Drukuj stronę - MITOLOGIA....

Kolejne bajania..... wiemy juÂż dobrze, o... tam jesteÂśmy MY, gdzie jest nasza myÂśl....( a, ona jak wiadomo tworzy przez skupianie uwagi i energii, na... temacie!), zatem znowu usiÂłowania zatrzymania naszej uwagi, energii na odchodzÂącej przeszÂłoÂści!

Marduk ( inaczej ENKI) to opiekun trzeciowymiarowej ziemi ( WSZYSTKICH religii bez wyjÂątku!) ktĂłra nie jest w okresie ponownego rozkwitu, a absolutnego i ostatecznego UPADKU!

"Sercem ziemie" jest 7 czakramĂłw, wirĂłw pierwotnie tworzÂących jej system energetycznego istnienia , czyli utrzymania w okreÂślonej wibracji odpowiadajÂącej umownym nazwom wymiarĂłw,wibracja wirĂłw dzieli wymiar na 3 poziomy energetyczne , wszystkie czakry , majÂą 2 "tarcze wirowe " przedniÂą i tylnÂą , czyli magnetycznÂą i elektrycznÂą.

Tarcze, wiry magnetyczne odpowiedzialne za przekaz wiedzy i otwieranie dostĂŞpu do wszystkiego nowego... sÂą zlokalizowane w EUROPIE! na pĂłÂłkuli pĂłÂłnocnej. Ich tylne odpowiedniki, tarcze wirowe elektryczne sÂą zlokalizowane na pĂłÂłkoli poÂłudniowej.

Wirowanie harmonijne obydwu tarcz ma za zadanie poÂłÂączyĂŚ je w wir tworzÂący zÂłotÂą kule! , Dopiero wĂłwczas czakram, czakra osiÂąga peÂłnÂą moc i jest w stanie przez poÂłÂączenie siĂŞ 7 materialnych wirĂłw w kule obracajÂące siĂŞ w pÂłaszczyÂźnie poziomej i dwĂłch tarcz 8-go wiru ponad materialnego ( jedna tarcza pod stopami , druga nad gÂłowÂą) obracajÂącego siĂŞ w pÂłaszczyÂźnie pionowej ) stworzyĂŚ MER KA BA czwartowymiarowÂą, ktĂłrej wynoszÂąca moc wirowania powoduje przejÂście do wyÂższego IV wymiaru. Ona, MER KA BA jej wirowanie , uniezaleÂżnia materiĂŞ od wszystkich materialnych parametrĂłw , bo to ona siÂłÂą wirowania swoich wirĂłw materializuje, zagĂŞszcza energiĂŞ , i dematerializuje materiĂŞ w energie. W poziomach energetycznych wirĂłw MER KA BA sÂą zapisane WSZYSTKIE WZORCE Âżycia z danego wymiaru jej wyjÂścia i wymiaru do ktĂłrego wchodzi. Ten KOD istnieje w postaci pola morfogenetycznego otaczajÂącego kaÂżdÂą MER KA BA.

Zatem wiemy juÂż o co, chodzi, co i jak staje siĂŞ przyczynÂą materializacji , dematerializacji , oraz WSZYSTKICH materialnych zmian i gdzie sÂą 'punkty" stymulujÂące , lub blokujÂące te zmiany....

Dla obecnego ustawienia Ziemi w kosmosie z jej obecnÂą osiÂą magnetycznÂą W TYM MOMENCIE , parametrami najwaÂżniejszymi jest lokalizacja dwĂłch tarcz czakramu PONADMATERIALNEGO !

1. PierwszÂą tarczÂą / wiru gĂłrnego ,niematerialnego 8- mego czakramu, jest Warszawa , punktem centralnym jego osi,jest PaÂłac Kultury!

2.DrugÂą tarczÂą / wiru jej dolnym odpowiednikiem jest KONGO w Afryce! A, Kongo jest duÂżÂżÂże..... ;) :-*

Obydwie te tarcze tworzÂące dwie pĂłÂłkule wirujÂące w pionie zamykajÂą w sobie ( ÂłÂączÂąc siĂŞ ze sobÂą w jednÂą kulĂŞ jak rosyjskie matrioszki) 7 wirĂłw materialnych , rĂłwnieÂż osiÂągajÂących uprzednio swojÂą doskonaÂłoÂśĂŚ w postaci zÂłotych kul.

Jak to siĂŞ dzieje technicznie? KulÂą pierwszÂą osiÂągajÂącÂą swojÂą doskonaÂłoÂśĂŚ jest CZAKRA SERCA, ona jako wzorzec osiÂąga najwyÂższÂą wibracjĂŞ i to ona wyznacza / stymuluje wibracje pozostaÂłych czakr , ktĂłre kolejno ( od najbliÂższej jej do najdalszej zamykajÂą siĂŞ na niej , czakra serca jest wewnÂątrz jako jadro dowodzÂące procesem) , na czakrĂŞ serca nachodzi czakra mocy, nastĂŞpnie , czakra seksualna i czakra Âżycia, dopiero po 3 dolnych czakrach nakÂładajÂą siĂŞ te ponad czakrÂą serca. Czyli , czakra kreacji , gardÂła, , czakra trzeciego oka i czakra korony. One wszystkie razem tworzÂą jednÂą wirujÂącÂą kule w poziomie.

Gdy kula z czakr materialnych jest juÂż gotowa i nabiera mocy wirowania do uzyskania zÂłotej barwy, w taki sam proces wibracyjnej doskonaÂłoÂści wchodzÂą dwie tarcze , 8 czakry ponad materialnej, ktĂłre fizycznie sÂą zlokalizowane ponad dwoma pĂłÂłkulami ziemi,europejskiej pĂłÂłnocnej i afrykaĂąskiej poÂłudniowej.U Ludzi 8 czakra , jej tarcze wirowe zlokalizowane sÂą , jedna ponad gÂłowa, druga, pod stopami.

Obecnie przyszÂła pora na aktywizacjĂŞ maksymalnÂą tych 2 tarcz ponad materialnych , ktĂłre tworzÂąc dwie wirujÂące zÂłote pĂłÂłkule zamknÂą w sobie juÂż tylko jednÂą ,zÂłotÂą kulĂŞ materialnÂą, powstaÂłÂą z 7 wirujÂących kul, ,czakr materialnych. I to jest caÂła wiedza o procesie uaktywniajÂącym przejÂście miĂŞdzy wymiarowe..... proste? Bardzo proste.

A jak ma siĂŞ to wszystko do powyÂższej informacji o lÂądowaniu Marduka w Afryce..... i koncentracji tam politycznych siÂł elity Âświatowej?
PĂłÂłkula poÂłudniowa , wir elektryczny wspiera caÂłÂą swojÂą mocÂą aktywacjĂŞ wirowania, wiru pĂłÂłkoli pĂłÂłnocnej,wiru magnetycznego. One sÂą ze sobÂą poÂłÂączone magnetycznÂą osiÂą ziemi, WSPĂLNIE uzyskujÂą peÂłniĂŞ mocy umoÂżliwiajÂącÂą przeistoczenie siĂŞ tarcz wirowych 8 czakry w dwie zÂłote pĂłÂłkule, ktĂłre zamknÂą w sobie kule materialnych wirĂłw tworzÂąc MER KA BA Ziemi.

OczywiÂście TWĂRCA, a raczej STWĂRCA Ziemi i caÂłego systemu Âżycia na niej, zarĂłwno wzorca energetycznego , jak i jego materialnego odbicia, miaÂł i ma caÂły czas decydujÂący wpÂływ na wszystkie procesy i caÂłoksztaÂłt istnienia Âżycia, oraz kolejny przejaw ewolucyjny caÂłego stworzenia przez WSZYSTKIE JEGO FORMY ISTNIENIA!!!!

Ponad ziemiÂą sÂą i byÂły zawsze " 2 statki matki " odpowiedniki energetyczne depozytu wiedzy aspektu ÂżeĂąskiego, pĂłÂłkula pĂłÂłnocna i mĂŞskiego, pĂłÂłkula poÂłudniowa.
MoÂżna je lokalizowaĂŚ , uÂżywajÂąc technologii wykraczajÂącej poza naszÂą dotychczas znanÂą publicznie wiedzĂŞ , oraz zdolnoÂściami wyszkolonych w technikach poza materialnych ludzi.
Te dwa "statki , matki i ojca... StwĂłrcy" sÂą caÂły czas w przestrzeni okoÂłoziemskiej, zawsze w tych samych miejscach pomimo czasowej zmiany magnetycznej osi ziemi i caÂłego przygotowania amerykaĂąskiego w L.A. (to, tak w przybliÂżeniu) zwiÂązanego z przesuniĂŞciem magnetycznej osi ziemi, a tym samym jej gÂłĂłwnych punktĂłw energetycznych. Dla... po raz piÂąty wgrywania Âżycia Ludzi w TRZECI WYMIAR! Do czego pomimo usilnych staraĂą pewnych elit na szczĂŞÂście nie doszÂło i nie dojdzie!

O co, wiec chodziÂło? O "zmianĂŞ lokalizacji " EUROPY w ÂświadomoÂści Ludzkiej , o zamianĂŞ miejscami ras ludzkich i przebiegunowanie kolejne biegunĂłw ziemi, oraz pĂłÂłkul mĂłzgowych Ludzi z caÂłkowitym zatarciem informacji o tym, kto jest kim i co jest czym..... :shock: :evil:oraz jaka jest lokalizacja stron w przestrzeni.Nawigacja od poczÂątku musiaÂła by byĂŚ tworzona.

"Europa" .... byÂła by w Afryce , ( aspekt mĂŞski przejÂąÂł by rolĂŞ ,aspektu ÂżeĂąskiego i jego znaku, wprowadzajÂąc zarĂłwno zatarcie wiedzy , jak i niemoÂżliwoÂśĂŚ uzyskania na dÂługo... powrotu do pierwotnego wzorca), byÂło to przygotowywane kompleksowo , na wielkÂą skalĂŞ!
Prowadzono systematycznÂą degradacjĂŞ Europy ( od podstaw Âżycia spoÂłeczno, rodzinnego , kultury,historii,wzorcĂłw sztuki , do technologii i ekonomi , wprowadzajÂąc totalnie dezinformacyjnÂą wiedzĂŞ.... oraz na wielkÂą skalĂŞ emigracjĂŞ afrykaĂąskÂą i azjatyckÂą do Europy, niszczono w Europie istniejÂące systemy Âżycia , od rolnictwa do przemysÂłu , przez filozofiĂŞ , medycynĂŞ i naturalne dawne, istniejÂące zwyczaje kulturowe,zastĂŞpujÂąc je wymyÂślonymi bezwartoÂściowymi tradycjami, blokujÂąc w ten sposĂłb duchowo , uczuciowo i intelektualnie rozwĂłj Czlowieka, uwikÂłanego w strach o przetrwanie . O tych faktach tym wiedzÂą ci, ktĂłrzy od wielu lat interesujÂą siĂŞ tematami zwiÂązanymi z tzw. "rozwĂłj duchowym" i nie tylko nim...

