĂŞ  Tadmor.
Pochodzi ona od arabskiego sÂłowa tamar, ktĂłry oznacza palmĂŞ, co przetÂłumaczono na ÂłaciĂąskie Palmyra  (
Ball  2001,  p.  74).

Osada zaczĂŞÂła siĂŞ rozbudowywaĂŚ od 312 r.  p.  n.  e kiedy tereny te zostaÂły zajĂŞte przez SeleucydĂłw.
OdI w. n. e. ma³a osada rozros³a siê i sta³a ogromnym oœrodkiem handlowym na g³ównym szlaku karawanowym
pomiĂŞdzy zachodem  a Dalekim  Wschodem(Dirven  1999,  p.  17).  Od  czasu  panowania  Tyberiusza (17-19n.  e.)
wÂładcy Palmyry uznali wÂładzĂŞ Rzymu. W 129 roku n.  e.,za  panowania cesarza   Hadriana Palmyra uzyskaÂła status   wolnego   miasta,a nazwana zostaÂła „HadrianowÂą  PalmyrÂą”  (Hadrianoi Palmyneroi).
(MichaÂłowski  1968,  p.  6)

  DziĂŞki wprowadzonym w stosunku do kupcĂłw poborom opÂłat, miasto wzbogacaÂło siĂŞ kaÂżdego dnia i rozrastaÂło. Wzniesione zostaÂły nowe budowle sakralne,takie jak Wielka ÂŚwiÂątynia Bela, ÂŚwiÂątynia Baalszamina, ÂŚwiÂątynia
Allat, a takÂże budynki uÂżytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy teÂż jeden z wiĂŞkszych teatrĂłw na Bliskim Wschodzie.
 
Od  212  do  260 roku  n.  e. Palmyra posiadaÂła status rzymskiej kolonii, poniewaÂż wÂłaÂśnie w roku 260,
po wielkim zwyciĂŞstwie nad Persami, Odenat  zwany  Wielkim (gubernator miasta i dowĂłdca wojskowy) przyj¹³ tytuÂł ksiĂŞcia i staÂł siĂŞ niezaleÂżny od Imperium  Rzymskiego.

ZÂłote lata Palmyry szybko jednak dobiegaÂły koĂąca.  Po Âśmierci wÂładcy na tronie zasiadÂła jego Âżona, krĂłlowa Zenobia.
Ostatecznie na poczÂątku 272 roku n.e. rzymskie wojska splÂądrowaÂły i zniszczyÂły miasto, pojmujÂąc krĂłlowÂą(Ball  2001, p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra ju¿ nigdy nie odzyska³a dawnej œwietnoœci. Nawet próby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat póŸniej,nie przynios³y po¿¹danych efektów.

Miasto czekaÂło. Dopiero w VI wiekun.e.,za panowania Justyniana zostaÂły odbudowane  mury  obronne  oraz  wzniesiono
bazyliki chrzeÂścijaĂąskie, rĂłwnieÂż wiele

cd.....

cd... antropologia religii

Antropologia Religii V (2013
), pp. 60
-
67
63
miaÂł odpowiadaĂŚ
za wybieranie i mianowanie nowych urzĂŞdnikĂłw
(ÂŁukasiak 1974,



Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
67
B
ibliografia:
Ball
W.
,
Rome in the East: the transformation of an empire,
New York 2001
BrykczyĂąski P.,
„
Astrologia
w
Palmyrze
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie
,
zeszyt  VI
Warszawa
1975
, 47
-
89
Dirven  L.
The  Palmyrenes  of  Dura  Europos:  a  study  of  religious  in  Roman  Syria,
Leiden
19
99
Drijvers H. J. W.,
The Religion of Palmyra,
Leiden
1976
Krzechowicz  G.,
„
Uwagi Nad GenezÂą ÂŚwiÂątyĂą PalmyreĂąskich
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie
,
zeszyt V
,
Warszawa 1974
, 45
-
81
ÂŁukasiak E.,
„
Ikonografia Yarhibola
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie zeszyt V
Warszawa 1
974
MichaÂłowski K.,
Palmyra,
New York
-
Washington
-
London 1968
, 7
-
43
Pietrzykowski M.,
Adyta ÂŚwiÂątyĂą PalmyreĂąskich,
Warszawa 1997
Ruprechtsberger  E.  M.,
Palmyra.  Geschichte,  Kunst  Und  Kultur  Der  Syrischen  Oasenstadt,
Linz 1987
Schlumberger D
., L’ Orient Hell
ĂŠnisĂŠ,
Paris 1970
Starcky J., Gawlikowski M.,
Palmyre, 
Paris 1985
Teixidror J.,
The Pantheon of Palmyra,
Leiden
1979


Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
66
wyjÂątkowy, poniewaÂż jako jedyny przedstawia bogĂłw w greckim ubiorze dziennym,
a nie
,
co widoczne byÂło do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti
-
Atargatis mogÂła rĂłwnieÂż wystĂŞpowaĂŚ zamiast Arsu.
Takie  przedstawienie
w
idoczne jest
na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy
-
celli ÂświÂątyni Bela
.
Po Âśrodku pÂłaskorzeÂźby widoczna jest mĂŞska postaĂŚ w promie
nistym nimbie na gÂłowie.
J
arhibol
u
brany jest w typowy strĂłj wojskowy. Po raz pierwszy j
ednak  ukazany
zostaÂł
z mieczem
z rĂŞkojeÂściÂą w ksztaÂłcie gÂłowy konia
w lewej rĂŞce
. Obok Jarhibola widaĂŚ
bo
g
a
Aglibol
a
z sierpem na gÂłowie,
ktĂłry
ubrany
jest
tak  samo  jak  towarzysz.  Po  przeciwnej
stronie stoi bogini Belti
-
Atargatis. Jej gÂłowa niestety siĂŞ n
ie zachowaÂła.
Ikonografia
J
arhibola  od  I  w.  n.e.  jest  dokÂładnie  okreÂślona.  BĂłg  zawsze
ukazywany jest w pozycji stoj¹cej, z nimbem na g³owie, bez brody, g³ównie w stroju
wojskowym i z berÂłem w prawej rĂŞce. WystĂŞpowanie w triadzie Bela
,
po prawej stronie
na
czelnego boga, wskazuje na wy¿szoœÌ S³oùca nad Ksiê¿ycem. Równie¿ posiadanie
wÂłasnej  triady
Âświadczy
o  wysokiej  pozycji  w  panteonie  palmyreĂąskim,  a  takÂże
szacunk
u
,
jakim byÂł obdarzany przez mieszkaĂącĂłw Palmyry
.
ArtykuÂł ten
przybliÂża
postaĂŚ boga SÂłoĂąca
-
J
ar
hibola.
P
rzedstawienie  jego  postaci
przez czas funkcjonowania ÂświÂątyni prawie w ogĂłle nie
podlegaÂło
zmianom.  Atrybuty
,
z jakimi wystĂŞpowaÂł
,
ró¿ni¹ siê tylko w jednym przypadku
,  gdzie  Jarhibol  ubrany  jest
w strĂłj wojskowy
.


