Drukuj stronę - POLE MORFOGENETYCZNE.....

POLE MORFOGENETYCZNE......

Oryginalny tekst artykuÂłu

WIEDZA PROSTO Z POLA

Na jakich zasadach pozbawione wzroku termity wiedzÂą jak zgodnie, caÂłÂą spoÂłecznoÂściÂą budowaĂŚ kunsztowne i Âświetnie wyposaÂżone gniazda?
Jak olbrzymie stada ptakĂłw lub Âławice ryb mogÂą rĂłwnoczeÂśnie zmieniaĂŚ kierunek, przy czym pojedyncze osobniki nie obijajÂą siĂŞ o siebie? Jak to siĂŞ dzieje, Âże kolejne pokolenia laboratoryjnych szczurĂłw potrafiÂą szybciej niÂż poprzednicy wydostawaĂŚ siĂŞ z puÂłapek?
Te i wiele innych niesamowitych zagadek wyjaÂśnia hipoteza rezonansu morficznego. CzÂłowiek wÂłaÂśnie prĂłbuje wykorzystaĂŚ jÂą w psychoterapii.

Pacjent leÂży na czymÂś, co moÂżna by uznaĂŚ za kozetkĂŞ XXI wieku, ale zamiast psychoanalityka siedzÂącego za wezgÂłowiem, widzimy czÂłowieka w biaÂłym fartuchu wpatrujÂącego siĂŞ intensywnie w ekran komputera poÂłÂączonego z potĂŞÂżnym tomografem.

We wnĂŞtrzu maszyny znajduje siĂŞ gÂłowa pacjenta.

WÂłaÂśnie odbywa siĂŞ mapowanie aktywnoÂści mĂłzgu w czasie rzeczywistym przy pomocy fMRI – funkcjonalnego rezonansu magnetycznego. To pierwszy krok w terapii – terapii przyszÂłoÂści.

Ma on na celu postawienie diagnozy dotyczÂącej zaburzeĂą pola morfogenetycznego. DziĂŞki temu moÂżliwe bĂŞdzie okreÂślenie jakich ÂśrodkĂłw terapeutycznych uÂżyĂŚ aby wywoÂłaĂŚ poÂżÂądany rezonans morficzny.

Do wyboru terapeuta bĂŞdzie miaÂł na przykÂład muzykĂŞ - moÂże zaleciĂŚ pacjentowi ile, jakiej i w jakich proporcjach ma jej sÂłuchaĂŚ.

MoÂże teÂż zaleciĂŚ podopiecznemu przebywanie w zagĂŞszczonych, ale precyzyjnie okreÂślonych Âśrodowiskach spoÂłecznych, np. wÂśrĂłd publicznoÂści teatralnej lub wÂśrĂłd kibicĂłw na stadionie piÂłkarskim.

Na zakoĂączenie terapii, procedura pomiaru zostanie powtĂłrzona.

JeÂśli terapeuta uzna, Âże nieprawidÂłowoÂści pola zostaÂły ustabilizowane, uzna jÂą za zakoĂączonÂą. JeÂśli, mimo wszystko, w polu pacjenta brakuje stabilnoÂści, moÂże wspomĂłc siĂŞ dodatkowymi metodami diagnozy, np. pozytronowÂą emisyjnÂą tomografiÂą komputerowÂą. I na jej podstawie ukierunkowaĂŚ dalsze leczenie.

Terapia oparta na zaÂłoÂżeniu istnienia pola morfogenetycznego i na najnowoczeÂśniejszych osiÂągniĂŞciach techniki w skanowaniu mĂłzgu oznacza koniec z rozwlekÂłÂą analizÂą problemĂłw z dzieciĂąstwa, z ÂżenujÂącym wyciÂąganiem problemĂłw seksualnych, oporem psychodynamicznym i wszystkimi innymi przeszkodami stajÂącymi na drodze pacjenta do rĂłwnowagi psychicznej.

Eksperyment ze Starsbourga

PowyÂższych scen absolutnie nie naleÂży traktowaĂŚ jak fragmentĂłw filmu science fiction.

To opis rzeczywistych zdarzeĂą, ktĂłre skÂładajÂą siĂŞ na eksperymentalny na razie program badawczy, ktĂłrym kieruje profesor Daniel Gounote z Laboratoire de Neuroimagerie in Vivo majÂącego siedzibĂŞ na Akademii Medycznej w Strasbourgu we Francji.

Program oparty jest w znacznej mierze na genialnej koncepcji pola morfogenetycznego ogÂłoszonej w 1981 roku w czasopiÂśmie Science przez biologa Ruperta Sheldrake’a, a ktĂłrej inspiracjÂą byÂły przemyÂślenia francuskiego filozofa Henri Bergsona.

Gdyby zresztÂą chcieĂŚ powiedzieĂŚ o wszystkich ÂźrĂłdÂłach inspiracji, to naleÂżaÂłoby oddaĂŚ jeszcze hoÂłd Carlowi Jungowi, ktĂłry wskazaÂł na istnienie pamiĂŞci zbiorowej i podkreÂślaÂł istnienie zjawisk nazywanych przez niego synchronizmem acausalnym.

Bardzo duÂży wkÂład dla zaistnienia koncepcji w psychoterapii miaÂł rĂłwnieÂż wybitny francuski psychoanalityk – Jacques Lacan.
To on, jako pierwszy, odkryÂł moÂżliwoÂśĂŚ zastosowania topologii matematycznej w analizie struktur chorĂłb umysÂłowych. MoÂżna ÂśmiaÂło zaÂłoÂżyĂŚ, Âże nie majÂąc pojĂŞcia o znanych nam dzisiaj metodach obrazowania pracy mĂłzgu, stworzyÂł matematyczne podstawy dla analizy chorĂłb umysÂłowych opartych o te metody.