Taki byÂł cel blokad systemu , deprawacja i degradacja myÂśli ludzkiej, on niszczyÂł wszystko co staÂło na drodze realizacji jego globalnego planu. Bowiem , naprawdĂŞ nie jest waÂżne dla 'systemu" kto z kim walczy i o co.... waÂżna jest tylko walka, ktĂłra przynosi oczekiwany efekt, uzyskania obranego celu,dla ktĂłrego trzeba byÂło uaktywniĂŚ i wykorzystaĂŚ wszystkie ludzkie sÂłaboÂści i dawne animozje doprowadziĂŚ do maksimum strach , to on napĂŞdza wszystkie walki!
Jedynym naszym wyjÂściem z tej trudnej bardzo sytuacji narzuconej nam przez systemu, jest zrozumienie tego mechanizmu, wyjÂście z pĂłl strachu i zaprzestanie WSZELKICH WALK!!!

A co, z tym MARDUKIEM? To byÂł mĂŞski wzorzec dla III Wymiaru,On,jako opiekun ziemi otrzymaÂł czasowe zwierzchnictwo nad niÂą. Inaczej otrzymaÂł prawo do dyspozycji ZiemiÂą na czas rozwoju wszystkich wcielajÂących siĂŞ na niej DUSZ / ENERGII na okres trwania procesu rozwojowego zwiÂązanego z III Wymiarem.

Obecnie jest to juÂż czas przeszÂły, ktĂłrego nie da siĂŞ reanimowaĂŚ pomimo zapĂŞdu i chĂŞci odchodzÂącego systemu, politykĂłw oraz przywĂłdcĂłw religijnych zwiÂązanych z wzorcami III wymiaru, to juÂż koniec definitywny i bezpowrotny!

Zatem nic nie da siĂŞ zatrzymaĂŚ, ani cofnÂąĂŚ w zmieniajÂącym siĂŞ systemie Âżycia Ludzi i ziemi, pomimo wielkich chĂŞci i zgrupowania w Afryce zarzÂądzajÂących paĂąstwami elit, ktĂłre to teoretycznie mogÂą tworzyĂŚ politykĂŞ (w swoich paĂąstwach], wywoÂłujÂącÂą wojny, gÂłĂłd i strach ( inaczej nisko wibrujÂącÂą energiĂŞ , potrzebnÂą systemowi do zablokowania procesu globalnej ewolucji), ale nic z tego juÂż nie wyjdzie , bo przebudzona LudzkoÂśĂŚ nie chce juÂż ÂżyĂŚ w takich warunkach i nie podda siĂŞ presji strachu, znajdzie inne rozwiÂązania , zjednoczy siĂŞ w pokojowej pomocy sobie!

Nikt i nic nie zablokuje wirĂłw ponad materialnych 8,go czakramu nad pĂłÂłkulami ziemi , bo zwyczajnie nie ma do nich dostĂŞpu, i nie jest w stanie stworzyĂŚ mocy energetycznej wiĂŞkszej niÂż moc wirowania tych wirĂłw!

Zatem, tym razem wygrali LUDZIE i Ludzkie przeznaczenie siĂŞ wypeÂłni w caÂłoÂści, przyrzeczenie dane nam przez StwĂłrcĂŞ zrealizuje w 100%. Dwa rozdzielone dawno temu aspekty StwĂłrcy ponownie siĂŞ poÂłÂączÂą..... ;) :), powstanie NOWA IV ÂŚWIÂĄTYNIA, Âżaden czÂłowiek i nie czÂłowiek nie moÂże zatrzymaĂŚ tego procesu, moÂżna podjÂąĂŚ decyzjĂŞ i nie uczestniczyĂŚ w nim, tu i teraz... to moÂżna , bo moÂżna dokonaĂŚ swojego rozwoju pĂłÂźniej, lub zatrzymaĂŚ go na obecnym poziomie i nie kontynuowaĂŚ dalej.
Posiadamy wolnÂą WolĂŞ , mamy prawo odejmowania takich decyzji.

Kiara.

SYRIA.....
Dawna mitologia Palmiry..czyli TAMAR..

Antropologia Religii V (203), pp. 60-6760 Katarzyna A. Sztomberska

Ikonografia Jarhibola w ÂŚwiÂątyni Bela w Palmyrze. KrĂłtka historia Palmyry.

Na rozlegÂłej Pustyni Syryjskiej okoÂło 230 kilometrĂłw na pĂłÂłnocny wschĂłd od Damaszku znajduje siĂŞ Palmyra. Jest to staroÂżytne paĂąstwo-miasto poÂłoÂżone w pustynnej oazie. Jego historia siĂŞga II tysiÂąclecia przed naszÂą erÂą, kiedy to wĂŞdrowne plemiona upatrzyÂły sobie owÂą poroÂśniĂŞtÂą palmami oazĂŞ i daÂły jej nazwĂŞ Tadmor.

Pochodzi ona od arabskiego sÂłowa tamar, ktĂłry oznacza palmĂŞ, co przetÂłumaczono na ÂłaciĂąskie Palmyra (Ball 2001, p. 74). Osada zaczĂŞÂła siĂŞ rozbudowywaĂŚ od 312 r. p. n. e kiedy tereny te zostaÂły zajĂŞte przez SeleucydĂłw.

Od I w. n. e. maÂła osada rozrosÂła siĂŞ i staÂła ogromnym oÂśrodkiem handlowym na gÂłĂłwnym szlaku karawanowym pomiĂŞdzy
zachodem a Dalekim Wschodem(Dirven 1999, p. 17). Od czasu panowania Tyberiusza (17-19n. e.)
WÂładcy Palmyry uznali wÂładzĂŞ Rzymu. W 129 roku n. e.,za panowania cesarza Hadriana Palmyra uzyskaÂła status wolnego miasta,a nazwana zostaÂła„HadrianowÂą PalmyrÂą” (Hadrianoi Palmyneroi)(MichaÂłowski 1968, p. 6). DziĂŞki
wprowadzonym w stosunku do kupcĂłw poborom opÂłat, miasto wzbogacaÂło siĂŞ kaÂżdego dnia i rozrastaÂło. Wzniesione zostaÂły nowe budowle sakralne,takie jak Wielka ÂŚwiÂątynia Bela, ÂŚwiÂątynia Baalszamina, ÂŚwiÂątynia Allat, a takÂże budynki
uÂżytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy teÂż jeden z wiĂŞkszych teatrĂłw na Bliskim Wschodzie.

Od 212 do 260 roku n. e. Palmyra posiadaÂła status rzymskiej kolonii, poniewaÂż wÂłaÂśnie w roku 260,po wielkim zwyciĂŞstwie nad Persami,Odenat zwany Wielkim (gubernator miasta i dowĂłdca wojskowy) przyjÂąÂł tytuÂł ksiĂŞcia i
staÂł siĂŞ niezaleÂżny od Imperium Rzymskiego.

ZÂłote lata Palmyry szybko jednak dobiegaÂły koĂąca. Po Âśmierci wÂładcy na tronie zasiadÂła jego Âżona, krĂłlowa Zenobia.
Ostatecznie na poczÂątku 272 roku n. e. rzymskie wojska splÂądrowaÂły i zniszczyÂły miasto, pojmujÂąc krĂłlowÂą (Ball 2001,
p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra juÂż nigdy nie odzyskaÂła dawnej ÂświetnoÂści. Nawet prĂłby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat pĂłÂźniej,nie przyniosÂły poÂżÂądanych efektĂłw.

Miasto czekaÂło. Dopiero w VI wieku n.e.,za panowania Justyniana zostaÂły odbudowane mury obronne oraz wzniesiono
bazyliki chrzeÂścijaĂąskie, rĂłwnieÂż wiele Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761ÂświÂątyĂą pogaĂąskich przemianowano
na przybytki chrzeÂścijaĂąskie, co utworzyÂło z Palmyry waÂżny oÂśrodek religijny (MichaÂłowski 1968, p. 8). W VII wieku n.e. na PalmyrĂŞ najechaÂły wojska arabskie.

MaÂłej juÂż wtedy osadzie w odzyskaniu ÂświetnoÂści nie pomogÂło nawet przeksztaÂłcenie ÂświÂątyni Bela w cytadelĂŞ.
Z powodu licznych trzĂŞsieĂą ziemi i burz piaskowych miasto ostatecznie straciÂło na znaczeniu. Trafiali tam juÂż jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podrĂłÂżnicy. I wÂłaÂśnie dziĂŞki nim Palmyra zostaÂła odkryta na nowo.Sztuka palmyreĂąska
Palmyra rozdarta byÂła pomiĂŞdzy dwiema kulturami. Z zachodu napÂływaÂł hellenizm, ze wschodu -orientalizm. Te dwa style przeplataÂły siĂŞ ze sobÂą, co zostaÂło uwiecznione w architekturze i sztuce palmyreĂąskiej.

OprĂłcz tego,wyrĂłÂżniony zostaÂł jeszcze styl archaiczny, nie powiÂązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo rĂłÂżniÂący siĂŞ
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).Okres archaiczny zostaÂł wyrĂłÂżniony przez francuskÂą misjĂŞ archeologicznÂą, ktĂłra poIIwojnie Âświatowej prowadziÂła wykopaliska na dziedziĂącu ÂświÂątyni Bela.

