Drukuj stronę - ALKOHOLIZM A ROZWOJ DUCHOWY?

Mam pytanie , trochĂŞ retoryczne , bo zastanowiÂł mnie ten waÂżny w naszych czasach temat.
Jaki ma wpÂływ alkoholizm na rozwĂłj duchowy ludzi?
Czy ÂświadomoÂśĂŚ dÂługoletnich alkoholikĂłw jest identyczna jak ludzi nie pijÂących , lub pijÂących okazjonalnie?
Czy ludzie tacy majÂą bardziej ograniczonÂą ÂświadomoÂśĂŚ ze wzglĂŞdu na wyniszczenie mĂłzgu przez alkohol , a co za tym idzie zmieniony system nerwowy oraz odbiory rzeczywistoÂści?

NiewÂątpliwie jest to choroba ograniczajÂąca pewne funkcje fizyczno duchowe ludzi uzaleÂżnionych ale moim zdaniem majÂąca bardzo duÂży wpÂływ na zachowanie fizyczne i duchowe czÂłowieka.
Zmienia ona ÂświadomoÂśĂŚ odbioru rzeczywistoÂści oraz reakcje na niÂą.
Co o tym sÂądzicie?

Kiara :) :)

ps. Ciekawe spostrzeÂżenia zwiÂązane z tematem:

http://forum-przebudzenie.rozwojduchowy.net/?/p/3550/uzale%C5%BCnione-od-alkoholik%C3%B3w-%28?%29-syndrom-dda

Alkoholizm - 9 rzeczy, ktĂłre warto wiedzieĂŚ http://kobieta.gazeta.pl/poradnik-domowy/1...34,4289117.html

1. Alkoholizm jest chorobÂą.
2. Choroba alkoholowa rozwija siĂŞ fazami.
3. ÂŻeby staĂŚ siĂŞ alkoholikiem, nie trzeba piĂŚ codziennie.
4. Nie istnieje pojĂŞcie "bezpiecznej dawki alkoholu".
5. Kobiety i mĂŞÂżczyÂźni pijÂą nieco inaczej.
6. Psychoterapia to podstawa leczenia alkoholizmu.
7. Dotychczasowe metody leczenia, np. wszywanie Esperalu czy podawanie Anticolu naleÂżÂą do przestarzaÂłych.
8. Nie wystarczy odtrucie, by uporaĂŚ siĂŞ z problemem.
9. NaÂłogowe picie wyniszcza organizm.

W kontekÂście tematu szczegĂłlnie istotny jest punkt : 1. 6. i 8. i 9. bowiem rozwĂłj chorych organizmĂłw nie jest identyczny jak zdrowych , odbiĂłr Âświata fizycznego i duchowego rĂłwnieÂż nie. A co za tym idzie reakcje na wszelakie zdarzenia w przestrzeni fizycznej i duchowej sÂą inne , wÂłaÂściwe ludziom z ograniczonym , lub wypaczonym ich postrzegania.

Alkoholicy sÂą otoczeni przez byty z przestrzeni wibrujÂącej ich poziomem energetycznym , przez takÂą przestrzeĂą inspirowani ( delikatnie mĂłwiÂąc) do roÂżnych zachowaĂą.
To jest przeolbrzymi problem , rzec moÂżna spoÂłeczny w naszych czasach.
Nie naleÂży go lekcewaÂżyĂŚ jest bardzo delikatny , a z ludÂźmi takimi walczyĂŚ publicznie wykorzystujÂąc swojÂą przewagĂŞ to malej rangi sukces moim zdaniem.
Trzeba zawsze pozostawiĂŚ szansĂŞ na zmiany i nie zatrzaskiwaĂŚ nikomu "drzwi" przed nosem bo byĂŚ moÂże uda mu siĂŞ zmiana siebie i przekroczenie tej trudnej bardzo bariery nierozumianych ograniczeĂą.

*****

3. Choroba alkoholowa a sfera duchowa

Wkraczanie na drogĂŞ uzaleÂżnieĂą nie jest sprawÂą przypadku. Przeciwnie, naduÂżywanie alkoholu lub siĂŞganie po narkotyk czy inne substancje psychotropowe to skutek kierowania siĂŞ filozofiÂą doraÂźnej przyjemnoÂści. WspĂłlnÂą cechÂą alkoholu, narkotyku i innych substancji psychotropowych jest to, Âże uÂłatwiajÂą one czÂłowiekowi Âżycie w Âświecie iluzorycznych przekonaĂą, wypaczonych wartoÂści i pozornych wiĂŞzi. SiĂŞganie po tego rodzaju substancje jest wyrazem szukania Âłatwego szczĂŞÂścia, ktĂłre nie istnieje. Jest uleganiem iluzji, Âże moÂżna poprawiĂŚ sobie nastrĂłj nie zmieniajÂąc wÂłasnej sytuacji Âżyciowej oraz nie korygujÂąc dotychczasowych zachowaĂą. KaÂżde uzaleÂżnienie jest dÂąÂżeniem do iluzorycznego szczĂŞÂścia i pojawia siĂŞ tam, gdzie brakuje szczĂŞÂścia rzeczywistego.

