Samizdat
O Facebook ¦wiergot Archiwa
„Samizdat: Publikowanie zabronionej literatury”.
Kategoria: Qedeshet
25 czerwca 2015 r
Asherah, Astarte, Anat, Athirat w Ancient Ugarit
„Niektórzy uczeni sugerowali, ¿e dwie ¿ony El w Narodzinach ³askawych bogów (Manfred Dietrich, Oswald Loretz i JoaquÃn SanmartÃn, Cuneiform Alphabetic Texts z Ugarit, Ras Ibn Hani i innych miejsc (CAT), KTU 2d w rozszerzonym wydaniu. Münster: Ugarit-Verlag, 1995, s. 1.23) s± ¶miertelnymi kobietami, poniewa¿ s± one okre¶lane jako „ attm ”, „dwie kobiety”. Jest jednak równie prawdopodobne, ¿e s± one boginiami - byæ mo¿e Asherah i Rahmay , o których wcze¶niej wspomniano w mitach .
British Museum EA 191, górny rejestr wapiennej steli g³ównego rzemie¶lnika Qeh. Naga bogini zidentyfikowana jako „Ke (d) eshet, dama niebios” flankowana przez ithyphallic egipskiego boga Min i syro-palestyñskiego boga Reshepa. Deir el-Medina (Dynastia 19). Zdjêcie © Powiernicy British Museum. Jej imiê Qd¹ (-t) oznacza po prostu „¶wiêty”. Jako taki, mo¿e byæ do³±czony do niemal ka¿dej bogini, w tym do ca³ej dru¿yny A: Anat, Astarte, Asherah i Athirat.
Pytanie brzmi: czy w ogóle istnia³a niezale¿na bogini o imieniu Qedeshet? Nie jest znana z tekstów ani inskrypcji kananejskich ani ugaryckich. Pojawia siê raczej jako nazwana bogini w Egipcie.
Tam jest uhonorowana tak typowymi tytu³ami, jak „Pani z nieba” i „Pani wszystkich bogów” - które nie s± dla niej specyficzne, ale mog± równie dobrze odnosiæ siê do ka¿dej bogini w Egipcie.
Wydaje siê, ¿e tak siê sta³o. Od pó¼nej epoki ¶redniowiecza (ok. 1600 r.p.n.e.) Kanaan znajdowa³ siê pod panowaniem Egiptu. Bogowie i boginie poruszali siê z armiami tam iz powrotem w obu kierunkach.
Kananejczycy byli zazdro¶ni (wyobra¿am sobie) o mocy egipskich bóstw i swobodnie po¿yczali ich atrybuty - w naszym przypadku wszystkie te loki Hathor i kwiaty lilii lotosowej.
W zamian bogowie kananejscy udali siê do Egiptu na plecach ¿o³nierzy, jeñców wojennych i niewolników. Po zainstalowaniu niektóre z nich sta³y siê bardzo popularne w¶ród rdzennych Egipcjan i zosta³y zintegrowane z interesuj±cymi lokalnymi bóstwami (jak wy¿ej, naga bogini Kananejczyków z egipsk± Min po jej lewej stronie).
Tak wiêc, gdy widzimy zdjêcie nagiej bogini w Egipcie z napisem Qedeshet, dama niebios, wielka magia, kochanka gwiazd, zastanawiamy siê, czy arty¶ci ilustrowali Q-damê Kananejczyka, czy zwyk³± Kananejczyk naga bogini, która zosta³a przejêta i rozwiniêta w samym Egipcie.
Innymi s³owy, kiedy Egipcjanie po¿yczyli nag± kobietê, czy mylili „¶wiête” z jej w³asnym imieniem? W takim przypadku bogini mog³a zostaæ ochrzczona w Egipcie, a nie w swoim pierwotnym domu kananejskim. http://judithweingarten.blogspot.com/2014_01_01_archive.html
British Museum EA 191, górny rejestr wapiennej steli g³ównego rzemie¶lnika Qeh. Naga bogini zidentyfikowana jako „Ke (d) eshet, dama niebios” flankowana przez ithyphallic egipskiego boga Min i syro-palestyñskiego boga Reshepa. Deir el-Medina (Dynastia 19). Zdjêcie © Powiernicy British Museum.
