KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Slowianie to okreslony kod DNA, jednak wspolne cech harakterystyczne dla Slowian posiadaja rowniez inne rody.Bardzo ciekawe sa to zwiazki , a moze wspolne wyjscie z jednego miejsca tych rodow.Odnajdujac wspolne cechy mozemy przesledzic dzieje i wedrowki Cyganow  i Zydow , bo oni posiadaja wspolne cechy genetyczne ze Slowianami.

Wystêpowanie haplogrupy R1a1 (charakterystycznej dla S³owian) siêga Kaukazu i porganicza Indii. Ciekawe, ciekawe... PóŸniejsi ¯ydzi i Cyganie rozeszli siê stamt¹d zapewne kieruj¹c siê na po³udnie i dalej na zachód.

http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82owianie

Post Lucyny D z Forum Cheops.
http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=971.msg17668#new

Przeczyta³am tê ksi¹¿kê o rasie S³owian. Autor udowodni³ w niej, ¿e S³owianie maj¹ w sobie najczystsze cechy aryjskie. Historia Ariów ma siê z grubsza tak:
W okresie neolitu i eneolitu (od IV do II tysi¹clecia p.n.e.) w Azji centralnej ¿y³y ludy o bia³ej skórze i tworzy³y kulturê materialn¹, któr¹ wspó³czeœnie nazwano kelteminarsk¹. PóŸniej ta kultura przesz³a w andronowsk¹. By³a to najstarsza kultura aryjska (marsjaùska? - Lucyna D.)
Opanowuj¹c stopniowo nowe obszary, ludy aryjskie tworzy³y nowe kultury, jak: jamow¹, katakumbow¹, zrêbow¹ (w Europie Wschodniej), ceramiki sznurowej (Europa œr. i p³n.), afanasiewsk¹, karasuck¹ i tagarsk¹ (p³d. Syberia i A³taj), induiraùsk¹, hetyck¹ (Azja Mniejsza) -> w tym czasie na pierwotnym terytorium Ariów dominowa³a kultura andronowska. Ludy aryjskie mówi³y jednym jêzykiem z rodziny indoeuropejskich. Podbijaj¹c nowe terytoria miesza³y siê z miejscowymi ludami, przejmuj¹c czêsto ich jêzyki (po czêœci, przez co powstawa³y pid¿iny i kreole, które póŸniej wyewoluowa³y we wspó³czesne jêzyki indoeuropejskie.) Ariowie andragonowi najd³u¿ej pozostawali na pierwotnym terytorium, stykaj¹c siê od po³udnia z ludami indoiraùskimi i bêd¹c pod ich wp³ywem, przez co ich jêzyk (póŸniejszy jêzyk pras³owiaùski) by³ zadziwiaj¹co podobny do sanskrytu...
Ariowie-SÂłowianie opuÂścili AzjĂŞ CentralnÂą (z powodu suszy) na przeÂłomie III i II w. p.n.e. Przekroczyli Ural i zajĂŞli kraj miĂŞdzy tymi gĂłrami a ÂśrodkowÂą WoÂłgÂą. Ta grupa wypieraÂła ludy miejscowe, sÂłabo siĂŞ z nimi asymilowaÂła, albo prawie wcale.
Ariowie byli roÂśli, mieli jasne wÂłosy i jasne oczy, byli poÂśredniogÂłowi, twarz mieli krĂłtkÂą, szerokÂą lub Âśrednio szerokÂą, oraz niskie lub Âśrednie oczodoÂły.
Porównanie niektórych s³ów s³owiaùskich i indoiraùskich:
BĂłg - Baga
ÂświĂŞty - spenta
brzoza - buria
matka - mata
syn - sunus
brat - bratar
Âświekra - swasru
owca - awi
kur - kurn
ziarno - zarai
socha - sacha
miĂŞso - mamsa
ser - sara
miĂłd - madu
wieÂś - wesa
drzwi - dwara
ogieĂą - agni
miesiÂąc - mas
zima - zim
wiosna - wasanta
wiedza - weda
dwa - dwa
cztery - czatwar
piĂŞĂŚ - paĂącza
dziesiĂŞĂŚ  - daszcza

Po kolejnych kilkuset latach SÂłowianie przyszli nad Dniepr. Do Âśrodkowej Europy trafili w V w. n.e.
Obecnie rasa S³owian nie jest jednolita, a najwiêcej aryjskich (pras³owiaùskich) cech maj¹ S³owianie z pó³nocnej i œrodkowej Polski, Bia³orusi, Ukrainy, Rosji, Litwy, £otwy, Estonii i Finlandii. Autor publikacji nazywa tê odnogê ras¹ miêdzymorsk¹. Pozosta³e rasy aryjskie wg autora to: nordyczna, poleska, armenoidalna, alpejska, œródziemnomorska, lapanoidalna, orientalna. Wszystkie one s¹ mieszankami Arian i ludów podbitych/zasymilowanych.
Najbardziej aryjscy sÂą Polacy - 55,5% PolakĂłw ma jasne wÂłosy (od jasno blond do ciemno blond), a 72,4% - jasne oczy (od niebieskawych do zielonkawych). (dane z 1955 r.)
Rasa nordyczna równie¿ jest jasnow³osa i jasnooka, ale budowa czaszki/twarzy jest tu inna - d³ugog³owa, twarz w¹ska (w Polsce takie cechy ma 1,3% ludzi). WiêkszoœÌ Polaków jest poœredniog³owa i krótkog³owa.

EDIT: Omawiana publikacja to: "Pochodzenie i rasa SÂłowian" Lubomira Czupkiewicza, rok wyd. 1995.

Post Lucyny D.
http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=971.msg17668#new


Dodam jeszcze info, jak przemieszczali siĂŞ SÂłowianie z Naddnieprza. Jako Âże Âżyli tam przez kilkaset lat, uksztaÂłtowaÂły siĂŞ nad Dnieprem pomniejsze plemiona, i tak:
Dregowiczanie wyruszyli na poÂłudnie, za Dunaj (zwani tam Drugowitami).
Drewlanie na zachĂłd, za ÂŁabĂŞ (zwani tam Drzewianami).
Polanie na zachĂłd  - miĂŞdzy OdrĂŞ a Wis³ê.
Dulebowie na zachĂłd poniÂżej ÂźrĂłdÂła ÂŁaby.
Wo³ynianie na pó³nocny zachód, nad Ba³tyk (zwani tam Wolinianami, st¹d wyspa Wolin)
Siewierzanie na poÂłudnie, nad Morze Czarne.
To przemieszczanie siĂŞ plemion trwaÂło od VI do VII wieku n.e.