Zgodnie z koncepcjÂą Sheldrake’a pole morfogenetyczne jest to wypeÂłniajÂące przestrzeĂą pole o bliÂżej nie sprecyzowanej naturze fizycznej, ktĂłre obok czynnika genetycznego, DNA, nadaje okreÂślonÂą formĂŞ organizmom Âżywym.

Ma ono tez teÂż silny wpÂływ na zachowanie organizmĂłw Âżywych i ich interakcje z innymi organizmami. Z polem morfogenetycznym wiÂąÂże siĂŞ teÂż pojĂŞcie "formatywnej przyczynowoÂści".

Jest to, wg Sheldrake'a zdolnoÂśĂŚ kaÂżdego organizmu do przekazywania pamiĂŞci o czĂŞsto powtarzajÂących siĂŞ zdarzeniach poprzez zapisywanie ich w polu morfogenetycznym, a nastĂŞpnie przekazywanie tej informacji potomkom i innym organizmom Âżywym poprzez aktywny kontakt z ich polami tego rodzaju.

Przekazywanie to odbywa siĂŞ w oparciu o zjawisko rezonansu morficznego. Zjawisko to, polega na tym, Âże jeÂśli jakaÂś krytyczna liczba osobnikĂłw okreÂślonego gatunku nauczy siĂŞ jakiegoÂś zachowania lub uzyska okreÂślone cechy organizmu, to automatycznie – dziĂŞki rezonansowi morficznemu - sÂą one duÂżo szybciej nabywane przez pozostaÂłych osobnikĂłw tegoÂż gatunku. SzybkoÂśĂŚ przyswajania w takich przypadkach trudno wyjaÂśniĂŚ naturalnymi procesami uczenia siĂŞ.

Co ciekawe, badania potwierdzajÂą, Âże im wiĂŞksze zagĂŞszczenie osobnikĂłw danego gatunku, a co za tym idzie pĂłl morfogenetycznych, tym intensywniejszy rezonans morficzny.

PrzykÂładami rezonansu morficznego zajmujÂą siĂŞ m. in. biolodzy, ktĂłrzy badajÂą dziwne obyczaje zwierzÂąt polegajÂące np. na tym, Âże gromadzÂą siĂŞ one czasami w niewyobraÂżalnej wrĂŞcz liczbie bez specjalnego, znanego nam uzasadnienia.

Do takich zgromadzeĂą naleÂżÂą np. tzw. „kocie sejmiki” polegajÂące na tym, Âże koty ÂżyjÂące w mieÂście gromadzÂą siĂŞ w jednym miejscu i w duÂżej liczbie.

Podobne „sejmiki” urzÂądzajÂą ptaki i to nie tylko w celach migracyjnych. Zgromadzone w jednym miejscu zwierzĂŞta nie haÂłasujÂą, nie walczÂą ze sobÂą. SpĂŞdzajÂą po prostu razem jakiÂś czas, a potem rozchodzÂą siĂŞ.

SzczegĂłlnie szokujÂące sÂą olbrzymie zgromadzenia wĂŞÂży, ktĂłre raz do roku speÂłzajÂą w jedno miejsce. Zdaniem niektĂłrych etologĂłw, celem takich zgromadzeĂą jest celowe wywoÂływanie rezonansu morficznego.

ZresztÂą, gdy przyjrzymy siĂŞ zachowaniom ludzi to wÂśrĂłd nich szybko dostrzeÂżemy skÂłonnoÂśĂŚ do tworzenia duÂżych skupisk. Ta niezmienna skÂłonnoÂśĂŚ, dla wyjaÂśnienia ktĂłrej uÂżywamy pretekstĂłw typu „wystĂŞpy gwiazdy”, „zawody sportowe”, jest doÂśĂŚ zastanawiajÂąca i zagadkowa.
Bo jak tÂłumaczyĂŚ pĂŞd do tworzenia takich zbiorowisk, jeÂśli taniej i wygodniej moÂżemy uczestniczyĂŚ w nich wirtualnie?

PamiĂŞĂŚ gatunku

Idea rezonansu morficznego oznacza w praktyce, Âże wszystkie istoty Âżywe zawdziĂŞczajÂą swojÂą budowĂŞ i zachowanie odziedziczonej pamiĂŞci. DziĂŞki utrwalonym od dawna wzorcom morfogeneza i zachowania o charakterze instynktownym weszÂły juÂż w nawyk i ulegajÂą tylko nieznacznym zmianom.

Powstawanie nowych nawykĂłw moÂżna zaobserwowaĂŚ tylko w wypadku nowych wzorcĂłw rozwoju i zachowaĂą.
Dla przykÂładu, sikorki modre w Anglii nauczyÂły siĂŞ przed drugÂą wojnÂą otwieraĂŚ butelki mleka dziobem i podkradaĂŚ ÂśmietankĂŞ sprzed domĂłw.
Po wojnie na wiele lat przestano roznosiĂŚ w ten sposĂłb mleko.
Kiedy jednak ponownie, w 1952 roku pojawiÂły siĂŞ przed domami butelki z mlekiem, ptaki nauczyÂły siĂŞ tej umiejĂŞtnoÂści bÂłyskawicznie, mimo Âże minĂŞÂło wiele ich pokoleĂą od wojny.

