KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

SÂłoĂące. Ono zawsze byÂło bardzo waÂżne dla ludzi i ziemi , wiemy o nim duÂżo ale czy wszystko?

S³oùce jako gwiezdne wrota do podró¿y miêdzygwiezdnych
http://innemedium.pl/wideo/slonce-jako-gwiezdne-wrota-podrozy-miedzygwiezdnych

czw., 2012-03-22 20:23
S³oùce jako gwiezdne wrota do podró¿y miêdzygwiezdnych

Nassim Haramein: "You Shouldn't Be Recording This!" - Mayan Disclosure Video
http://www.youtube.com/watch?v=LngsxULZvEM&feature=player_embedded

Ostatnio wszyscy byli zdumieni kszta³tem dziury koronalnej na S³oùcu. Przybra³a ona trójk¹tny kszta³t. Samozwaùczy fizyk, szwajcarskiego pochodzenia, Nassim Haramein twierdzi, ¿e to by³ znak potwierdzaj¹cy znan¹ ju¿ dawno wiedzê, ¿e S³oùce jest portalem s³u¿¹cym do poruszania siê po galaktyce.



Pan Haramein to bardzo tajemnicza postaĂŚ. Ostatnio nawet zniknĂŞÂły z Wikipedii strony o nim. JakieÂś Âślady jeszcze w sieci pozostaÂły, ale widaĂŚ wyraÂźnie, Âże ktoÂś stara siĂŞ je zacieraĂŚ. Na filmie, o ktĂłrym teraz mĂłwimy Haramein kilkukrotnie wzywa, aby nie nagrywaĂŚ podczas jego wykÂładu. Nie wiadomo, z jakiego powodu wiedza ta ma byĂŚ reglamentowana? Chyba powinno mu zaleÂżeĂŚ na popularyzacji tematu.



Artefakty, ktĂłre pokazuje Nassim Haramein pochodzÂą podobno z Ameryki ÂŚrodkowej i majÂą zostaĂŚ wkrĂłtce upublicznione, gdy powstanie dÂługo zapowiadany film o kontaktach mieszkaĂącĂłw prekolumbijskiej Ameryki z kosmitami.

File 12743

Podczas wykÂładu tÂłumaczonego na niemiecki Haramein przedstawia artefakt przedstawiajÂący jak sam to okreÂśla planetĂŞ z powÂłoka, prawdopodobnie z atmosferÂą i trzy statki kosmiczne na jej tle. WidaĂŚ teÂż kometĂŞ nadlatujÂąca na ZiemiĂŞ i to, Âże jeden ze statkĂłw odpycha jÂą czymÂś.

File 12750

Aby pozbyÌ siê w¹tpliwoœci odnoœnie tego, co to s¹ za statki i wyobra¿enia z jednego z nich prowadzi dymek pokazuj¹cy jak siê mo¿na domyœliÌ wnêtrze statku. To, co widaÌ jest doœÌ poruszaj¹ce.



Oto kolejny artefakt przedstawiaj¹cy statek wylatuj¹cy ze S³oùca, na którym widaÌ wyrysowany taki sam trójk¹tny znak, jaki uczyni³a tam niedawno anomalna dziura koronalna. Gdy doda siê do tego widywane w okolicy S³oùca obiekty lub jak woli NASA, artefakty obrazu, to zaczyna siê to uk³adaÌ w jak¹œ ca³oœÌ.

Programowanie wszechÂświata
14 gru 2010

Philip K Dick, pisarz, ktĂłrego nowele i eseje niemalÂże w caÂłoÂści poÂświĂŞcone sÂą tematyce sci-fi, w 1977 roku wymyÂśliÂł, Âże Âżyjemy w komputerowo zaprogramowanej realnoÂści. Oznacza to, Âże cokolwiek robimy w naszym Âżyciu, cokolwiek widzimy, moÂże byĂŚ stworzone przez jakiÂś bliÂżej nieokreÂślony potĂŞÂżny komputer, jako wirtualna rzeczywistoœÌ. Najlepszym przykÂładem na takÂą realnoœÌ jest sÂłynny film „Matrix”. Mimo, Âże koncept jest trudno zaakceptowaĂŚ, to niektĂłrzy naukowcy widzÂą w takim podejÂściu do Âżycia szereg rozmaitych moÂżliwoÂści. Do takich naukowcĂłw naleÂży Jim Elvidge. Jest on absolwentem Cornell University. Jest inÂżynierem i specjalistÂą w zarzÂądzaniu projektami. Jest takÂże wÂłaÂścicielem 4 patentĂłw w dziedzinie przetwarzania sygna³ów cyfrowych. Pracuje na polu fizyki subatomowej, kosmologii i nanotechnologii.



Elvidge uznaje tak¹ wirtualn¹ realnoœÌ nie tylko za mo¿liw¹, ale tak¿e za bardzo prawdopodobn¹. Wystarczy spojrzeÌ w jaki sposób rozwija siê obecna technologia cyfrowa, która oscyluje coraz bardziej wokó³ gier komputerowych, które przenosz¹ w odrêbn¹, wirtualn¹ rzeczywistoœÌ. Najnowsze gry komputerowe symuluj¹ œwiat w którym ¿yjemy lub tworz¹ now¹, alternatywn¹ rzeczywistoœÌ dzia³aj¹c w bezpoœredniej reakcji z mózgiem. Nie trzeba konsoli by móc poruszaÌ siê w œwiecie gry, bo to mózg decyduje bezpoœrednio o tym co w tym zupe³nie nowym œwiecie siê wydarzy. Mo¿na sobie wyobraziÌ, jak przy takim tempie rozwoju bêd¹ wygl¹da³y podobne gry za 30 lat. Ju¿ teraz wiadomo, ¿e przy u¿yciu komputera mo¿emy stworzyÌ zupe³nie now¹ realnoœÌ, która bêdzie nie do odró¿nienia od realnoœci, w której ¿yjemy obecnie. Tak wiêc pytanie brzmi: je¿eli w ci¹gu najbli¿szych 30 lat stworzymy milion takich wirtualnych realnoœci, to na jakiej podstawie nawet dziœ mo¿emy powiedzieÌ, ¿e nasz real nie jest te¿ wirtualny?