Francuzi wydobyli seriĂŞ fragmentĂłw architektonicznych wykonanych z wapienia.Znaleziono rĂłwnieÂż czĂŞÂściowo zachowanÂą
rzeÂźbĂŞ pogrzebowÂą.Wraz z napÂływem GrekĂłw i Rzymian do Palmyry pojawia siĂŞ hellenizm orientalny. Nie rĂłÂżniÂł siĂŞ on zbytnio od stylu wystĂŞpujÂącego w innych oÂśrodkach Morza ÂŚrĂłdziemnego. SzczegĂłlnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany zostaÂł porzÂądek koryncki). W sztuce charakteryzowaÂł siĂŞ frontalnym przedstawianiem postaci,

w stroju i ozdobach typowych dla GrekĂłw i Rzymian (dÂługie tuniki, zbroja, na gÂłowie kalathosy). WpÂływy mezopotamskie
widoczne sÂą przede wszystkim w panteonie palmyreĂąskim. Wielu bogĂłw pochodzenia babiloĂąskiego przedstawiano w strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bĂłstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp ksiĂŞÂżyca na gÂłowie Aglibola
.
Religia w Palmyrze

Religia palmyreĂąska,jako jedna z nielicznych, skÂładaÂła siĂŞ z mieszkanki kilku rĂłÂżnych wierzeĂą. ZawieraÂła w sobie elementy wiary syryjskiej, babiloĂąskiej, greckiej, fenickiej oraz rzymskiej, a takÂże kulty bogĂłw, ktĂłre przynieÂśli ze sobÂą Arabowie.

Z powodu braku zachowanych tekstĂłw mitologicznych, identyfikacja posÂągĂłw poszczegĂłlnych bogĂłw przysparza wiele trudnoÂści(Starcky, Gawlikowski1985, p. 89). Panteon oazy liczy aÂż 60 bogĂłw. NiektĂłrzy lokalni bogowie majÂą swoje odpowiedniki w Âświecie zachodnim,np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest rĂłwnieÂż rzymski Jowisz.

***********

Bel byÂł bogiem pochodzenia babiloĂąskiego. Wywodzi siĂŞ najprawdopodobniej od Marduka-Bela (samo bel w jĂŞzyku akadyjskim oznacza Pana, WÂładcĂŞ)

**************

(Drijvers 1976, Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).
Najprawdopodobniej,na samym poczÂątku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazujÂą imiona bĂłstw z nim wystĂŞpujÂących (Aglibol i Jarhibol), a takÂże pierwotne sanktuarium (poÂświĂŞcone bogu Bolowi), na ktĂłrym stoi obecna ÂświÂątynia Bela.

Czczony byÂł jako wÂładca niebios, co widaĂŚ wyraÂźnie na suficie w ÂświÂątyni w pĂłÂłnocnym talamosie, na ktĂłrym
Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go szeÂścioro bogĂłw-planet (Jarhibol-sÂłoĂące, Aglibol-ksiĂŞÂżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel, Merkury-Nabu). Bela nigdy nie przedstawiano w pojedynkĂŞ.

************
Ukazywano go gÂłĂłwnie w triadzie wraz z bogiem-sÂłoĂącem i bogiem-ksiĂŞÂżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte,ktĂłra nazywana byÂła Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

***********

Aglibolw panteonie palmyreĂąskim wystĂŞpuje jako bĂłg ksiĂŞÂżyc. Jego imiĂŞ oznacza cielĂŞ(lubbyk) Bola. PoczÂątkowo traktowano go jako bĂłstwo pÂłodnoÂści. W sztuce przedstawiany jest pod postaciÂą mĂŞÂżczyzny z sierpem ksiĂŞÂży
ca, przypominajÂącym bycze rogi za gÂłowÂą. We wczeÂśniejszych przedstawieniach ksiĂŞÂżyc znajdowaÂł siĂŞ nad jego
gÂłowÂą.
W ikonografii wystĂŞpuje rĂłwnieÂż w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (ktĂłry w ÂświÂątyni Baalshamina wystĂŞpuje jako bĂłstwo solarne, a jego imiĂŞ oznacza PosÂłaniec Pana). Z tym ostatnim Aglibol wystĂŞpuje jako boska para Palmyry. Bogowie
mieli wspĂłlne sanktuarium,nazywane ÂświĂŞtym drzewem, ktĂłre przedstawiono na belce w ÂświÂątyni Bela i na steli znajdujÂącej siĂŞ w Rzymie (obie pÂłaskorzeÂźby ukazujÂą bogĂłw podajÂących sobie rĂŞce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenĂłw zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi siĂŞ od Hadada, boga burzy. ImiĂŞ Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postaĂŚ,podobnie jak postaĂŚ Bela, utoÂżsamiana jest z greckim Zeusem. Ich ikonografia jest bardzo zbliÂżona.

Obaj przedstawiani sÂą jako mĂŞÂżczyÂźni z bujnymi brodami, na gÂłowie majÂą korony lub kalathosy, a w rĂŞkach trzymajÂą wiÂązkĂŞ piorunĂłw (w przypadku boga palmyreĂąskiego mogÂła to byĂŚ wiÂązka zboÂża, rzadziej kula ziemska)(Drijvers 1976, p. 14).

Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizowaÂł zagroÂżenia, ale jednoczeÂśnie odnowĂŞ Âżycia i pÂłodnoÂśĂŚ. Do Palmyry przywieziony zostaÂł w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud Bene-Ma`azin, ktĂłry w I w. p. n. e. wybudowaÂł mu sanktuarium
(Starcky, Gawlikowski1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan ÂŚwiata, a takÂże dobry i wynagradzajÂący
(Drijvers 1976, p. 14). Baalshamin w ikonografii przedstawiany jest w towarzystwie Aglibola i Malakbela. Aglibol,jako bĂłstwo solarne w triadzie Baalshamina,zajmuje miejsce honorowe po prawej stronie boga naczelnego, natomiast Malakbel-bĂłstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. PodkreÂśla to znaczenie i przewagĂŞ KsiĂŞÂżyca nad
SÂłoĂącem w kulcie religijnym.

Jarhibol jest postaciÂą w panteonie palmyreĂąskim utoÂżsamianÂą z greckim Apollonem-bogiem sÂłoĂącem. InteresujÂące jest jednak tÂłumaczenie imienia semickiego boga. W jĂŞzykach aramejskim i kananejskim sÂłowo YRH oznacza ksiĂŞÂżyc lub miesiÂąc
ksiĂŞÂżycowy(ÂŁukasiak 1974, p. 8).

Wynika z tego, Âże imiĂŞ Jarhibol oznacza KsiĂŞÂżyc Bola. Jako bĂłg lunarny,zostaÂł on opiekunem ÂźrĂłdÂła Efqa (inskrypcja z tÂą informacjÂą widnieje na oÂłtarzu znajdujÂącym siĂŞ przy wejÂściu do ÂźrĂłdÂła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-sÂłoĂącu przypisywano mu rolĂŞ wyroczni, sĂŞdziego oraz Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6763
miaÂł odpowiadaĂŚ za wybieranie i mianowanie nowych urzĂŞdnikĂłw(ÂŁukasiak 1974, p. 7).

Ostateczne,zadowalajÂące rozwiÂązane zagadki czy Jarhibol byÂł bĂłstwem sÂłonecznym czy ksiĂŞÂżycowym nie zostaÂło znalezione. Aczkolwiek,wiĂŞkszoÂśĂŚ ÂźrĂłdeÂł podaje Jarhibola jako boga sÂłoĂące.ÂŚwiÂątynia Bela ÂŚwiÂątynia Bela jest najwaÂżniejszym i najciekawszym zabytkiem Palmyry.

Wybudowana zostaÂła w poÂłudniowo-wschodniej czĂŞÂści miasta. Jest to budowla, ktĂłra mimo drobnych uszkodzeĂą, przetrwaÂła do
naszych czasĂłw w bardzo dobrym stanie.

Wzniesiona zostaÂła na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, ktĂłre poÂświĂŞconobogu Bolowi(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
cd....

http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

cd...

Nazwa „Wysokie miejsce” analogii odnosiÂło siĂŞ do wzgĂłrza, na ktĂłrym w I II w. p. n. e. staÂło sanktuarium.
Zachowana do dnia dzisiejszego ÂświÂątynia ukoĂączona zostaÂła przed 6 kwietnia 32 n. e. (za rzÂądĂłw
Tyberiusza), o czym Âświadczy inskrypcja opisujÂąca poÂświĂŞcenie ÂświÂątyni wÂłaÂśnie tego dnia(Starcky, Gawlikowsk 1985, p. 117). Przez caÂły okres swojego funkcjonowania, sanktuarium poddano kilku maÂłym przebudowom.

Charakterystyczny jest wyglÂąd ÂświÂątyni, poniewaÂż skÂłada siĂŞ z ona dwĂłch czĂŞÂści – wielkiego ,
prawie kwadratowego (205m x 210m) dziedziĂąca i wybudowanej po Âśrodku celli (ok. 40m x ok. 14m). Dziedziniec otoczony jest portykiem z dwoma rzĂŞdami kolumn korynckich (wyjÂątkiem jest portyk zachodni, w ktĂłrym znajduje siĂŞ tylko jeden z podwyÂższonym rzÂądem podpĂłr).
Tutaj takÂże znajdowaÂły siĂŞ ogromne propyleje z trzema przejÂściami i oÂśmiokolumnowym portykiem u szczytu schodĂłw wejÂściowych.

Na dziedziĂącu zachowaÂły siĂŞ: oÂłtarz ofiarny (znajdujÂący siĂŞ na pĂłÂłnocny-zachĂłd od celli) i basen. Wiemy dziĂŞki te
mu, Âże miejsce to wykorzystywano do odbywania rytuaÂłĂłw zwiÂązanych z oczyszczeniem oraz do skÂładania ofiar.

Z dziedziĂąca do celli moÂżna siĂŞ dostaĂŚ dziĂŞki schodkowej rampie, znajdujÂącej siĂŞ przy zachodniej Âścianie budynku. WejÂście do Âśrodka ulokowano asymetrycznie , na dÂłuÂższej
Âścianie. Powodem tego dziaÂłania byÂły adyta ,znajdujÂące siĂŞ na krĂłtszych bokach ÂświÂątyni.

Aby wnĂŞtrze ÂświÂątyni byÂło dobrze oÂświetlone, w dÂłuÂższych Âścianach umieszczono po cztery duÂże okna.
Do adytonu pĂłÂłnocnego i poÂłudniowego prowadziÂły ogromne schody (w pĂłÂłnocnym jednak siĂŞ nie zachowaÂły). Pod schodami pĂłÂłnocnymi znajdowaÂła siĂŞ krypta, ktĂłrej podÂłogĂŞ wyÂłoÂżono mniejszymi pÂłytami). Do gÂłĂłwnego pomieszczenia
adytonu pĂłÂłnocnego prowadziÂł wielki otwĂłr drzwiowy.