MaÂło tego, dwa lata pĂłÂźniej, bo juÂż w 1955 roku wszystkie gatunki sikorek w Europie potrafiÂły podkradaĂŚ ÂśmietankĂŞ z butelek.
Zdaniem etologĂłw niemoÂżliwe jest aby taka umiejĂŞtnoÂśĂŚ w tak krĂłtkim czasie rozprzestrzeniÂła siĂŞ poprzez naÂśladownictwo na tak wielkim obszarze geograficznym.
WedÂług Sheldrake'a oznacza to, Âże pamiĂŞĂŚ o sposobie otwierania butelki przetrwaÂła w polu morfogenetycznym tego gatunku i rozprzestrzeniÂła siĂŞ dziĂŞki niemu.

Ciekawe spostrzeÂżenia poczynili hodowcy bydÂła ze StanĂłw Zjednoczonych.
Tradycyjnie stawiali oni elektryczne pÂłotki zabezpieczajÂące przed wejÂściem bydÂła w szkodĂŞ.
Hodowcy z zachodnich stanĂłw odkryli, Âże mogÂą zaoszczĂŞdziĂŚ duÂżo pieniĂŞdzy, tworzÂąc zamiast prawdziwych pÂłotkĂłw ich atrapy - czyli malujÂąc pasy w poprzek drogi.

FaÂłszywe pÂłotki dziaÂłaÂły jak prawdziwe, bo bydÂło stawaÂło na ich widok jak wryte… CzyÂżby mÂłodsze cielĂŞta nauczyÂły siĂŞ od starszych, Âże lepiej nie prĂłbowaĂŚ konfrontacji z urzÂądzeniem, ktĂłre moÂże zadaĂŚ dotkliwy bĂłl?
Chyba nie, bo nawet stada, ktĂłre nigdy przedtem nie miaÂły do czynienia z prawdziwymi pÂłotkami, unikaÂły tych namalowanych jak ognia.

Ted Friend z Uniwersytetu Stanu Teksas sprawdziÂł to doÂświadczalnie na kilkuset sztukach bydÂła i stwierdziÂł, Âże malowanych atrap unikaÂł taki sam procent zwierzÂąt, ktĂłre nigdy czegoÂś takiego nie widziaÂły, jak i tych, ktĂłre kiedyÂś miaÂły sposobnoÂśĂŚ natknÂąĂŚ siĂŞ na prawdziwe, stalowe ogrodzenia.
Podobnie reagowaÂły owce i konie. To wskazuje na istnienie rezonansu morficznego, ktĂłry przeszedÂł od poprzednich pokoleĂą, na wÂłasnej skĂłrze uczÂących siĂŞ unikania pÂłotkĂłw.

Podobne przykÂłady moÂżna mnoÂżyĂŚ. TakÂże laboratoryjne doÂświadczenia na szczurach dowodzÂą, Âże takie zjawisko jest faktem. Najbardziej znanym przykÂładem jest wyhodowanie kilku pokoleĂą szczurĂłw, ktĂłre opanowaÂły sztukĂŞ wydostawania siĂŞ z wodnego labiryntu. W miarĂŞ upÂływu czasu szczury w laboratoriach na caÂłym Âświecie, bez doÂświadczeĂą i ĂŚwiczeĂą robiÂły to coraz szybciej.

Zamiast genu gramatyki

Za pomocÂą zjawiska rezonansu morficznego moÂżna Âłatwiej zrozumieĂŚ zÂłoÂżonoÂśĂŚ mechanizmu uczenia siĂŞ, zwÂłaszcza jĂŞzykĂłw. DziĂŞki zjawisku pamiĂŞci zbiorowej, z ktĂłrej jednostki rĂłwnoczeÂśnie korzystajÂą i do ktĂłrej siĂŞ dokÂładajÂą, prostsza staje siĂŞ nauka tego, czego nauczyli siĂŞ juÂż nasi poprzednicy.
Wniosek ten pokrywa siĂŞ z obserwacjami jĂŞzykoznawcĂłw, takich jak Noam Chomsky.

ZauwaÂżyÂł on, Âże maÂłe dzieci uczÂące siĂŞ jĂŞzykĂłw obcych czyniÂą bÂłyskawiczne postĂŞpy, czego nie da siĂŞ przypisaĂŚ prostemu naÂśladownictwu.
Sprawia to wraÂżenie, jakby konstrukcje jĂŞzykowe wysysaÂły z mlekiem matki. SÂłynny ewolucjonista Steven Pinker w swojej ksiÂąÂżce The Language Instinct (Instynkt jĂŞzykowy) opisuje wiele podobnych przykÂładĂłw.
Zjawisko to szczegĂłlnie rzuca siĂŞ w oczy przy tworzeniu nowych jĂŞzykĂłw czy gwar lokalnych, co nieraz nastĂŞpuje bardzo szybko.
Kiedy ludzie rĂłÂżnych narodowoÂści, nie znajÂący Âżadnego wspĂłlnego jĂŞzyka, muszÂą siĂŞ porozumieĂŚ - samorzutnie tworzÂą improwizowany Âżargon zÂłoÂżony z pojedynczych sÂłĂłw i niegramatycznych zbitek sÂłownych z rĂłÂżnych jĂŞzykĂłw.