Jim Elvidge jest autorem wielu fascynujÂących pomys³ów. Jeden z nich rozwaÂża moÂżliwoœÌ zmiany tego co wydarzyÂło siĂŞ w przeszÂłoÂści, co sprawdzono w eksperymencie nazwanym „wymazywaniem kwantowym”. MoÂżliwoœÌ takiego wymazywania dostrzeÂżono dziĂŞki tzw. doÂświadczeniu Younga, ktĂłre polega na tym, Âże wystrzeliwuje siĂŞ elektrony w kierunku bariery, w ktĂłrej sÂą dwie szczeliny. Po drugiej stronie znajduje siĂŞ ekran ktĂłry rejestruje moment przechodzenia przez nie elektronĂłw. Powstaje wĂłwczas zjawisko interferencji (na ekranie powstajÂą jasne lub ciemne pr¹¿ki w obszarach, gdzie ÂświatÂło jest wygaszane lub wzmacniane). JeÂśli jednak sprĂłbowaĂŚ zaobserwowaĂŚ przez ktĂłrÂą szczelinĂŞ przedostajÂą siĂŞ elektrony, wĂłwczas interferencja znika. Wystarczy wiĂŞc wstawiĂŚ do caÂłego ukÂładu urzÂądzenie, ktĂłre bĂŞdzie w stanie okreÂśliĂŚ przez ktĂłrÂą szczelinĂŞ przedostajÂą siĂŞ te elektrony i natychmiast zmieni to efekt koĂącowy caÂłego eksperymentu. Efekt ten zwany jest efektem obserwatora, co w skrĂłcie oznacza, ze sam akt obserwacji wprowadza zmiany do obserwowanego zjawiska!



Na podstawie doœwiadczeù z interferencj¹ dokonano ostatnio eksperymentów z opóŸnianiem niektórych cz¹steczek, co wymazywa³o informacjê na temat tego, przez jak¹ szczelinê przesz³a taka cz¹steczka. Zjawisko interferencji nie zachodzi³o wówczas nawet wtedy, gdy elektron przeszed³ ju¿ przez detektor, co oznacza, ¿e poprzez czyn dokonany w teraŸniejszoœci dokonano zmian w przesz³oœci. Eksperyment ten i jego efekt udowadnia, ¿e teoretycznie podró¿ w czasie jest mo¿liwa. Szczególnie podró¿ w czasie poprzez wirtualn¹ realnoœÌ (podobnie jak to mia³o miejsce w przypadku Andrew Basiago). WyobraŸmy sobie program na podstawie którego dzia³a gra komputerowa. Program ten rejestruje ka¿dy element jaki wydarzy³ siê podczas gry. Na podobnej zasadzie dzia³a nasza realnoœÌ, z t¹ ró¿nic¹ jednak, ¿e oprócz pamiêci wydarzeù mamy tak¿e rozmaite fizyczne przedmioty z przesz³oœci. Jednak przedmioty maj¹ to do siebie, ¿e mo¿na je odtworzyÌ. Program tworz¹cy wirtualn¹ rzeczywistoœÌ z ³atwoœci¹ jest w stanie odtworzyÌ ka¿dy, nawet najbardziej wyrafinowany przedmiot. Oznacza to, ¿e mo¿emy podró¿owaÌ sobie w czasie, w tê i z powrotem, w ogóle nie martwi¹c siê czymœ takim jak paradoks dziadka dlatego, ¿e podró¿uje wówczas sama œwiadomoœÌ, która biernie obserwuje przesz³oœÌ.

Czy w takim razie wspomnienia mog¹ byÌ wymazane? Wydaje siê ¿e tak, bo obecnie z powodzeniem wymazuje siê wspomnienia doœwiadczalnych myszy. Myszy trenuje siê najpierw by wykonywa³y jak¹œ czynnoœÌ, zapamiêta³y pewn¹ rutynê, po czym znajduje siê miejsca w mózgu, gdzie ukryte s¹ te informacje i wymazuje siê je (poprzez przeprogramowanie neuronów). Jeœli istnieje mo¿liwoœÌ wymazywania informacji z mózgu to teoretycznie istnieje te¿ mo¿liwoœÌ ich zapisywania, co daje nie tylko wiêcej mo¿liwoœci, ale stwarza pole do ogromnych manipulacji i nadu¿yÌ.

http://nowaatlantyda.com/2010/12/14/programowanie-wszechswiata/

east na innym forum...


Jak do tej pory jest to -wg mnie - najbardziej spójny model wi¹¿¹cy zarówno tzw mistycyzm , duchowoœÌ, jak i naukê œcis³¹. Rozum i wiara w jednym modelu !
Ale w³aœnie ta zgodnoœÌ i piêkno tego modelu jest jej najwiêksz¹ wad¹ w oczach zarówno religijnych dogmatyków jak i ortodoksyjnych naukowców. Dlatego jeszcze trochê wody up³ynie zanim ten model ludzie zaczn¹ na serio braÌ pod uwagê .
 
Co najÂśmieszniejsze, wielu ezoterykĂłw rĂłwnieÂż widzi w tym modelu zagroÂżenie dla swoich wizji rzeczywistoÂści (rozbudowane gĂŞstoÂści i wymiary). A ilu jest takich,ktĂłrzy marzÂą o stworzeniu jeszcze caÂłkiem innych , zwariowanych modeli ? Model holograficzny by zaprzepaÂściÂł te marzenia MrugniĂŞcie

Nie zawsze to , co najlepiej wyjaÂśnia naturĂŞ rzeczywistoÂści jest od razu akceptowane bo na przeszkodzie stajÂą grupy interesĂłw ... takie Âżycie
edit :
Âżeby nie byÂło maÂło  optymistycznie

ROZUMIEÆ = DOSTRZEGAÆ WZORCE

http://www.youtube.com/watch?v=zIs4BuoH_cU&feature=player_embedded

Taka sobie ciekawostka...


WszechÂświat, w ktĂłrym Âżyjemy moÂże byĂŚ iluzjÂą
admin, sob., 2012-04-21 14:49

Breaking News

decryptedmatrix.com

Ju¿ kilkukrotnie poruszaliœmy na ³amach portalu pewn¹ intryguj¹c¹ teoriê zak³adaj¹c¹, ¿e tak naprawdê ¿yjemy w wirtualnym œwiecie, hologramie. Co zrozumia³e wiêkszoœÌ ludzi odrzuca tak¹ mo¿liwoœÌ. Jednak pewne symptomy potwierdzaj¹ce prawid³owoœÌ tej hipotezy s¹ znane od dawna.