Jako ostatni
,
przy znaku
R
aka znajduje siĂŞ  Arsu
-
Mars.
Przedstawiono go
w stoÂżkowatym
heÂłmie,
z tarcz¹ i w³óczni¹, atrybutami œwiadcz¹cymi o
jego wojennym charakterze
.
Pewna wydaje siĂŞ tutaj identyfikacja
J
arhibola  i  Aglibola,  dw
Ăłch bĂłstw prawie
zawsze towarzyszÂących
Belowi
,  co  ukazuje
znaczenie  S
ÂłoĂąca i
K
siĂŞÂżyca w panteonie
palmyreĂąskim. Prawdop
odobnie dlatego teÂż w roku 33 n. e.
(
BrykczyĂąski 1975, p.
63)
powstajÂą pierwsze triady Bela.
Triada  Bela
utworzona byÂła
z trzech bogĂłw
:
Bela
,
znajdujÂącego siĂŞ zawsze po
Âśrodku,
J
arhibola
,
ustawionego zawsze po prawej stronie WÂładcy Niebios i Aglibola
,
zaw
sze   ustawionego   po   jego   lewej   stronie.
Takie   p
rzedstawienie   pokazuje   nam
w
y¿szoœÌ
boga SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem,
gdyÂż to wÂłaÂśnie
po prawej stronie g³ównego
bĂłstwa znajduje siĂŞ miejsce honorowe
.
Wielkiej triadzie towarzyszyĂŚ mogÂły rĂłwnieÂż
inne  bĂłstwa,  g
³ównie  A
rsu   lub   Belti
-
Atargatis
,  co  widaĂŚ  na  fragmencie  kolejnego
przedstawienia
,
pochodzÂącego z
W
ielkiej
ÂŚ
wiÂątyni Bela. Na rel
iefie znajdujÂą siĂŞ cztery
postacie
. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti
-
Atargatis. Ubrana jest w dÂługÂą tunikĂŞ,
ktĂłra okryta jest do
datkowo pÂłaszczem, na gÂłowie ma
k
alathos
,
a
w prawej rĂŞce trzyma
dÂługie  berÂło.
Na   prawo   od   bogini
widzimy  bĂłstwo  z  nimbem  wokó³  gÂłowy.  Bez
wÂątpienia  jest  to
przedstawienie
J
arhibol
a
.   Ubrany
jest
w  typowo  rzymski  strĂłj
wojskowy
:
tunika  z  krĂłtkimi  rĂŞkawami,
zbroja,  oraz  pÂłaszcz  spiĂŞty  na  ramieniu.
W prawej rĂŞce
,
podobnie jak bogini, bĂłg trzyma dÂługie berÂło.
Dalej
stoi bóstwo g³ówne,
czyli Bel. Ubr
any jest niemal identycznie jak
J
arhibol,
z tym
wyjÂątkiem, Âże na gÂłowie ma
k
alathos.
Obok  Bela
widaĂŚ Aglibola. Je
go postaĂŚ nie zachowaÂła siĂŞ w najlepszym stanie,
ale
moÂżna  zauwaÂżyĂŚ
,  Âże  ubrany  byÂł  tak  samo  jak  jego  towarzysze,  a  dziĂŞki
fragmentarycznie zachowanemu sierpowi ksiĂŞÂżyca na ramionach postaci, moÂżemy byĂŚ
pewni, Âże jest to bĂłg
-
KsiĂŞÂżyc. Nie wiadomo
,
czy  na  rel
iefie znajdowaÂły siĂŞ jeszcze
inne
bĂłstwa. W inskrypcji
zachowaÂło siĂŞ tylko jedno
imiĂŞ
–
„
Aglibol
”
,
poniewaÂż reszta
ulegÂła
zniszczeniu
(ÂŁukasiak 1974, p. 11)
.
J
arhibol przedstawiany byÂł rĂłwnieÂż w swojej wÂłasnej triadzie, na ktĂłrÂą skÂładaÂł
siĂŞ on
sam
,  Aglibo
l
,
umieszczony  zawsze  z  jego  prawej  strony
,
i  Arsu,  zawsze  po  lewej
.
W
ten sposĂłb utworzona
zostaÂła
grupa kosmiczna SÂłoĂące
-
KsiĂŞÂżyc
-
Ziemia
(ÂŁukasiak
1974, p. 17)
.
WyjÂątkowo zdarzaÂło siĂŞ, Âże
dodatkowo pojawiaÂła siĂŞ
rĂłwnieÂż bogini Belti
-
Atargatis, utoÂżsamian
a z planetÂą Wenus, co przedstawia relief zna
leziony  w  portyku
ÂświÂątyni Bela
. Pierwsza postaĂŚ to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dziĂŞki maczudze
trzymanej w prawej rĂŞce, krzaczastej brodzie, a takÂże skĂłrze lwa z Nemei w lewej rĂŞce.
KoÂło niego stoi kobiec
a postaĂŚ w gĂŞsto udrapowanej sukni i pÂłaszczu, ze spiĂŞtymi
w³osami, wokó³ których znajduje siê promienista aureola. Jest to bogini Belti
-
Atargatis.
Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w
chiton
i
himation
, a w rêku trzyma liœÌ palmowy.
Na  gÂłowie
ma
sie
rp  ksiĂŞÂżyca
oraz
promienisty  nimb.  Na  samym  koĂącu  reliefu
przedstawiony  zostaÂł
J
arhibol,  ktĂłry  prĂłcz  ksiĂŞÂżyca  na  gÂłowie
,
przedstawiony  jest
identycznie  jak  jego  towarzysz.  Po  prawej  stronie
J
arhibola powinien staĂŚ Arsu, lecz
przez  to,  Âże  rzeÂźba  jest  niekom
pletna
,
moÂżemy  tak
tylko  zakÂładaĂŚ.  Relief  ten  jest