Takie gwary czĂŞsto powstawaÂły w koloniach i wÂśrĂłd niewolnikĂłw, ale wielokrotnie bÂłyskawicznie przeradzaÂły siĂŞ w peÂłnoprawne jĂŞzyki.
WystarczyÂło, aby z Âżargonem miaÂły stycznoÂśĂŚ dzieci w okresie, kiedy zwykle przyswaja siĂŞ jĂŞzyk matki. Najwidoczniej nie wystarczaÂło im juÂż powtarzanie ciÂągĂłw nieuporzÂądkowanych sÂłĂłw, dlatego same usystematyzowaÂły je w prawidÂła gramatyczne, jakich nikt nigdy przedtem nie uÂżywaÂł.
Jeszcze bardziej wymowna byÂła ewolucja jĂŞzykĂłw migowych.

Na przykÂład w Nikaragui do niedawna wcale ich nie uÂżywano, gdyÂż panowaÂł tam zwyczaj izolacji osĂłb gÂłuchych. Pierwsze szkoÂły dla niesÂłyszÂących utworzyli dopiero sandiniÂści, kiedy w 1979 r. doszli do wÂładzy.
Jednak, wedÂług Pinkera, w szkoÂłach tych uczono dzieci przede wszystkim czytania z warg i zwykÂłej mowy, co nie dawaÂło zadowalajÂących wynikĂłw.
NajwaÂżniejsze jednak, Âże na boiskach i w autobusach szkolnych te dzieci stykaÂły siĂŞ ze sobÂą i porozumiewaÂły znakami, jakie wyniosÂły z domĂłw, gdzie uÂżywaÂły ich w kontaktach z rodzinami.

Ze znakĂłw tych utworzyÂły wÂłasny system, ktĂłry po niedÂługim czasie zyskaÂł status oficjalnego jĂŞzyka migowego i obecnie znany jest pod nazwÂą LSN, czyli Lenguaje de Signos Nicaraguense (NikaraguaĂąski JĂŞzyk GestĂłw).
Jeszcze dziÂś uÂżywajÂą go ci niesÂłyszÂący, ktĂłrzy rozpoczĂŞli naukĂŞ w wieku dziesiĂŞciu lat i pĂłÂźniej. Natomiast gÂłuche dzieci objĂŞte nauczaniem od czwartego roku Âżycia rozwinĂŞÂły juÂż udoskonalonÂą wersjĂŞ tego jĂŞzyka, z bogatszym sÂłownictwem i bardziej usystematyzowanÂą gramatykÂą.
Ten nowy wariant, ktĂłry dla odrĂłÂżnienia otrzymaÂł juÂż zmienionÂą nazwĂŞ Idioma de Signos Nicaraguenses (ISN), powstaÂł, wedÂług Pinkera, "dosÂłownie na naszych oczach".

ZarĂłwno Chomsky, jak Pinker zakÂładajÂą, Âże zdolnoÂści jĂŞzykowe sÂą przekazywane dziedzicznie pod postaciÂą informacji zapisanej w genach i dotyczÂącej wszystkich jĂŞzykĂłw.
To ma wyjaÂśniaĂŚ dlaczego maÂłe dzieci pochodzÂące z dowolnej grupy etnicznej potrafiÂą nauczyĂŚ siĂŞ kaÂżdego jĂŞzyka.
Ale teoria rezonansu morficznego dostarcza jeszcze prostszej interpretacji tego zjawiska.
Zgodnie z niÂą maÂłe dziecko dostosowuje swojÂą mowĂŞ zarĂłwno do otaczajÂących je osĂłb, jak do milionĂłw uÂżytkownikĂłw tego jĂŞzyka w przeszÂłoÂści, a rezonans morficzny uÂłatwia mu nauczenie siĂŞ go, tak samo jak nauczenie siĂŞ czegokolwiek.

Tak samo gÂłuchy uczy siĂŞ jĂŞzyka migowego, wykorzystujÂąc odziedziczonÂą pamiĂŞĂŚ innych gÂłuchych z przeszÂłoÂści.
Nie istniejÂą natomiast geny determinujÂące zdolnoÂśĂŚ do uczenia siĂŞ okreÂślonych jĂŞzykĂłw, zarĂłwno mĂłwionych jak migowych.
OczywiÂście interpretacja nauki jĂŞzykĂłw w kategoriach przyczynowoÂści formacyjnej jest dyskusyjna, tak samo jak teoria genetycznego uwarunkowania uniwersalnej informacji dotyczÂącej wszystkich jĂŞzykĂłw. W koĂącu, wedÂług sÂłĂłw Pinkera, "nikt jeszcze nie zlokalizowaÂł genu gramatyki.

CD.....

http://www.tomaszwitkowski.pl/page2.php

CD... POLE MORFOGENETYCZNE......

Dostrajanie mĂłzgĂłw

Zanim koncepcja Sheldrake’a, mocno poczÂątkowo krytykowana, trafiÂła na podatny grunt minĂŞÂły lata.
Zielone ÂświatÂło daÂły jej m.in. odkrycia dokonane w badaniach nad terapiÂą dokonane przez profesora Louisa Cozolino z Pepperdine University w Malibu.
W sposĂłb jasny i przystĂŞpny wykazaÂł on zwiÂązki miedzy terapiÂą i strukturÂą mĂłzgu, udowodniÂł, Âże wszelkie formy psychoterapii, od psychoanalizy do interwencji behawioralnych sÂą skuteczne w takim stopniu, w jakim wspomagajÂą zmiany w istotnych obwodach nerwowych.
Jednak prawdziwym przeÂłomem w badaniach nad rezonansem morficznym byÂło odkrycie moÂżliwoÂści pomiaru pĂłl morfogenetycznych przy pomocy nowoczesnych metod obrazowania pracy mĂłzgu.