Jednym z doskona³ych dowodów potwierdzaj¹cych t¹ œmia³¹ teoriê jest tak zwany paradoks obserwatora, czyli za³o¿enie, ¿e sama obserwacja eksperymentu fizycznego wp³ywa na jego przebieg. To mo¿e œwiadczyÌ o tym, ¿e rzeczywistoœÌ jest iluzj¹, która jest tworzona w momencie naszej interakcji z poszczególnymi jej elementami.



Hipotezê t¹ mo¿na powi¹zaÌ z teori¹ strun bozonowych. Upraszczaj¹c mo¿na to opisaÌ tak, ¿e ka¿dy z nas wchodz¹c w interakcje ze œwiatem wp³ywa na niego na poziomie kwantowym. Aby przybli¿yÌ jak dzia³a ten mechanizm mo¿na pos³u¿yÌ siê s³ynnym eksperymentem myœlowym, tak zwanym kotem Schroedingera. Zwierzê to znajduje siê w zamkniêtej szczelnie i niewidocznej dla obserwatora klatce. Jest tam te¿ urz¹dzenie z trucizn¹ uwalnian¹ zdarzeniem probabilistycznym, czyli rozpadem po³owicznym izotopu. Do momentu, gdy otworzymy to pude³ko kot bêdzie w superpozycji kwantowej, czyli bêdzie jednoczeœnie ¿ywy i martwy. Nasza obserwacja zdeterminuje przysz³oœÌ.



W taki sam sposób codziennie otwieramy wiele pude³ek z przys³owiowymi kotami Schroedingera. Tak tez dzia³a pozytywna werbalizacja i wizualizacja. Wiele osób s³ysza³o o tak zwanym sekrecie. Sekret wp³ywu na rzeczywistoœÌ jest do wyjaœnienia na poziomie kwantowym. Niestety nie wiele osób sobie z tego zdaje sprawê i czêsto przechodz¹ przez ¿ycie nieœwiadomi tego, ¿e sami sobie generuj¹ swój los czy to poprzez negatywne myœli, czy brak pewnoœci siebie. Niektórzy id¹ dalej i stwierdzaj¹ wrêcz, ¿e jesteœmy Bogami z amnezj¹.



Zagadnieniem tym zajmuj¹ siê równie¿ naukowcy. Na przyk³ad Nick Bostrom z Uniwersytetu w Oxfordzie. Wed³ug jego obliczeù jest a¿ 20% szans, ¿e nie ¿yjemy w realnym œwiecie tylko symulowanym wszechœwiecie. Idzie on jeszcze dalej sugeruj¹c, ¿e poziom rozwoju technologicznego sprawi, ¿e wkrótce sami bêdziemy w stanie symulowaÌ rzeczywistoœÌ.



Nick Bostrom uwaÂża, Âże ​​po utworzeniu pierwszego wirtualnego Âświata, ludzkoœÌ nieuchronnie bĂŞdzie tworzyĂŚ nowe: setki, moÂże nawet tysiÂące, a nawet setki tysiĂŞcy. Istoty bĂŞdÂące w symulowanych Âświatach, mogÂą z czasem rĂłwnieÂż rozpocz¹Ì tworzenie wÂłasnych wirtualnych ÂświatĂłw.



Bostrom sugeruje, ¿e dopiero, gdy ludzkoœÌ bêdzie w stanie stworzyÌ takie œwiaty udowodnienie, ¿e ¿yjemy we wnêtrzu hologramu bêdzie mo¿liwe. Dochodzimy tu jednak do tematyki zbli¿onej do istoty zrozumienia Boga. Nauka zaczyna opisywaÌ swym jêzykiem zjawiska znane od wieków a opisywane w rozmaitych religiach œwiata.

http://innemedium.pl/wiadomosc/wszechsw ... byc-iluzja

O jejku.... toĂŚ to juÂż prawie magia! Trzeba by tu jakieÂś specjalne Âściany wymyÂśliĂŚ , szczegulnie w sypialniach.... ! 



Telefon do "patrzenia" przez ÂścianĂŞ
Czwartek, 19 kwietnia (19:51)

Naukowcy z Uniwersytetu Teksasu skonstruowali uk³ad scalony, który mo¿e sprawiÌ, ¿e nasze telefony komórkowe bêd¹ "widzia³y" przez œcianê. Twierdz¹, ¿e ich wynalazek nie bêdzie jednak s³u¿y³ do celów szpiegowskich. Ma pomóc w codziennych sytuacjach, kiedy na przyk³ad chcemy w œcianie znaleŸÌ miejsce przeprowadzenia jakichœ przewodów. O swoim sukcesie poinformowali podczas International Solid-State Circuits Conference.

Profesor Kenneth O (po lewej) i Dae Yeon Kim, jeden z czÂłonkĂłw jego zespoÂłu /Fot. UT Dallas

Kluczem do sukcesu ma byÌ u¿ycie do tej pory rzadko wykorzystywanego pasma fal elektromagnetycznych w zakresie teraherców (THz), le¿¹cego miêdzy mikrofalami a promieniowaniem poczerwonym. Zakres ten nie by³ do tej pory dostêpny w elektronice u¿ytkowej ze wzglêdu na k³opoty z generowaniem i odbieraniem sygna³ów tej czêstotliwoœci.

Naukowcy z Teksasu twierdzÂą, Âże to siĂŞ teraz zmieni, tym bardziej, Âże promieniowanie w tym zakresie czĂŞstotliwoÂści oferuje bardzo interesujÂące moÂżliwoÂści pomiarowe. Pozwala "widzieĂŚ" miĂŞdzy innymi przez Âściany, drewno, plastik, papier czy ciaÂło czÂłowieka. MoÂże teÂż pomĂłc wykrywaĂŚ rozmaite substancje chemiczne.

In¿ynierowie z Dallas twierdz¹, ¿e ich wynalazek bêdzie praktyczny i nie naruszy naszej prywatnoœci. Zasiêg ich urz¹dzenia mia³by siêgaÌ zaledwie kilkunastu centymetrów. To wystarczy w tak ró¿norodnych sytuacjach, jak lokalizowanie przewodów w œcianie, czy wykrywanie fa³szywych pieniêdzy lub dokumentów. Ich zdaniem istotne mo¿e byÌ zastosowanie ich wynalazku w medycynie. Z jego pomoc¹ bêdzie mo¿na wykrywaÌ na przyk³ad p³ytko zlokalizowane guzy nowotworowe. Badania substancji chemicznych w oddechu pacjenta pomog¹ te¿ w diagnozowaniu niektórych chorób.