Polanie wyruszyli z nad Dniepru póŸniej ni¿ inne plemiona. CzeœÌ Polan pozosta³a nad Dnieprem i dosta³a siê póŸniej w niewolê chazarsk¹, z której uwolni³a siê w II po³. IX w. Powsta³a tam potem Ruœ Kijowska.

Znany antropolog przesledzil wedrowke plemion aryjskich, odzucono jego prace ze wzgledu na jego nazistowska ideologie. A szkoda , bo moim zdaniem powinno sie docenic wartosc pracy oddzielajac zapatrywania polityczne czlowieka.

http://niniwa2.cba.pl/typy-rasowe-europy.htm

http://pl.wikipedia.org/wiki/Tocharowie

http://fronsac.republika.pl/jezyki/tocharskie.htm

http://grzegorj.w.interia.pl/lingwpl/renfrew.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ekspansja_j%C4%99zyk%C3%B3w_indoeuropejskich

Kiara UÂśmiech UÂśmiech

Skad przyszli Slowianie?


SÂŁOWIANIE -NAJBARDZIEJ TAJEMNICZY LUD EUROPY
   
Znamy dzieje Egipcjan, GrekĂłw, Rzymian. Wiemy, gdzie majÂą swoje korzenie Niemcy i Anglicy. Ale co wiemy o naszych przodkach? Kim jesteÂśmy, skÂąd przyszliÂśmy?
Co sprawiÂło, Âże jesteÂśmy tacy, a nie inni?

Ka¿dy s³ysza³ o prehistorycznym grodzie w Biskupinie i o œwiêtokrzyskich dymarkach - staro¿ytnych hutach ¿elaza. Co roku w Biskupinie i w Nowej S³upi pod Œwiêtym Krzy¿em s¹ organizowane archeologiczne festiwale i niejeden ze zwiedzaj¹cych jest przekonany, ¿e ogl¹da pras³owiaùskie zabytki. Prawda jest jednak inna. Nasi przodkowie przywêdrowali nad Wis³ê i Odrê dopiero oko³o 500 roku naszej ery, czyli nied³ugo po upadku zachodniej czêœci Cesarstwa Rzymskiego.
W staro¿ytnoœci, w czasach rozkwitu cywilizacji Grecji i Rzymu, o S³owianach nikt nie s³ysza³. Tak jakby ich nie by³o. Na pewno zaœ nie by³o ich nad Wis³¹ i Odr¹, podobnie jak nie by³o ich na Ba³kanach ani nad Morzem Czarnym. Na naszej ziemi ¿y³y ró¿ne ludy, wœród których najpotê¿niejsi byli Lugiowie, póŸniej zwani te¿ Wandalami. (Archeologowie, rozkopuj¹cy ich groby i osady, nazwali ten lud "kultur¹ przeworsk¹".) Pó³noc Polski zamieszkiwali Goci, tworz¹cy tzw. "kulturê wielbarsk¹". Stopniowo spychali oni Lugiów-Wandalów na po³udnie, sami zaœ szlakiem wzd³ó¿ Wis³y i Bugu powêdrowali na Ukrainê.
OkoÂło roku 400. naszej ery Goci i Wandalowie najechali PaĂąstwo Rzymskie, doprowadzajÂąc je do upadku. Po nich przeszli najeÂźdÂźcy z azjatyckich stepĂłw - Hunowie.
Po stu kilkudziesiĂŞciu latach nieustannej wojny wszystkich z wszystkimi, Âśrodkowa i wschodnia Europa staÂła siĂŞ bezludziem. I w tĂŞ pustkĂŞ wkroczyÂł...

Lud nowy i dotÂąd nieznany


...mówi¹cy jêzykiem "nies³ychanie barbarzyùskim", jak pisa³ o S³owianach bizantyjski historyk Prokopiusz z Cezarei, kronikarz cesarza Justyniana. Bo w³aœnie za czasów tego w³adcy, na pocz¹tku lat piêÌsetnych, S³owianie niespodziewanie pojawili siê nad Dunajem, na granicy paùstwa wschodniorzymskiego. Wrogiem byli trudnym, gdy¿ nie byli "centralnie sterowani": nie mieli królów, decyzje podejmowali na wiecach, czego Grecy nie mogli zrozumieÌ: jak mo¿na tak siê k³óciÌ? Ten ustrój okaza³ siê jednak ich atutem: mimo ¿e gorzej uzbrojeni od wschodnich Rzymian (czyli Greków-Bizantyjczyków), regularnie ich zwyciê¿ali, a w razie pora¿ki uciekali na bagna, gdzie chowali siê... pod wod¹ i oddychali przez rurki z trzciny.
S³owianie podbijali ówczesn¹ Europê z nies³ychanym rozmachem: oko³o 500 roku, kiedy zaczêli dokuczaÌ Bizancjum, zajêli tak¿e nasze ziemie, czyli dorzecze Wis³y i Odry, kraj nad Dunajem, Kotlinê Czesk¹; wyszli nad Ba³tyk u ujœcia Odry i £aby, za³o¿yli osady w œrodku obecnych Niemiec, kolonizowali doliny alpejskie i dzisiejsze pó³nocne W³ochy. W przeciwieùstwie do innych najeŸdŸców ze wschodu, chêtnie porzucali wojenno-koczowniczy tryb ¿ycia, osiedlali siê i brali siê za uprawê roli. Zasiedlili w koùcu Ba³kany. Przez jakiœ czas po s³owiaùsku mówi³a ca³a obecna Grecja, w³¹cznie z Peloponezem i wysp¹ Kret¹. Pewna grupa S³owian osiedli³a siê w... Syrii, zak³adaj¹c osadê Saqalabiya, czyli "S³owiaùska". S³ychaÌ by³o o s³owiaùskich osadach nawet za morzem, w górach Maroka!