„Jej imiê Qd¹ (-t) oznacza po prostu„ ¶wiêty ”. Jako taki, mo¿e byæ do³±czony do niemal ka¿dej bogini, w tym do ca³ej dru¿yny A: Anat, Astarte, Asherah i Athirat. Pytanie brzmi: czy w ogóle istnia³a niezale¿na bogini o imieniu Qedeshet?
Nie jest znana z tekstów ani inskrypcji kananejskich ani ugaryckich. Pojawia siê raczej jako nazwana bogini w Egipcie. Tam jest uhonorowana tak typowymi tytu³ami, jak „Pani z nieba” i „Pani wszystkich bogów” - które nie s± dla niej specyficzne, ale mog± równie dobrze odnosiæ siê do ka¿dej bogini w Egipcie ”.
http://judithweingarten.blogspot.com/2014_01_01_archive.html
W ka¿dym razie kobiety te staj± siê „¿onami El , ¿onami El na zawsze” ( CAT 1.23.48-9) i rodz± dwóch bogów, Dawn i Dusk. Wiele jest tego tajemniczego mitu i nic istotnego, co rzuci³oby ¶wiat³o na Ksiêga Rodzaju 6: 1-4 .
W pó¼niejszych tekstach zachodnich semickich termin „dzieci El ” ( bn 'ilm ) jest czasami u¿ywany, tak jak w Ugarit, w odniesieniu do g³ównej grupy bogów pod panowaniem wysokich bogów. Fenicki napis króla Azitawaddy (VIII wiek p.n.e.) przywo³uje lokaln± sekwencjê bogów: „ Baal niebios i El, twórca ziemi i wieczne S³oñce, i ca³a rada Dzieci El ( bn 'lm ) ( KAI 26. A.iii.19).
Fenicki napis z Arslan Tash (VII wiek p.n.e.) przywo³uje „Wiecznego” i prawdopodobnie „ Asherah ”, po którym nastêpuje „All the Children of El ( bn 'lm ) i wielki rada wszystkich ¦wiêtych” ( KAI) 27.11-2). Inskrypcja Amonitów z Cytadeli Amman (VIII wiek p.n.e.) nawo³uje: „Trzymaj siê, powiniene¶ ufaæ (?) Dzieciom El ( bn 'lm ).” Te krótkie uwagi wskazuj±, ¿e termin „Synowie / Dzieci El ”By³ w u¿yciu w pierwszym tysi±cleciu w tym samym ogólnym znaczeniu, co w tekstach drugiego tysi±clecia.
Niektóre hellenistyczne ery tradycje fenickie zachowane w pismach Filona z Byblos zosta³y przytoczone jako porównywalne do tematów i postaci z Genesis 6: 1-4 (AI Baumgarten, The Phoenician History of Philos of Byblos (Leiden, 1981), s. 156 -7), ale ich znaczenie jest w±tpliwe. W czê¶ci Historii Fenicjanina Filona (cytowanej przez ojca ko¶cio³a Euzebiusza ) interesuj±ca sekwencja historii pierwotnej jest zwi±zana:
„Z Genosa , syna Aiona i Protogonosa , ponownie narodzi³y siê ¶miertelne dzieci o imionach Phos , Pur i Floks. Te - mówi - pocieraj±c kije odkryli ogieñ, a oni nauczali jego u¿ycia.
I sp³odzili synów, którzy pod wzglêdem wielko¶ci i wznios³o¶ci byli wiêksi [ni¿ ich ojcowie] i których imiona nadano pasmom górskim, nad którymi rz±dzili, tak ¿e nazwano ich Kassios, Libanem, Anti-Libanem i Brathysami .