Trudno sobie jednak wyobraziĂŚ, Âże tego typu ograniczenia rzeczywiÂście da siĂŞ wprowadziĂŚ. Wykorzystanie promieniowania terahercowego w znacznie wiĂŞkszym zakresie moÂżna bĂŞdzie z pewnoÂściÂą uzasadniĂŚ wzglĂŞdami bezpieczeĂąstwa, choĂŚby przy sprawdzaniu pasaÂżerĂłw na lotniskach czy kontroli bagaÂżu.

Grzegorz JasiĂąski
RMF FM
http://www.rmf24.pl/nauka/news-telefon- ... nId,598854

ÂŻyjemy w Matriksie
9 lis 12, 11:32 Piotr CielebiaÂś / Onet Onet

ÂŻyjemy w Matriksie

SÂą kosmolodzy, ktĂłrzy nie wierzÂą, Âże wszechÂświat jest tworem naturalnym. Dla nich jest to rodzaj „Âżywej symulacji” wygenerowanej przez wysoko rozwiniĂŞtÂą cywilizacjĂŞ, o ktĂłrej zapewne nigdy niczego siĂŞ nie dowiemy. Kilka lat temu mĂłwiÂł o tym oksfordzki filozof Nick Bostrom. Niedawno grupa uczonych z Bonn poinformowaÂła, Âże istnieje moÂżliwoœÌ sprawdzenia czy rzeczywiÂście przebywamy wewnÂątrz „wirtualnej rzeczywistoÂści”.

W paÂździerniku media podaÂły, Âże fizycy z Bonn rozpoczĂŞli poszukiwanie dowodĂłw na to, Âże wszechÂświat jest zaawansowanÂą komputerowÂą symulacjÂą. Tym stwierdzeniem Silas Beane i jego koledzy wywoÂłali grad pytaĂą o to, czy rzeczywiÂście Âżyjemy w „Matriksie”. Kosmolodzy od dawna ÂłamiÂą sobie gÂłowy nad tym problemem zastanawiajÂąc siĂŞ, czy moÂżemy istnieĂŚ w wirtualnej rzeczywistoÂści i w ogĂłle nie zdawaĂŚ sobie z tego sprawy.

Dziura w symulacji

Wniosek uczonych z Bonn byÂł prosty - jeÂśli wspó³czesne komputery sÂą w stanie generowaĂŚ symulacje niektĂłrych zjawisk we wszechÂświecie, supercywilizacje o nieporĂłwnywalnie dÂłuÂższej historii rozwoju technologicznego mogÂą tworzyĂŚ symulacje caÂłego kosmosu, ³¹cznie z jego mieszkaĂącami. Tego typu twĂłr musiaÂłby opieraĂŚ siĂŞ na „rusztowaniu”, w ktĂłrym „kosmiczni programiÂści” zakodowaliby rzÂądzÂące nim prawa.

Jak mĂłwi Beane, „stelaÂż” symulacji wszechÂświata mĂłgÂłby opieraĂŚ siĂŞ o zasady chromodynamiki kwantowej. Poszukiwanie „Matriksa” to jednak sprawa wyÂższej fizyki: „Istnienie numerycznej symulacji mogÂłoby przejawiaĂŚ siĂŞ w rozkÂładzie promieniowania kosmicznego o najwyÂższej energii, wykazujÂącego stopieĂą zaÂłamania symetrii rotacyjnej odzwierciedlajÂący strukturĂŞ siatki budujÂącej wirtualny wszechÂświat” - piszÂą uczeni z Bonn. MĂłwiÂąc proÂściej, nawet gdyby kosmos byÂł zaawansowanÂą symulacjÂą, miaÂłby pewne ograniczenia. Od teorii do praktyki daleko, ale gdyby w jakiÂś sposĂłb udaÂło siĂŞ potwierdziĂŚ te przypuszczenia, byÂłoby to odkrycie nie tyle przeÂłomowe, co problemowe.

Brzmi to jak czyste science-fiction, jednak na polu kosmologii, futurologii i filozofii rozwaÂża siĂŞ ten scenariusz od dawna. NiektĂłrzy nie wykluczajÂą, Âże wizja kosmosu jako symulacji jest dobrÂą alternatywÂą dla teorii Wielkiego Wybuchu i przy okazji w miarĂŞ jasno okreÂśla cel istnienia wszechÂświata. Jej filozoficzne konsekwencje sÂą jednak tak g³êbokie, Âże australijski myÂśliciel David J. Chalmers stworzyÂł nawet „metafizykĂŞ Matriksa”. Wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ od Hansa Moraveca - austriackiego robotyka i futurysty, ktĂłry wierzy, Âże ewoluujÂąca w nieskoĂączonoœÌ technologia moÂże byĂŚ zdolna do tworzenia wÂłasnych kosmosĂłw i rzeczywistoÂści.

Moravec tak pisze o sytuacji ludzkoÂści zamkniĂŞtej w symulacji: „ByÂłby to samowystarczalny ukÂład mogÂący istnieĂŚ jako program, ktĂłry cicho przetwarza dane na komputerze w jakimÂś ciemnym zakÂątku […]. WewnÂątrz symulacji rozgrywajÂą siĂŞ zdarzenia zgodne ze Âścis³¹ logikÂą programu, ktĂłry okreÂśla tam rĂłwnieÂż prawa fizyki. Jej mieszkaniec moÂże - przez eksperymenty i dedukcjĂŞ - domyÂśleĂŚ siĂŞ dziaÂłania niektĂłrych praw panujÂących w symulacji, ale nigdy nie pozna jej prawdziwej natury, ani nie dowie siĂŞ, Âże istnieje generujÂący jÂą komputer”.

Czy tak wyglÂąda ponura prawda o losie naszego kosmosu? Nick Bostrom mĂłwi, Âże to moÂżliwe.