do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazujÂącym
postaĂŚ z rozpostartymi skrzydÂłami.
D
o poÂłudniowego adytonu  rĂłwnieÂż prowadz
iÂły ogromne schody,
za  ktĂłrymi
znajdowaÂły
siĂŞ  wejÂścia  do  klatek  schodowych
,
prawdopodobnie
prowadzÂących
(
podobnie
jak w adytonie pó³nocnym) na dach. Pomieszczenie g³ówne jest prostok¹tne,
a
z  bokĂłw  poprzeczne  mury  odgradzajÂą  klatki  schodowe.  W  odró¿nieniu
od
przeciwnego  adytonu,  wejÂście  do  Âśrodka  umoÂżliwia  znacznie  zmniejszon
y
otwĂłr
drzwiowy
. Zdobienie rĂłwnieÂż jest znacznie uboÂższe, na suficie znajduje siĂŞ tylko rozet
a
,
wpisan
a
w  okrÂągÂły  medalion  umieszczony
w  kwadratowym  polu,  dookoÂła  ktĂłrego
znajdujÂą siĂŞ
mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy ÂświÂątyni
uzyskano
juÂż w XVIII wieku i
w
poczÂątkach
XIX, dziêki takim podró¿nikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze
prace naukowe na terenie ÂświÂątyni przeprowadzone
zostaÂły
w  1902  roku  przez
Otto
Puchsteina  i  w  1917  przez  Theodora  Wieganda  (obydwie
misje
ogranicz
y
Âły siĂŞ do
studiowania
zabytkĂłw,  znalezionych  na  terenie  budowli).  Prawdziwe  wykopaliska
rozpocz¹³ w latach 1930
-
1932  Henry Seyrig,
ktĂłre
nastêpnie przej¹³ i prowadzi³
Robert
Amy.
Ikonografia
Jarhibola
w ÂświÂątyni Bela
Identyfikacja  bĂłstw  palmyreĂąskich  jest  rzeczÂą  dosyĂŚ  trudnÂą  i
pracochÂłonnÂą.
NiektĂłre pÂłaskorzeÂźby i malowidÂła zaopatrzone sÂą w inskrypcje dedykacyjne, dziĂŞki
czemu  Âłatwo  odgadn¹Ì  toÂżsamoœÌ  bogĂłw,
a
czkolwiek
niektĂłrym
pr
zedstawieniom
niestety  brakuje  tego  elementu.
Podczas  identyfikacji  w
ykorzystywane sÂą znane juÂż
detale ikonograficzne, lub porĂłwnanie z innymi przedstawieniami bĂłstw. InteresujÂącÂą
postaciÂą
w panteonie palmyreĂąskim, ze wzglĂŞdu na swojÂą dwoistÂą naturĂŞ
jest  b
Ăłg
J
arhibol
.
. Jego przedstawienia znane sÂą
z
wielu staroÂżytnych miast
,
m.in.  Dura  Europos,
Emesa,
Khirbet
Wadi Suwan
i oczywiÂście
Palmyra.
Nin
i
ejszy artykuÂł
ma za zadanie omĂłwienie
przedstawieĂą
J
arhibola ze ÂświÂątyni
Bela
w  Palmyrze.  Pierwszym  z  nich  jest
plafon  znajdu
j¹cy siê w pó³nocnym talamosie
.
WidaĂŚ na nim siedem bĂłstw
-
planet w otoczeniu dwunastu znakĂłw zodiaku. Centralne
miejsce   zajmuje   Bel
-
Jowisz.   Ukazany
zostaÂł
jako  mĂŞÂżczyzna  bez  brody,  ubrany
w drapowany w faÂłdy
himation
, na gÂłowie prawdopodobnie
znajdowaÂł siĂŞ
k
alathos
(
BrykczyĂąski  1975,  p.  57)
.
J
arhibol
-
SÂłoĂące  znajduje  siĂŞ  przy  znaku
P
anny,
z charakterystycznymi promieniami s³onecznymi wokó³ g³owy. Przy skorpionie znajduje
siĂŞ  Hermes
-
Merkury,
ktĂłry  rozpoznany  zostaÂł  dziĂŞki
fragmentom
skrzydeÂłek
przy
gÂłowie. Trzeci z kolei (idÂąc wg wskazĂłwek zegara) jest Malakbel
-
Saturn, ktĂłry
,
zanim
zostaÂł zwiÂązany z kultem solarnym, uznawany byÂł
za
bĂłstwo wegetacji, na co wskazuje
trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano
bogini Asta
rte
-
Wenus, ktĂłra gÂłowĂŞ przystrojonÂą ma welonem. Przy znaku
B
yka  widzimy  Aglibola
-
KsiĂŞÂżyc.
ZidentyfikowaĂŚ go moÂżna dziĂŞki
zachowanemu fragmentowi sierpa ksiĂŞÂżyca.
p.    7)