SÂłowiaĂąska Atlantyda

SkÂąd przybyÂł ten tak liczny narĂłd? Gdzie byÂła jego kolebka? Najstarsze zabytki sÂłowiaĂąskie wykopano na terenach Âśrodkowej Ukrainy, na zachĂłd od Kijowa, ale ten kraj byÂł wĂłwczas zbyt sÂłabo zaludniony, by daĂŚ poczÂątek takiej masie ludzi. Przypuszczano nawet, Âże przybyli - jak wiele ludĂłw przed nimi i po nich - ze stepĂłw Âśrodkowej Azji; ale tak byĂŚ nie mogÂło, gdyÂż SÂłowianie nie byli stepowymi koczownikami: trzymali siĂŞ rzek i terenĂłw wilgotnych. Bardzo moÂżliwe, Âże przed swoim "wyrojeniem siĂŞ" mieszkali jeszcze dalej na wschĂłd: w pasie Âżyznych liÂściastych lasĂłw nad rzekami OkÂą, WoÂłgÂą i KamÂą, aÂż pod Ural.
Przyjœcie S³owian i ich najazdy odnotowali dwaj ówczeœni dziejopisarze: wspomniany ju¿ Prokopiusz, oraz ¿yj¹cy w Italii Jordanes. Potem jednak nadesz³y "ciemne wieki", nie wiemy nawet, co siê dzia³o w bardziej cywilizowanych czêœciach Europy. Po roku 600 n.e. przez prawie 300 lat o S³owianach nie ma niemal ¿adnych wzmianek. ¯yli, karczowali lasy, budowali grody, wojowali z s¹siadami, urz¹dzali sanktuaria, czcili bogów, wró¿yli z lotu ptaków, œpiewali pieœni na czeœÌ bohaterów - i z tej ich "z³otej epoki" nie zachowa³o siê NIC! Niewiarygodne, ale taka w³aœnie jest prawda. Cywilizacja S³owian przepad³a niby legendarna Atlantyda.
Dlaczego tak siĂŞ staÂło? SÂłowianie przed przyjĂŞciem chrzeÂścijaĂąstwa nie uÂżywali pisma, nie pozostawili wiĂŞc ksiÂąg ani zapisanych kamiennych tablic, choĂŚ sÂą przesÂłanki ku istnieniu pisma. Wszyscy sÂąsiedzi SÂłowian byli piÂśmienni, we wszystkich sÂłowiaĂąskich jĂŞzykach przechowaÂły siĂŞ stare sÂłowa pisaĂŚ, czytaĂŚ, ksiĂŞga i bukwa czyli litera. Do czego potrzebne byÂłyby te sÂłowa, gdyby to byÂł narĂłd samych analfabetĂłw? A kiedy powstaÂł pierwszy sÂłowiaĂąski alfabet, zwany gÂłagolica (czyli "mĂłwiÂące znaki"), zawieraÂł on wiele liter nie wystĂŞpujÂących w Âżadnym innym piÂśmie. Nie pozostaÂły jednak Âżadne dowody na istnienie dawnego alfabetu SÂłowian. Prawdopodobnie dlatego, Âże SÂłowianie pisali w drewnie, wiĂŞc nie pozostawili po sobie Âżadynch kamiennych tablic. Swoje domy i twierdze budowali z drewna, ktĂłre Âłatwo pÂłonĂŞÂło i niszczaÂło. ZmarÂłych nie skÂładali do grobĂłw wraz z wyposaÂżeniem na drogĂŞ w zaÂświaty. NieboszczykĂłw palili na stosach, prochy zaÂś albo rozsiewali w ÂświĂŞtych miejscach albo umieszczali w kapliczkach na sÂłupach. Z jednego i drugiego obyczaju archeolog nie ma Âżadnego poÂżytku. Nasi przodkowie jakby celowo zmĂłwili siĂŞ, aby utrudniĂŚ Âżycie naukowcom!

Tajemniczy bogowie

Kiedy okoÂło osiemsetnego, dziewiĂŞĂŚsetnego, tysiĂŞcznego roku SÂłowianie zaczĂŞli przyjmowaĂŚ chrzeÂścijaĂąstwo, i na ich ziemie przybyli czarno ubrani kapÂłani nowej religii, ich rodzima kultura nie miaÂła Âżadnych szans na przetrwanie. ByÂła "pogaĂąska" - czyli podejrzana o konszachty z diabÂłem i dlatego skazana na zagÂładĂŞ.
Œredniowieczni misjonarze rzadko zapisywali imiona obalanych bogów. Wzmianki o s³owiaùskich bóstwach zachowa³y siê tylko z dwóch odleg³ych punktów S³owiaùszczyzny: znad £aby i Ba³tyku oraz z Kijowa, gdzie autor staroruskiej kroniki, mnich Nestor zapisa³ imiona "ba³wanów", które ustawi³ nad Dnieprem kniaŸ W³odzimierz, zanim przyj¹³ chrzest. Od niego dowiadujemy siê, ¿e w Kijowie czczono "Peruna ... z g³ow¹ srebrn¹ i w¹sem z³otym, i Chorsa, DadŸboga, i Strzyboga, i Simarg³a, i Mokosza." Ale z tej¿e kroniki wynika, ¿e by³ to kult nowy, paùstwowy, odgórnie zarz¹dzony przez W³odzimierza. W jakich bogów naprawdê wierzyli kijowianie? - nie wiadomo.
Bogowie SÂłowian byli zapewne duÂżo bardziej nieuchwytni, mgliÂści, niÂż bĂłstwa staroÂżytnych ludĂłw znad Morza ÂŚrĂłdziemnego. Aby pewne bĂłstwo nabraÂło wyrazistoÂści, musi mieĂŚ ÂświÂątynie, posÂągi - najlepiej trwaÂłe i kamienne - swoje czyny i ksiĂŞgi. Do obsÂługi tego wszystkiego potrzebna jest caÂła rzesza kapÂłanĂłw. SÂłowianie tego nie mieli. Nie mieli kapÂłanĂłw. Nie budowali ÂświÂątyĂą. (Nie wierzmy w ich "gontyny" czy "kÂąciny" - to dopiero PoÂłabianie z terenĂłw obecnej Meklemburgii w ostatniej fazie wojen z Niemcami, tuÂż przed swojÂą klĂŞskÂą, zaczĂŞli stawiaĂŚ ÂświÂątynie swym bĂłstwom na wzĂłr chrzeÂścijaĂąski.) SÂłowianie czcili swoich bogĂłw w ÂświĂŞtych miejscach - w gajach, nad rzekami, na wzgĂłrzach i u ÂźrĂłdeÂł, ale zawsze pod goÂłym niebem.
Wiemy, Âże jedna z modlitewnych pozycji polegaÂła na kÂładzeniu siĂŞ na wznak i patrzeniu w niebo - Âżaden inny narĂłd tak siĂŞ nie modliÂł.....