Kosmiczna inscenizacja wedÂług Bostroma

Nick Bostrom (wÂłaÂśc. Niklas BostrĂśm) to szwedzki filozof, kierownik Instytutu PrzyszÂłoÂści LudzkoÂści na Uniwersytecie Oksford, wedÂług ktĂłrego istniejÂą spore szanse na to, Âże bytujemy w rzeczywistoÂści wykreowanej przez kogoÂś innego - byĂŚ moÂże nawet przez Ziemian z odlegÂłej przyszÂłoÂści, ktĂłrzy w ten sposĂłb odtwarzajÂą swojÂą historiĂŞ. Ale po kolei.

Bostrom uznaje, Âże istnieje duÂże prawdopodobieĂąstwo, Âże prawa natury odkryte przez Newtona czy Darwina to w rzeczywistoÂści „ustawienia”, ktĂłre w swojej symulacji kosmosu zastosowali zaawansowani „programiÂści”. PostawiÂł on trzy wnioski, z ktĂłrych jeden musi byĂŚ prawdziwy. Pierwszy zakÂłada, Âże Âżadna cywilizacja nie przetrwa tysiĂŞcy lat rozwoju technologicznego (nie dojdzie do punktu, ktĂłry nazywany jest „post-ludzkim”). JeÂśli ktĂłrejÂś siĂŞ to uda i osiÂągnie moÂżliwoœÌ kreowania wirtualnych kosmosĂłw, moÂże siĂŞ na to nie zdecydowaĂŚ, np. z przyczyn moralnych. Trzecia moÂżliwoœÌ mĂłwi, Âże ktoÂś rozwiniĂŞty tak, Âże nie ma dla niego Âżadnych ograniczeĂą, juÂż to zrobiÂł, a my istniejemy w jego wytworze.

ChoĂŚ byÂł to raczej myÂślowy eksperyment, w artykule na Âłamach „New Scientist” Bostrom wyjaÂśniÂł, co mogÂło byĂŚ motywacjÂą rozwiniĂŞtych cywilizacji: „MogÂą one dysponowaĂŚ maszynami o odpowiedniej mocy obliczeniowej oraz oprogramowaniem pozwalajÂącym na stworzenie czegoÂś, co nazwaÂłem symulacjÂą Âżycia przodkĂłw. ByÂłoby to szczegó³owe zobrazowanie historii, zaawansowane na tyle, Âże istniaÂłyby w nim Âświadome umysÂły doÂświadczajÂące tego, co my. MoÂżna uznaĂŚ to za bardzo rozwiniĂŞtÂą wirtualnÂą rzeczywistoœÌ, w ktĂłrej umysÂły stanowiÂą czêœÌ Âświata, gdzie bytujÂą” - pisze. Czy tak samo jest z nami?
Autor: Piotr CielebiaÂś ÂŹrĂłdÂło: Onet

http://strefatajemnic.onet.pl/extra/zyjemy-w-matriksie,1,5300277,artykul.html

15-latek podwaÂżyÂł teorie Einsteina i Newtona

wczoraj, 20:48

Pewien 15-latek w czasie kilku pierwszych dni staÂżu w Obserwatorium Astronomicznym w Strasburgu stworzyÂł program, za pomocÂą ktĂłrego podwaÂżyÂł teorie Einsteina i Newtona - donosi rmf24.pl. Sensacyjne odkrycie zostaÂło opublikowane w jednym z najbardziej renomowanych pism naukowych na Âświecie – "Nature".
Galaktyka Andromedy, fot. AFP
Galaktyka Andromedy, fot. AFP

15-letni licealista Neil Ibata udowodni³, ¿e teorie dotycz¹ce kosmosu s¹ b³êdne. Jego pomiary wykaza³y, ¿e tzw. galaktyki kar³owate kr¹¿¹ w sposób skoordynowany wokó³ wielkiej Galaktyki Andromedy.

Eksperci podkreÂślajÂą, Âże obala to fundamenty astrofizyki. Dotychczas sÂądzono, Âże galaktyki karÂłowate miaÂły przemieszaĂŚ siĂŞ w sposĂłb mniej lub bardziej chaotyczny. Nie potrafiono jednak tego udowodniĂŚ.

Licealista oÂświadczyÂł, Âże nie ma zamiaru dalej zajmowaĂŚ siĂŞ kosmosem. StwierdziÂł, Âże chciaÂł pomĂłc w pracy swojemu ojcu, ktĂłry od lat pracuje w Obserwatorium Astronomicznym w Strasburgu.

Galaktyki karÂłowate to typ galaktyk o rozmiarach najmniejszych z dotychczas znanych. WielkoÂści poniÂżej 2 kiloparsekĂłw i niskiej jasnoÂści absolutnej. Galaktyki karÂłowate obserwuje siĂŞ najczĂŞÂściej w pobliÂżu jasnych galaktyk, wewnÂątrz gromad.

Przyk³adem takiej galaktyki s¹ Ob³oki Magellana, dwie kar³owate galaktyki najbli¿sze naszej Galaktyce, widoczne go³ym okiem z pó³kuli po³udniowej: Ma³y Ob³ok Magellana (okreœlany anglojêzycznym skrótem SMC) odleg³y jest o 196 tys. lat œwietlnych, ma œrednicê 13 000 lat œwietlnych i masê 1,5 mld mas S³oùca, widoczny jest w gwiazdozbiorze Tukana.

Wielki ObÂłok Magellana (LMC) znajduje siĂŞ na pograniczu gwiazdozbiorĂłw ZÂłotej Ryby i GĂłry StoÂłowej, oddalony jest o 163 tys. lat Âświetlnych, ma ÂśrednicĂŞ 40 000 lat Âświetlnych i masĂŞ 14 mld mas SÂłoĂąca, zawiera ok. 1,5 mld gwiazd. Oba obÂłoki oddalone sÂą od siebie o 65 200 lat Âświetlnych, majÂą wspĂłlne z GalaktykÂą pochodzenie, oba zawierajÂą wzglĂŞdnie duÂżo materii miĂŞdzygwiazdowej.

