[Syria-Palestine g³ówna] Inne królestwa i miasta:
Edomici [kluczowe KrĂłli]
[Do³¹cz do nas] [Ogólna mapa witryny]
Musimy ciĂŞ
streszczenie
▪ Origin
▪ Lokalizacja
▪ Firma i handlu
▪ Religia
▪ Historia
▪ Archeologia
▪ Bibliografia
Wadi Zered, granicznym
miĂŞdzy Moabu i Edomu
pochodzenie
dom e (lub hebrajski : אֱדוֹם Edom "czerwone lub czerwone", w Syryjski: ܐ ܕ ܘ ܡ w jĂŞzyku greckim : "lδουμαία IdoumaĂa w jĂŞzyku ÂłaciĂąskim: Idumaea lub Idumea lub Edomu) byÂła nazwa nadana Ezawa w Tanach ( albo Biblia hebrajska), a narĂłd, nieistniejÂącego juÂż, kto byÂł w dó³. Region z du¿¹ iloÂściÂą czerwonego piaskowca, skutkowaÂłoby nazwÂą "Edom?". Inny wariant pochodzenia tej nazwy pochodzi Ezaw, pierworodny bliÂźniakĂłw z Izaaka i Rebeki, urodzonych pokryta czerwonÂą polaru. Wreszcie, zgodnie z innÂą etymologiĂŞ, Ezaw otrzymaÂłby ten przydomek po sprzedaÂży jego pierworĂłdztwo przeciwko danie z czerwonej soczewicy. WÂśrĂłd AsyryjczykĂłw , Edomici jego mianowany Udumi i sÂą czasami nazywane Edomici w tekstach grecko-rzymskich.
lokalizacja
T o jest obecny ziemia Izraela. Edomici mówi³ jêzyk semicki. Byli plemienny grupa ¿yj¹cych na pustyni Negew i Araby Valley, która jest obecnie po³udniowa Martwe morze i s¹siednie Jordan. Zajêli regionu le¿¹cego na po³udnie od Morza Martwego do brzegów Zatoki Akaba. Specjaliœci zgadzaj¹ siê, ¿e Edomici przyszed³ zaj¹Ì miejsce dalej na po³udnie od Petra od pierwszego tysi¹clecia. Jednak niewiele wiemy o ich zajêciu miasta. Zajêli tak¿e szczyty Umm el Biyara gdzie znaleziono szcz¹tki domów i czo³gów z okresu od VII wieku pne narodu Edomskiego wiadomo, ¿e istnia³ w IX wieku pne, Biblia przed daty jego istnienia wieków. Jednak ostatnie dowody archeologiczne pokazuje œlady Edomitów w XIII wieku pne, ale problem pozostaje kontrowersyjne. Naród przesta³ istnieÌ jako paùstwo z ¿ydowsko-rzymskiej wojen. To by³ historyczny wróg Izraela z Moab i Ammon . Kilka fragmentów Starego Testamentu potwierdzaj¹ upartego nienawiœci miêdzy tymi dwoma narodami (II Królów, II Ksiêga Kronik, Psalmy CXXXVII, Obadyjasz Jeremiasza).
[Kliknij aby powiĂŞkszyĂŚ obrazek]
Edomici groby przy wejÂściu do Petra
Trade Company
T on lista królów Edomu wymienionych w Ksiêdze Rodzaju sugeruje, ¿e jest to wiêcej ni¿ konfederacj¹ ka¿dy ksi¹¿¹t panuj¹cych nad ich miasta jako linii monarchów w sobie. Niewiele wiemy o Edomitów, ale opuœcili wspomnienie niewojenne ludzi, znanych ze swej m¹droœci, której g³ównym przedmiotem dzia³alnoœci by³a produkcja jakoœci tkanin i ceramiki. Mieli tak¿e pewn¹ kontrolê w obróbce metali. Królestwo Edomu zwróci³ du¿o jego utrzymania karawan handlowych miêdzy Egipcie , na Bliskim Wschodzie, w Mezopotamii , Arabii i na trasie kadzenia. Jest równie¿ zaœwiadcza siê, ¿e szlaki handlu morskiego a¿ do Indii, opuœci³ port Esjon-Geber.