We wschodniej czĂŞÂści znajdowaÂło siĂŞ maÂłe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielajÂący klatkĂŞ schodowÂą, prowadzÂącÂą prawdopodobnie na dach sanktuarium.
Na niÂższym poziomie pomieszczenia bocznego przed podniesieniem posadzki, znalezione zostaÂły dwa bloki
kamienne, ktĂłre interpretowane sÂą
jako ÂłoÂże boga Bela(Pietrzykowski 1997). Plafon gÂłĂłwnego pomieszczenia dekorowany jest przedstawieniem siedmiu bĂłstw palmyreĂąskich, otoczonych przez dwanaÂście znakĂłw Zodiaku. NadproÂże nad przejÂściem Antropologia Religii V (2013), pp. 60-67 64 do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazujÂącym postaĂŚ z rozpostartymi skrzydÂłami.

Do poÂłudniowego adytonu rĂłwnieÂż prowadziÂły ogromne schody, za ktĂłrymi znajdowaÂły siĂŞ wejÂścia do klatek schodowych
,prawdopodobnie prowadzÂących (podobnie jak w adytonie pĂłÂłnocnym) na dach. Pomieszczenie gÂłĂłwne jest prostokÂątne,a
z bokĂłw poprzeczne mury odgradzajÂą klatki schodowe. W odrĂłÂżnieniu od przeciwnego adytonu, wejÂście do Âśrodka umoÂżliwia znacznie zmniejszony otwĂłr drzwiowy.

Zdobienie rĂłwnieÂż jest znacznie uboÂższe, na suficie znajduje siĂŞ tylko rozeta , wpisana w okrÂągÂły medalion umieszczony
w kwadratowym polu, dookoÂła ktĂłrego znajdujÂą siĂŞ mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy ÂświÂątyni uzyskano juÂż w XVIII wieku i w poczÂątkach XIX, dziĂŞki takim podrĂłÂżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze prace naukowe na terenie ÂświÂątyni przeprowadzone zostaÂły w 1902 roku przez
Otto Puchsteina i w 1917 przez Theodora Wieganda (obydwie misje ograniczyÂły siĂŞ do studiowania zabytkĂłw, znalezionych na terenie budowli).

Prawdziwe wykopaliska rozpoczÂąÂł w latach 1930-1932 Henry Seyrig,ktĂłre nastĂŞpnie przejÂąÂł i prowadziÂł Robert Amy. Ikonografia Jarhibola w ÂświÂątyni Bela.

Identyfikacja bĂłstw palmyreĂąskich jest rzeczÂą dosyĂŚ trudnÂą i pracochÂłonnÂą.NiektĂłre pÂłaskorzeÂźby i malowidÂła zaopatrzone sÂą w inskrypcje dedykacyjne, dziĂŞki czemu Âłatwo odgadnÂąĂŚ toÂżsamoÂśĂŚ bogĂłw, aczkolwiek niektĂłrym przedstawieniom niestety brakuje tego elementu.

Podczas identyfikacji wykorzystywane sÂą znane juÂż detale ikonograficzne, lub porĂłwnanie z innymi przedstawieniami bĂłstw. InteresujÂącÂą postaciÂą w panteonie palmyreĂąskim, ze wzglĂŞdu na swojÂą dwoistÂą naturĂŞ
jest bĂłg Jarhibol.. Jego przedstawienia znane sÂą z wielu staroÂżytnych miast, m.in. Dura Europos, Emesa, Khirbet

Wadi Suwan i oczywiÂście Palmyra.

Niniejszy artykuÂł ma za zadanie omĂłwienie przedstawieĂą Jarhibola ze ÂświÂątyni Bela w Palmyrze. Pierwszym z nich jest
plafon znajdujÂący siĂŞ w pĂłÂłnocnym talamosie.
WidaĂŚ na nim siedem bĂłstw-planet w otoczeniu dwunastu znakĂłw zodiaku. Centralne miejsce zajmuje B-Jowisz. Ukazany zostaÂł jako mĂŞÂżczyzna bez brody, ubrany w drapowany w faÂłdy
himation, na gÂłowie prawdopodobnie znajdowaÂł siĂŞ kalathos(BrykczyĂąski 1975, p. 57).

Jarhibol-SÂłoĂące znajduje siĂŞ przy znaku Panny, z charakterystycznymi promieniami sÂłonecznymi wokĂłÂł gÂłowy. Przy skorpionie znajduje siĂŞ Hermes-Merkury,ktĂłry rozpoznany zostaÂł dziĂŞki fragmentom skrzydeÂłek przy gÂłowie. Trzeci z kolei (idÂąc wg wskazĂłwek zegara) jest Malakbel-Saturn, ktĂłry,zanim zostaÂł zwiÂązany z kultem solarnym, uznawany byÂł za
bĂłstwo wegetacji, na co wskazuje trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano bogini Astarte-Wenus, ktĂłra gÂłowĂŞ przystrojonÂą ma welonem. Przy znaku Byka widzimy Aglibola-KsiĂŞÂżyc.
ZidentyfikowaĂŚ go moÂżna dziĂŞkizachowanemu fragmentowi sierpa ksiĂŞÂżyca. Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6765

Jako ostatni,przy znaku Raka znajduje siĂŞ Arsu-Mars. Przedstawiono gow stoÂżkowatym heÂłmie, z tarczÂą i wÂłĂłczniÂą, atrybutami ÂświadczÂącymi o jego wojennym charakterze.

Pewna wydaje siĂŞ tutaj identyfikacja Jarhibola i Aglibola, dwĂłch bĂłstw prawie zawsze towarzyszÂących Belowi, co ukazuje znaczenie SÂłoĂąca i KsiĂŞÂżyca w panteonie palmyreĂąskim. Prawdopodobnie dlatego teÂż w roku 33 n. e.(BrykczyĂąski 1975, p. 63)powstajÂą pierwsze triady Bela.

Triada Bela utworzona byÂłaz trzech bogĂłw:Bela,znajdujÂącego siĂŞ zawsze po Âśrodku, Jarhibola,ustawionego zawsze po prawej stronie WÂładcy Niebios i Aglibola,zawsze ustawionego po jego lewej stronie. Takie przedstawienie pokazuje nam wyÂższoÂśĂŚ boga SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem, gdyÂż to wÂłaÂśnie po prawej stronie gÂłĂłwnego bĂłstwa znajduje siĂŞ miejsce honorowe.

Wielkiej triadzie towarzyszyĂŚ mogÂły rĂłwnieÂż inne bĂłstwa, gÂłĂłwnie Arsu lub Belti-Atargatis, co widaĂŚ na fragmencie kolejnego przedstawienia,
pochodzÂącego z Wielkiej ÂŚwiÂątyni Bela. Na reliefie znajdujÂą siĂŞ cztery postacie. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti-Atargatis. Ubrana jest w dÂługÂą tunikĂŞ,
ktĂłra okryta jest dodatkowo pÂłaszczem, na gÂłowie ma kalathos, a w prawej rĂŞce trzyma dÂługie berÂło.

Na prawo od bogini widzimy bĂłstwo z nimbem wokĂłÂł gÂłowy. Bez wÂątpienia jest przedstawienie Jarhibola. Ubrany jest w typowo rzymski strĂłj wojskowy:
tunika z krĂłtkimi rĂŞkawami, zbroja, oraz pÂłaszcz spiĂŞty na ramieniu.
W prawej rĂŞce,podobnie jak bogini, bĂłg trzyma dÂługie berÂło.

Dalej stoi bĂłstwo gÂłĂłwne, czyli Bel. Ubrany jest niemal identycznie jak Jarhibol, z tym
wyjÂątkiem, Âże na gÂłowie ma kalathos.
Obok Bela widaĂŚ Aglibola. Jego postaĂŚ nie zachowaÂła siĂŞ w najlepszym stanie, ale moÂżna zauwaÂżyĂŚ
, Âże ubrany byÂł tak samo jak jego towarzysze, a dziĂŞki fragmentarycznie zachowanemu sierpowi ksiĂŞÂżyca na ramionach postaci, moÂżemy byĂŚ pewni, Âże jest to bĂłg-KsiĂŞÂżyc. Nie wiadomo,czy na reliefie znajdowaÂły siĂŞ jeszcze inne
bĂłstwa.
W inskrypcji zachowaÂło siĂŞ tylko jedno imiĂŞ–„Aglibol”,poniewaÂż reszta ulegÂła zniszczeniu(ÂŁukasiak 1974, p. 11).
Jarhibol przedstawiany byÂł rĂłwnieÂż w swojej wÂłasnej triadzie, na ktĂłrÂą skÂładaÂł siĂŞ onsam, Aglibol,umieszczony zawsze z jego prawej strony,i Arsu, zawsze po lewej.

W ten sposĂłb utworzona zostaÂła grupa kosmiczna SÂłoĂące-KsiĂŞÂżyc-Ziemia(ÂŁukasiak 1974, p. 17).
WyjÂątkowo zdarzaÂło siĂŞ, Âże dodatkowo pojawiaÂła siĂŞ rĂłwnieÂż bogini Belti-Atargatis, utoÂżsamiana z planetÂą Wenus, co przedstawia relief znaleziony w portyku ÂświÂątyni Bela.

Pierwsza postaĂŚ to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dziĂŞki maczudze trzymanej w prawej rĂŞce, krzaczastej brodzie, a takÂże skĂłrze lwa z Nemei w lewej rĂŞce.

KoÂło niego stoi kobieca postaĂŚ w gĂŞsto udrapowanej sukni i pÂłaszczu, ze spiĂŞtymi wÂłosami, wokĂłÂł ktĂłrych znajduje siĂŞ promienista aureola. Jest to bogini Belti-Atargatis.

Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w chitoni himation, a w rĂŞku trzyma liÂśĂŚ palmowy. Na gÂłowie ma sierp ksiĂŞÂżyca
oraz promienisty nimb. Na samym koĂącu reliefu przedstawiony zostaÂł
Jarhibol, ktĂłry prĂłcz ksiĂŞÂżyca na gÂłowie,przedstawiony jest identycznie jak jego towarzysz. Po prawej stronie Jarhibola powinien staĂŚ Arsu, lecz przez to, Âże rzeÂźba jest niekompletna,moÂżemy tak tylko zakÂładaĂŚ.

Relief ten jest Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6766 wyjÂątkowy, poniewaÂż jako jedyny przedstawia bogĂłw w greckim ubiorze dziennym, a nie,co widoczne byÂło do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti-Atargatis mogÂła rĂłwnieÂż wystĂŞpowaĂŚ zamiast Arsu.

Takie przedstawienie widoczne jest na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy-celli ÂświÂątyni Bela.