Jak tego dokonano?
Jak to czĂŞsto bywa w przypadku wielkich odkryĂŚ, pomĂłgÂł przypadek.
Wspomniany wczeÂśniej profesor Daniel Gounote prowadzÂąc wraz ze swoim zespoÂłem badania nad obrazowaniem pracy mĂłzgu powziÂąÂł podejrzenie, Âże pewien niekorzystny wpÂływ na wariancjĂŞ uzyskiwanych wynikĂłw ma obecnoÂśĂŚ osoby prowadzÂącej badania.
ZaczÂąÂł swoje podejrzenia sprawdzaĂŚ w sposĂłb eksperymentalny.
WkrĂłtce okazaÂło siĂŞ, Âże znaczenie ma choĂŚby taki prosty parametr, jak odlegÂłoÂśĂŚ w jakiej znajdowaÂł siĂŞ prowadzÂący badania od osoby badanej.
Umieszczenie badanego w wyizolowanym pomieszczeniu dawaÂło zawsze wyniki o duÂżo niÂższej wariancji. SugerowaÂło to wprost, Âże istnieje jakiÂś sposĂłb oddziaÂływania jednego mĂłzgu na drugi.
SpostrzeÂżenie to nie byÂło czymÂś caÂłkiem nowym, bowiem od dawna znane sÂą badania nad synchronizacjÂą pracy mĂłzgĂłw dwĂłch rozmawiajÂących ze sobÂą osĂłb.
SynchronizacjĂŞ tĂŞ badano przy pomocy EEG, ale poza stwierdzeniem faktu jej istnienia synchronizacji, nie wykorzystywano jej w Âżaden sposĂłb. Ponadto w przypadku tej synchronizacji miaÂł miejsce proces porozumiewania siĂŞ.

W tym przypadku sama obecnoÂśĂŚ innych osĂłb wywoÂływaÂła zmiany w mĂłzgach osĂłb badanych, dlatego Gonoute poszedÂł kilka krokĂłw dalej. ZaczÂąÂł badaĂŚ dwie i wiĂŞcej osĂłb jednoczeÂśnie.

ObserwowaÂł ukÂłady (mapy) aktywnoÂści mĂłzgu, ktĂłre wpÂływaÂły na drugÂą osobĂŞ badanÂą. W ten sposĂłb powstaÂł swoisty katalog takich specyficznych ukÂładĂłw aktywnoÂści, ktĂłre powodowaÂły „dostrajanie” innego mĂłzgu.
Poszukiwanie mechanizmu wyjaÂśniajÂącego te zjawiska doprowadziÂły do koncepcji pĂłl morfogenetycznych i rezonansu morficznego, ktĂłry idealnie wyjaÂśniaÂł zbadane prawidÂłowoÂści.

Stan mĂłzgu, ktĂłry moÂże dostrajaĂŚ siĂŞ do innych, a zapisany w postaci mapy aktywnoÂści, jest wskaÂźnikiem dziaÂłania pola morfogenetycznego. Tak oto, z mglistego i mocno krytykowanego pojĂŞcia filozoficznego, rezonans morficzny staÂł siĂŞ nagle twardÂą rzeczywistoÂściÂą, widocznÂą na ekranie komputera i ze wszech miar uÂżytecznÂą.

Wagnerem w fobiĂŞ

Jakie zastosowanie ma obecnie takie podejÂście do psychoterapii? Przede wszystkim, diagnostyczna analiza pĂłl morfogenetycznych nakierowana na interwencjĂŞ terapeutycznÂą zakÂłada, Âże niektĂłre z nich, szczegĂłlnie te wymagajÂące terapii powstawaÂły w izolacji od oddziaÂływania pĂłl doÂświadczeĂą osobnikĂłw, ktĂłrzy lepiej przystosowali siĂŞ do otaczajÂącej rzeczywistoÂści.
WeÂźmy bardzo prosty przykÂład. Wiele osĂłb zgÂłaszajÂących siĂŞ do terapeuty podnosi problem nieradzenia sobie w otoczeniu rywalizacyjnym, problemy z asertywnoÂściÂą, nieÂśmiaÂłoÂśĂŚ w nawiÂązywaniu relacji itp.
PozostajÂąc w pardygmacie morficznym, moÂżna postawiĂŚ hipotezĂŞ, Âże osoby te w swojej historii Âżyciowej nie miaÂły szansy doÂświadczyĂŚ rezonansu morficznego z jednostkami, dla ktĂłrych takie umiejĂŞtnoÂści i doÂświadczenia stanowiÂą codziennoÂśĂŚ.

StÂąd ich problemy w nabywaniu kompetencji w tym obszarze. Diagnoza pola polegajÂąca na tym, Âże porĂłwnujemy mapĂŞ aktywnoÂści osoby o silnie utrwalonych wzorcach takich zachowaĂą, a jednoczeÂśnie noszÂącÂą znamiona pozwalajÂące wnioskowaĂŚ, Âże wywoÂła ono rezonans, z osobÂą majÂącÂą problemy w tym wzglĂŞdzie.

Analiza rĂłÂżnic prowadzona na podstawie badaĂą zespoÂłu ze Strasbourga informuje nas o wielu aspektach zachowania, ktĂłre moÂżna poddaĂŚ terapii przy pomocy rezonansu. Zamiast przedÂłuÂżajÂących siĂŞ wizyt u psychoanalitykĂłw, czĂŞsto nic nie wnoszÂących treningĂłw asertywnoÂści, podejÂście morficzne proponuje przebywanie w Âśrodowisku zapewniajÂącym gĂŞste pole morfogenetyczne osĂłb, ktĂłre takie wÂłasnoÂści posiadajÂą, Âżeby nawiÂązaĂŚ chociaÂżby do owego stadionu peÂłnego kibicĂłw, choĂŚ moÂże jest to nieco uproszczony przykÂład.