KlÂątwa Galla Anonima

Skoro S³owianie przybyli ze wschodu, a¿ spod granic szamaùskiego matecznika - Syberii, to jasne siê staje, ¿e ich religijno-kulturowe pojêcia by³y kompletnie obce dla ówczesnych chrzeœcijan z zachodniej i po³udniowej Europy. Swoim sposobem myœlenia i swymi wierzeniami za bardzo ró¿nili siê nie tylko od chrzeœcijaùstwa, ale i od tego, co wyczytano o dawnych "poganach", czyli wyznawcach Zeusa, Marsa i innych starych bóstw œródziemnomorskich.
Chrzeœcijaùscy misjonarze przychodzili do ludu, którego nie rozumieli i rozumieÌ nie chcieli. A jego kulturê uwa¿ali za tak g³êboko pogaùsk¹, diabelsk¹ wrêcz, ¿e zas³uguj¹c¹ jedynie na jak najszybsze zapomnienie. Nikt inny jak nasz pierwszy kronikarz, znany pod umownym imieniem Gall Anonim - bo zapomnia³ siê pod swoj¹ kronik¹ podpisaÌ - takimi oto s³owy przekl¹³ s³owiaùsk¹ przesz³oœÌ:
"Lecz dajmy pokój rozpamiêtywaniu dziejów ludzi, których wspomnienie zaginê³o w niepamiêci wieków i których skazi³y b³êdy ba³wochwalstwa..."
Ta kl¹twa okaza³a siê skuteczna. Dziêki Gallowi i jemu podobnym, dawnych S³owian rzeczywiœcie poch³onê³a "niepamiêÌ wieków". ChoÌ mo¿e jakieœ wspomnienia trwaj¹ do dziœ: w wykopaliskach naszej ziemi, w kulturze ludowej, a tak¿e w naszej g³êbokiej pamiêci, tej, do której dostêp maj¹ tylko magowie i szamani.

BĂłg, czart, bies...

S³owianie wierzyli w pewn¹ liczbê boskich mieszkaùców niebios - dawców œwiat³a, deszczu i pomyœlnoœci, ale chyba nie wysilali siê, aby ich wszystkich przeliczyÌ. Niemal pewne jest, ¿e pierwsze miejsca, jako Bóg Najwy¿szy, zajmowa³ Perun, Bóg Burzy, znany tak¿e pod imionami Œwiêtowit i Jarowit. S³owo "bóg" znaczy³o "budz¹cy lêk" (z powodu swej potêgi). Inn¹ nazw¹ istot nadprzyrodzonych by³ "kyrtu", póŸniej "czrtu", czyli "potê¿ny". Ale tym mianem chrzeœcijanie zaczêli nazwaÌ nie Boga, lecz... diab³a, czyli w³aœnie czarta.
Inne diabelskie imiê, bies, pierwotnie oznacza³o coœ zupe³nie innego: œrodek rozjaœniaj¹cy umys³, a wiêc napój z halucynogennych grzybów i jagód, którym s³owiaùscy wró¿e-szamani raczyli siê podczas "biesiady" czyli, dos³ownie "jedzenia biesów". Poniewa¿ star¹ nazw¹ szamana-czarownika by³ "wo³chw", takie czarnoksiêskie zebranie nazywano "wo³chwot¹", czyli - w obecnej polszczyŸnie - "ochot¹". Có¿, pod wp³ywem grzybów-biesów nasi wo³chwowie byli zdrowo "podochoceni"!
W u³amkach starych s³ów i nazw przechowa³y siê inne miana s³owiaùskich "œwiêtych mê¿ów", poœredników miêdzy ludŸmi i bogam-duchami. Szaman uzdrowiciel nazywa³ siê "lekarz". Jakimœ innym rodzajem uzdrowiciela-zaklinacza by³ "choroman". By³ te¿ "ko³ud" - i zapewne przepowiada³ przysz³oœÌ. By³y te¿ m¹dre niewiasty "wilchwy" lub "wilchy". CzynnoœÌ wró¿enia z lotu ptaków nazywa³a siê "kobiti", ptak wró¿ebny - "kobiec", mistrz wró¿enia tym sposobem - "kobie³", a mo¿e "kobacz". Przede wszystkim zaœ szaman-wró¿bita nazywa³ siê "bak" - czyli ten, który pilnie baczy³ na wieszcze znaki.

Wojciech JóŸwiak
http://www.gwiazdy.com.pl/38_01/6.html

Przesilenie zimowe

Czym naprawde jest tzw. Swieto bozego Narodzenia z czym sie kojarzy? Jaka jest jego prawdziwa data?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Przesilenie_zimowe


GODY.

http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_Godowe

JESIENNO WIOSENNE OBCHODZY SWIAT PRZEZ SLOWIAN I BALTOW.

                             DZIADY.


http://wapedia.mobi/pl/Dziady_%28zwyczaj%29

Tocharowie i Slowianskie  zwiazki z nimi.

http://www3.uj.edu.pl/alma/alma/93/21.pdf

http://niniwa2.cba.pl/typy-rasowe-europy.htm

O nazwach Slowian;
http://newworldorder.com.pl/wenetowie+italia.html

http://encyklopedia.interia.pl/haslo?hid=108525

W dyskusji historykow;

http://www.historycy.org/historia/index.php/t51941.htm

http://forum.histmag.org/index.php?topic=8836.5;wap2

http://wierni-ojczyznie.pl/index.php?topic=558.0;wap2

ROD

Rod

 BĂłstwo ludzkiego losu, opiekun ogniska domowego. Pochodzenie imienia Rod, zdaniem Emila Benveniste'a, naleÂży wywodziĂŚ ze sÂłowiaĂąskiego czasownika "roditi", ktĂłry dzisiaj daÂł poczÂątek wyrazom "rodziĂŚ", "rĂłd", "plemiĂŞ".
WedÂług zapisĂłw ruskich Rod wymieniany jest zazwyczaj razem z Rodzanicami (istotami ÂżeĂąskimi, najczĂŞÂściej trzema). W kompetencji Roda leÂżaÂło rozstrzyganie losu dziecka w pierwszÂą noc po urodzeniu. Teksty ÂźrĂłdÂłowe wspominajÂą o tradycji zostawiania Rodzanicom na noc: chleba i mleka.
Obecny folklor s³owiaùski nie zna imienia Roda ani Rodzanic (poza Ba³kanami, gdzie pojawiaj¹ siê Rozenice). U Czechów znana jest Sudièka, w S³owenii - Sojenica (etymologia obydwu imion wi¹¿e siê ze s³owem "soditi" - "s¹dziÌ"), w ludowych przyœpiewkach bu³garskich mowa jest o trzech Nareènicach. Wszystkie przytoczone tu istoty s¹ duchami (demonami) czuwaj¹cymi nad losem cz³owieka, opiekuj¹cymi siê dobytkiem, domem.
Prawdopodobnie Dola (o której wspominaj¹ ruskie latopisy) jest wcieleniem Roda. Zabiegano o jej ¿yczliwoœÌ, mia³o to w efekcie przynieœÌ szczêœliwe ¿ycie, urodzaj, jej opiekê nad dzieÌmi i domem.
Pozostaje jeszcze aspekt, który pojawia siê w staroruskim tekœcie "S³owo œw. Grzegorza o ba³wochwalstwie", a kwestionowany jest przez wielu badaczy. Opisany jest w nim proces wskazuj¹cy, ¿e S³owianie najpierw czcili bereginie i upiory, potem Roda i Rodzanice, nastêpnie Peruna, aby w nastêpnym okresie przyj¹Ì chrzeœcijaùstwo.
Rod jako bóstwo domowe móg³by zaj¹Ì miejsce w funkcji trzeciej uk³adu dumÊzilowskiego.