Po Âśrodku pÂłaskorzeÂźby widoczna jest mĂŞska postaĂŚ w promienistym nimbie na gÂłowie.
Jarhibol ubrany jest w typowy strĂłj wojskowy. Po raz pierwszy jednak ukazany zostaÂł z mieczem z rĂŞkojeÂściÂą w ksztaÂłcie gÂłowy konia w lewej rĂŞce.

Obok Jarhibola widaĂŚ boga Aglibola z sierpem na gÂłowie,ktĂłry ubrany jest tak samo jak towarzysz. Po przeciwnej
stronie stoi bogini Belti-
Atargatis. Jej gÂłowa niestety siĂŞ nie zachowaÂła.

Ikonografia Jarhibola od I w. n.e. jest dokÂładnie okreÂślona. BĂłg zawsze ukazywany jest w pozycji stojÂącej, z nimbem na gÂłowie, bez brody, gÂłĂłwnie w stroju wojskowym i z berÂłem w prawej rĂŞce. WystĂŞpowanie w triadzie Bela,po prawej stronie naczelnego boga, wskazuje na wyÂższoÂśĂŚ SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem. RĂłwnieÂż posiadanie wÂłasnej triady
Âświadczy o wysokiej pozycji w panteonie palmyreĂąskim, a takÂże szacunku, jakim byÂł obdarzany przez mieszkaĂącĂłw Palmyry.

ArtykuÂł ten przybliÂża postaĂŚ boga SÂłoĂąca-Jarhibola. Przedstawienie jego postaci przez czas funkcjonowania ÂświÂątyni prawie w ogĂłle nie podlegaÂło zmianom. Atrybuty,z jakimi wystĂŞpowaÂł,rĂłÂżniÂą siĂŞ tylko w jednym przypadku, gdzie Jarhibol ubrany jest w strĂłj wojskowy
.
http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

Pierwsi ChrzeÂścijanie .. to bardzo stara Sekta z tamtych terenĂłw nazywaÂła siĂŞ „POMAZAĂCY PORANNI” nazwa ma zwiÂązek z ich rytualnymi kÂąpielami rano i wieczorem , oraz z okreÂślonym sposobem Âżycia.
Miejsce to znajduje siĂŞ w Oazie na pĂłÂłnocnej czeÂśĂŚ obecnej Syrii, jest to ten sam zakon ,ktĂłrego gÂłowÂą byÂł JAN CHRZCICIEL, och dÂługa i ciekawa historia.

W czasach powstania zakonu i dÂługo przed nim miejsca te nie naleÂżaÂły do ArabĂłw.

Palmyra[1] (takÂże Palmira, arab. تدمر, Tadmur) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims, zaÂłoÂżone w oazie w pĂłÂłnocnej czĂŞÂści Pustyni Syryjskiej https://pl.wikipedia.org/wiki/Palmyra_(Syria)

CaÂłym sekretem Tadmuru i pradawnego ChrzeÂścijaĂąstwa jest jak wiadomo KOBIETA….. pod piaskami i pod naziemnymi ÂświÂątyniami znajduje siĂŞ podziemie ÂŚwiÂątyni AL-Lat.. ÂżeĂąskiego BĂłstwa , Pramatki wszystkich ÂŻyĂŚ znanej na caÂłej ziemi pod wieloma imionami .

” Al-Lat (ar. اللات), przez Herodota nazwana Alilat – bogini sÂłoĂąca i matka bogĂłw w mitach ArabĂłw z okresu DÂżahilijji (przedislamskiej epoki Arabii); personifikuje lato.

Jedno z trzech najwaÂżniejszych bĂłstw arabskich. Jej symbolem byÂł biaÂły kamieĂą ozdobiony klejnotami. Al-Lat… „PIERWOTNE SÂŁOĂCE LUDZKOÂŚCI”

Ta Bogini ma powiÂązanie z AnatoliÂą…. „Anatolia (z greckiego Ἀνατολή , Anatolḗ – „wschodni” lub ” wschodzÂące sÂłoĂące”), https://pl.wikipedia.org/wiki/Al-Lat

Czy moÂżecie sobie wyobraziĂŚ Âżeby kobieta w obecnym Âświecie arabskim byla waÂżniejsza niÂż Mahomet????

W Âświecie Âżydowskim niÂż JAHWE ,a w Âświecie katolickim niÂż BĂłg ojciec?

Czy moÂżna dopuÂściĂŚ do odkrycia ,Âże gÂłowÂą pierwotnego Zakonu ChrzeÂścijan byla kobieta,Âże ta funkcja byla niezaleÂżna od pÂłci, a jedynie od rozwoju duchowego przywĂłdcy, ktĂłrego egzaminem byÂła lewitacja i inne otworzone moÂżliwoÂści w postaci bilokacji?
Na marginesie…. Co dokonaÂła Salome ( to tylko jedno z jej wczeÂśniejszych imion zakonnych ) dlaczego poprosiÂła o „GÂŁOWĂ” JANA.. czego symbolem jest byĂŚ „gÂłowÂą” czegoÂś”?

Religie mĂŞskiej szowinistycznej wÂładzy majÂą wspĂłlny cel zniszczyĂŚ pierwotnÂą wiedzĂŞ przejÂąc artefakty przedÂłuÂżyĂŚ swoje wÂładanie ludÂźmi, ktĂłrzy teraz dokonujÂą swojego przebudzenia duchowego, a zatem odkryjÂą prawdĂŞ.

Etymologia.. „Palmyra ( / ˌ p ɑː l m aɪ r ə / ; Palmyren : Tadmor ; Arabski : تدمر Tadmor) – staroÂżytne miasto w poÂłudniowo – zachodniej Syrii .

Znaleziska archeologiczne pochodzÂą z okresu neolitu , a miasto zostaÂło po raz pierwszy udokumentowane na poczÂątku drugiego tysiÂąclecia pne”

Ciekawe jest ˌ p ɑː l m aɪ r ə / pa… I maire.. czy ma zwiÂązek z z obecnÂą marie.. maria .. ukochana?
Okazuje siĂŞ Âże tak…. ” Zgodnie z tÂą teoriÂą „Tadmor” wywodzi siĂŞ z hurrian sÂłowu tad („kochaĂŚ”) ” JĂŞzyk hurrian wywodzi siĂŞ z Mitanni…… https://pl.wikipedia.org

/wiki/Huryci https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_hurycki

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mitanni

http://www.antropologia.uw.edu.pl/AR/ar-05-07.pdf

Oj ciekawy temat i dÂługi, przepraszam na razie zakoĂączĂŞ teraz nie mam czasu, nie mniej jednak zastanawia mnie czy te islamskie huryski to przepiĂŞkne Hurrytki..

Czyli kobiety Mitanni? 🙂

CaÂła ta historia ma powiÂązanie z AzjÂą MniejszÂą ta ÂświÂątynia ma zwiÂązek z z ziarnem.. z jego wysiewem wiosennym a, co za tym idzie z BoginiÂą MatkÂą , BoginiÂą Al-Lat wschodzÂącym wiosennym ,Âżyciodajnym sÂłoĂącem jednym sÂłowem Bogini Matka…..

O, ktĂłrej wiedzĂŞ od bardzo usiÂłujÂą zatrzeĂŚ jej przeciwnicy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogini_Matka

A, w takim razie jaka byÂła rola Jezusa na ziemi.. po co ON siĂŞ urodziÂł i co zrobiÂł dla LUDZKOÂŚCI…. dlaczego wydano na niego wyrok , wymazano z ÂŻydowskiej KsiĂŞgi ÂŻycia … jaka jest prawdziwa historia tamtych zdarzeĂą?

Czy nastÂąpi objawienie…. z czym ma ono zwiÂązek i czy uda siĂŞ je znowu przekrĂŞciĂŚ znaczeniowo?

Kiara.

Antropol
ogia Religii V (2013), pp. 60-6760

Katarzyna A. Sztomberska Ikonografia Jarhibola w ÂŚwiÂątyni Bela w Palmyrze

KrĂłtka historia Palmyry

Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6762p. 10).

Najprawdopodobniej,na samym poczÂątku istnienia Palmyry nazywano go Bolem, na co wskazujÂą imiona bĂłstw z nim wystĂŞpujÂących (Aglibol i Jarhibol), a takÂże pierwotne sanktuarium (poÂświĂŞcone bogu Bolowi), na ktĂłrym stoi obecna ÂświÂątynia Bela. Czczony byÂł jako wÂładca niebios, co widaĂŚ wyraÂźnie na suficie w ÂświÂątyni w pĂłÂłnocnym talamosie, na ktĂłrym Bel (Jowisz) ukazany jest w centrum reliefu, a otacza go szeÂścioro bogĂłw-planet (Jarhibol-sÂłoĂące ,Aglibol-ksiĂŞÂżyc, Astarte-Wenus, Arsu-Mars, Saturn-Malakbel, Merkury-Nabu). Bela nigdy nie przedstawiano
w pojedynkĂŞ.

Ukazywano go gÂłĂłwnie w triadzie wraz z bogiem-sÂłoĂącem i bogiem-ksiĂŞÂżycem lub w towarzystwie Isztar/ Astarte, ktĂłra nazywana byÂła Belti(Nasza Pani) lub Baalat (Twoja Pani).

Aglibolw panteonie palmyreĂąskim wystĂŞpuje jako bĂłg ksiĂŞÂżyc. Jego imiĂŞ oznacza cielĂŞ (lubbyk) Bola. PoczÂątkowo traktowano go jako bĂłstwo pÂłodnoÂści. W sztuce przedstawiany jest pod postaciÂą mĂŞÂżczyzny z sierpem ksiĂŞÂży
ca, przypominajÂącym bycze rogi
za gÂłowÂą.
We wczeÂśniejszych przedstawieniach ksiĂŞÂżyc znajdowaÂł siĂŞ nad jego gÂłowÂą. W ikonografii wystĂŞpuje rĂłwnieÂż w towarzystwie Baalshamina i Malakbela, (ktĂłry w ÂświÂątyni Baalshamina wystĂŞpuje jako bĂłstwo solarne, a jego imiĂŞ oznacza PosÂłaniec Pana).
Z tym ostatnim Aglibol wystĂŞpuje jako boska para Palmyry. Bogowie mieli wspĂłlne sanktuarium,nazywane ÂświĂŞtym drzewem,
ktĂłre przedstawiono na belce w ÂświÂątyni Bela i na steli znajdujÂącej siĂŞ w Rzymie (obie pÂłaskorzeÂźby ukazujÂą bogĂłw
podajÂących sobie rĂŞce przed cyprysem).