(rfm24.pl/Onet Wiem, JS)

http://wiadomosci.onet.pl/nauka/15-latek-podwazyl-teorie-einsteina-i-newtona,1,5386215,wiadomosc.html

Tajemnicze czÂąstki emitowane przez SÂłoĂące zmieniajÂą materiĂŞ na Ziemi

admin, wt., 2013-01-08 16:19



    PrzyjĂŞÂło siĂŞ postrzegaĂŚ pewne wartoÂści fizyczne za staÂłe i niezmienne. Do takiej kategorii bardzo dÂługo zaliczano tak zwane czasokres poÂłowicznego rozpadu izotopĂłw radioaktywnych. Z pewnoÂściÂą jest to zdarzenie probabilistyczne, ale czy jego wartoœÌ jest niezmienna? Okazuje siĂŞ, Âże to SÂłoĂące i jego aktywnoœÌ jest jedynym gwarantem staÂłoÂści tych parametrĂłw. Naukowcy juÂż w 2006 roku odkryli, Âże SÂłoĂące zaczĂŞÂło emitowaĂŚ jakieÂś formy czÂąstek elementarnych, ktĂłre niczym neutrina przelatujÂą przez ca³¹ materiĂŞ i to na dodatek zmieniajÂąc jÂą w istotny sposĂłb.

    Te niezwykÂłe wÂłaÂściwoÂści SÂłoĂąca odkryto zupeÂłnie przypadkiem. OkazaÂło siĂŞ, ze nasza pobliska gwiazda jest w stanie emitowaĂŚ czÂąstki, ktĂłre docieraÂły nawet do nieoÂświetlonych ÂświatÂłem sÂłonecznym laboratoriĂłw. W efekcie czas poÂłowicznego rozpadu wielu izotopĂłw przechowywanych w warunkach laboratoryjnych zmieniÂł siĂŞ na tyle, ze nie moÂżna byÂło tego ignorowaĂŚ.

    Tematem zaczĂŞli siĂŞ interesowaĂŚ najlepsi specjaliÂści od tej tematyki z prestiÂżowych uniwersytetĂłw Stanford i Purdue. Zaproponowali oni wyjaÂśnienie powodujÂące powstanie kolejnej tajemnicy. WedÂług nich czasy rozpadu uwaÂżane za staÂłe zostaÂły zmienione przez nieznanÂą czÂąstkĂŞ elementarnÂą.

    Ustalono ponad wszelkÂą wÂątpliwoœÌ, ze to nowe neutrino jest emitowane zwÂłaszcza w trakcie rozbÂłyskĂłw sÂłonecznych, ale poza tym wiadomo o tym tak maÂło, Âże naukowcy wola o tym nie wspominaĂŚ. Jednak milczenie nauki nie oznacza, Âże problem nie istnieje a nasze poznanie jego istoty jest na ÂżenujÂąco niskim a moÂże nawet zerowym poziomie.



ÂŹrĂłdÂło: http://beforeitsnews.com/space/2013/01/ ... 52640.html
http://zmianynaziemi.pl/wideo/tajemnicz ... erie-ziemi

DuÂżo plam na SÂłoĂącu

dzisiaj, 20:14 PAP



S³oùce usiane jest du¿¹ liczb¹ plam i obszarów aktywnych. Dwa z nich mog¹ siê popisywaÌ najbardziej energetycznymi eksplozjami - informuje serwis NASA o nazwie SpaceWeather.com.
fot. AFP
fot. AFP

S³oùce zmienia swoj¹ aktywnoœÌ w cyklu 11-letnim. Najstarszym sposobem okreœlania tej aktywnoœci jest liczba plam, która opisywana jest tzw. liczb¹ Wolfa. Oblicza siê j¹ bardzo prosto - do ca³kowitej liczby plam dodaje siê liczbê grup plam pomno¿on¹ przez dziesiêÌ. W maksimum aktywnoœci liczba ta potrafi siêgaÌ 200, a w minimum spada do zera.

Obecnie S³oùce zbli¿a siê do maksimum swojej aktywnoœci, które ma byÌ jednym z ni¿szych. W roku 2012 typowe liczby Wolfa siêga³y niezbyt imponuj¹cego poziomu 60. Rok 2013 zacz¹³ siê jednak odmiennie.

Tarcza naszej dziennej gwiazdy zosta³a usiana drobnymi grupami plam i w szczytowym momencie by³o ich nawet 14. To zaowocowa³o du¿ymi dziennymi liczbami Wolfa. 4 stycznia siêgnê³y one 116, dzieù póŸniej by³o to ju¿ 167, dwa dni póŸniej - 181, a 8 stycznia - 196.

O ile na poczÂątku byÂła d to duÂża liczba maÂłych grup, to teraz obszary aktywne zaczĂŞÂły siĂŞ rozrastaĂŚ. Naukowcy szczegĂłlnÂą uwagĂŞ zwracajÂą na dwa z nich. Pierwszy, oznaczony numerem AR1652, ma na tyle duÂżo energii, Âże szanse na to, Âże popisze siĂŞ wybuchem klasy M wynoszÂą 35 proc., a szanse na najbardziej energetyczny wybuch klasy X siĂŞgajÂą 5 proc.

Jeszcze wiĂŞcej energii zawiera obszar AR1654, ktĂłry w wÂłaÂśnie wyÂłoniÂł siĂŞ zza wschodniego brzegu tarczy SÂłoĂąca. ZwiÂązana jest z nim para ogromnych plam, ktĂłre da siĂŞ zobaczyĂŚ goÂłym okiem (oczywiÂście tylko przy bardzo niskim poÂłoÂżeniu SÂłoĂąca nad horyzontem, kiedy patrzenie na naszÂą dziennÂą gwiazdĂŞ nie grozi uszkodzeniem wzroku).

Obecnie obszar popisuje siĂŞ wybuchami klasy C, ale sÂą duÂże szanse na to, Âże pojawiÂą siĂŞ mocniejsze eksplozje.

(PG)

12-01-2013, 01:16

Gigantyczna, ciemna plama na SÂłoĂącu



kosmos , materia , plama sÂłoneczna , plazma , sÂłoĂące , wiatr sÂłoneczny , wybuch , zorza polarna
Obrazek
Zobacz wiĂŞcej w kategorii: WiadomoÂści astronomiczne

Gigantyczna plama pojawiÂła siĂŞ na powierzchni SÂłoĂąca. Jest tak duÂża, Âże mogÂłaby pomieÂściĂŚ kilka takich planet, jak nasza. Za kilka dni znajdzie siĂŞ naprzeciw Ziemi. Czy coÂś nam grozi?

SÂłoĂące bez wÂątpienia wkracza wÂłaÂśnie w szczyt swojej aktywnoÂści, co nastĂŞpuje mniej wiĂŞcej co 11 lat.