Edomici prawdopodobnie równie¿ eksportowane sól i balsamea balsam (drzewa i krzewy pochodz¹ce z obszaru Morza Martwego) wykorzystywane do perfum i kadzid³a œwi¹tyù staro¿ytnego œwiata. Najbardziej znanym zabytkiem pozostawione przez ten lud jest twierdza Sela. S³owo hebrajskie "Sela lub Selah" oznacza "kamieù" i odnosi siê w Biblii (II Królów, XIV, 7; Iz XVI, 1) twierdza Edomczyk ¿e historycy od dawna uznaje miejsce Petra gdzie Bosra (lub Bostra, na po³udniu Syrii, stolica regionu Chauranu). Eksperci s¹ teraz jednomyœlni wesz Sela zlokalizowaÌ dalej na pó³noc, oko³o 10 km. Na po³udnie od Tafila.
[Kliknij aby powiĂŞkszyĂŚ obrazek]
Edomici grobĂłw na drodze do Petry.
religia
T on charakter Edomczyków religia jest w du¿ej mierze nieznane. Podobnie jak jego bliskich krewnych innych królestwach Lewantyùskim Semitów czcili bogów, takich jak El, Baal i lokalna bogini Athirat (lub Aszery). Wiemy, ¿e od VIII wieku pne, Edomici narodowego imienia Bo¿ego, JRD (QoS lub Qaush lub QoS qaus lub Kaush lub KO). Jest mo¿liwe, ¿e kobieta bogini Astarte byÌ mo¿e, by³ obiektem kultu, a Sin Bóg (lub Sin) z Harran (lub Carrahes lub Karrami). Odwo³anie do kultowego Edomczyk pojawia siê w Drugiej Ksiêdze Kronik 14 wersecie 25, ale ten sk³ad jest póŸno, a autor tego tekstu by³ na pewno trochê wiedzy o religiach praktykowany dwa wieki temu.
Bóg Kaus (QoS lub Qaush lub QoS qaus lub Kaush lub KO), pojawia siê w tekstach zarówno Edomici i Asyryjczyków . By³ g³ównym Edomczyk bóstwem. Nazwa jego ma³¿onka nie jest znane. ChoÌ Tanach (Biblia Hebrajska lub) potêpia bogom narodów Moabicki i amonit s¹siadów, Bóg Kaus nie pojawia siê jako takie. W królestwie cieszy³ oficjalny status i jest obecny jako element imion. Tak wiêc wydaje siê w nazwach Królów i zwrotów takich jak "B³ogos³awiê Ciê kaus" zawarte w korespondencji administracyjnej szóstego wieku pne Znamy kilka uszczelnienia nale¿¹ce do Ksiê¿y JRD i co najmniej jedna uszczelka potwierdzaj¹ce kult Baala. VIII wieku pne w okresie perskim Achemenidów , nazwa pojawia siê w piêÌdziesiêciu Kaus imion na tabliczkach glinianych, fok i ostraca w Tanach (Biblii Hebrajskiej lub). Kult kaus dominowa³ a¿ do ówczesnego Persji .
W rzeczywistoœci Kaus by³ Bóg z pó³nocnej Arabii. Przed pojawieniem siê królestwa Edomu, ¿e pojawi³y siê ju¿ w XIII wieku, w wykazie nazw Egipski klany Beduinów Shasous (lub Shasus, Beduin Pierwszy znajduje siê w Transjordanii, które nastêpnie s¹ wymieniane jako Po³udniowej Palestyny ). Kaus jest bogiem wojny i burzy. Jego rosn¹ca popularnoœÌ w Edom wydaje siê pokrywaÌ z pojawieniem Królestwa Edomczyk w ósmym wieku. Warunki wprowadzenia kultu w kraju s¹ dobrze znane. Wed³ug W.Porter Beniamina, jego kult jako krajowy bóstwa zosta³y wykorzystane do konsolidacji politycznej organizacji paùstwa Edomczyk w populacji z³o¿onej z niezale¿nych klanów. Odt¹d Persji , odniesienia do JRD s¹ jeszcze bardziej liczne. Eksperci podkreœlaj¹, pewn¹ bliskoœÌ miêdzy nim a Izraelita Boga Jahwe. Ten ostatni jest opisane jako pochodz¹ce od Edom, Paran lub Temanu. Ta bliskoœÌ wyjaœnia non potêpienie kaus przez Tanach (Biblii Hebrajskiej lub). W trzecim wieku, zosta³ nawet wspomniany w literaturze rabinackiej.