Baalshamin pochodzi z terenĂłw zachodnich. Najprawdopodobniej wywodzi siĂŞ od Hadada, boga burzy. ImiĂŞ Baalshamin oznacza
Pana niebios. Jego postaĂŚ,podobnie jak postaĂŚ Bela, utoÂżsamiana jest z greckim Zeusem. Ich
ikonografia jest bardzo zbliÂżona. Obaj przedstawiani sÂą jako mĂŞÂżczyÂźni z bujnymi brodami, na gÂłowie majÂą korony lub
kalathosy, a w rĂŞkach trzymajÂą wiÂązkĂŞ piorunĂłw (w przypadku boga palmyreĂąskiego mogÂła to byĂŚ wiÂązka zboÂża, rzadziej
kula ziemska)(Drijvers 1976, p. 14).Baalshamin jako zwiastun burzy i deszczu symbolizowaÂł zagroÂżenia, ale jednoczeÂśnie odnowĂŞ Âżycia i pÂłodnoÂśĂŚ. Do Palmyry przywieziony zostaÂł w II w. p. n. e. przez koczowniczy lud Bene-Ma`azin, ktĂłry w I w. p. n. e. wybudowaÂł mu sanktuarium(Starcky, Gawlikowski 1985, p. 98). W inskrypcjach wspominany jest jako Pan ÂŚwiata
, a takÂże dobry i wynagradzajÂący (Drijvers 1976, p. 14). Baalshamin w ikonografii przedstawiany jest w towarzystwie Aglibola i Malakbela. Aglibol,jako bĂłstwo solarne w triadzie Baalshamina, zajmuje miejsce honorowe
po prawej stronie boga naczelnego, natomiast Malakbel-bĂłstwo solarne-ukazany jest po stronie lewej. PodkreÂśla to znaczenie i przewagĂŞ KsiĂŞÂżyca nad SÂłoĂącemw kulcie religijnym.

Jarhibol jest postaciÂą w panteonie palmyreĂąskim utoÂżsamianÂą z greckim Apollonem-bogiem sÂłoĂącem. InteresujÂące jest jednak tÂłumaczenie imienia semickiego boga. W jĂŞzykach aramejskim i kananejskim sÂłowo YRH oznacza ksiĂŞÂżyc lub miesiÂąc
ksiĂŞÂżycowy(ÂŁukasiak 1974, p. 8).

Wynika z tego, Âże imiĂŞ Jarhibol oznacza KsiĂŞÂżyc Bola.

Jako bĂłg lunarny,zostaÂł on opiekunem ÂźrĂłdÂła Efqa (inskrypcja z tÂą informacjÂą widnieje na oÂłtarzu znajdujÂącym siĂŞ przy wejÂściu do ÂźrĂłdÂła), co czyni go dostarczycielem deszczu i opiekunem urodzaju. Jako bogu-sÂłoĂącu przypisywano mu rolĂŞ wyroczni, sĂŞdziego oraz

Antropologia Religii V (2013), pp. 60-6761ÂświÂątyĂą pogaĂąskich przemianowano na przybytki chrzeÂścijaĂąskie, co utworzyÂło
z Palmyry waÂżny oÂśrodek religijny
(MichaÂłowski 1968, p. 8)

.
W VII wiekun.e.na PalmyrĂŞ najechaÂły wojska arabskie.

MaÂłej juÂż wtedy osadzie w odzyskaniu ÂświetnoÂści nie pomogÂło nawet przeksztaÂłcenie ÂświÂątyni Bela w cytadelĂŞ.Z powodu licznych trzĂŞsieĂą ziemi i burz piaskowych miasto ostatecznie straciÂło na znaczeniu.

Trafiali tam juÂż jedynie zagubieni kupcy i ciekawscy podrĂłÂżnicy. I wÂłaÂśnie dziĂŞki nim Palmyra zostaÂła odkryta na nowo.

Sztuka palmyreĂąska Palmyra rozdarta byÂła pomiĂŞdzy dwiema
kulturami. Z zachodu napÂływaÂł hellenizm, ze wschodu - orientalizm. Te dwa style przeplataÂły siĂŞ ze sobÂą, co zostaÂło uwiecznione w architekturze i sztuce palmyreĂąskiej.
OprĂłcz tego,wyrĂłÂżniony zostaÂł jeszcze styl archaiczny, nie powiÂązany z dwoma poprzednimi i zasadniczo rĂłÂżniÂący siĂŞ
od nich(Schulumerger 1970, p. 91-98).

Okres archaiczny zostaÂł wyrĂłÂżniony przez francuskÂą misjĂŞ archeologicznÂą, ktĂłra po II wojnie Âświatowej prowadziÂła wykopaliska na dziedziĂącu ÂświÂątyni Bela. Francuzi wydobyli seriĂŞ fragmentĂłw archi tektonicznych wykonanych z wapienia.

Znaleziono rĂłwnieÂż czĂŞÂściowo zachowanÂą rzeÂźbĂŞ pogrzebowÂą.
Wraz z napÂływem GrekĂłw i Rzymian do Palmyry pojawia siĂŞ hellenizm orientalny. Nie rĂłÂżniÂł siĂŞ on zbytnio od stylu wystĂŞpujÂącego w innych oÂśrodkach Morza ÂŚrĂłdziemnego. SzczegĂłlnie widoczny jest w architekturze Palmyry (zastosowany zostaÂł porzÂądek koryncki). W sztuce charakteryzowaÂł siĂŞ frontalnym przedstawianiem postaci, w stroju i ozdobach typowych dla GrekĂłw i Rzymian (dÂługie tuniki, zbroja, na gÂłowie kalathosy). WpÂływy mezopotamskie
widoczne sÂą przede wszystkim w panteonie palmyreĂąskim. Wielu bogĂłw pochodzenia babiloĂąskiego przedstawiano w strojach typowo hellenistycznych, ale z atrybutami charakterystycznymi dla bĂłstw wschodnich,
np. bycze rogi lub sierp ksiĂŞÂżyca na gÂłowie Aglibola.

Religia w Palmyrze

Religia palmyreĂąska,jako jedna z nielicznych, skÂładaÂła siĂŞ z mieszkanki kilku rĂłÂżnych wierzeĂą. ZawieraÂła w sobie elementy wiary syryjskiej, babiloĂąskiej, greckiej, fenickiej oraz rzymskiej, a takÂże kulty bogĂłw, ktĂłre
przynieÂśli ze sobÂą Arabowie.

Z powodu braku zachowanych tekstĂłw mitologicznych, identyfikacja posÂągĂłw poszczegĂłlnych bogĂłw przysparza
wiele trudnoÂści(Starcky, Gawlikowski1985, p. 89).

Panteon oazy liczy aÂż 60 bogĂłw.

NiektĂłrzy lokalni bogowie majÂą swoje odpowiedniki w Âświecie zachodnim,
np. grecki Zeus identyfikowany jest z Belem i Balshaaminem, a w Belu rozpoznawany jest rĂłwnieÂż rzymski Jowisz.
Bel byÂł bogiem pochodzenia babiloĂąskiego. Wywodzi siĂŞ najprawdopodobniej od Marduka-Bela (samo bel w jĂŞzyku akadyjskim oznacza Pana, WÂładcĂŞ)(Drijvers 1976

******

Na rozlegÂłej Pustyni Syryjskiej okoÂło 230 kilometrĂłw na pĂłÂłnocny wschĂłd od Damaszku znajduje siĂŞ Palmyra. Jest to staroÂżytne paĂąstwo-miasto poÂłoÂżone pustynnej oazie. Jegohistoria siĂŞga II tysiÂąclecia przed naszÂą erÂą, kiedy to wĂŞdrowne plemiona upatrzyÂły sobie owÂąporoÂśniĂŞtÂą palmami oazĂŞ i daÂły jej nazwĂŞ Tadmor.
Pochodzi ona od arabskiego sÂłowa tamar, ktĂłry oznacza palmĂŞ, co przetÂłumaczono na ÂłaciĂąskie Palmyra (
Ball 2001, p. 74).

Osada zaczĂŞÂła siĂŞ rozbudowywaĂŚ od 312 r. p. n. e kiedy tereny te zostaÂły zajĂŞte przez SeleucydĂłw.
OdI w. n. e. maÂła osada rozrosÂła siĂŞ i staÂła ogromnym oÂśrodkiem handlowym na gÂłĂłwnym szlaku karawanowym
pomiĂŞdzy zachodem a Dalekim Wschodem(Dirven 1999, p. 17). Od czasu panowania Tyberiusza (17-19n. e.)
wÂładcy Palmyry uznali wÂładzĂŞ Rzymu. W 129 roku n. e.,za panowania cesarza Hadriana Palmyra uzyskaÂła status wolnego miasta,a nazwana zostaÂła „HadrianowÂą PalmyrÂą” (Hadrianoi Palmyneroi).
(MichaÂłowski 1968, p. 6)

DziĂŞki wprowadzonym w stosunku do kupcĂłw poborom opÂłat, miasto wzbogacaÂło siĂŞ kaÂżdego dnia i rozrastaÂło. Wzniesione zostaÂły nowe budowle sakralne,takie jak Wielka ÂŚwiÂątynia Bela, ÂŚwiÂątynia Baalszamina, ÂŚwiÂątynia
Allat, a takÂże budynki uÂżytku publicznego, jak wielka kolumnada, tetrapylon, czy teÂż jeden z wiĂŞkszych teatrĂłw na Bliskim Wschodzie.

Od 212 do 260 roku n. e. Palmyra posiadaÂła status rzymskiej kolonii, poniewaÂż wÂłaÂśnie w roku 260,
po wielkim zwyciĂŞstwie nad Persami, Odenat zwany Wielkim (gubernator miasta i dowĂłdca wojskowy) przyjÂąÂł tytuÂł ksiĂŞcia i staÂł siĂŞ niezaleÂżny od Imperium Rzymskiego.

ZÂłote lata Palmyry szybko jednak dobiegaÂły koĂąca. Po Âśmierci wÂładcy na tronie zasiadÂła jego Âżona, krĂłlowa Zenobia.
Ostatecznie na poczÂątku 272 roku n.e. rzymskie wojska splÂądrowaÂły i zniszczyÂły miasto, pojmujÂąc krĂłlowÂą(Ball 2001, p. 80).