AktywnoœÌ s³oneczna okreœlana jest miêdzy innymi wizualnie na podstawie iloœci i rozmiarów plam na powierzchni naszej gwiazdy.

W ostatnich dniach liczba plam byÂła najwiĂŞkszÂą od lat, a to Âświadczy o tym, Âże procesy zachodzÂące na SÂłoĂącu sÂą coraz bardziej niepokojÂące.

Wzrok naukowców przykuwa kompleks plam oznaczony numerem 1654. Jest tak du¿y, ¿e mog³oby siê tam zmieœciÌ kilka Ziemi, a to dlatego, ¿e œredniej wielkoœci plamy potrafi¹ mieÌ szerokoœÌ 50 tysiêcy kilometrów, a te najwiêksze rozmiary Jowisza.

Ciemne plamy wci¹¿ siê rozrastaj¹ i co jakiœ czas wybuchaj¹ uwalniaj¹c olbrzymie iloœci na³adowanych cz¹stek, które w postaci wiatru s³onecznego gnaj¹ w kierunku naszej planety.

Wnikaj¹c do ziemskich biegunów magnetycznych wywo³uj¹ zak³ócenia w wysokich warstwach atmosfery, na skutek czego pojawiaj¹ siê zorze polarne. Na razie materia dociera do Ziemi w niedu¿ej skali, dlatego te¿ zorze nie s¹ widoczne w Polsce.

Jednak to siĂŞ moÂże zmieniĂŚ nawet za kilka dni, kiedy kompleks 1654 znajdzie siĂŞ naprzeciw Ziemi. PoniÂżej zamieszczamy najnowsze zdjĂŞcie omawianego kompleksu plam na SÂłoĂącu wykonane przez sondĂŞ SDO. http://www.twojapogoda.pl

POLE MAGNETYCZNE ZIEMI.

Serce i koherencja

Opublikowano: 13.09.2011 |

Kiedy pole magnetyczne Ziemi zostaje naruszone, fakt ten wpÂływa bezpoÂśrednio na pracĂŞ mĂłzgu i rytm serca. NiektĂłrzy kojarzÂą powstawanie migren ze zmianami ziemskiego pola magnetycznego. NiewÂątpliwie w jakimÂś stopniu taki zwiÂązek istnieje, ale nie ma na to generalnej reguÂły. NiektĂłrzy ludzie mocniej reagujÂą na zmianĂŞ takiego pola a inni sÂłabiej. Znacznie lepiej odbierajÂą takie zak³ócenia zwierzĂŞta. Legendarne jest wyczuwanie przez zwierzĂŞta trzĂŞsieĂą ziemi. Zazwyczaj opuszczajÂą one takie miejsce na kilka godzin przed kataklizmem. W Chinach zorganizowano nawet specjalne sÂłuÂżby, ktĂłre na podstawie obserwacji zwierzÂąt informujÂą o nadchodzÂącym trzĂŞsieniu ziemi. ZwierzĂŞta wyczuwajÂą zmiany, jakie zachodzÂą w jonosferze i w polu magnetycznym i na tej podstawie podejmujÂą decyzjĂŞ. IstniejÂą juÂż obecnie urzÂądzenia, ktĂłre sÂą w stanie obserwowaĂŚ i interpretowaĂŚ zak³ócenia pomiĂŞdzy jonosferÂą a ziemskim polem elektromagnetycznym przewidujÂąc w ten sposĂłb – podobnie jak zwierzĂŞta – trzĂŞsienia ziemi czasem na kilka tygodni przed ich nadejÂściem.

Jednym z pierwszych naukowcĂłw, ktĂłry badaÂł wpÂływ zmian, jakie zachodzÂą w jonosferze na ziemskie pole magnetyczne i na czÂłowieka byÂł rosyjski badacz Aleksander CzyÂżewski (urodzony w Ciechanowcu niedaleko Grodna). CzyÂżewski byÂł synem rosyjskiego generaÂła, ktĂłry stacjonowaÂł w tej czĂŞÂści rosyjskiego imperium. ObserwujÂąc cyklicznoœÌ pojawiania siĂŞ plam na SÂłoĂącu i erupcje koronalnych wyrzutĂłw masy, CzyÂżewski uznaÂł, Âże majÂą one g³êboki wpÂływ nie tylko na zachowanie pojedynczego czÂłowieka, ale takÂże na ca³¹ historiĂŞ ludzkoÂści przyczyniajÂąc siĂŞ do wybuchĂłw rewolucji, buntĂłw spoÂłecznych i wojen miĂŞdzynarodowych. Ci, ktĂłrzy zaczĂŞli badaĂŚ zasadnoœÌ teorii CzyÂżewskiego zauwaÂżyli, Âże takÂże okresy przyspieszonego rozwoju ludzkoÂści, powstawanie wynalazkĂłw, odkrycia geograficzne sÂą zwiÂązane z dziaÂłalnoÂściÂą SÂłoĂąca stymulujÂącÂą ziemskie pole magnetyczne. Energia ta jest wiĂŞc niekoniecznie negatywna i wszystko zaleÂży od tego, jak chcemy jÂą uÂżyĂŚ. Wg. dr McCraty’ego czÂłowiek swĂłj stres moÂże uÂżyĂŚ do destrukcji ale takÂże w sposĂłb kreatywny z poÂżytkiem dla innych.

Istnieje jednak moÂżliwoœÌ dziaÂłania odwrotnego. SiÂła ludzkich uczuĂŚ, zwÂłaszcza po³¹czona w jednej idei (koherencja) jest w stanie modulowaĂŚ ziemskie pole magnetyczne. CoÂś takiego miaÂło miejsce np. tuÂż po wypadkach 11 wrzeÂśnia w Nowym Jorku, kiedy to zniszczone zostaÂły wieÂże WTC. Poziom ziemskiego pola magnetycznego jest nieustannie mierzony przez satelity i tuÂż po ataku zobaczono na wykresie pola powaÂżnÂą zmianĂŞ – jego odczyt wystrzeliÂł w gĂłrĂŞ. NastĂŞpnego dnia pole magnetyczne ziemi byÂło chaotyczne, tak jak chaotyczne i czĂŞsto peÂłne strachu byÂły ludzkie myÂśli. Nie jest to oczywiÂście bezpoÂśredni dowĂłd, Âże odwrotny wpÂływ na ziemskie pole magnetyczne istnieje, ale moment w ktĂłrym na wykresie moÂżna byÂło zaobserwowaĂŚ te zmiany byÂł szczegĂłlny i trudno tu podejrzewaĂŚ tylko zbieg okolicznoÂści.