Rujewit bĂłg o siedmiu twarzach, posiadaÂł cechy wojskowe

Siem   bĂłstwo opiekuĂącze Âżycia rodzinnego.

SiemargÂł

Opiekun roœlin i mitycznego drzewa ¿ycia. Funkcja, któr¹ pe³ni³ Siemarg³ nie jest dzisiaj jasna. Wœród wielu hipotez najbardziej przejrzyst¹ wydaje siê byÌ hipoteza kojarz¹ca Siemarg³a z iraùskim Simorgiem. Znany w kulturze iraùskiej Simorg by³ opiekunem roœlin, przedstawiany jako pó³pies-pó³ptak przejêty zosta³ przez S³owian prawdopodobnie na pocz¹tku naszej ery. Na Rusi, w œredniowieczu, skrzydlaty pies cieszy³ siê du¿ym powodzeniem w rzemioœle artystycznym, a do folkloru wszed³ jako PaskudŸ. Czêsto przedstawiany jako stró¿ mitycznego drzewa ¿ycia.
Inna hipoteza mĂłwi, za "SÂłowem Christolubca", Âże istniaÂły dwa bĂłstwa Siem i RgieÂł. EtymologiĂŞ pierwszego imienia naleÂży (wg BrĂźknera) upatrywaĂŚ w sÂłowie "CoÂś??" - "rodzina", drugiego w sÂłowie "reÂż" - "Âżyto". PrzyporzÂądkowano im opiekĂŞ nad gospodarstwem, zboÂżem, bydÂłem, ludÂźmi.
Chocia¿ Siemarg³ zaliczony zosta³ do szeregu bóstw w³odzimierzowych, istnieje w¹tpliwoœÌ czy zaliczyÌ go do rzêdu bóstw niezale¿nych, czy upatrywaÌ w nim demona. Fakt przedstawiania go w charakterze zoomorficznym sk³ania raczej do drugiej mo¿liwoœci.
Zdaniem Borysa Rybakowa SiemargÂłowi naleÂży przypisaĂŚ funkcjĂŞ opiekuĂączÂą nad roÂślinami i mitologicznym drzewem Âżycia, ktĂłrego byÂł jednoczeÂśnie najwyÂższym straÂżnikiem. Istnienie takiego drzewa w wyobraÂżeniach mitycznych jest wÂśrĂłd SÂłowian potwierdzone strzĂŞpami wiadomoÂści (brak na jego temat konkretnych informacji). ZasiĂŞg drzewa Âżycia jest ogĂłlnoindoeuropejski (np.: Ygdrasill w mitologii skandynawskiej).
http://free.of.pl/m/mysticearth/mitologia/sl/bogowie.html

Historia jest zblizona do greckiego  mitu o trzech Mojrach ( siostrach zarzadzajacych sprawiedliwoscia i prawoscia  na ziemi.
Ale rowniez Lilith posiada podobne cechy dotyczace wladzy nad zyciem niemowlat.
Dodac trzeba ze rod odpowiada kolorowi czerwonemu , jest bardzo waznym pierwiastkiem o cechach aspektu zenskiego  ( iryd meskiego) , reprezetuje rod zenski jako wzorzec - kod tego rodu, czyli czakre czerwona zycia.
Czakra zycia natomiast ma decydujacy wplyw na wszystkie pozostale czakry , od niej zaleza wibracyjne ustawienia i moc energetyczna w pozostalych czakrach. Niesie ona pierwotny kod zycia.

Ciekawe bo pomimo roznych kultur , odmiennego nazewnictwa glowne elemety oraz cel jest ten sam w przekazach wiedzy z bardzo odleglego czasu.

Gdy napromieniowane energiom slonca pierwiastki rod ( zenski ) i iryd ( meski) zblizaja sie do siebie i iryd zaczyna agresywnie oddzialywac na rod powstaje najbardziej niszczacy wybuch ze skutkami wielowiekowymi wysysajacy energie zycia z danego miejsca.
W ten sposob kiedys walczyli ze soba "Bogowie" , tworzac bron orgonowa - plazmatyczna. Skutki widoczne sa na pustyniach.

biaÂłczyĂąski
Bogowie SÂłowian – czêœÌ 4 podÂług wskazaĂą Wiary Przyrod(zone)y

Copyright © by CzesÂław BiaÂłczyĂąski, all right reserved ® by Jerzy PrzybyÂł
Tyny podlegÂłe Tumowi Kostromy
Tum Kostromy

tworzÂą
ÂŻywioÂłowie: Strzybogowie, DaÂżbogowie
Mogtowie: Podagowie, Morowie, Welesowie
ÂŻywioÂłowie
TYN STRZYBOGÓW (¦WISTÓW)

твердо

CzÂłonkowie rodu: StrzybĂłg, Stryja, Pogwizd, PoĂ°wist, Dyj-PoÂświÂściel

G³ównoœÌ: jednog³owy

Przynale¿noœÌ: Twer Sw¹ta, Trzem Czarnog³owa, Tum Kostromy, Tyn Œwistów

GÂłowny przybytek, miejsce przebywania: Ziemia, Wela, Niebo

Atrybuty

Âżywe: Osika, ZajÂąc, ÂŻuraw, Konopie i Trzcina, Ziele Goryczki, PiĂŞciornik i Kopelnik, WaÂżka Modra

kamieù: Diament Ró¿owy i Koral

mineraÂł: MiedÂź

rzecz: Skrzyd³o, KoœÌ i Dym

maœci (barwy): MaœÌ Skrzystobia³¹

czerty i rezy (liczby): Czerta 1, Liczba 10,

taje (guzÂły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici): Taja T, Gramota g,

MiesiÂąc StyczeĂą (Proswiet),

Na Weli

Niwa (symbol): Niwa GĂłry i Powietrza

Tyn: DwĂłr Wietrzysty

WieĂące i ofiary: Konopie, Goryczka, PiĂŞciornik i Kopelnik,

ObrzĂŞdowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):
♣
STRZYBÓG

Postacie-wcielenia (rĂłwne miana): Strzybog-ÂŚwist, Strzybog-Szyb, Strzybog-Fijus