Po tych wydarzeniach Palmyra juÂż nigdy nie odzyskaÂła dawnej ÂświetnoÂści. Nawet prĂłby odbudowy przez cesarza Dioklecjana w 25 lat pĂłÂźniej,nie przyniosÂły poÂżÂądanych efektĂłw.

Miasto czekaÂło. Dopiero w VI wiekun.e.,za panowania Justyniana zostaÂły odbudowane mury obronne oraz wzniesiono
bazyliki chrzeÂścijaĂąskie, rĂłwnieÂż wiele

cd.....

cd... antropologia religii

Antropologia Religii V (2013
), pp. 60
-
67
63
miaÂł odpowiadaĂŚ
za wybieranie i mianowanie nowych urzĂŞdnikĂłw
(ÂŁukasiak 1974,

Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
67
B
ibliografia:
Ball
W.
,
Rome in the East: the transformation of an empire,
New York 2001
BrykczyĂąski P.,
„
Astrologia
w
Palmyrze
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie
,
zeszyt VI
Warszawa
1975
, 47
-
89
Dirven L.
The Palmyrenes of Dura Europos: a study of religious in Roman Syria,
Leiden
19
99
Drijvers H. J. W.,
The Religion of Palmyra,
Leiden
1976
Krzechowicz G.,
„
Uwagi Nad GenezÂą ÂŚwiÂątyĂą PalmyreĂąskich
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie
,
zeszyt V
,
Warszawa 1974
, 45
-
81
ÂŁukasiak E.,
„
Ikonografia Yarhibola
”
[w:]
Studia PalmyreĂąskie zeszyt V
Warszawa 1
974
MichaÂłowski K.,
Palmyra,
New York
-
Washington
-
London 1968
, 7
-
43
Pietrzykowski M.,
Adyta ÂŚwiÂątyĂą PalmyreĂąskich,
Warszawa 1997
Ruprechtsberger E. M.,
Palmyra. Geschichte, Kunst Und Kultur Der Syrischen Oasenstadt,
Linz 1987
Schlumberger D
., L’ Orient Hell
ĂŠnisĂŠ,
Paris 1970
Starcky J., Gawlikowski M.,
Palmyre,
Paris 1985
Teixidror J.,
The Pantheon of Palmyra,
Leiden
1979

Antropol
ogia Religii V (201
3
), pp. 60
-
67
66
wyjÂątkowy, poniewaÂż jako jedyny przedstawia bogĂłw w greckim ubiorze dziennym,
a nie
,
co widoczne byÂło do tej pory, w rzymskich strojach wojskowych.
Belti
-
Atargatis mogÂła rĂłwnieÂż wystĂŞpowaĂŚ zamiast Arsu.
Takie przedstawienie
w
idoczne jest
na fragmentarycznie zachowanym reliefie z peristazy
-
celli ÂświÂątyni Bela
.
Po Âśrodku pÂłaskorzeÂźby widoczna jest mĂŞska postaĂŚ w promie
nistym nimbie na gÂłowie.
J
arhibol
u
brany jest w typowy strĂłj wojskowy. Po raz pierwszy j
ednak ukazany
zostaÂł
z mieczem
z rĂŞkojeÂściÂą w ksztaÂłcie gÂłowy konia
w lewej rĂŞce
. Obok Jarhibola widaĂŚ
bo
g
a
Aglibol
a
z sierpem na gÂłowie,
ktĂłry
ubrany
jest
tak samo jak towarzysz. Po przeciwnej
stronie stoi bogini Belti
-
Atargatis. Jej gÂłowa niestety siĂŞ n
ie zachowaÂła.
Ikonografia
J
arhibola od I w. n.e. jest dokÂładnie okreÂślona. BĂłg zawsze
ukazywany jest w pozycji stojÂącej, z nimbem na gÂłowie, bez brody, gÂłĂłwnie w stroju
wojskowym i z berÂłem w prawej rĂŞce. WystĂŞpowanie w triadzie Bela
,
po prawej stronie
na
czelnego boga, wskazuje na wyÂższoÂśĂŚ SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem. RĂłwnieÂż posiadanie
wÂłasnej triady
Âświadczy
o wysokiej pozycji w panteonie palmyreĂąskim, a takÂże
szacunk
u
,
jakim byÂł obdarzany przez mieszkaĂącĂłw Palmyry
.
ArtykuÂł ten
przybliÂża
postaĂŚ boga SÂłoĂąca
-
J
ar
hibola.
P
rzedstawienie jego postaci
przez czas funkcjonowania ÂświÂątyni prawie w ogĂłle nie
podlegaÂło
zmianom. Atrybuty
,
z jakimi wystĂŞpowaÂł
,
rĂłÂżniÂą siĂŞ tylko w jednym przypadku
, gdzie Jarhibol ubrany jest
w strĂłj wojskowy
.

Jako ostatni
,
przy znaku
R
aka znajduje siĂŞ Arsu
-
Mars.
Przedstawiono go
w stoÂżkowatym
heÂłmie,
z tarczÂą i wÂłĂłczniÂą, atrybutami ÂświadczÂącymi o
jego wojennym charakterze
.
Pewna wydaje siĂŞ tutaj identyfikacja
J
arhibola i Aglibola, dw
Ăłch bĂłstw prawie
zawsze towarzyszÂących
Belowi
, co ukazuje
znaczenie S
ÂłoĂąca i
K
siĂŞÂżyca w panteonie
palmyreĂąskim. Prawdop
odobnie dlatego teÂż w roku 33 n. e.
(
BrykczyĂąski 1975, p.
63)
powstajÂą pierwsze triady Bela.
Triada Bela
utworzona byÂła
z trzech bogĂłw
:
Bela
,
znajdujÂącego siĂŞ zawsze po
Âśrodku,
J
arhibola
,
ustawionego zawsze po prawej stronie WÂładcy Niebios i Aglibola
,
zaw
sze ustawionego po jego lewej stronie.
Takie p
rzedstawienie pokazuje nam
w
yÂższoÂśĂŚ
boga SÂłoĂąca nad KsiĂŞÂżycem,
gdyÂż to wÂłaÂśnie
po prawej stronie gÂłĂłwnego
bĂłstwa znajduje siĂŞ miejsce honorowe
.
Wielkiej triadzie towarzyszyĂŚ mogÂły rĂłwnieÂż
inne bĂłstwa, g
ÂłĂłwnie A
rsu lub Belti
-
Atargatis
, co widaĂŚ na fragmencie kolejnego
przedstawienia
,
pochodzÂącego z
W
ielkiej
ÂŚ
wiÂątyni Bela. Na rel
iefie znajdujÂą siĂŞ cztery
postacie
. Pierwsza od strony lewej to bogini Belti
-
Atargatis. Ubrana jest w dÂługÂą tunikĂŞ,
ktĂłra okryta jest do
datkowo pÂłaszczem, na gÂłowie ma
k
alathos
,
a
w prawej rĂŞce trzyma
dÂługie berÂło.
Na prawo od bogini
widzimy bĂłstwo z nimbem wokĂłÂł gÂłowy. Bez
wÂątpienia jest to
przedstawienie
J
arhibol
a
. Ubrany
jest
w typowo rzymski strĂłj
wojskowy
:
tunika z krĂłtkimi rĂŞkawami,
zbroja, oraz pÂłaszcz spiĂŞty na ramieniu.
W prawej rĂŞce
,
podobnie jak bogini, bĂłg trzyma dÂługie berÂło.
Dalej
stoi bĂłstwo gÂłĂłwne,
czyli Bel. Ubr
any jest niemal identycznie jak
J
arhibol,
z tym
wyjÂątkiem, Âże na gÂłowie ma
k
alathos.
Obok Bela
widaĂŚ Aglibola. Je
go postaĂŚ nie zachowaÂła siĂŞ w najlepszym stanie,
ale
moÂżna zauwaÂżyĂŚ
, Âże ubrany byÂł tak samo jak jego towarzysze, a dziĂŞki
fragmentarycznie zachowanemu sierpowi ksiĂŞÂżyca na ramionach postaci, moÂżemy byĂŚ
pewni, Âże jest to bĂłg
-
KsiĂŞÂżyc. Nie wiadomo
,
czy na rel
iefie znajdowaÂły siĂŞ jeszcze
inne
bĂłstwa. W inskrypcji
zachowaÂło siĂŞ tylko jedno
imiĂŞ
–
„
Aglibol
”
,
poniewaÂż reszta
ulegÂła
zniszczeniu
(ÂŁukasiak 1974, p. 11)
.
J
arhibol przedstawiany byÂł rĂłwnieÂż w swojej wÂłasnej triadzie, na ktĂłrÂą skÂładaÂł
siĂŞ on
sam
, Aglibo
l
,
umieszczony zawsze z jego prawej strony
,
i Arsu, zawsze po lewej
.
W
ten sposĂłb utworzona
zostaÂła
grupa kosmiczna SÂłoĂące
-
KsiĂŞÂżyc
-
Ziemia
(ÂŁukasiak
1974, p. 17)
.
WyjÂątkowo zdarzaÂło siĂŞ, Âże
dodatkowo pojawiaÂła siĂŞ
rĂłwnieÂż bogini Belti
-
Atargatis, utoÂżsamian
a z planetÂą Wenus, co przedstawia relief zna
leziony w portyku
ÂświÂątyni Bela
. Pierwsza postaĂŚ to heros Herkules. Rozpoznawalny jest dziĂŞki maczudze
trzymanej w prawej rĂŞce, krzaczastej brodzie, a takÂże skĂłrze lwa z Nemei w lewej rĂŞce.
KoÂło niego stoi kobiec
a postaĂŚ w gĂŞsto udrapowanej sukni i pÂłaszczu, ze spiĂŞtymi
wÂłosami, wokĂłÂł ktĂłrych znajduje siĂŞ promienista aureola. Jest to bogini Belti
-
Atargatis.
Z jej lewej strony stoi Aglibol, ubrany w
chiton
i
himation
, a w rĂŞku trzyma liÂśĂŚ palmowy.
Na gÂłowie
ma
sie
rp ksiĂŞÂżyca
oraz
promienisty nimb. Na samym koĂącu reliefu
przedstawiony zostaÂł
J
arhibol, ktĂłry prĂłcz ksiĂŞÂżyca na gÂłowie
,
przedstawiony jest
identycznie jak jego towarzysz. Po prawej stronie
J
arhibola powinien staĂŚ Arsu, lecz
przez to, Âże rzeÂźba jest niekom
pletna
,
moÂżemy tak
tylko zakÂładaĂŚ. Relief ten jest