.    Ostateczne
,
zadowalajÂące  rozwiÂązane  zagadki  czy
J
arhibol  byÂł  bĂłstwem
sÂłonecznym czy ksiĂŞÂżycowym nie  zostaÂło znalezione. Aczkolwiek
,
wiĂŞks
zoœÌ Ÿróde³
podaje
J
arhibola jako boga sÂłoĂące.
ÂŚwiÂątynia Bela
ÂŚwiÂątynia  Bela  jest  najwaÂżniejszym  i  najciekawszym  zabytkiem  Palmyry.
Wybudowana zostaÂła w poÂłudniowo
-
wschodniej czĂŞÂści miasta. Jest to budowla, ktĂłra
mimo drobnych uszkodzeĂą, przetrwaÂła do n
aszych czasĂłw w bardzo dobrym stanie.
Wzniesiona
zostaÂła na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, k
tĂłre poÂświĂŞcono
bogu Bolowi
(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
Nazwa
„Wysokie miejsce”
analogiÂą
i
odnosiÂło siĂŞ
do  wzgĂłrza,  na  ktĂłrym  w
I
II  w.  p.  n.  e.  staÂło  sanktua
rium.
Zachowana   do   dnia
dzisiejszego
ÂświÂątynia  ukoĂączona    zostaÂła  przed  6  kwietnia  32  n.  e.  (za  rzÂądĂłw
Tyberiusza), o czym Âświadczy inskrypcja opisujÂąca poÂświĂŞcenie ÂświÂątyni wÂłaÂśnie tego
dnia
(Starcky,
Gawlikowski
1985,  p.  117)
. Przez caÂły okres swojego fu
nkcjonowania
,
sanktuarium
poddano
kilku maÂłym przebudowom.
Charakterystyczny jest wyglÂąd ÂświÂątyni, poniewaÂż skÂłada siĂŞ z
ona
dwĂłch czĂŞÂści
–
wielkiego
,
prawie  kwadratowego  (205m  x  210m)  dziedziĂąca  i  wybudowanej  po
Âśrodku celli (ok. 40m x ok. 14
m
). Dziedzin
iec otoczony jest portykiem z dwoma rzĂŞdami
kolumn
korynckich
(wyjÂątkiem jest portyk zachodni,
w
ktĂłrym znajduje siĂŞ tylko jeden
z
podwyÂższony
m
rzÂąd
em
podpĂłr
).   Tutaj
takÂże
znajdowaÂły  siĂŞ  ogromne  propyleje
z trzema przejÂściami i oÂśmiokolumnowym portykiem
u szczytu schodĂłw wejÂściowych.
Na dziedziùcu zachowa³y siê: o³tarz ofiarny (znajduj¹cy siê na pó³nocny
-
zachĂłd od
celli)  i  basen.  Wiemy  dziĂŞki  te
mu,  Âże  miejsce  to  wykorzystywano
do   odbywania
rytua³ów zwi¹zanych z oczyszczeniem
oraz
do skÂładania ofiar.
Z dziedziĂąca do celli moÂżna siĂŞ dostaĂŚ dziĂŞki schodkowej rampie, znajdujÂącej siĂŞ
przy
zachodniej  Âścianie  budynku.  WejÂście  do  Âśrodka
ulokowan
o
asymetrycznie
,
na
dÂłuÂższej
Âścianie. Powodem tego dziaÂłania byÂły adyta
,
znajdujÂące si
ĂŞ na krĂłtszych bokach
ÂświÂątyni
.
Aby  wnĂŞtrze  ÂświÂątyni  byÂło  dobrze  oÂświetlone,  w  dÂłuÂższych  Âścianach
umieszczono
po cztery duÂże okna.
Do  adytonu  pó³nocnego  i  poÂłudniowego  prowadziÂły  ogromne  schody
(w pó³nocnym
jednak
siê nie zachowa³y). Pod schodami pó³nocnymi znajdowa³a siê
krypta,
kt
Ăłrej
podÂłog
ĂŞ
wyÂłoÂżon
o
mniejszymi p³ytami). Do g³ównego pomieszczenia
adytonu  pó³nocnego  prowadziÂł  wielki  otwĂłr  drzwiowy.
We
wschodniej  czĂŞÂści
znajdowaÂło siĂŞ maÂłe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielajÂący klatkĂŞ
schodowÂą
,
prowadzÂącÂą prawdopodobni
e  na  dach  sanktuarium.
Na niÂższym poziomie
pomieszczeni
a
boczn
ego
przed podniesieniem posadzki, znalezione zostaÂły dwa bloki
kamienne, ktĂłre interpretowane
sÂą
jako ÂłoÂże boga Bela
(Pietrzykowski
1997)
.  Plafon
g³ównego  pomieszczenia  dekorowany  jest  przedstaw
ieniem  siedmiu  bĂłstw
palmyreĂąskich, otoczonych przez dwanaÂście znakĂłw Zodiaku. NadproÂże nad przejÂściem