Inne nazwania jego osoby (przydomki): Fijns-Flins -WÂładcÂą Czterech WichrĂłw, Panem WichrĂłw

Zajmowany krag: Czwarty KrÂąg

funkcja (zakres dziaÂłania): kieruje mocnymi i staÂłymi wiatrami

rĂłd: ÂŚwistowie

pochodzenie: DziĂŞgle – Czarnog³ów i BiaÂłoboga

narzĂŞdzia czarowne – oznaki wÂładzy: WĂłr-Sak WichrĂłw i Skrzydlaty-Skrzysty PÂłaszcz Potargane szaty

Pomocnicy (Stworze – bogunowie): Latawce


http://bialczynski.wordpress.com/slowianie-w-dziejach-mitologia-slowian-i-wiara-przyrody/ksiegi-apokryficzne/poczet-bogow-slowian/bogowie-slowian-czesc-4-podlug-wskazan-wiary-przyrodzoney/

SÂłowianie to bardzo dÂługa historia , praktycznie caÂły kontynent Europejski , a rzec moÂżna iÂż dawno temu Euro/ Azja .
dzisiaj niewiele osĂłb zna tÂą wiedzĂŞ i jeszcze mniej kojarzy pozostaÂłoÂści danych nazw ze wspĂłlnym pochodzeniem SÂłowian z  plemionami  o innych nazwach.


Tajemnice SÂłowiaĂąskiej Cywilizacji PL

http://www.youtube.com/watch?v=J5k5pW99Cb0

M.

Praga centrum kastracyjne niewolnikĂłw SÂłowian, sprzedawanych w Azji i Afryce.



http://www.netkobiety.pl/t25676.html

Inni o SÂłowianach WANDACH albo WANADACH a, nie Wendach


Inni o nas - znaczy SÂłowianach

Nieprzeczytany postautor: PrzebiÂśnieg » 08 lutego 2014, 20:58
ciekawy artykuÂł ,powinien ukazaĂŚ siĂŞ w polskiej prasie,ale pewnie siĂŞ nie ukaÂże bo mogÂło by to zachwiaĂŚ skatoliczony i zakÂłamany tok rozumowania.nie wiedzÂą o tym i chyba nie dopuszczajÂą takich myÂśli Âże “zamoÂżnoœÌ i dostatek SÂłowian Zachodnich budziÂły podziw u cudzoziemcĂłw, ktĂłrzy z racji swego stosunku do pogaĂąstwa nie byli wcale skorzy do przesady w pochwaÂłach. Towarzysz Âśw. Ottona, notujÂąc mnogoœÌ zwierzyny i bydÂła, obfitoœÌ pszenicy i miodu w kraju Pomorzan, nie waha siĂŞ napisaĂŚ, Âże “gdyby miaÂła winnÂą latoroÂśl, oliwki i figi, sÂądziÂłbyÂś Âże jest to ziemia obiecana, z powodu bogactwa drzew owocowych.”
O nich to, o naszych przodkach napisze obcy historyk z ubiegÂłego stulecia: “Te wendyjskie ludy znaÂły gĂłrnictwo, ktĂłrego nauczyÂły siĂŞ od MarkomanĂłw, i pozostawiÂły po sobie najstarsze ustawodawstwo gĂłrnicze. Byli oni narodem tak skrzĂŞtnym i rolnictwu tak oddanym, Âże kaÂżdÂą poÂłaĂŚ ziemi, ktĂłrÂą zamieszkiwali, obracali na uprawĂŞ wszelkich gatunkĂłw zboÂża i owocĂłw.”
Gdy taki byÂł obraz Âżycia pogaĂąskich SÂłowian, to w tym samym czasie w Europie chrzeÂścijaĂąskiej, nĂŞkanej przez plagi, krucjaty i g³ód, kwitÂło w najlepsze ludoÂżerstwo. W biskupim mieÂście Troyes moÂżna byÂło kupiĂŚ na targu miĂŞso ludzkie – ba! – upieczone w dodatku.
S³owianie Zachodni, chocia¿ celowali w rolnictwie, byli równie¿ ludem morskim i w tej dziedzinie przodowali s¹siadom, o czym œwiadczyÌ mo¿e szczegó³, ¿e sztuka solenia œledzi znan¹ by³a Pomorzanom wczeœniej ni¿ Duùczykom i Niemcom z nad morza Pó³nocnego, którzy dopiero u S³owian nauczyli siê tej umiejêtnoœci.
Handel solÂą i Âśledziami kwitÂł w “sÂłonym KoÂłobrzegu”, gdzie zawijaÂły statki z dalekich stron i gdzie teÂż zaopatrywaÂło siĂŞ w produkty morza bliskie zaplecze – Polska. Pomorski bursztyn szedÂł szeroko w Âświat, znali go i cenili Rzymianie, Grecy, Arabowie.
KaÂżdego kto przystĂŞpuje do badania przeszÂłoÂści Pomorza, uderzyĂŚ musi duÂża iloœÌ osiedli, miast i portĂłw, rozsianych gĂŞsto pomiĂŞdzy ÂŁabÂą a ujÂściem WisÂły. Starogard, Welegrad, Arkona – miasto 30?sto tysiĂŞczne w 12 w. – Roztoka, Dymin, Wolgast, Wszedom, Wolin, Szczecin, KoÂłobrzeg, KamieĂą – tĂŞtniÂły ruchem i Âżyciem.
Miasta te posiadaÂły z reguÂły wÂłasnÂą organizacjĂŞ samorzÂądowÂą, z burmistrzem, radÂą miejskÂą, urzĂŞdnikami, z wÂłasnym ustawodawstwem, systemem podatkowym, itp. W Szczecinie, gdzie targi odbywaÂły siĂŞ dwa razy w tygodniu, znajdowaÂło siĂŞ specjalne podwyÂższenie na rynku, na ktĂłre wchodziÂło siĂŞ po stopniach, a ktĂłre sÂłuÂżyÂło urzĂŞdnikom miejskim do obwieszczania ludnoÂści rozporzÂądzeĂą wÂładz.”.

to musi zacz¹Ì istnieÌ w ludzkiej œwiadomoœci,przecie¿ to nasza prawdziwa i piêkna historia



Jaksar:
AÂż miÂło jestem zaskoczony
Autor artykuÂłu Spiegla b. pozytywnie pisze o SÂłowianach.

JuÂż podtytuÂł jest piĂŞkny:

“Die Geschichte der Deutschen ist ohne Slawen nicht denkbar: Die Heiden aus dem Osten kamen aus dem Dunkel der europäischen Welt und hinterließen einen Hauch von Kultur und Demokratie.”

Bez SÂłowian nie moÂżna myÂśleĂŚ o niemieckiej historii. Poganie ze wschodu pozostawili tchnienie kultury i demokracji.