JeÂśli doÂłoÂżymy do tego sesje muzykoterapii, w ktĂłrej zasadniczÂą rolĂŞ bĂŞdÂą peÂłniĂŚ dzieÂła np. Wagnera, po kilku seansach szanse na to, Âże nasze pole morfogenetyczne ulegnie zmianie jest duÂże. Pozostaje wykonanie twardego koĂącowego pomiaru, aby siĂŞ o tym przekonaĂŚ.

OczywiÂście, na tym etapie badaĂą jesteÂśmy dopiero w stanie diagnozowaĂŚ i radziĂŚ sobie z prostymi niedostosowaniami i fobiami. ZresztÂą, byÂłoby nieetycznym stosowanie rezonansu morficznego w stosunku do pacjentĂłw z psychozami czy innymi powaÂżnymi schorzeniami w sytuacji, kiedy nie znamy jeszcze w peÂłni moÂżliwoÂści metody i konsekwencji wywoÂływania rezonansu.

RĂłwnieÂż diagnoza dotyczy wycinka pĂłl. Na obraz caÂłoÂści zÂłoÂżÂą siĂŞ dopiero dziesiÂątki, a byĂŚ moÂże i setki specyficznych ukÂładĂłw aktywnoÂści mĂłzgowych.
Do ich peÂłnej analizy potrzebne bĂŞdÂą pewnie zÂłoÂżone programy komputerowe szybko przeszukujÂące te setki obrazĂłw w poszukiwaniu subtelnych rĂłÂżnic.

Nie jesteÂśmy dzisiaj jeszcze w stanie precyzyjnie zdefiniowaĂŚ caÂłego obszaru pola morfogenetycznego, gdyÂż jego charakterystyka nosi wszelkie znamiona pola kwantowego i podobnie jak ono wymyka siĂŞ prĂłbom precyzyjnego zbadania i opisania. Tym niemniej z tym co juÂż wiemy metoda rezonansu stwarza ogromne perspektywy dla psychoterapii.

Renata Aulagnier jest psychologiem i psychoterapeutÂą. Pasjonuje siĂŞ zastosowaniami neuronauki w terapii, a w szczegĂłlnoÂści neurologicznym podÂłoÂżem empatii w procesie terapii. Studia ukoĂączyÂła na Uniwersytecie WrocÂławskim. W latach 2002-2003 stypendystka Uniwersytetu im. Ludwika Pasteura w Strasbourgu. Mieszka na staÂłe we Francji, tam teÂż uczyÂła siĂŞ psychoterapii.

RAMKA

Jak pÂłynÂą informacje?

Najprostszym sposobem na bezpoÂśrednie udowodnienie istnienia pĂłl morficznych jest praca ze zbiorowiskami organizmĂłw. Pojedyncze osobniki mogÂą zostaĂŚ rozdzielone tak, aby nie miaÂły ze sobÂą kontaktu za poÂśrednictwem znanych nam zmysÂłĂłw.

JeÂśli mimo to nastÂąpi przepÂływ informacji miĂŞdzy nimi, stanowi to przesÂłankĂŞ istnienia zwiÂązkĂłw o charakterze pĂłl morficznych.
Np. wiadomo, Âże Âślepe termity zaczynajÂą budowĂŞ kopca z rĂłÂżnych stron, a jednak spotykajÂą siĂŞ w Âśrodku z nieprawdopodobnÂą dokÂładnoÂściÂą. Udaje im siĂŞ to takÂże wtedy, gdy w Âśrodku wstawia siĂŞ szybĂŞ nie przepuszczajÂącÂą zapachĂłw.

RĂłwnie tajemnicze jest zjawisko migracji. Jeden z entomologĂłw tropikalnych pisze: ani gÂłodem, ani pragnieniem, ani najazdem naturalnych wrogĂłw nie da siĂŞ wytÂłumaczyĂŚ, dlaczego chmury szaraĂączy nagle wzbijajÂą siĂŞ w niebo i przenoszÂą na inne miejsce.

Jak pisze prof. Remy Chauvin na temat nagÂłych wĂŞdrĂłwek wielkich stad: „Migracje sÂą wyraÂźnie sprzeczne z instynktem zachowania gatunku i czĂŞsto prowadzÂą do masowej zagÂłady zwierzÂąt.

Powstaje wraÂżenie, Âże zwierzĂŞta ogarnia atak szaleĂąstwa, przy czym jest to szaleĂąstwo zaraÂźliwe, poniewaÂż migrujÂące zwierzĂŞta czĂŞsto pociÂągajÂą za sobÂą przedstawicieli innych gatunkĂłw.”

Uczeni obserwujÂący tego rodzaju zjawiska z reguÂły nie potrafiÂą znaleÂźĂŚ ich wyjaÂśnienia. Dlaczego stada gazeli afrykaĂąskich potrafiÂą nagle bez najmniejszych powodĂłw opuÂściĂŚ wspaniaÂłe pastwiska i wyruszyĂŚ na pustyniĂŞ, aÂżeby tam zginÂąĂŚ z gÂłodu? Czy takie „telepatyczne” zachowania sÂą odpowiedzialne takÂże za fenomen „zbiorowego umysÂłu” niektĂłrych owadĂłw?