Z nich - mówi - urodzili siê Samemroumos, który jest równie¿ [zwany] Hypsouranios i Ousoos . I - mówi - nazywali siê po matkach, poniewa¿ kobiety tamtych czasów zjednoczy³y siê swobodnie z ka¿dym, na kogo siê spotyka³y. ”(Euzebiusz, Praeparatio evangelica 1.10.9)
S± to prawdopodobnie autentyczne fenickie tradycje, ale zosta³y one przefiltrowane przez hellenistyczn± hermeneutykê Philo. Gdyby te tradycje dotyczy³y pierwotnej ludzko¶ci, jak sugeruje tekst, wówczas uzasadnione by³oby porównanie z Genesis 6: 1-4 , szczególnie narodziny gigantów i byæ mo¿e seksualne przygody kobiet w czasach pierwotnych.
Ale od dawna wiadomo, ¿e charakter tych ludzi jako ludzi wynika z euhemerystycznej techniki Philo, w której opowie¶ci o bogach zosta³y przeniesione na opowie¶ci o ludziach.
Wskazówki, ¿e jest to sekwencja boskich postaci, obejmuj±: Aion („Wieczno¶æ”) mo¿na zidentyfikowaæ jako dobrze znanego boga kananejskiego / fenickiego „ Olam ” („Wieczny”), jak w powy¿szym inskrypcji Arslan Tash; dzieci, które odkrywaj± ogieñ, nazywane s± „¦wiat³em”, „Ogniem” i „P³omieniem”, które mo¿na równie¿ zidentyfikowaæ jako bogów kananejskich / fenickich; ich synowie, których imiona nadano górom, s± identyfikowani jako miejscowi Baals - Baal z Kassios (= Góra Zaphon), zwany Zeus Kassios w czasach hellenistycznych, Baal z Libanu i Baal z Anti-Lebanon (= Góra Hermon); Samemroumos oznacza w fenickim „Wysokim Niebie” (= greckie Hypsouranios ), byæ mo¿e spokrewnionym z Baalem Nieba w fenickim napisem Azitawadda powy¿ej lub w ¶wi±tyni w Sydonie, zwanej „wysokim niebem”.
Z³oty wisiorek, prawdopodobnie Astarte. Ugarit. 1500-1200 / 1150 pne Rysunek © Stéphane Beaulieu, po Toorn 1998: 86, # 31 http://www.matrifocus.com/IMB04/spotlight.htm
Z³oty wisiorek, prawdopodobnie Astarte. Ugarit. 1500-1200 / 1150 pne
Rysunek © Stéphane Beaulieu, po Toorn 1998: 86, nr 31
http://www.matrifocus.com/IMB04/spotlight.htm
„Matki”, orêdownicy wolnego seksu w tek¶cie Philo, prawdopodobnie bêd± boginiami, choæ ich to¿samo¶æ jest niejasna. Astarte i Anat (nazywane w ugaryckim tek¶cie „Lady of Heaven”) s± dobrymi kandydatami.
Fenickie tradycje dotycz±ce bogów gór i bogiñ uprawiaj±cych seks i rodz±cych boskie potomstwo s± interesuj±ce same w sobie, ale nie odnosz± siê bezpo¶rednio do historii lub postaci z Rodzaju 6: 1-4 . Ten sam brak zwi±zku dotyczy opowie¶ci o otwartym konflikcie lub buntach miêdzy pokoleniami bogów (zwi±zanych miêdzy innymi z fenick± histori± Filona), poniewa¿ temat ten nie jest dostrzegalny w Ksiêdze Rodzaju 6: 1-4 .
Niemniej jednak d³ugi czas trwania „Synów / dzieci El ” w zachodniej tradycji semickiej wskazuje, ¿e historia z Ksiêgi Rodzaju 6: 1-4 jest zakorzeniona w szeroko rozpowszechnionych tradycjach kulturowych. Ale byæ mo¿e dlatego, ¿e nasze dowody tekstowe s± tak rzadkie, brakuje nam innych narracji z Zachodu, które s± wyra¼nie zwi±zane z Genesis 6: 1-4 ”.
Ronald Hendel, „ The Nephilim Were on the Earth: Genesis 6: 1-4 and the Ancient Near Eastern Context ”, w Christoph Auffarth i Loren T. Stuckenbruck, red., The Fall of the Angels , Brill, 2004, s. 24 -7.
https://therealsamizdat.com/category/qedeshet/