Naturalnie trzyma siĂŞ on tzw. koncepcji allochtonicznej. Pisze, Âże na PoÂłabie (a nawet nad Men) SÂłowianie przywĂŞdrowali gdzieÂś w VI w. (wanderten slawische Stämme in Gegenden ein, die von germanischen Stämmen zum Teil lange vorher verlassen worden waren.) Nadmienia przy tym, Âże SÂłowianie przywĂŞdrowali na tereny, kĂłre juÂż od dÂłuÂższego czasu byÂły rzekomo opuszczone (w domyÂśle – przez GermanĂłw). Jest to oczywista bzdura. Wtedy, jak i dzisiaj, najwaÂżniejszÂą rzeczÂą dla egzystencji ludzkiej byÂło jedzenie. PoÂłabie obfitowaÂło w zwierzynĂŞ, rzeki i jeziora byÂły peÂłne ryb i ptactwa wodnego, ziemia byÂła Âżyzna. ByÂły tam Âświetne warunki do Âżycia. Dlaczego wiĂŞc plemiona germaĂąskie miaÂłyby ten teren opuszczaĂŚ?

Artyku³ zawiera prawdziwe pere³ki. Otwarcie chwali s³owiaùsk¹ wolnoœÌ, równoœÌ i demokracjê. Przypomina nawet o tym, ¿e historyk Prokop (Prokopiusz) z Cezarei (VI wiek)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Prokop_z_Cezarei
byÂł zaskoczony tym, Âże istniaÂła staroÂżytna demokracja u SÂłowian (a nie tylko u GrekĂłw).

Najciekawsze stwierdzenie Spiegla dla mnie jest to:

“Deutsche Handwerker wiederum guckten sich Techniken und KĂźnste ab. So lassen Keramikfunde aus dem frĂźhen Mittelalter in Oberfranken eine slawische Handschrift bei Formen und Verzierungen deutlich erkennen. Ohrenschmuck aus Silber, Halsketten aus Glasperlen, gläserne Fingerringe, silberne Armreifen und Schläfenringe mit charakteristischen S-Schleifen – die Slawen waren im Schmuckdesign des Mittelalters durchaus Trendsetter.”

No wiĂŞc – ni mniej, ni wiĂŞcej, tylko autor przyznaje, Âże niemieccy rzemieÂślnicy (rĂŞkodzielnicy) u SÂłowian podpatrywali ich technikĂŞ i sztukĂŞ. ZwÂłaszcza wyroby ozdobne (kolczyki, korale ze szklanych pereÂł, szklane pierÂścionki, bransolety i diademy) byÂły specjalnoÂściÂą SÂłowian, ktĂłrzy we wczesnym Âśredniowieczu byli na tym polu “dyktatorami mody”. Ale i zdobnictwo (motywy) oraz ksztaÂłt wyrobĂłw ceramicznych Niemcy przejmowali od SÂłowian.
A nam wmawia siĂŞ, Âże byliÂśmy dziczÂą, ktĂłra wszystkiego uczyÂła siĂŞ od stojÂących wyÂżej technicznie i cywilizacyjnie NiemcĂłw – naturalnie katolikĂłw.

Autor przyznaje, Âże prawie wszystkie wiĂŞksze miasta PoÂłabia majÂą sÂłowiaĂąskie korzenie. I Âże w nazwach wielu miast (i nazwiskach) do dzisiaj moÂżna dopatrzyĂŚ siĂŞ sÂłowiaĂąskich wpÂływĂłw.

No i Spiegel przyznaje, Âże chrzeÂścijan nawracano mieczem
“…viele aber nur mit Hilfe des Schwerts bekehrt.”.

Oraz przypomina wypowiedÂź premiera Brandenburgii, Manfreda Stolpe, ktĂłry retorycznie zapytaÂł – kto z nas nie ma zachodniosÂłowiaĂąskiej prababki? (wendische Großmutter).


http://opolczykpl.wordpress.com/slowianski-zew/

SYMBOLE S£OWIAÑSKIEJ ODZIE¯Y......

Od niepamiĂŞtnych czasĂłw SÂłowianie wierzyli, Âże ubranie, ktĂłre zostaÂło wykonane prawidÂłowo i z uczuciem nie tylko zdobi czÂłowieka, ale daje rĂłwnieÂż ochronĂŞ przed zÂłymi siÂłami.

Obrazek

Tradycyjna symbolika kolorów S³owian jest interesuj¹ca. Syberyjscy szamani uwa¿ali spektrum kolorów jako instrument w wywieraniu wp³ywu na ludzk¹ psychikê. I nie przez przypadek. Znany test Luschera ujawnia znaczenie kolorów dla ludzi. D³ugoœÌ fali œwietlnej ma w³asn¹ czêstotliwoœÌ, która ma wp³yw na regulacjê hormonaln¹ danej osoby i rezonuje (albo nie rezonuje) z czêstotliwoœci¹ impulsów generowanych przez mózg.

Je¿eli czêstotliwo¶ci pokrywaj± siê, lubimy ten kolor i vice-versa. Jest te¿ wiadomo, ¿e dana osoba rozpoznaje kolor nie tylko wzrokowo, ale tak¿e przez skórê. Z tego powodu, kolor naszego ubioru stale wywiera na nas wp³yw, nawet, je¶li nie mo¿emy tego dostrzec.OKAZUJE SIÊ ¯E W£ÓKNA NERWOWE SA ODPOWIEDNIKIEM ¦WIAT£OWODÓW.

V. P. Kaznaczew bada³ co siê dzieje, gdy wi¹zka laserowa przechodzi³a przez tkanki organizmu ludzkiego i potwierdzi³ prawid³owoœÌ staro¿ytnych koncepcji wra¿liwoœci cz³owieka na œwiat³o. Wi¹zka laserowa, skierowana na punkty akupunkturowe, pod¹¿a meridianami, i za pomoc¹ fotopowielacza, mo¿na j¹ zarejestrowaÌ w innym punkcie znajduj¹cym siê na tym samym "kanale energetycznym."

Nasi przodkowie byli tego Âświadomi. Na przykÂład, umieszczano czerwonÂą weÂłnianÂą chustĂŞ na poparzeniach lub stanach zapalnych, a jeÂśli ktoÂś czĂŞsto cierpiaÂł na histeriĂŞ, to czasem przewiÂązywano mu oczy zielonÂą tkaninÂą i zostawiano tÂą osobĂŞ na jakiÂś czas w stosie ÂświeÂżo skoszonego siana.