Mówi¹c o ludzkich emocjach nie sposób pomin¹Ì tych, jakimi ludzie darz¹ zwierzêta. Ludzkie serce w sposób niezwykle czu³y reaguje na emocje. Rytm serca zmienia siê za ka¿dym uderzeniem serca i jest to naturalna praca serca, zwana przez kardiologów zmiennoœci¹ rytmu zatokowego. Kontroluje ona zmiennoœÌ rytmu i przez badanie EKG mo¿na okreœliÌ stan zdrowia serca. Ujmuj¹c to obrazowo serce wysy³a informacje zakodowan¹ w swoim biciu, pokazuj¹c tak¿e swoje emocje. W jednym z doœwiadczeù, dr McCrathy pod³¹czy³ do serca tak cz³owieka, jak i zwierzêcia magnetofon, który nagrywa³ jego rytm. Doœwiadczenia to po raz pierwszy przeprowadzi³ na swoim synu i jego psie. Oba serca niemal¿e natychmiast zaczê³y pracowaÌ w systemie zwanym koherentnym, co oznacza, ¿e wp³ywa³y one na siebie, stymulowa³y siê nawzajem wywo³uj¹c pozytywne uczucia. Pies le¿a³ na kolanach ch³opca sprawiaj¹c mu tym przyjemnoœÌ i jednoczeœnie serce zwierzêcia rejestrowa³o stan emocjonalny ch³opca, który wp³ywa³ na zachowanie psa. W podobny sposób do ludzkiego serca i emocji dostraja siê serce konia.

DoÂświadczenie to jest przykÂładem koherencji, ktĂłra jest centralnym elementem badaĂą dr McCraty’ego. Stan ten nie jest toÂżsamy ze stanem zrelaksowania, choĂŚ jest z samej swojej natury niezwykle pozytywny. Pokazuje jednak, Âże serce w takim przypadku jest przekaÂźnikiem informacji, ktĂłre sÂą niedostĂŞpne dla mĂłzgu, bo nie potrafi ich on zracjonalizowaĂŚ. Pole elektromagnetyczne serca jest mechanizmem, ktĂłry zdaje siĂŞ byĂŚ pod³¹czony i czerpaĂŚ z ziemskiego a nawet kosmicznego systemu informacyjnego, tworzÂąc wspomnianÂą koherencjĂŞ. Jest ona w tym rozumieniu energetycznym po³¹czeniem i kooperacjÂą pomiĂŞdzy sercem, umysÂłem, ciaÂłem i duchem. W procesie koherencji energia nie jest marnotrawiona a wrĂŞcz przeciwnie – akumulowana, przez co moÂżemy lepiej manifestowaĂŚ nasze intencje. JuÂż Edgar Cayce zauwaÂżyÂł, Âże wspĂłlna ludzka medytacja jest w stanie wpÂłyn¹Ì na ziemskie pole magnetyczne, a przez to na przyszÂłoœÌ rozgrywajÂących siĂŞ wydarzeĂą, redukujÂąc jednoczeÂśnie indywidualny stres uczestnika takiej medytacji. To wÂłaÂśnie w tym celu dr McCraty stworzyÂł organizacje Global Cherence Initiative i jest to chyba jedyna organizacja globalna, ktĂłrej efekty dziaÂłania sÂą wy³¹cznie pozytywne.

Autor: Chris Miekina
ÂŹrĂłdÂło: Nowa Atlantyda


http://wolnemedia.net/ezoteryka/serce-i-koherencja/

    Szykuje siĂŞ megawiosna, czy to raczej kolejne nietrafione spekulacje?
    Screwdriver, pon., 2013-01-28 09:40

    Skala zjawiska: kontynetalne

    screwdriver

    CaÂłkiem niedawno (nie pamiĂŞtam dokÂładnie kiedy, pod koniec ubiegÂłego roku albo na poczÂątku obecnego) odbyÂło siĂŞ coÂś, co moÂżna nazwaĂŚ Âświatowym kongresem klimatologĂłw i meteorologĂłw. Omawiano tam m.in. sytuacjĂŞ dotyczÂącÂą zmian klimatu w najbliÂższych miesiÂącach.
   



    Otó¿ jeÂśli wierzyĂŚ raportom, na przeÂłomie marca-kwietnia czekajÂą nas ekstremalnie wysokie temperatury jak na tĂŞ porĂŞ roku. SÂłoĂące ma siĂŞ przebudziĂŚ (co sygnalizowaÂła juÂż od dawna NASA), temperatury majÂą osiÂągaĂŚ 25 st C. Stan juÂż rzekomo nie ma ulec zmianie, nastĂŞpna zima ma byĂŚ juÂż bardzo Âłagodna i krĂłtka, z przewagÂą deszczu. Poza tym SÂłoĂące aktywuje siĂŞ od jeszcze jakiegoÂś innego ÂźrĂłdÂła promieniowania, czego juÂż raczej ciĂŞÂżko szukaĂŚ w mediach.

    Wiadomo jednak, Âże badania takiego promieniowania sÂą przeprowadzane, filmy o tym dostĂŞpne sÂą na YouTube. Poza tym w przyrodzie dziejÂą siĂŞ dziwne rzeczy, co moÂżna juÂż zauwaÂżyĂŚ na podstawie wÂłasnych obserwacji. Do kraju zaczynajÂą przylatywaĂŚ juÂż ptaki z ciepÂłych krajĂłw, niektĂłre owady byÂły aktywne (w domach oczywiÂście) przez ca³¹ zimĂŞ, a zwierzĂŞta zaczynajÂą gubiĂŚ zimowe futro.

    Pytanie tylko, jak prawdziwe sÂą te dane i czy SÂłoĂące faktycznie czeka przebudzenie w tak krĂłtkim czasie (a jak wielokrotnie informowano na Âłamach tej strony, Âże nasza gwiazda jest nienaturalnie spokojna), faktem z drugiej strony jest jednak to, Âże przemiany zachodzÂące w przyrodzie nie mogÂą zostaĂŚ nie zauwaÂżone.

http://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/szykuje-sie-megawiosna-czy-raczej-kolejne-nietrafione-spekulacje