RAMKA

Pola Sheldrake’a a fizyka Kwantowa

Krytycy Sheldrake.a pytajÂą o noÂśniki jego pola. Ale to pytanie jest ryzykowne, bowiem podwaÂżyĂŚ moÂże istnienie wielu innych, akceptowanych dzisiaj bez zastrzeÂżeĂą pojĂŞĂŚ fizycznych.

WeÂźmy pod lupĂŞ chociaÂżby pole grawitacyjne.
Nikt nie znalazÂł grawitonĂłw, ktĂłre byÂłyby noÂśnikami pola, a jednak nie poddajemy w wÂątpliwoÂśĂŚ istnienia pola grawitacji.
Pola grawitacyjne czy elektromagnetyczne, sÂą wykrywalne jedynie poprzez efekty ich oddziaÂływania i w celu wyjaÂśnienia efektĂłw stworzono pojĂŞcia pĂłl.

O wiele wiĂŞcej problemĂłw jest z polem kwantowym.
Pole kwantowe otaczajÂące czÂąstkĂŞ oddziaÂłuje na niÂą w taki sposĂłb, Âże zachowania na poziomie kwantowym majÂą niewiele wspĂłlnego z mechanikÂą i sÂą bardzo subtelne.

Fala dziaÂła tutaj jako informacja. Zamiast dowolnej kombinacji skÂładowych, spiny dwĂłch rĂłÂżnych, nie powiÂązanych ze sobÂą czÂąstek zawsze, jak wiemy, ustawiajÂą siĂŞ w kierunkach do siebie przeciwnych.

MĂłwiÂąc bardziej obrazowo: poniewaÂż kaÂżda czÂąstka musi mieĂŚ wÂłaÂściwoÂśĂŚ przeciwnÂą do drugiej, to jeÂśli ujrzymy, Âże jedna jest „czarna”, druga musi byĂŚ „biaÂła”.

NastĂŞpuje to w tej samej chwili, bez wymiany jakichkolwiek sygnaÂłĂłw.

Pomiar polaryzacji jednej z nich natychmiast da nam informacjĂŞ o polaryzacji drugiej, bliÂźniaczej.

BĂŞdzie ona identyczna z wyjÂątkiem przeciwnego znaku. Nazwano to przedziwne i niewytÂłumaczalne zjawisko „uwikÂłaniem kwantowym”, a Einstein okreÂśliÂł je nawet jako „dziaÂłaniem duchĂłw na odlegÂłoÂśĂŚ”.

Jak twierdzi de Broglie’a, to, co nazywamy atomem, jest organizowane przez wyÂższe lub kwantowe pole informacji. To pole nadaje atomowi jego znaczenie.

Pole kwantowe zawiera informacje na temat caÂłego otoczenia i caÂłej przeszÂłoÂści i ta informacja reguluje obecnÂą aktywnoÂśĂŚ elektronu. Pole organizujÂące jest wszĂŞdzie. W mechanice kwantowej mamy pola informacji w funkcji falowej i byĂŚ moÂże pola super-kwantowe rzÂądzÂące samym polem kwantĂłw.

Analogicznie dziaÂła pole morfogenetyczne, ktĂłre organizuje zachowanie jednostek biologicznych. Z jednej strony sÂą one wyposaÂżone w genetyczne programy dziaÂłania, ale na ksztaÂłt organizmĂłw, szybkoÂśĂŚ uczenia siĂŞ nawykĂłw i umiejĂŞtnoÂści, komunikowanie siĂŞ majÂą wpÂływ informacje przekazywane przez to pole.

http://www.tomaszwitkowski.pl/page2.php

PRZEBUDZIĂ SWOJÂĄ MOC..... raczej PRZEBUDZIĂ SIEBIE.. BY ÂŻYĂ LEPIEJ I PIĂKNIEJ.... wĂłwczas moc wyjdzie z uÂśpienia.

M.

(https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/18767617_10209948591371419_2102260618772569482_n.jpg?oh=7076771236fdc5b6d0e287abada073d2&oe=59B0A9BD)

MOC CZÂŁOWIEKA.....

KIEDY RODZI SIĂ NOWE..... BUDZI SIĂ MOC CZÂŁOWIEKA.....

Boska MOC.. jest w nas .. MY niÂą jesteÂśmy, MY jesteÂśmy ÂźrĂłdÂłem i depozytariuszami niezwyklej mocy…. MY … Energie samoÂświadome .. nikt nie musi nam niczego dawaĂŚ zewnĂŞtrznie.. bo MY mamy wszystko w sobie.

Na ile jesteÂśmy Âświadomi swojej MOCY i wiedzy… na tyle moÂżemy z niej korzystaĂŚ.

Jasna sprawa ,Âże jako LUDZIE bardziej materialni niÂż energetyczni ( tu mam na myÂśli budowĂŞ naszych fizycznych ciaÂł jako przewodnikĂłw energii o okreÂślonym potencjale mocy) po pierwsze MUSIMY przemieniĂŚ swojÂą materiĂŞ na taka, w ktĂłrej bez szkody dla nas popÂłynie wiĂŞksza moc zdeponowanej w nas energii.
Ona bĂŞdzie siĂŞ mogÂła przez nas przejawiĂŚ i wykreowaĂŚ na podstawie naszych myÂśli NASZ inny Âświat nie czyniÂąc nam krzywdy….
O samospaleniach wiemy… to spontanicznie wyzwolona energia w nas, i nie przygotowane ciaÂło materialne do jej przejÂścia.. zwarcie w ukÂładzie fizycznym i spalenie materii.