W sÂłowiaĂąskiej tradycji, preferowane sÂą ubrania z biaÂłego p³ótna, poniewaÂż zgodnie z tradycjÂą SÂłowian, biaÂły reprezentuje absolutnÂą wolnoœÌ od wszystkich przeszkĂłd, wolnoœÌ przejawu wszystkich moÂżliwoÂści. BiaÂły reprezentuje  CZYSTO¦Æ ,takÂże rozwiÂązanie problemĂłw, nowy poczÂątek.

Jest rzecz¹ oczywist¹, ¿e codzienne ubrania noszone przez naszych przodków mia³y zró¿nicowane kolory i odcienie, ale odzie¿ odœwiêtna by³a bia³a, co u³atwia³o dostrzeganie szczegó³ów obrzêdu. Na bia³ym stroju mo¿na równie¿ by³o zobaczyÌ niezak³ócony kolor aury i sprawdziÌ czystoœÌ intencji.

Podobnie nasi przodkowie wierzyli, Âże ludzkie biopole "wsiÂąka" w ubrania. To z tego powodu w dawnych czasach, a takÂże dziÂś, psycholog moÂże powiedzieĂŚ coÂś na podstawie odzieÂży o jej wÂłaÂścicielu, a czarnoksiĂŞÂżnicy mogÂą komuÂś zaszkodziĂŚ uÂżywajÂąc nici wyprutej z czyjegoÂś ubrania.

Teraz nietrudno zrozumieÌ, dlaczego dla noworodka pierwszym powijakiem by³a koszula ojca u ma³ego ch³opca, albo koszula matki dla dziewczynki. A potem, starano siê zszywaÌ dzieciêce ubranka odzie¿y nie z nowo tkanego p³ótna, ale ze starych ubraù rodziców, by ich biopola mog³y chroniÌ dziecko.

Zdaniem staro¿ytnych koniecznym by³o, aby chroniÌ wszystkie otwory w ubraniu - ko³nierz, rêkawy itd.), i w ten sposób broniÌ centrów energetycznych i kana³ów ludzkiego organizmu przed wnikaniem ciemnych energii. Magi¹ ochronn¹ by³y tu hafty, zawieraj¹ce ró¿ne œwiête obrazy i magiczne symbole.

Obrazek
Malarstwo Borysa OlszaĂąskiego

Podstawowy kolor haftów to czerwony. Ten kolor symbolizuje ogieù s³oùca oraz krew, uosabia si³y ¿yciowe i MOC¥ ¯YCIA . Odzie¿ ochronna dla dzieci by³a wyszywana wy³¹cznie czerwon¹ nici¹. Czerwieù by³a czêsto uzupe³niona czerni¹ - kolorem Matki Ziemi, symbolem OCHRONNYM PRZED INGERENCJ¥ ENERGETYCZN¥.

Do odzieÂży mĂŞskiej stosowano ciemny niebieski i zielony: ciemnoniebieski, ktĂłry symbolizuje niebo i wodĂŞ, nie pozwalaÂł noszÂącemu zgin¹Ì od szalejÂących Âżywio³ów, oraz uÂłatwiaĂŚ refleksje nad sobÂą i samodoskonalenie. Zielony, wystĂŞpujÂąc jako symbol roÂślinnoÂści i fauny, chroniÂł noszÂącego od ran. Niebieski to symbol mĂŞskoÂści a zielony uczuĂŚ, powodowaÂł wiĂŞkszÂą ÂłagodnoœÌ w mĂŞskiej twardej  osobowoÂści.

Ozdoby nie byÂły noszone tylko dla piĂŞkna. To, co obecnie nazywamy "biÂżuteriÂą" miaÂło magiczne znaczenie w staroÂżytnoÂści - byÂły to ÂświĂŞte talizmany.

ObrazekObrazekObrazek

W zwiÂązku z tym Âłatwo jest zauwaÂżyĂŚ, Âże strĂłj kobiecy u staroÂżytnych SÂłowian kobiecy zawieraÂł o wiele wiĂŞcej biÂżuterii niÂż mĂŞski. Powodem tego byÂło to, Âże kobietĂŞ uwaÂżano za bardziej ÂświĂŞtÂą niÂż mĂŞÂżczyzn.

Po pierwsze, kobieta rodzi dzieci. Ten jeden fakt natychmiast podnosiÂł kobietĂŞ do wysokiej, wrĂŞcz kosmicznej rangi.

StaroÂżytni ludzie uwaÂżali, Âże kiedy kobieta rodzi, ÂświĂŞty duch przodka wchodzi w jej ciaÂło aby wcieliĂŚ siĂŞ ponownie. Wspó³czeÂśni biolodzy piszÂą, Âże to wÂłaÂśnie KOBIETA ZACHOWUJE  "ZÂŁOTY ZESTAW" GENÓW " SWOJEGO  PLEMIENIA, NARODU, RASY,  NATOMIAST MʯCZYZNA JAKO ZJAWISKO BIOLOGICZNE JEST ,O WIELE BARDZIEJ PODATNY NA WSZELKIEGO RODZAJU ZMIANY.

Obrazek Obrazek

PO DRUGIE , TO KOBIETA OKAZUJE SIÊ BYÆ SKARBNIC¡ STARO¯YTNEJ M¡DRO¦CI POKOLEÑ , JEJ DEPOZYTEM PRZEKAZUJ¡CYM JE ZARÓWNO W GENACH JAK I PRZEZ MITY I LEGENDY. TO KOBIETY PRZEKAZUJ¡ DZIECIOM FILOZOFIÊ I SPOSÓB MY¦LENIA ORAZ CA£¡ HISTORIÊ RODOW¡ JAKO CA£OKSZTA£T WIEDZY PRZESZ£O¦CI.

Z powodu tego, Âże kobieta byÂła uwaÂżana za sacrum, koniecznoÂściÂą byÂło roztoczenie nad niÂą szczegĂłlnej opieki i ochrony. TysiÂące lat temu, mĂŞÂżczyÂźni nie tylko chcieli ozdobiĂŚ swoje cĂłrki, siostry i Âżony. W peÂłni Âświadomie starali siĂŞ chroniĂŚ najcenniejszÂą rzecz jakÂą posiadali, starali siĂŞ strzec duchowego i fizycznego piĂŞkna przyszÂłych pokoleĂą przed wszelkiego rodzaju naduÂżyciami.

Dlatego tradycyjna sÂłowiaĂąska odzieÂż i ozdoby sÂą skomplikowanym system symboli i talizmanĂłw ochronnych, z ktĂłrych kaÂżde speÂłnia okreÂślonÂą funkcjĂŞ.

ÂŹrĂłdÂło: Ringing Cedars of Russia
TÂłumaczenie: M. Aponiewicz