Historia .......
T on Edomici lub Edomici s¹ potomkowie Ezawa, brata bliŸniaka Jakuba , grand-syn Abraham . Jakuba sp³odzi³ Izraelitów po Bogu (Rodzaju 35:10) i przemianowany na "Izrael". Tak wiêc Ezaw by³ za³o¿ycielem narodu izraelskiego. Oko³o 1300 roku pne, osiedlili siê w po³udniowej czêœci Morza Martwego. Dokumenty Egipcjanie z koùca XIII i na pocz¹tku XII wieku wspominaj¹c o ich istnieniu. Wydaje siê, ¿e by³y one zwi¹zane z Shasous (lub Shasus, Beduina najpierw umieszczony w Transjordanii, które nastêpnie s¹ wymieniane jako Po³udniowej Palestyny) i Shutu, koczownicze Raiders wzmianka w Ÿród³ach egipskich . List od pisarza egipskiego z XIX dynastii znaleziony w twierdzy Wadi Tumilat (Delta Nilu), pochodz¹cy z czasów panowania faraona Merenptah (lub Merenptaha, 1213-1203), donosi kr¹¿enie nomadów " Shasous pokolenia Edom ".
Kliknij na wybrane miasto lub region
Kraj pochodzenia EdomczykĂłw wedÂług Tanach (Biblii Hebrajskiej lub) rozciÂągaÂło siĂŞ od Pó³wyspu Synaj do miasta Kadesz-Barnea (South staroÂżytnego Izraela). Na poÂłudniu dotarÂł Eilat (od Morza Czerwonego, Zatoki Akaba), ktĂłry port Edomu. Na pó³nocy terytorium Edomu wzruszony, Âże z Moabu i Judy . Granica miĂŞdzy Moabu i Edom byÂł Wadi Zered. W staroÂżytnej stolicy Edom byÂł Bozrah (Bozrah lub Botzrah lub w jĂŞzyku hebrajskim : בצרה) w poÂłudniowej Jordanii dziÂś, na poÂłudniowy wschĂłd od Morza Martwego. KrĂłlewskoÂści Edomu, przynajmniej na poczÂątku, nie byÂł dziedziczny.
Kroniki wspomnieÌ zarówno seriê Królów i Ksi¹¿¹t szefów (lub). Nazwy Edomici Królów wymienionych w Tanach (Biblii Hebrajskiej OR): Bela, Jobab Chuszam, Hadad, Samla Saula, Baal-Hanan Hadad, s¹ uwa¿ane przez wielu badaczy za w¹tpliwe i prawdopodobnie wynikaj¹ z pomylenia Edomici i nazwy Aramejczycy . Rzeczywiœcie, wiele z tych nazw s¹ Syryjczycy i ¿aden zawiera nazwê narodowego bóstwa Edomitów, JRD (QoS lub Qaush lub QoS qaus lub Kaush lub Kos), dobrze potwierdzone element epigrafice asyryjskiej szczególnoœci.