do pomieszczenia bocznego zdobione jest przedstawieniem figuralnym, ukazujÂącym
postaĂŚ z rozpostartymi skrzydÂłami.
D
o poÂłudniowego adytonu rĂłwnieÂż prowadz
iÂły ogromne schody,
za ktĂłrymi
znajdowaÂły
siĂŞ wejÂścia do klatek schodowych
,
prawdopodobnie
prowadzÂących
(
podobnie
jak w adytonie pĂłÂłnocnym) na dach. Pomieszczenie gÂłĂłwne jest prostokÂątne,
a
z bokĂłw poprzeczne mury odgradzajÂą klatki schodowe. W odrĂłÂżnieniu
od
przeciwnego adytonu, wejÂście do Âśrodka umoÂżliwia znacznie zmniejszon
y
otwĂłr
drzwiowy
. Zdobienie rĂłwnieÂż jest znacznie uboÂższe, na suficie znajduje siĂŞ tylko rozet
a
,
wpisan
a
w okrÂągÂły medalion umieszczony
w kwadratowym polu, dookoÂła ktĂłrego
znajdujÂą siĂŞ
mniejsze rozetki.
Pierwsze informacje i opisy ÂświÂątyni
uzyskano
juÂż w XVIII wieku i
w
poczÂątkach
XIX, dziĂŞki takim podrĂłÂżnikom jak Robert Wood, Henry Dawkins i Jane Digby. Pierwsze
prace naukowe na terenie ÂświÂątyni przeprowadzone
zostaÂły
w 1902 roku przez
Otto
Puchsteina i w 1917 przez Theodora Wieganda (obydwie
misje
ogranicz
y
Âły siĂŞ do
studiowania
zabytkĂłw, znalezionych na terenie budowli). Prawdziwe wykopaliska
rozpoczÂąÂł w latach 1930
-
1932 Henry Seyrig,
ktĂłre
nastĂŞpnie przejÂąÂł i prowadziÂł
Robert
Amy.
Ikonografia
Jarhibola
w ÂświÂątyni Bela
Identyfikacja bĂłstw palmyreĂąskich jest rzeczÂą dosyĂŚ trudnÂą i
pracochÂłonnÂą.
NiektĂłre pÂłaskorzeÂźby i malowidÂła zaopatrzone sÂą w inskrypcje dedykacyjne, dziĂŞki
czemu Âłatwo odgadnÂąĂŚ toÂżsamoÂśĂŚ bogĂłw,
a
czkolwiek
niektĂłrym
pr
zedstawieniom
niestety brakuje tego elementu.
Podczas identyfikacji w
ykorzystywane sÂą znane juÂż
detale ikonograficzne, lub porĂłwnanie z innymi przedstawieniami bĂłstw. InteresujÂącÂą
postaciÂą
w panteonie palmyreĂąskim, ze wzglĂŞdu na swojÂą dwoistÂą naturĂŞ
jest b
Ăłg
J
arhibol
.
. Jego przedstawienia znane sÂą
z
wielu staroÂżytnych miast
,
m.in. Dura Europos,
Emesa,
Khirbet
Wadi Suwan
i oczywiÂście
Palmyra.
Nin
i
ejszy artykuÂł
ma za zadanie omĂłwienie
przedstawieĂą
J
arhibola ze ÂświÂątyni
Bela
w Palmyrze. Pierwszym z nich jest
plafon znajdu
jÂący siĂŞ w pĂłÂłnocnym talamosie
.
WidaĂŚ na nim siedem bĂłstw
-
planet w otoczeniu dwunastu znakĂłw zodiaku. Centralne
miejsce zajmuje Bel
-
Jowisz. Ukazany
zostaÂł
jako mĂŞÂżczyzna bez brody, ubrany
w drapowany w faÂłdy
himation
, na gÂłowie prawdopodobnie
znajdowaÂł siĂŞ
k
alathos
(
BrykczyĂąski 1975, p. 57)
.
J
arhibol
-
SÂłoĂące znajduje siĂŞ przy znaku
P
anny,
z charakterystycznymi promieniami sÂłonecznymi wokĂłÂł gÂłowy. Przy skorpionie znajduje
siĂŞ Hermes
-
Merkury,
ktĂłry rozpoznany zostaÂł dziĂŞki
fragmentom
skrzydeÂłek
przy
gÂłowie. Trzeci z kolei (idÂąc wg wskazĂłwek zegara) jest Malakbel
-
Saturn, ktĂłry
,
zanim
zostaÂł zwiÂązany z kultem solarnym, uznawany byÂł
za
bĂłstwo wegetacji, na co wskazuje
trzymany przez niego sierp ofiarny. Po lewej stronie Malakbela
ukazano
bogini Asta
rte
-
Wenus, ktĂłra gÂłowĂŞ przystrojonÂą ma welonem. Przy znaku
B
yka widzimy Aglibola
-
KsiĂŞÂżyc.
ZidentyfikowaĂŚ go moÂżna dziĂŞki
zachowanemu fragmentowi sierpa ksiĂŞÂżyca.
p. 7)
. Ostateczne
,
zadowalajÂące rozwiÂązane zagadki czy
J
arhibol byÂł bĂłstwem
sÂłonecznym czy ksiĂŞÂżycowym nie zostaÂło znalezione. Aczkolwiek
,
wiĂŞks
zoÂśĂŚ ÂźrĂłdeÂł
podaje
J
arhibola jako boga sÂłoĂące.
ÂŚwiÂątynia Bela
ÂŚwiÂątynia Bela jest najwaÂżniejszym i najciekawszym zabytkiem Palmyry.
Wybudowana zostaÂła w poÂłudniowo
-
wschodniej czĂŞÂści miasta. Jest to budowla, ktĂłra
mimo drobnych uszkodzeĂą, przetrwaÂła do n
aszych czasĂłw w bardzo dobrym stanie.
Wzniesiona
zostaÂła na sanktuarium zwanym „wysokim miejscem”, k
tĂłre poÂświĂŞcono
bogu Bolowi
(Krzechowicz 1974, p. 53)
.
Nazwa
„Wysokie miejsce”
analogiÂą
i
odnosiÂło siĂŞ
do wzgĂłrza, na ktĂłrym w
I
II w. p. n. e. staÂło sanktua
rium.
Zachowana do dnia
dzisiejszego
ÂświÂątynia ukoĂączona zostaÂła przed 6 kwietnia 32 n. e. (za rzÂądĂłw
Tyberiusza), o czym Âświadczy inskrypcja opisujÂąca poÂświĂŞcenie ÂświÂątyni wÂłaÂśnie tego
dnia
(Starcky,
Gawlikowski
1985, p. 117)
. Przez caÂły okres swojego fu
nkcjonowania
,
sanktuarium
poddano
kilku maÂłym przebudowom.
Charakterystyczny jest wyglÂąd ÂświÂątyni, poniewaÂż skÂłada siĂŞ z
ona
dwĂłch czĂŞÂści
–
wielkiego
,
prawie kwadratowego (205m x 210m) dziedziĂąca i wybudowanej po
Âśrodku celli (ok. 40m x ok. 14
m
). Dziedzin
iec otoczony jest portykiem z dwoma rzĂŞdami
kolumn
korynckich
(wyjÂątkiem jest portyk zachodni,
w
ktĂłrym znajduje siĂŞ tylko jeden
z
podwyÂższony
m
rzÂąd
em
podpĂłr
). Tutaj
takÂże
znajdowaÂły siĂŞ ogromne propyleje
z trzema przejÂściami i oÂśmiokolumnowym portykiem
u szczytu schodĂłw wejÂściowych.
Na dziedziĂącu zachowaÂły siĂŞ: oÂłtarz ofiarny (znajdujÂący siĂŞ na pĂłÂłnocny
-
zachĂłd od
celli) i basen. Wiemy dziĂŞki te
mu, Âże miejsce to wykorzystywano
do odbywania
rytuaÂłĂłw zwiÂązanych z oczyszczeniem
oraz
do skÂładania ofiar.
Z dziedziĂąca do celli moÂżna siĂŞ dostaĂŚ dziĂŞki schodkowej rampie, znajdujÂącej siĂŞ
przy
zachodniej Âścianie budynku. WejÂście do Âśrodka
ulokowan
o
asymetrycznie
,
na
dÂłuÂższej
Âścianie. Powodem tego dziaÂłania byÂły adyta
,
znajdujÂące si
ĂŞ na krĂłtszych bokach
ÂświÂątyni
.
Aby wnĂŞtrze ÂświÂątyni byÂło dobrze oÂświetlone, w dÂłuÂższych Âścianach
umieszczono
po cztery duÂże okna.
Do adytonu pĂłÂłnocnego i poÂłudniowego prowadziÂły ogromne schody
(w pĂłÂłnocnym
jednak
siĂŞ nie zachowaÂły). Pod schodami pĂłÂłnocnymi znajdowaÂła siĂŞ
krypta,
kt
Ăłrej
podÂłog
ĂŞ
wyÂłoÂżon
o
mniejszymi pÂłytami). Do gÂłĂłwnego pomieszczenia
adytonu pĂłÂłnocnego prowadziÂł wielki otwĂłr drzwiowy.
We
wschodniej czĂŞÂści
znajdowaÂło siĂŞ maÂłe pomieszczenie boczne, a od zachodu mur, oddzielajÂący klatkĂŞ
schodowÂą
,
prowadzÂącÂą prawdopodobni
e na dach sanktuarium.
Na niÂższym poziomie
pomieszczeni
a
boczn
ego
przed podniesieniem posadzki, znalezione zostaÂły dwa bloki
kamienne, ktĂłre interpretowane
sÂą
jako ÂłoÂże boga Bela
(Pietrzykowski
1997)
. Plafon
gÂłĂłwnego pomieszczenia dekorowany jest przedstaw
ieniem siedmiu bĂłstw
palmyreĂąskich, otoczonych przez dwanaÂście znakĂłw Zodiaku. NadproÂże nad przejÂściem

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WSPĂÂŁCZESNOÂŚĂ => Mistyka oraz przekazy obecne => Wątek zaczęty przez: Kiara Marzec 31, 2012, 19:08:23

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

WSPĂÂŁCZESNOÂŚĂ => Mistyka oraz przekazy obecne => Wątek zaczęty przez: Kiara Marzec 31, 2012, 19:08:23

WSPĂÂŁCZESNOÂŚĂ => Mistyka oraz przekazy obecne => Wątek zaczęty przez: Kiara Marzec 31, 2012, 19:08:23