Iluzji szczĂŞÂścia i satysfakcji chwyta siĂŞ czÂłowiek wtedy, gdy w sposĂłb bolesny (choĂŚ zwykle nieÂświadomy) doÂświadcza, Âże droga, jakÂą do tej pory kroczyÂł, prowadzi go donikÂąd i gdy nie ma doÂśĂŚ odwagi, siÂły lub kompetencji, by uznaĂŚ ten fakt oraz by radykalnie zmieniĂŚ swĂłj sposĂłb postĂŞpowania. Ograniczenie ludzkiej ÂświadomoÂści i wolnoÂści pojawia siĂŞ zatem wczeÂśniej niÂż uzaleÂżnienia. Jest natomiast rzeczÂą oczywistÂą, Âże wchodzenie w kolejne fazy uzaleÂżnienia w jeszcze wiĂŞkszym zakresie ogranicza i wypacza ludzkÂą ÂświadomoÂśĂŚ i wewnĂŞtrznÂą wolnoÂśĂŚ, czyli podstawy duchowoÂści. UzaleÂżnienie od alkoholu niszczy wolnoÂśĂŚ emocjonalnÂą, wolnoÂśĂŚ intelektualnÂą, wraÂżliwoÂśĂŚ moralnÂą czÂłowieka, jego otwarcie na sens Âżycia, na podstawowe wartoÂści i aspiracje. UzaleÂżniony Âżyje jedynie chwilÂą bieÂżÂącÂą i ucieka wrĂŞcz od rozumienia siebie oraz wÂłasnej tajemnicy. WÂłaÂśnie po to siĂŞga po alkohol czy inne substancje psychotropowe, by znieksztaÂłciĂŚ swojÂą ÂświadomoÂśĂŚ i swĂłj kontakt z otaczajÂącÂą go rzeczywistoÂściÂą. SiĂŞganie po substancje psychoaktywne prowadzi zatem do ucieczki od duchowoÂści.

NaduÂżywanie alkoholu przez dorosÂłych czy siĂŞganie po alkohol przez dzieci i mÂłodzieÂż prowadzi do sytuacji, w ktĂłrej substancja chemiczna eliminuje i zastĂŞpuje ludzkÂą duchowoÂśĂŚ, stajÂąc siĂŞ centralnym mechanizmem kierowania Âżyciem. Jest to mechanizm chorobliwy i kompulsywny, ktĂłry prowadzi do coraz wiĂŞkszej degradacji psychospoÂłecznej i duchowej osoby uzaleÂżnionej. JeÂśli nie nastÂąpi przezwyciĂŞÂżenie choroby, to doprowadzi ona nie tylko do zupeÂłnego zniszczenia sfery duchowej, ale takÂże do fizycznej Âśmierci czÂłowieka uzaleÂżnionego.

DuchowoÂśĂŚ i wszelkie uzaleÂżnienia to zjawiska, ktĂłre siĂŞ wzajemnie wykluczajÂą. DuchowoÂśĂŚ szuka obiektywnego, czyli caÂłoÂściowego i realistycznego rozumienia czÂłowieka oraz takiej filozofii Âżycia, ktĂłra respektuje ludzkÂą naturĂŞ i prowadzi do optymalnego rozwoju ludzkiej osoby. Tymczasem czÂłowiek uzaleÂżniony szuka zapomnienia, karmi siĂŞ subiektywnymi iluzjami i zaprzeczeniami oraz kieruje najbardziej destrukcyjnÂą filozofiÂą Âżycia, czyli dÂąÂżeniem do poprawy nastroju drogÂą innÂą niÂż modyfikowanie wÂłasnego postĂŞpowania oraz wÂłasnej sytuacji Âżyciowej.

DuchowoÂśĂŚ opiera siĂŞ na zdolnoÂści szukania obiektywnej prawdy, uzaleÂżniony naÂłogowo oszukuje samego siebie. DuchowoÂśĂŚ prowadzi do odkrycia i respektowania dojrzaÂłej hierarchii wartoÂści, uzaleÂżniony na czele wartoÂści stawia zapewnienie sobie komfortu picia alkoholu. DuchowoÂśĂŚ prowadzi do wiĂŞzi miĂŞdzy ludÂźmi opartych na miÂłoÂści i odpowiedzialnoÂści. UzaleÂżniony szuka toksycznych wiĂŞzi, opartych na chorobliwej „solidarnoÂści” z innymi uzaleÂżnionymi oraz na manipulowaniu wszystkimi innymi ludÂźmi. DuchowoÂśĂŚ prowadzi do odkrycia obecnoÂści i miÂłoÂści Boga, tymczasem czÂłowiek uzaleÂżniony chowa siĂŞ przed Bogiem, boi siĂŞ Go lub obarcza Go odpowiedzialnoÂściÂą za swoje trudnoÂści czy za krzywdy doznane od innych ludzi. DuchowoÂśĂŚ umoÂżliwia uczenie siĂŞ sztuki dojrzaÂłego Âżycia, tymczasem uzaleÂżniony ma najpierw problem z Âżyciem, a w konsekwencji problem z piciem, gdyÂż nie nauczyÂł siĂŞ lub nauczyÂł siĂŞ a pĂłÂźniej zrezygnowaÂł z kierowania siĂŞ dojrzaÂłÂą filozofiÂą Âżycia. W konsekwencji tylko ci uzaleÂżnieni, ktĂłrzy nie tylko przestajÂą piĂŚ, ale podejmujÂą wysiÂłek rozwoju duchowego, majÂą szansĂŞ na trwaÂłÂą trzeÂźwoÂśĂŚ i na przezwyciĂŞÂżenie choroby alkoholowej. PowtĂłrzmy raz jeszcze podstawowÂą zasadĂŞ, iÂż nie ma wolnoÂści bez duchowoÂści.

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IP/alkoholowa_duchowa.html

KOD PESZEROWY I WIEDZA WSPÓŁCZESNA

Dyskusje => Komentarze => Wątek zaczęty przez: Kiara Maj 24, 2011, 07:46:43