Pierwszy cytuje Tory (KsiĂŞga Rodzaju 36) jest Bela ben Beor (W jĂŞzyku hebrajskim : בלע). "Syn Bela Beor" Jego daty jego panowania, a jego nastĂŞpcy nie sÂą znane, ale caÂły okres istnienia krĂłlestwa Edomu trwaÂła podobno okoÂło 150 lat, aÂż do jej podboju przez krĂłla Dawida ( 1010-970). PanowaÂł w Edom, zanim wiĂŞc nie jest krĂłlĂłw Izraela . ByÂł rodem z Dynhaba. Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:33) przez Jobab ben Zary (W jĂŞzyku hebrajskim : יובב) "Jobab syna Zare", ktĂłry zostaÂł od niego Bozrah (Bosry lub Botzrah lub w jĂŞzyku hebrajskim : בצרה). ChociaÂż Adam Clarke utrzymuje siĂŞ na innÂą pozycjĂŞ, wiele znaczÂących bibliÂści identyfikowaĂŚ z Jobab biblijne postaci Hioba. David J.Gibson zawiera szczegó³owy obronie tej teorii, w oparciu o wiele pism KsiĂŞgi Hioba, nazw osobowych, geografii, zawodĂłw i jego wspó³czesnych.
Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:34 31-43) przez Chuszam ktĂłry jest wymieniony jako "krainy TemanitĂłw", ktĂłre mogÂą odnosiĂŚ siĂŞ do klanu Edomczyk Teman (W jĂŞzyku hebrajskim : תמין). Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:35; 1 Kronik 01:46) przez Hadad ben Bedada (W jĂŞzyku hebrajskim : חדד "ostroœÌ") "Hadad, syn Bedada". On jest opisany jako Âże przeniĂłsÂł stolicĂŞ do Edomu Hawid (Jego lokalizacja nie jest znana, ale prawdopodobnie byÂło to, co jest teraz poÂłudniowym Izraelu i Jordanii), a on pobiÂł Madianici (Tribe zainstalowany na wschĂłd od Jordanu miĂŞdzy morza Martwego iw gĂłrĂŞ pó³wyspu Synaj na poÂłudnie) od Moabu . Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:36) przez Samla z Masrekah nie zlokalizowanej. Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:37) Saula (Sha'ul lub lub lub Šā'ûl Szaul hebr שאול "Desire"). On jest opisany jako "Rechobot rzeki" (lub Rehovot, hebrajski : רְחוֹבוֹת), ktĂłrych lokalizacja jest wci¹¿ dyskutowane. MoÂże rzeka Zered (lub Wadi al-Hasa). To byÂł chyba mu krĂłl Edomu, ktĂłry odmĂłwiÂł synowie Izraela , aby przejœÌ przez jego ziemiĂŞ w drodze do Kanaanu . On stworzyÂł pierwszy konflikt miĂŞdzy dwoma narodami, choĂŚ nie zaatakuje IzraelitĂłw, ale on gotĂłw oprzeĂŚ siĂŞ agresji od nich.
ceramiki Edomczyk znaleŸÌ pod adresem
W Haẕeva - Izrael
Jego nastĂŞpcÂą zostaÂł (Rodzaju 36:38) przez Balanan ben Achborowy (lub Baal Hanan w jĂŞzyku hebrajskim : בָּעַל חָנָן "Baal jest miÂłosierny") "Baal-Hanan syn Achborowy". ByÂł synem Achborowy i Mehetabel cĂłrkÂą Matredy i wnuczka Mezahaba (lub Me-Zahab). NaleÂży pamiĂŞtaĂŚ, Âże istniejÂą dwa ludzie z tÂą nazwÂą w Tanach (Biblii Hebrajskiej lub). Jest on rĂłwnieÂż wymieniony w wykazie KrĂłlĂłw w pierwszej KsiĂŞdze Kronik, gdzie znajduje siĂŞ rĂłwnieÂż drugi mĂŞÂżczyzna nazwy, z miasta Gederu. Nie znamy nazwy swojego rodzinnego miasta. Z tego powodu, Joseph Marquart (lub Josef Markwart) zakÂłada, Âże "syn Achborowy" jest duplikatem "syn Beorowego" (Rodzaju 36:32) i Baal-Hanan w oryginalnym tekÂście podano jako imiĂŞ ojca nastĂŞpny krĂłl Hadad. W pierwszej KsiĂŞdze Kronik, jest opisany jako odpowiedzialny krĂłla Dawida (1010-970), pielĂŞgnacji drzew oliwnych i jawory.
cd...