Dlatego transcendencja jest koniecznoÂściÂą ewolucji duchowej.. to jest wejÂście w wyÂższy wymiar.. dlatego KAÂŻDY musi dokonaĂŚ jej sam.
Bo nie moÂże byĂŚ nikt przez kogoÂś przeniesiony do przestrzeni o wyÂższej wibracji w ktĂłrej spaliÂł by MOCÂĄ przepÂływu energii swoje materialne ciaÂło.

ÂŚwiat fizyczny w kaÂżdej przestrzeni ma swoje prawa.. tz. okreÂślony potencjaÂł mocy w ktĂłrym on Âżyje… powiedzmy jak kaÂżda klasa w szkole.

Gdy osiÂągamy wiedzĂŞ i moc po zakoĂączeniu nauki w danej klasie , idziemy do nastĂŞpnej.. to nie ona idzie z nami , nie ona jest przenoszona.. tylko MY jako dojrzali do kolejnego poziomu wiedzy idziemy , bo mamy juÂż dojrzaÂłoÂśĂŚ i moc w sobie ,Âżeby zrozumieĂŚ i doÂświadczaĂŚ nowego.

ZewnĂŞtrznie konfrontujemy siĂŞ z programem nauki ( dla LUDZI na ziemi sÂą to wzorce w polu morfogenetycznym, ktĂłre kaÂżdy pobiera prze swĂłj kod DNA, ktĂłry jest osobistÂą weryfikacjÂą dostĂŞpu do wiedzy w polu), to pole nie jest gdzieÂś .. tam…. ono nas otacza,ono jest we wdychanym przez nas powietrzu zapisane w kaÂżdej najmniejszej czÂąstce wody w nim… to sÂą NASZE MATRYCE INFORMACYJNE.

Tak naprawdĂŞ pobieramy caÂłÂą wiedzĂŞ razem z oddechem… nie jest dla nas najistotniejsza Âżadna niby szkoÂła rozwoju duchowego… to sÂą raczej „kluby podobnych zainteresowaĂą”…. 🙂

Kiedy podnosimy swojÂą wibracjĂŞ…. moÂżliwoÂśĂŚ zrozumienia wyÂższego poziomu wiedzy… ( to, co wdychamy jako elementarny jej przekaz .. matrycĂŞ informacyjnÂą) , otwiera siĂŞ dla nas w nas samoistnie.

WiĂŞkszoÂśĂŚ ludzi nie zna tych zasad i nie wierzy w takÂą prostotĂŞ przekazu wiedzy…. moÂżna nie wierzyĂŚ ,ale tak jest.
Nie bĂŞdĂŞ teraz opisywaÂła caÂłego procesu jak to siĂŞ dzieje.. bo to dÂługi temat.

PowtĂłrzĂŞ… jedynym sposobem zwiĂŞkszenia OSOBISTEJ MOCY .. OTWIERANIEM SOBIE DOSTĂPU DO WIEDZY , JEST ETYCZNE PRAWE ÂŻYCIE … ZWIĂKSZANIE OSOBISTEJ WRAÂŻLIWOÂŚCI UCZUCIOWEJ, KIEROWANIE SIĂ W ÂŻYCIU MÂĄDROÂŚCIÂĄ SERCA…. tyle wystarczy.

Gdy zwiĂŞkszy siĂŞ poziom mocy w nas .. inaczej otworzymy w sobie moÂżliwoÂśĂŚ korzystania ze SWOJEJ MOCY …. co rĂłwna siĂŞ wyÂższemu poziomowi wibracji czyli ÂświadomoÂści.. dopiero wĂłwczas otwiera siĂŞ moÂżliwoÂśĂŚ korzystania duchowego i FIZYCZNEGO ze SWOJEGO POTENCJAÂŁU MOCY.

NaprawdĂŞ wszystko jest w nas… mÂądroÂśĂŚ naszego nie wcielonego DUCHA z ktĂłrym jesteÂśmy caÂły czas poÂłÂączeni nie widzialnÂą niciÂą Âżycia , przejawia siĂŞ w blikowaniu nam mocy gdy nie jesteÂśmy gotowi na niÂą i otwierania dostĂŞpu do niej gdy uÂżyciem jej nie skrzywdzimy juÂż siebie ni innych.

Jeszcze jedno….. DUCH ZAÂŚWIATOWY Z KTĂRYM POÂŁÂĄCZONA JEST ZAWSZE WCIELONA DUSZA…. TO MY.. MY Z WYÂŻSZEGO WYMIARU ÂŚWIADOMOÂŚCI.

CZÂŁOWIEK na ziemi .. DUSZA w materialnym ubraniu .. to ON.. DUCH ZAÂŚWIATOWY… poznajÂący sam siebie , swoje zachowania , reakcje i uczucia w konfrontacji z materiÂą… ON/MY rodzimy siĂŞ TU w materii by uzyskaĂŚ wiedzĂŞ o sobie i zabraĂŚ stÂąd energiĂŞ, moc kreacji niezbĂŞdna nam w czasie bytowania juÂż tylko energetycznego do eksploracji kosmosu.

Dlaczego tak…. i czy moÂżna inaczej… tak wybraliÂśmy poznawanie siebie i tworzenie przez udziaÂł materii, moÂżna inaczej , nie wszyscy tak wybrali, sa rĂłwnieÂż takie Energie Duchowe , ktĂłre nigdy siĂŞ nie wcielajÂą.

Kiara.

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

KOD PESZEROWY => KsiĂŞga Apokalipsy ÂŚw. Jana => Wątek zaczęty przez: Kiara Wrzesień 17, 2016, 10:15:42